#północnej

[gospodarstwo]

Poznam kolegę rolnika z północnej części opolskiego

[ogurek42]

Kuba Garncarz on/jego

vapuje

słucha czarnych raperów

skleja całą ekipę

pierwszy zrobił prawko

entuzjasta kurtek północnej twarzy

jego dieta składa się tylko i wyłącznie z hot dogów z żabki

buty za 800 złotych

zarywa do Emilki Ebertowskiej

On spodnie nosi nisko

Obiecuję że kiedyś narysuję go lepiej a na razie na przeprosiny macie takie małe coś.

[photo-snap-stories]

PL:

Pałac Krasińskich, Opinogóra

Neogotycki pałac w Opinogórze został zbudowany dla Zygmunta Krasińskiego w pierwszej połowie XIX wieku jako prezent ślubny (z Elżbietą Branicką) generała Władysława Krasińskiego. Pałacyk - z racji neogotyckiego stylu przypominający zamek - użytkowano do 1843 roku, a 2 lata później rozbudowano uzyskując dwa dodatkowe salony od strony północnej.

Prawdopodobnie zameczek (pałacyk) początkowo był traktowany jako pawilon ogrodowy - po rozbudowie latem przyjmowano w nim gości. Jako główna siedziba służył obszerny dwór.

Po pierwszej wojnie światowej uszkodzony pałacyk prowizorycznie zabezpieczono. Kolejne zniszczenia miały miejsce w czasie II wojny światowej, a dewastacja po wojnie.

W latach 1958-1961 został odbudowany, przywrócono mu pierwotną formę i urządzono w nim Muzeum Romantyzmu ze stałą wystawą poświęconą Zygmuntowi Krasińskiemu.

EN:

Krasinskis Palace, Opinogóra, Poland

The neo-Gothic palace in Opinogóra was built for Zygmunt Krasiński in the first half of the 19th century as a wedding gift (with Elżbieta Branicka) of General Władysław Krasiński. The palace - resembling a castle due to its neo-Gothic style - was used until 1843. Two years later it was extended, obtaining two additional salons on the north side.

Probably the castle (palace) was initially treated as a garden pavilion - after the expansion, guests were received there in the summer. A spacious manor house served as the main seat.

After the First World War, the damaged palace was provisionally secured. Further destruction took place during World War II, and devastation after the war.

In the years 1958-1961, it was rebuilt, its original form was restored and the Museum of Romanticism with a permanent exhibition devoted to Zygmunt Krasiński was established there.

[pinkpilatesgirl]

JA WIEM KURWA ZE INTELIGENCYJA I BLYSKOTLIOWSCIA NIE GRZESZE ALE KURWA

MYAJC SIE OVARNELAM ZE W CZWARTKE MAM W SZKOLE JAKAS IMPREZE CZY COS I NIE BEDZIE WOSU WIEC TA PREZENTACJA JEST NA ZA TYDZIEN LURWA ROZPIERDOLE SIE CHYBA XDDD

dodatkowo przykład z połowy marca: na geografii politycznej świata kończymy omawiać kolonizację Ameryki północnej i bierzemy się za lacinska, nauczyciel pyta w jakich językach się tam mówi na tych obszarach i wymieniają portugalski chyba i hiszpański idk (wybaczcie ale nienawidze kolonizacji i wszystkiego co zwiazane jest z geografia wiec w sumie mnie to jebie bo i tak mam ten przedmiot przez rok raz w tygodniu) i no jeszcze jest 3 i chłop mówi że jest jeszcze jeden i ja kurwa błyskotliwie się zglaszam i mówię łacina doslwoniw kurwa jak powiedziałam to na Glos to zdałam sobie sprawę kurwa że to jest niemożliwe i jak to brzmi po prostu i sama pwoiedzialam że a nie jednak nie i doslwoniw każdy w ryk a nauczyciel tylko się za głowę złapał (on mnie uczy też wosu btw) WIEC KURWA WIDAC JAKA JA JESTEM INTELIGETNA

[101dmpl]

Ile fani wydali na koncerty depeche MODE w Ameryce Północnej?

Trzecia odsłona raportu o trzeciej nodze trasy Memento Mori #depechemode. Tym razem zaglądamy w finanse trasy, frekwencję, porządkuję dane i wyciągam wnioski.

