#twee personen

[ralph-mulder]

kleine jongen en jonge man ( in teken van vrede)

[polldermodel]

Hummus-uitspraak-lovers in tha house hier vandaag

[tijdvoormemes]

ik vind het leuk om memes te maken van dingen die alleen ik en twee andere personen leuk gaan vinden

[jogjadays]

Daar waren ze dan: Justin en Julia. En terwijl ik dit schrijf zijn ze ondertussen aangekomen in Bali. Maar eerst even terug naar vorig weekend. Nadat Sam haar presentatie had gegeven, was ze zondag al weer op pad met een nieuwe missie. Voor haar eindshow in Yogyakarta had ze namelijk een grote schaal nodig waar water in kan.

Een traditionele Javaanse gong bleek uiteindelijk de perfecte kandidaat hiervoor.

Deze gongs zijn onder andere onderdeel van Gamelan-orkesten. Maar goed, waar vind je zo'n gong en ook nog het liefst een wat oudere en voor een goede prijs. Uiteindelijk was Sam samen met haar assistent Nuril op het spoor gekomen van een oude gong, maar daar moesten ze wel een tijdje voor reizen. Dus zondag ging ze samen met Nuril op pad om ergens in een dorpje buiten Jogja de gong te bekijken.

En jawel, later die avond liep ik naar buiten omdat Sam met een taxi terug was gekomen en uit de kofferbak kwam een prachtige oude gong. Eén missie voltooid.

Ondertussen was Sam ook nog druk bezig met Yoga (de tour guide/historicus) die samen met Sam de presentatie had gedaan om de dag in te plannen die we samen met Julia en Justin zouden beleven. Want dinsdag stonden ze ineens voor m'n neus.

Ongeveer tien minuten lopen van ons huis hadden ze een mooi hotel gevonden en na een lange reis en dolle taxirit waren ze daar dus ineens. Het was grappig omdat het aan de ene kant heel normaal voelde om ze te zien, maar eigenlijk ook best gek was dat we nu ineens met z'n allen in Yogyakarta waren.

Nadat ze waren ingesettled gingen we nog wat eten bij een restaurant in de buurt. Daarna was het voor ons allemaal op tijd naar bed, omdat woensdag dus onze trip op de planning stond.

Sam had dus met Yoga afgesproken om enkele tempels te bezoeken die onderdeel waren van de geschiedenis die ze zo uitgebreid besproken hadden. Dus je hebt net buiten Yogyakarta de Borobodur (het grootste Boeddhistische complex ter wereld) en Prambanan (het grootste Hindoeistische 'compound' van Indonesië). Dit zijn de standaardbestemmingen voor veel toeristen, maar tegelijkertijd ook erg druk. Maar los van die twee trekpleisters zijn er allerlei kleinere

Boeddhistische en Hindoeïstische tempels die rond dezelfde periode gebouwd zijn en allerlei andere belangrijke verhalen vertellen. Yoga nam ons mee naar vier van die onbekendere tempels. We begonnen bij een klein Hindoeïstisch compound dat zich net buiten een dorpje bevond in het boerenland. Deze tempel was ontdekt door een boer die een stuk land wilde uitgraven. Los van de tempel zelf was dit een belangrijke plek omdat bij het uitgraven de verschillende 'lavalagen' goed zichtbaar werden. Hierdoor konden onderzoekers concluderen dat er zo'n veertien vulkaanerupties moeten zijn geweest, en was hierdoor ook belangrijk bewijs waarom het zo machtige koninkrijk dat complexen als de Borobudur en Prambanan had gebouwd ineens heel het gebied verlaten had. Waarschijnlijk niet door oorlog, maar door de vulkaan.

Het bijzondere was dat er niemand was bij de tempel en wij de plek voor onszelf hadden. Yoga entertainde ons ondertussen met allerlei feitjes, verhalen en grappen. De volgende tempel was weer Hindoeïstisch, maar iets groter. Ook deze moet in dezelfde tijd gebouwd zijn (8ste eeuw). We sloten af met twee Boeddhistische tempels, waarvan Plaosan mijn favoriet was.

De Plaosan tempel ligt dichtbij Prambanan en bestaat uit twee vrijwel identieke tempels met drie kamers. Elke kamer heeft Boeddhabeelden (mits ze niet ontvreemd zijn) en beelden van andere belangrijke personen. Het is niet altijd duidelijk wie die personen geweest moeten zijn. Zo zijn er twee beelden die niet goed passen binnen de lokale setting. Beiden hebben een kledingstijl die veel weg heeft van de Angkor-stijl, wat zou kunnen bevestigen dat er destijds wellicht sterke banden waren met het oude Cambodja.

Daarnaast bevatte het Plaosan-complex ook een soort platform waarin allerlei beelden zittend omheen zaten. Voor mij leek dit net een soort Mortal Kombat-stage. Het hele complex was gewoon zo bijzonder. Het is alleen tragisch dat zoveel van de gebouwen zijn ingestort door aardbevingen of op andere manieren zijn beschadigd en niet onderhouden. Als alles nog in zijn originele conditie was zou het ongetwijfeld prachtig zijn geweest.

