Tumgik
#escafeism
escafeism · 6 months
Text
You left like I was never a reason to stay.
90 notes · View notes
iamgwenc · 7 months
Text
Useless.
She danced privately to
the moon in her room,
hoping she'll do it
to some man one day.
He talked to the sun
in his room, hoping
he'll do it to some
woman one day.
Two persons, longing
for the same thing, yet
too shy to even find for
that special connection.
All because of doubts and
useless fears.
10.29.2023 | G.C.
29 notes · View notes
ayawsadiktador · 2 years
Text
Nagbabalik sa tumblr. Ewan ko kung may nakakaalala pero buhay pa ako 😂
3 notes · View notes
sintagma11 · 1 year
Text
Noticias más importantes de hoy
Primer Criptomoneda respaldada en Oro
Disturbios en Santa Cruz, Bolivia por detención de gobernador
Agarrón en Pacto Histórico: Agmeth Escaf y Gustavo Bolívar se encendieron duro
Botellas de Whisky por 5 millones: Guardias del Inpec involucrados
Erika Zapata, parlache del barrio en en Caracol Noticias
Toda la información: https://bit.ly/3GwnKaA
0 notes
ensemblestarscafe · 1 year
Text
Happy (belated) 1 year anniversary, ESCAFE!
1 YEAR ANNIVERSARY WORK! (Epiphany)
Hello, grettings, good day, night, evening,
This is the manager of the cafe blog for enstars!
First of all time flies, and it's been over a year since this blog existed...
Second of all thank you everyone for the support and 180 followers what the-
Make sure to celebrate those who contributed in this blog too~!
Until the next year anniversary, we'll still be producing posts whenever we can. :)
Thank you all, and happy 1 year anniversary, ensemblestarscafe!
Sincerely,
Yeul
8 notes · View notes
myscrap · 10 months
Photo
Tumblr media
丁un🍊さんはTwitterを使っています: 「喫茶EScaf(p)e 店員の愛想は悪いが穏やかで優しい空気に満ちた不思議な空間。人気メニューは山盛りワカメスープ。 https://t.co/Rv3kfBnRkw」 / X
4 notes · View notes
rerollthedice · 15 days
Text
"EL INFIERNO QUE QUEDA DE HABER VIVIDO CON UNA MUJER" Hay placer en la comida, hay placer en el sexo, hay placer en las metas cumplidas, incluso, hay placer en el fracaso, en los golpes. Hay placer en una mirada, en un beso, en un te amo, en un te odio, en una bienvenida... Y.... ¡EN UN ADIÓS! Pero uno de los placeres más adictivos que han experimentado hombres como yo, es el enorme placer de vivir y dormir con una mujer, porque es todo lo antes mencionado, pero a la vez. Muchos hombres se quejan, de sus cantaletas, de su marcación estricta, de sus celos, incluso, los he visto quejarse de ser amados por su mujer... Y eso sí que es sumamente comprensible. Porque ser amado por una mujer, duele, duele a rabiar... Y si aún no te ha dolido, pues tarde que temprano te va a doler... Un día a día con una mujer que viva contigo, es un día que se debe disfrutar a pico de botella. Vas todo el día recogiendo cada souvenir que ella deje tirado, por descuido, o por maña. Al fin y al cabo, todo es una bendición. Comienza el día, la vez dormir, apoderada de toda la cama, de todo su territorio, de todo lo que ella cree que es dueña, incluido tú. Envuelta en las sabanas donde deja impregnado su olor a rosas, a jazmín, a perfume a sudor de batallas del amor. Observas cada detalle de esa mujer, su silueta, sus pliegues, el encaje perfecto de su ropa interior con su silueta. El azabache de su cabello sobre su cara. Todo su cuerpo en perfecta armonía con el universo y con tus ganas de que te vuelva una reverenda mierda. Es difícil concebir el sueño cuando duermes al lado de una mujer. Porque ya estás en un sueño, pero despierto. Es un espectáculo de luz en primera fila. Ves como se levanta, con una sonrisa, o mal humorada, tal como en sus días de periodo. Y tienes que aguantártelo, es parte de su cambio hormonal, hace parte