Przyszła pora na pozaglądanie do finansów trzeciej nogi MEMENTO MORI WORLD TOUR. Ile fani wydali na bilety? Jaka była frekwencja na koncertach depeche MODE? W pierwszej części skupiłem się na utworach, W drugiej części skupiam na setlistach, W trzeciej części skupiam się na finansach. Zanim odpowiem Wam na te nurtujące Was pytania, najpierw trochę wyjaśnień i doprecyzowań. Zacznijmy od…

[nasze-zd]

Cape Palliser

Kilka zdjęć z Cape Palliser, najbardziej na południe wysuniętego punktu Wyspy Północnej.

Znowu pobiliśmy rekord najdalszego od Wrocławia miejsca, w którym byliśmy. Nie powinien przetrwać długo!

[majawudarzewska]

WALKA MAATHAI O (naszą) PRZYSZŁOŚĆ

Wangari Maathai dała się poznać światu jako pełna zaangażowania i uporu działaczka na rzecz planety, praw kobiet i praw człowieka, wolności i demokracji. Zarówno w swojej ojczystej Kenii, jak i w innych krajach afrykańskich sprzeciwiała się wycinaniu lasów i z pomocą tysięcy ludzi, przede wszystkim kobiet, sadziła drzewa.

Wangari Maathai była pierwszą Afrykanką, która otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla

Urodziła się 1 kwietnia 1940 roku, dorastała w hrabstwie Nyeri, położonym na środkowych wyżynach Kenii. Dzieciństwo spędziła na kenijskiej wsi, skąd została wysłana do St. Cecilia Intermediary, szkoły misyjnej, aby uzyskać wykształcenie podstawowe. Była jedną z nielicznych dziewczynek w szkole. To co wyróżniało ją na dla rówieśników, to wyjątkowy zapał do nauki i niepohamowana chęć poznawania świata. Po skończeniu z wyróżnieniem szkoły podstawowej dostała się na uniwersytet w Nairobi, skąd dzięki stypendium naukowemu przeniosła się w 1964 roku do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczęszczała do Mount St. Scholastica College na kierunku biologii. Uzyskała tytuł licencjata z biologii w 1964 roku i kontynuowała naukę. Uczęszczając na University of Pittsburgh, ukończyła z tytułem magistra nauk biologicznych. Wangari Maathai została pierwszą kobietą w Afryce Wschodniej, która uzyskała stopień doktora na Uniwersytecie w Nairobi w 1971 roku. Po ukończeniu studiów wykładała na Uniwersytecie w Nairobi, ostatecznie zostając kierownikiem Katedry Anatomii Weterynaryjnej.

Problemy ekologiczne w Kenii, które doprowadziły do utworzenia Ruchu Zielonego Pasa

Maathai pracowała wtedy nad doktoratem. Wkrótce po rozpoczęciu badań zdała sobie sprawę, że coś niepokojącego dzieje się ze środowiskiem. Jednym ze wskaźników było brązowienie liści, szczególnie w porze deszczowej oraz znikanie dobrej jakości gleb. Częściowo wynikało to z faktu, że w czasach kolonialnych usunięto z wielkich połaci ziemi pierwotną roślinność, przekształcając je w tereny rolnicze. Wycięto także rodzimy las i posadzono eukaliptus i sosnę – egzotyczne gatunki drzew, pochodzące z półkuli północnej i południowej, które nie mają takich zdolności absorpcji wody oraz jej retencji. Prowadzi to do powodzi i wypłukiwania gleb. W 1975 roku w Kenii odbyła się pierwsza konferencja ONZ na temat kobiet. W czasie przygotowań do niej, często spotykała się z kobietami ze wsi. Narzekały one na brak drewna opałowego, materiałów budowlanych, żywności. Wtedy zdała sobie sprawę, że większość z nich pochodzi z obszarów, gdzie wprowadzono uprawy komercyjne takie jak herbata czy kawa. W tym celu trzeba było oczywiście usunąć mnóstwo roślinności, szczególnie krzewów, które tradycyjnie dostarczały ludziom drewna opałowego oraz budulca. Pamiętała z własnego dzieciństwa, że dawniej było tam mnóstwo drewna, które można było zbierać. I tak, łącząc te wszystkie obserwacje, zdała sobie sprawę, że trzeba coś z tym zrobić. Podczas przygotowań do konferencji zaproponowała innym uczestniczkom, czy kobiety nie mogłyby zacząć sadzić drzew. Tak narodził się ten pomysł. Do akcji postanowiła wciągnąć bezrobotne kobiety. To one jako pierwsze obsadzały młodymi drzewkami obszary wokół swych domów. Jeśli po trzech miesiącach drzewko miało się dobrze, otrzymywały drobną zapłatę. Być może to właśnie zdecydowało o sukcesie akcji. Maathai tworzyła w ten sposób miejsca pracy dla najbardziej dyskryminowanej w Afryce grupy społecznej. Początkowo przyświecającą nam ideą była po prostu pomoc kobietom. To one przecież muszą zbierać drewno na opał, którego w Afryce tak bardzo brakuje – przyznaje noblistka.  

