#Stosy

[knowaristotle]

rip me btw

[danvers--carol]

[freezegirl]

sobs this is the cutest pre movie fic i've read so far

[annamboland]

Stosy nadziei

Nie lubię określenia stos wstydu, a jeszcze bardziej stos hańby. Wstyd to kraść, a hańbą jest sianie nienawiści. Książki i ich kupowanie, nawet w nadmiarze, nie należy do żadnej z tych kategorii. Dlatego bardzo bym chciała, żeby te określenia wyszły z użytku. Zacznijmy nasze czekające stosy nazywać stosami dobroci, przyjemności albo stosami przyszłości. Bo przecież książki do dobroć, a czytanie…

[ulana-hello-kitty-is-back]

Pov

Pov: jak sie czuje gdy osoba która narzeka ze jest chuda i mówi ze to jej kompleks i chce przytyć a ja jej wtedy

odpowiadam: - No tak mega powinni Ci inni współczuć ze nie jesteś jakimś grubym trollem wylewającym się na wszystkie strony , któremu stawy pier***** z obciążenia i umrze na cukrzyce 🙄

Tymaczesem wzrok tej osoby na mnie jest taki jakby chciała mnie spalić na stosie

[linkemon]

Shroud Idia x Reader

Resztę oneshotów z tej i innych serii możesz przeczytać tutaj. Zajrzyj też na moje Ko-fi.

Some of these oneshots are already translated into English. You can find them here.

ɪᴅɪᴀ ᴘʀᴏ́ʙᴜᴊᴇ ꜱᴏʙɪᴇ ᴘᴏʀᴀᴅᴢɪᴄ́ ᴢ ɴɪᴇᴡʏɢᴏᴅɴʏᴍ ᴜᴄᴢᴜᴄɪᴇᴍ ʙʏᴄɪᴀ ᴢᴀᴋᴏᴄʜᴀɴʏᴍ, ᴘᴏᴅᴏʙɴɪᴇ ᴊᴀᴋ ᴏʀʏɢɪɴᴀʟɴᴀ ᴍᴇɢᴀʀᴀ ᴢ ʜᴇʀᴋᴜʟᴇꜱᴀ. ᴘᴏ ᴅʀᴏᴅᴢᴇ ᴘᴏɢʀᴀ ꜱᴏʙɪᴇ ᴡ ᴏᴛᴏᴍᴇ, ᴘᴏɴᴀʀᴢᴇᴋᴀ ɴᴀ ʀᴘɢ ɪ ᴢᴀꜱᴛᴀɴᴏᴡɪ ꜱɪᴇ̨ ᴅʟᴀᴄᴢᴇɢᴏ ᴛᴀᴋ ᴄɪᴇ̨ᴢ̇ᴋᴏ ᴍᴜ ᴛᴏ ᴢᴀᴀᴋᴄᴇᴘᴛᴏᴡᴀᴄ́.

— Ortho, możesz powtórzyć jeszcze raz? — Idia zamrugał gwałtownie.  

Wpatrywał się w brata, jakby nagle wyrosły mu trzy głowy. W ciemności rozjaśnianej jedynie światłem padającym z ekranu odniósł wrażenie, że ciemna, robotyczna sylwetka zmieniła się w Cerbera. Ogromnego psa stojącego w drzwiach na straży. Najchętniej przeprawiłby się na drugą stronę tego wyimaginowanego Styksu, ale nie miał jak. Taka zdrada? Jego własny brat wbijający mu nóż w plecy?  

— Braciszku, nie musisz być aż tak dramatyczny… — Ortho pokręcił głową. — Zaprosiłem [Reader], bo dawno się nie widzieliście i…  

— I nie widzisz żadnego problemu? Jesteś potężnym red flagiem, robiąc to za moimi plecami. — Starszy brat przytulił poduszkę. Ogromna dakimakura zdawała się pomagać mu odciąć się od świata.  

Najmłodszy Shroud zapalił światło. Blask ledowych żarówek zdawał się zaglądać w każdy kąt. Szukał kolorowych papierków po sprowadzonych z zagranicy słodyczach. Prześlizgiwał się po każdej śrubce i resztce metalu z nieudanych projektów. Odkrywał stosy komiksów zmieszanych z wypadającymi z opakowań płytami. W pokoju panował syf. Ortho zdawał sobie z tego sprawę. Stwierdził jednak, że nie warto dobijać leżącego. Nie skomentował stanu rzeczy. Zamiast tego włączył tryb szybkiego sprzątania. Idia dołączył do niego z ociąganiem. W milczeniu, z miną cierpiętnika, wrzucał śmieci do potężnego worka. 

Ortho zastanawiał się, co właściwie zrobił nie tak. Z jego informacji nie wynikało, by [Reader] i Idia byli pokłóceni. Wręcz przeciwnie. Odkąd wszyscy wrócili z siedziby S.T.Y.X., miał wrażenie, że jego brat nareszcie znalazł jakichś przyjaciół. Takich, z którymi lubi spędzać czas. Grali razem w gry, a czasem nawet dawał im się wyciągnąć na zewnątrz, co już samo w sobie było dużym sukcesem. Prefektce nie przeszkadzał jego entuzjazm względem fantastyki. Wydawała się być zadowolona, poznając media królujące w Twisted Wonderland. Nie miała zbyt wielu okazji do zbadania tej strony tego świata, więc Shroud z cichą radością wprowadzał, jak sam to określił, nooba, w najważniejsze zakątki.  

Kontakt urwał się dosyć nagle. Ortho nie potrzebował specjalnych programów, by zauważyć, że coś było nie tak. Zapytał [Reader] wprost, ale ona stwierdziła, że Idia jest podobno bardzo zajęty nowym projektem. Uwierzyłby, gdyby z nim nie mieszkał. Na ile zajętym można być, oglądając trzydziesty trzeci raz ten sam stary koncert Premo w ciągu dwóch tygodni? Jego brat wyglądał, jakby nie mógł sobie znaleźć miejsca w swoim własnym, ukochanym pokoju i nie chciał powiedzieć, o co chodzi. Zrobił więc to, co zawsze — popchnął go. Zaproszenie było pierwszym krokiem. To, co z tym faktem zrobi, będzie już tylko i wyłącznie jego inicjatywą. Z tą myślą opuścił pokój.  

