#kasparas

[circusballoon]

A wildly sleepy hangout with @burbled and @erradox!

I was thinking about potential redesigns for my swamp spirit, Samrifen, and also had a dream shortly beforehand that someone drew me fanart of River and Eren where Eren was sitting on a desk and not allowing River to put a stack of papers down.

[nokkipo]

[sunshine-gumdrop]

"Nobody does that to Mario Lemieux."

LOL, this is nhl! Crosscheck someone, expect retaliation...

[unhonestlymirror]

Art by Kasparas Jasas

[butterflyintochains]

Hockey Names That Go Hard

Just a fun little post of some hockey player names that I think are really cool or fascinating.

Kristopher Pierre Joseph Irwin Letang - Tanger, one question, why so many middle names?

Erik Sven Gunnar Karlsson - Go off, viking king!

Oliver Oscar Emanuel Ekman-Larsson

Rickard Lars Gunnar Roland Rakell

Cal Clutterbuck

Nino Niederreiter

Zemgus Girgensons

Ukko-Pekka Luukkonen

Jack St.Ivany - romance movie character much?

Ryan Nugent-Hopkins

Leon Draisaitl

Mirolsav Satan (yeah, I know it was shah-tahn, but it's still cool)

Rick Rypien (rest in peace, Rypper)

Andreas Athanasiou

Justin Abdelkader (originating from Arabic! Abdul-Qadir)

Jeff Beukeboom

Kevin Shattenkirk

Juraj Slafkovsky

Arber Xhekaj

Darius Kasparaitis

Slater Koekkoek

Ilya Kovalchuk

Alexander Ovechkin

Evgeni Malkin

Jack Studnicka

Rod Brind'Amor

Zach Whitecloud

Elias Fredrik Pettersson - if EK is a viking king, Petey is a viking prince

Teddy Blueger

Magnus Hellberg - love ya, Chopper!

Jesperi Kotkaniemi

Elvis Merzlikins

Igor Shesterkin

Mika Zibanejad

Carter Verhaeghe

Shayne Ghostisbehere

Sergei Gonchar

Zach-Aston Reese

Thatcher Douglas Demko

Garnet Hathaway

Gabriel Landeskog - awesome name for a gorgeous man.

Sidney Patrick Crosby - Irish af and I love it sm.

Patrice Bergeron

Brad Marchand

Daniel Hans Sedin and Henrik Lars Sedin - my beloved super twins!

Zdeno Chara - brief, blunt, and fucking massive.

Andrew Mangiapane

Mats Zuccarello

Teuvo Teravainen

Sergei Bobrovsky

Andrei Vasilevskiy

Rasmus Ristolainen

Dustin Byfuglien - no idea how you get buff-lin from that, but oh well.

Joel Eriksson-Ek

Jonathan Huberdeau - also sounds like a hockey booktok mc.

Kailer Yamamoto

Dakota Joshua - my beloved

Evgeny Kuznetsov

Vincent Desharnais- welcome to Vancouver, Vinny!!

Taro Tsujimoto - if you know, you know!

Henri Jokiharju

Kasperi Kapanen - cat boy extraordinaire!

Jarome Iginla - I know he has like, a million, middle names but I'm not typing all that out.

Nils Hoglander - or, pardon me: Nils - Big Hog - Hoglander!!!

Jonathan Quick - sounds like a superhero!

Rob Klinkhammer

Anze Kopitar

Jaromir Jagr - a badass name for an equally badass man.

Bill Quackenbush

Jordin Tootoo

Jonathan Cheechoo

Radek Bonk, and his son, Oliver Bonk

Jonathan Lekkerimaki - our baby swede!

Gino Odjik - rest in peace, big man!

Ulf Niklas Alexander Edler - miss you, Eagle!! Please come home to us, dad!

Bowie Horvat - Take care of him, Islanders.

If anyone has any others, chuck them in the replies or reblogs!