Wojowniczka o wolność

Maathai chciała, by każda wioska była otoczona drzewami tworzącymi “zielony pas bezpieczeństwa”. Stanowiłyby one oazy tworzone przez człowieka – broniły przed wdzieraniem się pustyni, dawały cień, pożywienie (w przypadku drzew owocowych) i wiecznie brakujące drewno na opał. Maathai jeździła więc po całym kraju, propagując ideę sadzenia drzew i przekonując o płynących z tego korzyściach. Pomysł spodobał się i na początku lat 80. organizacja skupiała już 80 tys. wolontariuszy i 3 tys. szkółek leśnych! Inicjatywę podchwyciły też inne państwa afrykańskie, m.in. Tanzania, Uganda, Etiopia, Malawi, Lesoto, Zimbabwe. Dziś wolontariusze Ruchu Zielonego Pasa zajmują się nie tylko organizowaniem akcji sadzenia drzew, lecz także edukacją, popularyzowaniem zasad prawidłowego odżywiania czy praw człowieka.

Uparta jak ekolog

Pomysł na zalesianie, służący i ochronie środowiska, i tworzeniu miejsc pracy, na nic by się nie zdał, gdyby nie odwaga i upór Wangari Maathai. Ta charyzmatyczna, pełna energii Kenijka jest (niestety, wciąż niedoścignionym) wzorem do naśladowania dla wielu afrykańskich kobiet. Jest pierwszą kobietą w Afryce Wschodniej i Środkowej, która zrobiła doktorat z biologii. Jest również pierwszą kobietą, która została profesorem i dziekanem wydziału na Uniwersytecie w Nairobi. Jej były mąż we wniosku rozwodowym napisał, że “zawsze była zbyt wykształcona, zbyt silna, uparta i trudna do kontrolowania”. To, co dla niego i dla tradycyjnej społeczności jest niewybaczalną wadą, stało się podstawą jej sukcesu. Pochodząca z bogatej rodziny Maathai nie wybrała spokojnego życia naukowca czy wygodnej egzystencji u boku męża. Kilkakrotnie była aresztowana za udział w demonstracjach przeciwko dyktaturze prezydenta Daniela Arapa Moi. Niechęć kenijskiego establishmentu szła w parze z popularnością wśród zwykłych ludzi. Wprawdzie w 1997 r. bez powodzenia kandydowała na prezydenta, ale już wybory parlamentarne (w 2002 r.) okazały się absolutnym zwycięstwem – w swoim okręgu otrzymała aż 98% głosów. Od 2003 r. jest wiceministrem ochrony środowiska Kenii. – Ochrona środowiska i sprawiedliwe korzystanie z zasobów naturalnych to największe wyzwanie naszych czasów. Dzielimy bogactwo naturalne w sposób niezwykle niesprawiedliwy. Mamy na świecie obszary dotknięte niesłychaną biedą i strefy niewyobrażalnego bogactwa. To staje się jednym z powodów konfliktów na świecie – przestrzegała. W 2004 roku jako pierwsza Afrykanka otrzymała prestiżową pokojową Nagrodę Nobla. W uzasadnieniu werdyktu komitet noblowski napisał: “Pokój na Ziemi zależy od naszej zdolności do zabezpieczenia środowiska. Maathai stoi na pierwszej linii walki o sensowny ekologicznie rozwój społeczny, gospodarczy i kulturalny w Kenii i w Afryce”. Na pytanie, jakie ma plany na przyszłość, odpowiada: – Chcę posadzić jeszcze więcej drzew! Ogromną zasługą tegorocznej noblistki jest ukazanie szerokiego kontekstu ochrony środowiska i pokazanie, jak w praktyce można połączyć działania proekologiczne z walką o miejsca pracy, pokój czy prawa człowieka.

