tramgedachten - Tumblr blog

[tramgedachten]

- 60% CULTUUR

Zoals jullie wel weten deed Girls go BOOM onlangs een crowdfund. Het geld daarvan gaat naar muziekinstrumenten, verwarming, elektriciteit, opbergruimte,... van ons clubhuis. Girls go BOOM wil meisjes op een podium. Maar waarom eigenlijk, en wat heeft dat te maken met de besparing van cultuur?

ALLES EIGENLIJK DUS. De regering speelt een slim spelletje en zijn zich volledig bewust van wat deze besparingen willen zeggen (laat ons daar maar zeker over zijn). Kunst is een krachtig middel. Het is een kritisch middel (ook al zou je dat hier in Vlaanderen niet altijd zeggen). Het is een manier waarop mensen hun stem kunnen laten horen, waarop ze dingen kunnen verwerken. Wat het niet is, is gemakkelijk.

Het vraagt zelfvertrouwen om een kunstenaar te zijn. Ik ben daar zelf een goed voorbeeld van. Als 26-jarige werk ik voor het eerst, sinds ik begon te studeren, aan mijn eigen film (voor echt, met een budget enzo). Ik deed er zolang over, omdat ik het gevoel had dat het goed moest zijn. En zelfs nu krijg ik HEEL VEEL STRESS als ik denk aan de resultaten. Kunst is mijn leven, dat is gewoon zo. Ik sta al sinds ik klein was (nog kleiner dan nu) op podia. Ik kreeg een camera toen ik 11 was, die ik niet kon neerleggen. Door @marianlomans wou ik elke dag toneel spelen. Door @benjaminsercue kreeg ik vertrouwen in mijn schrijfsels. Ik wou filmmaker worden. Maar ik durfde niet, want wat als ik zou falen? Dus ik werd dan maar 3D-artist.

Ja, nog steeds artiest. Nog steeds zelfvertrouwen nodig. Want elke dag te horen krijgen dat je werk nog niet perfect is, dat je weeral dingen moet aanpassen, misschien wel opnieuw moet beginnen. Dat is zwaar. En vooral, het vraagt tijd. De meeste van mijn collega's gingen naar huis om daar NOG te werken. Aan hun portfolio's, aan hun skills. Samson en Gert hadden er al een liedje over: REPETEREN, REPETEREN EN STUDEREN. Dat is het leven van een kunstenaar. 

Maar dat zien mensen natuurlijk niet als ze naar een schilderij kijken. Of naar een film. De hoeveelheid werk die erin kruipt is enorm. Niet enkel in het afgewerkt product, maar de uren die iedere individu vergaard heeft om tot het niveau te komen om te kunnen werken aan een product dat effectief door mensen bekeken wordt. In mijn opleiding zeiden ze altijd: je moet eerst 10 000 uren aan iets werken voor je er effectief goed in kan zijn. 10 000 uren dat is veel. En meestal zijn die uren onbetaald. Want ja, waarom zou iemand betalen voor kunst? Voor een logo. Voor een albumdesign. Voor een optreden. Kan het geen vriendenprijsje zijn? Zullen we gewoon iets ruilen? Aleh, voor een bak bier?

Mijn papa is zo iemand die naar een museum gaat en zich bij alles afvraagt: “IS DAT NU KUNST? Ik kan dat ook.” En hoewel ik volledig geloof dat mijn papa alles kan, slaat hij toch een beetje de bal mis hier. (Moderne) kunst is voor veel mensen waarschijnlijk BLABLABLA maar daar gaat het niet om... Kunst dient om te inspireren, om dingen in vraag te stellen, om te shockeren, om te informeren. Zonder kunst krijgt een volledige groep in de maatschappij geen stem. Waarom denk je dat minorities zo vaak naar kunst grijpen om hun mening te verspreiden. Omdat kunst dat mogelijk maakt.

Dat Girls go BOOM meisjes wil motiveren om op een podium te kruipen is dan ook niet vreemd. Wie RAGE BECOMES HER las, weet dat er wetenschappelijk materiaal is dat bewijst dat meisjes zelfvertrouwen ontbreken. En wat is er meer empowering dan op een podium te staan en FUCK YOU te zeggen tegen alle verwachtingen die deze kapitalistische maatschappij opleggen. Dat is krachtig. Dat is de vrijheid hebben om kritisch te kunnen zijn.

