#Parallaxis

[musicmakesyousmart]

Praying For Oblivion / supERROR / Zebra Mu - Parallaxis

Quagga Curious Sounds

2023

[karliahs]

bnha fic recs!! gen with a hurt/comfort theme

i've read such good fics lately and you should too! these are all gen, mostly midoriya-centric with lots of aizawa, lots of hurt/comfort and quite a lot of shinsou also.

also i limited myself to reccing one fic per author bc otherwise this would be so unmanageably long. i recommend checking out all their other works too!!

hold onto nothing (hold onto me) by starburstsunshine

"Young kid, powerful Quirk he can't control, so they think it currently only works in extremes. So his Quirk makes someone feel the same as they had felt during their best memories. Or, rather, at their worst." That's funny, Izuku thinks. He doesn't feel anything at all. Izuku gets hit by a wayward Quirk during a rescue, and is left to deal with the repercussions.

goddddd this author's aizawa...it was so so hard to choose one fic to rec bc they have so much incredible stuff, but i really really like the dissociation depiction here!

like stained glass by SpiritusRex

“It hurts,” Izuku whispers to no one, voice thin and choked. Letting the words out makes it all feel real, and the tears he’d been holding back finally break the dam and roll down his cheeks. Wrapping his own arms around himself as he trembles in the storm of his despair is as close as he’ll be able to get to comfort right now. “It hurts, it hurts.” He doesn’t want to have to do this alone. He’s so tired of having to push through pain alone. It’s something he’s been doing all his life, but can’t he, just once, have someone to hold him up when he stumbles? Just once. That’s all he’s asking for.

i feel like this fic was designed in a lab to make me specifically go insane. such incredibly powerful hurt/comfort & exploration of how it feels to never let yourself have comfort

Jumping on Grenades by DemyxDancer

Shinsou once told Class 1-A that he didn't intend to make friends. He didn't realize that: 1. Midoriya took that as a personal challenge; 2. Midoriya always achieves his goals no matter what; 3. Becoming friends with Midoriya inevitably involves bonding over surviving villain attacks. The school gym is being attacked by a villain whose Quirk makes you hallucinate your worst fears, and it's somehow come down to Shinsou to save the day. Welcome to the Hero Course!

this author has so many incredible shindeku fics, platonic and romantic (this one in platonic). i adore their shinsou and this thoughtful exploration of his integration into 1-a and the world of real villain attacks

parallaxis by yamadadzawa

Even through the haze of panic, the feeling of glass in his lungs and throat as he struggled to breathe when he saw his name in 20th place at the end of the quirk test, Izuku still knew one thing with brutal clarity. It’s not possible that he was in last place. And if Aizawa-sensei was willing to tamper with his score on the quirk test, then he’s probably willing to do the same with Izuku’s grades. And if Aizawa-sensei is willing to do it, the other teachers at Yuuei probably are too. Hence his now established practice of checking his graded work against Iida’s.

i love this author's aizawa so so much and it was hard to choose one fic to rec, but i adore this creative manifestation of how izuku's history with schools/teachers could manifest

some bridges should be burnt by orkestrations

Sir Nighteye doesn't think Izuku has what it takes to be a hero. He especially doesn't think Izuku should have been chosen to wield One For All. That's okay! Really! It is! It's hardly the first time Izuku has had people trying to stop him. He'll be fine. He can handle this. Tsuyu and Ochako think differently. They watch his stress levels rise and his self-confidence fall, and they don't like what they're seeing. Perhaps, it's time for an intervention.

such good tsuyu & ochako & izuku friendship. tsuyu especially really shines here and i am always so here for dismantling izuku thinking he just has to take whatever bad thing is thrown at him

Voices by SquirrelWriter

Hitoshi has a thing about voices. Part of it's because of his Quirk, probably. He's always listening for that reply. It's the opening, the chink in a person's armor that lets his own voice slip in and hijack their brain. But part of it is that most people are wary around him, so when someone does talk, particularly to him, it stands out.

really thoughtful shinsou character study and exploration of him joining 1-A & making friends, plus some lovely emotional hurt/comfort at the end

Things that Haunt Our Hallways by ghostwriterofthemachine

“It was a kid,” Yagi gasped out. He had his hand balled up into a fist and the fist pressed to his lips, as if to remind himself that he could not start screaming. “Or. Young person, maybe 20. Homeless, I think. Activated their Quirk on reflex and then ran. The kids—” Here, he pressed his fist harder to his mouth, sucked in a wheezing breath, as if the air itself was pushing down something with physical weight. “The kids—” “Scattered immediately,” Aizawa finished for him, and Yagi managed a nod.   Yagi’s eyes were so dilated that the blue was almost invisible. He shook violently. He looked like a scarecrow in a windstorm.    Someone activated a Fear-Inducer Quirk so powerful that it reduced All Might to this— of course Aizawa’s class had bolted.  Or: A Fear Gas fic, BNHA style.