Dziedzictwo

Od 2004 r. do przedwczesnej śmierci w 2011 r. prof. Wangari Maathai kontynuowała podróże po świecie, prowadząc kampanię na rzecz zmian. Wzywała do podjęcia działań w zakresie zmian klimatycznych, sprawiedliwości środowiskowej, ochrony lasów, demokratycznych rządów, niełamania praw kobiet w Kenii. Zdobyła sympatię wiejskich kobiet, głów państw, ludzi wszystkich wyznań, zarówno w jej społeczności, jak i na wszystkich kontynentach. Dziedzictwo Wangari Maathai jest przykładem tego, jak jedna osoba może być siłą napędową zmian.

Wangari zrobiła o wiele więcej niż stworzenie systemów środowiskowych i edukacyjnych, aby wzmocnić pozycję kobiet. Dotknęła niezliczonych istnień ludzkich — w Kenii, w Afryce i na całym świecie. Dzięki niej udało zatrzymać się zjawisko pustynnienia kontynentu.  

Szymon Szyjka

Zarządzanie Kulturą i Mediami

#kulturoteka #ekologia #aktywizm

[life-of-architecture]

Żeleźnikowa Wielka Kościół św. Michała Archanioła zbudowany w latach 1912-1921 architekt: Jan Sas-Zubrzycki foto z 7 maja 2021

Św. Kinga na północnej fasadzie głównej wieży.

><><><><><><><><><><><><><><><

Żeleźnikowa Wielka, Poland Church of St. Michael Archangel built in 1912-1921 architect: Jan Sas-Zubrzycki taken on 7 May 2021

St. Kinga of Poland on the main tower's northern facade.

[rebel---nymphet]

urodziłem się na 52° szerokości geograficznej północnej

i 20° długości geograficznej wschodniej

wylosowałem Polskę

w pokerze po takim rozdaniu

mówi się pas

- Piotr Macierzyński

[magazynkulinarny]

Spanakopita

Kolejny zabytek, chyba sprzed roku, a może już dwóch lat? Wspominam ją czule, bo udała się wyśmienicie. Z zewnątrz krucha i chrupiąca, w środku soczysta i nieblada w smaku (nie lubię mdłego, nijakiego jedzenia).

Zrobiłam ją, bo uwielbiam szpinak, a w warzywniaku trafiłam na wielki intensywnie zielony bukiet tej rośliny. Grzech było nie brać!

Połączyłam ją z porem, bo choć spanakopita kojarzy się wyłącznie ze szpinakiem (spanako - σπανάκι to z greckiego szpinak, a pita - πίτα ciasto), to do farszu dodaje się także inne warzywa liściaste. Por, boćwina lub szczaw są najpopularniejszymi. Co ciekawe, do tradycyjnej zapiekanki wrzuca się także sporo ziół, m.in. koper, miętę i nać pietruszki, które wzbogacają jej smak i aromat. Całość zamyka się kolejno w naoliwionych płatach ciasta filo.

Nie obawiajcie się tego delikatnego, cienkiego jak pergamin ciasta, które narodziło się w kuchni osmańskich Turków. Choć faktycznie jest nieco wymagające, a jego natłuszczanie potrzebuje nieco cierpliwości, to produkt dla każdego. Zatapianie w nim zębów, to prawdziwa przyjemność!

Często, ale wcale nie obowiązkowo, do spanakopity dodaje się fetę, albo twardy owczy lub kozi ser kefalotiri (przypomina Pecorino Romano lub Parmezan), wówczas nazwa się ją spanakotiropitą (σπανακοτυρόπιτα). Ta nazwa popularna jest zwłaszcza w północnej Grecji, bo na południu obie wersje zwą się spanakopita. Opcja bez sera i jaj spożywana jest podczas postów religijnych w całej Grecji.

