#αν κοιτάξεις

[allo-frouto]

23.5 εκατοστά δεν ηρεμούν εύκολα

Συγγνώμη, δεν ήξερα.

[the-dark-is-afraid-of-me-again]

Η Φωνή σου.

Και ήρθε ένα βράδυ που μου χτύπησες το χέρι σου στο τραπέζι με δύναμη και μου φώναζες και με κοιτούσες με μάτια γεμάτο μίσος.

Εγώ σιωπή. Απλά σε άκουγα και σε κοιτούσα μέσα στα μάτια για να δω αν όλα αυτα που μου έλεγες ήταν αλήθεια, πονούσα όταν έλεγες και ξανά έλεγες ότι αγαπάς κάποια άλλη. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα πριν ένα χρόνο που είδαμε μαζί μια Ανατολή, που με φιλούσε και είχαμε τόσο χημεία που με αποκαλούσε με τα δικά του υποκοριστικά, που με νοιαζόταν και με απλά ένα κοίταγμα καταλάβαινε αν είμαι καλά ή όχι, με τις αγκαλιές που μου έκανες ηρεμούσες τις φουρτούνες μου και αισθανόμουν ασφάλεια. Οι βόλτες με το αυτοκίνητο που μας χτυπούσε ο Καλοκαιρινός νησιωτικός αέρας και παίζαμε το παιχνίδι με τις ερωτήσεις ώστε να με μάθεις και να σε μάθω όσο γινεται περισσότερο. Θα έχω να θυμάμαι την πρώτη μας χειραψία, που μου συστήθηκες και μου έσφυξες σφιχτά το χέρι και μου χαμογέλασες και απλά σκέφτηκα ότι είσαι ένας πολύ γλυκός μπελάς. Θα έχω να θυμάμαι ότι ντρεπόσουν να με κοιτάξεις αλλά παρόλα αυτα ερχόσουν να μου μιλήσεις και να κλέψεις ένα χαμόγελο μου. Θα έχω να θυμάμαι που μου μαγείρεψες. Θα έχω να θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού τότε που μου άνοιξες την μπυρα με τον αναπτήρα και κοιτούσαμε την θάλασσα. Το πρώτο μας φιλί. Άραγε το θυμάσαι; Σαν να ήμασταν μικρά παιδιά που είπαμε ο ένας στον άλλον “μου αρέσεις”. Θα έχω να θυμάμαι τα πειράγματα μας, τα γέλια μας. Θυμάμαι τα πάντα. Μετά από όλα αυτά μου φώναξες και βαρούσες το χέρι σου με δύναμη στο τραπέζι, με κοιτούσες όλο μίσος σαν να ήθελες να πείσεις τον εαυτό σου ότι ποτέ δεν αισθάνθηκες κάτι για εμένα. Εφόσον θέλεις να φύγεις είσαι ελεύθερος.

Να προσέχεις

Σαγαπώ. ( και ας μην στο είπα ποτέ)

[prasinoxaos]

η ανάγκη για τα μάτια τους

στα μάτια τους μπροστά δεν θέλησα να σκοντάψω.

όχι να μην με δουν να πέφτω,

μα να μην με κοιτούν.

είσαι όμορφη, κι αυτό τρομάζει.

ψέμα.

ποιο;

το ότι είμαι όμορφη;

ή ότι η ομορφιά τρομάζει;

θέλησα να με προσέξουν άνθρωποι χίλιοι.

νόμιζα.

όταν τρέχεις μακριά από τα μάτια τους

τελικά πάντα εκεί θα πέφτεις.

και τώρα εννοώ σκοντάφτεις.

τα μάτια κυνηγούν ό,τι τα αποφεύγει.

ό,τι τα κυνηγά το διαγράφουν.

κι αν εσύ έλεγες πως με κοιτούσες,

κι εμένα έψαχνες και ήθελες να βλέπεις,

κι αν εγώ έλεγα πως δεν θέλω να με δεις,

γιατί,

μα γιατί,

δεν με είδες;

ίσως εγώ να χάλασα τη συνταγή.

ήθελα να με κοιτάξεις παραπάνω απ'όσο θα'πρεπε.

και τι είπαμε στην αρχή;

α ναι.

ό,τι κυνηγάς για να σε δει,

ό,τι παρακαλάς να σε δει,

δε σε βλέπει.

κι ας σε κοίτα.

[psychotiko-epeisodio]

Μονάχα θα 'θελα τώρα που πέρασε ο καιρός,

και τα συναισθήματα έκατσαν μέσα μας κάπως καλύτερα,

να καθόμασταν να συζητούσαμε για λιγο.

Να μου 'λεγες επιτέλους την αλήθεια ,

να μαθαίναμε και οι δύο το που στραβωσε το πράγμα τελικά.

Θα 'θελα να μάθω αν έστω για μια στιγμή σκεφτοσουν το μέλλον σου μαζί μου,

αν με αγάπησες ποτέ τελικά,

αν ένιωσες τύψεις έστω για ένα δευτερόλεπτο.

