#ορίστε τώρα

[allo-frouto]

Είπαμε γαλάζιο μάτι+ωραίο πρόσωπο=φετίχ, άρα για σένα λέω χιχι

Τα πράγματα είναι σοβαρά.

[saphira5]

141 x (Platonic) Captain Reader - Callsign "Achilles" Part 3

Y/n put her helmet back on and the sword back in its sheath. Y/n looks over at the kneeling men, "Είμαι ο καπετάνιος y/n/m, το διακριτικό Αχιλλέα, εννοώ κανένα κακό για εσάς ή τους δικούς σας ανθρώπους. Θα πάρω τους συντρόφους μου και θα φύγω. Αύξηση." (I am Captain y/n/m, insignia Achilles, I mean no harm to you or your people. I will take my comrades and leave. Rise). 

The people rose and walked towards us. The person who spoke to Y/n untied me and Wick, while another person went to untie Yeti and remove his blindfold. Wick and Yeti ran over to Y/n and hugged her tight, crying. Y/n hugged them back, and I walked over to them. Wick let go of Y/n and body slammed me to the ground. He put his hand around my neck. 

"WICK, GET OFF HIM NOW!"  

Wick let go of me and stood up. Wick turns around and looks at Y/n. "WE’RE ALL HAVING A TALK BACK ON BASE," Everyone looks at Y/n, "Yes, Captain."  

"Το πόδι σου," (Your leg). Y/n looks down and sees a stream of blood flowing from her leg, creating a puddle of blood around her. A younger sounding man speaks, "Ορίστε, επιτρέψτε μου να σας βοηθήσω," (Here, let me help you).  

Y/n looks at the young man, “Σε ευχαριστώ για την καλοσύνη σου, νεαρέ πολεμιστή, αλλά η ομάδα μου και εγώ πρέπει να φύγουμε τώρα." (Thank you for your kindness, young warrior, but my team and I must leave now). 

Y/n slightly bows to him. Then they all left the house and came back with our taken gear and weapons. Walking over to each of us, they returned to us our gear and weapons. Once we had everything on again, I pulled out a tourniquet (a strap that is tightened around arm or legs to stop major bleeding) and walked over to Captain Y/n. I asked if she could extend her leg a bit for me to wrap it so I could stop the bleeding.  

It stops the bleeding; I stand up and move beside Captain Y/n. Wick was following my every move with his eyes. Y/n looks at me and nods, "LET'S MOVE." We all nod, and head outside. Y/n turned around and bowed to them. It took some time to get to the safe house and then get an evac back to base.  

When we landed back on base, Y/n looked at me, "Garrick with me," the doors opened and the medics took Y/n to the med bay, I was right behind her. Y/n got patched up and was told by the doc that she would have to be on bed rest for a week or two.  

"I will be back. I need a word with my men," the doctor nodded in understanding. Y/n got up and looked at me, "Corporal, with me." We both walked to her office. She walks in and turns on the light. Then she walks over to her chair and sits, "Close the door and sit down."  

I closed the door behind me and sat down on a chair. "I am sorry on how Wick acted; we had a couple of incidents with people being spies and joining my unit. One of my good friends Sgt "Dragon", had died due to this. But still, it doesn't mean we act uncivil with a new member of the team." "I understand, Captain," Y/n nods, "can you get the others?"  

"Of course, Captain," I walk out and grab the others. When I returned with the others, Y/n began giving Wick a piece of her mind, and I shut the door behind me.  

… 

“Wick was put on cleaning duty for a while but after he treated me like a friend. Y/n was wise for someone young or so I thought." 

A knock on the door has Price, Soap, Ghost and Gaz looking at the door. Y/n opens the door and steps inside, closing the door gently behind her. Y/n looks at Soap and sees a shocked expression on his face; Price has a proud smile on his face. Ghost stares for a bit, but then looks away, and Kyle is smiling at you.  

"Telling my story, Kyle?"  "Of course, Captain." Y/n huffed, "we were sent to Greece, and I happened to speak the language. I also knew how to fight with a spear and how to use a bow and arrow." 

"The young man before gave Y/n a bow and arrow before we left, and Y/n showed me how to use it."  

Y/n looks at Kyle and smiles, Kyle smiles back at her, "she is a great shot, a true archer." "Isn't that right, Archie," Y/n laughs, "tell us more, Captain y/n." Y/n looks at Soap. Y/n walks over and stands beside Kyle, "Where to start”. 

Post 09/08/23

[sugaroto]

Ναι ρε μαλακά να σου πω όμως λίγο όχι να την κόψεις την κοπέλα επειδή δεν θες να χάσεις τη "δουλειά" σου

"τοσα ωδεία 😞και ήρθε εδώ😨 γιατί είναι το καλύτερο στη χώρα🤯 και είναι το όνειρο της από πάντα🥹"

Ωραία αφού το ξέρεις θα πας να της καταστρέψεις το μέλλον? Πάει εσύ γεράσες τις έκανες τις μαλακίες σου άσε την κοπέλα να ζήσει

Και να σου πω και κάτι.

Γίνετε ώριμοι ρε μαλακές και μη γαμηθειτε πάλι πάνω σε κάνα πιάνο. Α οκ τα είχαμε χωρίσαμε ήμαστε στο ίδιο μέρος τώρα αλλά αυτό δεν πάει πουθενά και δημιουργεί προβλήματα. Αφού ήμαστε ώριμοι άνθρωποι και συγκρατούμαι τους εαυτούς μας δεν θα γαμηθουμε πάνω στο πιάνο🥰

Ορίστε άντε σας έλυσα όλα τα πρόβλημαφα

Πάμε τώρα στον άλλον που βλέπει φαντάσματα έχει πιο σοβαρά θέματα

[alatismeni-theitsa]

Πώς είναι το "σεξ" στη νοηματική;

Πώς είναι το "ΚΑΚΟ ΣΕΞ" στη νοηματική;;

Ορίστε τώρα ξέρετε!

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Λοιπόν μιας και το ανέφερες δε μπορούσα να αντισταθώ, οπότε ορίστε όσες φράσεις από το φικ είχα αποθηκεύσει. Επίσης λάτρεψα όσα references (δε ξέρω πόσα ήταν intentional βέβαια) έβαλες στο φικ. Ειδικά όταν αναφέρθηκε το ισορροπημένο μεσογειακό πρωινό που κόπιασε τόσο ο Νίκος να φτιάξει ως καλός stay at home σύζυγος crime partner.

Μη ξεχνάμε φυσικά το διακεκριμένο action fantasy/ εμπιστευτό δελτίο ειδήσεων supernatural.

Κδκσκσκσ ναι αυτές οι ατάκες κατατάσσονται εύκολα ανάμεσα στα τοπ τεν.

