#grzegorz pawlak

[greasydumbfuck]

ignore that this is a skyrim video and in polish but this is the polish VA of frank castle in the 1994 show and its the voice frank has in my head always. and i feel a strong need to share that with you guys bc i think it is a good voice

[donospl]

JAZZOWE ZAPOWIEDZI: Pięciolecie L.A.S. listening and sounding – trasa koncertowa

L.A.S. listening and sounding – inicjatywa koncertowo-wydawnicza utworzona przez Piotra Damasiewicza – świętuje swoje pięciolecie. Jubileusz uczczony zostanie pięcioma koncertami w pięciu miastach. L.A.S. kojarzy się w sposób oczywisty z  wydawaniem muzyki, ale  jest także platformą propagowania sztuki i muzyki poprzez wspólne jej doświadczanie na linii słuchacz-muzyk, artysta-widz. Energia…

[featherglum]

hiya the last Fryc Gąsienica and Witkacy post made me wonder, do u have any specific voice claims for them :0?

Fryc would definitely sound like Wander in the Polish dub of Wander Over Yonder ^_^

(somewhat related fun fact: the guy who voices Wander in the Polish version (Jacek Bończyk) also voices Shaggy in probably every version of Scooby Doo :-] )

As for Witkacy, my initial headcanon was a Polish text to speech voice from this site (Jan), but I also feel like he could totally be voiced by an actual person if it was someone like Dariusz Odija, Grzegorz Pawlak or some other Polish actor who has a deep voice and is mostly known for playing villains or tough guys.

So yeah, not 100% sure about his voice yet.

[pop-culture-diary]

Czas na nowy teatr

"A New Brain: Czas na nowy mózg" Stowarzyszenie Hiznits

Premiera: Dom Kultury Kadr, maj 2023,

Muzyka i słowa: William Finn

Scenariusz: William Finn i James Lapine

Reżyseria i przekład: Katarzyna Solecka

Współpraca reżyserska: Grzegorz Żórawski

Choreografia: Katarzyna Solecka, Jarosław Derybowski

Scenografia: Jarosław Derybowski, Katarzyna Solecka

Występują: Filip Brzeziński, Olga Warykowska / Katarzyna Wolfke, Natalia Ufniarz / Ida Wrona, Mateusz Grzebalski, Patrycja Mleczek / Julia Pawlak, Monika Dropik / Marlena Głosińska, Grzegorz Żórawski, Robert Wielgo, Urszula Karolak / Katarzyna Solecka, Natalia Anczok, Zuza Wiśniewska

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 17 września 2023

Stowarzyszenie Hiznits dało się już poznać polskim pasjonatom musicali przy okazji premiery „In the Heights” dwa lata temu. Tym razem sięgnęło po sztukę o wiele mniej znaną, która gdyby nie oni pewnie nie zagościłaby na polskiej scenie w najbliższej przyszłości. Mowa tu o „A New Brain: Czas na nowy mózg”, musicalu Williama Finna („Falsettos”, „The 25th Annual Putnam County Spelling Bee”) i Jamesa Lapine’a („Falsettos”, „Into the Woods”, „Passion”).

Głównym bohaterem „A New Brain” jest Gordon Schwinn, młody kompozytor, który rozpaczliwie próbuje napisać swoją najnowszą piosenkę, numer o żabach, zamówiony przez ubierającą się wyłącznie w ubrania inspirowane żabami, Panią Bungee. Gordon czuje ogromną presję i obawia się, że jego kariera utknęła w martwym punkcie. Ale rozpaczliwą walkę z piosenką dla dzieci przerywa mu nagły ból głowy i omdlenie, zakończone przyjęciem do szpitala. Lekarze stwierdzają malformację tętniczo-żylną i zalecają ryzykowną operację. Tak rozpoczynają się zmagania Gordona z jego własną głową, droga przez diagnozę i leczenie, której wcale nie ułatwia mu nadopiekuńcza matka Mimi, wiecznie nieobecny chłopak Roger czy pani Bungee, która wciąż domaga się swojej piosenki o żabach, choć kompozytor następnego dnia ma mieć niebezpieczną operację.