Θα 'θελα να ξέρω αν με σκέφτεσαι που και που,

αν σου λείπω ,όπως μου λείπεις εσύ ,

αν κοιτάζεις εκείνη που τώρα ξαπλώνει στην μεριά του κρεβατιού που ήταν δικιά μου κάποτε,

και αναπολείς όλα αυτά που ζήσαμε,

μα ποτέ δεν θα ξανάρθουν.

Μην νομίζεις,ξέρω πως δεν θα άλλαζε απολύτως τίποτα.Εξαλλου,φροντίσαμε και οι δύο για αυτό οταν με την συμπεριφορά μας δεν αφήσαμε κανένα περιθώριο για κάτι καλύτερο.

Καψαμε και την τελευταία ελπίδα ,όταν πετάξαμε ο ένας στον άλλον τόσο δηλητήριο,που κανένα αντίδοτο πια δεν είναι ικανό να επουλώσει καμία πληγή.

Απλά θέλω μονάχα απαντήσεις.Θελω να σταματήσω να πλάθω σενάρια με το μυαλό μου,θέλω να ξέρω.Θελω να ξέρω αν άξιζαν όλα όσα πέρασα,γιατί αν με αγάπησες έστω και λίγο,άξιζε κάθε τι που έβαλα σε διαδικασία τον εαυτό μου να υποστεί.Αξιζε κάθε γαμημενο βράδυ που έκλαιγα,κάθε ευκαιρία που έχασα,κάθε τι που στερήθηκα για να είμαι κοντά σου.

Αλλά και έτσι να μην είναι,πάλι θέλω να το ξέρω.Να με κοιτάξεις στα μάτια και να μου το πεις,να μου πεις πως δεν σε άγγιξε ποτέ τίποτα στο μεταξύ μας,πως όλα ήταν μέσα στο κεφάλι μου.Ωστε να σταματήσω να κατηγορώ επιτέλους τον εαυτό μου,να σταματήσω να πιστεύω πως υπήρχε έστω και η παραμικρή ελπίδα ,αν συμπεριφερομουν διαφορετικά όλο αυτό να κατέληγε κάπου.

Αλλά αυτό δεν θα συμβεί,γιατί ποτέ δεν το 'χες με τα λόγια και με τις ξεκάθαρες απαντήσεις.Ετσι θα συνεχίσω να πιστεύω ότι με βολεύει κάθε φορά,να κάνω μπρος πίσω,να αναρωτιέμαι κάθε μέρα το τι ήταν αλήθεια και τι όχι,μέχρι να αποδεκτώ πως δεν έχει καμία σημασία πια.Επελεξες να είσαι εκεί,άφησες κάποια άλλη να περάσει το κατώφλι "του σπιτιού μου".

Και για αυτό δεν θα υπάρξει ποτέ η κατάλληλη δικαιολογία που θα καταλαγιάσει τον πόνο.

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Αν ανοίξετε την τηλεόραση σας αυτή τη στιγμή και βάλετε το κανάλι της Βουλής θα δείτε ότι παίζει μια ταινία. Μια ταινία που την λένε "Άνεμος Ελευθερίας 1821". Είναι μια μέτρια ταινία για την ελληνική επανάσταση η οποία γυρίστηκε το 2020 κάπου στην Μεσσηνία και το μόνο ενδιαφέρον που έχει είναι ότι αν κοιτάξεις πολύ προσεκτικά θα δεις εμένα, την μάνα μου και τα 2/3 αδέρφια μου να καθόμαστε στο μπακραουντ ως κομπάρσοι σε μια (1) σκηνή.

[masterikos]

Αν κοιτάξεις πίσω σου, τι βλέπεις; Τι έχεις αφήσει στο πέρασμα σου μέχρι τώρα; Μήπως φοβάσαι να κοιτάξεις και να αντικρίσεις την αλήθεια;

[anthodesmia]

«Συγνώμη που πια δεν με αγαπάς»

Τα λουλούδια που δεν μου πήρες

- δεν έχει να κάνει με τα λουλούδια -

μαραζώνουν στο ανθοπωλείο.

Με κοιτούν θλιμμένα

κι εγώ χαμηλώνω το κεφάλι

μπρος στα λυπημένα τους φτερά.

Από όλες τις γλώσσες των ανθρώπων

καταλαβαίνω καλύτερα εκείνη του να μην σε θέλουν

Την διαβάζω στα μελαγχολικά σου μάτια

ακούω να την τραγουδάς σιγανά στον τρόπο

που εκνευρισμένος με ρωτάς που είναι τα τσιγάρα σου

άλλοτε πάλι τα δάχτυλα σου την γράφουν στο σώμα μου

στον μηρό μου και κοντά στην καρδιά.

Παρατηρώ την πλάτη σου

όπως προπορεύεσαι βιαστικά στον δρόμο

δίχως να με περιμένεις πια -

ήμουν πάντοτε το άτομο που προχωρούσε πίσω

σε μια παρέα από τρεις

και στην θυμωμένη σου πλάτη διαβάζω

πως δεν δίνεις δεκάρα τσακιστή

που τα τακούνια μου γλιστρούν στο πεζοδρόμιο.

