#yazarlık

[muhammetseyfullah]

Gülün kül olması için tek bir kıvılcım yetermiş.

[uykucupandaa]

[gecenaz]

Kendimden başkasına güvenemiyorum, bir kendimi sevemiyorum yine de.

[jupiterliyazar]

Gökyüzüne bakıp yalnız başıma ağlayacağım. Karanlık geceye saklayacağım ruhumu. İşte yıldızlar ve benim yüreğim kayboluyor ışıklar arasında. Issız sokaklar canlanıyor gibi buğulu gözlerimde hareket etmeye başlıyorlar. Her şeye karşı küskünlüğümü de affettim. Bağışladım kendime kızdığım vakitleri. Tek tek bıkmadan ayıklayarak taşlı yollardan geçiyorum. Bilmediğim, hiç tanımadığım yerler buralar. Tanıdıklığın yabancılığı gidiyor. Kimse ilişmesin bana. Kimse görmesin gücümü de güçsüzlüğümü de. Kimse duymasın sesimi. Çünkü gidenler hükümsüz artık.

M.

24.08.2023

00:50

[kendindekaybolann]

Kitap adı: Sanrıların Yansıması

.

.

.

[incirrexeli]

Güzel olan her şey yarım kalır...🪁

Filmler en güzel yerde sonlanır. Çok mutluyum dediğin yerde, hüzün kendini hatırlatır. Çocukluk kısadır, gençlik azdır ve bebeklik sanki hiç yaşanmamıştır. Vefa azdır, sadakat sınırlıdır. Verilen sözlerin ömrü kısadır. Çok seversin, çok çabuk gider. Güzel rüyalar en güzel yerinde biter. Güzel olan ne varsa, Sevdiğin şarkı gibi hemen bitiverir, Kısacıktır...

[evrendensesgetir]

Aklım duruyor sanki gecenin bu vakti

Alıyorum masama bir kalem birde kağıt

Sayfalara bağırıyorum, lâl sanıyorlar oysaki

patlatıyorum beyazlarıma öyle güçlü bir ağıt

Çürük kalemimin ucundaki gri renk,

Anlattıklarını bir okusan kalp kalbe denk

Yaşamda bulamadığım bağlı his kenet

Kalpsizim sen gideli, sıska iskelet

Bir bardak su mu, ilaç mı bu ruha iyi gelecek?

Bilemezler ki kaynağını yaramın

Yüreğimdeki arzu ya geçmiştedir yada gelecek

Hasretinden dünyaları yazdığım yarim

Ya öldürecek bu ruhu silecek, ya sevecek yada gelecek.

[geceninisigi07]

Huzur veren şeyler yapmayalı uzun zaman olmuş gibi…

Kimseyi dinlemem belki ama kendimi de mutlu etmem belkide etmeliyim dir çünkü şuan uzun zamandır yapmadığım şeyi yapıyorum

Kitabımı yazıyorum ✍🏻

huzurluyum

-

sizin huzurunuz nedir?

[muhammetseyfullah]

“İnsan hayatı,” dedi kafasını yukarı aşağı sallayarak, “Bu kadar ucuz olmamalı.”

Tüm sabahlardan bir sabahtı. Tanımadığım onlarca insanla burun buruna yaptığım otobüs yolculuğu nihayet bitmişti. Hava renksiz, griydi. Otobüsten inen yığınla birlikte koşarak minibüs durağına gitmiştim. Onlardan biri babamdı. Benden 40 yaş büyük babam, Hasan, hayatın tüm pisliklerine karşı tecrübeli olduğunu kanıtlarcasına yönlendiriyordu beni 28 yıldır. Tüm pislikleri iyi bilirdi. Çünkü bembeyaz kağıttaki en ufak nokta nasıl göze çarparsa, babam da bu dünyanın tüm kirlerini öyle gösteriyordu devasa cüssesinde. İyi biriydi. Bu dünya için fazla iyiydi. Bembeyazdı. Ve bembeyaz kağıda damlayan tüm kirler göze çarpardı.