such a juicy excellent premise with really satisfying exection

The Fine Jar by BrightShadow

Aizawa has had it up to here with his class claiming to be fine when they're not. Desparate times call for desparate measures. Enter the Fine Jar.

this one is so cute and funny with such memorable lines, and then it dove deep into addressing some of my fave topics in a really satisfying way!

[gemsofgreece]

https://parallaximag.gr/agenda-parallaxi/biblio/i-thessalonikia-poy-eide-to-vivlio-tis-na-ginetai-pagkosmia-kykloforia

There will be a greek book called the Threads that bind and the story is quite interesting so far. About a girl with the power of the fates, greek mythology, modern noir setting in Greece.

Now i really do hope this book succeeds a lot like any Greek author who wants to make it big globally. Also the story is what we have been saying on this blog. A greek story mixing Greek mythology and modern without exploiting it, but trying to question the philosophy behind the myths of our culture, in her story specifically how much choice a person has in their lifes.

Looks promising! And honestly I love that she writes under her real Greek surname without making it short English-like, like many Greek celebrities abroad, even though the book is written originally in English and will be first published in USA and UK (she has studied the English language and literature) and will then be translated and published in Greece! Also love the Fates theme. But I really hope she doesn’t fall on the traps foreign writers fall on, in order to attract a young foreign audience… this worries me a little.

[rratedreligion]

The Christian Parallax

Q: What is the Christian parallax? A: It is the plight of the Christian way of life; a deficiency in the secular worldview which the faith-bassed community must endeavor. par•al•lax \ˈpa-rə-ˌlaks\ noun[Middle French parallaxe, from Greek parallaxis, from parallassein to change, from para– + allassein to change, from allos other] 1580: the apparent displacement or the difference in apparent…

[konmarkimageswords]

«Κατέβα ουρανέ στη γη/ τα σκοτεινά μας βάραθρα να φέξεις/ να γίνει η αβάσταχτη σιωπή/ κραυγή, λυγμός και λέξεις». Έτσι ξεκινά η κατανυκτική, υποβλητική αφήγηση της ραψωδίας λ της «Οδύσσειας» του Ομήρου από τον Γιάννη Αγγελάκα, για να καταλήξει στο παρηγορητικό: «Για να ‘χουν φως οι νύχτες σας/ αυτή ήταν η έννοια μου,/ τι άλλο να προσμένω;»

H «Nέκυια» είναι μια μοναδική εμπειρία θέασης και ακρόασης της πιο υποβλητικής ραψωδίας του ομηρικού έπους, από τον κορυφαίο δημιουργό της ελληνικής ροκ σκηνής, Γιάννη Αγγελάκα, στη μουσική και τον ανερχόμενο πανευρωπαϊκά χορογράφο Χρήστο Παπαδόπουλο, στη σκηνοθεσία.

Στη ραψωδία «λ» περιγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη. Ακολουθώντας τις συμβουλές της Κίρκης, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του φεύγουν απ’ το νησί της θεάς και πλέουν με το καράβι τους για τον Κάτω Κόσμο, όπου ο Οδυσσέας θα ζητήσει τον χρησμό απ’ την ψυχή του μάντη Τειρεσία για το πώς θα καταφέρουν τελικά να επιστρέψουν στην Ιθάκη.

Στη «Nέκυια» ο θεατής δεν προσκαλείται σε μια συνηθισμένη παράσταση χορού ή θεάτρου. Δεν παρακολουθεί μια συναυλία, αλλά μια ηχοτροπική κατάσταση σαν τελετή. Μια ξεχωριστή εμπειρία «καθόδου», με συνοδοιπόρους τη μουσική σύνθεση του Αγγελάκα και τις εικόνες του Παπαδόπουλου. Την αφήγηση από σκηνής αναλαμβάνουν η Όλια Λαζαρίδου, αλλά και ο Γιάννης Αγγελάκας. Μαζί με δύο μουσικούς, τέσσερις γυναικείες φωνές και τον ηχητικό σχεδιασμό του Coti Κ., μας συντροφεύουν σε μια “surround” κατάβαση στον Άδη, στο θυμικό και στον εαυτό μας.