Składniki:

duży pęczek szpinaku biało-zielona część pora średnia cebula (lub kilka gałązek szczypioru) 3 duże jaja 150 g Fety 1/3 szklanki tartego Parmezanu (lub Cheddara) 3 gałązki bazylii 2 gałązki mięty 4 gałązki kopru skórka z 1 cytryny 2 ząbki czosnku 1/2 łyżeczki płatków chili chlust oliwy z oliwek e.v. 1/3 łyżeczki gałki muszkatołowej sól i czarny pieprz do smaku 12-18 arkuszy mrożonego ciasta filo 1/2 kostki masła łyżka białego sezamu

Wykonanie:

Rozgrzać piekarnik do 190°C. Ciasto wyjąć z lodówki.

Okrągłą blachę do pieczenia wyłożyć dokładnie papierem do pieczenia.

Obrać i pokroić w kosteczkę cebulę. Obrać i maksymalnie rozdrobnić czosnek. Obrać z wierzchnich liści, odciąć końcówki pora (zieloną część można zachować do zupy), dokładnie umyć i pokroić w talarki. Szpinak opłukać i posiekać niezbyt drobno (łodyżki drobniej). Zioła opłukać, otrzepać i z grubsza pokroić.

Na dużej patelni rozgrzać oliwę. Podsmażyć cebulę do momentu gdy będzie miękka i złocista. Dodać czosnek i smażyć kolejne dwie minuty. Wrzucić pora, dusić, mieszając aż straci pierwszą twardość. Partiami dodawać szpinak i również dusić, aż zwiędnie. Ostudzić, następnie przełożyć do miski (pozostawiając nadmiar płynu ze szpinaku) i wymieszać z ziołami, jajami, pokruszoną Fetą, tartym twardym serem, gałką muszkatołową i doprawić do smaku (nie żałować pieprzu!).

W foremce delikatnie, aby nie rozerwać, ułożyć arkusz ciasta filo i opędzlować roztopionym masłem. Powtórzyć, układając kolejne warstwy tak, aby z każdej strony był zapas (w słoneczko). I tak do wyczerpania wszystkich arkuszy ciasta. Jeśli mamy go dużo, możemy 2-3 ostatnie lekko zgnieść i wypełnić nimi środek. Całość obsypać sezamem.

Wstawić do piekarnika i piec przez 45-50 minut, aż ciasto będzie złociste. Podawać na ciepło lub w temperaturze pokojowej.

[rumunia2023]

Monastyr Dragomirna – obronny monastyr z cerkwią Zesłania Ducha Świętego znajdujący się we wsi Dragomirna, w północnej Rumunii, na Bukowinie, kilkanaście kilometrów na północ od Suczawy. Fundatorem monastyru był metropolita mołdawski Anastasie Crimca. W 1602 kazał zbudować tutaj niewielką cerkiew pod wezwaniem św. Eliasza i Jana Teologa (położoną na cmentarzu), w której później został pochowany. Kilka lat później, w latach 1607–1609, obok tej cerkiewki wzniósł monastyr z cerkwią pod wezwaniem Zesłania Ducha Świętego. Przy monastyrze została uruchomiona początkowo prężnie działająca szkoła kaligrafii i iluminatorstwa.

[dopetaleobject]

Szafirek

Blauwe druifjes Szafirek (Muscari Mill.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 54 gatunki. Występują one w północnej Afryce, Europie (z wyjątkiem północnej części kontynentu) i południowo-zachodniej Azji. Rodzaj we florze Polski nie ma dziko występujących przedstawicieli. Tradycyjnie zaliczany do tego rodzaju szafirek miękkolistny klasyfikowany jest współcześnie do rodzaju Leopoldia…

[twowitchesgrimoire]

Koło Roku

Każda religia ma swoje święta, festiwale, które wyznawcy starają się celebrować. Tak też Poganie różnych wierzeń mają swoje obchody. Wiele z nich jest często ze sobą powiązanych pod względem znaczenia, daty czy nawet sposobu świętowania. Najbardziej znane święta wśród Pogan i Czarownic składają się na tzw. Koło Roku. Owe Koło składa się z ośmiu sabatów, które postaramy się omówić w dzisiejszym poście.