***  

Przez metalowe drzwi rozległo się ciche stukanie. Idia miał wrażenie, że właśnie przeszedł zawał. Miał wybór:  

a) udawać, że go nie ma (efektywne w 20%, większość ludzi na kampusie wiedziała, że to nieprawda, bo za często używał tego ataku)  

b) powiedzieć, że jest chory (jeszcze gorszy plan, bo ktoś na pewno zaciągnie go do higienistki)  

c) poprosić [Reader], żeby sobie poszła (tragiczny wybór w RPG-ach, przez który traci się kompana; jeśli nie znienawidziła go do tej pory, po tej opcji zdecydowanie to zrobi)  

d) otworzyć drzwi jak cywilizowany człowiek, na którego rodzice próbowali go wychować (nałoży status zalęknionego, ale zdobędzie +10 do statu odwagi)  

Zdecydował się na ostatnią opcję i biorąc głęboki wdech, otworzył drzwi.  

— Hejka! — [Reader] od razu skierowała się na swoje zwyczajowe miejsce na ogromnej pufie. Padła na nią niczym wielka rozgwiazda z akwarium w Octavinelle.  

Chłopak spodziewał się czegokolwiek. A przynajmniej wyrzutów. Nie do końca rozumiał sam siebie. Czy był tak dobrym kłamcą? Nie. Nie był głupi. Znał swoje możliwości. W tym akurat nigdy nie był świetny. No chyba że mowa o wrobieniu kogoś z przeciwnej drużyny w gierkach, ale to nie ten case. Może jednak denerwowało go, że nie tęskniła za nim tak bardzo, jak on za nią…  

— Przyniosłam nam nową gierkę. Cater wspomniał ostatnio, że jego siostry mają kilka do oddania, bo już im się znudziły, więc wzięłam wszystkie jakie miały.  

— Co tam masz? — zaryzykował bezpieczne pytanie.  

Dziewczyna podała mu kolorowe opakowanie. Domyślił się, że płyta była z drugiej ręki. Kolorowa okładka wyglądała, jakby widziała lepsze czasy. Niemniej po ujrzeniu tabunu ładnych 2D mężczyzn domyślił się, z jakim gatunkiem ma do czynienia. Visual novelka. W dodatku nie byle jaka. W rękach trzymał otome…  

— Zreinkarnowana w świecie fantasy z sześcioma królewiczami po tym, jak została przejechana karocą... Okej, ten tytuł jest tak długi, że nawet nie mieści się na okładce. Poznaj ich wszystkich: lubiący zasady, dziki, TEN JEST SYRENKĄ?!  

Reszty nie miał ochoty czytać. Idia nie był noobem gdy chodziło o otome. Wręcz przeciwnie. Zjadł zęby na wszystkich możliwych gatunkach gier. Zwykle jednak dbał o to, by trzymały jakikolwiek poziom. Ten tytuł wydawał mu się natomiast zlepkiem randomowych trope’ów. Ktoś po drugiej stronie musiał tylko czekać, by wrzucić je wszystkie razem i stworzyć swój fanowski sen.  

— Chyba możemy po prostu wybierać odpowiedzi na zmianę — stwierdził, wkładając płytę do konsoli.  

***  

— Nie martwcie się, dobrzy ludzie, oto bowiem przybyła ladyknightxd:3! — oznajmił książę z archetypem tajemniczej postaci.  

— Idia, masz humor siedmiolatka — skwitowała dziewczyna, widząc wpisany na ekranie nick MC.  

— Ale przyznaj, że cię to bawi. — Shroud przekazał kontroler.  

Długie włosy bohaterki zafalowały na wietrze. Jej oczy zdawały się mieścić w sobie światło wszelkich gwiazd. W powietrzu zaś unosiły się płatki róż, a ich mocny zapach zdawał się zniewalać wszystkich dookoła. Pomimo tego, że był środek zimy i w zasadzie nie miały skąd się tam wziąć…  

— Możesz nawet wybrać kolor konia. Myślisz, że to ma znaczenie dla fabuły? A jak pominiemy ilustrację? — Ręka [Reader] zawisła nad kontrolerem.  

— To oczywiste zagranie. Chcą, żebyśmy myśleli, że biały jest przypisany do tego pięknisia, a czarny do tajemniczego typa. Tymczasem jest zupełnie na odwrót. Nie wiem, do kogo jest przypisany ten ostatni, ale to bez znaczenia — stwierdził Idia.  

Biały rumak, dzielny towarzysz wielu podróży, podążył ku głównej bramie, gdzie ladyknightxd:3 spotkała archetyp księcia o złotym sercu, który rozmawiał z NPC. Zrobiła swoje zakupy, choć tak naprawdę nie miały one żadnego wpływu na fabułę i były tylko skokiem na kasę, który miał zmusić graczy, by kupili nowe stroje dla postaci. Odeszła więc bez nowej sukienki, co uwydatniła na ilustracji niepasująca do idyllicznej scenerii zbroja. W końcu kto zabroni całować się w pełnej zbroi na plaży...?  

— Nie ma mowy, że będziemy jeszcze płacić za jakieś DLC. Za kogo oni się mają?  

— Wiesz, jak wygląda proces wydawania indie gier? Muszą jakoś zarabiać.  

— Mam to gdzieś, nie płacimy! Dostałam to od Catera. Za darmo to uczciwa cena.  

Oto oczom bohaterki ukazał się ultimate złoczyńca serii, którego musiała pokonać. Mocą dobroci, przyjaźni i oczywiście sarkazmu. Przede wszystkim sarkazmu. Ubrana w zupełnie niedopasowane do siebie części garderoby, ponieważ dobre staty są najważniejsze. Nawet jeśli oznacza to, że wychodzisz za mąż w neonowej czapce... Najważniejsze jednak, że MC wraz ze swoim wybrankiem odjechała w stronę zachodzącego słońca. Good ending odblokowany. Teraz tylko powtórz to kilka razy i przemnóż przez każdego save’a, żeby zrobić bad endingi...  

— Już jest finał? Rozumiem, że musieli upchać kilka ścieżek, ale to przesada. — Shroud pokręcił głową.  

Ekran ukazał kolorowy kolaż możliwych do zdobycia ilustracji. Między nimi pałętały się napisy końcowe i nazwiska twórców.  

Wybranek serca MC zdawał się szyderczo uśmiechać do niego zza szkła. Oto i kolejna historia, gdzie ktoś pokroju Vila z Pomefiore zdobywa serce dziewczyny. Przystojny, bogaty i sławny. Pełen pakiet.  

