#και συναίσθημα

[allo-frouto]

Τι είναι η φωτογραφία για σένα;

Η φωτογραφία για μένα είναι συναίσθημα και ομορφιά. Αρκεί να έχεις καρδιά και μάτια να αισθανθείς και να δεις.

[ippokampos]

Προ τιπ: όταν είσαι θυμωμεν@, άκου τέκνο. Ο,τι καλύτερο

[alatismeni-theitsa]

Νομίζω ότι το 5χρονο στο διπλανό διαμέρισμα μόλις τραγούδησε το "στόχος είναι τα λεφτά" της Τζούλιας Αλεξανδράτου 🫥

[your-girl-circe]

Νιώθω πως σε μεγάλες "καμπές" της ζωής μου, κυριως τον τελευταίο 1μιση χρονο , εκεί που όλα πάνε στραβά ή όταν ολα ειναι περιεργα..παρατηρώ πως εμφανίζονται άτομα από το παρελθόν, που κάποτε ένιωθα "μουδιασμένη" γιατί ηταν ξεκρεμαστα, μη ολοκληρωμένα ή τελος παντων με ερωτηματικό..έρχεται λοιπον η στιγμη που όντας πιο ώριμος.. περισσότερο πια.. έχεις το θαρρος να τα διαγραψεις.. έχοντας πλεον παρει περισσότερα μαθηματα απο τη ζωη.. δείχνοντας πως δεν ειναι αυτο το ατομο που καποτε ήθελες για εσενα κοντά σου, ώστε και οι δύο πλευρές απο κοινού να ειναι εντάξει κατά μια έννοια (ειτε ειναι έρωτας, φιλος, ο όποιος τελος πάντων άνθρωπος ) . Σα να έρχονται παντα ενω εισαι ευάλωτος, ωστε να τα διώξεις από μέσα σου , σαν να έρχονται για να αφήσουν φεύγοντας μεγαλύτερο χώρο..Δίνοντας και μια ελπίδα πως η επόμενη ιστορία θα είναι και αυτή που θα μείνει όπως την ονειρεύομαι, για πάντα.

[loulouditoudromou]

Ο έρωτας της ήταν δοτικός και κάθε φορά που τους ρουφούσε στο στόμα, κάθε φορά που τους τύλιγε στον κόλπο της έχυνε λίγη ψυχή πάνω τους κι εκείνοι εθίζονταν σε αυτή την πρωτόγνωρη ουσία που λέγεται «συναίσθημα»

[sillageee]

«Να προσέχεις». Πώς χώρεσε τόσο συναίσθημα και τόση αγάπη μέσα σε δυο μόνο λέξεις;

[kalokairistoxwrio]

Μα αυτός - ακόμη κι αν έφυγε - με άφησε απόλυτα πλήρη και τελειωτικά ολοκληρωμένη.

Και δε χωρούσε πια συναίσθημα για κανέναν άλλον.

[make-a-change-but-dont-change]

Εγώ δεν ξέρω πως να ελέγξω αυτά που σκέφτομαι, πώς να μη σε σκέφτομαι, πως να μη μου λείπεις, πώς να μη θέλω να σου μιλάω, πως να μην είμαι κοντα σου. Και να ήξερα, δε θελω να αλλάξω αυτό το υπεροχο συναίσθημα. Γιατί ο κόσμος έγινε πιο όμορφος από τότε που σε γνώρισα.

Ε.Μ.

[nevrikolama]

Ο έρωτας της ήταν δοτικός και κάθε φορά που τους ρουφούσε στο στόμα, κάθε φορά που τους τύλιγε στον κόλπο της έχυνε λίγη ψυχή πάνω τους κι εκείνοι εθίζονταν σε αυτή την πρωτόγνωρη ουσία που λέγεται «συναίσθημα»

[loulouditouheimona]

Υπάρχουν και γυναίκες (όπως εγώ )

Που δεν γουστάρουν να κάνουν σεξ εκτός σχέσης η χωρίς συναίσθημα .

Είναι τραγικό και λυπηρό να προσπαθείτε να μας αλλάξετε γνώμη.