Dat is wat de basis van kunst zou moeten zijn.

Jammer genoeg kost het geld om zo een werking in elkaar te steken. Ik denk maar aan hoeveel het kost om een vzw op te richten (voor sommigen lijkt dit haast niets, voor ons is dit echter nog een bedrag dat er bijkomt). 

Investeren in materiaal, in mensen, in locaties, al die dingen kosten geld. Onze tijd geven we GRATIS. Ons eigen middelen zijn miniem… Wij doen dit omdat wij dit belangrijk vinden. En de regering weet dat. Of niet? Vlaanderen is een plaats waar jeugdwerk het GOED doet. Vlaanderen is een plaats die steunt op vrijwilligers. (Misschien is dat wel de Vlaamse Canon.) Hoe weet ik dat? Omdat letterlijk iedereen die ik ken wel ergens vrijwilliger bij is. Of dingen vrijwillig doet. Zonder daar iets voor terug te vragen. Dat is mooi. Het is ook heel erg frustrerend... Om als werking telkens mensen te moeten vragen dingen voor niets te doen. 

Subsidiedossiers schrijven is dan ook een kunst op zich. Je moet weten welke woorden je moet gebruiken, welke termen ze willen horen. En je moet bij de meeste instanties kunnen aantonen dat je onderneming, collectief of vereniging een geschiedenis heeft. Zonder subsidies kan je als ‘normale’ organisaties eigenlijk weinig beginnen. Dat is gewoon zo. Dingen organiseren kost geld. Dingen maken kost geld. Kunst kost geld. En dat is niet omdat we hebberig zijn. Of het onszelf gemakkelijk willen maken. Of omdat we, godverdomme, lui zijn.

Zonder kunst kan je MOOIE DINGEN wel vergeten. Kunst is niet enkel wat er in musea hangt. Het begint met de tegels van je vloer, wat je op de radio hoort (ook al klinkt het tegenwoordig allemaal hetzelfde), het is de geanimeerde tekst op een nieuwsbericht en het is UW HELE SOCIALE MEDIA. Zonder kunst wordt de wereld grijs. Denk maar aan iedere sci-fi film die je ooit zag. Kunst is gevoel. Kunst is actie. Kunst is essentieel. En ja, kunst kost geld. 

“Nu wil een partij die als verliezer uit de verkiezingen kwam maar de winst van extreem rechts wil capteren, even van bovenuit bepalen hoe wij ons moeten voelen, wat onze identiteit moest zijn. Hoe zot is dat?” schreef Robrecht Vanderbeeken, vakbondsverantwoordelijke ABVV-ACOD Cultuur in zijn opiniestuk ‘Cultuurwerkers blijven liever bondgenoot van de bevolking’ op www.dewereldmorgen.be vanmorgen.

60% besparen op kunst is zeggen tegen Vlaanderen dat ze niet meer kritisch kunnen zijn. Het schiet in de voeten van de jonge kunstenaars die nog geen budget hebben. Het sluit kunstenaars uit minority groepen al meteen uit. Het geeft dus enkel een stem aan de witte, oudere generatie kunstenaars die al zelfvoorzienend zijn. In andere woorden, alle kennis en mogelijkheden gaan terug naar diezelfde groep die de voorbije jaren de kunstwereld regeerden. En hebben we daar echt nog meer nood aan?

Het antwoord is nee.

Nee. De tijd is aan de mensen die niet meer in kotjes willen zitten. Oké, beste regering, we hebben jullie gehoord. Als jullie ons niet meer ondersteunen dan moeten we gewoon nog meer doen wat we al doen. #wedoenhetzelfwel want dat is waar we uit noodzaak goed in zijn geworden. 

Maar dan niet verschieten als jullie niet het laatste woord zullen hebben.

[tramgedachten]

… THERE’S MORE TO PUNK THAN WHITE MEN …

“When you are black, you are punk-rock all the time!”

I get really frustrated when people claim their line-up isn’t diverse because there are not enough people of color or women or queers making punk music. 

Here are some videos that dismantle that idea of white cis-male punk history;

I think we need to take a better look at the influences and musicians that started this movement… and share their stories, because if only white men are making punk music now (which might seem like the case in Belgium) then maybe it’s because other representation is missing and we need to change that. 