W musicalu przeważa motyw strachu. Gordon boi się umrzeć zanim coś stworzy. To nie musi być coś wielkiego, chciałby stworzyć cokolwiek. Jego matka boi się stracić syna i ukrywa ten strach pod wiecznym optymizmem, próbując zająć się czymkolwiek, byle tylko nie myśleć o zagrożeniu. Stara się też znaleźć winnego obecnej sytuacji, a pod jego nieobecność obwinia książki, które kocha jej syn. Pojawia się też gniew. Gordon wścieka się na Rogera, że ten tak późno dotarł do szpitala, Mimi w gniewie wyrzuca książki.

Niestety, to właśnie tekst źródłowy jest najsłabszym elementem musicalu. Mam wrażenie, że gdyby spektakl potrwał trochę dłużej, a niektóre wątki zostały bardziej rozwinięte, efekt końcowy mógłby być znacznie lepszy. A tak dostajemy spektakl, który ze szczegółami przedstawia moment zachorowania, diagnozę i towarzyszące jej uczucia, a także przygotowanie do operacji, ale zbyt szybko przebiega przez rekonwalescencję. Dostajemy może jedną scenę poświęconą temu jak Gordon wraca do zdrowia i jak wygląda jego życie po chorobie i jest to scena spaceru po parku. Nie widzimy jak zmaga się z efektami choroby czy leczenia, jak na nowo uczy się wykonywać najprostsze czynności. Przeskakujemy płynnie od operacji, przez niepokój rodziny i rozpaczliwą piosenkę matki o stracie, do romantycznego spaceru z chłopakiem. To dość dziwny zabieg, który sprawia, że spektakl staje się nieco trudny do zrozumienia. Przyśpieszenie akcji oznacza też, że Gordon nie ma czasu na konfrontacje z matką, po tym jak ta wyrzuciła jego książki, gdy on sam był w szpitalu. To detal, ale fakt, że tak po prostu przechodzi do porządku dziennego z tym, że bliska mu osoba pozbyła się jego ukochanych przedmiotów, wydaje mi się nieco dziwny.

To powiedziawszy, musical został wspaniale przetłumaczony. Katarzyna Solecka przygotowała tekst świetnie oddający oryginał, a jednocześnie idealnie pasujący do muzyki i po prostu dobrze brzmiący w ustach aktorów. A to właśnie kreacje aktorskie są najciekawszym elementem „A New Brain”.

Filip Brzeziński jako Gordon świetnie oddaje frustrację artysty, który musi w pocie czoła pisać piosenki dla dzieci, a potem człowieka, którego zdradziło własne ciało i to co zawsze najbardziej cenił, czyli mózg. Jest niesamowicie ludzki w swoim strachu i rozgoryczeniu i w tym jak próbuje odepchnąć wszystkich tych, którzy go kochają, by nie musieli go widzieć w takim stanie.

Katarzyna Wolfke lśni jako Mimi. Każdy ruch wykonuje z nerwowością, jakby targały nią miliony emocji na raz. Mam wrażenie, że całkowicie kradnie parę scen, bo to jej ból i jej strach wychodzi na pierwszy plan. Jej „Muzyka ciągle gra” („Music Plays On”) powala na kolana, słuchając końcówki jest się przekonanym, że to już koniec spektaklu, bo po prostu nie da się tego przebić. To prawdziwy showstopper[1].

Mateusz Grzebalski jako Roger jest ostoją spokoju i ciepła. Do jego przybycia matka i koleżanka z pracy Gordona miotają się zaniepokojone, lecz gdy tylko się pojawia, nerwowa atmosfera znika. Jego uczucia względem Gordona są oczywiste od pierwszej chwili, w tym jak znosi jego gniew i wspiera go bez względu na wszystko, czy to przez diagnozę, operację, czy rekonwalescencję. Ale najlepiej Grzebalski wypada w scenie, gdy jego postać przeżywa niepewność i strach, czyli podczas operacji Gordona.

Warto też wymienić Natalię Ufniarz, która zachwyca jako pani Bungee. Energiczna, nieco szalona i ubrana w zieleń podkreślaną przez oświetlenie, jest powiem świeżego powietrza i odskocznią od poważnej tematyki musicalu. Nie sposób źle się bawić, gdy pojawia się na scenie.

