#wyzwolenie

[slawekmalinowski]

Joga droga do transcendencji. Agata Świerzowska.

[arekmiodek]

Moje łuski są srebrne, a moja powierzchowność budzi zachwyt, niektórych jednak przeraża.

Haiku "WYZWOLENIE" (Maria Teresa von Orgeich)

[miss-howlett]

❌️ Why F@STING IS NO JOKE ❌️

Może zawierać "drastyczne" treści, medyczne fakty. Śm1erć mentioned.

Siem. Przychodzę z takim info. Jak wiecie (albo nie) robię f@sty często i dużo. Nie są zazwyczaj dłuższe niż 80h ale się zdarzają. I wy pewnie też nie raz robiliście małego f@sta. A ja wam powiem, czemu naprawdę warto się zastanowić zanim zrobi się mega długiego f@sta i dlaczego to może być niebezpieczne. Piszę to głównie dla osób, które chcą rzucić się na głęboką wodę nie wiedząc z czym to się je, żeby mieli na uwadze konsekwencje.

🔥 Do każdego f@sta należy się przygotować. Najlepiej przed fastem oczyścić się nie jedząc nic ciężkiego. Wtedy organizmowi będzie łatwiej i efekty będą lepsze. Ale o wiele większe (moim zdaniem) znaczenie ma, w jaki sposób z niego wyjdziemy.

🔥 NIGDY NIE OBJADAJ SIĘ PO FAŚCIE DŁUŻSZYM NIŻ 48H ❌️

Tzn. wgl. nie objadaj się po f@ście, bo to marnotractwo Twojego wysiłku. Z f@sta wychodzi się powoli i na spokojnie. Czemu? Nasz żołądek jest rozciągliwy. Kiedy damy mu dużo jedzenia - rozciągnie się. A kiedy mało lub wcale - skurczy. Ale nie jest niezniszczalny. Jeśli po dłuższym okresie niejedzenia, gdzie żołądek się skurczy dasz mu dużą ilość pokarmu - pęknie. Dosłownie "pęknąć z przejedzenia" nabiera nowego znaczenia (a w sumie to nie).

Przykłady: 27 stycznia 1945r. Data wyzwolenia obozu koncentracyjnego AB przez ACZ (piszę skrótami bo Tumbrl lubi banować posty z "trigger wordami"). Co to ma wspólnego? Dawno temu oglądałam na YT materiał, wywiad z jednym z więźniów. Opisywał on tam wyzwolenie i pierwszy, normalny posiłek, jaki zjadł po okresie niesamowitego głodu panującego w obozie. I śmie1ć ludzi z przejedzenia. Ludzie rzucali się na jedzenie. To zrozumiałe, panował straszliwy głód ale w straszliwych męczarniach też um1erali bo ich żołądki wymęczone strasznym postem nie były w stanie przeżyć takiego szoku i nagłego przypływu jedzenia.

Kolejny przykład już mniej drastyczny z 2012r, dotyczy on kobiety która po zjedzeniu sporego obiadu (2 miśki ryżu i gotowane bataty) trafiła do szpitala z ostrym bólem brzucha. Kobieta ważyła niecałe 38kg przy wzroście 160cm więc była to dla niej bardzo duża porcja jedzenia.

Przyjmuje się że żołądek może pomieścić 4-5 litrów jedzenia max. Tak podają różne źródła. Ale do rzeczy: mam nadzieję, że wiecie już czemu do f@stów trzeba podchodzić delikatnie i równie delikatnie z nich wychodzić, bo efekt jo-jo może być jednym z najmniejszych problemów, których się nabawicie.

Pozdro z fartem. Stay safe ✨️

[kosciiosci]

Może ktoś to czyta?

Nie wiem aczkolwiek chcę żeby coś tu kiedyś po mnie pozostało,

Więc jestem Ania i chcę wyglądać chudo. To nie tylko tyle!! Bardzo lubie polski, jako przedmiot szkolny i sama interesuje się literaturą, czytam dużo i coś tam pisze. Pisze wiersze (czasami) i krótkie opowiadania, daje mi to wyzwolenie i jakoś zajmuje czas. Czuje że nie mam prawa bytu na tej planecie więc jakoś trzeba przetrwać ten okres czasu przebywania na niej.

Słucham dużo muzyki, lubie zwlazzca takie gatunki jak: punk, rock, metal i kilka odrębnych i głównie pochodzących od nich, Lubie jeszcze bardzo polską muzykę!!!

Moim marzeniem jest być:

Perkusistką, psychologiem i być może nauczycielem polskiego, chciałabym być zakochana

Moje ulubione zespoły: Myslo, Republika, Horda, Signs of the Dying summer, The Cranberries, Linkin Park i wiele wiele innych!!

Chciałby się ktos moze poznać?? Chociaż wątpię

Nie wiem co tu więcej napisać, dzięki jeśli ktoś to przeczytał‼️💋

[trening-mentalny]

Iluzja własnego ja!

