#voormalig stadhuis

[dutchjan]

March 13, 2023

[rotterdamvanalles]

De grote hal van het hoofdpostkantoor PTT aan de Coolsingel, 1973.

Het hoofdpostkantoor in Rotterdam is een voormalig postkantoor gelegen aan de Coolsingel nummer 42 en een rijksmonument .

Het gebouw werd ontworpen door Gustav Cornelis Bremer en tussen 1915 en 1923 gerealiseerd in een eclectische stijl met classicistische en art déco-elementen. De reliëfs op de gevels zijn van Joop van Lunteren. Door de sterke groei van de stad was het oude postkantoor aan de Noordblaak te klein geworden. Als locatie koos men de pas gedempte Coolsingel. Ongeveer tezelfdertijd werd, vlak naast het postkantoor, ook het Rotterdamse stadhuis gebouwd. Omdat men niet wilde dat het postkantoor even prominent aanwezig was als het stadhuis, plande men het verder van de straat af. De bedoeling om het postkantoor 'naar achteren' te halen had volgens sommigen een averechts effect, omdat het postkantoor, anders dan het stadhuis, nu een voorplein kreeg.

Het bombardement in 1940 kwam het Hoofdpostkantoor, net als het stadhuis, relatief ongeschonden door. Wel werden in de Oorlog noodwinkels op het voorplein gebouwd. Deze werden in de jaren zestig op één na, waarin een tabakswinkel was gevestigd, gesloopt. De tabakswinkel verkreeg in de loop der tijd vergunning tot nieuwbouw die niet lang daarna door McDonald's werd overgenomen.

Het postkantoor wordt nu omgebouwd tot onder andere een woontoren.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[beelceem]

De straten van Hamburg zijn nog stil. Het is zaterdagochtend, de lichte miezer is van korte duur. Van west naar oost doorkruis ik de stad, die me telkens aan bepaalde plekken in Amsterdam doet denken. Door de bomen, het water, het soort bebouwing. Het duurt zeker een uur eer ik de stad uit ben en weer aansluiting vind op mijn route verder oostwaarts. Buiten Hamburg valt het me ineens op: geen bewegwijzering meer van de Pelgrimsroute, die in Duitsland een eigen code had, de D7. Hoewel mijn Garmin me goed de weg wijst, mis ik nu de ondersteuning van de borden langs de weg. Er verschijnen wel routebordjes voor knooppunten of lokale routes, zoals een die over een oud spoor gaat. Maar ik mis een variant voor de EV10, de route langs het voormalige IJzeren Gordijn, die ik nu grotendeels volg. Een vreemd gevoel bekruipt me. Ik denk voortdurend dat ik nu in voormalig Oost-Duitsland fiets, wat niet het geval is. Die overgang ligt pas voorbij Lübeck. Het fietsen gaat prima door dit heuvelachtige groene land. Voldoende afwisseling tussen open en bossig landschap. Veel rijd ik over onverhard pad. Het is nu voor de tweede dag droog, de ergste poelen zijn wel weg. Een Alte Dorfstraße levert meer problemen op. Af en toe zie ik ze terug in dorpen. Stukken weg, bestraat met dikke keien. Aan de zijkant is dan vaak nog een strookje onverhard, waar je kunt fietsen. Vandaag is die zijkant ook een pad vol kuilen. Gelukkig is dat ellendige stuk weg niet zo lang als ik vreesde, hooguit 1 kilometer. Lübeck heeft hotels, best een een aantal, maar met absurd hoge prijzen. Bij het zoeken van een slaapplek nam ik gisteren daarom mijn toevlucht tot AirBnB. Dat bood naast onbetaalbare kamers ook iets beter geprijsde. Mijn eerste verzoek werd echter afgewezen, een tweede kamer leek me veel te benauwd, ergens op zolder. Het werd een plek, net buiten de stad, in een yogakamer. ‚Relaxed‘ stond er nog bij. Dat relaxte eindigde al snel, met een bericht dat ik een eigen slaapzak nodig had en alleen water mocht koken in de keuken. Geen eten in huis, met drie uitroeptekens. Beddengoed kon ik wel lenen en ik moest wat. De entree in Lübeck is fijn, ik rijd een tijd langs een kanaal, er zijn roeiers, een brug over een zijarm van het kanaal waaraan volkstuintjes liggen. Het Amsterdamse gevoel wordt weer aangewakkerd. Eenmaal in de stad word ik eerst overdonderd door een aantal magistrale gebouwen, de oude stadspoort, het stadhuis. En dan raak ik er verloren. De stad is overladen met toeristen, er rijden toeterende auto’s rond van Turkse bruiloftsgasten. Ik loop er eerst wat rond met mijn fiets, vang wat glimpen op van oude gebouwen. Dat beweegt onhandig. Maar het voelt ook niet veilig om mijn fiets met mijn bagage ergens te parkeren. Uiteindelijk rij ik dan maar naar het logeeradres. Daar sta ik onbeholpen te zoeken naar een sleutel, om uiteindelijk toch alle instructies in de bevestigingsmail te vinden. Een Grieks restaurant ligt redelijk in de buurt. Ik word er warm ontvangen, met ouzo. Ineens komt de eigenaar aan met een dweil, rond mijn tafel staat een enorme poel water. Blijkbaar heeft de ijsblokjesmachine het begeven. Heb je geen regen, heb je dat. Maar terwijl ik daar zit, en de vloer langzaam droogt, rijpt bij mij het idee om toch wat meer van Lübeck te zien.

[regioonlineofficial]