— Ach tak, piękny i idealny typ. Czemu mnie nie dziwi, że bishōnen wygrał? — wymamrotał Shroud wprost w rękaw bluzy.  

Niestety niedostatecznie cicho.  

— Idia, przypominam ci, że ty też podejmowałeś decyzje w tej grze. To również w połowie twój wybór — skwitowała [Reader], odkładając kontroler.  

— Wybierałem dokładnie tak, jak to robią normiki w prawdziwym życiu.  

— Tu wcale nie chodzi o grę, prawda? — [Reader] spojrzała wprost na niego. — Unikasz mnie od dwóch tygodni. — A więc jednak naprawdę nie był dobrym kłamcą. — Nie wydaje mi się, żebym dała ci powód do obrażania się, ale jeśli tak jest, to po prostu mi powiedz. A jeśli to znowu jakiś problem ze S.T.Y.X. to też postaram się coś zrobić, ale nie mogę ci pomóc, jeśli w ogóle ze mną nie gadasz.  

Komunikacja nigdy nie była jego domyślnym statem. Musiał jednak przyznać, że rzadko próbował władować w to drzewko umiejętności jakiekolwiek punkty. Po prostu go nie rozwijał. Bardzo chciał zacząć, ale na samą myśl czuł, że końcówki włosów zaczęły zmieniać kolor. Brzegi krzeseł odbiły żenującą czerwień. Jak zawsze musiały go zdradzić.  

Idia był nerdem. Przemyślał sytuację na kilkaset różnych sposobów i znalazł mnóstwo potencjalnych rozwiązań. Czemu więc ta rozmowa nie była w żadnym planie? Dlaczego tak trudno było wcielić w życie jakąkolwiek z wyimaginowanych konwersacji? Jego mózg zaliczył glitch, bo oto musiał się zmierzyć z tą beznadziejną prawdą, której nie chciał wyjawić nawet własnemu bratu.  

Co mógł powiedzieć? [Reader] nie zasługiwała na tę przedłużającą się, żenującą ciszę. Czekała jednak cierpliwie pomimo dwóch tygodni ignorowania. Zrobił więc to, co jako jedyne przyszło mu do głowy.  

— Jestem NPC-tem — wypalił wreszcie.  

— Okeeej. — Prefektka Ramshackle niepewnie przechyliła głowę.  

— Nie, nie rozumiesz — westchnął, pocierając czoło. — Weź MC ze Zreinkarnowana w świecie fantasy… eee… MC z tej gry. Jesteś jak ona. Główna bohaterka, wiecznie biega i pomaga wszystkim postaciom dookoła, nie patrząc na siebie. Nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest mądra, bezinteresowna i piękna. Zawsze wie, jakim tekstem poczęstować złoli i nie boi się walczyć. I potem przyjeżdża jakiś królewicz na białym koniu. Jest ładny, bogaty i zapewnia jej wszystko, czego potrzebuje. Nie ma wad, bo nie tak się pisze ikemena. Jest cool i już. Schodzą się razem i bum! Good ending. Na ich ślubie twórcy postawią w tłumie tego NPC-ta, który sprzedaje ci itemki, bo akurat szkoda im zrobić nowy model, więc mogą go użyć. W sequelu może powie nawet parę zdań i dowiesz się, że ma brata, warsztat magiczny i naprawi ci powóz, ale na tym ta znajomość się skończy. Będzie sobie stał pod bramą i wzdychał, bo ją kocha, ale nigdy jej tego nie powie, bo nawet nie bierze udziału w tej grze. Nigdy nie był wyborem, więc nie trafił na okładkę…  

Wszystko, co powiedział, dotarło do niego z opóźnieniem. Gdy chodziło o gry, jego mózg od zawsze myślał szybciej. Teraz jednak przeklinał go w duchu, bo wypowiedź zdawała się wisieć ciężko w powietrzu.  

[Reader] przyglądała mu się badawczo. Zdawała się ważyć słowa. Był jednak przygotowany na wszystko. Rozegrał tyle bad endingów. Ten będzie po prostu kolejnym z nich. Czemu więc jednak serce biło mu tak potwornie szybko i modlił się w duchu do swoich ulubionych idolek, by po prostu go stąd zabrały?  

— W otome prawie zawsze są sekretne ścieżki — stwierdziła dziewczyna.  

— Hę? — Idia zamrugał gwałtownie. — Grałem w więcej otome niż ty, nie wiem, czy powinnaś mnie edukować… — Zmarszczone brwi [Reader] sprawiły, że przestał mówić.  

— Prawda jest taka, że grałam w to trochę z siostrami Catera. Ta gierka też ma sekret. Siódma romansowa postać jest schowana. Odblokowujesz ją, kiedy przejdziesz…  

— …wszystkie ścieżki — wtrącił Shroud. — Okej, już na serio się zamykam — dodał, spuszczając wzrok.  

— Tą postacią jest NPC od itemków. — [Reader] zrobiła pauzę na wypadek, gdyby chłopak znów miał jej przerwać, jednak nic takiego nie nastąpiło. — Chcę przez to powiedzieć, że MC może wybrać też NPC-ta. Jeśli tylko ten powie jej, co czuje, i weźmie udział w grze.  

Ekran oświetlał jej twarz bladym blaskiem i chłopak stwierdził, że w tej ciemności naprawdę wyglądała na główną bohaterkę. Jak można z powagą powiedzieć coś tak bardzo cool, jak gdyby nigdy nic? Wpatrywała się w niego z cichym oczekiwaniem. Miał ochotę wykrzyczeć się prosto w dakimakurę, ale chyba nie wyglądałby przy tym zbyt super. Pomodlił się więc w myślach do swoich idolek. Jeśli Premo kiedykolwiek powinny mu pomóc, to była właśnie ta chwila.  

— W grze to MC podejmuje decyzje, więc technicznie rzecz biorąc on nie ma mocy sprawczej i… Ekhem. Okej. Wiem. że przeginam. Więc tego… chciałabyś iść ze mną na randkę? Tylko najlepiej nie do Mostro Lounge, bo strasznie tam dużo ludzi, a na pierwszy raz to mogłoby być tragicznie przerażające i…  

— Idia?  

— Tak? — Głośno przełknął ślinę.  

— Pójdę z tobą na randkę, ale twoje włosy chyba właśnie palą kontroler...  