Because I often share queer and female punk music, here are some great NOT SO WHITE current punk bands that I love!

https://sbsmoakland.bandcamp.com/

https://mmata.bandcamp.com/

https://nekra.bandcamp.com/album/fresh-volume-2

https://nohome.bandcamp.com/

https://immigranti.bandcamp.com

https://bsmrocks.bandcamp.com/album/i-spent-the-winter-writing-songs-about-getting-better

https://ceciliacrossover.bandcamp.com/track/refugees

Also this is a problem in more then just punk, many of the alternative scenes are missing representation, so you might also want to check out;

https://stanfield.bandcamp.com/releases 

https://ragana.bandcamp.com

https://divideanddissolve.bandcamp.com/album/abomination

[tramgedachten]

..2018..

I have a happy NY instagram story planned for tonight, It’s been on my phone for a few days, but now that it is that day I realise I need to say some other stuff first.

2018 was the year that started with heartbreak. Like actual ‘I am sitting in the sofa and I can’t move because my heart is hurting’ heart break. And the person who said ‘well at least it can’t get worse’ was right.. 2018 was not a bad year for me. It just had a shitty beginning.

I feel like there was no time to stand around and do nothing. I have been running this whole year. I // we // did so much! Learned so much. I worked on 2 tv-series, a movie and 2 shorts. And currently another movie. I can’t even begin to list the things I did with Girls go BOOM and Queer it Up and Kuthumeur. I wrote and wrote and wrote and sometimes you people got a glimpse of that.

There’s alot that went wrong — that I did wrong. And I am still fighting so much anger. All the fucking time. But bottling up is just as unhealthy as getting stuck in expressing anger. I haven’t figured how to deal with that yet.

Someone asked me recently why I think the world is getting worse and worse everyday.. I ignored that message, because it’s not true. I don’t think that. I think when I was born, the world was already bad and everyday I discover a new thing that I cannot ignore. And people who are ignorant — who ask me ‘what is wrong then?’ — (there is this thing called ‘google’...) between Schild en Vriend and Donald Trump, I don’t know how we can claim there is no racism, no white male ego problem. I literally saw people get beat up by the police this year. I witnessed so much hatred. Homofobia. Xenofobia. Misogony. You name it.

But that has NOT been what I focussed on... yet whenever I posted something about the world I got called a pessimist and a complainer. I have even been called a fascist. Yet, the only reason I am calling this stuff out is because I STILL BELIEVE.

I believe, because the people around me are filled with light. Because of you. Because when my heart got broken, there was someone willing to hold my hand for an entire day. When I thought I wasn’t good enough, there was always at least one person that believed in me. Willing to give me a shot. When I was shouting about refugees and injustice I was never shouting alone. Because however horrible my day was, I know that it will end in nothing but love. Every day I am surrounded by the most beautiful people, that want to fight as hard as I do. I might see darkness, but fuck all I want you to know is how much I love those that shine their light.

These last few weeks have been very heavy again. I can’t fall asleep at night and I am unable to wake up like I should in the morning. I am at the same time the happiest I ever been, yet struggling to keep it together. My body is exhausted. My brain is fried. But my heart is filled with love and I literally almost cry everytime another person tells me I am doing something good.

I can’t wait for 2019. I can’t wait to see some of you in real life for the first time. I can’t wait to do more. Love more. Fight more.

[tramgedachten]

..NOT ALL MEN..

It’s deep in autumn. I am cold. Every part of me is covered in layers except for the bright pink hair on my head. I know before he even opens his mouth. I do all the things an empowered woman is not supposed to do, according to the Defence class I took a couple of months ago. I avoid eye contact. I don’t even look in his general direction. I don’t feel like standing up and I don’t want him to see me and yet when my back is faced towards him, he yells ‘Nice hair! Why don’t you smile for me baby?!’ It’s 9.30am and I am already tired of this shit.

My frustration towards men grows every day, possibly due to the fact that I spend less and less time around them. Not that I have been avoiding men, but in the piast at least I was dating them. Now all I have are my male friends, who I love, but are either queer, or busy on personal projects. As am I. And as I read more and more about how problematic this society is, the more and more I spot that exact behaviour around me.

When I talk about that, or my own experiences, the responses I still get, is: ‘not all men’ or ‘women do that too’ and I can’t tell you how much that grinds my gears. And I GET IT. I do it as well. I make excuses for white people and feminists. For anarchos and antifa. When they get critisised as a whole I feel personally attacked. However I am teaching myself to have conversations. To listen. It’s actually really easy to respond with: ‘I hear you. I will try and be aware of that when it happens around me.’ And when you catch yourself saying ‘but we are not all like that, I...’ STOP. THINK. People are telling you a story about a *probably* bad experience. Your personal ego should not be a reason why those stories keep getting silenced.