Μια μουσική κατάβαση σε ένα παράλληλο σύμπαν. Μια μουσική και αισθητική εμπειρία, η οποία μας ωθεί να αντιληφθούμε πόσο ιερός και σημαντικός είναι ο χρόνος που μας έχει δοθεί σε αυτή τη ζωή.

[braidedgraphite]

parallaxious

[steamedtangerine]

Efdemin - Parallaxis

[vtrieu-arch]

Third Year Design Brief

This year's projects will be divided into 2 different projects;

Project 1 - "The Parallax Gate"

In reference to the areas name, we will start with the ‘Gate’. The ‘Gate’ will be how your ‘suture’ begins to be defined – uncovering and establishing the connections that your chosen site represents and the means through which you are ‘stitching’ the area together.

We will be designing a ‘Parralax Gate’.

Parralax -late 16th century (also in the general sense ‘fact of seeing wrongly’): from French parallaxe, from Greek parallaxis ‘a change’, from parallassein ‘to alternate’, based on allassein ‘to exchange’ (from allos ‘other’)

The Parralax Gate is a mediator between two distinct conditions across your chosen site.

It is a space of exchange and transition from one space to another. This could be from Public to Private ; Hot to Cold ; Under ground to Above Ground ; Verdant to Barren.

Taking one of the sites , you will document this transitions in an interesting and evocative way as a series of drawings and or objects. You will develop a means of representation for your

Parallax gate as a mixed media of drawing model and animation.

It will be composed of a series of objects and/or drawings that represent the change in state(s) that occur across your site. The Parallax Gate gains meaning through how this series of objects/drawings ‘combine’

Project 2 - ‘The Gate House’

The Parallax gate will serve as a way of defining the site, context and project interests.

Project 2 will elaborate on the ideas develop within the Parallax Gate and develop these into a fully-fledged project – the ‘Gatehouse’.

From your research embedded in the Parallax Gate, the Gatehouse will have a more singular focus and a clear client, brief and programme which we will develop aligned to your own project interests.

For example, should your Parallax Gate focus on the micro climate changes across your site, your ‘Gatehouse’ becomes a weather station or an active participant in addressing ongoing climate change.

If your Parallax gate looks at transitions of Public to Private perhaps your ‘Gatehouse’ could be a commentary of the on the famous Celeb households and illustrious denizens of Highgate

[thistimeimgonnatryitmyway]

.love!

[vidjela-sam-jednoroga]

Efdemin - Parallaxis (Traumprinz's Over 2 The End Version)

[gemsofgreece]

Some complain that we should make a Greek song for Eurovision but we already had one in 2018, but we were disqualified even though it was a pretty song. Maybe because it a soft ballad or something but it was something to send a song in our native language.

But i think we should start first...voting for the candidates who will represent us and second mix both traditional and modern rhythms.

Bre make a Pontiac song and see how much on top we would be, would make the whole crowd dance 😉

Oh my God Anon 😂😂😂 You are young, right? Or started watching Eurovision recently? This is not condescending, I just want to cheer you up. I am asking because Greece retains a honorary title of being a Eurovision powerhouse due to its mostly consistent success throughout 2001- 2013. In all those years, almost all the songs that succeeded had either Greek music or both Greek music and lyrics. The 2014-2019 dry spell had mostly entirely English songs except for two, which had very bad performances. The 2021-2022 successes made people hopeful that Greece was coming back but long time fans complained that Greece should also return to its authentic sounds.

When it comes to the 2018 song, have you watched the stage performance???? I think even Victor two days ago was better than Yanna, and that says a lot! It had nothing to do with the song or the language or it being soft. She sang terribly and supposedly her whole freaking equipment for the staging was stuck at the customs and never arrived at Eurovision (that’s what she said)!!!Have you ever heard of such an occurrence before? 😂 One more suspicious person would say there were barely any ideas for the staging at all and she had no better way of excusing it.

Despite all that, the public did keep her in, albeit barely, and gave her the 10th place. She was murdered by the juries who gave her the 16th place and disqualified her. Here’s the thing though: Yanna accused the juries and the production in general of a sabotage. This might sound crazy but something shitty DID happen. There is a point in the song, during the chorus, where fireworks pop. However, inexplicably during the jury show, the technicians chose to randomly shoot the fireworks during the very calm verse. This was so out of place it was visibly wrong, it wasn’t like a detail you won’t even notice. The Greek team requested that the performance should be repeated, since it was the crucial jury show and it was the technicians’ fault, but the production refused and asked the juries to vote based on what they saw, a decision that was criticised by Greeks and other fans of the song alike.