W lustrze widzisz cień, co ciebie więzi, Obraz zamazany w smutnej, chłodnej mgle, Gdy oczy twe, pełne bólu i udręki, Widzą kogoś innego niż Ty sama w tle.

Cień, co się ściska w iluzji zaklętej, Gdy serce płonie pragnieniem, by zniknąć, Patrzysz na ciało wciąż skrajnie zmęczone, W lustrzanych ramach, pragnącym by zbladło.

Ale w tej ciemności, w kłamstw zasłonie, Gdzie iluzja tworzy kruchy sen bez treści, Jest światło, co czeka na Twoje wyzwolenie, Jest prawda, co złamie te kraty niewoli.

Bo w głębi twego serca, tam, gdzie jasność, Jest siła, co cichutko w Tobie drzemie, By przejrzeć iluzję, by wygrać z obawą, I w końcu uwierzyć w piękno Swego cienia.

Krok za krokiem, zaufaj Sobie, Wyjdź z iluzji, co spętała Twe życie, Znajdź światło, co czeka w Tobie samej, By pokazać, jak naprawdę jesteś ŚLICZNA

[martiove]

Głównym zadaniem, według Perlsa, nie jest przekonanie pacjentów do zaakceptowania nieprzeniknionych interpretacji ich przeszłości, lecz pomoc im w odżyciu w bezpośrednim doświadczeniu w teraźniejszości. Cel ten nie jest osiągany przez przebłyski intelektualnego wglądu ani przez przepięcie behawioralnych obwodów, jednak nie jest też osiągany przez zwyczajne wyzwolenie emocji (jak Perls zdawał się czasami sugerować). Jest to bardziej jak przebudzenie się na bezpośredniość i prostotę rzeczywistości, jak to zostało przedstawione w tych wersach krótkiego wiersza Wallece'a Stevensa:

Gdy siedzę w swoim pokoju, świat znajduje się poza moim zrozumieniem;

Lecz gdy po nim chodzę, widzę, że składa się z trzech lub czterech wzgórz oraz chmury.

Z punktu widzenia Perlsa sarkazm, humor, odgrywanie różnych ról, szok mogły służyć do wyciągnięcia pacjentów na świeże powietrze ze stęchłych pokojów ich psychoz, w których pozostawali za zamkniętymi drzwiami w stanach zamraczających fiksacji. W zasadzie jego teatralne taktyki podobne były do sztuczek mistrza zen, takich jak uderzenie medytujących uczniów drewnianym mieczem, by przypomnieć im o namacalności teraźniejszości.

Michel Vincent Miller o terapii Gestalt (Frederick S. Perls, Terapia Gestalt, s. 17)

[olafino]

Ja sam za was!

I oto widziałem:

Śmierć, a z nią wszystko co złe na Ziemie zstępuje, Mówi mi, że na śmierć zasługuję.

I oto odpowiedziałem:

Depresja już u mnie jest wyzwolicielu. Przyjdź! Tutaj masz przyjaciół wielu.

Już jest!

Słudzy i całe zastępy,

Aby siać chaos, śmierć, cierpienie i podstępy. Nie, wystarczy!

Wezmę wszystko na siebie, Ty podłe nasienie. Podpiszę pakt z tą kreaturą,

Z tą ludzkości podłą torturą.

Będę cierpiał za ludzkości wyzwolenie,

Jak Chrystus na Krzyżu za nasze Zbawienie. Moja ofiara niedoskonała,

Proście, aby się dokonała!

Chryste przyjmij moja ofiarę, za Twoje baranki dbane.

Niech szatan nie otrzyma nawet okrucha z dusz ludzkich, ani nawet ucha!

A jak mam cierpieć Ziemskie katusze,

Za te nieszczęsne dusze;

Niech ześle na mnie Mój Pan cierpienia moc,

Niech dzień zamieni się w noc.

Ja będę wiedział za co cierpienie swoje przechodzę, Że szatan stoi na mojej drodze.

W Duchu chcę odkrywać prawdę o moim Bogu, Oddać się służbie dla nie jednego Narodu.

Niech tylko widzę, że to jest to cierpienie,

Aby mnie nie porwały bezpowrotnie diabelskie cienie, Bo chociaż będą zadawać cierpienie,

To wytrwam przy Tobie,

A Twoje Święte Anioły niech strzegą ludzi na świecie

I niech się diabelskie nasienie nie sieje!

#Depresja#Szpital#Samopoczucie#Zaburzenia

[1234567ttttttttttt]

"To nie jest wyzwolenie tylko nowa okupacja". Sowieci w Polsce - Marian ...