You are right. It’s not ALL men. But men who stand by. Pretend it’s nothing. Are blind to things that happen and are deaf to the stories being told; they are part of the problem. You are right. It’s not ALL men. Not all men rape. Not all men shout. Not all men. But can MORE men stand up and support us, that is all we are really asking. Don’t do it to get something out of it (yes that makes you part of the problem as well) DO IT BECAUSE YOU BELIEVE IN A BETTER WORLD.

I am tired of using my energy on explaining my beliefs, defending my stories, using my voice to yell louder and harder. I want to use that energy to empower people. To be kind. To be the best me I can be.

[tramgedachten]

..REAL TALK..

Oh shit. Oh shit. Lichtjes gestrest omdat ik besef dat dit een ding is dat ik moet schrijven, ook al vermijd ik al maanden mijn blog omdat ik hier niet over wil schrijven. Fuck.

.MENTAL HEALTH.

Het ding is, ik ben niet ok.

Niemand die ik ken is helemaal ok.

In mijn directe omgeving is er geen enkel individu die volledig stabiel is, die zijn leven samen heeft of gewoon in het algemeen WEET WAAR DE FUCK ZE MEE BEZIG ZIJN (ook al kunnen sommigen heel goed doen alsof).

Ik ben bang om erover te schrijven omdat ik niet echt weet waar te beginnen, omdat ik bang ben om triggerende dingen op te brengen (voor mij of voor jou) en omdat ik geen expert ben.

Dus… Mental Health.

Sinds ik me kan herinneren -- ik denk mijn 13e -- heb ik last van hormonale depressies. Erik, mijn ex-therapeut noemde het bipolaire depressies, al werd ik daarvoor nooit officieel gediagnosticeerd. Een handvol mensen zijn hiervan op de hoogte. Mijn ouders wisten tot voor kort niet eens dat ik ooit een therapeut had.

Want voor een tijdje ging het goed -- afgezien van die 2 maand waarin ik VERPLICHT de pil moest nemen van mijn EX-gynaecoloog (die trouwens op de hoogte was van mijn geschiedenis met depressies) en bijna op het punt stond ‘domme dingen te doen’.

Voor een tijdje ging het goed, en toen gebeurde er iets. Iets waar ik nog steeds niet wil/kan over schrijven op mijn blog. Iets waardoor mijn lichaam, letterlijk, getekend werd en ik dagenlang niet kon eten. Slapen. Leven. Een week later werd ik gevraagd om uit mijn huis te vertrekken. Ik verdronk mezelf. In alcohol. Substantie. Seks. En kreeg een slag in mijn gezicht toen ik ondervond dat liefde niet zomaar aan iedereen te geven valt. Zeker niet als je die geeft in een moment van zwakte.

Ik zat diep. Maar het was ok. Want ik werd omringt door prachtige mensen. Mensen die mijn hand vasthielden toen mijn hart stilstond en ik alles eruit moest laten vloeien. Mensen die bij me stonden toen ik koos om te stoppen met drinken. Mensen die met mij een uitlaat werden voor al mijn frustratie door muziek, door acties, door samen kwaad te zijn.

Ik vond liefde. En voor een tijdje ging het goed.

Maar liefde is geen pleister voor de wonden van mijn lichaam en mijn hoofd. Een knuffel kan dan misschien een emotionele heimlich zijn, ik had echte hulp nodig. Maar ik kon het niet aan mezelf toegeven. Dus kroop ik dieper. Dieper in mijn holletje. Dieper. Verder weg van alle mensen rondom mij.

Ik zag enkel nog hoe ze WEL NOG STEEDS vrienden bleven met de personen die mij zo diep geduwd hadden. Hoe ik, alcoholvrij, niet meer werd uitgenodigd om te gaan feesten. Hoe ik door steeds meer mensen verwacht werd een bal te geven, therapeut te spelen, terwijl mijn eigen emmer al zo fucking vol zat, dat jou problemen -- SORRY JA JOUW PROBLEMEN -- helemaal er niets meer toe deden. En ik vluchtte in mijn werk. In techniek. En evenementen organiseren.