Na deze tempelbezoeken hadden we een korte pauze voordat we naar een uitkijkpunt gingen in de heuvels. Vanaf dit punt hadden we een mooi uitzicht over Jogja. Bovendien was er een restaurant waar we heerlijke mie ayam aten met gefrituurde tofu, tempé en banaan. Eén van de lekkerste maaltijden van ons hele verblijf hier.

Toen we bijgetankt waren was het tijd voor wat actie. Rondom Jogja zijn namelijk ook grotten. Eén van deze grotten, Goa Pindul, kun je met een opblaasband doorheen en bovendien kan je er van wat rotsen afspringen in het water. Hoe veilig dat is weet ik niet, maar het mag wel. In het droge seizoen heeft het water een prachtige kleur. Wij zaten net in de overgang, waardoor het water ook al best mooi was. Goa Pindul was vooral lekker verfrissend. We konden er heerlijk zwemmen en waren er weer zo goed als in ons eentje. Waarschijnlijk dat we daarom iets te veel aan het relaxen waren en vervolgens moesten opschieten voor onze volgende stop. Het was namelijk de bedoeling om de zonsondergang te bekijken bij één van de stranden aan de zuidkust.

Onze 'driver' Aris moest vol gas door de heuvels richting de kust om het te halen. Hoe we het uiteindelijk nog net gehaald hebben weet ik niet, maar iedereen was blij dat we aangekomen waren aan de kust. We renden daar vervolgens naar het strand en pakten nog net de laatste zonnestralen mee.

De kust is echt prachtig en een heerlijke manier om de dag af te sluiten. Wanneer de zon vervolgens ondergaat is het gelijk ook echt superdonker. Dus na iets meer dan een uur gerelaxed te hebben op het strand gingen we weer richting de auto. Yoga had ondertussen nog een nieuw plan.

Hij wilde ons voordat hij ons naar huis bracht nog naar Bukit Bintang brengen. Bukit Bintang (star hill) is een uitkijkpunt over de stad en heet zo omdat je alle stadslichten kunt zien. Hoewel we allemaal moe waren bleek het de perfecte afsluiter. We aten heerlijke geroosterde mais met een prachtig uitzicht. En toen was het inmiddels tegen negenen en gingen we eindelijk naar huis.

De volgende dag was iedereen kapot. Maar al te veel tijd om te rusten hadden we niet. Sam had een afspraak in de middag met een lokale kunstenaar. Hij zou haar kunnen helpen met het maken van een inscriptie in ijzer. Het zal net als de gong onderdeel worden van de eindshow. Ik ging ondertussen met Julia en Justin richting Jalan Malioboro, de hoofdstraat van Yogyakarta.

Malioboro is nog even druk en chaotisch als altijd, maar het hoort er wel een beetje bij als je naar Jogja komt. We hadden er wat gegeten en probeerde er nog iets van batik te scoren. Maar de chaos was te groot om echt iets goeds te vinden. Al met al was het wel gezellig en een goede manier om weer tot leven te komen.

De volgende dag stond Prambanan namelijk op de planning. Dit keer geen Yoga, maar Thomas. Ik had het op mijzelf genomen om Julia en Justin naar het tempelcomplex mee te nemen en ze van informatie te voorzien.

Prambanan zelf is redelijk makkelijk te bereiken met een taxi. Het ligt ongeveer tussen de 45 minuten en een uur van onze verblijfplaats af, afhankelijk van het verkeer. Zoals gewaarschuwd bleek Prambanan erg druk. Bussen vol schoolkinderen zorgen voor een jolige chaotische sfeer. Maar gelukkig had Yoga ons al gezegd om wat verder te kijken dan Prambanan zelf.

Zo bestaat het Prambanan terrein namelijk uit vier tempelcomplexen. Je moet daar alleen wel een stukje voor lopen. En wat blijkt, de meeste mensen hebben daar geen zin in. Wat logisch is, want het was superwarm. Gelukkig waren wij wel zo gek om een kleine kilometer te lopen naar de andere tempels, waarvan vooral de laatste Candi Sewa heel bijzonder is.

Het is een enorm Boeddhistisch tempelcomplex dat net als Plaosan voor een groot deel kapot is. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. We waren daar bijna in ons eentje en het was gewoon zo groots en bijzonder. Op een gegeven moment waren we elkaar zelfs kwijt.

Omdat we ondertussen drie flesjes water hadden uitgezweet zochten we een terrasje op om wat te drinken. Toen zagen we naast ons een boogschutter-activiteit. De pijl en boog spelen een belangrijke rol in de Ramayana (die afgebeeld staat in reliëfs op Prambanan). Dus besloten we alle drie een poging te wagen. Uiteindelijk bleek na een slechte start Justin de ultieme boogschutter. Als Barney in z'n hoogtijdagen wist hij de roos makkelijk te vinden.

En na deze dag was het al weer tijd voor de laatste dag van Justin en Julia in Jogja. Wat nog ontbrak (naast de Borobodur, maar daar was Julia al geweest), was Alun-Alun Kidul en Taman Sari. Uiteraard is er ook nog het Kraton en wat andere dingen, maar dit hoort wel bij een Jogja-verblijf.

Bij Alun-Alun Kidul heb je twee hele oude Banyan-bomen. Er is een mythe rond deze bomen waarbij iemand blind van de ene kant van het plein naar de andere kant kan lopen tussen de bomen door overspoeld wordt met geluk. Het lijkt een makkelijke opdracht gezien je alleen recht vooruit hoeft te lopen, maar vrijwel iedereen die het probeert loopt ineens de verkeerde kant op.