Με μαλώνεις που κλαίω

και ψελλίζω "συγγνώμη που πια δεν μ' αγαπάς".

Στο μπαρ κοιτάς ανήσυχα τους περαστικούς

και τις κοπέλες με τις λεπτές πλάτες

τα μελαγχολικά μου δάκρυα δεν τα βλέπεις

πέφτουν βροχή στο κοκτέιλ που παρήγγειλα

και κυκλοφορούν στο αίμα μου.

Καμία φορά το βράδυ σηκώνομαι από το κρεβάτι

- προσποιούμαστε τότε πως δεν με ακούς -

γλιστράω στην αυλή και αναρωτιέμαι

αν τελικά σπάει ποτέ μια καρδιά.

Εγώ βλέπεις δεν φοβάμαι το σκοτάδι

ή τα άγρια θηρία

φοβάμαι την μοναξιά και κυρίως πράγματα όπως

το να μην ξέρει κανείς την αγαπημένη μου σειρά

ή πως ήμουν στα δεκατρία

ή γιατί είναι σημαντικό να χορεύω.

Το πώς η καρδιά μου καταλήγει να πεταρίζει

σε αβέβαια και βίαια ακροδάχτυλα

που την συνθλίβουν οριακά

αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Θα στην σερβίρω κάποιο πρωί

μαζί με ελληνικό καφέ και μαρμελάδα

"γιατί δεν με αγαπάς;"

Εσύ θα με κοιτάξεις

- από την χωριστρα των μαλλιών μου

τα μάτια μου

την σχισμή του στήθους μου

την κοιλιά μου

την καμπύλη του γοφού μου

και τα δάχτυλα των ποδιών μου -

κι εγώ θα ξέρω .

[alatismeni-theitsa]

Submission:

Ωπ, γλίστρισε το χέρι μου και έγραψα κατεβατό αλλά θα σκάσω θείτσα μααας

“Οι σημερινοί Ελληνες δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Έλληνες” λένε οι ιμπεριαλιστές γενοκτόνοι δυτικοί, “εμείς οι ροζ βορειοευρωπαίοι είμαστε οι απόγονοί τους βιολογικά και πολιτισμικά, όχι αυτοί στην Ελλάδα”

Για το πρώτο, για να ρθουν εδώ χωρίς αντηλιακό να κάτσουν δίπλα από τις απεικονίσεις των αρχαίων παππούδων και γιαγιάδων μας, και πλάι μας να συγκριθούμε, να δουν κάτι. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. (Γι αυτό εκνευρίζονται και μας λένε ρατσιστές και εθνικιστές όταν δείχνουμε τα αγάλματα αγγεία και περιγραφές και πόσο πολύ μοιάζουμε χιλιετίες μετά (συν τα τεστ dna), δεν θέλουν να δείχνουμε τις ομοιότητες για να μπορούν να συνεχισουν ανενοχλητοι την προπαγάνδα τους ότι ο πολιτισμός μας ανήκει σ αυτους. Για τους υποσαχάριους δε αφροκεντρικούς που κάνουν το ίδιο, έχω μόνο φτύσιμο, διοτι αν και η προπαγάνδα τους κάνει πολύ πιο μπαμ ότι είναι μαλακίες, η υποκρισία τους που το παίζουν θύματα είναι εξοργιστική.

Αλλά βλέπεις η κοινή λογική και η επιστημονική μέθοδος λένε, τι στοιχεία έχεις; Βαλτα όλα κάτω και βγάλε συμπέρασμα. Ο ρατσιστές λένε στους αυτόχθονες “μην τολμήσεις να κοιτάξεις και χρησιμοποιήσεις ως επιχείρημα τα αρχαία ευρήματα της ιστορίας των προγονων σου, γιατί μου χαλάς την παραμύθα, παλιορατσιστή”. Α και: “η εθνική συνέχεια ξεβολεύει τις μειονότητες” Θα ήθελα κ να θυμίσω οτι αυτοί που τους υιοθέτησε η εθνική μας οικογένεια ως μέλη της αργοτερα, τους δέχτηκε γιατί είχαν ελληνική ψυχή, ασχέτως αν μοιάζουν σε μας, το να σβήνει κάποιος το παρελθόν έτσι είναι σαν να υιοθετείς ένα παιδί και να πάει σ ολο το σπίτι σου και να σου ζωγραφίζει ολες τις φωτογραφίες απο πάνω για να σε κάνει σαν κι αυτό, κ να σου λέει πάντα ήταν ετσι.