del paisaje del paraíso. Es parte del placer y honor de vivir con una de ellas. Todo tu cuarto está minado de su olor a lavanda, sus sandalias y zapatillas al lado de tus zapatos, todo el tocador verbenado con sus cosas, sus collares, bolsos y cinturones en el perchero, el baño lleno de su ropa interior que huele a rosas, su cepillo de diente, sus enjuagues, sus perfumes, “Uno para cada momento del día”. Sus toallas, para cada parte del cuerpo. El cajón de sus medias, los cajones del tocador llenos del secador, de la plancha de cabello, de los cepillos, el maquillaje para cada momento de rabia o alegría que la hagas pasar, de todo tu mundo. Y la ves ahí tirada en tu cama, y ves tu corazón latiendo en otro cuerpo. Porque sabes que ella es una noche de san juan en tiempos de cuaresma, ¡Sí!, ella, tu fin de semana eterno, tu siesta bajo la sombra, flor de tu sala, rosa de tu cocina, clavel de tu baño, primavera de tu habitación, último pétalo de la margarita que deshojaste, pequeña supernova. Cada huella que ella deja por la casa es un tributo a la belleza de la existencia, es una pincelada precisa de la fortuna, de tu fortuna. Su foto en la mesita de centro, la casa decorada a su gusto, es un auténtico palacio de una princesa. En la cocina todos sus platos, sus cucharas, su licuadora, todo, toda tu casa es completamente de ella, uno, como hombre de la casa, no tiene nada dentro de ella, porque lo tiene todo. Si ella se va, se lleva todo, y solo quedan trastos inservibles para ti, Porque ella lo es todo para un hombre como yo... Lo es todo... ¿De qué te sirve tu cocina si ella se va?, ni para ensuciarla. Porque con ella se va, incluso, el hambre. Toda la casa de un hombre se arruina cuando la mujer se le va. Aunque la casa cueste miles de dólares, no vale nada si ella se va. No sirve para nada la casa, ni para cubrirte de la lluvia, porque en ausencia de una mujer, aunque no llueva, siempre habrá una tormenta dentro de la casa. Y terminas habitando un infierno, al que antes, cuando estaba ella, le llamabas HOGAR... Khaín Escaf
0 notes
Text
Dura discusión entre familiares de Luis Días y Agmeth Escaf en partido de la Selección Colombia en Barranquilla, ¿por qué?
En el video se puede evidenciar la gran molestia de los familiares de Luis Díaz con Agmeth Escaf, presuntamente por unos asientos en la tribuna en la que se encontraban ambos. En medio del partido de la Selección Colombia frente a Venezuela en el estadio Metropolitano de Barranquilla, quedó registrado por medio de un video al congresista Agmeth Escaf discutiendo y a integrantes de la familia del…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
Apr 12. Emotional Damage
Got home from munisipyo and daylight cafe(Builders) habang nakaduty padin ako from work. Still working padin kahit nasa labas habang iniisip kung bakit umabot kami sa ganitong sitwasyon. 
Para akong sinulid na pinipilit ko lumusot sa karayom, para akong nasa kawalan ngayon na lahat ng bagay na tiniis ko nauwi lang sa wala. Alam ko naman aabot kami sa ganito, pero di ko inasahan na talaga dito kami nauuwi, binabalikan ko lang yun nakaraan last yr same place na narealized ko na sana last yr palang pala tinapos ko na. pinakamabigat at masakit para sakin kung iisipin ko lang kaya pala di nag grow o naayos ang relasyon namin dahil sa mga taong tutol sa relasyon namin simula palang. Pinaglaban naman niya ako na pakasalan dati pero bakit nung mag-iisa o dalawa taon na si Zoe sa mga kumutya sakin naging isa nadin siya sakanila, na parang kasalanan ko lahat, mali ako, nagkulang ako bilang asawa, di ako sanay makisama, na kahit saang angulo ako yung may problema at wala nagawang tama. 