[mariolaszyszkiewicz]

Księga Izajasza

Sąd Boży wybawieniem Izraela Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia Niech się raduje step i niech rozkwitnie Niech wyda kwiaty jak lilie polne Niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy Chwałą Libonu ją obdarzono Ozdobą Karmelu i Szaronu Oni zobaczą chwałę Pana Wspaniałość naszego Boga Pokrzepcie ręce osłąbłe Wzmocnijcie kolana omdlałe ! Powiedzcie małodusznym : "Odwagi! Nie Bójcie się.! Oto wasz Bóg, oto pomsta przychodzi Boża Odpłata ; On sam przychodzi, by zbawić was" Wtedy przejrzą oczy niewidomych I uszy głuchych się otworzą Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie Bo trysną zdroje wód na Pustyni I strumienie na stepie : Spieczona ziemia zmieni się w pojezierze Spragniony kraj w Krynice Wód badyle w kryjówkach gdzie legały szakale - na trzcinę z sitowiem Będzie tam droga czysta Którą Nazwą Drogą Świętą Nie przejdzie się nieczysty < gdy odbywa pokój Nie będzie tam lwa, ni zwierz niegodziwy Nie wstąpi na niej ani się tam znajdzie ale tamtędy pójdą wyzwoleni Odkupieni przez Pana powrócą Przybędą na Syjon z radosnym śpiewem Ze szczęściem wiecznym na twarzach Ciagną radość i szczęście Ustąpi smutek i wzdychanie. Bogu najwyższemu niech będą dzięki.

[kovalski-flagsoftheworld1]

69) Angola (CD)

Angola. Z Ustawy Konstytucyjnej Republiki Angoli przyjętej 25 sierpnia 1992 r. (chociaż tekst o symbolach narodowych jest zasadniczo taki sam, jak ten zawarty w Konstytucji przyjętej w momencie uzyskania niepodległości 11 listopada 1975 r. W tej ostatniej symbole narodowe są omówione w Części IV, a nazwa kraju brzmiała „Ludowa Republika Angoli”). Część VI: Symbole Republiki Angoli: Artykuł 161: "Symbolami Republiki Angoli są flaga, insygnia i hymn narodowy". Artykuł 162: "Flaga narodowa składa się z dwóch kolorów w poziomych pasach. Górny pas jest jasnoczerwony, a dolny czarny i przedstawiają: Jasnoczerwony - krew przelaną przez Angolczyków podczas kolonialnego ucisku, walkę o wyzwolenie narodowe i obronę kraju. Czarny - kontynent afrykański. W centrum znajduje się kompozycja utworzona przez segment koła zębatego, symbolizujący robotników i produkcję przemysłową; maczeta symbolizująca chłopów, produkcję rolną i walkę zbrojną; oraz gwiazda symbolizująca międzynarodową solidarność i postęp. Koło zębate, maczeta i gwiazda są żółte, symbolizujące bogactwo kraju". Artykuł 163: "(Herb) Insygnia Republiki Angoli składają się z segmentu koła zębatego i snopów kukurydzy, kawy i bawełny, reprezentujące odpowiednio robotników i produkcję przemysłową, chłopów i produkcję rolną. U dołu projektu otwarta księga będzie reprezentować edukację i kulturę, a wschodzące słońce będzie reprezentować nowy kraj. W centrum będzie maczeta i motyka symbolizujące pracę i początek walki zbrojnej. Na górze będzie gwiazda symbolizująca międzynarodową solidarność i postęp. W dolnej części godła będzie złoty pas z napisem 'Republika Angoli'".

Poziomo podzielony czerwony na czarnym. Pośrodku złota gwiazda, część koła zębatego i maczeta. Symbol jest wyraźnie inspirowany sierpem i młotem i przedstawia pracowników przemysłu i rolnictwa. Żółty ma symbolizować bogactwo mineralne, a czerwony i czarny mają oznaczać „Wolność lub Śmierć”. Oficjalnie podniesiony w dniu niepodległości 11 listopada 1975 r. Ludowa Republika Angoli (PRA) przyjęła flagę ściśle opartą na flagi rządzącej MPLA: czerwony na czarnym z żółtym wzorem w centrum przedstawiającym koło zębate, maczetę i gwiazdę. PRA została proklamowana przez MPLA w marcu 1975 r.; to właśnie ta akcja spowodowała ostateczny rozłam między MPLA, FNLA i UNITA, które wcześniej zgodziły się zatuszować swoje różnice w okresie poprzedzającym niepodległość. Początkowo uznawały ją tylko radykalne narody afrykańskie i blok komunistyczny. Kuba wysłała tysiące żołnierzy do Angoli w 1975 r., aby zapewnić zwycięstwo MPLA, a Republika Południowej Afryki interweniowała (przy milczącym poparciu USA) w celu wsparcia UNITA i FNLA. Gdy Republika Południowej Afryki zaangażowała się w konflikt, inne państwa afrykańskie uznały PRA, a do 1976 r. została ona również uznana przez Organizację Jedności Afrykańskiej. Z kolei Stany Zjednoczone nie uznały PRA aż do 1991 r. – w tym czasie rządząca MPLA oficjalnie porzuciła marksizm i słowo „ludowy” z nazwy kraju. Biorąc pod uwagę rozwój sytuacji politycznej, jest całkiem prawdopodobne, że przyszły rząd Angoli przyjmie nową flagę. Nazwa kraju została zmieniona na „Republika Angoli” w herbie przez artykuł 163 Konstytucji Angoli w części VI wydany 24 sierpnia 1992. Flaga narodowa składa się z dwóch kolorów w poziomych pasach. Górny pas jest jasnoczerwony, a dolny czarny i mają one reprezentować: Jasnoczerwony - Krew przelaną przez Angolczyków podczas kolonialnego ucisku, walkę o wyzwolenie narodowe i obronę kraju. Czarny - Kontynent afrykański. W centrum znajduje się kompozycja utworzona przez segment koła zębatego, symbolizujący robotników i produkcję przemysłową, maczetę, symbolizującą chłopów, produkcję rolną i walkę zbrojną, oraz gwiazdę, symbolizującą międzynarodową solidarność i postęp. Koło zębate, maczeta i gwiazda mają być żółte, symbolizujące bogactwo kraju. Parlament Angoli zatwierdził 21 stycznia 2010 r. nową konstytucję. Flaga narodowa pozostaje niezmieniona