Και όσον αφορά τα ρεφερενς, τα περισσότερα λογικά ήταν επίτηδες. πχ το μεσογειακό πρωινό ήταν (πέρα από το γενικό κονσεπτ της μεσογειακής διατροφής) ρεφερενς σε εκείνο το φαναρτ που είχα κάνει μία φορά πόσο καιρό πριν, η αναφορά στο αθάνατο σουπερνατουραλ, τα δύο όχι και τόσο διακριτικά μιμ ρεφερενσις με το babe everything alright, you ve barely touched your *κάτι τυχαίο* και το "πως στο καλό το είπες με το στόμα σου". Καιιι last but not least, βεβαίως βεβαίως η αναφορά στο the devil wears prada, ρεφερενς στο δικό σου το φαναρτ και headcanon το οποίο εγώ έχω πιά ενστερνιστεί! <3.

Αυτά μου έρχονται στο μυαλό τώρα αυτή τη στιγμή, αλλά αν εσύ βρήκες κάτι άλλο που δεν είσαι σίγουρος αν ήταν ρεφερενς σε κάτι μπορείς απλά να με ρωτήσεις, εδώ είμαι.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 22 Αυγούστου 2023, 01:50

Άλλη μια φορά που θέλω να γράψω ένα ευχάριστο κείμενο αλλά δεν μου βγαίνει. Ίσως πρέπει να συνηθίσω την θλίψη που αποτυπώνεται σε κάθε ένα κείμενο, ακόμα και όταν θέλω να περιγράψω μια όμορφη στιγμή. Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου. Προσπαθώ να μην το δείχνω, όχι τόσο σε εσένα.

Αυτό που κατάλαβα σήμερα είναι ότι το τέλος μας πλησιάζει. Τι πλησιάζει δηλαδή, σχεδόν πάλι πήγες να με αφήσεις αλλά να που σε κράτησα για λίγο ακόμη. Λίγο. Είπες τόσα πολλά σήμερα, κάθε σου λέξη με πλήγωνε όλο και περισσότερο. Είμαι δυνατή όμως, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να λέω για να ξεγελάσω τον εαυτό μου. Είμαι και εγωίστρια, επίσης. Ναι, είμαι. Προσπαθώ πράγματι να κάνω το σωστό αυτή τη φορά αλλά φαίνεται πως το πρόβλημα είμαι εγώ η ίδια. Κάτι τέτοιο δεν είχα γράψει ξανά σε κάποιο άλλο κείμενο; Να που τελικά πάντα στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε.

Ζω αυτό που πολλοί ονομάζουν τα "καλύτερα" χρόνια ως τα πιο μίζερα. Κι αν δεν είχα γνωρίσει εσένα ποιος ξέρει που θα ήμουν σήμερα; Ή αν θα υπήρχα; Μου κάνεις καλό, τις περισσότερες φορές, αλλά εγώ σου κάνω κακό. Και τώρα τι; Ο ένας θα μπορέσει να προχωρήσει, σου το εύχομαι, και ο άλλος θα μείνει για πάντα κολλημένος πίσω.

Ακόμα πιστεύω σε εμάς. Αστείο ε; Μέχρι και την τελευταία στιγμή θα πιστεύω σε εμάς και σε κάτι καλύτερο. Η τελευταία στιγμή δεν έφτασε ακόμη, ευτυχώς, αλλά μπορώ να την δω να έρχεται σύντομα αν κάτι δεν αλλάξει. Αφού ξέρω τη μοίρα μου. Η ζωή με εκδικείται για πολλά λάθη τα οποία έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Μια φορά βρέθηκε κάτι καλό στο δρόμο μου, κάτι το οποίο να με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, και απλά η ζωή το παίρνει μέσα από τα χέρια μου.

Δεν θα ρίξω τις ευθύνες σε εσένα, όχι. Βλέπω εδώ μέσα πολλά άτομα που γράφουν για τους δικούς τους ανθρώπους και απλά ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Δεν θα το κάνω αυτό, εδώ μπορώ να μιλήσω λίγο πιο ανοιχτά και να πω ότι ναι, εγώ φταίω, εγώ είμαι το πρόβλημα. Όχι, δεν είσαι μαλάκας εσύ, δεν μου φέρεσαι άσχημα και όχι, δεν φταις μόνο εσύ σε ό,τι μας συμβαίνει. Φταίω εγώ, τα λάθη μου, αυτό που είμαι ή μάλλον αυτό που άλλοι άνθρωποι και καταστάσεις με έκαναν να είμαι. Φταίω εγώ, που κάνω κάθε μέρα όνειρα ότι ζω το τέλειο μαζί σου ενώ απέχουμε πολύ από αυτό αλλά ξέρεις, το μέσα μου θέλει να πιστεύει ότι ακόμα έχουμε χρόνο να τα καταφέρουμε κι ας έχει αρχίσει η κλεψύδρα να μετράει αντίστροφα.

Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου και δεν έχω κανέναν να μιλήσω, κανείς δεν με ακούει, είμαι πραγματικά μόνη. Ξέρω ότι πρέπει σιγά σιγά να κατέβω από το όμορφο και βολικό συννεφάκι μου και να αντιμετωπίσω την σκληρή πραγματικότητα. Αλλά ποιος θα είναι εκεί να με στηρίξει μετά; Η μόνη πραγματική στήριξη που έχω είναι η δική σου. Και εσύ με αφήνεις. Μας αφήνεις. Σηκώνεις τεράστια άμυνα ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε καλά. Σα να διώχνεις μακριά σου το καλό. Σα να σου λέει κάποιος "ορίστε, θα νιώσεις καλύτερα με αυτό" και εσύ να απαντάς "δεν το θέλω, πάρτε το μακριά μου". Διώχνεις την ευτυχία αλλά γιατί; Τόσο πολύ σε έχει βολέψει η μοναξιά και η μιζέρια;

Βαρέθηκα να γράφω συνέχεια τέτοια κείμενα. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό, άλλος ήταν ο σκοπός του blog. Αλλά χρειάζομαι κάπου να μιλήσω, καταλαβαίνεις;...

[raisefunding]

Πώς να Οργανώσετε Ένα Bazaar και να Στηρίξετε τον Έρανο σας

Η οργάνωση ενός εράνο είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να συγκεντρώσετε χρήματα για έναν καλό σκοπό και να φέρετε την κοινότητα κοντά. Ένας από τους πιο δημοφιλείς τρόπους για να επιτύχετε έναν επιτυχημένο έρανο είναι να διοργανώσετε ένα πως να οργανωσω ενα bazaar. Αλλά πώς να οργανώσω ένα πως να οργανωσω ενα bazaar; Ακολουθούν μερικές συμβουλές για να σας βοηθήσουν να προετοιμαστείτε και να πετύχετε τον στόχο σας.

1. Σχεδιασμός και Προετοιμασία

Ο σωστός σχεδιασμός είναι το κλειδί για την επιτυχία ενός πως να οργανωσω ενα bazaar. Για να ξεκινήσετε:

Καθορίστε τον σκοπό του εράνο: Είναι σημαντικό να έχετε ένα σαφές στόχο. Θέλετε να συγκεντρώσετε χρήματα για μια φιλανθρωπική οργάνωση, ένα σχολείο ή κάποιον άλλο σκοπό;

Ορίστε την ημερομηνία και την τοποθεσία: Επιλέξτε μια ημερομηνία που θα επιτρέψει την μεγαλύτερη συμμετοχή και μια τοποθεσία εύκολα προσβάσιμη για το κοινό σας.