Uiteindelijk wist Julia het bij een tweede poging toch te doen. Nadat ze richting het einde ineens verkeerd leek te lopen, bleek ze toen toch een ingeving te krijgen die haar in de juiste richting duwde. Gaston van de postcodeloterij kan dus alvast naar de Rietvink rijden. Vervolgens dronken we nog even wat voordat we naar Taman Sari gingen. Hoewel het wat vervallen en niet al te groot is, is het oude badhuis van de sultan wel een leuke en interessante spot voor wat foto's. Het is een belangrijk onderdeel van het sultanaat wat Jogja nog is.

Daarna waren we wel echt moe en uitgeblust (vooral ikzelf) en gingen we naar een belangrijke plek van Sam en mijn residency: Mediterranea by Kamil. Dit restaurant is één van de hotspots van Jogja. Het is een beetje upscale Westers, maar wel een grappige sfeer. Het eten is er lekker, en vaak eten Sam en ik er ontbijt.

Met onze maag gevuld gingen we nog even zwemmen in het hotel om 's avonds bij onze andere vaste stek te eten: Nanamia Pizzeria. Ondertussen kon Sam ook weer aanschuiven, gezien zij de hele dag met de eerdergenoemde artiest bezig was om haar eigen inscriptie te maken in ijzer. Sinds 's ochtends vroeg bestond haar dag dus voornamelijk uit aluminium buigen en hameren. Het eerste resultaat is prachtig. En hopelijk kunnen we binnenkort daar wat meer van delen.

Tot zover… moeie vingers.

[luckas58-blog]

Dag 14 en laatste dag: van S sebastian naar Berritua, eindbestemming in gerenoveerd boerderijhuis op ca 55 km van Bilbao. De rit begon schitterend doorheen s sebastian, stad met bruggen en waardige architectuur en zeer goede fietsfaciliteiten, een plezier om door te rijden. Dan de eerste beklimming: baskische stijl en komootse gekte. In twee stukken, dus je bent niet boven als je denkt, zuchtend, want er komt nog een stuk en dan nog één, tot de weg nauwelijks berijdbaar wordt en dan verdwijnt. We hebben ons maar één keer laten vangen, daarna route departementals, redelijk rustig, ook de cols, langs de kustlijn gelijk de Big Sur, zeer idyllisch. Aangekomen in late namiddag, na 2 keer met heerlijke tapas energie getankt te hebben. Wat problemen met de huurauto, uiteindelijk een Nordstar 1 gekregen, rijdt als een Porsche… en Pol kreeg de auto mini clublan vd moeder van onze kotmadame om ons naar de luchthaven de rijden…s avonds heerlijk diner met ganse turbot voor 2 personen, bijna volledig door Pol afgelikt en opgezogen, een plezier om hem te zien genieten. Prijs inclusief apero, fles wijn en koffie 171€ voor 2 pp, en wijnfles mee als doggybag, het zit erop ons verhaal van 14 d rijden doorheen la douce france en het zwaar heuvelachtig bbaskenland.

[basvisscher]

Dit land, dat woest en ledig was

Ik heb deels op de klei gewoond, bevangen door de leegte, rechte wegen, vergezichten, altijd tegenwind met fietsen, aarde, stof en bieten rooien, dorpen zonder middenstand en velden maïs waarin je wonen kon. Een kind nog, werkend in de zon en kromgebogen, lijf voorover, onkruid wieden, tering zetten naar de Lange Nering, pionieren, niks te klagen. Ik heb deels op het leem gewoond, bevangen door de zwaarte van de duizend jaar traditie, gladweg elkaars lasten dragen, zomerdagen, leven achter houten gevels, warm van zomaar samen zwijgen, turen over wat we ooit ‘ons zeetje’ noemden, gebeten door de hoge heren, niemand komt hier tussenbeide, klein geluk dat eeuwigdurend, tandeloos en heilig, heilig, heilig is. Dit land, dat woest en ledig was, heeft altijd twee personen nodig: één die alles achterlaat, met blote handen dijken bouwt, het land inzaait en één die niet snel wennen kan, het vuur aanmaakt, verhalen uit haar schorten schudt. Dan samen zijn en één te zijn.

[alleswatmijblijmaakt]

Vandaag

XO, Kitty

Episode 1 "XO"

I wist het. Ik wist dat Yuri het over Dae had. Ik vraag me af of het iets met zijn geld problemen te maken heeft.

Wedden dat Kitty een dorm/appartement deelt met de drie jongens. Of tenminste met Minho en de andere vriend van Dae.

Was ook leuk om twee nummers van Seventeen te horen en een nummer van BTS.

Yuri voelt als een interessant character.

Episode 2 "WTF"

Dae is een fake vriendje van Yuri, omdat ze haar seksualiteit wil verbergen? Het kan zijn dat het een andere reden heeft, maar ik moet denken aan het gesprek dat ze met haar moeder had over haar vriendschap met Juliana. De relatie tussen haar en Dae is in ieder geval in het echt niet romantisch. Ik neem aan dat ze dit doen om elkaar te helpen. Ik denk dat Dae het aan Kitty wilde vertellen of in ieder geval dat hij iets uit had te leggen, voordat hij onderbroken werdt door Yuri.