2. Propozycja z 2003 r. Luanda, 27 sierpnia 2003 r. - Komisja Konstytucyjna Zgromadzenia Narodowego, organ odpowiedzialny za opracowanie kolejnego projektu ustawy konstytucyjnej kraju, wybrała nowe symbole narodowe (flagę, hymn i insygnia). Herb pozostał niezmieniony - słowa hymnu narodowego uległy zmianie, ale nie muzyka. Wyniki ogłoszono podczas konferencji prasowej, która odbyła się w siedzibie Komisji Konstytucyjnej, spotkaniu, któremu przewodniczył João Lourenço. Opis flagi narodowej zaproponowany przez Komisję Konstytucyjną, której zadaniem jest opracowanie nowej konstytucji kraju, to prostokątna flaga o długości 180 centymetrów i szerokości 120 centymetrów, podzielona na pięć poziomych pasów. Górny i dolny pas są ciemnoniebieskie, każdy o szerokości 20 centymetrów. Dwa pośrednie pasy są białe, każdy o szerokości 10 centymetrów, a centralny krwistoczerwony pas ma szerokość 60 centymetrów. Środkowy czerwony pas przedstawia wzór 15-ramiennego żółtawego słońca składającego się z trzech nieregularnych koncentrycznych okręgów, które są inspirowane malowidłami na skałach Tchitundo-Hulu w południowo-zachodniej prowincji Namibe. Symbolika proponowanej flagi narodowej została wyjaśniona przez posłankę rządzącej partii MPLA, Anę Marię de Oliveirę, która koordynowała podkomisję ds. symboli narodowych. Niebieskie pasy symbolizują wolność, sprawiedliwość i solidarność, a białe oznaczają pokój, jedność i harmonię. Czerwony pas symbolizuje poświęcenie, wytrwałość i heroizm, a słońce symbolizuje tożsamość historyczną i kulturową oraz bogactwo Angoli. Projekt został zgłoszony przez kandydata pod pseudonimem „Catica”, którego propozycja została oznaczona numerem 106. Zgodnie z regulaminem konkursu zwycięzca ma prawo do medalu i kwoty w lokalnej walucie równoważnej 20 000 USD. Z tego, co wiadomo z ogłoszenia komitetu symboli narodowych, zwycięzcą konkursu jest projekt nowej flagi Angoli. Stare symbole, zarówno flaga, jak i herb, będą nadal używane, dopóki zgromadzenie konstytucyjne nie uzgodni konstytucji, w której zostaną opisane nowe symbole narodowe. To tylko projekt, który wciąż czeka na instytucjonalizację nowej konstytucji. Jak wszyscy wiemy, wdrożenie tego może zająć lata. Tak więc zwycięski projekt jest tylko propozycją. Obywatele Uije sprzeciwiają się zmianie flagi kraju.