[wzruszenia]

to byłaby największa władza, po jaką chciałabym sięgnąć

władza nad tym, które dni są pełne energii i motywacji do robienia rzeczy, do życia

a które zaczynają się i kończą w łóżku, scrollując, leżąc, patrząc się na te stosy zadań, których nie umiem nawet podsumować

[slavicafire]

wszystkie fajne pocztówki które znalazłem na polona.pl w moim stosie gratów sprzed stu lat były na inną okazję niż urodziny, a tych w ogóle było z 5, bo kiedyś bardziej świętowano imieniny, więc musiałem dopisać, ale wszystkiego najlepszego

och, przepiękna, przepiękna! dziękuję najmocniej

[crybabiesworld2sh]

dosłownie tak się czuje po tym jak kolejny chłopak którego lubiłam mnie zrani...

dumni z siebie jesteście?

NIENAWIDZĘ was

niszczycie mnie, niszczycie mi życie, przede wszystkim niszczycie SIEBIE

gratuluję

życzę wam wszystkim żebyście spłonęli na stosie i żebyście umierali w męczarniach

tak jak ja umieram...

PRZEZ WAS

[onmy-way]

Jak mogliście dać sobie wmówić, aby bać się czarownic zamiast ludzi, którzy palili je żywcem na stosie?

[modalna]

https://fb.watch/pvOTjKOnku/

Ale szum, ale tłum, czarna noc, biały rum! Złote stosy pomarańczy Dudni nam: danada, jak zabawa to zaba! A wariatka jeszcze tańczy

Taką to by na stos, na co jej marny los? Dajcie, chłopcy, ten kagańczyk Warkocz jej płonie już dookoła złoty kurz, a wariatka jeszcze tańczy

Szalona wiruje chusta, szalone wirują usta Odkaczałka wariatka, ech, nie patrzy do lustra

Czerwona na niej sukienka, czerwona w sercu udręka Odkaczałka wariatka, ech, przed losem nie klęka

Ale szum, ale tłum, czarna noc, biały rum! Złote stosy pomarańczy Dudni nam: danada, jak zabawa to zaba! A wariatka jeszcze tańczy

Taką to by na stos, na co jej marny los? Dajcie, chłopcy, ten kagańczyk Warkocz jej płonie już, dookoła złoty kurz, a wariatka jeszcze tańczy

Szalona wiruje chusta, szalone wirują usta Odkaczałka wariatka, ech, nie patrzy do lustra Czerwona na niej sukienka, czerwona w sercu udręka Odkaczałka wariatka, ech, przed losem nie klęka

[dumbass-s]

jakim chujem w sekunde potrafie przejść z “w sumie to nie wyglądam aż tak źle” do “powinni mnie spalić na stosie za bycie tak paskudną”

[jazumst]

Jazu swojego życia

Żeby Was... Im lepsze mam historie tym bardziej nie chce mi się pisać. Posłuchajcie:

Jutro jest dzień kobiet. No i chuj, trzeba wydać pieniądze. Jeszcze te durne markety na celofanach albo zabezpieczeniu bukietów piszą wielkie ceny. I jak mam iść teraz do pracy? Żeby zobaczyły, że 16,99zł poszło do podziału? I jeszcze ten jebnięty kuc. Może i on nie ma na co kasy rozpierdalać, ale ja to co innego. Niby nie powinienem poddawać się presji, ale wiadomo... "A Karol...". No i chuj. Ogólnie na kwiaty dla kobiet w moim otoczeniu rozjebałem 100 z hakiem. Niektóre faktycznie zasługują. Innym to bym kurwa nawet z klombu kwiatu nie podarował.

//

Opowieścią ostatnich dni jest regał piekarniczy. Jak zatrudniałem się u prywaciarza, mieliśmy taki regał. Po zmianie sklepu z franczyzy na prywatę regał zniknął. Tyle lat ludzie płakali. No i w końcu stanął niczym drąg o poranku. I zaczęły się problemy.

Przede wszystkim nikt nie chce pieczywa z regału, bo przecież na stanowisku "jest świeższe". I tak czy srak dziewczyny muszą tracić czas na podanie bułki czy skrojenie chleba. Co chwila każdemu trzeba mówić, że "tam jest regał". Świeci się jak czarownica na stosie, ai tak te popierdolone zjeby go nie widzą. Grasz w ciepło zimno, a i tak nie dają rady. Tak ograniczonych umysłowo ludzi to ja nawet nie widziałem w ośrodku Drugiego, a on przecież jest w środku dla umysłowo niepełnosprawnych.

Płacz, że bułki i chleby macane. A skąd wiedzą? Bo kurwa sami macają -.- Gdybym jeszcze tego nie widział. Po zwróceniu uwagi opierdol, że śmiem zwracać uwagę.

Hitem była typiara, która dla "darmowej siateczki" wysypała ze zrywki zużyte jednorazowe rękawiczki O.O Się pytam jej co robi, a ona, że potrzebuje siatki ale nie chce płacić. Mówię, że to był śmietnik i ona wzięła wsadziła sobie żarcie do worka od zużytych rękawiczek, ale chuj. Byle za darmo. Że narobiła syfu też jej nie obchodziło. Zabrakło mi komentarza.

//

*szeptem* Wygrałem z sinicami. W końcu. Kurwie około dwa tygodnie żyły jedynie na oświetleniu naturalnym. Roślinki dostały przez to po liściach, ale zielone kurestwo zniknęło z akwarium. Dziś ostatnia duża podmiana. Wyssałem przy okazji z dnia resztki dziadostwa i przetarłem ścianki. Wyrwałem żółte liście i wyczyściłem filtr. Teraz będą żyły kilka dni na nocnym trybie świecenia, a potem 3h zwykłego a tak to dzienny.

//

Jestem starym człowiekiem. Mam kartę lojalnościową Kaufa. Biedry nie mam, Orlenu nie mam. Nie wiem czemu mam Kaufa. To już druga, bo mam jeszcze Pay.

//

Z zaskoczenie kupiłem doładowanie do XBoxa. Mieli tyle ostatnio fajnych wyprzedaży, a na koncie pusto. Zapłaciłem do tego ubezpieczenie, zapłaciłem za kartki świąteczne, jutro telefon i haracz dla państwa Rodziców, i jestem bez kasy :P A tak się wczoraj podniecałem, że mam 500+. Ja nie mogę się cieszyć z kasy, ani sprawdzać konta.