So as you see here not only the singing is atrocious but as if this was not enough, they really just randomly shot the fireworks to her face. I honestly have no idea what happened but this was the unluckiest song we have sent. It was a gorgeous song that did not deserve either Yanna’s live vocals and her lousy team or the problematic production there. And the fact the audience tried to keep it in was solely the song’s and the language’s achievement as there is not any other redeeming quality in this participation unfortunately.

This is a topic I feel strongly about because I loved this song and I had a lot of faith in it and it still hurts. But also - regarding the language thing - it’s a myth, not only for Greek but for all languages I think. It was true in the past, when only English or French songs would win, but ever since 2010s people want diverse songs and more languages. The juries are worse on that but the public does want the ethnic element.

And to prove it, I once made a very passionate analysis on how Greek entries performed and the conclusion was that on average a song that was either fully Greek or at least in a Greek music style performed better than a totally English song. Again, on average. Here’s the link to the analysis:

And then I saved for last a stab to your heart… We have sent a song in Pontic Greek… and it is the third one that flopped 😅😅😅😅😅😅 The notorious Utopian Land by Argo, fam! But it was a bad song, even though I see on You Tube it has developed something like a cult following.

But in stark contrast, Alcohol is Free was a totally Greek song in everything (with freaking rebetiko) and it finished 6th (and 2nd in its semi) . And the reason it didn’t make it to the top 5 was that some hysteric people were clutching their pearls at the title, whining “how they would allow their kids to watch Eurovision now”. I have some very deep into esc stuff friends from Europe and I know for a fact that this was the case with some people. And yet it ended up sixth and some considered it an injustice, which it was, because it should have won, seriously. Oh yeah, I forgot, it would make it in the top 5 in spite of all that, had it not been for the juries. The public voted it 4th and the juries 14th and it ended up 6th. Similarly, Watch My Dance by Loukas Yorkas was half in Greek and it ended 7th (and notoriously 1st in its semifinal, ahead of the Eurovision winner of the year, Azerbaijan, which does raise questions about the final results - see the link above with the analysis). Interestingly, the only criticism I saw the song ever receiving was by people complaining that the whole song should be like the Greek laiko in the chorus and diss the English rap in the verse. Another example, OPA by Yorghos Alkeos, which was also entirely in Greek and finished 8th.

Now an ethnic Greek entry and a cheerful one at that will certainly be butchered by the juries, like they did with the Ukrainian Shum or the Finnish Cha Cha Cha and our own Alcohol is Free. But who cares? Better be butchered by the juries and be loved by the public, than going with bland and bad English ballads that only the juries might like and nobody else. The people have made clear what songs they want from Greece. And in any case, I would rather suck by sending something from my culture that others may simply not get than suck by sending something that doesn’t even represent me in any way.

I know you agree by the way, you just touched a sensitive chord in my heart and I went full rant mode 😇

[lonepower]

god helen doing the michael laugh gives me some kind of Emotion

[konmarkimageswords]

Δεν ανήκω στη γενιά της γενναιότητας

 είμαι η γενιά των τριάκοντα αργυρίων

έμαθα καλά τους νόμους των αγορών

του δούναι και λαβείν

και ξέχασα να ονειρεύομαι.

Δεν με πειράζει που τα’ αργύρια τελείωσαν

 αυτό που μ’ ενοχλεί είναι που αφέθηκα να ξεπουληθώ

για ένα γαρύφαλλο στις πίστες

μια ξαπλώστρα στην ακρογιαλιά, μια πρόσκαιρη φήμη

ξεχνώντας πώς είναι να υπογράφεις τ’ όνομά σου στην Αθανασία

κι ήρθαν τώρα αρχαίοι ικέτες απ΄την θάλασσα

 να μου θυμίσουν, το ξεχασμένο χορικό,

εκείνο που παράχωσα κάτω απ’ την ευμάρεια

 μα έχασα τον κωδικό στα atm των τραπεζών

 κοιτώντας ένα θλιμμένο σύννεφο στην άσφαλτο.