[nashteatr]

5-го сентября исполняется 250 лет со дня рождения немецкого живописца, графика, пейзажиста, одного из ключевых европейских художников XIX века Каспара Давида Фридриха (1774-1840). К этой дате публикуем очерк и работах и творчестве художника. 

https://www.nashteatr.com/2024/09/04/250-let-so-dnja-rozhdenija-nemeckogo-hudozhnika-kaspara-davida-fridriha/

[dzelonis]

Aleksandrs Grīns - Nameja Gredzens

Links uz grāmatas Goodreads lapu Izdevniecība: Zinātne Manas pārdomas Nameja Gredzens iesākas ar diezgan traģisku notikumu virkni pavisam vēl jauna puiša Kaspara dzīvē, kad raganu tiesas dēļ, kura nāvei uz sārta nolēmusi viņa māsu Zani nevien par ārlaulībā dzimuša zīdaiņa nomērdēšanu, bet arīdzan godājama kunga dēla apsūdzēšanu šajā negodā. Kaspars ar brāļiem un saimniecības galvu tēvu…

[bukimevieningi]

Seimo nariai dalyvaus krepšinio rungtynėse Baltijos Asamblėjos taurei laimėti

Seimo Pirmininko pavaduotojai Andrius Mazuronis ir Jonas Jarutis, Seimo delegacijos Baltijos Asamblėjoje pirmininkas ir Baltijos Asamblėjos Prezidentas Andrius Kupčinskas (komandos kapitonas), Seimo nariai Kasparas Adomaitis, Virgilijus Alekna, Andrius Bagdonas, Deividas Labanavičius, Kęstutis Mažeika, Gintautas Paluckas, Matas Skamarakas ir Giedrius Surplys, taip pat  kultūros ministras Simonas…

[goalhofer]

Where every player played during the 1994-95 NHL lockout: New York Islanders

AHL: Chris Widmer (Worcester IceCats) OHL: Brett Lindros (Kingston Frontenacs) IHL: Dave Chyzowski (Kalamazoo Wings), Chris Marinucci (Denver Grizzlies), Tommy Salo (Denver Grizzlies), Paul Stanton (Denver Grizzlies) & Milan Tichý (Denver Grizzlies) Didn't Play: Bob Beers, Dean Chynoweth, Brad Dalgarno, Gord Dineen, Ray Ferraro, Patrick Flatley, Travis Green, Benny Hogue, Yan Kaminsky, Darius Kasparaitis, Derek King, Scott Lachance, Troy Loney, Chris Luongo, Vladimir Malakhov, Marty McInnis, Jamie McLennan, Kip Miller, Žiggy Pálffy, Rich Pilon, Brent Severyn, Tommy Söderström, Ron Sutter, Chris Taylor, Steve Thomas, Andrei Vasilyev, Dennis Vaske & Marinko Vukota

[teatralna-kicia]

“Spartakus. Miłość w czasach zarazy”

Teatr: Teatr Współczesny w Szczecinie

reżyseria: Jakub Skrzywanek

Doskonale wiem, że najpewniej wyjdę na osobę wstrętną i uznaną publicznie za złego człowieka, ale (i po „ale” zwykle zaczyna się najgorszy slur, ALE) nie było w tym roku chyba spektaklu, na który bym tak czekał i który by mnie tak rozsierdził w trakcie przebiegu jak „Spartakus. Miłość w czasach zarazy”. Istnieje spore ryzyko, że ten tekst zamieni się po prostu w rant, ale to nic – nie jestem zawodowym recenzentem. Znam – przez naoglądane doświadczenie – działanie teatru Skrzywanka: jak pieczołowicie pracuje i konstruuje swoje spektakle, jak bardzo wnikliwie analizuje sprawy, którym się przygląda swoim ostrym okiem twórczym. Mógłbym powiedzieć też, że mocno tęsknię za jego bardziej fiction teatrem (potwornie chciałbym zobaczyć jeszcze raz na przykład „Kaspara Hausera”), tam jakoś bardziej byłem w stanie ułożyć sobie w głowie tematy i problemy, które starał się rozkopać i wywlec na światło dziennie (ale też nie narzekam za mocno na spektakle non-fiction, bo „Śmierć Jana Pawła II” znalazła się na mojej liście 7 wspaniałych, czyli najlepsze co widziałem w roku 2022). Zwyczajnie „Spartakus. Miłość w czasach zarazy” wydaje mi się mocno cyniczny w niektórych swoich tezach.

