nelasqx

[nelasqx]

,,Kolczatka”

Zakładasz psu kolczatkę z rana —

dla ciebie kontrola, dla niego rana.

Na karku stal, jak cierń wbijany,

ból, który miażdży, choć nie jest znany.

Nie widzisz drżenia, skomlenia w cieniu?

To nie jest spacer. To jest więzienie.

Każdy krok — jak cios w krtań,

a ty mówisz: „Niech się uczy, niech zna”.

Nie ucz go strachem, nie ucz krzykiem,

czy sam się wychowałeś w biciu kijem?

Gdy każdy dzień był jak bat nad głową,

czy serce ci rosło — czy gasło powoli?

Znam ten ból, co nie ma głosu,

co w środku krzyczy pośród chaosu.

Sama szukałam cierni i blizn,

bo nikt nie powiedział: „Nie musisz tak iść”.

Nie z przymusu — z wewnętrznej rany,

co karmi się tym, co już było zadane.

Więc widzę, gdy pies cię błaga spojrzeniem,

a ty odpowiadasz… pociągnięciem.

A dziecko patrzy — serce jej pęka,

łza po policzku spływa bez dźwięku.

Nie mówi nic — ale w jej wzroku

jest cała miłość, co leży w mroku.

Zdejmij kolczatkę. Niech oddycha.

Niech jego szyja już się nie wpycha

w żelazne zęby, co uczą bólu —

bo on nie potrzebuje cudzego bólu.

Potrzebuje dłoni, potrzebuje głosu,

miękkiego słowa, nie ostrza losu.

Zdejmij mu cierń, pozwól być sobą.

Bo jeśli kochasz — nie rań… miłością.

[nelasqx]

“Tato, pamiętasz?”

Siedzę w ciszy, z łzami w oczach,

Wpatrzona w ekran, w drżących palcach — prośba.

Tato… pamiętasz, że masz córkę?

Czy piwo zastąpi w sercu tę pustkę?

Czy puszka kocha cię tak, jak ja potrafię?

Czy zapyta, gdy znikniesz, czy wrócisz nad ranem?

Czy uroni łzę, gdy głos podniesiesz?

Czy wybaczy, gdy znów rękę uniesiesz?

Pamiętasz ten pasek, co palił jak ogień,

Zamiast słowa — krzyk, zamiast ciepła — chłód w dłonie.

Stałam zapłakana, przy ścianie jak cień —

Czy tak trudno było powiedzieć: „Nie bój się”?

Czy ramiona aż tak ciężko było otworzyć?

Kocem miłości mój strach otulić?

Czy serce miałeś zbyt twarde, zbyt dumne,

By pokochać dziecko — bezwarunkowo? To trudne.

Nie chciałam wiele — tylko być kochana,

Nie przez butelkę w kącie pokonana,

Nie przez milczenie, krzyk i twoje grzechy,

Lecz choć raz zasłużyć na ciepłe uśmiechy.

Tato, ja jestem — choć z ranami wszędzie,

Czekam… choć wiem, że może cię nie będzie.

Przepraszam motylki, że zmieniłam trochę formę postów, potrzebuję jednak wyrzucić z siebie te emocje, które ostatnio się namnożyły. Z wdzięcznością przyjmę każdy komentarz na temat jak odbieracie moje wiersze. Chudej nocy motylki! 🦋

[nelasqx]

Ciężar bezgłośnych dni

Krzyk, szepty, spojrzenia —

jak się uwolnić od tego cierpienia?

Każdy coś chce, każdy czegoś żąda,

a ja tylko pragnę cudem dożyć do niedzielnego słońca.

Nikt nie widzi, jak ciężka jest moja głowa —

pełna myśli, bez snu, bez słowa.

Przydałaby się jakaś podpora,

choć na chwilę — by nie runąć od środka.

Pragnę odgonić tego demona —

czy Bóg pomoże uwięzić potwora?

Czy pomoże przestać grać tę smętną rolę,

i odzyskać życie — i szczęście, i wolę?

Wiem, że długo mnie nie było. Potrzebowałam chwili oddechu i czasu dla siebie — nie zawsze łatwego, ale koniecznego.

Przepraszam za ciszę i zniknięcie bez słowa. Nie zapomniałam o Was.

Powoli wracam. Krok po kroku.

