#pay the price

[fira54funko]

Visions Of Hell

[howifeltabouthim]

Hurt vanity automatically brings with it the resentment that demands revenge: to reassert one's value by passing on the hurt. 'I am not to be trifled with. Someone will suffer for this.'

Iris Murdoch, from The Philosopher’s Pupil

[gctchell]

@xluciifer asked: BITES >:3

SKREE!

YIKES! Where did he even come from?! The maid just about JUMPED out of her apron when the King LATCHED ON like a bear trap! "Geez louise, your majesty!!"

..

But then, Lucifer felt her begin to.. vibrate, in his teeth. A trill of giggles began to come to life..

"Myyyy tuuuuuurn, Mr. Devilman ~"

[pateralba]

Bu ikili sözcük o denli çok kullanılışlı ki, neredeyse her gün bir biçimde duyuyoruz. Ne var ki, her iki ikili sözcüğün yaptırımcılarıyla yaptırıma hedef olanlar zamana, döneme, güce, bulunulan konuma göre değişiyor. Egemen durumda olanlar genellikle “bedel ödetmek”ten söz eder, “bedelini ödeyecekler” diye konuşurlar. Muhalif olanları ve o potansiyeli taşıdıklarını düşündükleri kişi, çevre, topluluk, parti, sendika olsun hepsini siyasal ve sosyo pisikolojik tehdidin hedefine yerleştirirler.

Bedel, ticari dilde ve iktisadi karşılığı bir yana bırakılırsa, bir edimin, eylemin, amaca yönelik çabanın karşılığı olmak üzere çeşitli türden cezai yaptırımı ifade eder. İnsanın, toplumsal yaşamında, daha iyi yaşayabilmek için başvurduğu ne varsa, bir bedeli olagelmiştir. En basitinden yaşayabilmek için çalışması, güç tüketmesi, emek sarfetmesi gerekmiştir. Bir bedeldir, kaçınılmaz ve zorunludur. Topluluk halinde yaşadığından beri, yaşamını üretimi ve yeniden üretimi için başkaca insanlarla ilişki kurarken, düşe kalka, öğrene-örgütlene kendisi için daha iyiye ulaşmaya çalışmış; yorulmuş, yaralanmış, kiminde ölmüş, kiminde sakat kalmıştır. Bu kadarı o zorunluluklar zinciri dahilinde sayılabilir. Ama bu kadarı, “bedel ödeme”nin en basit ve sıradan biçimi biçimleridir. Ne ki, bedel var, bedel var!

Sınıflara bölünmüş; eşitsizliği ve adaletsizliği kendi karakteristik özelliği olan bir toplumda; işsizlik, yoksulluk, açlık, gerginlik, kriz, çatışma ve savaş üreten bir ekonomik toplumsal sistemde “ödeten” ve “ödeyen” ilişkisine alınan bedel, kimi zaman dört işlemle çözülebilir olmayan büyüklükte olabiliyor. Büyük savaşlarda yenenler ve yenilenler değişen oranda bedel öderler. Ama en çok bedel ödeyenler savaş koşullarında ölen, yaralanan, sakat kalanlarla onların aileleri, akraba ve tanıdıklarıyla birlikte, yıkıma uğrayan ekonomik-kültürel birikimdir. Onu da yine emekçiler bedenlerinden harcayarak emek güçleriyle ve doğadan aldıklarıyla yapmış-yaratmışlardır.

Geçmiş zamanlar bir yana, içinde bulunduğumuz dönemin, burjuvazi için dahi “huzur” değil huzursuzluk zamanı olduğunu gösterir milyonlarca neden var. Birbirleriyle daha fazla kâr, alan, toprak, rezerv, ulaşım ve taşıma yolu için dalaşmalarının eksiksizliği, trilyonlarca dolar sermaye ve servet sahibi olanları huzurlu kılmıyor. En azından servetlerinin akıbeti için korkuyorlar. Gelecekten emin olmaları için rekabetin, çatışmanın, dalaşın olmaması gerekir ki buna böylesi bir sistemde olanak yok. Durmaksızın silahlanmaları, daha güçlü olanlarının daha geriden gelen ve zayıf olanları vurmaktan kaçınmayıp işgallerle boyunduruğa almaya yönelmeleri, en yakın örnekleri Libya, Suriye, Afganistan, Irak olan ya da daha “dün” denecek denli yakın bir geçmişte olmasına rağmen unutulmaya yüz tutmuş Doğu Avrupa ve Balkan ülkelerini yağmalamak üzere “düşürmeleri” ve bunlara karşı olan ya da olası direnç ve direnişleri bastırmaya çalışırlarken ödedikleri bedelin gerçek ödeyicisi de bu ülkelerin işçiler başta olmak üzere emekçileridir.

Yüz binlercesi topraklarından kopup yollara düşmüş ve dünya toplamında 70 milyonu aşan “mülteci” ve “sürgün” topluluklar ağır bedeller ödediler, ödemeye devam ediyorlar. Alan Kurdi bu bedelin farklı biçimlerinin Akdeniz’e ve kıyılarına vurmuş haliydi. Farklı ülkelerin sıradan askerleri, başka ülkelerin sıradan askerlerini vurduklarında kazanmış olmuyorlar. Kendi ülkelerinin patronlarının ve yönetenlerinin çıkarları için öldürmüş ve ölmüş, sakat bırakmış ve sakat kalmış oluyorlar.