Op 28 november presenteerden 8 initiatiefnemers, tijdens een inspirerende bijeenkomst in het Stadhuis van Leiden, hun circulaire, innovatieve plannen. Ze werden allen door de beoordelingscommissie van de regeling beloond met een subsidie om hun idee te realiseren. Wethouder Yvonne van Delft (Energie, Werk en Inkomen en Cultuur): "De stad bruist van de circulaire initiatieven. Ook tijdens deze avond was dit enthousiasme duidelijk merkbaar. Deze keer viel op dat in veel van de initiatieven samengewerkt wordt met het onderwijs. Mooi dat hiermee de zaadjes worden gepland voor de toekomst. Ook hebben initiatiefnemers na de bijeenkomst onderling afgesproken elkaar te helpen. Ik ben blij dat initiatiefnemers elkaar zo weten te versterken en het netwerk wordt vergroot." Met de subsidie Circulair Verwaarden stimuleert de gemeente Leiden bewoners, ondernemers en organisaties om plannen te lanceren die verspilling tegengaan en hergebruik bevorderen. En de winnaars zijn... De beoordelingscommissie heeft het beschikbare budget van € 45.000,- verdeeld over de volgende initiatieven: 1. Kiosk Noordeinde De voormalige bloemenkiosk aan het Noordeinde is gered van de sloop. De kiosk wordt verplaatst naar de circulaire hotspot The Field in het Stationsgebied. Samen met studenten van mboRijnland wordt de kiosk opgeknapt. In de kiosk kan men straks terecht voor lokale producten met oog voor duurzaamheid. 2. Wormenboerderij op scholen Twee basisscholen in Leiden worden betrokken bij de ontwikkeling van een wormenboerderij speciaal voor basisscholen. Naast de wormenboerderij wordt ook een lespakket ontwikkeld. Ambitie is dat in de toekomst op elke basisschool in Nederland een wormenboerderij staat. Hiermee wordt voorkómen dat groente-, fruit- en etensresten in het restafval terecht komen. 3. Ondernemen met kunst Leerlingen van twee Leidse praktijkscholen gaan kunstwerken maken van afvalmaterialen. Ze vertellen hiermee hun eigen verhaal. De leerlingen worden begeleid door Stichting Mix en lokale kunstenaars. De materialen krijgen ze van kringloopwinkel Het Warenhuis. De kunstwerken worden aan het eind van het project gepresenteerd tijdens een tentoonstelling en verkocht. 4. Groene Leidraad Alle circulaire initiatieven in de stad met elkaar in beeld brengen, dat is het eerste doel van de Groene Leidraad. De subsidie wordt gebruikt om een digitale kaart te maken met daarop alle circulaire initiatieven in Leiden. Daarnaast willen zij komend jaar een evenement organiseren om al die initiatieven onder de aandacht van de inwoners te brengen. Daarmee wordt het bewustzijn en de mogelijkheden van de Leidse circulaire economie voor ondernemers en inwoners concreet gemaakt. 5. Kromme eiken takken Circulariteit is niet iets nieuws. Het wordt al eeuwen toegepast in de scheepsbouw. De spanten van boten worden gemaakt van kromme eiken takken. Alexander de Vos, die een scheepswerf heeft op de grens van Leiden en Warmond, past deze techniek toe. Hij wil gemeenten in de regio inspireren om de takken hiervoor aan te leveren, zodat leerling-scheepsbouwers hiermee aan de slag kunnen. 6. Circulair 3D printen Steeds meer organisaties en bedrijven maken gebruik van 3D printers. Daarmee wordt helaas veel plastic afval gecreëerd. Bart Tangermann wil er met de aanschaf van een machine die dit afval kan recyclen voor zorgen dat deze plastics niet verloren gaan. De plastics worden versnipperd en gesmolten, waarna deze opnieuw gebruikt kunnen worden in de 3D printer. 7. Fungi Farmers Je hoeft niet van koffie te houden om de circulaire waarde van koffiedrap te benutten. Fungi Farmers gaat samen met de DZB oesterzwammen kweken op koffiedik. Van de oesterzwammen worden kroketten en bitterballen gemaakt, die in de Leidse horeca op de kaart komen. Niets gaat verloren. Het overgebleven wortelstelsel wordt als compost weer verwerkt in de groentetuin bij DZB Leiden. 8. Plasticstraat in duurzame makerspace Da Vinci College Lammenschans

Het hoogste subsidiebedrag ging deze ronde naar het initiatief van Da Vinci College Lammenschans. Zij gaan in de Duurzame Makerspace een plasticstraat maken. Hierin wordt al het plastic uit het afval gehaald en onderzocht. Waar mogelijk worden de plastics opnieuw gebruikt. Ook gaan ze aan de slag met het realiseren van een Repaircafé, waar de buurt hun kapotte producten door de leerlingen kan laten maken. Dit was de laatste ronde van de subsidie Circulair Verwaarden. In 2024 komt er een nieuwe regeling waarmee de gemeente opnieuw circulaire initiatieven helpt aan te jagen.

[pedaalridder]

Impressies uit Oostenrijk

De 'Verlängerter' de koffie in Oostenrijk waarbij altijd water wordt geserveerd smaakte goed, gezeten op een houten bank in de bakkerij waarbij je uitzicht had op allersoort lekker gebak waarvan op de schaal in de toonbank nu een stuk ontbrak bij de Esterházykuchen genoemd naar een oude Hongaarse adelijke familie omdat ik dat op zat te smikkelen en je deed beseffen dat het culinaire Oostenrijk rijk en gevarieerd is door het voormalige Habsburgse rijk, de Vielvolkeren staat. In de bakkerij was aardig wat te doen. Een man las de Oberösterreichische Zeitung en wandelaars laafden zich ook aan allerlei lekkers. Op de wand kon je allerlei aankondigingen lezen over aankomende festiviteiten. Als je naar buiten keek had je uitzicht op de bergen waar het eindelijk droog was want onderweg had het nogal gestortregend. Gelukkig was dat in de ochtend nog niet zo geweest want 

toen had ik nog een fietstocht gemaakt door München. Niet zo'n lange, maar wel divers. Al na een paar kilometer was ik de stad uit, maar de tocht over het land duurde niet lang of ik was al terug in München. Niettemin oogde het tussen de 'gewone' huizen nog wat dorps, bij een kerk zat op het kerkhof een eekhoorn te spelen. Maar zoals dat in een stad gaat... voor je het weet bevind je het daarop volgend ogenblik in een wijk waarin je je in een oerwoud van flats waant en je bent een brug over een autosnelweg over die me in een villawijk bracht waar in een 'optrekje' hoogstwaarschijnlijk een hoge pief woonde want er stonden politiewachthuisjes rondom. Ik kwam in het Franzosenviertel en daar in de Lotharingenstrasse op nr. 11 is in 1919 een opzienbare moord gepleegd de 16jarige Joseph Apfelböck had na onenigheid met zijn ouders ze een kopje kleiner gemaakt, met ingeslagen schedels werden ze gevonden. Via een goed fietswegennet geraakte ik nog even in het centrum. Maar niet voor lang want de reis naar Oostenrijk moest vervolg worden. 

Een hele reis nog tegen de avond bereikten we Graz. De tweede stad van Oostenrijk waar we de komende dagen zouden verblijven. De volgende dag gingen we met de tram naar de stad, toen de bim (zoals hier de tram genoemd) de binnenstad inreed viel direct de schoonheid van de panden op. Een voordeel zou blijken dat grotendeels had meegespeeld was dat de stad lang in vergetelheid was geraakt en men geen geld had om de stad te vernieuwen, zodat de panden die wij nu mooi vinden zijn blijven bestaan. Uiteraard telt de stad talloze kerken waar bij de interieurs de engelen opvielen. Kunstenaars mochten zich hier nogal uitleven, in de ene kerk hadden de engelen namelijk nogal oedeemvormige benen, terwijl ze in een andere parochie juist groot en rank tentoongesteld werden. Bij de dom is zelfs een mausoleum…van Ferdinand II, de Habsburgse vorst die in de 16de eeuw het Luthers geloof verbood. In Steiermark had het veel aanhangers, moe van de sociale omstandigheden en de oorlogsbelastingen, de zogenaamde Türkensteuer, omdat Oostenrijk altijd door het Osmaanse Rijk werd bedreigd, was de bevolking massaal van geloof veranderd, maar zie ze waren weer eens een speelbal van de machthebbers.