Μεγάλη Παρασκευή -της λάθος ματιάς

 Δεν είναι από κει που κοιτάς ο Εσταυρωμένος

 γωνιά Τοσίτσα με Πατησίων είναι,

στα σύνορα του Έβρου σταυρώνεται τις νύχτες

 στης Κακαβιάς τα χιόνια ποτίζεται όξος μουλωχτά

 στο Φαρμακονήσι εξαφανίζεται

 Στον Άγιο Παντελεήμονα κουβαλά τον σταυρό του μαρτυρίου

 στον Δενδροπόταμο ξεψυχά

 στο πάρκο της ΧΑΝΘ με τη σύριγγα στο χέρι ψιθυρίζει

 «λαμά λαμά σαβαχθανί»

έξω από τα supermarket και στις λαϊκές αγορές

 φορά ακάνθινο στεφάνι

βλέπεις το αίμα στο μέτωπο η όχι ακόμη;

Δεν είναι εκεί στις λαμπάδες, στα προαύλια ναών ο επιτάφιος απόψε

είναι κάτω από το σπίτι σου ο κοιμισμένος άστεγος

δεν του αρκεί να τον προσπεράσεις με το κερί στο χέρι

ούτε κάποια νηστεία σου, θα τον σώσει

 Οι ολονύκτιες ψαλμωδίες σου δεν θα βρουν δουλειά στον άνεργο

 μήτε οι ευχές με τα λαγουδάκια του πάσχα στο διαδίκτυο

 θα αναπληρώσουν τα άδεια μάτια των μεταναστών

 θύματα του συμμαθητή δουλεμπόρου

που χαιρετάς στα προεκλογικά σαλόνια

με κατάνυξη

Δεν είναι από κει που κοιτάς ο Άγιος που θα σε σώσει με το θάνατο του

 κοίτα προσεκτικότερα, σταμάτα να φοβάσαι

και κοίτα

ίσως να μη σωθείς βεβαίως

αλλά τουλάχιστον θα έχεις

νιώσει το “πρώτο βήμα” τι σημαίνει

κι αν μια Ανάσταση έχει λόγο ύπαρξης

 η μοναχά σαν αργία των δημόσιων υπηρεσιών

 για μια πενταήμερη εκδρομή στην εξοχή μετριέται.

Η χώρα μου κυκλοφορεί αξύριστη με άσπρα μαλλιά γερασμένη και ολομόναχη στους δρόμους της πόλης. Δεν έχει δύναμη ούτε να ζητιανέψει πια. Ανοίγει τους κάδους τρώει ότι τρώγεται, στα δημόσια ουρητήρια πίνει νερό και πλένει τις μασχάλες της.

Η χώρα μου ξεχνιέται στους δέκτες των τηλεοράσεων πιστεύοντας ότι μιλούν γι’ αυτήν, μετά γυρίζει το κεφάλι, βλέπει τα άδεια ταξί στις πιάτσες, καταλαβαίνει.

Τα ρούχα της είναι παλιά, μα καθαρά, κάθε μέρα μαντάρει μια τρυπά ως το βράδυ έχει ανοίξει άλλη. Περπατάει με βήματα αργά, φοβάται τις διαβάσεις, τις υπερβάσεις, το αύριο που κρύβει ο απέναντι δρόμος. Προσπαθεί να μη σκέφτεται και κυρίως να μην ονειρεύεται. Σε ουρές υποσχέσεων καταναλώνει τις μέρες της, σε ομαδικές ερωτικές αναζητήσεις απελπισίας τις νύχτες της.

 Έπαψε να ανάβει κεριά στα ξωκλήσια, να πιστεύει, να σταυροκοπιέται, έχει κίτρινα μάτια θυμού κι αναισθησίας για ότι είναι πέρα από τα δικά της όρια. Τα παιδιά της διώχνει με το σκουπόξυλο και τους ποιητές κλειδώνει στα δίκτυα. Έχει ξεχάσει οτιδήποτε για τα μετέωρα βήματα των πελαργών, απαλλοτριώνει τις φωλιές τους, καίει τα μικροφίλμ σε κλήδονες χωρίς φωτιές.

 Ξεχνάει τη σημασία των λέξεων, γι’ αυτό δεν μιλάει πια, η ξεστομίζει λέξεις που πάλι και πάλι θα σημαίνουν κάτι άλλο από αυτό που τώρα θέλει να πει. Ζει σε περιβάλλον ασυνεννοησίας συνειδητά.

 Η χώρα μου πιστεύει ακόμη ότι είναι ευαίσθητη, ότι νοιάζεται, ότι έχει προοπτική και μέλλον. Απλά αγνοεί τα νιάτα της που φεύγουν, τα αόρατα νεαρά αγόρια και τα επί χρήμασι κορίτσια της σε κελάρια απελπισίας και υπεκφυγής.

 Η χώρα μου δεν είναι η ελιά, η θάλασσα κι ο ήλιος. Είναι ότι μπορώ αρπάξω και για τα αλλά θα φταίει πάντα η κατσίκα του γείτονα.