Tłum obywateli w północnej prowincji Uije w Angoli zebrał się 6 września 2003 r., aby zademonstrować przeciwko proponowanej nowej fladze wybranej przez Komisję Konstytucyjną Zgromadzenia Narodowego Parlamentu (Parlament Angoli). W badaniu przeprowadzonym przez Angop niektórzy z ankietowanych bronili utrzymania obecnych symboli narodowych, a inni stwierdzili, że flaga, która ma zostać przyjęta, nie reprezentuje niczego dla narodu angolskiego. Według Eliása Kutuili, urzędnika państwowego, kolory proponowanej flagi „nie są zgodne z historią kraju”. Niektórzy popierają znaczące zmiany flagi, ale bez „zaniedbywania historii Angoli”. Jeden z obywateli, Pedro Augusto, powiedział, że na świecie jest wiele krajów, które przeszły przez sytuacje podobne do Angoli, ale nie zmieniły swoich symboli narodowych. Inny obywatel powiedział, że flaga, „którą chcą nam narzucić, nie ma żadnego znaczenia historycznego, podczas gdy poprzednia opisuje cierpienie narodu angolskiego (krew i smutek) plus losy kraju”. Angop jest państwową angolską agencją prasową i nie jest niezależna od wpływów rządzącej MPLA. Tak więc wszystko to mówi nam, że są ludzie w Angoli, którym nie podoba się ta proponowana flaga, jak można by się spodziewać. Nie mówi nic o liczbach ani o tym, jak duża jest opozycja. Spekulując i rozważając podobne przypadki w innych krajach, można podejrzewać, że jest to większość: są tacy, którzy wolą obecną flagę z powodów politycznych, tacy, którym nie podoba się propozycja, ponieważ woleliby inny projekt (i kilka pomysłów zostało nieformalnie przedstawionych), tacy, którym się nie podoba, ponieważ uważają ją za brzydką, itd. Jest całkowita zgoda co do tego, że nie są to badania naukowe, ale mogą być najbliższe, jak się do nich zbliżymy. Oto więc kolejny artykuł o kolejnym „badaniu”. Ale interesujące jest wysłuchanie powodów niechęci do nowej flagi, z których niektóre są zgodne z tym, co już tutaj omówiono. "Kilku obywateli nie zgodziło się z nowymi symbolami narodowymi (flagą, hymnem i insygniami), wybranymi w zeszłym tygodniu przez Komisję Konstytucyjną Zgromadzenia Narodowego". Niezadowolenie zostało wyemitowane w państwowym programie Angolskiego Radia Narodowego (RNA) „Manh? Informativa”.

Wśród wybranych symboli, których ustalenie zajęło trzy lata, obywatele byli sceptyczni co do nowej propozycji flagi, ale bronili prawa kraju do przyjęcia wyłącznej flagi. Podczas sesji telefonicznej, dzwoniący mówili takie rzeczy jak „Wy, posłowie (MP), nie powinniście kopiować flagi z innych krajów (...)”. Jeden z dzwoniących, José Quipungo, biskup Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego, uważa, że ​​w Hall of Nations obecna flaga narodowa nie jest podobna do flagi żadnego innego kraju, dlatego nie powinna być zmieniana „po prostu tak”. Podkreślił, że proponowana flaga, zarówno pod względem kolorów, jak i wzoru, nie reprezentuje żadnych patriotycznych ani nacjonalistycznych uczuć Angolczyków. „Być może reprezentuje obecne nastroje polityczne”, powiedział. Inny dzwoniący, Mateus Bimbi, jest zdania, że ​​skoro posłowie zawsze narzekają na brak demokracji, w tym konkretnym przypadku powinni pokazać swoje demokratyczne nastawienie, pozwalając ludziom wybierać. „To tak, jakby zaprzeczali największemu symbolowi naszej niepodległości, co oznacza wyrzeczenie się naszej niepodległości”. Ana Bela, która również zadzwoniła do programu, powiedziała, że ​​posłowie są zbyt pochopni, ponieważ Angola dopiero wychodzi z wojny i jest jeszcze wiele ważnych rzeczy do zrobienia. Dlatego należy dać trochę więcej czasu, aby różni artyści, których ma kraj, mogli spokojniej pracować nad przygotowaniem bardziej dobrze zaprojektowanej flagi. Zdaniem Manueli Santany należy przeprowadzić konsultacje społeczne dotyczące projektu flagi, ponieważ suwerenność spoczywa na ludziach. „Konieczne jest znalezienie flagi, z którą ludzie mogą się identyfikować, ponieważ ta, która została wybrana, niczego dla nas nie reprezentuje. Angola zawsze miała jasnego syna”. Tymczasem goście programu radiowego, posłowie Jerónimo Wanga (UNITA) i Anália Pereira (PLD), byli zdania, że ​​proponowany projekt reprezentuje neutralność. Jeśli chodzi o podobieństwo projektu do flagi Kostaryki, zastępca PLD wyjaśnił, że komisja nie określiła kryteriów konkursu publicznego, z którego wybrano propozycję, pozwalając uczestnikom na zaprojektowanie flag według własnego uznania. „Dlatego nie mieliśmy dużego wyboru”, powiedziała. Jednak posłowie zapewnili, że ludzie będą mieli głos, zanim symbole zostaną ostatecznie zatwierdzone przez Zgromadzenie Narodowe. Nowy hymn narodowy, który ma zostać zatwierdzony, zachowa melodię obecnego hymnu z kilkoma zmianami w słowach. Wielu uczestników programu radiowego uważa również, że należy zmienić tylko wersy odnoszące się do oficjalnej daty rozpoczęcia przez partię rządzącą walki zbrojnej z kolonializmem (4 lutego), ponieważ pozostałe partie opowiadają się za innymi datami. Komisja Konstytucyjna zgodziła się również na zachowanie obecnego symbolu kraju. Komisja Konstytucyjna Parlamentu, składająca się z członków wszystkich partii politycznych zasiadających w Zgromadzeniu Narodowym (parlamencie), jest odpowiedzialna za opracowanie kolejnego projektu ustawy konstytucyjnej, który ma zostać zatwierdzony przed kolejnymi wyborami. Szczegóły dotyczące nowej proponowanej flagi Angoli można znaleźć na tej stronie internetowej. Zgodnie z informacjami dostarczonymi przez Mello Luchtenberga.