Op 1 mei was het een levendige boel, ik fietste eerst door de binnenstad waar ik in geen jaren zo'n grote Dag van de Arbeid demonstratie had gezien. Voor het stadhuis stonden podia met live muziek, er heerste een uitgelaten stemming ook al omdat Sturm Graz de avond ervoor tegen Rapid Wien de Oostenrijkse beker had gewonnen. Via het stadspark kwam ik in de wijk Sankt Leonhard terecht waar vele Art Deco panden bleken te staan. Als ik niet opgelet had zou ik zo de Rosenberggürtel overgeslagen hebben, daar het maar een steegje is, maar het was daar waar ik moest zijn om de stad uit te klimmen. Een heerlijke weg met toen ik één maal de stad uit was mooie weiden om me heen en een mooi uitzicht op Graz. Na een daling van 23% kwam ik nog door enkele buitenwijken. Muziekkorpsen waarvan de leden in orginele kostuums getooid waren staken over, in een biergarten was livemuziek. Ik kwam tenslotte uit in Rein, een klein plaatsje met een klooster waarbij de kerk een prachtige barokke kerk bezit. Bij de Stiftsstube buiten gezeten, boven op het dak nestelde een jonge ooievaar waarvan je nog net het kopje kon zien, aan tafel gaf het Bärlauchsoep, zalm en Apfelstrudel!

[rijksmuseum-art]

Moses Choosing the seventy Elders, Museum of the Netherlands

Mozes verkiest de zeventig oudsten. In een vlakte in de woestijn staat Mozes met uitgestrekte armen tussen de Israëlieten. Op de achtergrond het tabernakel of ark des verbonds, rechts palmbomen en tenten. Modello voor het grote schilderij in de vroedschapskamer van het voormalige Stadhuis op de Dam.

[iemandzoalsik]

Glas (half) vol - door Hayat

 Vrijdag 11 mei jl. was ik uitgenodigd voor het dansgala “Spierziekten spelen met je leven” bij The Grand in Amsterdam. Een prachtige locatie vol geschiedenis en historie. Het statige en historisch pand, tevens het vroegere stadhuis van Amsterdam en het toneel waar onze voormalige koningin Beatrix in het huwelijk is getreden. Soms ademt een gebouw een bepaalde historie waar je stil van wordt en je erg bewust wordt van alles en iedereen om je heen. Mijn aanwezigheid in het pand voelde als een nieuw hoofdstuk in een exclusief verhaal dat ver voor mij heeft bestaan en nog ver na mij voort zal leven. Dat deze avond bijzonder zou worden stond met alleen dat gevoel al vast.

De directeur van het Prinses Beatrix Spierfonds opende de avond met een korte speech over het nut en noodzaak van wetenschappelijk onderzoek en de samenwerking met het Holland Dance Festival. Geboeid hoor ik hem vertellen over hoe onvermoeibaar je moet zijn om je leven zo gewoon mogelijk te kunnen leiden met een spierziekte. Wat mij raakte in zijn speech was zijn persoonlijke ervaring met spierziekten. Soms ontmoet je mensen die je van alles kunnen vertellen over een bepaald onderwerp vanuit kennis. Je weet wel van die gekkies, beroepsmatig dan. Maar echt voelen doen ze niet, simpelweg omdat ze het niet mee hebben gemaakt. Hij wel, dagelijks. Nu ken ik zijn dochter goed en zag hem spreken als trotse en bezorgde vader. Hij vertelde trots hoe ze succesvol door het leven gaat en hoe haar glas nooit leeg was maar altijd halfvol. Ze staat op het punt om het veilige nest te verlaten. Het was alsof ik mijn eigen vader daar zag staan. De trots, de steun, het begrip maar ook de angst en de vragen hoe en of het dan allemaal wel goed gaat komen. Het loslaten van die zorg die je ouders vanzelfsprekend op zich nemen, ook middenin de nacht. Geloof me, het komt goed. Overigens vertelde haar moeder mij later die avond dat het glas van haar dochter en dat van veel mensen met een spierziekte gewoon vol zat en geen genoegen neemt met een half vol glas. Ik moest hier hartelijk om lachen omdat ik dat beeld zo sprekend vond voor hoe “wij” soms in het leven staan. Alles of niks.

Tijdens deze avond zou mijn portret uit de gelijknamige campagne getoond worden aan een selectief gezelschap. Na het filmpje heb ik een kort interview hierover met Samuel Wuersten, artistiek en algemeen directeur van het Holland Dance Festival. Deze inspirerende man ben ik eerder tegengekomen op het FreeToMove-gala. Van een afstand heb ik altijd genoten van zijn talent voor presenteren. Het was dan ook een bijzonder moment om hem te spreken over mijn filmpje.

Holland dance festival Holland Dance Festival  maakt al ruim 30 jaar deel uit van de top van de Nederlandse culturele wereld, door het versterken van de positie van de dans en, meer algemeen, de kunsten in ons land. Dit doen ze o.a. aan de hand van twee belangrijkste focuspunten, internationale excellentie en maatschappelijke verbinding. Met name die laatste is erop gericht dat dans voor iedereen is. Verder steunt het Holland Dance Festival jonge, gedreven danskunstenaars bij het verder ontwikkelen van hun talenten. Een essentiële taak, want zonder nieuwe generaties dansers, choreografen en docenten heeft de dans geen toekomst. 

Dans en spierziekten In eerste instantie lijkt het een slechte grap als je hoort dat dans en spierziekten zo goed samengaan. Ik weet nog als puber dat ik feesten waar gedanst kon worden verafschuwde. Daar was immers niks aan als je er geen deel van uit kunt maken. Alleen een beetje je hoofd op de maat van de muziek wiebelen dat zag er toch niet uit. Ik voelde mij dan net zo’n belachelijk wiebelpoppetje dat mensen wel eens op hun dashboard hadden staan in de auto. Dat was nog erger dan een muurbloempje zijn op het eindfeest van de middelbare school. Ik hield toen al van drama nu ik er over na denk. Dus vermeed ik dit soort evenement het liefst. Als je er goed over nadenkt (lees: nu mijn volwassen ik minder eigenwijs is) is dans en spierziekten eigenlijk nog zo gek nog niet. Als je ziet hoeveel spieren nodig zijn om simpele bewegingen te kunnen maken. Dan kun je je vast ook voorstellen hoe zwaar iedere beweging soms kan voelen voor mensen met een spierziekte. Je hoofd draaien, knikken, praten, eten, lachen, zoenen zijn allemaal handelingen waarbij veel onzichtbare spieren verantwoordelijk voor zijn. Voor veel mensen met een spierziekte kunnen deze bewegingen aanvoelen of er gewichten aan hangen. Wat eigenlijk ook niet verwonderlijk is als je weet dat een mens ongeveer 640 tot 850 verschillende soorten spieren heeft. Deze spieren zitten allemaal aan het skelet vast en zorgen ervoor dat je lichaam kan bewegen. We gebruiken 72 verschillende spieren om te praten, 43 verschillende spieren voor een frons en 17 verschillende spieren voor een glimlach. Ik kijk voortaan met hele andere ogen naar mensen die lief naar mij glimlachen. 