En achter het excuus van te druk, kon ik me -- zoals altijd al -- het gemakkelijkst verschuilen. Met een betraand gezicht en nog steeds die handen rond mijn nek, die handen die blauwe plekken achterlieten. Die me in gedachten nog steeds doen verkrampen. Terwijl ik naar adem snak. Waardoor ik niet eens meer tegen mijn beste vriendin kan roepen: ‘HELP ME. Want ik kan dit niet alleen.’

Ik heb geluk. Want mensen zijn kwaad en gekwetst omdat ik ze negeer(de). Wat in één of ander vreemd universum wil dat zeggen dat ze om me geven. En tegen die mensen zeg ik: ik werk eraan. Geef me tijd. Ik kom terug. Ik zie je graag.

Ik heb geluk. Want ik heb een boei gevonden. Die me steeds verteld hoe geweldig ik ben. Hoeveel ik waard ben. En vooral, die mijn liefde toelaat in hun leven.

Ik heb geluk. Want hoewel ik heel hard duwde, heb ik nog steeds mijn dichtste cirkel mensen niet weggeduwd. (ook al was dit bijna wel het geval)

Maar voor degenen die niet zoveel geluk hebben, wou ik dit schrijven. Want je bent niet alleen. Ik hou van je. Wie je ook bent. Hoe diep je ook zit. Dit molletje zend je een zaklamp om het licht mee aan te doen. Om je weg terug te vinden.

Shit. Mental Health is moeilijk.

Maar ik werk eraan.

[tramgedachten]

KLITKVLT #4

[tramgedachten]

MWMFL #4

ok so we have all realised that it’s not actually going to be a weekly update -- WHERE THE F* DID MY TIME GO? But hey... Enjoy some good music :)

Bazart -- Kloon

Onmens -- Blue Blood

Soul grip -- Ormliknande

IDLES -- Samaritans

Ok, so not a music video -- watch the entire video if you can -- but this new song Samaritans is going to be on their next records AND I AM HYPED.

OOO -- 1,2,3.

Totally girl crushing on Anna when she smiles.

[tramgedachten]

..Queer as in FUCK YOU..

It’s 1 am, I am tired and it’s probably not the best time to write a blog post. But my heart is glowing, my mind is racing and I can’t fucking sleep because I am incredibly happy.

I am in LOVE. With big capitals. Because that is how it feels. Big. Breathtaking and powerful. I feel like I can take on the world, like I am the luckiest girl alive. And it’s beautiful. I now remember why people do the whole relationship thing... Why you would give up being single… This. Feels. Good.

There is just one tiny problem. I’m in love with a girl.

I’ve never questioned my own sexuality, because I never had to. I spend my teenage years being so confused about everything else, it didn’t really occur to me that being attracted to not just guys was a problem. To be honest, I was not attracted to a lot of people. And when I was 18 I fell in love with a boy. It wasn’t until we split up that I started thinking about gender and being straight. I knew I was into boys. Obviously. But the first time I slept with a girl, I had to admit to myself that I didn’t really care about gender.

I didn’t want to call myself bisexual, because people seem to assume that that means you’ll sleep with everybody. Or you’re going through a phase. Or you haven’t had the right dick (I can assure you I have). I didn’t even really talk about it with my friends... Not out of shame. Or mistrust. I know they would accept me for who I am. But since I was already fucking a lot of guys, and screwing up, I think I was afraid of being told ‘I had no standards anymore’.

I am not often interested in people. I’m certainly not often interested in building a relationship. But a few months ago I decided that I missed it. I wrote a blog post. And then this amazing, beautiful girl asked me out.

I fell in love.

And suddenly, not only do I have to think about it, I have to explain it to people. I don’t believe in heterosexuality. I think it’s a construct. No, I am not confused. No, I am not experimenting. No, I’ve never identified myself consciously as gay... I also stopped identifying myself as straight about 3 years ago. Didn’t you notice? I am not bi. I am not pan. I like the term queer, because it’s a movement. Because it’s about more then ‘boy’ or ‘girl’.

To be fair, I didn’t really care about ‘being gay’. Until Sunday. When, for the first time in my life, my love was a problem. I was kissing my girlfriend (just calling her that that makes my heart jump out my chest) when a dude on a motorcycle decided to yell ‘dirty lesbians’ (trans. vuile lesbos) at us. In a moment of pure epicness, this is one of the reasons I’m in love, we both gave him the finger. And we got to pay for it, because he decided to get off his bike and assault us. He hit her in the face. And luckily for us, one of our friends then saw what was happening and rushed to help us.