Niewątpliwie Skrzywanek wybrał sobie istotny temat do poruszenia w swoim spektaklu – psychiatria dziecięca i warunki w jakich przebiega leczenie najmłodszych od dawna są na tapecie reportażystów i różnego rodzaju programów informacyjnych, więc można poniekąd uznać „Spartakusa…” za spektakl interwencyjny, niemal jak Zbigniewa Cebulę i program UWAGA TVN. Ale właśnie przez to, że temat w mojej bańce informacyjnej jest dosyć mocno znany i wałkowany, zastanawiam się: po co. Może reszta Polski nie wie jakie panują warunki w szpitalach i nie wie, jak wygląda próba leczenia czegokolwiek w Polsce na NFZ (w co mogę uwierzyć, bo obstawiam, że obecni 30-latkowie doczekają się swojej kolejki u lekarza za jakieś 20 lat). Ale mimo moich podejrzeń wydaje mi się, że to wiedza dość powszechna, bo psychiatria – czy to dziecięca czy to dla dorosłych – jest rozmontowana od lat i nie ma szans dostać się nigdzie, jeśli nie dysponuje się sporą ilością pieniędzy.

Spektakl rekonstruuje widzom typowe kilka dni na oddziale dziecięcym. Całość bazuje na realnych wydarzeniach zawartych w reportażach „Miłość w czasach zarazy” i „Piżamki”. Przeprowadza się nas, chociaż lepszym określeniem byłoby „przeciąga się nas” przez błoto i terror, z jakim muszą mierzyć się dzieci na takich oddziałach, ale też: z czym muszą walczyć rodzice takich dzieci, o jakie marne ochłapy godności muszą się prosić. Dotkliwie to widać w przytoczonej historii Wiktora, który przez cały czas jest na oddziale traktowany jako dziewczynka, bo nie przeszedł jeszcze prawnie tranzycji. Wstrząsająca, piętrząca się wizja nieskończonych krzywd, w moim odczuciu niemalże dorównująca wizjom Passoliniego w „Salo”. Ciężko się to oglądało, zwłaszcza mając z tyłu głowy świadomość, że są to realne sytuacje. Za to ogromne brawa dla Kuby Skrzywanka, za kawał tytanicznej roboty jaką wykonał, żeby te materiały zebrać, przeanalizować i jednocześnie mieć siłę zrobić z tego spektakl i się nie załamać. Niestety spektakl jedynie dokumentuje to, co już udokumentowane, mówi to wszystko, co zostało już powiedziane i nie proponuje niczego, nie wychodzi z jakąkolwiek próbą rozwiązania problemu (ktoś zaraz zakrzyknie pewnie, że po co twórcy mają dawać propozycje, jak oni nie są od tego i że to państwo polskie powinno proponować rozwiązania. Fakty, nie maja obowiązku nic proponować, ale jednak chyba w jakimś celu opowiadają tę paraliżująca historię). Jest teoretycznie teatrem zaangażowanym, gdzie jego zaangażowanie kończy się na opowiedzeniu historii.

Teraz, jak już ustaliliśmy, że temat spektaklu jest istotny i naprawdę ważny i realnie straszny, możemy przejść do tego, że tak naprawdę nie widzę nic w „Spartakusie…” poza tą historią. Jak obierzemy całość z dramatycznych wydarzeń to czuję, że zieje ogromna pustka sceniczna. Łatwo jest zrobić spektakl o trudnym temacie, którego nie będzie się w stanie skrytykować przez ten temat właśnie. Moje zaciśnięte gardło i wściekłość, która we mnie wzbierała to nie była zasługa spektaklu, tylko samej historii – król jest nagi, temat porwał dekoracje, aktorów i reżysera, bez dramatu tych wszystkich młodych ludzi nie mamy na co patrzeć na scenie.

I – zataczając coraz szersze kręgi wokół tego przedstawienia – uważam, że odwrócenie na koniec sytuacji, jako by to jedynie dzieci queer spotykały się z tymi problemami, jest totalnie cyniczny, bo nie tylko młodzież LGBTQ+ przebywa w szpitalach psychiatrycznych i to nie tylko ich problem, jeśli chodzi o złe traktowanie w takich miejscach – wszyscy jesteśmy tak samo w dupie. I uważam, że przekreślanie cierpienia innych młodych ludzi przez podkreślanie, że taka problematyka tyczy się środowisk queerowych jest naprawdę nie w porządku. W takich sytuacjach nie ma miejsca na podział czyje cierpienie jest lepsze.