Υπάρχουν και τα μπουρδέλα 🤷

[allo-frouto]

Να σε πάω σινεμά και να σε δαχτυλωνω όσο τρως αργά τα ποπκόρν σου

Εξαρτάται ποια ταινία θα βλέπουμε.

[psychotiko-epeisodio]

Θυμάμαι το συναίσθημα του έρωτα,σαν χθες το θυμάμαι.Μοναχα μια φορά το 'χω βιώσει.Καθε φορά από εκείνη και έπειτα, ήταν απλώς μια φθηνή απομίμηση.Κατι που προσπαθούσε συνεχώς να το φτάσει, μα ποτέ δεν τα κατάφερε.Ηταν εφημεροι ενθουσιασμοι,παροδικές εμμονές,προσπάθειες να ξεφύγω απ'το κενό. Ο έρωτας όμως μου 'χει μείνει αξέχαστος.Λες να μπορούμε να ερωτευτουμε για δεύτερη φορα;

Η καρδιά μου φτερούγιζε και τα πόδια μου τρεμαν.Συο άκουσμα του ονόματος του ,το κορμί μου ανατριχιαζε.Δεν έβλεπα τα λάθη του,παρεβλεπα τα σημεία εκείνα όπου με πληγωνε.Καλα τον λένε τυφλό,αφού έβλεπα μόνο όσα ήθελα να δω.Δεν μπορούσα να διακρίνω καμία ατέλεια πάνω του,ακόμη και τα λάθη του όμορφα τα έβλεπα.Ακομη και όταν με σκότωνε,εγώ θαύμαζα τα μάτια του.

Τι όμορφα πράγμα.Τυχερη μες την ατυχία μου, τον βιωσα στο πετσί μου.

Δεν ήταν ο λάθος άνθρωπος εφόσον τον διάλεξε η καρδιά σου.

[neyriasmenh]

Η απόσταση δεν έχει σημασία αν και οι δύο καρδιές είναι πιστές

Η απόσταση δεν έχει σημασία αν αγαπάνε ο ένας τον άλλον πραγματικά

Η απόσταση δεν έχει σημασία αν υπάρχει εμπιστοσύνη

Η απόσταση δεν έχει σημασία άμα θέλουν και οι δύο να τα καταφέρουν πραγματικά

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ δεν είναι τίποτα μπροστά σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται πραγματικά και θα κάναν όση υπομονή χρειαζόταν μέχρι να ξανά ειδωθούν, δε�� είναι τίποτα μπροστά σε δύο αποφασισμενους ανθρώπους που θέλουν να τα καταφέρουν μέχρι τέλους.

Αμα φεύγει ο ένας με δικαιολογία την απόσταση τότε δεν αγάπησε πραγματικά όσο έλεγε η τουλάχιστον δεν αγάπησε τόσο πολύ ώστε να νικήσει το συναίσθημα και όχι το εμπόδιο.

[fegg4ropetra]

Τετάρτη 8/11/2023 (2.23 π.μ.)

Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Δεν είχα ξανά βιώσει ποτέ τέτοια επιθυμία να γνωρίσω έναν άνθρωπο που ούτε καν είχα δει από κοντά στη ζωή μου. Πες το ένστικτο, πες το κάλεσμα, δεν ξέρω τι ήταν. Αλλά με τραβούσε μέρα με τη μέρα ήθελα να μάθω όλο και περισσότερα γι αυτόν τον άνθρωπο. Ήθελα να μάθω τα πάντα. Τι βιβλία του αρέσουν, πως ήταν η παιδική του ηλικία, τα ψυχολογικά του τραύματα, τι τον κάνει χαρούμενο, τι δυστυχισμένο, όνειρα, πιστεύω, αντιλήψεις, ανασφάλειες, τα πάντα όλα. Έχει ξυπνήσει ένα συναίσθημα που είχα να νιώσω χρόνια. Και τον ευχαριστώ γι αυτό κι ας μην έκανε τίποτα. Απλά υπήρχε. Δεν ξέρω αν είναι παρορμητισμος, τρέλα ή μοίρα αλλά ένιωθα πως έπρεπε να τον γνωρίσω. Έπρεπε να δω αν αυτή η επιθυμία που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου δεν ήταν παράλογη και ότι όντως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Το πιο ασήμαντο μέσο επικοινωνίας έγινε και το πιο σημαντικό για μένα εκείνο το διάστημα μέσα από like, story, μυνήματα κατάφερα να πάρω έτσι μια γεύση απ' αυτόν τον άνθρωπο. Και που ξέρεις ίσως έβγαινε σε καλό. Γι αυτό κι εγώ έκανα το βήμα και έστειλα το πρώτο μήνυμα. Χαχαχ γελοίο ε; Έκανα θαρρείς τόσο μεγάλο κόπο. Κι όμως οι σκέψεις "αν" μου έτρωγαν το μυαλό ακόμα και με αυτό το απλό και ασήμαντο πράγμα. "Κι αν δεν είναι αυτό που νομίζω;" "Κι αν δεν θέλει να μου μιλήσει;" "Κι αν θεωρήσει ότι είμαι απελπισμένη;" "Κι αν δεν είναι αρκετή;" "Κι αν δεν καταφέρω να του κάνω εντύπωση;" "Κι αν συνειδητοποιήσει ότι είμαι απλά ένα κοριτσάκι;" "Κι αν με περάσει για χαζή;" "Κι αν είναι αυτός άλλος ένας βλάκας;" "Κι αν χάνω τον χρόνο μου;" "Κι αν με δει..... Όπως με βλέπω εγώ;". Ιδιαίτερα αυτή η τελευταία ερώτηση τρώει πάντα το μυαλό μου σαν αρρώστια σε οποιαδήποτε συναναστροφή κάνω με άνθρωπο. Κι όμως για πρώτη φορά στη ζωή μου όσο γελοίο και να ακούγεται κατάφερα να κάνω στην άκρη όλες αυτές τι σκέψεις και να στείλω αυτό το απλό μήνυμα. Κρύος ιδρώτας με έλουζε και τα 24 λεπτά που έκανε για να μου απαντήσει. Αυτό ήταν. Μετά από κει ξεκίνησε η πιο υπέροχη πρώτη συζήτηση που είχα κάνει ποτέ με άνθρωπο μέχρι τώρα. Δεν με ένοιαζε καν που θα βγει απολάμβανα απλά το κάθε λεπτό. Ένιωθα λες και με καταλάβαινε στο έπακρο. Λες και γνώριζα μια ψυχή που κατά βάθος ήταν ήδη γνώριμη. Συζητήσεις περί δουλειάς, άγχους, ταξιδιών, βιβλίων, μουσικής ατελείωτες που με έκαναν να πιστεύω όλο και παραπάνω πως αυτό που μου είχε κολλήσει στο μυαλό μπορεί όντως να μην ήταν τρέλα. Απλά να ήξερα υποσυνείδητα ότι αυτόν τον άνθρωπο με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να τον φέρω στη ζωή μου.

(Ανώνυμες ιστορίες ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν να ζήσουν...)

[kati-san-poihsh]

Σου γράφω πάλι από ανάγκη λοιπόν, δανεικός στίχος ολοδικο μου συναίσθημα

Πάνε μήνες που φύγαμε για άλλες Ιθάκες κι εγώ ακόμη ταξιδεύω στα πελάγη

Δεν μου λείπουν οι στιγμές μας πια ούτε μας νοσταλγώ αγάπη μου, η θάλασσα με ηρεμεί

Κι όταν με τρομάζουν τα κύματα κρύβομαι στο κατάρτι

Μόνο όταν έρχονται οι φλύαροι μνηστήρες νιώθω έντονα την απουσία σου

Εκείνη τη στιγμή μονάχα εμφανίζεσαι για να μου υπενθυμίσεις πως δεν θα ερωτευτώ ξανά

Κι έπειτα χάνεσαι και πάλι στις θάλασσες για να βρεις την Καλυψώ σου

Μα πώς ξεχάσαμε ότι μία είναι η Ιθάκη;