It’s 2018. Still, this ray of sunlight, this amazing being was hurt because we are in love. The world disappointed me again. And I can no longer ‘not care’. I was never scorned for my sexuality, because when I was just kissing girls, the world took as an erotic fantasy. But now that I am in love with one, it changes everything. I never even came out of the closest, because I didn’t know I build one for myself. Tonight I realized that I have.

But I am not afraid anymore. I am not afraid of anybody. You can tell me my love is not right.I don’t want it to be ‘right’. I want it to be mind blowing. Passionate. Real. If you are asking me to stop it, it’s because you’ve never truly been in love. And I pity you for that. So consider this my ‘COMING OUT’. My goddamn burning of that stupid closet. I am not here for you entertainment. I am not here to follow your rules. I will never fit into to your straight white box.

Fuck. Off.

I don’t know if I will have to face another homophobe that close ever again. Maybe it was a one time thing. But instead of making me scared, he made me see that I would fight for this girl. Kicking and screaming, that is how I will go down. He made me have the power, being it very awkwardly, to tell her that I take it seriously. That I want to introduce her to my parents. That I want a relationship with her.

And she said yes.

[tramgedachten]

MWMFL #3

weekly Music/Movie appreciation list -- eventhough I didn’t do one last week. To busy falling in love.

I write these lists because I love lists. Because I love sharing. Because it helps me remember music that I discovered and wanted to keep listening to. Thank you world for having something as awesome as music. 

Nordmann -- Rundfunk

Their new album ‘The boiling ground’ is amazing. Go check it on spotify! But this is still the song that made me fall in love with Nordmann. SHARING IS CARING.

Inwolves -- She needs air

Karen Willems is a real life inspiration. Her music is haunting. You need to listen to this. It won’t let you down.

Zeal & Ardor - Gravedigger’s Chant

I swear this one of the best discoveries I did in the past 4 months. Zeal and Ardor just connects with my soul somehow.

Sexwitch - Kassidat El Hakka

I am not the biggest fan of ‘Bat for Lashes’. But Natasha Khan TOTALLY captures me when she joins Toy for Sexwitch. It’s such a dirty vibe. I love it.

Ibeyi -- River

KEXP introduces me to so much awesome music, and that’s no different for these 2. Ibeyi. Enjoy.

[tramgedachten]

KLITKVLT #3

[tramgedachten]

..Girls & Friendship..

Friendship. It seems like such an essential part of being a human being. I would dare to say it’s actually more important than love. And STILL we kind of suck at it. I am very lucky to have found a group of people that truly appreciate me for who I am. But it wasn’t always that way. I got my fair share of bullying in high school, of feeling alone and misunderstood. When I worked retail all I experienced was fake friendship and gossip and it made me feel like that was the world. It made me sad. That’s why I wanted to write a piece about friendship.

In particular I want to focus on friendships between girls. It seems so obvious to get along with people from the same gender because we already have at least one thing in common. But instead of bounding, we often spend time criticizing and tearing each other down. Maybe just because we have no clue what to do otherwise? Movies -- or at least those about teenage girls -- often portray the social relationships between young women as vindictive and back-stabby. And even if the message in the end is friendship, there is always the mean girl.

And yes, being a girl is hard. I can imagine being a boy is also hard. As I am writing this, I am watching one of my best friends trying to talk to women. Not to get in their pants. Just talk. And it’s kind of beautiful to see him overcome his fears and awkwardness with everyone he approaches, but it’s kind of sad that those feelings were there in the first place. But. Being a girl is hard. And I realized that I want to stop being hard on my own gender… and actively start making an effort to make more girl friends. Putting my words in action, however, is not easy.

A few weeks ago the Girls Go BOOM team had a brainstorm session about how to attract more girls. Not just to our shows but to our team in general and the biggest question we had to deal with is ‘do we come across as an exclusive group? And if so, how do we change that?’ The dream of GgB is to inspire and connect young girls, to show them that they don’t need to limit themselves to society's expectations. In other words, anybody who is a girl can come knocking at our door. We welcome you with open arms and (possibly vegan) chocolate. I realize that we are a very tight group.  We have private jokes. We spend a lot of time together. So, to then, as a stranger, step in and join the crew is not as easy as we might think. Even if we are wearing t-shirt that read ‘COME TALK TO US, WE’RE NICE’, we might just be scaring people off. Maybe because of our resting bitch faces? Maybe we are not trying hard enough?