Dodatkowo próba stworzenia w finale spektaklu lepszej wizji jutra i zaproszenie pary homoseksualnej z widowni, aby wzięli ślub to jakiś obłęd. Po tym całym koszmarze przez który nas przeprowadzono, stara się wykrzesać w nas pozytywną emocję i pozytywną wizję przyszłości, w której w końcu będzie normalnie. Tylko mam nieodparte wrażenie, że cała queerowa ludowość zaproponowana przez Skrzywanka jest takim chocholim tańcem albo pudrowaniem strupa. Tworzymy wizję czegoś, co w naszym chorym kraju jest wręcz niemożliwe. Dobre jutro może być w nas, ale jesteśmy uwięzieni w bydlęcej zagrodzie jak bohaterowie tego spektaklu w fenomenalnej scenografii Daniela Rycharskiego. I nie można – póki co – podnieść głowy z godnością, bo okoliczności na to nam nie pozwalają.

„Spartakus. Miłość w czasach zarazy” jest naprawdę mocny, ale tylko dzięki swojemu tematowi i środki, jakich czasem używa reżyser zupełnie do mnie nie trafiają. To jest spektakl istotny, powinno być o nim głośno, ale ponownie: bo problem o którym mówi jest kluczowy. Jest to przeżycie wstrząsające, wyczerpujące i niewychodzące z pamięci. Niestety na glinianych nogach. Materiał wyjściowy najwyraźniej przerósł finalne dzieło. Lepiej już chyba poświęcić czas na przeczytanie reportaży na których oparto to przedstawienie. Szczególnie mocno polecam: „Szramy. Jak psychosystem niszczy nasze dzieci” – potwornie boli.

[solarrayopticsthree]

TAISĪT LIETAS

Vienmēr esmu kautko taisījis, būvējis, skrūvējis, projektējis un tamlīdzīgi. Pamatskolā pirmajās klasēs bija darbmācības pulciņš. Godīgi sakot, darbnīcas apstākļi pirmajās klasēs bija labāki !!! par LU FMOF darbnīcu, nebija tikai pieredzes un ar datoru vadāmu iekārtu, kā lāzeri, 3D printeri. Uzskatu, ka LU FMOF darbnīcai jābūt pilnīgi citā līmenī - instrumentu izgatavošanas klases darbnīcai. Daudzi reāli aplaužas, jo nevar neko paveikt, ārpakalpojumi ir iespējami retu reizi, un tas ir parasti dārgi, ilgi, nepareizi uztaisa utt. Visam jābūt uz vietas, kā labākajās pasaules universitātēs - mehāniskās darbnīcas ar reālām apstrādes operāciju iespējām. Kādus 4 gadus ikdienā piestaigāju pie kaimiņa metālapstrādes darbnīcā taisīt lietas, ko vēlējos, dizainu, fizikas instrumentus, visu ko. Pusgadu biju juveliera māceklis. Gatavojoties studijām Mākslas Akadēmijā un tur arī pastudējot, daudz ko iemācījos no amatniecības, manufaktūras lietām, grafikas. Vasarnīcas darbnīcā vasarās taisīju visu ko, ir bijuši ūdeņraža aparāti, vēja ģeneratori, skulptūras no žagaru buntēm, visādi griežamie aparāti, giljotīnas utt. Bērnībā pagalmā taisījām visu ko, plostus, štābus, bet arī ieročus, no kuriem dažus, ja tagad atceros, novērtēju kā visai nopietnu bruņojumu, ir bijušas raķetes, gaisa šautenes, sprāgstvielas, arbaleti. 

Reiz spridzinot kautkādu kasti ar paštaisītu pulveri, sprādziens un uzliesmojums bija tik liels, ka visi 4 vai 5 uz laiku zaudējām redzi. Kādu minūti vai divas visi reālā stresā viens pie otra pieķērušies sabļaustījāmies par tēmu:’’ eu es neredzu neko, Tu redzi?” ‘’Nē, es arī neko neredzu’’. Pēc minūtes divām pamazām atgriezās redze un tika konstatēts fakts, ka man biksēm nav vienas staras, kādam nodeguši mati un uzacis un tādā garā. 