Tegen het einde van de avond realiseerde ik mij hoe het ook al weer zat. Mijn spierziekte is de baas, die bepaalt vaak het hoe en wat. Dat is een gegeven. De spierziekte kent geen genade. Maanden lang ben ik uitgeschakeld geweest en na veel geduld en nodige doorzettingsvermogen, zat ik daar toch wel weer. Tegelijkertijd met het besef dat niks van mij is, alleen het moment dat zich dan voor doet. Het enige dat ik kan doen is het laten gebeuren en meedeinen. In de dalen kies ik voor rust en stilte, bezinning. In de pieken geef ik vol gas en leef ik alsof mijn leven er vanaf hangt. Daar tussenin vind ik vaak mijn geluk. Een leven met een spierziekte is misschien wel het best te vergelijken met een rit in de achtbaan maar dan geblinddoekt. Je weet niet hoe hard het gaat, bij welke bocht je terugveert of juist uit de bocht vliegt. Je weet niet wanneer je de top bereikt en hoe hard je daar weer van af kunt vallen. Maar net zoals de achtbaan is er altijd heel even dat moment van euforie. 

Aan het einde van de avond heb ik mezelf afgevraagd waarom ik het Spierfonds een warm hart toedraag en wat maakt dat ik met gemak uit mijn comfortzone stap om gehoor te geven aan mijn ambassadeurschap. Afgelopen 30 jaar heb ik gehoopt dat er ooit een behandeling zou komen voor mijn spierziekte. Die hoop werd vier jaar geleden werkelijkheid, na jarenlang onderzoek. Dat is de kracht van organisaties zoals het Prinses Beatrix Spierfonds.

 Zonder wetenschappelijk onderzoekt blijft hoop slechts een woord van vier letters die niets betekent.

[veralynnhypercraft]

Concept Text

Op 25 mei 2020 zorgde 8.46 minuten fysieke onderdrukking, van een burger, voor wereldnieuws. De publiekelijke verstikking van George Floyd zorgde voor een oceaan aan tranen die de emmer deed overlopen.

Al vijf eeuwen lang worden mensen beoordeeld op basis van hun huidskleur. De witte superioriteitsgevoelens die ontstonden bij de ontdekkingsreizigers zijn nog steeds op grote schaal vertegenwoordigd in onze hedendaagse samenleving.

In de Verenigde Staten uitte het idee van witte superioriteit zich in een vorm van raciale slavernij. Na de afschaffing van de slavernij, veranderde het systeem naar tweederangsburgers zonder stemrecht, met dagelijks de angst om van het leven beroofd te worden. Het straffeloze politiegeweld tegen zwarte mensen is een voortzetting van deze historische lijn.

Maar ook in Europa speelt de zogenaamde koloniale verheerlijking nog dagelijks. Een rondvaart door Amsterdam en je wordt bedolven onder beelden uit de slavernij. In Hoorn staat nog steeds J.P. Coen (de gouverneur-generaal die verschillende massamoorden in dienst van de VOC uitvoerde) op een sokkel en tot vier maanden geleden stond koning Leopold II  (verantwoordelijk voor de moord op meer dan 10 miljoen Congolezen) nog trots afgebeeld op de gevel van het stadhuis in Leuven. ‘Voor mensen uit de voormalige kolonies zijn deze standbeelden een dagelijkse confrontatie met een gebrek aan kritische houding van de Europese samenleving tegenover het koloniale verleden’ zegt de Brusselse historicus Benoît Henriet. ‘De verwijdering van de standbeelden is maar één stap, we moeten naar de hele boodschap luisteren. Er bestaat nog steeds racisme in onze maatschappij.'

Het is tijd voor een nieuwe start. Want hoe fijn zou het zijn als je morgen opstaat en iedereen gelijkwaardig is met gelijke kansen. Een reset knop waarin iedereen een blank canvas krijgt toegereikt.

re-SET is een kledingset waarin uniformen van ‘superieure autoriteiten’ worden ontkracht. De politie- en militaire uniformen zijn gecombineerd met het gevangenis uniform en de dwangbuis om aan te tonen dat de superieuren al eeuwenlang de inferieuren geen kans bieden. De worsteling tussen deze twee partijen wordt omgezet tot een draagbaar statement. Bovendien zijn de re-SET uniformen suffragettes white om gelijkheid de boventoon te laten voeren.

Daarnaast is er een fysieke zine die virtueel te benaderen is. Op dit digitale platform kunnen boeken, films en podcasts over dit onderwerp gedeeld worden. Want kennis is de grondslag voor verandering. Ook zullen de kledingstukken van de re-SET in de digitale zine worden getoond met de verwijzingen naar uniformen met de bijbehorende uitleg.

Mijn intentie met dit concept is het dekoloniseren van de geest zodat we samen een nieuwe periode kunnen intreden. Een tijd waarin iedereen gelijk is, je niet wordt beoordeeld op je kleur, gender, religie of afkomst en waar superioriteit alleen nog één van de vele woorden in het woordenboek is.

[rotterdamvanalles]

De grote hal van het hoofdpostkantoor PTT aan de Coolsingel, 1973.

Het hoofdpostkantoor in Rotterdam is een voormalig postkantoor gelegen aan de Coolsingel nummer 42 en een rijksmonument .

Het gebouw werd ontworpen door Gustav Cornelis Bremer en tussen 1915 en 1923 gerealiseerd in een eclectische stijl met classicistische en art déco-elementen. De reliëfs op de gevels zijn van Joop van Lunteren. Door de sterke groei van de stad was het oude postkantoor aan de Noordblaak te klein geworden. Als locatie koos men de pas gedempte Coolsingel. Ongeveer tezelfdertijd werd, vlak naast het postkantoor, ook het Rotterdamse stadhuis gebouwd. Omdat men niet wilde dat het postkantoor even prominent aanwezig was als het stadhuis, plande men het verder van de straat af. De bedoeling om het postkantoor 'naar achteren' te halen had volgens sommigen een averechts effect, omdat het postkantoor, anders dan het stadhuis, nu een voorplein kreeg.

Het bombardement in 1940 kwam het Hoofdpostkantoor, net als het stadhuis, relatief ongeschonden door. Wel werden in de Oorlog noodwinkels op het voorplein gebouwd. Deze werden in de jaren zestig op één na, waarin een tabakswinkel was gevestigd, gesloopt. De tabakswinkel verkreeg in de loop der tijd vergunning tot nieuwbouw die niet lang daarna door McDonald's werd overgenomen.