Για το 2ο, σχεδόν όποια πετρα κι αν σηκωσεις, θα βρεις από κάτω αρχαία πολυθεϊστικά εθιμα, θα τα βρεις και στον ιδιο τον χριστιανισμό, κι εκτός από τον Αγ. Νικόλαο που αντικατέστησε τον Νηρέα πχ. υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις που συνδέονται η μία με την άλλη και φτάσαν έτσι στο σήμερα.

https://www.pontosnews.gr/481427/syntages/varvara-etsi-kai-allios-tesseris-sy/

Κοίτα, μπήκα να ξαναβρώ το άρθρο και βρήκα ΚΑΙ αυτά εδώ

https://www.pontosnews.gr/751153/politismos/drama-anaviosan-kai-fetos-ta-mpampoygera-stin-kali-vrysi/

https://www.pontosnews.gr/750465/politismos/kamiles-ntivitzides-gia-kali-chronia-apo-tin-anatoliki-romylia/

Βλέπεις αφιερώματα πχ τα Χριστούγεννα, και σχεδόν σε κάθε έθιμο βλέπεις ότι έχει αρχαιοελληνικές μη χριστιανικές ρίζες. Και τα συμπληρώνουν βυζαντινά και πιο συγχρονα έθιμα. Αλλά “είναι χριστιανοί οι Ελληνες δεν έχουν πια τα αρχαία έθιμα” “αυτά που έχουν τώρα είναι υποδεέστερα/βάρβαρα/σαν των μουσουλμάνων κλπ” λένε, ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΟΥΝΑΓΕ, ΟΥΣΤ ΚΛΟΟΥΝ

====================================================

Απαντηση:

Δε συμφωνω με ολοκληρο το submission εδω αλλα συμφωνω με τη γενικη ιδεα οπως και πολλοι Ελληνες - δηλαδη οτι οι Δυτικοι κανουν τα παντα για να αποδειξουν οτι οι Ελληνες “δεν αξιζουν” κυριοτητα πανω στην ιστορια τους, ενω υπαρχουν παρα πολλα στοιχεια για το αντιθετο. Ο πολιτισμος μας ποτε δεν εξαφανιστηκε, μονο εξελιχθηκε φυσικα οπως ��λοι οι υπολοιποι, αλλα αυτη ειναι μια “λεπτομερεια” που πολλους τους χαλαει. Νομιζουν οτι φυτρωσαμε τον 19ο αιωνα και ζητησαμε κυριοτητα πανω σε μια ξενη κουλτουρα. Τωρα πως βγαζει αυτο νοημα στα μυαλουδακια τους, δεν ξερω.

Επισης ναι, η εθνικη συνεχεια δεν ειναι αρνητικη απο μονη της. Ειναι η βασικη αναγκη που εχει ενας ανθρωπος να περασει στα παιδια του την κουλτουρα του. Μονο οταν πιεζει κανεις τις αλλες εθνικοτητες να αφομοιωθουν (οπως εκαναν οι Τουρκοι και οι Βουλγαροι σε μας και οπως η Ελλαδα σημερα μπορει να κανει σε αλλους μεταναστες) ειναι αρνητικο.

Μιας και στην αρχαια Ελληνικη τεχνη οι μορφες ηταν εξωραισμενες δεν μπορουμε να πουμε οτι μοιαζουμε απολυτα με τους αρχαιους μας με βαση αυτα, αλλα σιγουρα υπαρχει μια πληθωρα στοιχειων που δειχνει οτι τα χαρακτηριστικα μας ηταν παντα πανω κατω Μεσογειακα. Ερευνες με dna test επισης εχουν δειξει μια γενικη πληθυσμιακη συνεχεια.Το να το αρνηθει κανεις αυτο, ειδικα χωρις να εχουν εξετασει στοιχεια, δειχνει να πολυ βαθυ κομπλεξ και ταυτοχρονα μια (κατα)κτητικη συμπεριφορα. 

Ταυτοχρονα, οπως εχω ξαναπει, δε θελω να βασιζομαι στην εμφανιση για να θεωρησω καποιον μερος μιας κουλτουρας και σιγουρα καταλαβαινεις γιατι.  Πρωτον, υπαρχουν αρκετοι Ελληνες που χωρις αντιηλιακο κοκκινιζουν οπως οι βορειοευρωπαιοι, και αυτο δεν ειναι επισης επιχειρημα για να πεις οτι δεν ειναι μεσα στην Ελληνικη κουλτουρα. Δευτερον, αυτη η λογικη αυτοματα αρνειται σε καποια ατομα που δεν εχουν μεσογειακη εμφανιση (ειτε πολυ πιο ανοιχτοι ειτε πολυ πιο σκουροι) το δικαιωμα να μετεχουν στην Ελληνικη κουλτουρα. Τριτον, γιατι το ιδιο επιχειρημα χρησιμοποιουν και οι Δυτικοι για αρνηθουν σε εμας την κουλτουρας μας. 

“Δεν τους μοιαζουμε σαν Ελληνες” αλλοτε επειδη μας βρισκουν πολυ χλωμους και αλλοτε πολυ σκουρους. Οποτε αν ακολουθησεις τη δικη τους λογικη δεν μπορεις να βρεις το δικιο σου γιατι παντα θα σε βρισκουν “ελλειπη”.