Reiz uz ielas ar šveices naža palīdzību izrāvu metāla gabalu, kurš bija iestrēdzis dziļi pirkstā aiz naga Čuikinam - vietējam radio inženierim, kurš bija uztaisījis savu radio staciju pagalma apraidei. Spridzinājām patronas, sitot tās ar akmeņiem, Trāpīja aiz naga paliela metāla gabals. Čuikins bļāva un prasīja palīdzību. Es to lietu izņēmu ar šveiču naža palīdzību. Ir bijuši arī dīvāni ar pienaglotām slēpēm, kuri vilkti uz vietējo šautuves kalnu, lai ar tiem laistu lejā ziemā. 

Pie čoma Kaspara Tukumā pēc dievnama apmeklējuma šabatā, Kaspars mūs izklaidēja, braucot pa Tukuma latvāņu laukiem, tieši virsū latvāņiem. Sākumā bija jautri, bet kautkādā brīdī sapratām, ka mašīnai nedarbojas sajūgs un nevar pārslēgt ātrumus. Izkāpjot ārā, konstatējām, ka pazudis ir arī mašīnas nummurs un pagrieziena rādītājs. Latvānis bija ticis zem motora un iekšā motorā, kautko salauzis, kautko salocījis. Kautkā aizbraucām līdz vietējām garāžām, kur vietējie veči mums ļāva pieturēt. Apmēram stundas laikā es salaboju visu, kas bija saistīts ar sajūgiem un ātrumu pārslegšanu, uz vietas, no nekā, izgatavojot salauztās detaļas. Pēc tam Tukuma lidostā, no kuras netālu ir milzīgi latvāņu lauki, atradām arī mašīnas nummuru un pagrieziena rādītāju. Par paveikto latvāņu laukā un vietējās garāžās bijām priecīgi, bet izlēmām šabatā vairs negrēkot. Sestdiena tomēr jāvēltī atpūtai un attiecībām ar lielo arhitektu. 

Man ir vienalga ko taisīt. Es visu laiku kautko taisu. Manas taisītās skrūvju raķetes skaitījās pašas labākās pagalmā, kādu laiku taisīju priekš visiem. Sprāgstot, skrūves lidoja pa gaisu un kaimiņu dusmīgajām tantēm trāpīja arī logos. Īstenībā visi darbnīcu darbi ir līdzīgi, principā arī ēst gatavošana virtuvē tas pats vien ir. Reiz pavasarī, visi astoņi apgāzušies ar plostu Tatru upē, kurā rīko pasaules čempinoātus kanoe airēšanā, no upes izvilku divus cilvēkus, pa starpai pārķerot visus airus un pašu plostu, kurš varēja arī aizpeldēt ļoti tālu prom un netiktu atrasts. Tas gan nav tieši saistītas lietas ar darbnīcu darbiem, tomēr man pašam tas liekas kautkā saistīti, nevaru pateikt gan tieši kā un kāpēc. Tajā vienkārši ir kautkāda roku veiklība, situācijas ķeršana gaisā, būšana momentā.  Bildē zemāk - instalācija no īstiem gleznu rāmjiem un paspartou izgriezumiem - viss, kas paliek pāri no gleznu ierāmēšanas - uztaisīju vairākas šādas instalācijas. Varbūt jāuztaisa kādu izstādi būs kādreiz. Saitē pārējie darbi no šīs sērijas. 