Hiznits wprowadziło też dodatkową bohaterkę, Wenę (Zuza Wiśniewska). Wena towarzyszy Gordonowi przez cały spektakl, jako personifikacja jego zmagań z sztuką i wizji jakich doświadcza pod wpływem choroby. To rola niema, więc aktorka musi przekazać wszystko tylko i wyłącznie ruchem i robi to perfekcyjnie.

Ale to nie wszystkie zalety musicalu. Warto też wymienić imponująca scenografię, utrzymaną na naprawdę profesjonalnym poziomie. I oczywiście kostiumy. Ponieważ „A New Brain” jest spektaklem opowiadającym o zwykłych ludziach w zwykłych sytuacjach, zupełnie nie dziwi, że ich kostiumy stanowią ubrania, które moglibyśmy też zobaczyć na ulicy. To powiedziawszy, idealnie pasują do postaci. Kostium Rogera ładnie nawiązuje do jego żeglarskiej pasji. Ubrania Mimi świetnie podkreślają jej energię i opiekuńczą naturę. Spośród kostiumów najbardziej wyróżnia się oczywiście strój pani Bungee, inspirowany żabami, nieco szalony jak jego właścicielka i składający się z różnych, zdawać by się mogło, niepasujących do siebie elementów stanowi jedną, wspólną całość, idealną dla ekscentryczki, która zamawia piosenki o żabach.

Podsumowując, choć nie oczarował mnie tekst źródłowy, „A New Brain: Czas na nowy mózg” w wykonaniu Stowarzyszenia Hiznits bardzo mi się podobał. Jestem pełna podziwu dla wszystkich realizatorów i aktorów, którzy wzięli udział w tym przedsięwzięciu i bardzo mnie cieszy, że ponownie wprowadzili na polską scenę mniej znany musical, jednocześnie rozpoczynając dyskusję na ważny temat i zbierając pieniądze na szczytny cel. To wspaniałe, że dzielą się swoją pasją z fanami teatru muzycznego w Polsce i już nie mogę się doczekać ich kolejnej premiery.

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna.

[1] Showstopper – piosenka wywołująca tak entuzjastyczną reakcję ze strony publiczności, że przedstawienie trzeba na chwilę przerwać, często ostatnia piosenka przed końcem aktu.

[emzeciorrr]

SENI "Twoje wsparcie" from FILM FICTION on Vimeo.

To ważny i potrzebny temat! Cieszymy się, że przyczyniliśmy się do rozpowszechnienia kwestii do tej pory przemilczanej, a jakże istotnej w codziennym życiu wielu kobiet. Kampanię "Twoje wsparcie" marki SENI stworzyły kobiety dla kobiet przy udziale wspierających i empatycznych mężczyzn � Dziękujemy, że mogliśmy być częścią tej wyjątkowej produkcji! Podziękowania dla całej ekipy: �� Agency: Agencja Ancymony Ancymony: Katarzyna, Roksana, Monika, Agnieszka, Aneta, Anna Klient: TZMO SA / SENI Klientki: Julia Kijewska, Joanna Haln, Monika Jagielska, Monika Malek Reżyserka: Ania Bajorek DOP: Dominika Podczaska 1st AD: Roma Zachemba Editor: Patrycja Piróg Produkcja: Film Fiction, Adrian Pawlowski Kierownictwo produkcji: Sylwia Witkowska Koordynator: Ewa Adamus Asystent kierownika produkcji: Justyna Wójcik Kierownik planu: Piotr Kawycz Fotograf produktu: Michael Nowak Operator Steadicam: Marek Borniński Asystent kamery: Krzysiek Krefta Focus puller: Piotr Pluciński Video assist: Jakub Jachowicz Dzwięk: Paweł Szygendowki Rysownik: Artur Tymiński Evodesign Postprodukcja Montaż: Patrycja Piróg Studio BADI BADI Colorist: Ewa Motylewska Postprodukcja dźwięku: Malaga Studio ATM Heliograf Gaffer: Roman "Romek" Machała Safe Trans Jacek Kucharski Kostiumy: Marta Kalinowska, Michalina Trzaska / Hartwig Fashion Karolina Borowska Kasia Stankiewicz Make up: Agnieszka Janczyk Scenografia: Paulina Skrok Rekwizytor: Grzegorz Sztyk Dyżurni planu: Łukasz Chlebowicz, Arek Skonieczny, Marcin Buczyński, Mockupy: Mirka Ania Czajka Maciej Szaszkiewicz, Restauracja Marcello, Robert Kalicki, Robert Pawlak, Cezary Helm, Ula Onopa / Wojtek Szarliński Studio Kameralna, Horyzont, Luiza Guzera, Aktorzy na planie: Karolina Gibowska Oxy Management Filip Krupa Goldfinger Ewa Konstanciak Skene Piotr Biernat Artishub Dorota Gawron Monika Lecińska JMC Studio Marzena Besowska Artishub Barbara Bednarczyk Merito