Poor Dae. Hij keek zo blij toen hij Kitty zag. En nu is er een misverstand die hen alle twee pijn doet. Ik haat dit. Miscommunicatie zoals dit zijn zo frustrerend!!!

Ik denk dat Q de enige is in Dae's sociale cirkel die weet dat hij en Kitty een relatie hebben.

En nu is de relatie niet van korte duur meer. En weer wordt hij onderbroken door Yuri, op het moment dat hij het uit wilde leggen.

Gelukkig is Kitty slim genoeg om te zien dat de relatie nep is door het gedrag van Dae tijdens de persconferentie.

Runaways Season 2

Episode 3 "Double Zeros"

Ik had gewild dat Darius Alex niet over had gedragen aan zijn ouders. Ik snap het wel, hij weet nu eenmaal niet wat voor personen ze echt zijn. Maar hij heeft het met zijn leven moeten bekopen. En dat vind ik jammer. Ik mocht hem meer dat Alex zijn ouders.

Opnieuw gezien

The Fiery Priest

Episode 01-03

Ik was vergeten hoe leuk deze serie is.

[josephinesliteraireblog]

Eerste boekopdracht: Harry Mulisch - de ontdekking van de hemel

Beste Lezers,

Ik heb besloten om voor mijn eerste boekopdracht het boek de ontdekking van de hemel te lezen.

Het boek is geschreven door Harry Mulisch. Toen ik zei dat ik dit boek ging lezen, zeiden veel dat het een boek is van een beroemde schrijver. Veel weet ik er niet over, maar ik kijk er wel naar uit om het te leen en jullie er meer over te vertellen!

Het boek heeft 901 pagina's, heeft als uitgeverij De Bezige Bij en is geclassificeerd in de genres: Roman, Psychologische fictie en Filosofische fictie.

Bij deze boekopdracht moet ik een soort dagboek bijhouden van alles wat ik opmerk en lees. Ik kijk er naar uit om die te delen met jullie!

(update)

De eerste 15 pagina's zijn ondertussen uitgelezen en ik moet zeggen dat ik heel verward ben, maar ook geintrigeerd.

In het boek hebben twee personen een conversatie over een zaak van ruim 70 jaar mensentijd geleden. Het gebruik van mensentijd geeft al direct de intensie dat de twee personen niet per se mensenlijk zijn. Ze praten ook over een oneindig licht - Logos Spermatikos, dat baanbrekende reden betekend in het Grieks.

"Ook wij hebben pas zo'n vijfenzeventig mensenjaar geleden tot ons afgrijzen ontdekt, hoe snel de technische vaardigheden daar beneden toenamen en wat de mensen er mee zouden doen" zei een van de personen in de conversatie. Dit geeft aan dat ze misschien van de hemel komen, doordat ze verwijzen naar de aarde als 'daar beneden'. Vervolgens antwoord de andere personage: " Ondanks alle problemen zag ik zeventig mensenjaar geleden opeens een mogelijkheid, de gewenste Vonk niet in vier jaar maar al in drie generaties in de geest en het vlees te krijgen." De vonk wordt enkele zinnen erna verwezen als de eerste wereldoorlog, maar ik ben daar niet honderd procent zeker van, omdat de Vonk ook misschien iemand kan zijn in de plaats van iets, maar ik kan dat alleen maar uitvinden door verder te lezen.

De volgende pagina gaat hij/zij/het er meer op in en verteld over een ene Delius Wolfgang en zijn ongelukkig huwelijk met een jongere vrouw genaamd Weiss en hoe zij hem juist voor de tweede wereld oorlog verliet.

Tot nu toe ziet het er interressant uit!

[devosopmaandag]

Lezen en schrijven

In zijn dankwoord bij het ontvangen van de Johannes Vermeer Prijs 2022 zegt Arnon Grunberg: “... lezen en schrijven, de literatuur, zij is niets anders dan dat, een actieve voorbereiding op de dood”. Dat klinkt mooi, en is het ook, ik zou het graag onderschrijven. Maar wat betekent het eigenlijk, en geldt het ook voor mij?

Schrijven is een verzet tegen de sterfelijkheid. Iets daarvan voel ik soms, als ik voor het slapen gaan weer wat regels aan mijn dagboek toevoeg. Vaker voel ik ook een beetje het belachelijke eraan. Ik maak me geen enkele illusie dat mijn dagboeken iets bevatten dat de moeite waard zou zijn om ze na mijn dood niet te verbranden. Misschien als ik een zoon of dochter had gehad, dan zouden zij later op hun beurt ze alsnog in het vuur kunnen gooien. Maar is verbranden al niet net wat minder sterfelijk dan ze bij het vuil zetten?

Ik schrijf voor twee personen, voor de ik die dingen meemaakt en die ze niet wil vergeten en voor de ik die erover wil nadenken en zo ertoe aangespoord wordt. Er is nog een derde: de ik die later wat door die dagboeken bladert, en zich verbaast over die twee, en wellicht een oordeel velt. Zijn deze vossen dan een verzet tegen de sterfelijkheid? Misschien een beetje; zij zeggen vooral: kijk, ik leef!