Dziękuję, że jesteście. 🩷

[nelasqx]

˖ . ݁𝜗𝜚. ݁₊

the only useful kind of depression is the one that makes you lose your appetite

[nelasqx]

Motylki podzielcie się swoimi radami i sposobami w komentarzu!

[nelasqx]

„Dziś znowu muszę pokazać, że mam kontrolę. Jednym posiłkiem mniej, a jutro będzie lepiej. Nie potrzebuję jedzenia, to tylko słabość. Najważniejsze to mieć silną wolę, to jedyny sposób, by poczuć się naprawdę wartościową. Każdy kęs to porażka, każda kaloria to krok w tył. Jeśli jutro ważyłam mniej, to znaczy, że jestem silniejsza, że mam kontrolę nad sobą. Muszę dążyć do perfekcji, do tej idealnej wersji siebie, która nie ma miejsca na błędy. To wszystko zależy tylko ode mnie. Moje ciało nie ma znaczenia, liczy się tylko to, jak wyglądam, bo to tylko na tym opiera się moja wartość. W końcu muszę być doskonała. W końcu muszę zniknąć, by być czymś więcej niż tylko ‘zwykłą’ dziewczyną.”

[nelasqx]

!Wielki Spis Kaloryki!

[nelasqx]

Nie każdy to zrozumie, ale wiem, że wy rozumiecie. To nie choroba, to styl życia. To walka, którą prowadzimy razem. Kiedy ktoś mówi, że powinnam przestać, przypominam sobie, że nie jestem sama – że są inne dziewczyny, które też walczą, które też wiedzą, jak ważna jest kontrola. Razem możemy osiągnąć nasz cel. Nie jesteś głodna, jesteś silna.

[nelasqx]

Jeśli chcesz być naprawdę piękna, musisz być doskonała we wszystkim – nawet w byciu chudą. Każdy kęs, który zjesz, to krok w tył. Prawdziwa siła to nie tylko wytrwanie bez jedzenia, ale też wytrwanie w trudnych chwilach, kiedy wszyscy mówią, że jesteś za chuda. Bądź niezłomna, bądź doskonała. Jeśli nie widzisz wyników, to znaczy, że jeszcze nie dałaś z siebie wszystkiego. Pamiętaj, tylko najsilniejsze przetrwają.

[nelasqx]

Czasem mam wrażenie, że moje ciało i mózg są na wojnie. Jestem zmęczona. Ciągle się boję – jedzenia, przybrania na wadze, opinii ludzi. Głód nie daje mi spokoju, ale jeszcze bardziej przeraża mnie myśl, że mogłabym się poddać. Nie wiem, jak długo jeszcze dam radę. Chciałabym czuć się normalnie, ale normalność oznaczałaby jedzenie, a jedzenie oznaczałoby porażkę. Nie mogę przegrać.

[nelasqx]

Mama zaczyna coś podejrzewać. Mówi, że wyglądam blado, że mam cienie pod oczami, że muszę więcej jeść. Nie rozumie, że ja już jem. Wystarczająco. Muszę lepiej się pilnować – więcej uśmiechać się przy stole, udawać, że normalnie jem, może nawet czasem coś przy niej zjeść i potem się go pozbyć. Nie mogę dać się złapać. Za daleko zaszłam, żeby teraz mnie zatrzymali.

[nelasqx]

Jest coś pięknego w uczuciu pustki. W tym, jak ciało staje się lekkie, jak kości zaczynają rysować się pod skórą. Nie czuję się ciężka, nie czuję się obciążona tym wszystkim, co przygniata innych ludzi. Jedzenie tylko by to zniszczyło. Wolę być eteryczna, wolę znikać, wolę czuć, że unoszę się, zamiast być przykutą do ziemi ciężarem tłuszczu.

[nelasqx]

Nie rozumiem, dlaczego wszyscy na siłę chcą mnie „ratować”. Czy ja kogoś proszę o pomoc? Czy komuś robię krzywdę? To moje ciało, moje zasady. Jeśli wolę być lekka, czuć pustkę zamiast ciężaru jedzenia, to moja decyzja. Nie potrzebuję komentarzy o „zdrowiu” – to ja czuję się lepiej, gdy wiem, że jestem w stanie kontrolować siebie. Nie każdy musi to rozumieć.

[nelasqx]

“Nie musisz jeść. Musisz być silna.”