Het postkantoor wordt nu omgebouwd tot onder andere een woontoren.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[regioonlineofficial]

Vanaf 20 november wordt in het woningbouwgebied Laarveld 4 archeologisch onderzoek uitgevoerd. Het onderzoek neemt ongeveer 5 maanden in beslag. Vervolgens wordt begonnen met het bouwrijp maken van het gebied voor woningbouw van Laarveld fase 4.  Laarveld fase 4: uitgifte kavels vanaf 2025 De behoefte aan woningen is groot, ook in Weert. De verkoop van kavels in fase 3 van het plan Laarveld is snel verlopen. Alle kavels in fase 3 zijn verkocht. Wethouder Wendy van Eijk: ‘Het is nu hoog tijd om te starten met de ontwikkeling van Laarveld fase 4’. Fase 4 is gelegen tussen de fasen 1-2 en fase 3, en tussen de Gertrudisstraat en de Ringbaan-Noord. Er komen 339 woningen in de categorieën: zelfbouw, projectmatig (vrijstaand, 2-kappers, patio’s en middeldure huurwoningen) en sociale huurwoningen. In november 2023 start de sloop van een aantal grote voormalige veestallen aan de Gertrudisstraat. In mei 2024 wordt begonnen met de werkzaamheden voor het bouwrijp maken van het gebied. Dit nadat het archeologische onderzoek is afgerond. In 2025 wordt gestart met de verkoop van bouwkavels en vanaf eind 2025 kunnen er woningen worden gebouwd. De opgravingen Ruim 16 hectaren van de akkers ten noorden van de Ringbaan-Noord wordt door een team van archeologen van de Universiteit Leiden onderzocht. Om dit zo efficiënt mogelijk te doen, worden twee teams met elk een graafmachine (rupskraan) ingezet. Door middel van het graven van 10 meter brede en meer dan 100 meter lange sleuven wordt eerst onderzocht waar archeologische vindplaatsen liggen en wat de ouderdom en omvang daarvan is. De archeologische resten worden op een diepte van nog geen meter verwacht. Eenmaal in beeld gebracht worden de vastgestelde vindplaatsen verder onderzocht in de tussenliggende delen. Deze werkwijze is niet nieuw in Laarveld. In 2020 werd op een vergelijkbare manier Laarveld fase 3 onderzocht. In dat jaar werden onder meer boerderijen en erven uit de vroege- en volle middeleeuwen opgegraven. Daarbij kwamen veel bijzondere vondsten tevoorschijn. Een houten waterput van rond 100 na chr. opgegraven in Laarveld fase 3 is op dit moment te bewonderen in de hal van het stadhuis. Laarveld ligt op het ‘dekzandeiland van Weert’ een groot en vruchtbaar gebied waar al sinds de late prehistorie (vanaf ca 2000 voor Christus tot heden) boeren de gronden bewerkten, er vee hielden, huizen bouwden en er begraven werden. Op Molenakker, Kampershoek en Laarveld is de afgelopen decennia al vele tientallen hectaren met vindplaatsen uit allerlei perioden opgegraven. Rondleidingen publiek De gemeente Weert vindt het belangrijk om goed om te gaan met ons erfgoed. Wethouder Suzanne Winters: “Als we willen ontwikkelen moeten we ook in de gelegenheid worden gesteld om terug te kijken, vér terug te kijken, hoe leefden onze voorouders, hoe stonden zij in het leven? Dit willen we ook graag laten zien aan geïnteresseerden.” Ergens in de eerste maanden van volgend jaar organiseert de gemeente samen met de archeologen een open middag, waarbij iedereen zich op de hoogte kan laten stellen van de onderzoeksresultaten tot dusver. Maar men mag altijd even op eigen gelegenheid een kijkje komen nemen aan de rand van de opgravingsput. Aangeraden wordt dan wel om dichte schoenen of laarzen aan te doen. Informatie Informatie over fase 4 van Laarveld is beschikbaar op de website www.laarveld-weert.info. Zodra er nieuwe informatie beschikbaar is, wordt dit bekend gemaakt via deze website. Te zijner tijd wordt een informatiebijeenkomst georganiseerd waarin de plannen worden toegelicht en informatie wordt verstrekt over de verkoop van bouwkavels.

[rijksmuseum-art]

Moses Choosing the seventy Elders by Jacob de Wit, Museum of the Netherlands

Mozes verkiest de zeventig oudsten. In een vlakte in de woestijn staat Mozes met uitgestrekte armen tussen de Israëlieten. Op de achtergrond het tabernakel of ark des verbonds, rechts palmbomen en tenten. Modello voor het grote schilderij in de vroedschapskamer van het voormalige Stadhuis op de Dam.

https://www.rijksmuseum.nl/nl/collectie/SK-A-1783

[algemeennieuws]

Een kijkje op Arnhem

Arnhem is een stad en gemeente in het oosten van Nederland. Het is de hoofdstad van de provincie Gelderland en ligt aan beide oevers van de rivieren Nederrijn en Sint-Jansbeek, de bron van de ontwikkeling van de stad. Arnhem had in 156.600 inwoners in 2017 en is een van de grotere steden van Nederland.

De gemeente maakt deel uit van de agglomeratie Arnhem-Nijmegen, die samen 736.500 inwoners telt.

Arnhem is de thuisbasis van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, ArtEZ Instituut voor de Kunsten, Nederlands Openluchtmuseum, Airborne Museum 'Hartenstein', Royal Burgers' Zoo, NOC*NSF en Nationaal Sportcentrum Papendal. De noordhoek van de gemeente is onderdeel van het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Het is ongeveer 55 vierkante kilometer groot en bestaat uit heidevelden, zandduinen en bossen.

Geschiedenis van Arnhem

Vroege geschiedenis

De oudste archeologische vondsten van menselijke activiteit rond Arnhem zijn twee vuurstenen van ongeveer 70.000 jaar geleden. Deze komen uit het stenen tijdperk, toen de Neanderthalers in dit deel van Europa woonden. In Schuytgraaf zijn overblijfselen van een jagerskamp uit ongeveer 5000 voor Christus ontdekt. In Schaarsbergen zijn twaalf grafheuvels gevonden uit 2400 voor Christus, die de zogenaamde Neolithische Revolutie naar het gebied van Arnhem brachten, wat de opkomst van de boeren betekende.

De eerste nederzetting in Arnhem dateert uit 1500 voor Christus, waarvan sporen zijn gevonden op de Hoogkamp, waar nu de Van Goyenstraat ligt. In de binnenstad, rond de Sint-Jansbeek, zijn sporen van bewoning gevonden vanaf ongeveer 700 voor Christus, terwijl de eerste sporen ten zuiden van de Rijn zijn gevonden rond 500 voor Christus, in de Schuytgraaf.

Hoewel de vroege sporen van nederzettingen wel aantonen dat de eerste bewoners van Arnhem uit de bossen op de heuvels zijn neergedaald, is Arnhem niet aan de oevers van de Rijn gebouwd, maar iets hoger langs de Sint-Jansbeek. Arnhem ontstond op de plaats waar de weg tussen Nijmegen en Utrecht en Zutphen zich splitste. Zeven beken voorzagen de stad van water, en pas toen de stroom van de Rijn in 1530 werd veranderd, lag de stad aan de rivier.

Middeleeuwen

Arnhem werd in 893 voor het eerst als zodanig genoemd als Arneym of Arentheym. In 1233 verleende graaf Otto II van Guelders uit Zutphen stadsrechten aan de stad, die tot de abdij van Prüm had behoord, en vestigde zich in de stad. Arnhem trad in 1443 toe tot de Hanzestad. In 1473 werd het veroverd door Karel de Stoute van Bourgondië.