Dzięki NowyMarketing, Wirtualnemedia.pl i Marketing przy Kawie za publikacje na temat naszej produkcji.

[audiobookpl]

Andrzej Ziemiański - Szermierz Natchniony - Tom 1 - Virion. Zamek

Mrok otwierał właśnie swe wrota. Pokazywał, co jest za nimi. A najciekawsze było, że Virion nie mógł zobaczyć tam niczego, co by go odstręczało. Czego by już nie poznał. Szalony świat Viriona - szermierza natchnionego, byłego skazańca, męża upiorzycy i przyjaciela upiorów - właśnie przeistoczył się w istny sen wariata. Pozostawiona w klasztorze Niki ma dla męża niespodziankę, która wprawi w osłupienie zarówno jego, jak i najstarsze upiory. Szalenie niebezpieczny, ale jednak uporządkowany świat Zamku drży w posadach. Gwiazda z ogonem przetacza się przez nieboskłon. Taida i Virion stają do walki ramię w ramię. Świat się kończy. Nadchodzi czas wszechogarniającego zła, nieposkromionego chaosu i doszczętnego zniszczenia. audiobooka czyta Grzegorz Pawlak KLIKNIJ ABY POBRAĆ

[thecomicon]

Afterlight Announces 'Section VII: Cases Of The Strange And Unnatural' Kickstarter

Afterlight Announces ‘Section VII: Cases Of The Strange And Unnatural’ Kickstarter

Afterlight Comics has announced a Kickstarter campaign to fund Section VII: Cases of the Strange and Unnatural, by Marek Turek, Tomasz Kontny, Robert Adler, Arkadiusz Klimek, Piotr Nowacki, Grzegorz Pawlak, and Krzysztof Budziejewski. Launching May 3, 2021, the story follows a collection of six case files based on the experiences of detectives encountering paranormal and  unexplained…

[grzegorzpawlak]

Sometimes you should be proud of something. Like we are right now. Some time ago, together with Daniel Gizicki, we’re made a shortstory for a competition about Józef Piłsudski and we get second place :D

[storywestistrash]

this joke requires you to know so much about so many things i cant explain it

originally was going to post something worse but a friend told me to maybe refrain

[tiefighters]

Empire Selfie

Created by Grzegorz Pawlak

[the-brave-and-the-dumb]

If you are wondering who is to blame for current LGBT+ people situation in Poland here's a lovely list. Most of these people you can find on twitter which I will probably provide direct links to so you definitely shouldn't ask them multiple times why are they homophobic and why didn't they do nothing to prevent such aggression towards LGBT+ community.

Here we go:

Every polish president after 1989: Lech Wałęsa, Aleksander Kwaśniewski, Lech Kaczyński (deceased) who did nothing to make Poland LGBT-friendly country or even acknowledge issues of the LGBT community; Also Leszek Mller who run the country before ‘89 and still is a politician. When his granddaughter came out as queer he immediately said it’s not true and she isn’t queer.