Επισης στην ιστορια μας ανα τα χρονια εχουν γινει δεκαδες φορες ανταλλαγες πληθυσμων - κυριως σε περιοχες που αποδεκατιζονταν απο τη χολερα στον Μεσαιωνα, οποτε ειναι δυσκολο να δεις εναν τυχαιο αρχαιο ελληνα και να πεις “ναι αυτος σιγουρα ειναι ο αρχαιος παππους μου” γενετικα. Δηλαδη, θα μπορουσε να εχετε και γενετικη σχεση, αλλα αυτο δεν μπορεις να το αποδειξεις αμεσα. Μπορει ο τυπος να ηταν και απο ενα Ελληνικο μερος το οποιο να μισουσε τη δικη σου περιοχη εκεινα τα χρονια 😂 Σιγουρα βεβαια μπορεις να πεις οτι σας ενωνει μια πολιτισμικη συνεχεια, και δεν ειναι διολου κακο να νιωθεις μια συνδεση μαζι του.

Θα ελεγα παντως να μην πεφτουμε στις παγιδες που εχουν στησει οι Δυτικοι για μας οσον αφορα την “αξια” μας με βαση το αιμα και την εμφανιση μας. Εχουμε μια αυτοματη αξιωση πανω στην κουλτουρα μας οσοι ελληνες - ανεξαρτητου εμφανισης - μετεχουμε στην κουλτουρα και κραταμε ζωντανα εθιμα και παραδοσεις, αντιστεκομενοι σε αποικιοκρατικες και ιμπερεαλιστικες ιδεες. Αυτο πιστευω οτι το κανουμε με αυτοματο τροπο ολοι μας, και στο κατω κατω δε θα υποδειξει κανεις σε κανεναν αν ειμαστε “αρκετα Ελληνες”.

Α, και κατι αλλο...

“Θα ήθελα κ να θυμίσω οτι αυτοί που τους υιοθέτησε η εθνική μας οικογένεια ως μέλη της αργοτερα, τους δέχτηκε γιατί είχαν ελληνική ψυχή “ Ανωνυμε, στην ιδια χωρα ζουμε, και μεταξυ κατεργαρεων πρεπει να υπαρχει ειλικρινεια. Ξερουμε πολυ καλα οτι στους Ελληνες οτιδηποτε ξενο τους “ξενιζει” σα λαο, ακομα και αν ειναι απο κρατη που θαυμαζουμε. Οι Ελληνες - σα λαος , δε θα μιλησω για τον καθενα μας - εχουν γενικα προβλημα με αλλους λαους απο καιρο τωρα (Αλβανους, Τουρκους, Ρουμανους + οποιονδηποτε σκουρο Αφρικανό) και τους αποδεχτηκαν μονο οταν αφομοιωθηκαν πληρως - και μονο αν εχουν το “καταλληλο” χρωμα. 

Εγω για παραδειγμα βρισκω οτι οι Δυτικοι Αφρικανοι και οι Ελληνες ταιριαζουν παρα πολυ “στην ψυχη” δηλαδη στο πως αντιμετωπιζουν τη ζωη, αλλα ταυτοχρονα βλεπεις οτι το κρατος μας και ενας διολου ευκαταφρονητος αριθμος Ελληνων δεν τους δεχεται εδω σαν νομιμους μεταναστες. Α, το ιδιο και με τους Μεσανατολιτες. Παρ’ ολοι την εθχροτητα των λαων μας τους προηγουμενους αιωνες, ταιριαζουμε απιστευτα σε φαγητα, χορους, και γενικα στο πως βλεπουμε τη ζωη. Αλλα εχω δει πολλες φορες τι αντιμετωπιση εχουν στην καθημερινοτητα, απο ανθρωπους που δεν ξερουν καν τις προσωπικες τους αξιες , και απλα υποθετουν οτι ο Αραβας ή ο Ιρανος μπροστα τους ειναι ενας σωβινιστης αγροικος που περασε τα συνορα παρανομα. Άλλο να θελεις μετρα κατα της λαθρομεταναστευσης και αλλο να φερνεις σε δυσκολη θεση μια εντελως ανγωστης σε σενα κοπελα στο λεωφορειο επειδη φοραει μαντιλα. Εντωμεταξυ οι Ελληνες που το υποθετουν αυτο εχουν συνηθως αποψεις που θα ταιριαζαν πολυ καλα σε ενα Ισλαμικο φανταμενταλιστικο περιβαλλον, και επισης ειναι αμορφωτοι οσον αφορα την κουλτουρα των λαων αυτων και τα κοινα που εχουμε.

Επισης, δεν θελουν ολοι στον κοσμο να εχουν “ελληνικη ψυχη”, και δεν εχουν αναγκη τη δικη μας εγκριση και αποδοχη για να ζησουν εδω. Εννοειται  οτι ολοι πρεπει να τηρουμε τους νομους, αλλα εδω περα μιλαμε για την κουλτουρα. Πχ ενας Ελληνας δε χρειαζεται να γινει Γερμανος και να εχει την Γερμανικη εγκριση για να εργαστει και να ζησει μια ζωη στη Γερμανια.