16e en 17e eeuw

In 1514 nam Karel van Egmond, hertog van Guelders, Arnhem van de hertogen van Bourgondië over; in 1543 viel het in handen van keizer Karel V. Als hoofdstad van het zogenaamde "Kwartier van Veluwe" trad het in 1579 toe tot de Unie van Utrecht tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Na de verovering van de Spaanse troepen door Nederlandse en Engelse troepen in 1585 werd de stad onderdeel van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De Fransen bezetten de stad van 1672 tot 1674.

18e en 19e eeuw

Van 1795 tot 1813 werd het opnieuw bezet door de Fransen, door zowel revolutionaire als keizerlijke krachten.

In het begin van de 19e eeuw werden de voormalige vestingwerken bijna volledig ontmanteld, om ruimte te geven aan de uitbreiding van de stad. De Sabelspoort (Sabresgate) is het enige overgebleven deel van de middeleeuwse omwalling.

In de 19e eeuw was Arnhem een vriendelijk vakantieoord dat beroemd was om zijn pittoreske schoonheid. Het stond bekend als "het Haagje van het oosten", vooral omdat een aantal rijke voormalige suikerbaronnen of planters uit Indië zich er vestigden, net als in Den Haag. Ook nu nog staat de stad bekend om zijn parken en groen. De verstedelijking in het noorden op heuvelachtig terrein is ook voor Nederland vrij ongebruikelijk.

Tweede Wereldoorlog De Slag van Arnhem

In de Tweede Wereldoorlog (1939-1945), tijdens Operatie Market Garden (september 1944), kregen de Britse 1st Airborne Division, onder het commando van Major-General Roy Urquhart, en de Poolse 1st Independent Parachute Brigade de taak om de brug bij Arnhem te beveiligen.

fotocredit: Gelders archief

Zweefvliegtuiginfanterie en parachutisten werden op 17 september en later in het gebied geland. Het grootste deel van de troepenmacht werd vrij ver van de brug gedropt en heeft nooit hun doel bereikt. Een klein onderdeel van het Britse 1st Airborne, het 2nd Parachute Battalion onder luitenant-kolonel John D. Frost, wist zich een weg te banen tot aan de brug, maar was niet in staat om beide kanten te beveiligen. De Britse troepen stuitten op hevige weerstand van de Duitse 9e en 10e SS Panzer Divisie, die in en rond de stad gestationeerd waren.

De Britse troepen bij de brug raakten uiteindelijk zonder munitie en werden op 21 september gevangen genomen, en de resterende troepen werden op 26 september volledig teruggetrokken. Deze gebeurtenissen werden gedramatiseerd in de film A Bridge Too Far uit 1977. (De brugscènes in de film werden opgenomen in Deventer, waar een vergelijkbare brug over de IJssel beschikbaar was, omdat het gebied rond de brug van Arnhem te veel was veranderd om de Tweede Wereldoorlog in beeld te brengen). Als eerbetoon werd de herbouwde brug omgedoopt tot 'John Frost Bridge', naar de commandant van de parachutisten. De officiële herdenking is 17 september.

Bevrijding van Arnhem

De huidige brug is de derde bijna-identieke brug die op dezelfde plek is gebouwd. Het Nederlandse leger vernielde de eerste brug toen het Duitse leger Nederland in 1940 binnenviel. De tweede brug werd kort na de slag van 1944 door de Amerikaanse luchtmacht vernietigd.

Interessante plekken

De Grote Kerk (St. Eusebiuskerk), gebouwd in 1452-1560, verloor het grootste deel van zijn toren tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarvan een deel is gereconstrueerd naar een modern ontwerp en geopend in 1964. Officieel maakt de toren geen deel uit van de kerk en is hij eigendom van de gemeente.

Het huis van Maarten van Rossum, een generaal in dienst van hertog Charles van Gelre, is sinds 1830 het stadhuis: De saters in de renaissance-ornamentiek gaven het de naam Duivelshuis. Het Nederlands Openluchtmuseum bevindt zich buiten de stad. Het omvat antieke huizen, boerderijen, fabrieken en windmolens uit verschillende delen van de Nederlanden. Twee andere molens staan in Arnhem zelf, De Hoop en De Kroon.

De Koninklijke Burgers' Zoo in Arnhem is een van de grootste en meest bezochte dierentuinen van Nederland, met een onderwaterwandeling, woestijn, mangrove en regenwoud. De GelreDome, de thuisbasis van Vitesse Arnhem, het Eredivisieteam van de stad in het voetbal, is een unieke faciliteit met een uitschuifbaar dak en een uitschuifbaar grasveld. Het concept is sindsdien volledig gedupliceerd door de Veltins-Arena in Gelsenkirchen, Duitsland, en de Universiteit van Phoenix Stadion in Glendale, Arizona, VS, en gedeeltelijk door de Sapporo Dome in Japan (die een schuifveld heeft maar een vast dak).

De KEMA Toren (voorheen bekend als SEP Control Tower) is de hoogste structuur van de stad. Het is een 140 meter hoge tv-toren.

Arnhem groeit

Volgens https://allecijfers.nl groeit Arnhem met 18 per jaar aan inwoners. Het aantal inwoners in gemeente Arnhem is met 24.693 inwoners toegenomen (afgerond is dat 18%): van 134.572 in 1995 tot 159.265 in 2019. Het aantal inwoners is het aantal personen zoals op 1 januari in het bevolkingsregister vastgelegd. Gemiddeld inkomen per inwoner word vastgesteld op (€23.400)

Dat is ook in de regio te zien. Buurgemeenten als Duiven en Rheden hebben het laatste jaar te maken gehad met een daling van de bevolking. De laatste gemeente is na Tiel zelfs de sterkste daler van Gelderland. 135 meer mensen gingen dan kwamen.

Wonen en werken in Arnhem

In Arnhem ligt het gemiddelde op 10,47 euro per vierkante meter wat een stuk lager is dan landelijke huur van bijna zestien euro. Dat is onder het landelijk gemiddelde, dus Arnhem is goedkoper wonen dan in veel andere steden. Maar juich niet te vroeg, want we hebben in Arnhem wel te maken met een stijging van 4,3 procent ten opzichte van vorig jaar. Aan die stijging lijkt voorlopig geen einde te komen. In Friesland, Drenthe en Overijssel betalen nieuwe huurders niet meer dan tien euro per vierkante meter per maand. Arnhem telt meer dan 421 grote en middelmatige bedrijven. Voor vacatures kunt U hier zoeken.

from Algemeen Nieuws Nederland https://algemeennieuws.nl/news/een-kijkje-op-arnhem?uid=91

[rinkyponting-blog]

Cartagena: een terugreis in de geschiedenis!

Algemene informatie en de geschiedenis

Cartagena ligt aan de kust van Spanje in de regio Murcia. Cartagena is een havenstad en bezit 1 van de belangrijkste havens van Spanje. Er wonen

Een handelsmand uit Carthago (een Fenicische stad in Noord Afrika) stichtte Cartagena in de 3e eeuw voor Christus. Daarna kwam het in handen van de Romeinen en werd de naam Carthago Nova, waar de huidige naam van afgeleid is. Er is een museum in Cartagena met Romeinse opgravingen uit die tijd. Toen de Moren er heersten was Cartagena autonoom waar het later samengevoegd werd met Aragon.