//

Działo się jeszcze tyle rzeczy... Nie chce mi się pisać. Może jeszcze tylko powiem, że wróciła Ola z Grupy Żywiec. To jest taka typowa wieśniara. Znaczy... Widać, że jest z dziury zabitej dechami. Jest no... Wulgarna, rusza się jak chłopak... No dzika jest strasznie. I jak cholera mi się podoba XD

Do widzenia się z Paniami ;]

[happyg-olucky]

Od początku sierpnia ciągle jesteśmy w rozjazdach. Niewiele w domu bylismy. Dziś już powrót do rzeczywistości i pora zacząć nadrabiać zaległości. Wszędzie się zrobił bałagan, stosy ciuchów a to do prania, a to do schowania. Na tarasie w huk do zrobienia, muszę już wywalić ogórki i niektóre kwiatki, poprzesadzac inne. Rozmrozić zamrażarkę bo się zraz nie będzie domykać. Ogarnąć papierologie , bo księgowa nie dostała jeszcze faktur z tego miesiąca. Jakieś wizyty mamy ponawiane na końcówkę sierpnia, muszę sprawdzić , bo już nie pamiętam. I zainteresować się urodzinami chłopaków, dla Mika to już czas o prezentach pomyśleć , a dla młodego jakąś sale dla przedszkolaków znaleźć i zarezerwować. No nie mówiąc już o wyprawach szkolno przedszkolnych. Już pisząc się zmęczyłam, chyba pójdę po druga kawe na rozruch.

[bloodnteeth]

Hello! This is the mobile-friendly introduction to the official blog for the Blood and Teeth Universe, a collection of connected fanfiction series’ based in the TVDU by @aliverse. You can call me Ali with she/her pronouns and I hope you enjoy!

Mobile Masterlist

If You Want To Be Added To This Blogs Taglist, Comment On This Post

Send Me An Ask 

Where Else To Find Me

Tag Guide Under The Cut (subject to updates)

By Type

Type: Aesthetic

Type: Answered

Type: Graphic

Type: Gifset

Type: Textpost

Type: Video

Type: Meme

OC Profile

TV Tropes

Dynamic Guide

Inside Their Phone

Nevaeh Verviene (The Vampire Diaries)

Nevaeh Verviene

Nevaeh Asks

Ship: Devaeh

Ship: Jevaeh

Ship: Nevai

Dyn: Nevoline

Dyn: Stevaeh

Dyn: Nevanie

Dyn: Nevena

Dyn: Nevlaric

The Reverant

Skylar Bradley (The Originals)

Skylar Bradley

Skylar Asks

Ship: Skylaus

Ship: Skyan

Dyn: Skope

Dyn: Haylar

Reign Mikaelson (Legacies)

Reign Mikaelson

Reign Asks

Ship: Reisie

Ship: Reithan

Dyn: Rope

Dyn: Reilar

Dyn: Reilaus

Selene Mikaelson (Legacies)

Selene Mikaelson

Selene Asks

Ship: Landene

Dyn: Seleign

Dyn: Selope

Dyn: Penelene

Stefanie Salvatore (Legacies)

Stefanie Salvatore

Stefanie Asks

Ship: Stezzie

Dyn: Nevanie

Dyn: Damonie

Dyn: Stosie

Warnings

tw: blood

tw: weapon

tw: death

tw: flashing

tw: abuse

tw: glitch

nsfw

[sapphireginger]

Title: This is What You Deserve

Pairing: Stosy [Stiles Stilinski + Persephone]

Rating: Explicit

Word Count: 4,821

Warnings:

Murder Blood Torture Dark Character Cutting Character Death Implied/Reference Terrorism

Summary:

He decided to take a hot shower and once he was inside, he sighed. His shoulders felt as though they bore the weight of the world on them. He pressed the palms of his hands against the tiles, resting his head against the wall and letting the scalding water remove the tension from his body. His mind was at war with his heart when it came to the woman in his bed. He couldn't bear a repeat of Sasha, but should he tell Posy now or wait and—

The bathroom door opened, footsteps echoing as they came closer and then stopped just outside the shower. He glanced towards the glass to see Persephone watching him with an expression of concern. Her eyes were dark, and she looked even more like something other than she had earlier in the evening.

Created For: @anyfandomaubingo​ / Square Filled: 1940s AU

New York City, New York - 1947

Senator Stiles Stilinski, known to the darker side as Mieczyslaw Genim Gajos, stepped into the prestigious bar known as Hades Inferno. It was founded by a man named Hayes. It was an establishment only available to a select clientele. You had to be someone, and you had to know someone to get an in. Well, Stiles, Mieszko, was definitely someone and he knew someone. So, he had gotten an in ages ago from the owner himself. The owner was an older man whose looks were not to be trusted. He may have looked older, but he was the strongest man that Mieszko had ever met. His name was Zeno. He was an interesting, but private man.

Mieszko had often gotten a private look at the man's collection of books. He had spent hours reading mythology and lore books when he wasn't running his organization. The bar was a safe haven for the crime boss and that was where he found himself tonight.

✦•🥃•✦

Mieszko needed a drink. Yep. He needed to get sloshed and that was what he was doing. Not even an hour ago he caught his fiancé in bed, with one of his men—his now ex-fiancé’s bodyguard—named Jayme. He wanted to make them pay as soon as he saw them together, but he resisted—barely—and merely ordered them to leave. So, really, he didn’t physically do anything except kick them out. Well, he didn’t do anything physically to his ex-fiancé but to Jayme? Well, he was swimming with the fishes as they say. Mieszko smirked at that memory.

He stayed to make sure they both really did leave his home. He may or may not have also broken his ex's finger to get his ring back. Not that he needed to do such a thing but well it was only a finger. He could’ve broken her leg. It wasn't exactly surprising that she was cheating on him. They hadn't had sex in about as long as he found out they’ve been together. He couldn't help the fact that he worked a lot and therefore he didn’t always feel up to it. If she was in need of it, he didn't know as she never asked. He had all these plans and was going to share them with her after they got married. He was going to fucking bring her in on everything. 

Normally, Mieszko would be out on the floor dancing with a pretty girl or entertaining himself with a lovely young thing sitting on his lap, but tonight he just sipped his whiskey, in silence. His hand idly played with a lighter in his pocket as he sat in the shadows. The weight of his gun in his side holster and the knife on his belt grounded him. They reminded him of who and what he was. 