Αυτα ειχα να πω κ εγω σα σχολια σε αυτο το submission. Αν και δεν ειναι ολα τα asks και submissions για να μπουν σε αυτο το μπλογκ, καποιες σκεψεις που μπορει να ειναι πιο ευρειες στη χωρα θα ηθελα να τις παρουσιαζω και ας μη συμφωνω απολυτα σε ολα.

[m-rosaaa]

Υπάρχουν λέξεις που φοβάσαι να τις πεις.

Ίσως πιστεύεις ότι θα χάσουν την μαγεία τους όταν λέγονται συχνά.

Ίσως πάλι υπάρχει ο φόβος ότι δεν τις εννοείς και λες μεγάλα λόγια.

Και κάποια μέρα, όταν κοιτάξεις πίσω, μετανιώνεις που δεν τις είπες.

Γιατί τότε όντως τις ένιωθες. Ένιωθες ακριβώς αυτό αλλά αρνιόσουν να το πεις γιατί σε κυρίευε ο φόβος.

Και ξεκινάς και βρίζεις.

Βρίζεις τον εαυτό σου που ήσουν τόσο δειλός και δεν πίστεψες σε αυτό.

Βρίζεις που δεν το προσπάθησες όσο έπρεπε.

Που δεν τα έδωσες όλα.

Που δεν έπεσες με τα μούτρα όπως επιβάλλεται στον έρωτα.

Θες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Μα οι δείκτες κυλάνε μόνο προς τα μπροστά μάτια μου.

Όσο και αν προσπαθούμε δεν γυρνάνε πίσω.

Και στο τέλος, μένεις με ένα περίεργο συναίσθημα που όσες λέξεις και να χρησιμοποιήσεις δεν θα μπορέσεις να το περιγράψεις ποτέ.

Και όλα αυτά, γιατί φοβήθηκες να πεις κάτι που ίσχυε.

[antixristina]

μας λειπει το NSFW με τα comments σου πανω κατω <3

οταν πραγματικά το νιώθω θα το κάνω,δεν βρίσκω λόγο να γίνεται ψυχαναγκαστικά.

έπειτα,ο ερωτισμός βρίσκεται παντού αν κοιτάξεις καλά,explore new perspectives.

είμαστε πολυδιάστατα όντα.

[ntsawos]

Ψέματα;

Αν καμιά φορά βρεθούμε

δε θα πούμε ούτε γεια

μες στο πλήθος θα χαθούμε

μ’ ένα δάκρυ στην ματιά

Κι αν φωνάξω τ’ όνομά σου

θα κοιτάξεις στα κλεφτά

και θα κάνεις για φαντάσου

πως δε με θυμάσαι πια

Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω

θα σου πω δυο ψέματα

ένα πως δε σ’ αγαπάω

κι ένα πως σε ξέχασα (Χ2)

Αν καμιά φορά βρεθούμε

η ανάσα θα κοπεί

ούτε λέξη δεν θα πούμε

μα, θα τα ‘χουμ’ όλα πει

Κι αν φωνάξω τ’ όνομά σου

θα κοιτάξεις στα κλεφτά

και θα κάνεις, για φαντάσου

πως δε με θυμάσαι πια

Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω

θα σου πω δυο ψέματα

ένα πως δε σ’ αγαπάω

κι ένα πως σε ξέχασα (Χ2)

Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄ αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις. "Oscar Wilde"

Ένα λεπτό, μια ματιά, λίγες σκέψεις! Κι ύστερα η αιωνιότητα...

[triantafullo-sth-lasph]

Μη μου λες αυτά που ξέρω. Ξύπνα.

Όπως κάνεις πάντα,αυτό κάνεις και τώρα.

Πρόβλημα,πανικός,άρνηση.

Ελπίζεις ότι αν κοιτάξεις άλλου,θα εξαφανιστεί μαγικά.

Αν δε ξυπνήσεις θα πεθάνεις δεμένη με τις χειροπέδες.

Ξ��πνα.

[psychotiko-epeisodio]

Με τον πρώην μου ήμασταν μαζί 2 χρόνια, συγκατοικούσαμε. Με είχε πονεσει πολύ, αλλά δεν είναι αυτό το νόημα. Τον αγάπησα πολύ, ακόμα τον αγαπάω πολύ και πάντα θα τον αγαπάω και θα τον νοιάζομαι παρά πολύ.. Χωρισαμε άσχημα, ξανά βρεθήκαμε μετά για κάνα μήνα (δε κάναμε κάτι απλά βόλτες κλπ), εξαφανίστηκα ξανά για 3 μήνες .

Τους 3 αυτούς μήνες, ημουν μαζί με ένα αλλο παιδι, μέναμε επίσης μαζί. Τον θέλω παρά πολύ. Λόγω ανασφαλειών ή δε ξέρω κγω τι, έκανα μια μαλακια. Του είπα ψέματα για κάτι και εν τέλη τσακωθηκαμε και μου είπε πως πνίγεται με αυτή την κατάσταση γιατί ενώ ξέρει ότι το έκανα από μαλακια που είπα ψέματα, νιώθει ότι σε ολα του λέω ψέματα. Μου ζήτησε λοιπόν να χωρίσουμε λεγωντας μου όμως ότι μακάρι να του περάσει όλο αυτό γιατί δε του αρέσει καθόλου και να του περάσει μέσα του για να είναι ολα καλά.