In de grote literatuur is het zeker zo dat schrijven een vorm van onsterfelijkheid is. We lezen de dagboeken van een 12e-eeuwse Japanse hofdame en verplaatsten ons in haar, de in eenzaamheid geschreven gedichten van een ongetrouwde, 19e-eeuwse vrouw in een Amerikaanse provinciestad verschaffen ons nog steeds inzichten die ver voorbij de schoonheid van de taal liggen, we lezen en leren van de twee en een half duizend jaar oude woorden van een Chinese denker.

In ruil voor een mogelijke voorbereiding op de eigen dood, schenkt de voortdurende lezersschare het boek, en daarmee de schrijver, onsterfelijkheid. Grunberg noemt het zelfs een actieve voorbereiding. Vriend P leest en herleest vol overgave in een hoog tempo de wereldliteratuur, de grote en de kleine meesters. Gaat hem dat straks helpen zich voor te bereiden op zijn dood?

Misschien zou je kunnen zeggen dat als een mens de lichtheid van het bestaan is gegeven, de dood met een zelfde soort lichtheid aanvaard kan worden. Als dat niet zo is, dan helpt lezen (en denken en schrijven) van het leven een soort 'bezonken' leven te maken. Het is niet onwaarschijnlijk dat juist dat bezonkene uiteindelijk kan transformeren in lichtheid, waarmee we van een voorbereiding kunnen spreken.

Dit lichaam, zo teer en verwondbaar,

dat blijft wanneer het woord ons verlaat.

Czesław Miłosz 

[euroadventure]

Baške Oštarije - Planinarska kuca Alan/Veliki Zavižan (Nacionalni Park Sjeverni Velebit) - Jablanac

Zondag 19 juni

Na de leuke en gezellige dagen in het centrale Velebit gebergte vertrek ik vanmorgen op tijd naar het noordelijk deel van het nationaal park. Op aanraden van Ante die ik twee dagen geleden bij het kampvuur heb gesproken heb ik een taxi kunnen boeken. De taxi brengt mij in anderhalf uur rijden over onverharde en smalle bergweggetjes naar het beginpunt vlakbij de parkeerplaats van de hut Zavižan. Vanaf Zavižan loop ik dan terug naar Alan’s hut waar ik mijn auto heb geparkeerd.

Ik word om 9.30 uur verwacht bij de parkeerplaats van Alan’s hut. Onderweg naar Alan’s hut haal ik eerst nog enkele boodschappen in het plaatsje Karlebog. Gelukkig zijn hier op zondag de winkels geopend.  Ik deel de taxi met nog zes andere personen en dat scheelt behoorlijk in de kosten.

De etappe die ik ga lopen maakt onderdeel uit van de Premuzic trail die in 57 kilometer van Zavižan tot Baške Oštarije loopt. De plaats waar ik afgelopen dagen al heb gewandeld. Deze route kan ook worden uitgebreid naar 100 kilometer waarbij je dan nog een stukje verder wandelt naar Nacionalni Park Paklenica waar ik begin deze week nog ben geweest. Al met al heb ik misschien al best een groot deel van deze Premuzic trail gewandeld 💪🏻😁. Deze trail is trouwens tussen 1930 en 1933 aangelegd.

Volgens Ante zou de eerste etappe ongeveer 25 kilometer zijn, later werd het 16,5 kilometer, maar uiteindelijk blijkt het ‘ maar’ een kleine 14 kilometer te zijn haha. In de taxi maak ik kennis met Igor, Igor en nog iemand waarvan ik de naam niet meer weet. Ze zeggen bij het voorstellen er gelijk bij dat ze geen russen zijn haha. De taxi chauffeur vertelt onderweg enthousiast over de natuur en het ontstaan van het nationaal park, helaas kan ik het niet verstaan maar zijn de mannen bereid zijn uitleg voor mij te vertalen.

Wanneer we bij het beginpunt in Zavižan arriveren zeg ik iedereen gedag, want ik loop het liefste mijn eigen tempo. Onderweg zal ik hen vast nog wel een aantal keer tegenkomen. Ik merk wel al snel dat doordat ik veel foto’s maak of onderweg even een break neem ik continu de mannen inhaal of zij halen mij in. Het begin loopt door deels door het bos, halverwege sta ik oog in oog met een gems. Ook dat is het voordeel van alleen lopen, namelijk niet teveel lawaai maken waardoor je sneller ‘wildlife’ tegen het lijf kan lopen. Nu zitten hier ook bruine beren en slangen…deze dieren hoef ik nu weer niet perse op mijn pad tegen te komen (op afstand voor de foto is natuurlijk wel leuk 😀). 

Na het bos kom ik op het mooiste gedeelte van deze wandeling terecht, witte rotsen overal om mij heen.

Het is behoorlijk indrukwekkend. Ik had natuurlijk al een voorproefje gehad de afgelopen twee dagen, maar hier is het weer net een stukje grootser en mooier. De Kroaten noemen deze etappe ook wel de mooiste wandelroute van Kroatië en ik moet ze hierin absoluut gelijk geven.

Uiteindelijk loop ik via een groene vallei waarbij ik af en toe uitzicht heb op zee.