Flaga jest propozycją do czasu zatwierdzenia nowej konstytucji. Ale cała ta sprawa jest dość niespójna. Sprawdzając stronę „SUB-COMISSÃO DE TRABALHO PARA OS SÍMBOLOS DA REPÚBLICA” (robocza podkomisja ds. symboli Republiki), można przeczytać wewnętrzne regulaminy tego organu, w których wyrażono, że „Robocza Podkomisja ds. Symboli Republiki ma na celu zbadanie trzech propozycji dla każdego z Symboli Narodowych, zgłoszonych do konkursu przez Komisję Konstytucyjną”. A mimo to znana jest tylko jedna ostateczna propozycja flagi i nie są znane żadne propozycje nowego hymnu ani herbu. Cała ta sprawa jest trochę dziwna. Z drugiej strony, na stronie o propozycjach symboli narodowych, dostajemy długą listę nazw (i odpowiednich prowincji) i żadnych propozycji w ogóle. Zakłada się (ponieważ nigdzie tego nie napisano), że są to nazwiska osób, które przedstawiły propozycje flag. Widać też jedno nazwisko z tłem w innym kolorze. Numer 106, Katica, z Luandy, jest prawdopodobnie autorką proponowanej flagi. 28 sierpnia 2003 Komisja Konstytucyjna, której zadaniem było opracowanie nowej konstytucji Angoli i zaproponowanie nowych symboli narodowych, opublikowała publicznie swoją propozycję nowej flagi dla Republiki Angoli. Proponowana flaga, mierząca 180 cm długości i 120 cm szerokości, jest podzielona na pięć poziomych pasów. Górny i dolny pas są ciemnoniebieskie i symbolizują wolność, sprawiedliwość i solidarność. Dwa środkowe pasy są białe i symbolizują pokój, jedność i harmonię. Środkowy pas jest czerwony, symbolizujący poświęcenie, wytrwałość i heroizm. Pośrodku czerwonego pasa znajduje się 15-ramienne żółte słońce składające się z trzech nieregularnych koncentrycznych okręgów. Obraz inspirowany jest malowidłami naskalnymi w jaskini pustynnej Tchitundo-Hulu w prowincji Namibe. Słońce symbolizuje tożsamość historyczną i kulturową oraz bogactwo Angoli. Proponowana flaga i nowy hymn narodowy zostaną formalnie przyjęte po wyborach powszechnych zaplanowanych na 2005 r. Komisja konstytucyjna zaleciła, aby insygnia Angoli pozostały niezmienione. Jeśli chodzi o proponowaną flagę Angoli, Pascal Vagnat znalazł ostatnią aktualizację: "Projekt przyszłej konstytucji Angoli zostanie przedstawiony Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego 26 stycznia 2004 r. Komisja omówi projekt przed jego przyjęciem. Zostanie również ustanowiony proces konsultacji publicznych. Projekt konstytucji obejmuje propozycję nowej flagi". Można uznać, że prawdopodobnie zrobiono kolejny krok w kierunku zmiany flagi narodowej Angoli. Kiedy Angola zmieni flagę na nową, przyjętą w sierpniu 2003 roku, zaprojektowaną przez zwycięzcę konkursu Caticę (zgłoszenie nr 106)? Najprawdopodobniej nigdy! Powód jest dla wszystkich do spekulacji, ale twardym faktem jest, że od zakończenia wojny domowej w Angoli, a nawet na długo przed nią, zmiana flagi narodowej, tak aby nie pokazywała tak ścisłego związku z MPLA, była stałą plotką aż do najwyższego szczebla rządu, a mimo to nie nastąpiła żadna zmiana