Special "thanks" goes to current president Andrzej Duda who said "LGBT are not people, it is ideology"

Current prime minister Mateusz Morawiecki who preferred to light a candle under Christ statue decorated in pride flag, than do that on a bridge Milo (trans person) jumped from because they couldn't bare the hate their receive for simply being themselves. Such a huge "all citizens are important to me" isn't it? :)))

Deputies of radical far right-wing party Konfederacja: Krzysztof Bosak, Janusz Korwin-Mikke (who currently said LGBT people should be stoned to death), Grzegorz Braun, Dobromir Sośnierz who are notorious with homophobia

Archbishop Sławoj Leszek Głódź (notoriously calls LGBT a deviation)

Every police officer for establishing this oppressive state. ACAB

Gej Przeciwko Światu (Gay against the world), knows as Waldemar Krysiak, a right-winger who currently live in Germany but has the audacity to tell polish LGBT people they have every right they should have and there is no need to fight for more (just for the record: the only rights we have are those of citizens). He also made transphobic jokes after Milo died and is notorious in his transphobia.

Every deputy of liberal party Koalicja Obywatelska, even those seemingly LGBT-friendly, special thanks to: Grzegorz Schetyna, Małgorzata Kidawa-Błońska, Rafał Trzaskowski (currently a president of Warsaw who signed "LGBT+ card" but he could've sign a blank paper as well because it didn't changed anything; extremely passive when it comes to aggression against LGBT+. Right now he is on holidays so he doesn't even care that yesterday police beat the protesters up and is trying to lock them in prisons for no reason). Also less known members and members of KO's youth group like Mikołaj Wasiewicz wgl congratulated police for their brutality towards protestors yesterday and Wiktor Kos who wrote on twitter "There is no Margot. We were lied to by those fuckers from LGBT. there is [Margot's deadname], a fellon who assaulted a truck, destroyed private property. Man with balls who pretends to be a woman, who needs a therapy" (omg 🤢)

Liberals in general because they have this thing called "being objective" which means supporting the right-wing and blaming the left-wing for anything

Minister of education: Dariusz Piontkowski ("We are against LGBT ideology"), Anna Zalewska ("LGBT card is against constitution" "there is no place for that in polish schools")

Every priest, even those from small churches in small villages, who have ever turned people against LGBT+ people. Here special thanks to priest Jacek Międlar who is openly a fascist

Right-wing, fascist organisations like ONR and Młodzież Wszechpolska (Krzysztof Bosak is a former member of MW btw)

Children's Ombudsman Mikołaj Pawlak, who is not only doing nothing about the child-abuse but also is against any sexual education, LGBT rights and did nothing to help or even acknowledge issues of LGBT teenagers

Ordo Iuris, a fundamentalist christian organisation that funds trucks with anti-LGBT messages like "LGBT people are pedophiles" (they are also "pro-life"). If you want to ask them something I recommend asking Kaja Godek, a notorious anti-feminist, someone who values embryos over living breathing LGBT children and any other lifes tbh

Every sexologist, psychologist and therapist who tried to "fix" LGBT person

Every comedian and director of comedy movies/shows that made disgusting homophobic jokes

Every teacher who ignored issues of LGBT+ youth and was blind and deaf when they cried for help

Every polish author, especially those writing fantasy books, who are consequently homophobic and never did nor never will apologize for it (Rafał Ziemkiewicz especially because beside being an author he is also tangled up in politics)

Every person who decided to stay silent

I will probably also make a post with translation of what polish politicians say about LGBT and I will put trigger warning because it is so disgusting.

[writtensinsmrandersin]

A couple of Villain WIPs by Grzegorz Pawlak. Here's Gil Grimes and his alter ego the Hooligan.

A couple of Villain WIPs by Grzegorz Pawlak. Here’s Gil Grimes and his alter ego the Hooligan.

Joshua Metzger is with Marcel Dupree and Grzegorz Pawlak. March 2 at 8:07 AM A couple of Villain WIPs by Grzegorz Pawlak. Here’s Gil Grimes and his alter ego the Hooligan. VILLAIN issue #3 is coming to Kickstarter in April.

With Every Post you Share on Social Media we want You to do something you might not be doing, Tag a person you know might Like/Need/Want/Learn from the post.-DO NOT…

[creatorsofwrittensins]

A Glimpse of things to Come Soon VILLAIN 2

A Glimpse of things to Come Soon VILLAIN 2

  Marcel Dupree is with Grzegorz Pawlak and 2 others. 3 hrs · 

One of my favorite comics by one of my favorite artists

[pop-culture-diary]

Kto chce z nami ruszyć w bój?