Tijdens de laatste kilometer valt mijn oog op een boekje wat op het pad ligt. Het blijkt een wandelpaspoort te zijn van het Velebit gebergte waarin je je wandeletappes kunt laten afstempelen bij hutten of zelf wanneer je een bergtop bereikt heb. Er staat geen naam in, maar ik verwacht bij Alan’s hut wel iemand te zien die hem kwijt is geraakt of anders kan ik hem daar in ieder geval afgeven. Rond 16.00uur kom ik bij Alan’s hut aan en wanneer ik vertel dat ik een boekje heb gevonden springt een man uit Bosnië en Herzegovina blij op. Hij was zijn boekje kwijt en baalde er al behoorlijk van, maar is superblij dat ik hem heb gevonden. Als dank trakteert hij mij op een drankje wat er wel in gaat na ruim vier uur wandelen. 

Nadat ik een tijdje bij Alan’s hut ben blijven rondhangen zoek ik mijn auto op en rijd ik weer naar beneden richting de kust. Ik heb nog geen idee waar ik vanavond zal overnachten.

Uiteindelijk, wanneer ik weer internet bereik heb, vind ik een wildkampeerplek bij het plaatsje Jablanac. Een te gekke plek waarvandaan ik slechts een trapje af hoef te lopen om een duik te nemen in de zee! Dat doe ik dan ook direct na aankomst. Heerlijk! Het water blijkt niet eens echt zout te zijn, omdat er vanuit de bergen een koude stroming zoet water de zee in loopt. Na mijn verfrissende duik ga ik in het dorpje een hapje eten bij een klein restaurantje. Dat heb ik wel verdiend na de inspanning van vandaag 😉.

De avond sluit ik af met zicht op een prachtige zonsondergang. Zo is het leven toch echt genieten!

[rotterdamvanalles]

Het Gemeentearchief aan de Mathenesserlaan 315 op 7 maart 1918.

Het Gemeentearchief is een twintigste-eeuws archiefgebouw in de voormalige Delfshavense Coolpolder, waar nu zich de wijk Middelland bevindt. Het pand, bestaande uit twee gebouwen, is ontworpen door architect D.B. Logemann en wordt in 1898 gebouwd voor 114.262,- gulden. De voorgevel bevat een combinatie van elementen uit de bouwstijlen gotiek, renaissance en barok. Het pand werd op 5 juni 1900 geopend waarna het tussen 1900 en 1998 diende als opslag van het Rotterdamse gemeentearchief. In het voorste gebouw bevond zich de gemeenteadministratie. Door twijfels over de brandveiligheid werd pas in 1938 elektrische verlichting in het depot aangelegd. Dit kostte destijds 2.225,- gulden.

Kort voor de Tweede Wereldoorlog werden nog enkele verstevigingen aangebracht. Tijdens het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940 vielen er geen bommen in de Coolpolder. Wat later zorgde een bom op de nabij gelegen St. Elisabethkerk wel voor enige glasschade. Op 29 november 1944 raakte het archiefgebouw beschadigd tijdens de gerichte luchtaanval op het Rotterdamse hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst aan de Heemraadssingel (het pand van het voormalige Rotterdamsch Sanatorium). Het hoofdkwartier raakt slechts beschadigd, de bommen kwamen vooral terecht op woningen aan de Heemraadssingel, Aelbrechtsplein, Robert Fruinstraat en Oranjeboomstraat. De archiefbescheiden in het gebouw van het stadsarchief zijn bij deze aanval gespaard gebleven. Na de oorlog is het gebouw aan de achterkant uitgebreid richting de Robert Fruinstraat. Door de groei van de collecties was in de jaren negentig een verhuizing noodzakelijk.

In het jaarverslag over 1938 schreef archivaris Hendrik Cornelis Hazewinkel al dat er behoefte was aan een nieuw depot. De uitbreidingen werden van 1967 tot 1970 gebouwd aan de achterkant van het pand. In 1998 verhuisde het stadsarchief naar de Rijks Automobiel Centrale aan de Hofdijk waar daarvoor een deel van het wagenpark van de rijksoverheid werd beheerd.

In januari 2015 werd het gebouw voor 2,4 miljoen euro aangekocht door het Angolees consulaat van een particuliere partij. Het consulaat had zonder de benodigde vergunning opdracht gegeven voor een verbouwing en het schilderen van de monumentale gevel. De poreuze zandstenen gevelonderdelen van het rijksmonument werden door een witte verflaag mogelijk onherstelbaar beschadigd. De zaak was ingewikkeld aangezien buitenlandse diplomaten diplomatieke onschendbaarheid genieten. De gemeente betaalde 40.000 euro voor de herstelwerkzaamheden die geen "noemenswaardige schade" zouden achterlaten.