Η χώρα μου γερνάει, άκληρη, ανώριμη, ανέτοιμη, αβαδιστη σε μικρές αγγελίες των κερδοσκόπων της αμνησίας.

Μετονομάζεται μια πλατεία (και ούτε καν, το πάρκο εντός της απλώς) και πας και τη μουτζουρώνεις νύχτα με μαύρο σπρέι. Έμαθες να διαφωνείς κρυφά. Με ψευδώνυμα. Με ψεύτικα nikename. Αγνοείς οτιδήποτε συμβαίνει για να έχεις φτηνό νερό. Έχεις σημαντικότερα να κάνεις από το να δηλώσεις ότι θες τα αρχαία στη Βενιζέλου να μείνουν στη θέση τους. Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις ομολογείς,” μωρέ μια Χρυσή Αυγή χρειάζεται” αλλά επίσημα την καταδικάζεις. Συνήθισες την αισθητική των κλειστών καταστημάτων. Εξακολουθείς να κυκλοφορείς μόνος με το αυτοκίνητο σου στην πόλη. Προσπερνάς τους ζητιάνους, έξω από τα super market, δίπλα στους κάδους, γυρίζεις σπίτι κι ανοίγεις την TV. Σε κάθε αυτοκτονία, βρίσκεις τα πιο εγωιστικά “αλλά”. Γέμισες όρια αποχής. Ό,τι δεν είναι εσύ, το απομακρύνεις. Αφήνεσαι στην τηλεοπτική πραγματικότητα. Την πιστεύεις. Σε βοηθά να μη σκέφτεσαι. Δηλητηριάζεσαι αργά και μεθοδικά. Το ξέρεις, αλλά στην πορεία το συνηθίζεις κι αυτό. Φοβάσαι . Όλο και λιγότερο το ομολογείς. Συνομιλείς ώρες στα chat, η αληθινή ζωή σου είναι το εκάστοτε role play που επιλέγεις μέσα από το τρίτο σου χέρι. Το smartphone σου. Κάποτε λες ότι “θα ζήσεις, αυτά που ονειρεύεσαι” τώρα απλά προσποιείσαι ότι όλο αυτό είναι η ζωή που ζεις. Το χειρότερο όμως είναι ότι ήδη το ξέρεις. Έχεις σταματήσει να ζεις πραγματικά. Είσαι σε μια αναμονή εξελίξεων που να προέρχεται από τους άλλους. Ποτέ από σένα. Είσαι το “μέσο” ανάμεσα στα “εγκληματικά άκρα”. Αυτό.

Αρκετά παίξαμε τη «Δημοκρατία». Δε λέω ωραία περάσαμε, όχι όλοι, οι χαμένοι πάντα μια γκρίνια τη βγάζουν στο τέλος της παρτίδας, αλλά δε μπορώ να πω, γενικά καλά περάσαμε. Όμως αρκετά με το παιχνίδι. Τώρα λοιπόν λέω μήπως να αρχίσουμε να την εφαρμόζουμε κιόλας. Τους κανόνες του παιχνιδιού τους μάθαμε. Δεν ήταν δα κάτι το δύσκολο. Τώρα λοιπόν καιρός είναι να μάθουμε και τους νόμους.

 Η κυρίαρχη δύναμη λοιπόν πρέπει να είναι ο πολίτης. Κι όχι ο υπάλληλος του κράτους. Γιατί ο πολίτης πληρώνει τον υπάλληλο για να υπάρχει κράτος. Φυσικά το κράτος για να στήσει μια παράγκα τύπου ποδοσφαιρικού σωματείου, προτίμησε τα πάρει δανεικά, να κάνει προσλήψεις, να χαρίσει καθρεφτακια και μπίλιες σε πολλούς πολίτες ώστε αντί να είναι παραγωγικοί να γίνουν απλά ψηφοφόροι. Δε λέω, καλά περάσανε, και ένα σπιτάκι έφτιαξαν, κι ένα εξοχικό, βρήκαν κι έναν τρόπο, στην παράγκα, να κάνουν και ένα παραπάγκαρο, να βγάζουν κάτι τις για το επιπλέον ενός lifestyle.

Ωραία ��λα αυτά, τα ζήσαμε τα χαρήκαμε, αλλά στην πορεία ξεχάσαμε τον πολίτη. Ο πολίτης εξακολουθούσε να εργάζεται, να φορολογείται, να εισφέρει, άρχισε να δωροδοκεί, να φτιάχνει και να μοιράζει φακελάκια, γιατί κατά βάθος ήθελε ένα κράτος προστάτη κι όχι ένα κράτος μέγγενη. Οι πιο φτωχοί μια δουλειά ψάχνανε, οι πιο προικισμένοι μια βολική θέση στο δημόσιο.