"Les Miserables" Teatr Muzyczny w Łodzi

Premiera: 14 października 2017 

Muzyka: Claude-Michel Schonberg 

Słowa: Herbert Kretzmer 

Oryginalny tekst francuski: Alain Boublil i Jean-Marc Natel 

Choreografia i ruch sceniczny: Emil Wesołowski

Inscenizacja i scenografia: Grzegorz Policiński

Kierownictwo muzyczne: Michał Kocimski

Kostiumy: Zuzanna Markiewicz

Projekcje multimedialne: Newmotion Studios

Przekład: Daniel Wyszogrodzki

Reżyseria światła: Tomasz Filipiak, Grzegorz Policiński

Reżyseria: Zbigniew Macias

Występują: Marcin Jajkiewicz, Jakub Wocial, Janusz Kruciński, Paweł Erdman, Piotr Płuska, Agnieszka Przekupień, Katarzyna Łaska, Joanna Jakubas, Emilia Klimczak, Ewa Spanowska, Justyna Kopiszka, Monika Mulska, Michał Dudkowski, Marcin Wortmann, Mariusz Adam Ruta, Agnieszka Gabrysiak, Beata Olga Kowalska, Mateusz Deskiewicz, Piotr Kowalczyk, Karol Wolski, Marcin Sosiński, Łukasz Zagrobelny, Kamil Dominiak, Bartosz Albrecht, Oliwier Chojnacki, Alex Pająk, Paweł Szymański, Artur Izydorczyk, Livia Ernest, Maria Wójcikowska, Maja Bielińska, Antonina Lewińska, Wiktoria Jajkiewicz, Maria Przybylska, Wiktoria Woźniacka, Piotr Wojciechowski, Maciej Dzięgielewski, Jeremiasz Gzyl, Szymon Jędruch, Przemysław Pawłowski, Daniel Kulczyński, Karol Lizak, Dominik Lewandowski, Marek Prusisz, Marcin Sosiński, Andrzej Orechwo, Marek Prusisz, Maciej Markowski, Bogdan Sokołowski, Marcin Sosiński, Szymon Jędruch, Czesław Drechsler, Anna Borzyszkowska, Dominika Czarnecka, Anna Drechsler, Aleksandra Drzewicka, Martyna Henke, Aleksandra Janiszewska, Patrycja Lenarczyk-onasz, Weronika Musiał, Agnieszka Nastarowicz, Ewa Pietras, Anna Głowacka, Aleksandra Pawlak, Justyna Ziemiańska, Bartłomiej Zając

Dyrygenci: Elżbieta Tomala-Nocuń  

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 16 czerwca 2024

Opublikowana w 1862 roku książka Wiktora Hugo “Nędznicy” zalicza się do kanonu literatury francuskiej. Niestety jej monstrualny wręcz rozmiar często odstrasza potencjalnych czytelników. Mimo to, bazujący na powieści musical “Les Miserables” z librettem Alaina Boubilla i muzyką Claude-Michaela Schönberga od 1980 roku święci sukcesy na całym świecie, zrzeszając wokół siebie wierny fandom. 

Akcja “Les Miserables” rozciąga się na przestrzeni kilkunastu lat. Aresztowany za kradzież chleba Jean Valjean (Janusz Kruciński) po 19 latach wychodzi z więzienia. Postanawia złamać zasady zwolnienia i przybiera nowe nazwisko, co posyła jego śladem policjanta Javerta (Piotr Płuska). Przypadkiem spotykają się po 8 latach, lecz Javert nie rozpoznaje w burmistrzu i fabrykancie zbiegłego przestępcy. Tymczasem Fantine (Katarzyna Łaska) zostaje zwolniona z fabryki Valjeana i nie ma za co wyżywić córki Cosette (Maja Bielińska), którą opiekują się państwo Thenardier (Beata Olga Kowalska, Karol Wolski). Fantine rozpaczliwie szuka zarobku, aż los ponownie stawia na jej drodze Valjeana. Ten ma własne problemy, jeśli się nie ujawni jako zbieg niewinny człowiek odpowie za jego czyny. Ostatecznie przyrzeka umierającej Fantine ze zajmie się jej córką i uciekając przez Javertem zabiera dziewczynkę do Paryża. Mijają lata. Dorosła już Cosette (Emilia Klimczak) zakochuje się w studencie Mariusie (Marcin Wortmann). Córka Thenardierów, Eponina (Justyna Kopiszka) także ma słabość do chłopaka, ten jednak jej nie dostrzega. Przyjaciele Mariusa tymczasem szykują się do rewolucji pod przywództwem Enjolrasa (Kamil Dominiak).  