Daming nasayang na panahon, binigyan na ako ni Lord ng ilaw na sasagip sakin dati. Pero dahil sa awa at pagmamahal na meron ako nagawa ko siyang bitawan kasi nakita ko din yung buhay na pwede niya danasin kapag pinilit niya pumasok sa buhay ko. Pakiramdam ko para akong may sakit, na kapag meron isang taong humawak o pumasok sa buhay ko eh, masisira din ang buhay niya. 
Pero last yr 2021, God saved me. Empanada and Milk escafe, si Hanna ang ginawang instrumento ni Lord na nakapagpabago ng buhay ko, isama mo pa yung Axie ko na nawala. 
After 3 years of losing identify, God lifted me up. Sa pagkakadapa at pagkabagsak ko siya ang sumagip sakin na umabot sa punto na nandito ako ngayon, siya ang nagtaas sakin ng kusa na hindi ko kailangan ipagyabang sa iba kung ano ang narating ko ngayon kundi ang kaya ko lang ipagmalaki ngayon ay nandito ako sa sitwasyon na to kasi dito ako dinala ng panginoon ang alam ko lang at sinasamahan niya padin ako sa laban ko na to ngayon. Nakakapagod, nakakadrain, at nakakaexhaust ng buong pagkatao. Pero sa mga oras na to, naalala ko ito yung stage nung sakit na dinanas ko dati kay JP na sa tatay niya ang issue namin dati, mahal ka niya pero di ka niya maipaglaban. Ngayon naman mahal ka niya pero kailangan mo padin may isakripisyo, kaso ang kailangan mo isakripisyo yun katahimikan na kahit kailan di mo nabili o nakamtam sakanya noon pa man. 
Losing of self respect, Is the real hard to let go.. 
Ang hirap igain neto sa mga taong bulag o never nakita ang mga nakaya mo sa mga di mo kinaya. Mulat sila sa mga mali mo na until now di niya kaya tanggapin ang realidad na meron kang kinaya at tiniis para maabot yun ginusto mo lang naman na magkaron ng buong pamilya. 
Nakakapagod pala no? Na kahit anong gawin mo na kahit pati sarili mo hindi muna magbigyan ng oras ang ending kung saan ka nagkulang yun padin ang highlight. Siguro kundi ko binitawan yun ilaw na dinala sakin dati wala siguro ako dito, hindi siguro ako nagiisa, hindi siguro ako nasayang yun oras ko sa taong umaasa ako na sana magbago.. Iniisip ko nalang na lahat nang pagsisisi ko ngayon papalitan din to ni Lord nang pasasalamat ko na buti nalang nagawa ko maghintay, na marerealize ko na hindi sayang yun chance na binigay ko sakanya kasi darating din yun oras na maabot din niya yung rurok na magsisisi siya 
0 notes
tefaltolavarunaolla · 2 years
Text
FUNCION UNICA!!!!!
Este sabado 23 de julio función de teatro de la obra
NOSOTRAS LAS MONSTRUAS
19:00 hrs
Parque Cultural de valparaiso
Entradas en la puerta del teatro
Montaje inclusivo que visibiliza la lucha de minorías y disidencias, para transmitir el mensaje que la aceptación no viene desde lo sexual, sino que desde la base humana, desde el respeto. Valor tan dañado en una sociedad neoliberal y desigual como es la chilena, donde el desequilibrio ha llevado a los opresores a ostentar la impunidad liberados de pagar sus delitos, amparados en el determinismo, situando la movilidad social como una utopía.
Por medio de coreografías con cuerpos livianos y movimientos sutiles, interpretan un coro que maneja muy bien silencios y tiempos dando ritmo a la obra. Se aprecia técnica y habilidad actoral, destacando las actuaciones de las parecidas hermanas, Clara y Solange, que juegan a cambiar de roles, con la falsa esperanza de dejar quiénes son, seres de segunda clase o categoría, las criadas.