✦•🥃•✦

It was around midnight that a hand gently brushed against his upper arm to get his attention. A young lady with long raven curls and bright green eyes smiled at him. Her clothes weren't as fancy as the girls he had found alluring in the past, but it didn't matter to him. She was gorgeous, her clothes aside.

They got to talking and Mieszko was both surprised and not that they seemed to instantly click. It was more surprising to him that she wasn't shy. He was pleased that she hadn't shown any hesitance or fear in approaching him either. He knew the kind of aura he gave off and it pleased him to no end that she wasn’t deterred by it.

While they were not stumbling drunk, they were pretty buzzed. He left with her house phone number, although he considered asking for more. There was something about her that had him wanting to take her home and ravish her until all she remembers was his name. However, they just met, and he could be a patient man. Sometimes. Yes, he could be patient, especially when it was something he wanted, and he wanted her. He was sure he would hear from her soon.

✦•🥃•✦

He was right. They called each other quite a lot, though he couldn't always answer when she phoned him. He did try to pick up every time if he could. He wasn't ready for her to know everything just yet and couldn't risk answering during a meeting or when he was around his frenemies.

His quick answering of the phone and the almost smile on his face when he did, caused murmurs to go through his organization, spreading like wildfire. He didn't care as long as they minded their own business. They all knew what happened to Jayme. So, they kept their mouths shut. 

Mostly they were thrilled that he had his eye on someone again. Mieszko did indeed have his eye on someone. Her name was Persephone, and she made him feel much younger than his thirty years. For their first serious date they headed to a restaurant that Mieszko had a share of under his name. Not that she was aware of that of course.

Mieszko was a politician, a senator to be precise, and had to work all day to make sure everything was taken care of. That way he wouldn’t have to worry about it and could just enjoy their evening together. When he told her he would be working a little later than he planned, she suggested meeting him there. He agreed. 

✦•🥃•✦

When they arrived, she took his arm, curling her hand over his bicep that he may or may not have flexed to show off. As expected, the line was long, but he was Mr. Gajos. So, he was immediately taken to a table once the manager saw him. Dinner was wonderful and Mieszko was captivated by this young woman.

She was extremely smart, observant and drop dead gorgeous. She was very promising as a significant other. He couldn't take his eyes off of her. She was wearing a short lavender dress and black Mary Janes with her hair in a twisted shoulder braid. 

He himself was outfitted in a long sleeved, lavender button up with a black vest over it and a suit jacket over top of that. The suit jacket was now hanging on the back of his chair having found a home there halfway through their meal. His sleeves were rolled up, revealing toned forearms sporting a light dusting of dark hair. He had on black slacks that paired well with his shoes and tie. As they eat, he noticed her gaze raking over him over and over again. A primal part of him preened at the approval he saw in her eyes.

✦•🥃•✦

It had been a long time since he had been out with a pretty young thing. With his ex he was monogamous—or so he thought—for about a year at least. His ex was very demanding about where they went, what they wore, who saw them, how much they spent and—Speak of the she-devil and she shall appear. 

Sasha walked into the building and sashayed over to their table, apparently trying to hide the splint around her finger. She was wearing a blood red dress that gave Mieszko ideas that were not of a sexual nature. Mieszko had to take a drink to keep his smile from showing. 

As she approached their table, he wondered if she was going to ask about Jayme. He kind of hoped she did. He would take great pleasure in telling her exactly what happened to him if she asked.

The look Sasha gave Persephone had him feeling protective and made his hackles rise. He was not expecting her to flirt but he also wouldn’t be shocked if she did. They’d had a conversation about their inclinations when it came to sex, when they got together.

Mieszko knew that Sasha being attracted to both men and women didn't necessarily mean that she would get flirty with his date. He had known for a while that she was into both men and women. He promised not to say anything to anyone, but he was tempted to out her right now. If he did, she would be shunned. The idea was very appealing to him and would serve her right.

However, the words she proceeded to seductively impart into Persephone’s ear were obscene. Mieszko hated how uncomfortable Persephone looked, though he also noticed a fire sparking in her eyes. He could feel the tension building and shivered at the want rising inside him. There was something about Persephone, something other and he couldn't wait to find out what it was, assuming she didn't decide they were better off as strangers.

✦•🥃•✦

It was time to intervene and Mieszko spoke quickly, interrupting his floozy of an ex. He kept a detached calm demeanor while doing so. “Sash? Don’t.” 

She simply turned to look at him with a quirked brow and smirked. This side of her was what had originally drawn him in. It was different when it was being directed at him and when he knew what she was really like. “You never would stop calling me that.”

“It’s a nickname that—”

“That you gave me,” she sneered. “You couldn’t use just my name like everyone else. You just had to stick out like an eyesore.” She rolled her eyes and flips her hair over her shoulder, popping her hip to the side, her arms crossed over her chest. That was another thing she did to gain attention. Her chest was average in size, and she loved pushing them up and out when crossing her arms. He internally rolled his eyes at her shallowness. Of course, he wasn't super deep either, but he had more to him than she did that was for sure. 

Mieszko was really tempted to point his gun between her eyes. The cold metal always felt good in his hand and his mind would be silent, his thoughts focused on his target and his target alone. When he held his gun, he was in control, cool, calm and collected. He was Mieczyslaw Gajos, and he was deadly.

Persephone glared at Sasha and quirked a brow at Mieszko as if to inquire why he was putting up with this. He shook his head. “Don’t, Posy. It’s okay.” 

He froze, cold fury sweeping through him, as Sasha laughed cruelly. “Awwww. Looks like someone found a pretty little dolled up floozy to pay attention to them huh? How sweet!” she mocked him with a wink. Her eyes flicked to his date. “Well? You hate it, I’m sure. So, tell him. Tell him you hate it.”

Mieszko swallowed thickly, hating how he let her get away with this. He wasn't planning to waste any more time on her, but he would deal with her if he needed to. In fact, perhaps he would have her tongue. Here he was just trying to have a nice dinner with this young woman who was pretty much his ideal partner in every way and Sasha was sabotaging it. He should’ve gone with his first instinct when he found her with one of his men. If he had, Sasha would be dead, and he'd have Persephone home in his bed.

“Actually, it’s adorable,” Posy said, taking his hand under the table and giving it a squeeze. “Persephone is a family name passed down from generation to generation to the women deserving of it. My brother and my father used to call me Posy when I was growing up. When Mieszko started using it, I felt like the puzzle piece I had been missing fit perfectly. It clicked like he and I clicked,” Persephone said with a soft smile as she met his heated gaze with heat in her own eyes. 