In my private life... there are 2 girls over the past 3 months that I have failed to connect with, even though I tried -- or at least really wanted to be friends with them. They seem to have this unbreakable bubble and of course, because of the way that I am, that makes them way more interesting.

Girl #1 is the girlfriend of one of my closest friends. She is a creative wild child, but all our interactions have been superficial and awkward. And I can’t shake the feeling that she just doesn’t like me. Which is fair. You can’t like everyone and not everyone will like you. It just sucks because my friend talks about her alot en everytime that happens the desire to be friends grows, because she seems like a really, really awesome person.

Girl #2 is a friend of a friend and probably one of the coolest but also most closed off people I know. She’s artsy. She’s dark. She’s very pretty. And I imagine her brain is an interesting extra dimension that I want to get to know. But since we only party and bar hop together it always feels like there is this huge wall standing in between us.

If I had better social skills that would probably not be a problem, but apparently you can’t go up to people and tell them ‘Hey, you look cool. Do you want to be my friend?’ Sometimes I wish there was Tinder for friendship. (And I hate Tinder…) Not even for me personally. Despite my poor social skill I get around in the friends department. But it would take away so much of the pressure on more introverted people. 2 dear friends of mine, on the same day, separately, told me that they wished they had more friends. Not people they know pretty well. But true friends, that think like them and have the same goals in life. Those might not be so easy to find. And it breaks my heart to know that there are girls out there who feel totally lost in this world. Because I’ve been there, and I just want them to know: ‘you are not alone!’.

Still,  I think once you’ve crossed a certain point, friendship can be pretty easy. The hard part definitely is getting to know more people and finding out what makes them tick. Sooo, can we make a promise to each other? Girls across the world… Let’s stop making it harder. Let’s use compliments as our weapon, instead of gossip. Let’s try to unite instead of getting divided. My smile is meant for you. Because your beauty is real and I want you to see it. Let’s, just like my friend, try and overcome our fears and talk to each other. Get to know one another. It will make us stronger. It will make us better sisters. And most of all, it will create a world where we can think of each other as a squad. A girl squad. That sounds pretty awesome, right?

[tramgedachten]

KLITKVLT #2

[tramgedachten]

MWMFL#2

Weekly Music/Movie Appreciation

BRAZIL

https://www.imdb.com/title/tt0088846/?ref_=rt_li_tt

Directed and written by one of my favorites, Terry Gilliam, the movie Brazil is set in a dystopian, bureaucratic future where one of it's normal civilians becomes the biggest enemy of the system because of an administrative error.

It often gets compared to 1984 and you could certainly draw parallels between George Orwell's masterpiece and this movie, and yet Brazil tends to be that little bit extra weird.

BEING JOHN MALKOVICH

https://www.imdb.com/title/tt0120601/?ref_=rt_li_tt

Being John Malkovich is written by Charlie Kaufman and directed by Spike Jonze. Which means this is a 'What if'-movie, pushed to it's full potential. About a puppet-player who takes control over the mind of John Malkovich. It sounds bizar and uncomfortable, and that's exactly what it is. I love this movie to bits, and I would recommend everyone to watch it.

THE ROYAL TENENBAUMS

https://www.imdb.com/title/tt0265666/?ref_

Wes Anderson is probably already on most peoples radar. His movies are stunning, his stories endearing. The Royal Tenenbaums was the first film I ever saw of his and I immediately fell in love with his unique style. The Tenenbaums are a broken family of wasted geniuses, each with their own daddy issues. That daddy, in fact, tries to reconnect them when he learns his ex-wife is getting married again.

LEON

https://www.imdb.com/title/tt0110413/?ref_=rt_li_tt

Luc Besson, another one of my favourite directors, made this movie one year after I was born. Starring a young Nathalie Portman, a grungy Jean Reno and the wonderful Gary Oldman, this story is all about falling in love with the anti-hero.

PAPRIKA

https://www.imdb.com/title/tt0851578/?ref_=rt_li_tt

Not a movie about vegetables (IF ONLY – I should make a separate list for those kind of movies GOOD IDEA SELF), but a movie about a character named Paprika. A young therapist trying to save humanity after a machine that can allow you to enter other people dreams gets stolen.