 Κι έτσι λιγόστεψαν οι πολίτες, αυξήθηκε το κράτος, σταμάτησαν οι δημιουργικοί, τα πιόνια στο παιχνίδι δεν ήταν όμοια πια. Κι η Δημοκρατία έγινε μια δημοκρατία τραβεστί. Με πολύ κράτος που ζούσε με δανεικά κι όλο λιγότερους πολίτες που είχαν ξεχάσει γιατί είπαν ναι σε αυτό το παιχνίδι.

 Ώσπου με κρατικές δημοκρατικές διαδικασίες, εμφανίστηκαν οι θυμωμένοι, οι αντισυστημικόι εθνοσωτήρες, οι πιστοί, οι ηθικοί της Χρυσής Αυγής. Κι έτσι κατάλαβαν κι οι ελάχιστοι πολίτες και οι πολλαπλάσιοι ιθαγενείς που πίστευαν ότι ήταν υπάλληλοι ενός κράτους δημοκρατικού, το γιατί και το πώς όλο αυτό ούτε παιχνίδι είναι , ούτε οδηγεί πουθενά. Γι’ αυτό σου λέω, ωραία παίζαμε ως τώρα, και το «κράτος» και τη «Δημοκρατία».

Βαρεθήκαμε όμως. Θέλουμε τα κουβαδάκια μας και να πάμε σε άλλη παραλία. Για να ξαναφτιάξουμε από την αρχή τους όρους του παιχνιδιού. Τους ζαβολιάρηδες να μη τους ξαναβάλουμε στο παιχνίδι κι οι υπόλοιποι να μην κλέβουμε ούτε στα ζάρια, ούτε στις ερωτήσεις.

Είναι λες αργά;.

Όλο και λιγοστεύουν οι “γκόμενοι” του Σαββάτου, που μετά το γυμναστήριο, τη φωτόλυση, το σολαριουμ, βάζουν βενζίνη με την πιστωτική και βολτάρουν Τσιμισκή – Μητροπόλεως για ώρες, μπλοκάροντας την κυκλοφορία και πιστεύοντας ότι αποτελούν το πλέον πολυπόθητο χάζι για τους περαστικούς, ως οι επιτυχημένοι της πόλης.

Λιγοστεύουν, αλλά δεν έχουν εξαφανιστεί, υπάρχουν ακόμη αυτοί που εξακολουθούν με τις μουσικές στη διαπασών, σαν κοκοράκια, να διαλαλούν την επιθυμία τους δημοσίως για φιγούρα, για λίγη προσοχή, ανάπηροι και δυστυχείς να διαφημίσουν οτιδήποτε άλλο εκτός της εικόνας τους. Κορνάρουν, πειράζουν τις περαστικές, αγνοούν τα φανάρια, δηλώνουν με τον πιο ανάγωγο τρόπο το μέγεθος της αντικοινωνικότητάς τους, μετασχηματίζοντάς την σε τζάμπα μαγκιά. Ξεχνούν αδιαφορούν, εθελοτυφλούν ότι η εποχή της σκέτης εικόνας και των φράγκων ως αξίας, έχουν εδώ και χρόνια περιέλθει στο χρονοντούλαπο της νεοιλουστρασιον Ιστορίας μας.

Φυσικά, όσο ακόμη υπάρχουν κάτι “γκόμενες” που έχουν σαν κριτήριο τα «τι δουλειά κανείς», «τι αμάξι έχεις», «πόσα βγάζεις» κι «αν κερνάς», όσο κυκλοφορούν κορίτσια με τις 12ποντες φλουο λαχανι γόβες, σαν ρέπλικες των τηλεοπτικών επαγγελματιών μαμάδων συζύγων με ειδικότητα τα λαοφιλή διαζύγιά τους, τόσο και τα νέας κοπής μετροσέξουαλ αρσενικά θα παραμένουν κοκόρια σε ένα κοτέτσι που θυμίζει χρηματιστήριο γεμάτο με μετοχές φούσκα και τοξικές αξίες.