Όποτε όπως καταλαβαίνεις, έφυγα από το σπίτι. Για προσωπικούς λόγους δε μπορούσα να γυρίσω στο πατρικό μου και ο μόνος ανθωρπος που θα μπορούσε να με φιλοξενήσει κλπ ήταν ο πρώην.

Του έστειλα λοιπόν, μου λέει όποτε θέλεις θα πας εξάλλου τα κλειδιά τα έχεις.

Πήγα, ειμαι εδώ 3 μέρες.

Μένω στο σπίτι του πρώην, ο "ΝΥΝ" ξέρει ότι ειμαι στο σπίτι του μπαμπά.

Μιλάω με τον "ΝΥΝ", όλη μερα. Λες και είμαστε μαζί.

Ο πρώην ωστόσο, με θέλει. Το ξέρω. Μου το λέει.

Είμαι ακραία μπερδεμένη μέσα μου μετά από τις συζητήσεις με τον πρώην.

Θέλω τον "ΝΥΝ", γιατί μεζι του περνάω υπεροχα και έχω μελλον και είναι πιο νορμαλ ζωή.

Θέλω και δε θέλω τον πρώην, γιατί είχα συνηθίσει και είναι πολύ οικείο το συναίσθημα και ολα, ξέροντας ότι δε θα υπάρχει πολύ μελλον και ίσως γίνουν τα ίδια ξανά και ξανά.

ΒΟΗΘΕΙΑ. ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ

Λοιπόν θα σου μιλήσω ,όπως θα μιλούσα σε μια φίλη μου .

Δεν μπορώ να σου πω τι θα κάνεις,γιατί στο τέλος όλοι κάνουμε το κεφαλιού μας😂...Θα σου πω όμως ότι είναι πολύ σημαντικό και οικονομικά και συναισθηματικά να μην εξαρτιομαστε από κανέναν ακριβώς για τον λόγο ότι και στις δύο περιπτώσεις μένουμε ξεκρεμαστοι ,αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα έχουμε προγραμματίσει.

Η γνώμη μου θα ήταν να μην ασχοληθείς με κανέναν από τους δύο και να κοιτάξεις να σταθείς στα πόδια σου,μόνη σου για ένα διάστημα έτσι ώστε να βάλεις την ζωή σου σε μια τάξη .Μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση εσύ πνιγεσαι και χωρίς να το καταλαβαίνεις,εγώ βλέπω ότι ψάχνεις μια σανίδα σωτηρίας.Αν δεν πάρεις απόσταση όλα αυτά για να δεις τι στα αλήθεια θέλεις και ποιον,δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη.

Γιατί τώρα όλα αυτά που μου λες περί οικειότητας με τον πρώην,περί συναισθηματων για το άλλο παιδί και λοιπά,έχουν όλα να κάνουν με ανασφάλεια και αυτό που σου ξαναείπα,το ότι ψάχνεις από κάπου να κρατηθείς.

Δεν στο λέω με κριτική,όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε ζήσει κάτι παρόμοιο,να νομίζουμε ότι οι γκόμενοι,τα λεφτά,το σεξ,το φαγητό και οτιδήποτε άλλο εξωτερικό,θα μας έκανε να νιώθουμε διαφορετικά για τον εαυτό μας, περισσότερο ασφαλείς,η λιγότερο μόνους.Ομως αυτό δεν ισχύει στο λέω με όλη μου την καρδιά.Αυτη η σανίδα σωτηρίας που ψάχνεις , βρίσκεται αποκλειστηκα και μόνο μέσα σου και θα μπορέσεις να πιαστείς από εκείνη μόνο όταν κουραστεις από όλα αυτά και πάρεις την απόφαση.

❤️

[mulhollanddrive2020]

“Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς” του Βασίλη Κεκάτου (2019)

-Τι; Φεύγεις;

-Α-χα.

22,50 ευρώ. Το αντίτιμο της διαδρομής είναι η αναγκαία απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και τον κινητήρα. Δύο άνθρωποι, ντυμένοι, αλλά γυμνοί, παλεύουν με τον φόβο αυτής της απόστασης και της ατελείωτης διαδρομής. Φαινομενικά, είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Όπως πάντα στον έρωτα, ο ένας προσέρχεται από την θέση αιτούντος. Το ποιος είναι αυτός, αιωρείται σαν αυτοσχέδιο οριγκάμι που παλεύει να πετάξει μακριά από την καταστροφή της φωτιάς. Αυτός που θα βάλει την φωτιά είναι αυτός που καίγεται. Ο άλλος, είναι αυτός που καίγεται περισσότερο. Να παραδοθεί. Λίγα πράγματα έχουν σημασία στον έρωτα εν τέλει. Να μπορείς να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, να αντέχεις τον καπνό, κυρίως να αντέχεις, και να μην φοβάσαι να μοιραστείς ένα τσιγάρο, ακόμα κι αν ματαιώσει για πάντα το ταξίδι στον ουρανό. 