Ficha Técnica
Título: Nosotras, Las Monstruas
Dirección General y Adaptación de texto: Jacqueline Roumeau
Asistente de dirección y técnico: David Ibarra
Elenco: Carlos Fernández, Héctor Alvarado, Constantino Racordon, Argenis García, José Zapata.
Diseño de escenografía: Jorge «Chino» González y Jacqueline Roumeau
Diseño de vestuario: Jorge «Chino» González
Diseño Iluminación: David Ibarra
Coreografía: Gonzalo Beltrán
Composición musical: Alejandro Miranda
Técnico en sonido: Luciano Vásquez
Realización vestuario: José Pinto Muñoz
Realización escafal: Diego Rojas
Realización audiovisual: Juan Esteban Vega
Comunicaciones: Marcela Piña
Concepto diseño gráfico: Muriel Velasco
1 note · View note
escafeism · 29 days
Text
When you're crying because of stress, it turns into crying over family, crying over my past, crying over losing my person, crying over the fact that they'll leave me eventually, crying about my body and crying about my life
23 notes · View notes
iamgwenc · 7 months
Text
24 hour vacation.
Let me rest for a day, for
What is a day compared to
A week.
What is 24 hours compared
To 168 hours, be offline
To feel and experience.
What is but 1440 compared
To 10080, to relax and be
With people who matter.
22.01.2023 | G.C.
15 notes · View notes
the-trashbin · 3 years
Text
broken.
I sat in silence - As you broke me in pieces and tore me apart.
m.r.//210221 | Haiku_002
38 notes · View notes
scribbling-stranger · 3 years
Text
Tumblr media
self worth is actually paying attention to your negative tendencies, then carving your path to improving them. in this way, you allow yourself to expand your horizon, unearthing a more capable you. have a gypsy feet like dandelion, taking its seeds as much as five miles from the origination plant — unpretentious to its enchanting beauty that is quite humbling to behold — just like you. we can be so much better. xx
0 notes
pursigido · 3 years
Text
Hindi nga natin maiwasan isipin iyong taong wala namang pakialam sa atin eh 🥲
3 notes · View notes
luna-rav · 3 years
Text
Different Times
It takes years to realize that loneliness is your best friend. Companionship is overrated and too many people have had too much of it that we start to hate each other. The differences of people that we are supposed to accept become a nuisance. No matter how much fun it is to indulge in each of our similarities, we become over saturated with different characters surrounding us. I have enough personalities within me. The persona I project, the persona I desire to portray and the real me who is constantly suppressed because of my own chosen principles and several factors like reputation, the desire to impress, and simple wanting to appear decent. Sometimes, the reality of my personality becomes unclear when I try to be me but realize it is so wrong. Is it really me? To be this evil and immoral? 
Loneliness, as sad as it sounds, made me realize that the worst and best of me is brought out through isolation. Maybe it’s just me, maybe it’s just my introverted personality and this is probably not applicable to a lot of you who this writing reaches. For me, isolation for the first few days elates me. It makes me feel shielded from unnecessary interactions. For the first few my days, it is still my choice who I talk to, who I wanna see. For the first few days, I talked to know one. I stayed within my bubble, the bubble that has been with me even before this chaotic world phenomenon has started. After a few days, It was not my choice anymore. 
I wanted to be alone within the crowd, but these days the silence is too loud. There were no one. At all. There was no one to ignore, no one to watch, no one to forget, no one to remember. It made me so lonely. It’s as if I wanna touch people even if I never wanted to. It made me want to love strangers. Today, I wanted to kiss a boy or maybe a girl, I wanna hug a girl so tight or punch a boy. I don’t know. Maybe I should just see people, get to know them. Maybe I should get my heart broken, i wanna trust someone so bad and have them break that trust. I just want to feel something.
3 notes · View notes