3. Propozycja z 1996 roku. Angola wskazała, że ​​przyjmie nową flagę. Prawdopodobny projekt będący obecnie przedmiotem dyskusji znajduje się w załączeniu. Dodatki we fladze (emblemat, tarcza...) nie są w tej chwili znane. Ambasada Angoli tutaj nie ma żadnej wiedzy na temat posunięć w kierunku przyjęcia nowej flagi. Wydawałoby się, że jest to bezpośrednie połączenie flag partyjnych i barw rządzącej MPLA i jej rywalki UNITA, pozbawione ideologicznych insygniów. Flaga MPLA, jak wspomniano gdzie indziej, jest czarna na czerwono z żółtą gwiazdą pośrodku. Flaga UNITA jest czerwono-zielona na czerwono z czarnym emblematem koguta i czerwonego słońca na czerwonym pasku. Tak więc proponowana flaga - czerwona na zielonej na czarnej, łączy w sobie dwie flagi partii, używając barw panafrykańskich. Ogólny efekt jest raczej nudny i pozbawiony wyobraźni, zwłaszcza w porównaniu z innymi nowymi flagami afrykańskimi, takimi jak te Namibii i Republiki Południowej Afryki. Z drugiej strony w Angoli przez ostatnie trzydzieści lat było aż nadto podekscytowania, dlatego też każdy symbol, wokół którego wszyscy Angolczycy mogą się zjednoczyć, powinien być mile widziany. Z niedawnego doniesienia prasowego z Angoli wynika, że ​​Zgromadzenie Narodowe kraju rozpoczęło prace nad nową konstytucją. Zgromadzenie powołało 44-osobową Komisję Konstytucyjną, która ma przygotować projekt konstytucji. Z raportu wynika, że ​​UNITA uczestniczy w pracach nad nową konstytucją wraz z innymi partiami Angoli. Ciekawostką dla weksylologa jest to, że w doniesieniu prasowym podano, że Komisja Konstytucyjna zorganizuje konkurs na nową flagę w lipcu tego roku. Możemy więc spodziewać się nowej flagi narodowej

4. Bakongo. Kolory biały, niebieski i pomarańczowy, jak widać na propozycji flagi Angoli z 2003 roku, to kolory Bakongo. W 1998 r. w Raporcie Flagowym opublikowano następującą krótką notatkę: "KINSZASA, 6 lipca (Reuters) – Samozwańczy król, który wzywał do niepodległości trzech z 11 prowincji Demokratycznej Republiki Konga, został aresztowany wraz z dziesiątkami zwolenników, podali w poniedzia��ek urzędnicy rządowi. 'Król' Bernard Mizele został aresztowany w weekend w mieście Muanda w zachodniej prowincji Bas-Kongo. Mizele uciekł tam po tym, jak osiem bojówek i żołnierzy zginęło w starciach pomiędzy jego strażnikami a oddziałami rządowymi prowadzącymi poszukiwania broni wokół jego domu, w czwartek, w stolicy Kinszasie. Przedstawiciele wojska powiedzieli, że milicja Mizele jest zaskakująco dobrze zorganizowana i staną przed sądem wojskowym, który odbędzie się prawdopodobnie we wtorek, podejrzewa się, że stoi on na czele 'rządu' składającego się z ponad 30 ministrów, który pragnie niepodległości Bas-Kongo, Bandundu i Kinszasy. Trzy prowincje, w tym stolica, tworzą część starożytnego Królestwa Kongo, które przed panowaniem kolonialnym obejmowało części sąsiedniego Kongo – Brazzaville i Angoli. Niektórzy w stolicy uważają, że Mizele ma magiczne moce, ale powszechnie uważa się go za ekscentryka. Jego program secesjonistyczny cieszy się niewielką popularnością, nawet wśród jego własnej grupy etnicznej, Bakongo z Bas-Kongo. Jego secesjonistyczne projekty już wcześniej wpędzały go w kłopoty. Został on wytłoczony w 1995 i 1996 r. za Mobutu, ale został wydany na krótko po tym, jak prezydent Laurent Kabila obalił Mobutu w kampanii wojskowej w maju 1997 r."

5. Sztandar króla Kakongo (1883). Według Olivera i Fage’a – A Short History of Africa (1962) Kakongo było obszarem odpływu królestwa Bakongo, na północ od rzeki Kongo. Było to samodzielne królestwo, podobnie jak królestwa Ngoyo i Loango, wszystkie mniej więcej na obszarze dzisiejszej enklawy Kabindy. Stielers Handatlas (1877) ma cały obszar Kabindy zwany Kakongo. Flaga ta jest bardzo podobna do flag Fante Asafo Ghany. Królestwo Kakongo było starym afrykańskim królestwem, którego terytorium obejmowało północną część dzisiejszej przybrzeżnej Kabindy (Angola) i większy obszar w głąb lądu, aż do rzeki Kongo, w dzisiejszej Demokratycznej Republice Konga. Główną osadą było nadmorskie miasteczko Landana (około 40 km na północ od miasta Cabinda). Miał flagę podobną do flag Asafo Ghany, której elementy są wyjaśnione na stronie flagi w języku portugalskim z fragmentami tradycyjnego tekstu w Kakongo w następujący sposób: "Król jest w centrum. Król niesie syna na plecach. Ojcze (powiedz synowi), spójrz na równinę Mikono: Jesteś na moich ramionach (odpowiada ojciec). Jeśli to widzisz, to dlatego, że cię noszę. Cóż z syna, jeśli jego ojciec, król, nie pomoże mu i nie da mu sławy i władzy? Powyżej, po prawej stronie, znajdujemy Słońce. Po lewej stronie Księżyc. Księżyc nie może przejść przed Słońcem. Poddani nie mogą wyprzedzać swojego przywódcy, Króla. Poniżej, po prawej stronie, dłoń. Poddany jest po prostu sługą swego pana. Sprawa ma się więc do swego pana jak ręka człowieka do swego właściciela, do tego stopnia, że ​​służy do jakiejkolwiek pracy, nawet najszybszej. Poniżej, po lewej stronie, znajduje się mężczyzna symbolizujący ludzi, składających dłonie. Klaszcz w dłonie (nawet jeśli jesteś) wrogiem. Krótko mówiąc: Król wyprzedza wszystkich, tak jak Słońce wyprzedza Księżyc, i nawet syn króla nie może nic zrobić bez ojca. Co więcej: sprawa jest dla króla tym, czym dłoń mężczyzny dla człowieka: jest on niewolnikiem potrzeb człowieka (nawet najbardziej niewygodnych ludzi) i odchodzi. Jaka jest zatem rola podmiotu? Być posłusznym królowi (co oznaczają szczypce), nawet jeśli daleko mu do bycia przyjacielem króla". To wygląda jak afrykańska wersja monarchii absolutnej