Κι όμως αυτή η κατηγορία νεοελλήνων, είναι η τελευταία που θα καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει, όταν γύρω της, σε αυτό που θεωρούν παρέα τους, κόσμο τους, πραγματικότητά τους, αρχίσει να σχηματίζεται ένα κενό, το κενό μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ αλήθειας και φούσκας, μεταξύ ζωής και κοινωνικής κατασκευής. Τότε θα πέσουν, μέχρι του τελευταίου, κάνοντας τον πιο άσχημο θόρυβο. Σας ζητώ να μην τους δείξετε τον παραμικρό οίκτο. Ας πεθάνουν από την αδιαφορία μας ή ας ντραπούν επιτελούς από το δημόσιο κράξιμο που τόσο επιζητούν.

Ο Τέλλος Φίλης γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη. Mεγάλωσε στο Νέο Ψυχικό της Αθήνας και μένει στη Θεσσαλονίκη. Είναι ενεργό μέλος της “Γειτονιάς της Αλεξάνδρου Σβώλου”, ιδρυτικό μέλος της πολιτιστικής δράσης “Η Ποίηση Γυμνή“, τακτικός συνεργάτης του λογοτεχνικού περιοδικού «Εντευκτήριο», της «Παράλλαξης» & της εφημερίδας «Μακεδονία». Είναι υπεύθυνος της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης από το 2016. Εχει εκδώσει 4 βιβλία. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά από τη Σοφία Γεωργαλλίδη και στα γαλλικά από τον Herve Georgelin.

[ao3feed-izuku-midoriya]

Parallaxis

parallaxis by yamadadzawa

Even through the haze of panic, the feeling of glass in his lungs and throat as he struggled to breathe when he saw his name in 20th place at the end of the quirk test, Izuku still knew one thing with brutal clarity.

It's not possible that he was in last place.

And if Aizawa-sensei was willing to tamper with his score on the quirk test, then he's probably willing to do the same with Izuku's grades. And if Aizawa-sensei is willing to do it, the other teachers at Yuuei probably are too.

Hence his now established practice of checking his graded work against Iida's.

Words: 4085, Chapters: 1/1, Language: English

Fandoms: 僕のヒーローアカデミア | Boku no Hero Academia | My Hero Academia

Rating: General Audiences

Warnings: No Archive Warnings Apply

Categories: Gen

Characters: Midoriya Izuku, Iida Tenya, Aizawa Shouta | Eraserhead, Class 1-A, (mentioned)

Relationships: Aizawa Shouta | Eraserhead & Midoriya Izuku, Iida Tenya & Midoriya Izuku

Additional Tags: Alternate Universe - Canon Divergence, Post-USJ, Pre-Sports Festival Arc, Hurt/Comfort, Miscommunication, Misunderstandings, Midoriya Izuku Has Trust Issues, Aizawa Shouta | Eraserhead is a Good Teacher, but he's also human and made a miscalculated mistake, the quirk apprehension test results make no sense, And Izuku knows it, Quirk Apprehension Test Arc, (mentioned), Past bad teachers, Rebuilding Trust, Quirkless Midoriya Izuku Reveal, /late bloomer reveal, Not One for All Reveal, mentioned erasermic

Read Here: https://archiveofourown.org/works/40174842

[wcamino-confessions]

there’s a user on WA that keeps ban evading and won’t stop, and before you read on please note this

yes, people can have similar art styles and be different people but this is different. all of their accounts have had the same style and even when they try to change it they keep their small quirks

to continue:

originally this users name was parallaxis, a lot of you might remember them or at least know them for their scandals involved with heavily referencing designs

the creator of the original designs messaged me a while ago explaining their discomfort with the designs and i deleted them

there’s more they heavily referenced but im not in contact with anybody else that has had this experience

originally they were just banned and that was that, but then they came back. i didn’t know what happened so i continued to speak with them, i dont know how long ago it was but i noticed the account got banned and thats when i got messages about the ocs i had

september 23th was the first account of them returning to their streak of ban evading with an account named macaroni. which was quickly banned

october 7th i found another account, its the only one not banned yet and its inactive, i decided to man up and message them and thats when they stopped being active, the username is mickey boy

after a while it was silent until a friend messaged me, knowing i was the lord of parallaxis ban evading, and gave me another account that had me instantly blocked named mac (remember this one)

eventually it went inactive and again, silence

of course that was until another friend messaged me with a new account, one that a lot of you might know as they quickly got popular in the artist room, their name was liberalchungus

eventually the liberalchungus account got banned (december 16th)

but december 20th a mutual messaged me saying mac seemed like parallaxis again, the account that had gone inactive but once banning liberalchungus mac became active

i don’t know how to end this, this is it for now

they just need to suck it up and try to put in a ban appeal if they want to join soooo badly