1000 κυβικά. Το αναγκαίο μέσο. Εάν υπάρχει αυτή η μηχανή και το ως που μπορεί να σε πάει δεν είναι βέβαιο, λίγα πράγματα είναι άλλωστε βέβαια, σε κάθε περίπτωση όμως μοιράζει την απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και την γη, όπως μοιράζεται η σέλα. Δεν έχει σημασία τι υπονοείται ή το ποιος θα καθίσει μπροστά. Άλλωστε, τον ουρανό μόνο κουλουριασμένοι μπορεί να τον δούμε.

Τα φώτα στο βάθος και η λωρίδα στον δρόμο θα είναι πάντα εκεί, για να θυμίζουν το ατέλειωτο ταξίδι και το ότι η γη έχει ένα κουκούλι, έχει το κουκούλι της, που μας κρύβει τον ουρανό.

Σωτήρης Κουτσούκος

photo: IMDB

https://cinobo.com/distance-between-us-and-the-sky

[nekri-prigipissa13]

Κλείσε τα μάτια σου

Αν με κοιτάξεις το κενό μου θα δεις... Στήθος βαρύ, κάθε ανάσα πονάει περισσότερο από την προηγούμενη. Νύχτες που ο εγκέφαλος μου πλάθει σενάρια αλλά το σώμα μου αρνείται να υπακούσει και να ξυπνήσει. Στιγμές διάχυτες που δεν είμαι σίγουρη τι είναι αλήθεια και τι όχι. Φίλοι που ενώ δεν γνωρίζουν και πολλά για εμένα με ρωτούν καθημερινά τι έχω αλλά δεν υπάρχει απάντηση που να μπορεί να εξηγήσει όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο κουβάρι του μυαλού μου. Βλέμματα κενά, κενές στιγμές που περνάνε μπροστά από τα μάτια μου σαν ταινία. Το σκοτάδι με έχει καταπιεί και τρόπο να κολυμπήσω προς την επιφάνεια δεν έχω.

Η μοίρα μου είναι καταδικασμένη. Μια καθημερινότητα μουντή, αδιάφορη, αποπνιχτική. Άδειες υποσχέσεις, ανούσιες συναναστροφές. Και οι μέρες κάπως έτσι περνάνε, μα εγώ είμαι απών. Δεν θυμάμαι πολλά από όσα έχουν συμβεί. Δεν θυμάμαι πότε ήταν που πήρα απόφαση να βάλω αυτόν τον διάολο στο στόμα μου, που πλεόν συντροφεύει νύχτες καλοκαιρινές, μοναχικές. Και οι βδομάδες περνάνε, οι φίλοι μου ρωτάνε πιο τακτικά τι μου συμβαίνει και εγώ γελώ, προσπαθώντας απεγνωσμένα να αλλάξω τη συζήτηση. Οι γονείς μου ξεκινούν και ανησυχούν, βλέπουν πλεόν τις ενδείξης ότι ο ψυχικός μου κόσμος κρέμετε από μια κλωστή και εκείνοι επίμονα προσπαθούν να την ξαναδέσουν· Να μην χαλαρώσει, να μην λυθεί, να μην κοπεί το σκοινί. Και οι μήνες περνάνε και τα άτομα γύρω μου λιγοστεύουν. Οι κρίσεις πανικού έρχονται σαν συνταγή γιατρού. Πάντα στην ώρα τους, δεν καθηστερούν το πρόγραμμά τους. Το κεφάλι μου είναι μία μηχανή με λανθασμένο προγραμματισμό, που δουλεύει στην πέννα όμως. Όλα έρχονται και φεύγουν με την σειρά που πρέπει αλλά ο προγραμματισμός τους έχει κάποιο σφάλμα.

Και τα μάτια βαραίνουν, και τα μάτια κλείνουν. Και εγώ αφήνομαι να με αγκαλιάσει η νύχτα, μήπως και δω κάποιο όνειρο, ένα ευχάριστο διάλειμμα, πριν με στοιχειώσουν ξανά οι εφιάλτες μου αλλά και η πραγματικότητα.

~nekri-prigipissa13

[muddk]

Και έρχεται αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου,

Που θα τον κοιτάξεις και θα σταματήσει ο χρόνος, θα νιώσεις αυτο το περίεργο και πρωτόγνωρο συναισθήματα χωρίς να μπορέσεις να το προσδιορίσεις που δεν θα χρειαστεί να σε εντυπωσιάσει παρά μονο να χαμογελάσει…

Και τότε..

Τα λεπτά που περνάνε θα γίνουν εικόνες χαραγμένες,

τα ποιήματα θα πάρουν μορφή,

τα τραγούδια έκφραση,

το συναίσθημα θα αποκτήσει μίλια,έκφραση,κίνηση

Ο φόβος θα χαθεί

Και η αγάπη θα νικήσει..

Κι αν εν τέλη δεν κρατήσει, τουλάχιστον θα έμαθες πως είναι να αγαπήσεις.

- muddk