#sznur

[sweetlittlebutterfly]

"A co jak już schudniesz?"

W sumie nie wiem chyba sznur albo długa dobranocka

[demonityle]

A gdy czuję twoje perfumy to tak jakby ktoś sznur mi założył na szyję i zaciskał go z całej siły, duszę się

[mrocznaksiezniczka]

Jestem zmęczona Może już się położę Może na tory Może skoczę z dachu Może leki wezmę Może się potnę Może sznur na szyję założę Siły nie mam już Wegetuję

[fairycruenta]

Wisielec

Pęknięty kręgosłup

I śmierć przez uduszenie

Skręcony kark

Ostatnie w życiu cierpienie

Pocięte ręce

Krew spływa po sukience

Sznur na szyi

I skok z wysokości

Pęknięte kości

I upadek w radości

Już dobrze kochanie

Już krzywda ci się nie stanie

Już nie płacz kochanie

Już nic cię nie zaboli

A każda rana się zagoi

[qzje]

Zapewne nawet mnie kurwa sznur nie utrzyma

[zaburzonyswiat]

Bolesne wspomnienia same przychodzą i pociągają za sobą cały sznur moich chorych myśli. Czuję, że jestem całkowicie sama, odepchnięta, niezrozumiana. Cały świat przeciw mnie jednej. Jestem do niczego.

Kaja Platowska - Po prostu mnie przytul

[sadxxlivexx]

Wracam do punktu wyjścia

Chuda już byłam..

I znów utyłam.

Przegrałam z jedzeniem..

Kalorii tak wiele..

Waga w górę, a ja w dół,

Wyrzuty sumienia wiążą na szyji mi sznur.

Lustereczko powiedz przecie, kto jest najgrubszy na tym jebanym świecie?

Patrzę w odbicie i płaczę,

Bo zamiast siebie widzę kogoś innego,

Kogoś grubego i obrzydliwego.

Tatuaż motyli na rękach,

Żeby sobie zapamiętać,

Jaka piękna i lekka mogę być

A nie tylko o tym śnić..

[trudnadusza14]

10.10.2023

Spałam znowu do 14.

Ja nie wiem czy to jest jakaś moja już tradycyjna pora na wstawanie ?

Śniło mi się coś o kaloriach

Że miałam jakieś urządzenie które dokładnie obliczało ile kalorii w siebie się włożyło i ile spaliło

W sensie nie że takie jak w apce wpisujesz produkt i ile gramów tego zjadłeś tylko samo ci to obliczało

Obudziłam się i skończyłam czytać jedną książkę i poszłam na zajęcia

I tu czegoś znowu dziwnego doświadczyłam czego nie umiem opisać emocjami

Jak usiedliśmy przy tym stole i dostaliśmy co mamy namalować to ja nagle zachcialam być kompletnie sama mimo że przecież lubię tych ludzi

I ani to lęk ani złość ani nic ogólnie z emocji

I się mnie pani pyta czy może namaluję coś swojego

A ja wtem zobaczyłam jakiś znowu obraz ale pomyślałam że nie mam ochoty malować wśród ludzi

I pani mówi do mnie że moje prace są świetne. A ja na to o dziwo :

"Stać mnie na więcej,wiem że potrafię lepiej"

I tak się dziwnie na mnie spojrzała,w sumie to jak uświadomiłam sobie co właśnie z przekonaniem powiedziałam to sobie pomyślałam że już zupełnie się w tej głowie pogubiłam

Bo mam różne samooceny w jednym stanie.

I ostatecznie zdecydowałam że pójdę na górę

I od razu taka jakaś ulga że jestem sama i zaczęłam sobie rysować.

Rysowałam to co już wczoraj mi się w głowie na terapi indywidualnej pojawiło

Że jakiś sznur mnie dusi i nie mogę się wydostać do tego tracąc nadzieję czując że jestem kompletnie uwięziona

I włala

Trochę jedynie mi z tym białym nie wyszło bo mój biały pisak się skończył. Musiałabym jutro pójść po następne.