https://universalantiart.wordpress.com/antiart-cornerpiece/

Nekad neesmu taisījis kautkādus portfolio vai publicējis savas taisītās lietas. Ja to darītu, šobrīd jau sanāktu vesela grāmata. Rīgas Juridiskajai Augstskolai uztaisīju tribīnes, ko izmanto svētkos, semināros, pieņemšanās, izlaidumos. No manām taisītajām tribīnēm tagad jau ir runājuši teju visi vērā ņemamie politiķi, prominences no ārzemēm, arī prezidents Levits, kurš ir biežs viesis RGSL augstskolā Strēlnieku ielā. Levita fotogrāfiju pārzīmēju pēc viņa svītas cilvēka lūguma, būšot uz vāka kautkādai citātu grāmatai. Pārzīmēju fotogrāfiju vektorgrafikā uz Adobe Illustrator programmas. LĪdzīgā veidā esmu pārzīmējis vēl vismaz 60 portretus, katram veltot apmēram 2-3 dienas nepārtraukta darba. Šo pārzīmēšanas stilu esmu nodēvējis par VektorRealismu - līdzīgi kā foto realisms vai hiperrealisms, tikai vektorgrafikā. Pārzīmēta tiek katra detaļa atsevišķi, tie nav fotošopa efekti vai kautkādi filtri. TIkai tehniski pārvilkta katra detaļa, gaismas, ēnas, krītošās ēnas, refleksi, atspīdumi - līdz tiek panākts zīmējums, kurš izskatās kā dzīvs. Mākslas Akadēmijā apgūtās zīmēšanasun gleznošanas prasmes lieti noder šādā smalkā darbā. Jāpiemin arī Pēteris Aulmanis - Ogres Mākslas Skolas direktors, kura privātajā studijā pavadīju gandrīz katru dienu pusotru gadu. Man bija pat pašam sava atslēga no studijas jumta stāvā ar izeju uz terasi. Zīmēt iemācījos tieši tur. 

Tālāk jau tuvāk gaismas instalācijas lietai, šis bija tāds ievada teksts par un ap. 

V/

[lomosharp]

Unik person

It's so feminine and light, and I also love the open back! I greatly appreciate the effort of your brand for being part of the conscious fashion movement. Loooving all of Unik Space's pieces, so hard to choose one favourite, but I really love the Kaspara Billowed Sleeve dress. You look so beautiful in all our UNIK pieces! Which one is your favourite? I love flowy and feminine pieces the most! I just go with what feels comfortable and looks nice these days haha! We love your light flowy style, what inspires you in fashion and how would you describe your style? I think the judgment and expectations of society can definitely be an obstacle for anyone who wishes to live an 'alternative' lifestyle, but if you push through, it is SO rewarding. and I wasn't sold about the idea of living that way. Where I grew up, the norm is to go to uni, find a job, buy a house. Översättningar av fras EN MYCKET UNIK PERSON från svenska till engelsk och exempel på användning av 'EN MYCKET UNIK PERSON' i en mening med deras översättningar: Han är en mycket unik person. There is definitely more of a movement at the moment, but for me it was not easy. It looks like you love your work, do you think it is easy for people in our society to do what they love and live their truth? Such a special place for us and it is also SO beautiful there! HERE are many translated example sentences containing 'UNIK PERSON' - swedish-english translations and search engine for swedish translations. You get to go to beautiful locations, what’s been your favourite destination? Translations in context of 'UNIK PERSON' in swedish-english. We can all make a difference if we try! Reducing plastic, choosing eco-friendly/sustainable/ethical fashion over fast-fashion, natural living in connection with nature. Educating ourselves is a great first step to take and then changing some 'normal habits' is the next. I dag er vi nu mere end 35 års erfaring rigere og mere end 230 medarbejdere fordelt på kontorer i Vejle, Aalborg og København. I used to draw a lot but I pretty much just paint these days! As a person who is passionate about the state of our environment, what are your top tips on conscious living?Įvery little step to help the environment is an important step. Det hele startede i Vejle i 1985, da vores direktør, Jens Find, medstiftede Unik System Design A/S og lavede de første udgaver af det vi kender som Unik Bolig i dag og senere Unik Advosys. Since then, art has been a huge part of me and has helped me in so many ways. My dad thought me to draw when I was little and I loved it instantly. I now live in a beautiful coastal town, Byron Bay, in Australia.Īrt seems to play a major role in your life, when did you realise you loved art and what inspired you to start painting? Do you work in other mediums as well? I was born and grew up in Quebec, Canada. Where were you born, where did you grow up and where are you based now?

[unhonestlymirror]

Although Kasparas Jasas is only 14 years old and like any teenager he has many activities, Kasparas actively and consistently creates one cycle after another. At the moment, you can see the interpretations of "Socrates' demons" by a young man who is just beginning to be interested in philosophy.

[erradox]

Zeru Redemption Arc He was mean to Kasparas in a prior timeline :'( Zeru belongs to @burbled !!!

[hockey-time-machine]

Darius Kasparaitis wanted a word with Mike Gartner