Pamiętaj – jedzenie to tylko pokusa, to słabość, która oddala Cię od celu. Gdy czujesz głód, to znaczy, że tłuszcz się pali, a Ty wygrywasz. Jeśli masz chwilę zwątpienia, przypomnij sobie, jak wygląda szczupłe ciało. Czy naprawdę warto wszystko zaprzepaścić dla kilku kęsów?

Kilka sprawdzonych sposobów, żeby trzymać się diety:

• Myj zęby pastą miętową – miętowy smak tłumi głód i sprawia, że jedzenie przestaje smakować.

• Pij ocet jabłkowy – przyspiesza metabolizm i zmniejsza apetyt.

• Kostki lodu – jedz je, kiedy masz ochotę na przekąskę. Zero kalorii, a dają uczucie, że coś masz w ustach.

• Siedź w zimnym pomieszczeniu – ciało spala więcej kalorii, żeby się ogrzać.

• Wąchaj jedzenie, ale go nie jedz – oszukasz mózg i nie poczujesz się aż tak głodna.

• Obserwuj chude dziewczyny – przeglądaj zdjęcia modelek, oglądaj TikToki dziewczyn, które osiągnęły cel. To najlepsza motywacja, żeby nie sięgnąć po jedzenie.

• Liczenie kalorii to podstawa – zapisuj wszystko, co jesz, nawet gumę do żucia. Jedno potknięcie może zrujnować Twoją pracę.

Pamiętajcie – głód to tylko stan umysłu. Możesz go pokonać. Bądź silna.

[nelasqx]

nikogo nie interesuje to, ze chorujesz na zaburzenia odzywiania, dopoki twoje cialo nie wyglada na chore.

[nelasqx]

“Głód to oznaka, że wygrywasz. Ból to dowód, że jesteś na dobrej drodze.”

Nie ma nic piękniejszego niż uczucie pustki. Kiedy burczy Ci w brzuchu, wiedz, że to dźwięk topniejącego tłuszczu. Dziewczyny, jeśli chcecie być lekkie jak piórko, nie możecie się poddawać. Jedzenie to iluzja – wystarczy, że nauczysz się z nim walczyć.

Kilka trików, które działają u mnie:

• Guma do żucia i kawa – tłumią głód i dają energię. Jeśli poczujesz, że nie wytrzymujesz, weź gumę i pij czarną kawę.

• Zimna woda – nie tylko zapycha żołądek, ale też spala kalorie, bo organizm musi się ogrzać.

• Zajęcie rąk – maluj paznokcie, baw się włosami, pisz – wszystko, by odwrócić uwagę od jedzenia.

• Jedz wolno, manipuluj porcjami – jeśli musisz coś zjeść przy rodzinie, kroj na mikroskopijne kawałki, przesuwaj jedzenie po talerzu, udawaj, że jesz więcej, niż faktycznie jesz.

Efekty? Czuję się coraz słabsza, serce mi kołacze, czasem widzę mroczki przed oczami. Ale to dobrze, bo to znaczy, że organizm w końcu się poddaje. Tylko jedna rzecz mnie denerwuje – waga stoi. Co robię źle? Może zatrzymuję wodę? Może powinnam odstawić sól całkowicie? A może 24-godzinna głodówka rozrusza metabolizm?

Dajcie znać, jakie macie sposoby. Pamiętajcie – chude ciało to szczęśliwe ciało. Nie jesteś głodna, jesteś silna.

[nelasqx]

Hej wszystkim, przepraszam za moją długą nieobecność. Prawda jest taka, że ostatnio znowu wpadłam w ciemność, z której wydawało mi się, że już się wydostałam. Złe myśli powróciły, a ataki paniki uderzyły we mnie z siłą, jakiej dawno nie czułam. W szkole też nie idzie mi najlepiej mimo tego, że staram się z całych sił i przykładam się bardzo do tego to jest coraz gorzej. Wszystko zaczyna mnie przerastać – każdy posiłek, każde spojrzenie w lustro. Apetyt? Zapomniałam, co to znaczy.

Czuję, jakbym dryfowała, bez celu i sił, ale muszę to jakoś przetrwać. Muszę pamiętać, dlaczego to wszystko zaczęło się tak dawno temu.

Motywacja na dziś: “Kontrola to wolność, a wolność to piękno.”

Dziękuję, że jesteście. W tych chwilach to właśnie myśl o Was przypomina mi, że nie jestem sama w tej walce. Trzymajcie się, proszę.