De ambachtsheerlijkheid Mathenesse komt reeds in 1276 voor. De naam zal een samenvoeging zijn van de woorden made (weide) en nes (aangeslibd land). Als oudste ambachtsheer wordt genoemd Dirk Bokel, wiens kleinzoon zich Dirk van Mathenesse noemde. Het Slot Mathenesse of Huis te Riviere, waarvan nog een ruïne aanwezig is, lag aan de Schiedamse Schie ten noordwesten van Schiedam. Binnen de ambachtsheerlijkheid lagen de polder Nieuw- en Oud-Mathenesse. De Mathenesserdijk, vroeger Schiedamsedijk geheten, maakt deel uit van Schielands Hoge Zeedijk. De dijk heette vroeger ook Groenedijk. De Mathenesserbrug ligt over de Delfshavense Schie en verbindt Mathenesserplein en -laan met de Mathenesserweg. De eerste brug van die naam werd in 1923 in gebruik genomen. In 1983 is ze vervangen door de huidige brug. De Mathenesserhof, die op 11 december 1926 officieel werd geopend, is een stichting uit de nalatenschap van Henrica van Rossum, +1922, om aan bepaalde personen een goedkope en doelmatige woning te verschaffen. De naamgeving van de Nieuw-Mathenesserstraat, die grotendeels op Schiedams grondgebied ligt, geschiedde in 1946 door de gemeente Schiedam. In 1951 kwam een gedeelte van de straat door annexatie op het grondgebied van Rotterdam te liggen.

De fotograaf is A. Schaller en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.

[reneleijen]

"Bommenmakelaar" gaf opdrachten via chats

Nadat eerder al de man werd opgepakt achter de chataccount ‘Willem K.’ is nu ook zijn handlanger ‘Klaas Vaak’ (23, uit Amsterdam) opgepakt. De twee zouden opdrachten hebben gegeven voor zeker twintig bomaanslagen in Alkmaar. In zes gevallen ging het om een verkeerd huis… In de woning van de verdachte werden 294 Cobra’s gevonden. In de zaak zijn inmiddels zeventien personen (14 tot 23) opgepakt.…

[regioonlineofficial]

Op vrijdagavond 7 juni van 18.00 tot 21.00 uur organiseert de gemeente Tholen een recreatieve zwemmarathon bij het zwembad De Spetter in Tholen. Zwem in een team zoveel mogelijk baantjes. Het team met de meest gezwommen banen krijgt een prijs. Aanmelden kan tot en met 5 juni per team bij de receptie van het zwembad of via zwembaden@tholen.nl. Zwemmarathon Sportiviteit, plezier en gezelligheid staan centraal tijdens de waterige marathon. Het zwemteam mag uit maximaal 8 personen bestaan. Kinderen én volwassenen kunnen meedoen. Ook leden van (sport)verenigingen zijn welkom. Deelnemers moeten een zwemdiploma hebben. In het team moeten ook twee personen zijn die het aantal gezwommen banen bijhouden. Deelname is € 25,- per team. Bekijk de actuele activiteitenkalender van de twee buitenzwembaden op www.tholen.nl/zwembaden.

[karlijnversteegblog]

Alles wat je moet weten over 2-persoonsbedden

Het ideale 2 persoonsbed voor jouw slaapkamer 

Een comfortabel en stijlvol 2 persoonsbed is essentieel voor een goede nachtrust. In dit artikel gaan we dieper in op alles wat je moet weten over 2-persoonsbedden. Van de verschillende maten en types tot belangrijke overwegingen bij het kiezen van het perfecte bed, we zullen je begeleiden naar het maken van een weloverwogen keuze voor jouw 2 persoonsbed behoeften. 

De voordelen van een 2 persoonsbed 

Een 2 persoonsbed biedt verschillende voordelen ten opzichte van een eenpersoonsbed. Het biedt voldoende ruimte voor twee personen om comfortabel te slapen en te ontspannen. Daarnaast kan een 2 persoonsbed je slaapkamer een gevoel van luxe en harmonie geven. Het is een investering in je slaapcomfort en een centraal punt in je slaapkamerinrichting. 

Populaire Types 2-persoonsbedden 

Er zijn verschillende types 2-persoonsbedden beschikbaar, elk met hun eigen unieke kenmerken en stijl. Hier zijn enkele populaire types: 

1. Boxspring bedden: Deze bedden bieden een combinatie van comfort en ondersteuning. 

2. Hemelbedden: Hemelbedden voegen een vleugje elegantie en romantiek toe aan je slaapkamer. 

3. Moderne platformbedden: Deze bedden hebben strakke lijnen en een eigentijds design. 

4. Opbergbedden: Opbergbedden zijn ideaal voor het maximaliseren van de opbergruimte in je slaapkamer. 

Veelgestelde Vragen (FAQs) 

1. Wat is het verschil tussen een Queen en King size 2 persoonsbed? 

Een Queen size bed is iets kleiner dan een King size bed. Het verschil zit voornamelijk in de breedte. 

2. Welk type 2 persoonsbed is het meest geschikt voor een kleine slaapkamer? 

Een platformbed zonder opbergruimte kan een goede keuze zijn voor een kleine slaapkamer, omdat het een slank profiel heeft en geen extra ruimte inneemt. 

3. Zijn er specifieke matrassen nodig voor 2-persoonsbedden? 

Nee, je kunt elke matras kiezen die past bij jouw persoonlijke voorkeur en slaapbehoeften. 

4. Hoe kan ik mijn 2 persoonsbed het beste onderhouden? 

Volg altijd de instructies van de fabrikant voor het onderhoud van je bed. Regelmatig stofzuigen en luchten kan helpen om het fris en schoon te houden. 

5. Wat zijn de belangrijkste overwegingen bij het kiezen van een 2 persoonsbed? 

Belangrijke overwegingen zijn de afmetingen van de kamer, het gewenste comfortniveau, het design en het budget. 