O sabah yine koşuyorduk babamla mesai için. 9 vardiyasına yetişmemiz lazımdı. Otobüsten inip minibüs durağına gittik koşar adımlarla. Durakta yine insan yığını… İşe yetişmek için birbirini ezenler, boyu kısa ve vücudu sıska olsa da kurnazlığıyla insanların arasından minibüse binmeyi beceren tilkiler, ne olup bittiğini anlamaya çalışan genç kadınlar, sabahın köründe neden dışarıda olduklarını kendileri de anlayamayan yaşlılar… herkes minibüse binmek için uğraşıyordu. Bir de kalabalığın fotoğrafını çekip, “Bakın bu yüzden geç kaldım, lütfen kovmayın!” diye patronuna gösterecek olan şirket çocukları… Küçükçekmece’deki tekstil atölyesinde bedava denecek kadar az paraya çalışan zenciler de tuhaf ama sevimli aksanlarıyla hangi minibüse binlemeleri gerektiğini öğrenmeye çalışıyorlardı. Avazları çıktığı kadar bağırarak semt isimlerini peş peşe sıralayan ve söyledikleri asla anlaşılmayan minibüs kahyaları da minibüsçülerden aldıkları bahşişleri cebe indirip plastik bardaklarındaki çayı yudumluyor, hususi soru soran yolcuları rastgele bir araca bindiriyordu. Nasıl olsa yolda araç değiştirip doğru minibüse binerlerdi…

Bir an babamın durduğunu, acelesinin son bulduğunu ve o cendereden beni ve kendisini uzak tuttuğunu fark ettim. Girmemiştik kalabalığa. Evet, işe yetişmemiz gerekiyordu. Acelemiz vardı ama babamın yüzünde, çocukluğumdan beri bana ve abime aşıladığı, o entelektüel birikimi yüksek, okuyan ve yazan insanlara has eda vardı. Gözlerini kısmıştı, duyduğu rahatsızlığı tüm hüznüyle belli ederek. Dudaklarını büktü, kalabalığa doğru baktı. Ben de babama bakıyordum. “İnsan hayatı,” dedi kafasını yukarı aşağı sallayarak, “Bu kadar ucuz olmamalı.” Yüzü kalabalığa, kısık gözleri bana dönüktü.

Uzun, rengi solmuş siyah paltosunun cebine ellerini sokmuştu. Boynundaki atkıyı çapraz bağlamıştı yine. Kır saçları geriye doğru taranmıştı. Gözlükleri buğuluydu. Başı dik, kafası dumanlıydı. Babaydı. Tüm şehrin ceremesini çekip sefasını süremeyen babalar gibiydi. Tek farkı, zirveyi gördüğü halde bugün buralarda, Yenibosna’da minibüs kalabalığına girmek zorunda kalmasıydı. Bir gün bile yüzündeki hava değişmedi. Onu tanıdım tanıyalı aynı adamdı.

[uykucupandaa]

Sen benim şarkılarımsın

[gecenaz]

Gittiğim her yerde orada olmamalıymışım gibi hissediyorum. Fazlalık benmişim gibi. İstenmiyormuşum gibi. Bunun bi çaresi yok mu?

[jupiterliyazar]

“Sana çok imreniyorum.” dedi. Akın nedenini anlayamamıştı. Onda imrenebileceği ne vardı ki? Yaptıklarını hatırlayınca durumun tam tersi olduğu geçti aklından. Akın bunları düşünürken Miya yere bakıyor ve ayaklarıyla kumları didikliyordu. “Neden bana imreniyorsun, bende imrenecek ne var?” diye sordu. Miya, yerden kafasını kaldırıp bir kaç dakika gözlerine baktıktan sonra cevap verdi. “Sen acılarını haykırabiliyorsun. Benden cesursun. Ben acılarımı haykıramıyorum.”

M.

06.06.2023

18:00

[kitabinsonu]

Hayatın yıkıcı ivmesi, yaşananların ip üstündeki anılara gülümsemesi ;

Durun durun susturun seslerinizi, geliyor şimdi umudun asil gölgesi .

[incirrexeli]

şimdi yoksun, seni dilediğim kadar düşünebilirim artık 🌧️

tutar ellerini öperim uzun uzun, kimseler ayıplayamaz beni. yokluğunda seni nasıl sevdiğimi anlayamazlar. işte gözlerin, işte dudakların, senin olan ne varsa karşımda duruyor. sevdiğim şarkıları söyletiyorum, dudaklarına, ve hoyrat ellerimle seni, her gün biraz daha güzelleştiriyorum. bütün aynalarda sen varsın.

[sokakotesi]

O gözlerin yildizlardan ne farki vardi?