Sasha rolled her eyes and then got an evil glint in her eye. “Well, what about his puzzle piece?” she purred. “Is it satisfactory?”

Mieszko blushed crimson, humiliation churning in his gut. He was the one who instilled fear in the hearts of men and women alike. He didn't care what they thought so long as they didn't get in his way, but for Sasha to throw around such blatant lies and slander, her intention of course to defame him, was where he drew a line. How was she getting to him? He was the Mieczyslaw Gajos, and she was just a little gold digging whore. The way she talked about his cock was ridiculous. He was definitely above average by quite a lot. 

Plenty of men and women had been unable to walk the next morning because of how good he fucked them. It was interesting that she used to crave being stuffed full by his cock only to decide that little Jayme—who was at least three inches shorter—could serve her better.

Nothing was ever good enough for Sasha. She always wanted more. 

Mieszko pretended to pay attention to her endless yammering, even as he subtly made eye contact with the manager who nodded his understanding. “Stop,” he said, voice low but firm. Really, it was a warning. She was lucky he hadn't done more than warn her, that she was even getting a warning, but it was a warning she of course refused heed. Either she didn't hear the warning disguised in his tone or she didn't care.

Her comments got even more cruel, cutting, biting and downright degrading. Everything he did or said while they were together and some things he didn’t were being laid out for Persephone and the rest of the establishment to hear. 

✦•🥃•✦

The other patrons had various expressions in their faces, ranging from annoyance, disgust, disapproval, and anger. Others exhibited an air of sympathy toward him and Posy. He even saw a few people who were looking at Sasha as if she was insane. Of course, the ones bearing an expression questioning her sanity were his men. They knew who and what he was. Sasha didn't have any idea and it was going to cost her, most likely she'd pay with her life. She would have found out who he was and what he did if they had gotten married, but Mieszko was really fucking glad they didn’t. 

He felt the desire to maim someone growing ever enticing. Persephone doesn’t deserve to be treated in such a way and that was the nail in Sasha's coffin. People just continued to stare at them. It made him furious, and his hand twitched as if to grab his gun or perhaps his knife. He did think her crimson dress would look even better bloody. 

As he went to stand to put an end to her tirade, he noticed Persephone making a fist, her knuckles white as snow from how hard she was clenching them. She was shaking and she looked pissed. Mieszko didn't want her getting even more upset. It was taking everything in him not to land a killing blow as it was.

It had been an amazing date before his ex had made an appearance. Posy made him feel like it was safe to love again. He had never loved Sasha. The last person he remembered loving was his mother and she had died not more than a decade ago. His mother would have loved Persephone, of that, he was sure. He was sad that he wouldn't be getting another date with her. Then again, he too would probably turn and run away from this if he were her or not, considering who he was and what he did.

He told his ex to back off and she towered over him easily since he remained seated. She wasn't as intimidating as she thought she was, but he did really wish he was standing. Instead of doing so however, he simply took another bite of his dinner. The meal was excellent, and he really needed to come again soon.

It was so tempting to lash out, but his mother raised him better than that. 

Apparently, Sasha didn't appreciate his lack of response and asked him if he wasn't saying anything because he was afraid of little ol’ her. 

She tried goading him and then Persephone has had enough. She shoved her chair back, standing from her seat. Mieszko noticed that Sasha flinched at Posy's actions. The room felt darker suddenly and the chill he felt resonated deep within him setting fire to his core. He had to subtly adjust himself and had eyes only for Posy as she said, “Hey! Listen up you evil manipulative disgusting bitch!” 

Sasha looked furious and turned towards Posy, trying to regain the ground she lost when she flinched. 

Said woman smirked. “You better watch it! This man is a-fucking-mazing. He is everything that I have ever wanted. Just because you’re regretting something or missing daddy’s money doesn’t mean you get to waltz in here, act like a whiny bitchy whore and expect us to just sit here and take it.”

“Why you little—” Sasha started but cut off with an indignant squawk when her arms were seized. 

Two men came forward with a pair of handcuffs, their badges gleaming in the light. Mieszko smirked at them, throwing them a wink and a nod as they dragged Sasha out into the night. 

When he and Posy left, they nodded at the sheriff who nodded back. Mieszko and the man had an understanding. Both Mieszko and Persephone ignored the cries and anger of his ex as she was taken away. 

They went home together, his place, and ended up in his bedroom, bare beneath the sheets. It was just as phenomenal as he had imagined it would be. She was stunning and he was going to find a way to make her his.

✦•🥃•✦

It was just after one in the morning when Mieszko tore himself away from watching the gorgeous woman as she slept. He slipped silently out of bed and changed back into his date outfit. Before leaving the room, he kissed her forehead, whispering a promise to come back to her.

"Tha epistrépso sýntoma, agápi mou," he whispered, his lips brushing against her temple.

✦•🥃•✦

An hour later, his driver pulled up to what looked like a sweet innocent little home in the country, at least from the outside. He smirked evilly at such a naive thought. This home was the antithesis of innocent. It was perfect for what he had planned though. 

Downstairs, tied up with mascara stained cheeks was pretty little Sasha. Her eyes widened when she saw him and he couldn't help the scoff, hiding his amusement. The look she gave him was ridiculous and sad. She looked at him as though he would save her from what was to come. Of course, he would be doing no such thing. He rolled up his sleeves and cracked his neck as he rolled his shoulders. 

Amber eyes darkened as he stepped up to the table. “You know even though I have all the makings of the perfect surgeon, I prefer to use my anatomy knowledge for more personal projects.” His lips curled into a vicious smile, no sign of anything other than the darkness of his soul.

She flinched back from him as he approached her with a sharp scalpel in his hand. He traced the blade down her cheek and then down her throat. “You’ve been such a naughty girl, sweetheart. I’m so disappointed.”

She looks like she’s trying to speak and Mieszko softens his eyes only slightly to encourage her. 

At that she finally managed to speak. “I’m sorry, baby. I’m sorry. Please I—”

“Sorry for what? Hm?” he hummed, the blade resting at the column of her throat. He could practically see the skin bathed in crimson, but he had always been a patient man when it counted. It would pair beautifully with her dress when he did finally spill it. Perhaps if she had worn any other color, he wouldn't have been picturing this for hours.

“B-Betraying you by sleeping with Jayme,” she panted out, hyperaware of the blade but her eyes never left his face. 