Z pewnością znasz takie święta jak Boże Narodzenie czy Wielkanoc, ale czy wiedziałeś, że pokrywają się one z innymi uroczystościami? Zanim chrześcijaństwo na dobre zdominowało świat religijny, nasi przodkowie obchodzili swoje święta. W odróżnieniu od aktualnych praktyk uwielbiali oni długie biesiadowanie. Z tego powodu ich uroczystości trwają od kilku dni, do nawet tygodnia! Albo i dłużej. Koło roku dzieli się na dwie części - Sabaty Większe i Sabaty Mniejsze. Każda z nich składa się z czterech świąt. Warto również zaznaczyć, że w zależności od półkuli, sabaty będziemy obchodzić w różnych terminach.

Teraz przyjrzyjmy się poszczególnym sabatom.

Yule: 20 - 23 grudnia na półkuli północnej i 20 - 23 czerwca na półkuli południowej. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by obchodzić każdy sabat przez kilka dni. Jak wspomniałyśmy wcześniej, nasi przodkowie uwielbiali długie biesiadowanie. Z tego względu od każdej wiedźmy zależy ile będzie obchodzić dany sabat. Yule jest Sabatem Mniejszym i wypada w Przesilenie Zimowe. Bardzo mocno może kojarzyć się nam z Bożym Narodzeniem i nie jest to błędne! O tym jednak opowiemy w poście poświęconym temu świętu. Sabat ten nawiązuje do ciemności jaka panuje podczas zimy. Od tego momentu dni zaczną stawać się dłuższe i światło słońca dłużej będzie oświetlało Ziemię.

Imbolc: 31 stycznia - 2 lutego na północy lub 31 lipca - 2 sierpnia na południu. Imbolc to czas kiedy Ziemia powoli wraca do życia, rozmarza i daje nam znać, że czas powoli przygotować się do wysiewu. To idealny czas na to, by wykorzystać to, czego się nauczyliśmy oraz zacząć planować. Święto to należy do Sabatów Większych i jest pierwszym z nich w ciągu roku.

Ostara: 19 - 22 marca na północy lub 20 - 23 sierpnia na południu. Ostara należy do Sabatów Mniejszych i obchodzi się ją w okresie Równonocy Wiosennej. Święto to może kojarzyć nam się z Wielkanocą i, tak jak w przypadku Yule, nie jest to błędem. Festiwal ten jest okresem wysiewu nasion do ziemi. W związku z Ostarą maluje się między innymi jajka.

Beltane: 30 kwietnia - 1 maja na północy lub 31 września - 1 listopada na południu. Beltane to Sabat Większy, podczas którego widać jak wszystko na nowo obudziło się do życia. Drzewa zaczynają kwitnąć, wyprowadza się bydło na pastwiska, rozpala się ogniska i prosi bogów o ochronę upraw, zwierząt oraz ludzi. Beltane jest pięknym czasem, który sprzyja realizacji wszelkich planów.

Litha: 20 - 23 czerwca na północy lub 20 - 23 grudnia na południu. Litha należy do grupy Sabatów Mniejszych i jest związany z najdłuższym dniem w roku - dniem Przesilenia Letniego. Energia Słońca w tym czasie jest najsilniejsza, a cała potęga Natury osiąga punkt kulminacyjny. Święto to związane jest ze zwycięstwem światła nad ciemnością. Litha to czas sprzyjający rytuałom miłosnym czy praktykom związanym z oczyszczaniem i pomyślnością.

Lammas: 31 lipca - 2 sierpnia na północy lub 31 stycznia - 2 lutego na południu. Lammas jest Sabatem większym. To czas kiedy dojrzewają pierwsze plony oraz rozpoczynają się pierwsze zbiory. Odbywają się różne obrzędy, ludzie bawią się i ucztują, wyrażając swoją wdzięczność. Aby uczcić żniwa często piecze się chleb. Warto w tym czasie podziękować za plany, które dotychczas udało nam się zrealizować.

Mabon: 21 - 24 września na północy lub 20 - 23 marca na południu. Mabon należy do Sabatów Mniejszych i związany jest z Równonocą Jesienną. Wyznacza ono kolejny okres zbiorów i początek kolejnej pory roku - jesieni. To czas kiedy dzień i noc są takie same, kiedy Słońce równo oświetla naszą planetę. Od tego momentu dni będą krótsze od nocy a świat znowu zacznie oczekiwać na powrót światła.