Ale z grubsza. Przekaz się bardziej liczy

A z tym motylem to mi jakoś bardziej pasowało bo motyle mają kolorowe skrzydła a tu chodzi że te kolory to nadzieja

I te kolory znikają z tego motyla

A te sznury to no właśnie. Te wszystkie traumy,nie rozwiązane problemy,ból i te wszystkie rzeczy co teraz się dzieją przez które nie potrafię się wznieść i polecieć

A wtedy tam zostałam jeszcze bo miały być po malarstwie tańce i na te tańce wróciłam

Tylko dziś to była taka rozgrzewka a mi ciało "świruje" i nie umiem tak spokojnie jak z grupą tylko mam jednak więcej tej energii i wprawę

Po tej rozgrzewce było mi bardziej zimniej niż cieplej 😂

Po zajęciach jeszcze zaszłam na górę i mam jakiś nowy plan że może na razie się odizoluje trochę

Poinformowałam terapeutkę że chyba zaraz zrobię taką izolację i powiedziała że ok i mimo wszystko jestem tu mile widziana. I ja mówię : "no raczej nie"

Spojrzała się na mnie jakby chciała mnie zabić 🤣

Wróciłam do domu i serial a potem dokańczalam ten rysunek powyżej

Zaczęłam czytać książkę pt "Życie warte przeżycia - Marsha Linehan

O dziewczynie z bardzo silnymi tendencjami samobójczymi która miała mnóstwo prób i traciła nadzieję że cokolwiek się poprawi a później została psychoterapeutką i zarazem człowiekiem sukcesu bo stworzyła pewien nurt terapeutyczny

No nieźle. Zapowiada się ciekawie. I jeszcze w takim momencie życia gdzie sama jestem na skraju

Zobaczymy czy faktycznie będzie taka super. Może będzie jakaś wskazówka

Mnie zresztą dziś też pół dnia nękają te myśli. Ale nie w takim stopniu jak w weekend

Ja poinformowałam dziś znajomych że chyba się na razie odizoluje. A jeden do mnie wyskoczył z prętesjami że tak tylko pogłębie sobie depresję.

Czy ja wiem. Może ta izolacja mnie skłoni do zajęcia się swoimi pasjami na całego

Bo czasem nie rozumiem po co ja mam w ogóle znajomych przyjaciół jeśli sporo rzeczy jak się dzieje mówię sporo po fakcie albo jak jakiś problem się skończy

Wolę jakiś problem czy przemyślenia narysować aniżeli komuś o tym powiedzieć tymbsrdziej jeśli nie wiem jak to wytłumaczyć bo momentalnie mnie zatyka

I czas chyba zabrać się powoli za nagrywanie tej płyty

I wgl zauważyłam że ja mam zegar biologiczny jakiś dziwny xD

Oprócz tego snu że śpię do 14 niezależnie od tego o której się położę to do 17 nie chce mi się w ogóle jeść a jak potem coś ruszę to jak jem nawet w nocy to jakoś łatwiej mi chudnąć aniżeli jedzenie co te znane 3/4 godziny. Bo wtedy mimo że jadłam w zasadzie podobnie co teraz to tyłam. A teraz jak przestawiłam się na noc to o dziwo zaczęłam wreszcie lecieć

W ogóle nocą jakoś jestem jakoś bardziej żywsza i pomysłowa

A przez ostatnie miesiące jakoś starałam się na siłę utrzymać poziom normalnego człowieka ale no coś nie było wtedy za dobrze z niczym

Sowa pozdrawia 🦉

Także zobaczymy co z tego wyjdzie

To do zobaczonka

Trzymajcie się 💜

[polish-lyric-translations]

Goniąc kormorany (Chasing the cormorants)

by Piotr Szczepaniak

The day extingueshes itself in a grey mist The wind knocks drops off the trees Cormorants' v-formation collapsed in flight It said goodbye to the warm day The last day in Masuria

Sunset took the sails of the lakes Untangled the weave of mists Murmur of sweet rush haven't even reached us yet And it's alredy time to leave

The night dressed itself in black What a sad sunset of the summer The cormorants have alredy flew away To seek warmer places They will return to the lakes in the spring

No-one says goodbye here It's so empty here alredy The wind chases the mists among the bulrushes It's time to leave alredy

The wind chases the mists among the bulrushes It's time to leave alredy

Dzień gaśnie w szarej mgle Wiatr strąca krople z drzew Sznur kormoranów w locie splątał się Pożegnał ciepły dzień