He nodded and just when she looked relieved, he nicked her cheek. She gasped in surprise, choking on a sharp inhale. The pain took a moment to comprehend.

She looked at him as though he had betrayed her. Fuck that. “Let's discuss strike one. You earned your first strike when you stole my money. If you wanted or needed my money, all you had to do was come to me and ask for it.”

He nicked her other cheek near her jawline. “Then of course we have strike two. You earned your second strike when you slept with one of my men. If you were unsatisfied, you should have come to me. We both know how much you craved my cock and yet you went to him.”

The scalpel pressed against her jugular, and he loved the way she trembles with terror. Her throat bobbed as she tried to swallow without pressing further against the blade. “Last, we have strike three. You earned your third strike when you went after my girl. You’re the one who betrayed me. You spread your legs for him like a hussy and did so more than once, yet you the audacity to show up and cause a scene. I was surprised that Posy snapped back at you, but I was also thrilled.” He sent her a cruel grin., his smile all teeth and very much the predator he had always been. “She has more of a backbone than you’ve ever had.”

There was no time for her to beg as he cut her throat. 

As she slowly bled, the crimson river beautifully pairing with her dress, he repeated his displeasure and disappointment. 

✦•🥃•✦

As her eyes grew hazy, he recounted her transgressions: the money she stole, the number of times she had sex with Jayme and then started needling at her confidence. He smirked as he told her what everyone must have thought of her tonight. He called her names and then humiliated her like she tried to humiliate him. He unlike her, knew exactly where to hit to break her.

When he was finished with his verbal assault, she was a mess of blood, sweat and tears. She was limp now and barely breathing. 

“You would have had everything. I would have given you everything. You would have had me and now…” He trailed off, clicking his tongue and tsking at her. His lips were pulled into a pout. He knew how it made his mouth look even more tempting. He was amused how despite being close to death, she managed to lick her lips at the sight. “Now everything is what you lost, and now you have nothing. You are nothing.”

When his hand stroked her hair in a gesture of empty comfort, she pushed into the contact with a whimper. Then and only then, did he finally smile at her. She tried to smile back but couldn't and her face was almost ghostly white now. 

“Tell me what you need, sweetheart,” he said. 

“Kill me, baby? Please!” she begged as best she could. 

“Shh,” he cooed at her. “I will. I promise. Tell me why, sweet thing. Why do you need to die?”

With a cough that was more of an exhale, she met his gaze. “It’s what I deserve. Please, baby? Please?”

Mieszko smiled at her. It was not a nice smile. The look she gave him in response though was one of the utmost pure unadulterated devotion and adoration as if she was staring at her salvation. 

It was too bad she didn’t show such adoration and devotion before. He would have given her anything she asked for. He would have given her everything. 

✦•🥃•✦

Long fingers without a speck of blood on them—despite blood being everywhere else—wrapped around her throat. His hand squeezed the pale column harder and tighter, most likely and hopefully leaving bruises behind. 

She didn't struggle, couldn't as she believed this was what she deserved. She smiled as the light was snuffed out of her eyes and the last of her tears slipped down her cheeks. Her expression was serene and peaceful. Mieszko did so love bringing people to this place of mind break. Between the body and the mind, he preferred to break the mind. It didn't take much to make them think what he wanted was what they wanted. It was an art that he had perfected as he easily rose to power. 

“Clean it up!” he barked at the man in the shadows, a man who had been watching the entire scene with fear coursing through him. 

With a gulp as he fought to swallow the bile rising in his throat, the man stepped forward and was shoved to his knees. 

Mieszko watched the man cleaning and smiled cruelly. “Good boy, Jayme.”

Jayme and Sasha’s bodies vanished but no one gave a damn. Not that anyone knew about either. It was known they were sleeping together and Mieszko would of course be proven innocent. Obviously. 

He had to adjust himself as he watched the cement pour, and the blood drain. He shivered as the water flooded the building and groaned at the fire that lit up his car windows when his driver drove away. The explosion nearly had him cumming then and there. He had sent a tip in to his contact in the government about a terrorist attack. After all, the scene would exhibit the signature of a well known terrorist group. Not that anyone needed to know that the terrorist group didn’t actually exist.

✦•🥃•✦

When he arrived back at his house, there was a light on. He stilled in the entryway, concerned that Persephone was awake and had and noticed his absence. So, he stilled, his ears alert for anything out of the ordinary. However, upon ascending the stairs, he found Posy still sound asleep though now she was lying on her back, the sheets leaving very little to the imagination. His eyes flicked to the side, and he sighed in relief. It was just the bathroom light illuminating the darkness of second floor.

He decided to take a hot shower and once he was inside, he sighed. His shoulders felt as though they bore the weight of the world on them. He pressed the palms of his hands against the tiles, resting his head against the wall and letting the scalding water remove the tension from his body. His mind was at war with his heart when it came to the woman in his bed. He couldn't bear a repeat of Sasha, but should he tell Posy now or wait and—

The bathroom door opened, footsteps echoing as they came closer and then stopped just outside the shower. He glanced towards the glass to see Persephone watching him with an expression of concern. Her eyes were dark, and she looked even more like something other than she had earlier in the evening.

When he didn't say anything, she joined him and when he didn’t object, she washed his body with his favorite soap. Not that she knew it was his favorite. 

Mieszko knew she couldn't see or smell the blood on his hands and therefore, she couldn't possibly know what he had done but the soap suds trailing down his body gave him a sense of purification. The soap was washing the torture away, taking some of the stain on his soul away with it as it swirled down the drain.

Persephone didn't speak, and it was as if she knew what he had done, what he did and what he will do again. 

She always knew when not to push him. She was incredibly smart, observant and calculating. Mieszko was sure that if he didn't tell her, she would figure it out on her own. It was another reason he was torn. He wanted to see her the moment understanding hit her, the moment the realization dawned on her face. He wanted to see her eyes alight with unconditional acceptance of who he was and what he did. Telling her now though, would enable him to gauge her emotions about things and deal with it if need be.

As his eyes slipped shut, relishing the feeling of her fingers in his hair, he refused to tell her. Something told him it was completely unnecessary. 

For now, he wouldn't make a decision about anything important in regard to this gorgeous woman. For now, he would give her all of himself—all of himself that he could give—and hoped that when she finally glimpsed the evil darkness of the devil under his mask, that she would embrace it, embrace him. He hoped that she would embrace all of it instead of fearing it and fearing him. By Zeus, he would be hers and all she had to do was be his.