Janusz Kruciński ponownie udowadnia, że Valjean to rola jego życia[1]. Zdesperowany, gdy zdaję sobie sprawę, że swojej sytuacji, rozdziera serca widzów fenomenalnym “What Have I Done”. Jest też śmiertelnie niebezpieczny, jeśli zajdzie potrzeba i jednocześnie zachowuje wokalną perfekcję. Fenomenalnie sprawdza się też w scenach z małą Cosette, przy której wręcz emanuje ciepłem. Finał spektaklu w jego wykonaniu poruszy każdego.  

Piotr Płuska jako Javert to istnie objawienie. Aktor świetnie zdaje sobie sprawę, jak wyważyć łagodne i mocniejsze brzmienie, co tylko wzmacnia efekt, gdy już zdecyduje się pokazać pełnię swoich możliwości wokalnych. Zachwyca “Stars” w jego wykonaniu, lecz choć może się to wydawać niemożliwe, jego ostatnia piosenka wybrzmiewa jeszcze lepiej. 

Katarzyna Łaska to wspaniała Fantine, a przecież ma do zagrania trudną rolę kobiety, na którą życie zsyła coraz większe nieszczęścia. Śpiewając “I Dreamed a Dream” aktorka pokazuje multum emocji, co odbija się na jej głosie. Przez większość scen balansuje na granicy rozpaczy i zrezygnowania. Tym bardziej odczuwamy jej gniew, gdy już go okazuje. 

Justyna Kopiszka jako Éponine stawia raczej na melancholijną stronę postaci, dzięki czemu jej “On My Own” wybrzmiewa wręcz świetnie. Ma też wspaniałą dynamikę z Marcinem Wortmannem w roli Mariusa. Jej Éponine cudownie udaje, że niczym się nie przejmuje. 

Emilia Klimczak wnosi do roli Cosette niespodziewaną ikrę, której mało kto spodziewałby się po tej postaci. Jest uroczo zadziorna, szczególnie w scenach z Valjeanem.  

Marcin Wortmann idealnie odgrywa studenta Mariusa, rozdartego między młodzieńczą miłością, a walką o wolność i lojalnością względem przyjaciół. Trzymając w rękach umierająca przyjaciółkę, perfekcyjnie pokazuje desperację. Zachwyca też misternie wykonanym "Empty Chairs and Empty Tables".  

Beata Olga Kowalska jest zarówno przerażającą jak komiczną Pani Thenardier, idalnie uwypuklając wszystkie cechy, które widownia kocha w tej postaci. W porównaniu z nią Karol Wolski wypada blado jako Thenardier, szczególnie jeśli musi pojawić się na scenie sam.  

Kamil Dominiak to Enjolras idealny. Niesamowicie charyzmatyczny, kiedy przychodzi mu stanąć na czele buntowników, ale i bardzo ludzki, w interakcjach z przyjaciółmi, czy Gavrochem. Warto go obserwować, nawet na drugim planie, bo każdy jego ruch jest znaczący i pozwala spojrzeć na tę postać z zupełnie nowej strony. 

Warto też wspomnieć o aktorach dziecięcych. Maja Bielińska jest uroczą małą Cosette o naprawdę anielskim głosie. Bartosz Albrecht to cudownie zadziorny Gavroche, który kradnie każdą scenę, w której się pojawia. Uwielbiam jego interakcje ze studentami na drugim planie i to, że przewidziano jego obecność przy śmierci Éponine. 

Łódzka realizacja korzysta z tłumaczenia autorstwa Daniela Wyszogrodzkiego przygotowanego kilka lat temu dla Teatru Roma. To przekład wręcz idealny, świetnie oddający tekst angielski[2], a jednocześnie bardzo dobrze dopasowany do muzyki i zawierający sporo fraz, które przy dobrym zaakcentowaniu stają się wprost ikoniczne (“Dzięki wam za... Colette, co z pamięci ulotni się wnet”). 