Δημιουργήστε μια ομάδα: Συγκεντρώστε μια ομάδα εθελοντών που θα σας βοηθήσουν με τις διάφορες εργασίες, από την προώθηση μέχρι την οργάνωση των πάγκων.

2. Πώς να Οργανώσω Ένα Bazaar: Βήματα για την Επιτυχία

Προώθηση του πως να οργανωσω ενα bazaar

Διαφήμιση: Χρησιμοποιήστε τα κοινωνικά δίκτυα, τοπικά μέσα ενημέρωσης, φυλλάδια και αφίσες για να προωθήσετε το πωσ να οργανωσω ενα bazaar σας. Η διαφήμιση είναι κρίσιμη για να προσελκύσετε τον κόσμο και να αυξήσετε τις πωλήσεις.

Επικοινωνία: Ενημερώστε τους φίλους, την οικογένεια και τους συναδέλφους σας για την εκδήλωση και ενθαρρύνετέ τους να συμμετάσχουν και να προσκαλέσουν και άλλους.

Οργάνωση των Πάγκων

Κατανομή των πάγκων: Καθορίστε ποιοι θα είναι υπεύθυνοι για κάθε πάγκο και τι προϊόντα θα πωλούνται. Μπορείτε να έχετε πάγκους με χειροποίητα προϊόντα, φαγητά, ρούχα, παιχνίδια και άλλα είδη.

Διακόσμηση: Σκεφτείτε πώς να κάνετε τους πάγκους ελκυστικούς. Χρησιμοποιήστε χρώματα, αφίσες και διακοσμητικά για να τραβήξετε την προσοχή των επισκεπτών.

Διαχείριση της Εκδήλωσης

Υποδοχή των επισκεπτών: Διασφαλίστε ότι υπάρχει κάποιος στην είσοδο για να καλωσορίζει τους επισκέπτες και να τους δίνει πληροφορίες για το πωσ να οργανωσω ενα bazaar.

Διαχείριση των χρημάτων: Ετοιμάστε ταμεία και οργανώστε τη διαχείριση των χρημάτων που θα συγκεντρωθούν. Είναι σημαντικό να υπάρχει μια ασφαλής και διαφανής διαδικασία.

3. Πώς να Οργανώσω Ένα Bazaar: Ιδέες για Επιτυχία

Λαχειοφόρος αγορά: Προσθέστε μια λαχειοφόρο αγορά με δώρα για να ενισχύσετε το ενδιαφέρον και τις εισπράξεις.

Διαγωνισμοί και παιχνίδια: Οργανώστε διαγωνισμούς και παιχνίδια για τα παιδιά, ώστε να δημιουργήσετε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα για όλη την οικογένεια.

Ζωντανή μουσική: Καλέστε τοπικά συγκροτήματα ή μουσικούς για να παίξουν ζωντανά. Η μουσική θα προσθέσει ζωντάνια στην εκδήλωση και θα προσελκύσει περισσότερο κόσμο.

4. Μετά το Bazaar

Ευχαριστήρια επιστολή: Στείλτε ευχαριστήριες επιστολές ή μηνύματα στους εθελοντές και τους συμμετέχοντες για τη στήριξή τους.

Απολογισμός: Κάντε έναν απολογισμό της εκδήλωσης για να δείτε τι πήγε καλά και τι μπορεί να βελτιωθεί στο μέλλον.

Συμπέρασμα

Ο έρανος μέσω ενός bazaar μπορεί να είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση, αν οργανωθεί σωστά. Τώρα που γνωρίζετε πώς να οργανώσετε ένα bazaar, μπορείτε να ξεκινήσετε τον σχεδιασμό και να δημιουργήσετε μια αξέχαστη εκδήλωση που θα βοηθήσει τον σκοπό σας. Με σωστή προετοιμασία, καλή προώθηση και την υποστήριξη της κοινότητάς σας, το πωσ να οργανωσω ενα bazaar σας μπορεί να αποτελέσει έναν σημαντικό πόρο για τον έρανό σας.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το blog μας:- kalyteres idees gia erano

[roomsbyadverbzine]

biclock [0x640]

γράφει ο Κωνσταντίνος Καραΐσκος | read it in english here

Ξέρω ότι κάνω την μεγαλύτερη προδοσία που γράφω αυτό το κείμενο - προδοσία στον εαυτό μου που θα δώσω τόση αξία και σημασία. Όμως ας υποκριθώ για ενάμιση λεπτό, 90 δευτερόλεπτα, ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου. 

Κατάλαβα και παρατήρησα τα πάντα - όταν είπες το όνομά μου και περίμενα να συνεχίσεις, αλλά εσύ άλλαξες ταχύτητα, όταν δεν μιλούσες, ενώ μιλάς όλες τις ώρες, εκτός όταν είσαι στο ίδιο δωμάτιο με εμένα.

Για κάποιο λόγο εκνευρίζεσαι με τις ερωτήσεις μου, και κάνεις προβολή ότι εκνευρίζομαι εγώ. Δεν έχω δει άνθρωπο να σε επηρεάζει όσο εγώ - εκτός από έναν, αλλά είναι στρέιτ, δεν μετράει.

Κι η αλήθεια είναι δεν σε έχω δει με πολλά άτομα για να ξέρω ποιες είναι οι διαφορές, αν το δικό μου συμπέρασμα είναι αλήθεια, αλλά η ψυχολόγος μου έλεγε όταν δεν έχω αρκετά δεδομένα, να διαλέγω το συμπέρασμα που είναι πιο ασφαλές για εμένα. 

Κι ακούω ήδη τα γέλια και την ειρωνία, αλλά ορίστε, ζήστε όπως ζείτε μέχρι τώρα, να διαλέγετε τα χειρότερα σενάρια και να ζείτε ήσυχοι ότι όλα πάνε καλά αφού όλα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν σκατά, τι να κάνουμε, δεν θα αλλάξουμε - ή καθίστε να υπεραναλύετε την κάθε ανάσα, να μην μπορείτε να κάνετε βήμα την ημέρα, γιατί σας έκλεισε το δεξί μάτι, ενώ εσείς περιμένατε να κλείσει το αριστερό. 

Η υποκρισία μου είναι διπλή, γιατί εκτός από το να υποκριθώ ότι είμαι ερωτευμένος πρέπει να υποκριθώ ότι είμαι ερωτευμέος με εσένα και όχι με αυτά που βλέπω σε εσένα - που αρχίδια βλέπω, εννοώ υποκρισία ότι είμαι ερωτευμένος με εσένα και όχι με εμένα που βλέπω σε εσένα. Γιατί είσαι εγώ, θα γίνω εσύ, σε έξι χρόνια, το ξέρω και το βλέπω, κι είναι περίεργο να βλέπω εμένα τόσο διαφορετικό, τα καλύτερά μου στοιχεία πολλαπλασιασμένα - εκτός από το ταλέντο μου στο γράψιμο, αυτό δεν θα ήθελα να το χάσω. 

Και ζητάω συνέχεια την επιβεβαίωση από τον μελλοντικό μου εαυτό - ότι τα πάω καλά, ότι αν συνεχίσω έτσι θα φτάσω εκεί, ότι θα γίνω σημαντικός, ότι δεν θα κοιμάμαι μόνος - αν και δεν ξέρω αν εσύ κοιμάσαι με άλλους, ή αν απλά τους γαμάς για να πάρουν λίγο από εσένα

εγώ το τελευταίο κάνω. Επιλέγω πού να δώσω λίγο από εμένα, γιατί είμαι πολύ σημαντικός για να με έχουν όλο.

γράφει ο Κωνσταντίνος Καραΐσκος όπως όλα στο μπλε δωμάτιο αυτού του σάιτ. Ελπίζει να διαβάζονται οι σκέψεις του όσ�� καθαρά ακούγονται στο μυαλό του.

φωτογράφιση: Φανή Τρανού | εμφάνιση: Στέλλα Παραστατίδου, Χρήστος Βογιατζής | graphic design: Στράτος Πολίτης | a&r: Κωνσταντίνος Καραΐσκος

[orthodoxtreasure]

Άγιος Πορφύριος: Εννιά καίρια σημεία περί της αγωγής των παιδιών

Ένας Άγιος των καιρών μας, μέσα από το μοναδικό του – εν Πνεύματι Αγίω- διορατικό χάρισμα, διεισδύει στον ψυχισμό ενός παιδιού και μας δίνει κάποια καίρια σημεία περί της αγωγής τους:

1. Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεώς τους.

 

Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ν��ι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας του. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ., τα ζει κι αυτό.

2. Η αγιοσύνη των γονέων ως καθοριστικός παράγοντας.

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι.

Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουμε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουμε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την Χάρη.

3. Η Υπερπροστασία, αφήνει ανώριμα τα παιδιά.

Ένα άλλο πάλι, που βλάπτει τα παιδιά, είναι η υπερπροστασία, δηλαδή η υπερβολική φροντίδα, η υπερβολική αγωνία και το άγχος των γονέων. Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. Τότε θα προχωρήσει, όταν τ’ αφήσεις ελεύθερο.

4. Το παιδί θέλει κοντά του ανθρώπους θερμής προσευχής.

Όχι ν’ αρκείται η μητέρα στο αισθητό χάδι για το παιδί της, αλλά να προσφέρει συγχρόνως και το χάδι της προσευχής. Το παιδί αισθάνεται στο βάθος της ψυχής του το πνευματικό χάδι, που μυστικά στέλνει η μητέρα του, και έλκεται προς αυτήν. Νιώθει ασφάλεια, σιγουριά, όταν η μητέρα με τη συνεχή, την επίμονη και θερμή προσευχή της αγκαλιάζει το παιδί της μυστικά και το ελευθερώνει απ’ ό,τι το σφίγγει.

5. Εν Χριστώ αγάπη μέσα στο σπίτι.

Πολύ προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά.

Όλα απ’ την προσευχή, τη σιωπή και την αγάπη γίνονται. Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη – που είναι συχνά παθολογική – τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν, όμως, η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας και προς τα παιδιά χριστιανική και αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα. Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά.

6. Η μετάδοση της πίστης στον Χριστό και στην Εκκλησία χωρίς καταπίεση.

Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων. Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανάθρεψαν ‘’εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου’’ επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπουμε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξουμε τα παιδιά απ’ τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί να έλθει τώρα μαζί μου ή αργότερα». Αφήστε να μιλήσει στις ψυχές τους ο Θεός.

7. Η συμβολή των εκπαιδευτικών στον ψυχισμό του παιδιού.

Με την προσευχή και την αγιοσύνη μπορείτε να βοηθήσετε και τα παιδιά στο σχολείο. Μπορεί να τα επισκιάσει η χάρις του Θεού και να γίνουν καλά. Μην προσπαθείτε με ανθρώπινους τρόπους να διορθώσετε κακές καταστάσεις. Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείσθε τη θεία Χάρη για όλους. Να πάει η θεία Χάρις μέσα στην ψυχή τους και να τους αλλοιώσει. Αυτό θα πει χριστιανός.

Εσείς οι εκπαιδευτικοί μυστικά, χωρίς να το καταλαβαίνετε, μεταδίδετε στα παιδιά το άγχος και τα επηρεάζετε. Με την πίστη φεύγει το άγχος. Τι λέμε; «Και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Ν’ ανταποκρίνεσθε στην αγάπη των παιδιών με διάκριση. Έτσι άμα σας αγαπήσουν, θα μπορέσετε να τα οδηγήσετε κοντά στον Χριστό. Θα γίνετε εσείς το μέσον. Η αγάπη σας να είναι αληθινή. Να μην τ’ αγαπάτε ανθρώπινα, όπως κάνουν συνήθως οι γονείς· δεν τα βοηθάτε. Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά.

8. Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό δίδει απόλυτη ασφάλεια. Ο Θεός είναι το παν. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι εγώ είμαι το παν. Αυτό ενισχύει τον εγωισμό. Ο Θεός θέλει να οδηγούμε τα παιδιά στην ταπείνωση. Τίποτα δεν θα κάνομε κι εμείς και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση. Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!…». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

9. Τα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται.

Γίνονται εγωιστές και κενόδοξοι. Θα θέλουν σ’ όλη τους τη ζωή να τους επαινούν όλοι διαρκώς, έστω κι αν τους λένε και ψέματα. Δυστυχώς, σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. «Πες το, κι ας είναι ψέμα, κι ας είναι ειρωνεία», λένε. Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. ο Θεός θέλει την αλήθεια. Δυστυχώς, αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι και κάνουν το εντελώς αντίθετο.

Τα παιδιά όταν τα επαινείς συνεχώς, χωρίς διάκριση, τα πειράζει ο αντίθετος. Τους

ξεσηκώνει το μύλο του εγωισμού και, συνηθισμένα από μικρά στους επαίνους από γονείς και δασκάλους, προχωρούν ίσως στα γράμματα, αλλά τι το όφελος; Στη ζωή θα βγουν εγωιστές και όχι χριστιανοί. Οι εγωιστές δεν μπορούν να είναι ποτέ χριστιαν��ί.

 

Χρησιμοποιήθηκαν σύντομα αποσπάσματα από το βιβλίο «Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος Και Λόγοι» (Εκδ. Ι.Μ. Χρυσοπηγής, 2003)

Ενωμένη Ρωμηοσύνη

[mplenefelwma]

Νιώθω ότι όσο ήμουν πιο νέος ήμουν πιο έξυπνος από ότι τώρα και όσο μεγαλωνο γίνομαι πιο χαζός πιστευοντας ότι μου πέφτει όσο μεγαλωνο 24 χρονων ήμουν όταν γεννήθηκα πριν 24 χρόνια και τώρα είμαι 24

Ορίστε;

[apsny-news]

Τσαπανίδου σε Οικονόμου / Να φωνάζουμε ο ένας τον άλλον Τσίπρα και Μητσοτάκη γιατί δεν βλέπω debate

«Δεν ξέρω εάν θα καταφέρουν να βρεθούν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, εκτός και εάν θέλετε να ορίστε τώρα μία ημερομηνία» Στο debate μεταξύ της Πόπης Τσαπανίδου και Γιάννη Οικονόμου, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προχώρησε σε πολύ αιχμηρό σχόλιο, το οποίο έχει βαθιά πολιτική διάσταση. Πιο συγκεκριμένα, η Πόπη Τσαπανίδου απευθυνόμενη προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο είπε: «εάν θέλετε από εδώ και πέρα να…

[erebos-gr]

Ορίστε και εδώ.

Τώρα μιλάμε σωστά, πάω να διαλέξω καλό ουίσκι.

[justforbooks]

Καμιά δεκαριά βιβλία αραδιασμένα γύρω από το κρεβάτι μου, στο κομοδίνο, στο πάτωμα και στο πάπλωμα: ορίστε τι με ανεβάζει, τι με κάνει πολύ χάπυ άνθρωπο. Δεν με ενδιαφέρει να τα κρατήσω στη συλλογή μου (δανείζω και χαρίζω βιβλία αμέσως μόλις τα τελειώσω)… αλλά τα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα, όπως τα βλέπω έτσι όλα μαζί, μου φτιάχνουν τη διάθεση. Πόσο μάλλον το διάβασμα βιβλίων, μια απόλαυση που χάνεται από ό,τι μου λένε όσοι ξέρουν. Εγώ δεν θέλω να ξέρω, πραγματικά αν «πεθάνει το βιβλίο», όπως γράφουν/λένε οι δυσοίωνοι, θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ. Αφήστε που θα κλαίω τα εκατοντάδες βιβλιαράκια, δανεικά και αγύριστα, που πέρασαν από τα χέρια μου και έσβησαν στην ομίχλη…

Νέα εσοδεία: βγήκε ολόκληρη σχεδόν η Άγκαθα Κρίστι, από τον «Φόνο της κυρίας ΜακΓκίντυ», «Οι ελέφαντες θυμούνται», «Εγκλήματα στην καρδιά του χειμώνα», ένα σωρό, μια και η συγχωρεμένη έγραφε ακατάπαυστα: 66 μυθιστορήματα, 14 συλλογές διηγημάτων, θεατρικά… η «Ποντικοπαγίδα» παιζόταν ασταμάτητα σε κεντρικό θέατρο στο Λονδίνο από το 1952 μέχρι το 2020, που έκλεισε το θέατρο λόγω της πανδημίας. Θεωρείται η «πλέον μεταφρασμένη συγγραφέας του κόσμου», μια και έχει μεταφραστεί μέχρι και στα Σουαχίλι. Τα βιβλία της πουλάνε πάντα, και παρόλο που τα είχα διαβάσει από 3-4 φορές το καθένα στις παραδοσιακές εκδόσεις «Λυχνάρι», εξακολουθούν να μου αρέσουν, ή μάλλον, να με παρασύρουν στον κόσμο της Αγκαθα (15/9/1890-21/1/1976). Με προσγειώνουν σε μια φανταστική Αγγλία πριν τον 1ο και 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με αγαθούς εφημέριους, κομψές δεσποσύνες, αφοσιωμένες καμαριέρες, πονηρούς τυχοδιώκτες κι άλλους χαρακτήρες τόσο ζωηρούς που όταν πρωτο-πήγα στην Αγγλία περίμενα να τους δω μπροστά μου. Κυρίως, με τον Ηρακλή Πουαρώ και την Μις Μαρπλ, τους γοητευτικότερους και πιο πνευματώδεις ντεντέκτιβ όλων των εποχών.

Η τωρινή σειρά είναι προσεγμένη, με φρέσκιες μεταφράσεις, ωραία εξώφυλλα και διαφωτιστικά εισαγωγικά σημειώματα. Όσο χωνόμαστε στο χειμώνα, τόσο πιο κατάλληλα αναγνώσματα μου φαίνονται, και τόσο πιο πολύ αργώ να κοιμηθώ τις νύχτες (επειδή διαβάζω λέμε).

Άλλο: ιστορικό μυθιστόρημα από αυτά που ξεχνιέσαι επειδή μεταφέρεσαι - στον 7ο αιώνα και στην Κωνσταντινούπολη: το «Κωνσταντινούπολη» του δημοσιογράφου-συγγραφέα (και μεταφραστή του Στέφαν Τσβάιχ) Baptiste Touverey. Όχι μόνον μηχανορραφίες και κακοί ηγεμόνες και επαναστατημένοι ήρωες, αλλά ΚΑΙ ερωτική ιστορία στο καπάκι, με τόσες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σε μια Πόλη όσο μαγική την φανταζόμαστε, επί Βυζαντίου τρομερά εγκληματικού και παράλληλα φαντασμαγορικού.

Τέεεεελος…. Το καλύτερο το αφήνω καπάκι, η βιογραφία του Πρινς, «Prince με ανοιχτό και με κλειστό μικρόφωνο», του Neal Karlen, μεταφρασμένο από τον Γιάννη Νένε. Ο Γιάννης μάς είχε μιλήσει για το βιβλίο όταν το ξεκίνησε, μας είχε αναφέρει κομμάτια και αποσπάσματα με τον ενθουσιασμό του μουσικού παραγωγού/μουσικόφιλου… «Το βιβλίο μοιάζει με έναν παλιό λογαριασμό που έπρεπε να πληρωθεί, έναν αγώνα μπάσκετ one-to-one που κάποτε έπρεπε να λήξει», γράφει στον πρόλογο, και σόρι που μπορεί τώρα να παρεξηγηθεί ο συγγραφέας, χρόνια συνεργάτης του Rolling Stone και ειδικός στην αμερικάνικη μουσική (το θέτω τόσο πλατιά επειδή υποθέτω ότι είναι ειδικός σε πολλά είδη, μη το ψάχνουμε), καλός ο συγγραφέας και μπράβο του αλλά πιο πολλά μπράβο στον Νένε. Που ξέρει να γράφει για μουσική καλύτερα από τον καθένα, αλλά και να μεταφράζει για μουσική καλύτερα από τον καθένα.

Τα έχω όλα ανοιχτά και τα διαβάζω λάου λάου, επειδή το διάβασμα είναι απόλαυση, που γίνεται απολαυστικότερη τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα. Όσο υπάρχουν βιβλία, μας ανοίγουν μικρά φωτεινά παραθυράκια στην σκληρή πραγματικότητα. Τα οποία παραθυράκια μάς επιτρέπουν να την αγνοούμε, έστω για λίγο...

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[solmeister13]

Κλίκες, Priv και Κράξιμο.

Oh boy, this is going to be long.

Για καιρό τριγυρίζει αυτό το θέμα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και σκέφτομαι κατά πόσο θέλω να το θίξω και πως θα μπορούσα να το προσεγγίσω, ώστε να εξηγήσω καλύτερα το πως νιώθω για το ζήτημα και τι πιστεύω σαν μεγαλύτερος και σαν άτομο που ξεκίνησε όλο αυτό το κίνημα του CKND και την οικογένεια που λέγεται WNCfam. 

Οι απόψεις για το κατά πόσο θα έπρεπε να ασχοληθώ εγώ με κάτι που αφορά εσάς διίστανται στα άτομα που το έχω συζητήσει, ειδικά λαμβάνοντας υπόψιν τη θέση μου σαν καλλιτέχνης, αλλά νιώθω πως επειδή εξ αρχής όλο αυτό επρόκειτο για κίνημα που είχε σκοπό να βοηθήσει ανθρώπους, είναι πιο σημαντικό νομίζω το να το περάσουμε κι αυτό μαζί, αντί να ασχολούμαστε με το γόητρο.

Κάπου εδώ ξεκαθαρίζω πως δεν είμαι ο πατέρας κανενός σας και δε θα σας πω πως να ζήσετε, αλλά επειδή πολλοί από εσάς έχετε ζητήσει τη συμβουλή μου σε διάφορα ζητήματα, ίσως καλό θα ήταν και τώρα να την δεχτείτε ή έστω να τη σκεφτείτε σοβαρά, διότι φροντίζω να είμαι πολύ σίγουρος πριν συμβουλεύσω τον οποιονδήποτε για κάτι.

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Το CKND γεννήθηκε στο μυαλό ενός ανθρώπου που μεγάλωσε μόνος, βίωσε στο πετσί του τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον χλευασμό των γύρω του και θέλησε να φτιάξει μία ουτοπία για τον παλιό του εαυτό και όλους όσους νιώθουν στο σήμερα όπως εκείνος τότε. Ένα Χάρτινο Βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα... Περισσότερα για τη φιλοσοφία αυτή μπορείτε να διαβάσετε στην Ανοιχτή Επιστολή αν και παραθέτω το πιο σημαντικό κομμάτι εδώ:

Μην είστε ελιτιστές. Θα έρθουν καινούριοι στη φάση μας, είναι δεδομένο και σίγουρα πολλοί από αυτούς θα ακούν μαλακίες και θα φαίνονται πόζεροι. Σημασία δεν έχει το πως θα μπουν στην φάση μας, αλλά πως θα βγουν από αυτήν. Το ότι κάποιος ακούει από πιο παλιά, δε σημαίνει πως καταλαβαίνει περισσότερα, σημαίνει απλά πως είχε περισσότερο χρόνο να τα αφομοιώσει. Εξηγείστε, βοηθήστε και διαδώστε, αντί να κρίνετε και να αποθαρρύνετε. 

Σημείωση για τους αμύητους: Τα priv είναι τα δεύτερα προφίλ που διατηρούν κάποιοι, πέραν του δημόσιου προφίλ τους, τα οποία έχουν λιγότερα άτομα και στα οποία μπορούν να “εκφράζονται πιο ελεύθερα” και να “βγάζουν τον αληθινό τους εαυτό.”

Απ’ τον ορισμό αυτό και μόνο, έχουμε ήδη αρχίσει να έχουμε πρόβλημα.

Γιατί να χρειάζεσαι ειδικό προφίλ με λίγο κόσμο για να είσαι ο εαυτός σου και να λες την άποψη σου; Ή να στο θέσω ανάποδα. Εάν θες να είσαι ο εαυτός σου και να απευθύνεσαι στα άτομα που σε νοιάζονται, χωρίς να τραβάς δημόσια και ίσως κακεντρεχή βλέμματα, γιατί να έχεις ένα δημόσιο προφίλ το οποίο δεν αντικατοπτρίζει ποιος είσαι πραγματικά;

Νομίζω πως έχετε αρχίσει να γίνεστε πιόνια των ιδεών που πολεμάει το CKND χωρίς να το καταλαβαίνετε. Έχετε αρχίσει να έχετε μία δημόσια εικόνα “για τους πολλούς” που δεν είναι ο εαυτός σας και έχετε κλειστεί σε “κουλ” παρέες που γεννήθηκαν μέσα στο κίνημα αυτό και επειδή ακούνε τρία χρόνια και όχι τρεις μήνες τα βάζουν με τους άλλους που ξεκίνησαν να ακούνε τώρα, ή, ακόμα χειρότερα, τα βάζουν ο ένας με τον άλλον επειδή δε γουστάρουν τις φάτσες οι μισοί, των άλλων μισών.

Είναι προφανές ότι όταν 3000 άτομα μαζεύονται σε ένα χώρο για μια συναυλία, δεν πρόκειται να συμπαθιούνται όλοι μεταξύ τους, αλλά πλέον είναι γεγονός ότι οι “γνωστές φάτσες” έχουν μοιραστεί σε στρατόπεδα και σχολιάζουν οι μεν τους δε, ανεβάζουν στα priv τους σπόντες γνωρίζοντας πως υπάρχουν κάποιοι μεσάζοντες καλοθελητές που θα μεταβιβάσουν τις σπόντες, ώστε να γεννηθούν κι άλλες σπόντες και όλα αυτά σε μία κλειστή κοινωνία πριβέ προφίλ που ο καθένας βγάζει τον “αληθινό” του εαυτό, επειδή μπορεί να πει κακίες για άλλους χωρίς να κρατηθεί υπόλογος.

Αυτό στη γενιά μου δε λεγόταν priv. Λεγόταν κατινιά και πηγαδάκι.

Το CKND σας έμαθε να είστε ο εαυτός σας και να μη ντρέπεστε γι’ αυτό που είσαστε. Εάν είστε συναισθηματικοί σε έναν άκαρδο κόσμο, να έχετε το θράσος να βάλετε τα κλάματα μπροστά σε όλους, εάν είστε μόνοι σε ένα πάρτυ να χορέψετε σα να μην υπάρχει γύρω κανείς, να φροντίζετε το μέσα σας να το βλέπουν έξω κι ας μη θέλουν να το δουν.

Όχι να “λέτε την άποψη σας” πίσω από κλειστές πόρτες, στις οποίες δημιουργούνται τοξικά και αρνητικά συστήματα αξιών. Διότι στις κουλ παρέες ο πιο μάγκας είναι αυτός που κρίνει και κράζει περισσότερο τους αδύναμους. Αυτός ο οποίος θα έλεγε για μένα τα χειρότερα πράγματα πίσω από την πλάτη μου, όταν πήγαινα λύκειο. Με το να εκδηλώνετε την αρνητικότητα σας σε παρέες που κοιτάζουν ποια θα κράξει περισσότερο την άλλη και ποια θα πετάξει την πιο γαμάτη σπόντα γίνεστε ένα με όλους όσους με κορόιδευαν που φορούσα φαρδιά ρούχα στο λύκειο. Και τους ανθρώπους αυτούς θέλω να τους φτύσω.

Επειδή ξέρω ότι πολλοί από εσάς έχετε δεχτεί την ίδια χλεύη και ενδεχομένως χειρότερους τραμπουκισμούς στο σχολείο, έχετε μπερδευτεί και έχετε πιστέψει πως οι τραμπούκοι αυτοί είχαν δύναμη στην κακία τους και τώρα που σας δόθηκε η ευκαιρία, την αρπάξατε για να νιώσετε δυνατοί και να χλευάσετε άλλους. Σταματήστε το. 

Η πραγματική δύναμη είναι στο να είσαι ο εαυτός σου όταν σε κοιτάνε όλοι. Όχι σε προφίλ με λίγα άτομα που το να λες αρνητικά πράγματα σε βγάζει από πάνω.

Και κάπου εδώ θα αναφερθώ στη σχέση μεταξύ μας.

Το να μη σας άρεσε ένα κομμάτι και να αναπαράγετε μία κριτική γεμάτη με κακία, μη υπολογίζοντας τι μπορεί να κόστισε σε εμάς ψυχικά το να το γράψουμε, ή πόσο περήφανοι μπορεί να νιώθουμε για το αποτέλεσμα, σε πριβέ προφίλ που ξέρετε πως δε θα φτάσουν στα αυτιά μας και μετά να έρχεστε στο τέλος του live να κάνουμε αγκαλιές λες και είμαστε φιλαράκια, σας καθιστά διπρόσωπους. Γίνεστε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σε χαιρετάνε και με το που γυρίσεις την πλάτη σου αρχίζουν να λένε τα χειρότερα για σένα.

Είσαι υποχρεωμένος να σου αρέσει κάθε κομμάτι; Όχι.

Ξέρεις τι μπορείς να κάνεις όταν δε σου αρέσει ένα κομμάτι; Να το αγνοήσεις πλήρως.

Βλέπεις το να έχεις προσωπική σχέση με τους καλλιτέχνες που ακούς, όπως αυτή που έχουμε εμείς με εσάς, είναι δίκοπο μαχαίρι. Είστε υπόλογοι για τις πράξεις σας και όταν μαθαίνω πως λέτε μαλακίες για μας πίσω από την πλάτη μας, δε θέλω να τα λέμε καλά. Δεν θέλω να έχω πάρε δώσε με τα άτομα που μίσησα στο λύκειο.

Άλλοι πάλι έπαψαν να ποστάρουν στα δημόσια προφίλ τους τα κομμάτια μας που τους άρεσαν, αλλά στα πριβέ παίρνουν φωτιά όταν δεν τους αρέσει κάτι. Γιατί οι γύρω τους ακούνε αΛηΘιΝο ΧιΠχΟπ και δε θέλουν να φαίνεται πως αυτοί ακούνε WNC που είναι “για παιδιά” λες και έχουν οι μαλάκαροι χιπχοπάδες που ακούνε οι υπόλοιποι ένα τραγούδι με τη μισή ωριμότητα που έχει το “Κολιέ από Κοχύλια” ή το “Αμαρτίες Γονέων” (που τα αναφέρω σα παραδείγματα της φετινής σεζόν, δε θα αναφερθώ καν σε Τανγκό, Σειρήνα, Ρόζα κλπ) ενώ ταυτόχρονα θέλουν να φαίνεται στην κοινότητα τον πριβέ ότι καβαλάνε το hate train που δημιουργείται. Διότι αυτό θερίζεις όταν σπέρνεις τοξικότητα, μία συλλογική ανάγκη να κράξεις κάτι που βλέπεις ότι κράζουν οι γύρω σου.

Εγώ δεν σας έχω στα priv σας και μετράω μόνο με κρύα στατιστικά τι άρεσε και τι όχι, οπότε ξέρω πότε κάτι αγαπήθηκε. Γιατί οι άνθρωποι λένε ψέματα, ενώ οι αριθμοί όχι. Γιατί όμως ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αγκάλιασε το Mega TV και το 18+ εσύ νομίζεις πως όλοι τα κράξανε; Γιατί οι όλοι που κοιτάς, δεν είναι όλοι.

Είναι μία κλειστή κοινότητα που οι κακές γνώμες των πρώτων, γίνονται χιονοστιβάδες προς τους επόμενους. Και πολλές φορές οι επόμενοι τυφλώνονται από αυτή την αρνητικότητα και παύουν να βλέπεις καθαρά. Και πολλά κομμάτια που εάν τα είχες ακούσει στο άκυρο χωρίς την επιρροή κανενός θα γούσταρες, ξαφνικά βλέπεις τον κόσμο που έχεις γύρω σου να τα κράζει και τα βάζεις να ακούσεις περιμένοντας να ξεψαχνίσεις τα αρνητικά. Και ξαφνικά όλα σου φταίνε γιατί έχεις ένα προφίλ που όταν το επιλέξεις και αρχίσεις να περιηγείσαι βλέπεις μόνο μία συγκεκριμένη λίστα “κοντινών σου” ανθρώπων που λένε πως βγάζουν τον αληθινό τους εαυτό, να βγάζουν την απλά την αρνητικούρα τους. 

Η τοξικότητα είναι βόθρος και εάν μπαινοβγαίνεις συχνά, στο τέλος βρωμάς σκατά κι όταν είσαι έξω.

Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά είναι για να καταλάβετε το ενδεχόμενο λάθος σας, χωρίς να υποστηρίζω πως είστε λάθος σε ό,τι κι αν κάνετε. Αλλά όταν βλέπεις τις 150 κλασικές φάτσες που είναι εδώ απ’ όταν τα lives του WNC να έχουν γίνει τόσο αρνητικές, προς τους άλλους, προς εμάς και αναμεταξύ τους, καταλαβαίνεις ότι έχεις ένα φαινομενικά υγιές και εξωτερικά άσπρο δόντι που σαπίζει το νεύρο του από μέσα. Και με το να σας το γράφω αυτό, πονάω περισσότερο απ’ όσο με έχει πεθάνει η γαμημένη απονεύρωση.

Ορίστε η συμβουλή μου λοιπόν.

Εάν κοιτώντας τον εαυτό σου με πλήρη ειλικρίνεια, έχεις αναγνωρίσει σε σένα κάποιες απ’ τις συμπεριφορές που περιγράφω, έστω και μία φορά, ή εάν έχεις νιώσει πως σε έχουν επηρεάσει αρνητικά όταν τις κάνουν οι γύρω σου, δοκίμασε το εξής: κλείσε το πριβέ και πάψε να παρακολουθείς τα πριβέ των άλλων. Αντιμετώπισε τους ανθρώπους κρίνοντας τους απ’ το πόσο μεγάλο κομμάτι του εαυτού τους τολμούν να μοιραστούν δημόσια.

Ή πιο απλά.

Ξεκίνα να ασχολείσαι μόνο με όσα πράγματα σου αρέσουν και άσε όσα δε σου αρέσουν να πάνε να γαμηθούν. ΜΗΝ σπαταλάς την ενέργεια σου σε κάτι που δε σου άρεσε ακόμα κι αν είναι ελάχιστη, όση σου παίρνει να κάνεις ένα story που κράζεις. Κάποτε πήρα μια απλή απόφαση, όταν βγαίνει καινούριο κομμάτι ενός καλλιτέχνη που δε μου αρέσει, απλά να μην το πατάω και πραγματικά παρατήρησα αλλαγή στο πόσο άσχημη θεωρώ πως είναι η μουσική του σήμερα.

Θυμήσου τι είπαμε εμείς ότι σημαίνει cool kid και όχι τι μας λένε οι άλλοι. Φρόντισε να είσαι ο ίδιος άνθρωπος όταν κοιτάνε όλοι, όταν κοιτάνε λίγοι και όταν δεν κοιτάει κανείς.

Δεν ανοίγω το θέμα αυτό για συζήτηση, απλά σας λέω την άποψη μου, έχοντας βρεθεί στη θέση σας και απλά σας υπενθυμίζω τι λένε τα τραγούδια που σας μάζεψαν όλους εδώ, σε περίπτωση που με τον καιρό ξεχάσατε. Εάν δείτε κάποιους να το παίζουν υπεράνω, θυμίστε τους πως ο Σολ αυτά πρεσβεύει και οποιοσδήποτε κάνει το αντίθετο, ίσως δεν είναι τόσο κοντά μου όσο νομίζει.

Βοηθήστε ο ένας τον άλλο να γίνει καλύτερος, μην πατάτε στην αδυναμία και την κακία κάποιων για να γίνετε εσείς χειρότεροι.

Cool Kids Never Die, Μανώλης.

[annarrchy]

Προβλήματα εε? Ορίστε:

1)Πετουσαμε υπονοούμενα και οι δύο, βγήκαμε να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση, άνοιξα την καρδιά μου και μου είπε ότι είναι μπερδεμένη και δεν θέλει να με πληγώσει ενώ αρχικά μου την έπεφτε πριν καν το καταλάβω εγώ. Της έδωσα χρόνο και λίγες μέρες μετά με κέρασε χυλοπιτα.

2)Η εξεταστική με συνουσιασε εντελώς

3)Ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος ξανακυλησε μετά από χρόνια και είναι πάλι στην απεξάρτηση

Και ενώ ξέρω ότι δεν μπορώ να αλλάξω κάτι πλέον, έχει κολλήσει το κεφάλι μου και νιώθω τόσα πολλά και ταυτόχρονα κενό

αρχικά, αν σου έδινε σαινγκς ότι ήθελε κάτι και μετά έριξε άκυρο, δεν ξέρει τι θέλει, ή απλά σκέφτηκε πως ίσως δεν θα πήγαινε μακριά το μεταξύ σας.

τεύτερον, αι καντ ριλειτ με την εξεταστική, αλλά εύχομαι να πέρασες έστω τα μαθήματα που σε δυσκόλεψαν περισσότερο<3

τρίτον, έχω βρεθεί σε πολύ παρόμοια κατάσταση και καταλαβαίνω πως είναι να έχεις ένα κοντινό άτομο σε τέτοια κατάσταση και λυπάμαι πολύ που το περνάει αυτό. εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σταθείς δίπλα του με οποιονδήποτε τρόπο μπορείς χωρίς όμως να έχεις την πεποίθηση πως όσα θα προσπαθήσεις να δώσεις, θα έχουν αντίκτυπο. ελπίζω με τον καιρό να ξαναβρεί τον εαυτό τ@.

θα μπορούσες να γράψεις αυτά που νιώθεις, ή να τα πεις σε κάποιον που εμπιστεύεσαι ή ανώνυμα όπως τώρα, για να φεύγει καθημερινά ένα βάρος από πάνω σου.

μακάρι όλα να φτιάξουν σύντομα<3

[h-xwra-twn-grammatwn]

Οι μέρες μου ξεκινάνε δύσκολα Και οι νύχτες μου ξημερώνουν κάπως πιο αργά απ' των υπολοίπων Το στήθος μου κούφιο μα τόσο βαρύ συνάμα Η ειδικός λέει είναι φυσιολογικό για αυτά που νιώθω Τι νιώθω; δύσκολη ερώτηση Βασικά, βαθιά ερώτηση με δύσκολη απάντηση Τα άτομα που αγαπώ είναι εδώ, εδώ για μένα Το βλέπω, μα δε μπορώ να το νιώσω Έχω παγώσει Κάνει κρύο τελευταία και ας έχει το πιο ζεστό ουρανό έξω Δε γράφω συχνά και αυτό με κουράζει Κρατάω πολλά, μα οι λέξεις δεν έρχονται Και όταν έρθουν δε λεν να βγούνε Είναι δύσκολο να τα πω μέχρι και σε μένα Τα λέω στη ψυχολόγο και όταν ακούω τα λόγια μου τρομάζω Εκείνη όχι, εκείνη ξέρει Ξέρει πως όσο με κατανοώ και τα παραδέχομαι, όλα θα πάνε καλά Και γω το ξέρω απλά κάπου το χάνω ή το ξεχνάω Πονάει να με σκαλίζω Πονάει να βρίσκω πράγματα που ήξερα μα δε πίστευα ή έστω δε καταλάβαινα το βάρος τους Αυτό το κείμ��νο δεν είναι τέχνη, δεν έχει ομοιοκαταληξία Δεν έχει κάποιο μήνυμα ή ουσία Αυτό το κείμενο είναι τα ρούχα μου που πέταξα στο πάτωμα Είναι το γυμνό μυαλό μου που αντανακλάται στον καθρέφτη Ίσως τελικά τώρα έγινε τέχνη Τώρα έχει μεταφορές και εικόνες Αλλά θα ταυτίσεις κομμάτια μου σε σένα Και τώρα θα καθρεφτιστείς εσύ και θα πονέσεις Όσο εγώ; πιο πολύ ή πιο λίγο; δεν έχει σημασία Δε μετριούνται τα συναισθήματα Δε θέλουμε ζυγαριές και νούμερα Δε μας αντιστοιχούν, δε μας χαρακτηρίζουν Δε φτάσαμε ως εδώ για αυτό Κάπου το πήγαινα νόμιζα μα πάλι έχασα τη ροή Ως συνήθως... Τι αφελής που είμαι Νόμιζα πως αν τα γράψω θα έχω αποτέλεσμα Ναι βρήκα, είμαι ακόμη κουρασμένη Η λάμψη μου έχει κρυφτεί κάτω από μια θολούρα Δε πειράζει, θα με καθαρίσω Θα βρω τη λύτρωση Κάπου μέσα μου είναι, κάτι θα χει μείνει Δε  γίνεται Κάπου θα υπάρχω και γω Εξάλλου να με φτιάξω απ' την αρχή ήθελα Έναν καλύτερο εαυτό Να η ευκαιρία μου Λογικά αυτή θα ναι Πρέπει να ναι! Θα την αρπάξω λοιπόν Ορίστε το τέλος ή η αρχή Η εισαγωγή για τα πιο εύστοχα κείμενα που θα έρθουν όταν ξεθολώσω Θα πετύχω, το ξέρω  Το πιστεύω και είναι αρκετό.