Ama yukarıda söylendi, bedel var bedel var! Lübnanlı emekçiler direnişteler, ödedikleri bedeldir ve mecburlar! Durumlarını az da olsa düzeltmek, yaşam koşullarını biraz olsun iyileştirmek için sopayı, dipçiği, hatta bombayı göze alarak sokaklara çıktılar. “Sarı Yelekli” Fransız işçi, genç, kadın emekçiler bir yıldır emeklilik yaşının ölüm sınırına yükseltilmesine karşı çatışmalardalar. Gözünü kaybedenler, ölenler, kolları-bacakları kırılanlar oldu, vazgeçmediler. Ödedikleri bedeldir. Hindistan’da 2020’nin ilk haftasında 250 milyon işçi, yoksul ve barınaksız insan greve çıktı. “Bedel”dir! Latin Amerikanın halkları makinalı tüfeklerin atışları altında zamları protesto, faşist militarizmi reddetme eylemleri yaptılar. Bedeli her bir ülkeye göre değişse de bir hayli ağırdı. Türkiye’nin metal işçileri ücretlerini artırmak, sosyal haklarının gasbını engellemek için direnişe geçtiler. Bedel ödüyorlar ve haklarını elde etmek kararlılığı gösterdikleri sürece ödemeye devam edecekler. Kürt kavramı, sosyolojik, siyasal, kültürel, ulusal bütün anlamlarında hep bedel ödeme kavramıyla yan yana iç içe! Daha iki gün önce katlinin 13. yılında Hrant Dink anılırken, “barış”tan, “kardeşlik”ten söz etmenin dahi bir bedel ödemeyi göze almayı gerektirdiği bir kez daha görüldü, hissedildi.

Kapitalizmin bu ‘vahşi’ dünyasında bedel ödemek ve bedel ödettirmek konjönktürel olarak yöneten sömürücü sınıftan ve onun devlet iktidarından yana bir tablo sunuyor. Dünyanın en zengin 2153 kişisinin servetinin dünyada yaşayan 4 milyar altıyüz milyon insanın toplam servetinden daha büyük olması bu ilişkinin iç bükey aynasıdır. Ve gerçek o ki insan soyunun uzun tarihi, sömürülüp ezilenlere çok çeşitli türden ve tarzda bedel ödettiren egemenlerle onların sopası olanların da bedel ödediklerini göstermiştir. “Yenenler”in kılıçların��n kanını yenilenlerin ak libaslı gömleklerinde sildikleri hem mümkün hem de görülmüştür. Ama tarihsel açıdan bakıldığında bir öncenin yenenlerinin sonradan gelenlere yenildiklerinin kaçınılmazlığı öğrenilmiştir. Öğrenmek ise, bilerek kazanmanın önemli bir koşuludur. “Direne direne kazanacağız” şiarında dile gelen de böylesi bir şeydir. Bedel ödenecek ve kazanılacaktır. Başka yolu bulunmuyor.

EVRENSEL

[simplicius-simplicissimus]

We develop the kind of citizens we deserve. If a large number of our children grow up into frustration and poverty, we must expect to pay the price.

-Robert F. Kennedy

[rebekah-beene]

Go Ahead and Pay the Price

Go Ahead and pay the Price I heard these words yesterday afternoon as I was waiting for hubby to get home. I had talk to a friend who was concerned about the money that she had spent on the health program she was doing. I reminded her that we spend money on groceries no matter what and everybody knows just how expensive groceries are these days. I remember when I first started the program and I…

[timothy-kang]

Road to Rich—7 Keys of pop&Succesful Habits from Brain Tracy (vol.6)

1. Listen to intuition. 2. Learn from setback. 3. Seek and ye shall find. 4. Hallmark of creativity is curiosity. 5. Never stop asking questions. 6. 80% of general business will be different in 5 years. 7. Pay the price if you want to be rich.

[eggchef]

men (dean winchester) will just wear another man's (castiel's) trenchcoat and sit on his lap and

[hedgehog-moss]

I stopped at some point during my walk to look at the sky then heard a soft pensive sound and looked down and realised a small friend was contemplating along with me

I said hello and she trotted over to greet me with her cheerful little bell and she was simply the most affable creature I've ever met.

I hope her supportive smile brightens your day as well !

[hussyknee]

Your "non-confrontational" choices not to communicate hurt the people you don't confront btw. You're not a martyr for keeping everything inside and then running away when other people don't know what's going on with you. You just decided avoiding rejection and sparing your own feelings was easier than being honest and giving them the agency to respond and make their own decisions. You chose to hurt them so they didn't hurt you. You think your feelings are realer and more important than their own care and love for you. You were always just waiting for a sign to run.

"If they cared about me they would have–" did you tell them that? Did you let them know how you feel? How much importance you place on those requirements they don't know they have to meet? This secret criteria and secret signs for your secret feelings? Or are you making them play a game they don't know even exists?

Your choice not to communicate isn't cute. You didn't run because they didn't feel the same for you. You ran so you wouldn't have to risk rejection. You chose to prioritise your own self-protection over their trust in and love for you. At least own that.

[sixthrock]

environmental storytelling

[makowcy]

boom

[wombywoo]

smoke break

[captainvulcant]

Amongst rumours of a Supernatural season 16 I'm just gonna say that would be the funniest most meta shit ever. Even the show itself can't just die, always gotta be resurrecting and coming back like the world's most dysfunctional boomerang.

[ryllen]

do u know that even the size of the different size of vegetables at another country amazed me because from where i came from they are all smaller and scrawnier

[acorviart]

white-headed buffalo weaver