Samhain: 30 października - 1 listopada na półkuli północnej lub 31 kwietnia - 1 maja na półkuli południowej. Samhain jest ostatnim sabatem kończącym rok. To czas kiedy powoli będziemy zbliżać się do zimy. Zbiera się wówczas ostatnie plony zanim Ziemię okryje mrok i mróz. W okresie tego święta granica między światem materialnym i niematerialnym jest najcieńsza. Niegdyś rozpalano w te dni ogniska, aby pomóc zbłąkanym duszom odnaleźć drogę. Składano również ofiary bóstwom i przodkom. Samhain określane jest mianem Nowego Roku Czarownic.

Tak oto przeszliśmy przez wszystkie święta w roku. Jak mogł*ś zauważyć Mniejsze i Większe Sabaty podzielone są w taki sposób, że każda grupa jest związana z czymś innym. Mniejsze Sabaty związane są ze Słońcem i położeniem Ziemi wobec niego. Większe Sabaty są ściśle powiązane z plonami i rolnictwem. Na pewno nie uszło Twojej uwadze, że przeplatają się one między sobą. Warto też dodać, że między sabatami występują inne święta, które zależne są od praktyk religijnych. I tak na przykład u Wikingów będzie to 16 świąt (łącznie z sabatami).

To by było na tyle jeśli chodzi o ten post. Mamy nadzieję, że kilka podstawowych informacji na ten temat pomoże Ci w świętowaniu i dalszym researchu :) Pamiętaj, że możesz używać podczas sabatów rzeczy i składników nie tylko tych, o których mówią inni, ale również tych, które kojarzą się Tobie z danym świętem.

Magicznego dnia

Lu & Meritre

Możecie znaleźć nas na:

Wattpad

Twitter

Tumblr

Źródła:

Seria Sabaty - praca zbiorowa

Free Printable Wheel of the Year - witchjournal.com

[photo-snap-stories]

PL:

Ratusz, Ciechanów

Ciechanowski ratusz to obiekt neogotycki. Znajduje się na północnej stronie rynku. Zbudowany został w 1844 r. według projektu włoskiego architekta – Henryka Marconiego (1792-1863). Wzniesiony został z cegły, na planie prostokąta, z czworoboczną wieżą na osi fasady. Naroża budynku ujęte zostały wielobocznymi filarami. Okna ostrołukowe. Gzyms podokapowy z podwieszonych arkad neogotyckich, tworzący jednocześnie kapitale filarów. Dach czterospadowy, kryty blachą. Budynek jest dwukondygnacyjny, podpiwniczony. Posiada nowszą dobudówkę od tyłu.

W panoramie miasta ratusz stanowi piękny architektoniczny akcent, wyróżniający się swoją lekkością i swoistym urokiem. Do dnia dzisiejszego jest siedzibą władz miejskich.

EN:

City Hall, Ciechanów, Poland

Ciechanów town hall is a neo-gothic building. It is located on the north side of the market. It was built in 1844 according to the design of the Italian architect Henryk Marconi (1792-1863). It was built of brick, on a rectangular plan, with a four-sided tower on the façade axis. The corners of the building are framed by polygonal pillars. Ogival windows. A cornice under the eaves made of suspended neo-gothic arcades, which at the same time forms the capitals of the pillars. The hipped roof is covered with sheet metal. The building is two-story, with a basement. It has a newer extension at the back.

In the panorama of the city, the town hall is a beautiful architectural accent, distinguished by its lightness and specific charm. To this day, it is the seat of the municipal authorities.

[zawissius]

Epizod z II wojny północnej - Marian Zakrzewski.

[l-image-du-miroir]

„Wielki Podział” między kulturami świata biznesu (wg Richarda R „Wielki Podział” między kulturami świata biznesu (wg Richarda R. Gestelanda) KULTURY PROTRANSAKCYJNE kraje skandynawskie i inne germańskie kraje europejskie, kraje Ameryki Północnej, Australia i Nowa Zelandia, UMIARKOWANIE PROTRANSAKCYJNE Wielka Brytania, Republika Południowej Afryki, romańskie kraje europejskie, kraje środkowo- i wschodnioeuropejskie, Chile, południowa Brazylia, północna Meksyk, Hongkong, Singapur, KULTURY PROPARTNERSKIE świat arabski, większość krajów afrykańskich, latynoamerykańskich i azjatyckich,