Ostatni dzień w mazurskich stronach Zmierzch z jezior żagle zdjął Mgieł porozpinał splot Szmer tataraków jeszcze dobiegł nas Już wracać czas

Noc się przybrała w czerń To smutny lata zmierzch Już kormorany odleciały stąd Poszukać ciepłych stron Powrócą wiosną na jeziora

Nikt nas nie ��egna tu Dziś tak tu pusto już Mgły tylko ściga wśród sitowia wiatr Już wracać czas

Mgły tylko ściga wśród sitowia wiatr Już wracać czas

[tanimelodramat]

MOSTY WIEKÓW

Między epokami wznosząc się naprzód,

Twoje kroki rezolutne, zdarzeń sznur,

Moje ślady lekkie, marzeń wzlot,

Różnice pokoleń to most, co nie kłóci,

Czas mija, lecz jego piękno wciąż trwa,

W Twojej mądrości głębia, jak studnia

Twoja delikatność niczym aksamit,

Moja obsesja, w poszukiwaniu oparcia zbrana,

Tworzymy razem obraz,

W każdym momencie strzegąc,

Życiowa nauka w szczegółach Twoich mów tkwi,

Twoja obecność to echa dawnych dni,

A jednak blisko, w teraźniejszości, gdzie znaczenie się kryje

[stracone-zycie]

To przerażające, że po tak długiej przerwie

Żyletka nadal jest tak przyjazna,

Sznur tak znajomy,

A tabletki cicho chichoczą,

List samobójczy zawsze musi być przygotowany

[mistsiee]

Jak się czujesz z tym, że idziemy jutro do szkoły pookie?

źle. sznur, drzewo, deska i zrobię chuśtawkę 😔

[zachwy-ty]

Na polanach rozpoczęto

pożegnalne ptasie bale,

komu w drogę, temu święto,

kto zostaje, temu żale.

Znika w chmurze lotny sznur,

dalej w niebo, dalej w bór,

opuszczona stoi puszcza,

tylko ty mnie nie opuszczaj,

tylko ty mnie nie opuszczaj,

miły mój.

~ Agnieszka Osiecka

[tokachisu]

Nie mam już nawet siły płakać przez tą rodzinę, mam w domu sznur ale nie chcę się zabijać, chce poprostu pomocy i wsparcia

[mariolaszyszkiewicz]

IRENA

POSĄG MAŁŻONKÓW

Twoja dłoń , dziwie, już lodowata światło najczystsze niebieskiego stropu mnie przepaliło . Jesteśmy oboje jak dwie w ciemności leżące równiny dwa czarne brzegi zmarzłego potoku w przepaści świata Włos w tył nam spada, wyrzeźbiony w drzewie księżyc przychodzi nad plecy z hebanu Milcząca mija noc i kogut pieje Miłości bujny szron , zeschnięte wiano." Gdzież jesteś , w jakiej mieszkasz dawnej toni miłości, na dno jakich schodzisz wód " kiedy już ust ucichłych naszych lód "płomieniem boskim przystępu nie broni W lesie z obłoków, z piany i ze srebra" żyjemy, pieszcząc pod nogami ziemię I jest nam dana moc ciemnego berła na zapomnienie Miłości, miłości, twoja pierś przecięta dłutem snycerza, o osobie nic nie wie o chmurach brzasku , o świtania gniewie. o cieniach wiosen odtąd nie pamięta A ty mnie wiodłaś jak anioł Tobiasza na rdzawe , smutne lombardzkie moczary aż nadszedł dzień , kiedy cię przestrasza znak słusznej miary. Z krzykiem, z bezwładną w rękach wąskich trwogą spadałaś w studnię, gdzie popiół panuje " i gdzie posłania upleść nam nie mogą jodły północne ani włoskie tuje. Czymże to było , jest i będzie - świat napełniliśmy wołaniem naszem Powrócił świt, czerwony księżyc zaszedł czy wierny już ? Na ciężkim okręcie " odpływa sternik , zrzuca sznur jedwabny " i przywiązuje jedno do drugiego i sypie na przyjaciół i wrogów dawnych garsteczkę śniegu Wilno 1935 Czesław Miłosz Posąg Małżonków

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku