#Gedachten

[vastingedachten]

[stormvanwoorden]

Ik zou willen zeggen dat ik mij leeg voel, maar dat is niet helemaal juist. Ik ben eigenlijk gevuld tot aan de rand. Met woede, frustraties, verdriet. Met liefde. Een beetje hoop. En dat alles zit vlak aan de afgrond die uitkijkt op de grote leegte. Ik zou willen vragen of je mijn botten hoort kraken, als een schap waar te veel dingen op liggen of een oude trap die schijnbaar nooit lijkt te eindigen; ik voel mij soms echt zoals Sisyphus of misschien is het Atlas wel. Want wie kijkt er naar de bergen en vraagt zich af of de lucht er zwaar op weegt?

[woordjesuitmijnhoofd]

Tussen onze eerste hallo

En onze laatste vaarwel

Zat zo onwijs veel liefde

[spac3g1r1]

What’s the difference about accepting to just live and to waste time. Why do we associate being productive with positivity and acceptance? Where is the border between rotting away and being able to take a step back from society and just exist and trying to hear your own voice between those other thousand voices?

[vaterfreuden]

**Die Leise Liebe**

Im Spiel des Lebens, oft versteckt,

die Nebenrolle, zart bedeckt.

Ein leiser Blick, ein sanftes Wort,

im Hintergrund, doch trägt es fort.

Die Liebe, die im Stillen blüht,

die ohne Prunk, im Verborgenen glüht.

Ein Herz, das leise zu einem spricht,

im Schatten findet, das wahre Licht.

Sie mag nicht prangen, mag nicht scheinen,

doch ihre Liebe wird ewig weinen.

In jeder Geste, jedem Ton,

die Nebenrolle, die wahre Passion.

So sei die Liebe, still und groß,

die Nebenrolle, unser heimlich' Los.

In jedem Stück, das das Leben schreibt,

ist es die Liebe, die leise bleibt.

(C) edition Liebeslyrik im Briefkasten

[zielsvlucht]

Deuren

Soms sluiten er deuren voor ons in het leven. Wanneer iets niet meer mogelijk is. Wanneer iets niet meer gaat gebeuren. Wanneer we een keuze maken, en voor een andere deur kiezen. Wanneer anderen in onze plaats kiezen. Wanneer iets voorbij is. Zo is het leven.

We proberen altijd realistisch te zijn. Zeggen het tegen onszelf wanneer we weten dat een deur gesloten is. Dan doen we ook alvast die mentale deur dicht in ons hoofd. Zodat we in onze gedachten niet per ongeluk nog binnen gaan. Zodat we weten dat het eigenlijk verleden tijd is en dat we geen hoop mogen investeren in een gesloten deur.

Maar vaak foppen we onself. Die mentale deur in ons hoofd, is eigenlijk nog niet helemaal dicht. Je hebt het misschien zelfs op een kiertje gezet. Soms gluur je door de kier naar binnen en droom je over wat er achter die deur zou kunnen zijn. Je hoopt misschien dat met wat gelukkige levenswind in je zeilen, de deur terug kan open waaien. Je hoopt dat je ooit nog kan terugkeuren naar die ene deur, nadat alle andere deuren je hebben afgewezen.

Maar de wind zit niet altijd mee. De deurtjes in je hoofd zijn maar in je hoofd. Of je ze nu opent of sluit. Soms neemt de realiteit de overhand, en slaat de wind dat deurtje dat op een kiertje stond permanent dicht. Met je vingers er nog tussen. En dat doet pijn.

[niet-altijd-even-goed-bezig]

Bang

Ik ben bang. Bang voor morgen. Bang voor volgende week. Bang voor de toekomst. Er staan veranderingen op til. En ik ben bang. Bang dat het te veel zal zijn. Bang dat ik het niet zal halen. Bang dat ik het niet kan. Bang voor alles wat er op me af zal komen. Bang, een gevoel dat een mens zichzelf aanpraat. Bang, bang, bang. Als je het uit z'n context haalt is het zelfs een raar woord. Maar momenteel beschrijft het het beste wat ik voel. Dat is misschien soms ook wel oké. Uiteindelijk komt alles wel goed. Maar voor nu: Ik ben bang.

[wolkenzoensterrenknuffel]

Ik geniet van lachen tijdens de liefde

van wolkjes kietelen en vlinders die friemelen

Ogen die kijken en handen die voelen

lippen die meer vertellen dan mijn gedachten bedoelen

[hersenarbeid]

En ik ben blij dat het stormt vandaag, dan hoor ik mijn eigen gedachtes misschien wat minder.

[vermijme]

Ik ben bang en bangst om te verliezen wat ik had - wat eigenlijk al verloren is.

Ik mis. Ik mis. Ik mis.

[gedichtenoverdingen]

Hoe meer je mee maakt, hoe meer je anderen toelaat dat te doen. Als je het goed doet, is dat de kern. Empathie noemen sommige mensen dat. Ervaring. Liefde. Maar vanzelfsprekend is het niet. Ik zag in elke onhandige opmerking van een ander, mezelf. Zelfs in compleet onredelijk en agressief gedrag; het volledig alomvattende verlies van wie je had willen zijn; de rouw om wie er ging; de trilling van een stem; het uit de weg gaan van schuldgevoel; de zoektocht naar erkenning; het vastzitten in andermans keuzes; niet kunnen en toch doorleven met wat er ooit gebeurd was, overal zag ik mezelf. En besloot ik op die plekken de compassie terug te geven. Geen mens is volmaakt. Wie begrip heeft voor de ego van een ander, maakt ruimte voor het ontbinden van zijn eigen ego. Omdat je zo jezelf ziet spreken. Ik hield zo veel van elke schreeuw om hulp om me heen. Omdat we allemaal mensen bleken te zijn.

[19 september 2023]

[vastingedachten]

[stormvanwoorden]

Ik heb gedichten doorgestuurd naar een literaire website/literair tijdschrift en ik ben echt benieuwd of ik gepubliceerd zal worden. (Dat zou zo cool zijn!)

[woordjesuitmijnhoofd]

Dankzij jou

Kan ik nu voelen

Wat ze

Met thuiskomen bedoelen

[baksteengevoel]

verdwenen en verscholen

verstillende patronen

lopen, rennen, stromen

stilstaan in verloren

slechts in staat

een schim te tonen

(Ik heb door omstandigheden lange tijd geen therapie en probeer taal te geven aan wat er in mijn lijf geen kant op weet.)

[vaterfreuden]

Stahlbeton ragt,

Menschenstrom fließt, still steht die Zeit,

Stadt lebt, Herz schlägt mit.

(C) Haiku zum Thema und so weiter und so fort