Probably the best anime I have ever seen and the film that inspired Inception.

[tramgedachten]

.. Rumours::MegaMix::Releaseshow..

Toen ik Rumours ongeveer een anderhalf jaar geleden in het trefpunt ontdekte was het voor mij liefde op het eerste gezicht/gehoor. De donkere electro van Hannah Vandenbussche, Stefanie Mannaerts, Jonas Boermans en Pieter-Jan Cools vulde voor mij een leegte aan muzikale verlangens waarvan ik niet een wist dat die er waren. Rauwe Shaman Hop (wat een term ook) die tot op de rand gevuld is met emoties. Rumours, dacht ik. Ja, dacht ik.

En toch ging ik gisteren met gemengde gevoelens richting de Kolonie/Sint-Jacobs voor de releaseshow van hun eerste echte plaat MegaMix. Want oké, het is nog steeds Rumours, maar toch was ik niet overtuigd door wat ik al gehoord had van MegaMix. Het leek mij te pop en te weinig bass. Ik wou een album vol met Phoef, maar in de plaats kreeg ik Ibiza. Ik had schrik dat Rumours de rauwheid, het donkere waar ik voor gevallen was, kwijt was. BOY, WAS I WRONG.

Misschien moet ik vlug eerst even hypen over hun pre-act; Universe. Ofwel Jan Berckmans. Hij was in 2015 winnaar van Limbomania, in 2016 artist-in-residence in de Muziekodroom en holy shit, wat een ervaring! Electro-ambient (of chillwave, ugh labels) die zo natuurlijk voelt als een hartslag, gebracht in een setting die voornamelijk door de belichting aanvoelde als een droom. Vanwaar ik stond (ja, ik ben verschrikkelijk klein) kon ik voornamelijk het gigantische kruis zien dat in het midden van de Sint-Jacobskerk hangt en door de combinatie muziek en sfeer nu en dan eerder iets onheilspellend had dan iets deugdzaam. Als mijn ogen camera’s waren, dan had ik een heel coole muziekclip kunnen opnemen. De jongen heeft een bandcamp en ik ben daar heel blij om.

Maar dus… Rumours. Ten eerste heeft Hannah het unieke talent om al haar emoties, iedere microvezel ervan, in het publiek te pompen en elke persoon met haar te laten meevoelen. Maar haar stem is slechts 1 instrument in de gelaagdheid die Rumours bezit. De beats, de bass, de ‘subtiele’ samples dompelen je onder in zwart water en trekken je mee naar herinneringen waarvan je misschien nog niet klaar was om de confrontatie mee aan te gaan.

Persoonlijk vind ik niet heel de set even sterk. Maar dat is vooral omdat ze de lat voor zichzelf verschrikkelijk hoog leggen. Tracks als Pew Pew, Soft Stones en Surface blazen mij gewoon omver. Laten we het vooral eens over die laatste hebben. Surface is niet alleen muzikaal een sterk nummer. Het durft traag te zijn en blijft toch een geweldige ‘dancebeat’ behouden. De tekst is ook zo fucking herkenbaar. Iedereen die ooit al eens een gebroken hart heeft gehad weet EXACT waarover ze het heeft. En dat vat ook mijn ervaring van gisteren een beetje samen. Ik wist plots wat ze met MegaMix wilden bereiken.

Ik ben vandaag even teruggegaan naar de effectieve plaat om hem helemaal op zich te beluisteren en ik moet eerlijk zijn dat ik het live een veel volledigere ervaring vind. Maar eens je erbij neergelegd hebt dat een hele plaat met Phoef ook maar saai zou zijn, is het echt een erg mooie en deftige release.

‘Ze hebben wel hun sound gevonden,’ hoorde ik nadien iemand zeggen. Welja, dacht ik. Rumours, dacht ik.

Ik ben benieuwd naar wat er nog komt.

[tramgedachten]

KLITKVLT#1

[tramgedachten]

MWMFL#1

Weekly Music/Movie Appreciation Post.

Have fun listening.

1. Gnod - Vatican

2. Vith - Backlash

// Disclaimer: techno music, still dirty, try having like 5 windows open with this song. Blows your mind //

3. Lustrous - Fine

https://lustrous.bandcamp.com/releases -- no video for this one but check them out!!

4. Wreck and Reference - Ascend

5. Tough Tits - Hairless

[tramgedachten]