De stad heeft een haven die als belangrijkste oorlogshaven gezien wordt omdat de haven omringd wordt door 2 kapen die de haven zo beschermen.

Bezienswaardigheden in Cartagena

Er is een prachtig klooster wat uitgehouwen is uit de rotsen, Santuario de la Virgen de la Fuensanta. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog is er veel vernietigd, maar dat is weer gerestaureerd.

Het kasteel van Cartagena is de trots van de stad. Vanuit dit kasteel heb je een prachtig uitzicht over de stad en kun je alle invloeden uit de geschiedenis bekijken.

Ook heb je een mooi uitzicht vanuit een oud stierenvechtersarena uit de 19e eeuw die op de plek staat van een voormalig Romeins amfitheater. Delen hiervan zijn opgegraven, maar door tijd en geldgebrek ligt dat stil.

Het Castillo de la Concepción is gebouwd op de restanten van een Moors kasteel. Hier kun je de waterreservoirs en de toren bezoeken. Erg leuk en je krijgt een presentatie te zien over de geschiedenis van de stad. Een aanrader!

Ook kun je restanten van een voormalig Romeins huis en straat bezichtigen om een idee te krijgen hoe een rijke Romein vroeger woonde. In Casa de la Fortuna zijn allerlei gevonden resten verzameld zodat je een beeld krijgt hij de rijke Romeinen vroeger woonden.

De kathedraal Santa Maria de la Vieja is ernstig beschadigd geraakt tijdens de Spaanse Burgeroorlog. In de 20ste eeuw werd deze kathedraal gerestaureerd.

In Catagena is ook een reconstructie te vinden van een Romeins theater. Heel knap nagemaakt en je krijgt een goed beeld hoe het er uit heeft gezien vroeger! Er is ook een museum die een presentatie geeft over de geschiedenis van het theater.

Het stadhuis is gevestigd in een voormalig paleis. Een prachtig gebouw wat wel verstevigd moest worden, omdat het nogal onstabiel gebouwd was.

Leuke feitjes over Cartagena

In Cartagena wordt een wereldberoemde likeur gemaakt, Cuarenta y tres (Licor 43). Deze zoete likeur wordt naar 60 landen geëxporteerd.

In Colombia is een gelijk genaamde stad die vernoemd is naar Cartagena, omdat dat ook een belangrijke havenstad is.

Zoals ik al eerder zei is de haven van Cartagena een oorlogshaven en zijn er duizenden militairen gekazerneerd in Cartagena. Ook is Cartagena een studentenstad, waar zich een campus bevind in een voormalige militaire kazerne. Cartagena verteld je een hoop over de geschiedenis. Heel bijzonder om te zien en je weer even terug te wanen in de tijd!

Geniet van uw vakantievilla spanje en schrijf uw eigen reisroute door villa's met privézwembad te boeken.

[nomadenbestaan1983world]

Canada

Oh Canada... my favourite nation in the whole wide world! Het land van hockey, maple sirop and natuurlijk poutine. Canada is een land waar je je echt nog in the middle of nowhere waant. Met zijn uitgestrekte wildernis, wilde dieren en buitenaards schone meren. Canada I'm your biggest fan!

Toronto

Toronto, de hoofdstad van de provincie Ontario, ligt aan het water. De waterkant (harbour) is dan ook pittoresk om te gaan wandelen. Er liggen vele jachten en zeilbootjes. De stad is overzichtelijk, proper en erg aangenaam om te vertoeven. Een grote aanrader is vanuit de harbour een boottocht te maken naar de Toronto Islands. Dit is echt een klein paradijs om zicht. De (met onderling met bruggen verbonden) eilandjes zijn prachtig en hebben veel groen. Ideaal om te komen wandelen of een fietstochtje te maken. Er staat ook een oude vuurtoren, deze zou behekst zijn...je kunt vanaf het eiland ook prachtig foto's maken van de skyline van Toronto.

De CN toren is het ijkpunt van de stad. Hij domineert het stadsuitzicht. De toren kun je bezoeken tegen betaling. Je hebt hier vanaf het bovenste dek een overzicht over Toronto. In dat bovenste dek is ook een restaurant. Je moet niet betalen (voor de lift) als je in het restaurant wil gaan eten. De stad bestaat vooral uit vele wolkenkrabbers. De ene al wat mooier als de anders. Toch zijn er nog veel 'oude' gebouwen vb stadhuis, de distillerijhuizen aan de waterkant etc… Wat opvalt is dat Toroto heel multicultureel is. Je hebt er verschillende wijken van de verschillende etnische bevolkingsgroepen. Vb litte India, Little Italy, Greek town en natuurlijk Chinatown. In de wijken voelt alles nog redelijk authentiek en de inwoners zijn nog trots op hun culturele afkomst.

Tip: Ga zeker eten in deze wijken. Het is eten is er nog authentiek en de bakkers hebben echt nog heel lekkere authentieke desserts (vb Little Italy).

PS: hou in het achterhoofd dat de prijzen in de kleine winkels en restaurants zonder btw zijn. Je moet er nog eens ongeveer 30% bijtellen voor btw en fooi.

Ook leuk zijn de lokale markten vb Kensington market en St Laurence market. Aan musea ook geen gebrek. Je hebt er het Ontario museum en een Art gallery. De stad heeft ook talloze parken waar je gratis in kan gaan wandelen. Een leuke activiteit is natuurlijk een hockeymatch bijwonen in het Rogers centre. Ik kan je wel zeggen dat Canadezen, na de nodige alcoholconsumptie, nogal agressief kunnen overkomen na de hockeywedstrijd. Hockey is hier een geliefde nationale sport en gemoederen raken nogal verhit as hun team verloren heeft...

Niagarawatervallen

Een bezoek aan de Niagarawatervallen is een must als je in Toronto bent. De toegang van de watervallen is nu nog gratis maar men denkt eraan om in de toekomst inkomgeld te vragen... Via de 'Greyhound' busmaatschappij kun je de bus nemen naar de Niagara watervallen. De bus zet je af in het stadje aan de watervallen en dan is het een kleine wandeling. Eens je aankomt wordt je beloond met een prachtig uitzicht over de watervallen. Echt indrukwekkend! Je kunt ook naar de overzijde van de watervallen, naar de kant die in de USA ligt mits betaling van een klein bedrag.

Tip: via de brug kun je ook naar de USA. Vergeet dus zeker niet je reispas mee te nemen.

Je moet een visa kopen (toen wij er waren nog 8 USA dollar) om de grens over te steken. Neem dollars mee want de magnetische strip van onze Europese betaalkaarten is normaal gezien uitgeschakeld, terwijl die in Amerika nog wordt gebruikt (in plaats van de chip zoals bij ons gebruikelijk is). De grenscontrole had toen grote moeite om dat euvel via een online betaling te omzeilen. Ze nemen geen Canadees geld aan!

Montréal

Een stad met nog veel cultureel erfgoed. Anders als het moederland Frankrijk en toch heel vertrouwd. Ze spreken hier een Frans dat moeilijk te verstaan is, zelfs voor Franstaligen. De Franstalige Canadezen hebben de reputatie koppig te zijn. De stad is absoluut een aanrader alhoewel ik Québec veel mooier vond.