Ku mojemu zdziwieniu do spektaklu nie trafiła piosenka “Turning”, niosąca ze sobą ogromny ładunek emocjonalny. Z drugiej strony usuwając ją, pomija się wątek bezcelowości rewolucji, co stawia studentów w nieco lepszym świetle. 

Grzegorz Policiński zaprojektował przepiękną, szczegółową scenografię. Na łódzkiej scenie zbudowano całe miasto, począwszy od uliczek jak i imponująca barykadę. Ogromne wrażenie robią sceny zbiorowe, w których uczestniczy około trzydziestu osób ubranych w kostiumy z epoki. Mimo ilości postaci, żaden strój się nie powtarza co pomaga rozpoznać pojedynczych bohaterów i tworzy bardzo zróżnicowany obraz. Brawa dla Zuzanny Markiewicz za ten ogrom pracy włożonej w to, by każdy bohater nosił co innego. A trzeba dodać, że wiele kostiumów zmienia się między scenami. 

Tak ogromne sceny zbiorowe wymagają szczegółowej choreografii, ale Emil Wesołowski bez trudu poradził sobie z tak monumentalnym zadaniem. Każdy ruch został misternie dopracowany, do tego stopnia, że w wielu scenach ciężko się zdecydować na co patrzeć. Spektakl po prostu trzeba zobaczyć kilka razy, by zaznajomić się zarówno z pierwszym jak i drugim planem. 

Scena walki na barykadzie wykorzystuje liczne efekty świetlne i pirotechniczne, a późniejszy obrót całej konstrukcji tylko podkreśla podniosłość sytuacji i rozpaczliwy koniec młodych buntowników. Zastosowano też projekcje multimedialne, by dodać scenografii głębi. To dzięki nim podczas piosenki Javerta oglądamy niebo pełne gwiazd, odbijających się też na scenie. 

“Les Miserables” to musical monumentalny, dotykający przenikliwie poważnych, wciąż aktualnych tematów. Teatr Muzyczny w Łodzi realizuje go z niesamowitym rozmachem, zachwycając zarówno kreacjami aktorskimi jak i aspektami technicznymi. Naprawdę warto to zobaczyć zanim spektakl na dobre zniknie z łódzkiej sceny. Sama też chętnie wybiorę się na “Nędzników” po raz trzeci.  

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna. 

[1] Janusz Kruciński odgrywał już Valjeana Teatrze Muzycznym Roma, za co zebrał bardzo pozytywne opinie; można go też usłyszeć na płycie wydanej przez Romę; 

[2] Niestety nie jestem w stanie porównać go do francuskiego oryginału 

[wolverineholic]

by Grzegorz Pawlak

[madebydziadostwo]

Dziadostwo nr. 022 Smog Wars part 2: The Dark Side (2021)

Figurka z gatunku custom bootleg toy. 6 sygnowanych egzemplarzy. Figurka to odlew z żywicy poliuretanowej na dłuższym (panoramicznym) niż normalnie kartoniku. 

Ilustracja: Grzegorz Pawlak

Generalnie potrafimy się skupić na jednym problemie na raz. Jeden problem przykrywa drugi dominując atencję mediów. Co nie oznacza, że poprzedni problem zniknął. Gdyby nie covid, o tej porze roku (zima) media wypełnione by były po brzegi przez statystyki związane z zanieczyszczeniami powietrza. Noszenie masek ma teraz dodatkowy plus, niemniej są dni, że bawełniana szmatka to za mało by powstrzymać drapiący w gardło syf. Chodzimy więc z głowami w chmurach, tylko szkoda, że tych trujących. - To już druga odsłona Smog Wars. Tym razem za panoramiczną ilustrację odpowiada Grzegorz Pawlak. Już rok temu, gdy wypuściłem pierwsze Smog Wars wiedziałem, że kolejne chciałbym żeby narysował Grzesiek. Wtedy miałem na to zupełnie inny pomysł. Teraz cieszę się przy nim nie zostałem.