Met deze informatie en tips kun je een weloverwogen keuze maken bij het kopen van een 2 persoonsbed dat bij jouw slaapbehoeften en stijl past. Vergeet niet om je persoonlijke voorkeuren, zoals matrasstevigheid en design, in overweging te nemen bij het maken van je keuze. Voor meer gedetailleerde informatie en bronnen kun je terecht op betrouwbare externe bronnen zoals Wikipedia. 

[luckas58-blog]

Vandaag dag één van De Pinte naar Valenciennes, de grens overgestoken via de Ravel, net voordien hervallen met zware kwetsuur ter hoogte van de kniestreek. Gelukkig kan de vuile Franse grond met drinkwater worden verwijderd en met de ontsmetting spray van Elisa het verdere verloop van de rit worden gewaarborgd. En Péruwelz een ijsje gegeten, want het was warm. ‘s avonds in Valenciennes een uitgebreide menu gegeten met aperitief voor in totaal € 74 voor twee personen. Verder in Valenciennes nog gezien dat een huis/€ 220.000 hier kost, ze gooien je er hier mee. Vandaag Rijden we naar st quentin via de alternatieve route om de bron van de Schelde in Gouy te gaan bekijken. Hopelijk is hij niet uitgedroogd.

[keynewssuriname]

Opgevoerde surveillances werpen vruchten af; autoriteiten constateren 'bepaalde rust'

Er zou sprake zijn van een 'bepaalde rust' als het gaat over de criminaliteit. Dat kreeg president Chandrikapersad Santokhi gerapporteerd van de directeur Operaties en tevens waarnemend korpschef van het Korps Politie Suriname, Melvin Pinas. Uit recente analyses is geconstateerd dat er drie tot vier dadergroepen actief zijn in Suriname. De politieorganisatie richt zich op de opsporing en aanhoudingen van deze verdachten. Daarnaast werkt het KPS aan een ontmoedigingsbeleid door drugshaarden en groepen hangjongeren te ontmantelen. Ook worden er in het binnenland geregeld oriëntaties gepleegd om de situatie aldaar in de gaten te houden. Dit blijkt uit de rapportage van de Nationale Veiligheidscommissie die op 17 mei aan de president gepresenteerd is. Er zijn statistieken van de afgelopen twee weken gepresenteerd en er is ook gesproken over de verrichtingen in het kader van operatie 'Zero Tolerance'. Minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie zegt dat door de acties die de laatste weken zijn uitgevoerd, zoals het plaatsen van roadblocks, de aanhouding van personen en de inbeslagname van wapens, het de goede kant op gaat met de veiligheidssituatie in Suriname. De bewindsman hoopt dat de veiligheidsinstanties dit tempo erin blijven houden. “De instructies zijn ook gegeven om op deze manier door te gaan”, merkt de minister op. Het ministerie van Justitie en Politie zorgt in samenwerking met het ministerie van Financiën en Planning ervoor dat de middelen hiervoor beschikbaar zijn. De minister spreekt de hoop uit en rekent op het Korps Politie Suriname (KPS) en andere veiligheidsdiensten dat ze de situatie op deze manier blijven aanpakken en monitoren. Rishi Akkal, directeur Beleidsvoorbereiding en Beheer van het KPS, presenteerde de statistieken van 1 april 2024 tot heden. Sinds de start van Operatie Zero Tolerance zijn er 227 roadblocks gehouden, waarbij er in totaal dertigduizend boetes zijn uitgeschreven. Twee weken geleden waren er volgens Akkal totaal 153 aanhoudingen gepleegd, een aantal dat is opgelopen naar 308, waarvan 144 personen zijn heengezonden. De analyse van het eerste kwartaal dit jaar vergeleken met dezelfde periode vorig jaar wijst uit dat er een daling van ruim tien procent is in gekwalificeerde diefstallen, terwijl er bij berovingen een stijging van 6,8 procent is genoteerd. “Het aantal levensberovingen en suïcide gevallen daalt, terwijl het aantal verkeersdoden stijgt. Er zijn aanhoudingen geweest met inbeslagnames van vuurwapens en drugs zoals marihuana, hash, sukru en onbekende tabletten. Al met al is het KPS blij met deze geboekte resultaten”, zegt Akkal. Bevelhebber van het Nationaal Leger Werner Kioe A Sen waardeert de aanpak en samenwerking met het KPS in operatie Zero Tolerance. Er worden momenteel zeven legervoertuigen ingezet om de zichtbaarheid van de politie en militairen bij surveillances te vergroten. Daarnaast voert het leger haar reguliere operaties uit en zijn er twee operaties in voorbereiding, namelijk voor het Tibiti-gebied en voor de kustvlakte. President Santokhi merkt op dat de impact van de operatie zichtbaar is aan het aantal gekwalificeerde misdrijven. Hoewel hij nog geen definitieve conclusie kan trekken over de resultaten van de acties, suggereert hij dat de criminele wereld afwachtend is. De president drong er bij de veiligheidsdiensten op aan om hun inspanningen te intensiveren. Gezien de huidige stand van zaken stelt het staatshoofd voor om meer dadergericht te werk te gaan. Hij rekent erop dat door gebruik te maken van inlichtingen en opsporingsmethoden alle daders opgepakt zullen worden. Read the full article