Wij hadden een appartement gehuurd, kortbij het busstation. Dit was ideaal omdat we ons eigen eten konden maken. De Canadese keuken is naar mijn smaak niet de lekkerste. Een absolute aanrader is een bezoek aan de Basiliek van de Notre Dame (en Place d'Armes). Prachtig interieur en dit mag absoluut niet ontbreken aan de bezoek. Een wandeling naar Mont Royal, vanaf dit punt kun je een prachtig overzicht krijgen over de stad. Ook de architectuur van de in dit deel is zeker een om te onthouden. Een shoppingtrip langsheen St Paul is ook een must have done. In dit deel van de oude stad kun je de Europese invloed op de stad goed merken. Er liggen hier nog geplaveide straatjes die alles wel een gemoedelijke sfeer geven. Alles in de buurt is gezellig en een leuke buurt om in te verdwalen. Ook een bezoek aan de markt (Bonsecours Market) is heel leuk. Je vind er verse producten en kunt er lokale lekkernijen kopen aan de standjes. Ook Place Cartier is een hippe buurt. Ze heeft wel de reputatie om te dure restaurants te hebben (dus kun je beter ergens anders gaan eten...). Wat ik het leukste vond in Montréal is wel wandelen aan de waterkant. Je kunt er uren wandelen en vele pareltjes van gebouwen ontdekken. Je kunt ook een bezoekje brengen aan de bekende McGill universiteit of aan de enorme botanische tuin (voorzie hiervoor een hele dag, gecombineerd met de nabijgelegen biodome waar je dieren en planten uit verschillende biotopen kunt zien). Montréal is zeker een mooie en pittoreske stad. Ze heeft een mooie culturele geschiedenis en bewaard goed haar authenticiteit. Persoonlijk vond ik het niet de mooiste stad van de provincie Québec maar zeker een bezoek waard.

Québec

Waarschijnlijk een van de meest pittoreske steden op onze planeet. Québec is nog de restant voormalige Franse kolonie in Noord-Amerika. De voertaal is nog het Frans (dat wel heel raar klinkt en soms pijn aan de oren doet) maar de mensen van Québec voelen zich niet meer Frans maar Frans-Canadees. De verbondenheid met hun regio is groot en ze zijn zeer trots op hun waarden en land. De grootste bezienswaardigheid is natuurlijk het Château Frontenac, dat als hotel gebruikt wordt. De citadel van Québec ligt pittoresk aan het water van de Hudsonrivier en de stad is precies een museum. Alles lijkt perfect en in uitzonderlijk goede staat. De oude stad van Québec is terecht op de Unesco-Werelderfgoedlijst geplaatst. Lopen langs de talloze mooie straatjes is dan ook een must. Overal in de stad kun je lekkernijen kopen. Maple snoepjes en poutine zijn nooit ver weg. Gezellige cafés en restaurants liggen aan de waterkant onderaan in de stad. Een leuke culturele activiteit is een bezoek aan de Notre Dame des Victoires. Tijdens ons bezoek hadden wij een gratis rondleiding (in het Frans). Prachtige kerk met een uitzonderlijke mooie collectie aan houtwerk binnenin. Kortweg een stad die je zeker niet teleur zal stellen..

Ps: In de winter is Québec volgens sommigen nog mooier en verandert de hele stad in een ijs- en sneeuwpretpark.

Tip: indien je in Quebec bent kun je ook een bezoek bezoek brengen aan de Montmorency-watervallen. Een lokale bus stopt niet ver van de watervallen (je moet even wandelen door een stukje bos). Bezoek aan de watervallen is gratis (of toch wanneer ik er was) Je kunt via een brug boven de waterval lopen. Heel erg mooi op indrukwekkende foto's te nemen. Via een steile houten trap kun je naar beneden op zo ook een mooi zicht te hebben op de waterval.

Tip: indien in het seizoen, kun je ook walvissen gaan spotten met een georganiseerde touroperator.

Canada is een land waar ik persoonlijk verliefd op ben geworden. Mooie natuur, wilde dieren en cultuur. Ook de cultuur van de first nations van Canada is een must om te ontdekken.

[knokke-heist]

Burgerzaken nam in stijl afscheid van hun schepen Danny Despiegelaere

03/01/2019 Op vrijdag 28 december 2018 nam schepen Daniël Despiegelaere in het stadhuis en daarna op de kerstmarkt afscheid van zijn dienst Burgerzaken waar hij gedurende 2 jaar de bevoegdheid van schepen/ambtenaar van de burgerlijke stand kreeg als opvolger van voormalig schepen Ingrid Reubens. Onder deze korte beleidsperiode onthouden we vooral zijn betrokkenheid bij het opstellen van een nieuw reglement woonstcontrole en zijn gedrevenheid om op de centrale begraafplaats een nieuwe afscheidsruimte te bouwen. Deze bouw is momenteel bezig en zal wellicht afgewerkt zijn in het voorjaar 2019. Voortaan zullen de nabestaanden in meer comfortabele omstandigheden kunnen afscheid nemen van hun dierbare overledene. Bij de huwelijksceremonies gaf schepen Danny Despiegelaere steeds een persoonlijk woord aan het bruidspaar en had hij veel aandacht voor de aanwezige kinderen of kleinkinderen van het bruidspaar. Geboortepakket en -premie De traditionele geboorteslabbetjes van schepen Ingrid Reubens werden onder zijn voorstel gewijzigd naar een heus geboortepakket met body, voelboekje, slabbetje en oorbeschermer en dit allemaal in een herbruikbare zak en allen met een leuke verwijziging naar de gemeente Knokke-Heist.  Het geboortepakket wordt afgegeven aan alle nieuwgeboren kinderen die in Knokke-Heist wonen, samen met hun ouders.  Ook de geboortepremie werd verhoogd naar 150€ voor elk nieuwgeboren kind. Ook bij de organisatie van de verkiezingen was hij zeer aanwezig en zelfs op de dag van de verkiezingen liep hij de hele dag mee met zijn team. Het team van Burgerzaken onthoudt hem vooral als een integer, intelligent man die zeer aanspreekbaar was en oog had voor persoonlijke betrokkenheid. Zijn medewerkers onder leiding van diensthoofd Burgerzaken Anne Bailyu vonden het dus meer dan gepast om hem als wijnliefhebber nog een passend afscheidsgeschenk te overhandigen: een fles wijn met karaf en 2 wijnglazen met de exclusieve gravure “Burgerzaken”. Nieuwsbrief Pers Niet interessant voor de pers http://dlvr.it/QvtbYD

[rottumeroog]

Het voormalige stadhuis van Sneek aan de Marktstraat met een gevel in eenvoudige rococostijl. Het bordes dateert uit 1745.

Foto van: https://www.tripadvisor.nl/LocationPhotoDirectLink-g188565-d10795395-i216397668-Rijksmonument_Stadhuis_Sneek_uit_1550_1605-Sneek_Friesland_Province.html