6. Dowództwo Generalne Armii Portugalii. Dowództwo Generalne Armii Angoli wykorzystało Welwitschia mirabilis (rosnącą w Namibii i południowej Angoli) jako główny motyw swojego herbu zamiast złowrogiego płaszcza z herbem kolonialnym z 1935 r., podobnie jak dowództwa innych byłych portugalskich kolonii Mozambiku, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcej, [portugalskej] Gwinei i Wyspy Zielonego Przylądka. To domniemany sztandar z herbem Dowództwa Armii

7. Portugalskie Dowództwo Wojskowe Prowincji (1961-1975). Kolor pułkowy Prowincjonalnego Dowództwa Wojskowego w Angoli był zwykłym portugalskim kolorem wojskowym, z dodatkiem białego zwoju pod emblematem zawierającego nazwę jednostki. W tym przypadku jest to napis „Comando Militar da Provincia de Angola”, haftowany wielkimi literami, środkowe słowo „da” w rozmiarze połowy. Prowincjonalne Dowództwo Wojskowe istniało od 1961 r. do uzyskania przez Angolę niepodległości w listopadzie 1975 r., a jego głównym celem była walka z wojną antykolonialną

8. Propozycja dla Portugalskiej Angoli (1967). Heraldyk F. P. de Almeida Langhans opublikował na s. 67 swojego Armorial do Ultramar Português (Lizbona, 1965) ogólny model flag portugalskich „prowincji” zamorskich. Była to portugalska flaga narodowa zeszpecona tarczą mniejszych herbów każdej prowincji, umieszczoną w dolnym kwadrancie czerwonego pola. Propozycja ta została zatwierdzona w 1967 r., ale nigdy nie weszła w życie

[slawekmalinowski]

Wstęp do jogasutr Patandżalego. Psychologia jogi. Maciej Wielobób. /sansara/cierpienie/utożsamianie

[yellowmanula]

"Taniec Słońca"

Gdzieś na plantancji trzciny cukrowej niewolnicy wyobrazili sobie taniec zamaszyste ruchy ramion, obrotowe kopnięcia spętane kajdanami nogi odzyskują swobodę w rytuale roda śpiew niesie się ponad dachami cukrowni é luta, é dança, é jogo. Capoeira...

Jakże piękne ma imię wyzwolenie: Capoeira! spotęgowane w rustykalny taniec na grobach poległych niewolników, w cukrowni żywi trenują codziennie swe zamachy i kopnięcia wkraczając w zamknięty krąg roda tam, gdzie powietrze przecinają nogi.

Rozmasowane, rozedrgane niewolnicze nogi poświęciły się dźwięcznej drodze o nazwie Capoeira Orkiestra bateria już szykuje roda zaraz rozpocznie się ekstatyczny taniec którego wyrazem są akrobatyczne kopnięcia wsiąka pot w ziemię, niczym krew na terenie starej cukrowni.

Wnikając zaś w gleby brazylijskiej cukrowni pot spotyka krew, a zczerniałe ręce nogi tam wzburza się matka ziemia, przekazując dar obrotowego kopnięcia synom i córkom uprowadzonym z Angoli, dając sen Capoeira ni to walkę, ni to taniec zamkniętą przy dźwiękach berimbau w roda.

Niewolnicy tworzą koło, klaszczą, grają w roda na pamiątkę porwanych przodków w brazylijskiej cukrowni rozpościerają ciała układając je w taniec a rytm sam niesie nogi Angola Capoeira! krzyczą wyprowadzając swoje kopnięcia.

W stronę Słońca niosą się niewolnicze kopnięcia zaciskając coraz ciaśniej krąg roda w frywolnej walce Capoeira gdzieś późnym popołudniem w starej cukrowni gdy krzyżują się muskularne nogi i ramiona wtórując im tworzą wyzwoleńczy taniec.

Tak więc to ten taniec, wprzęgnięty w kopnięcia rysując linię nogi, wkraczając w roda upamiętnia śmierć w cukrowni; a imię nosi Capoeira! Olga Rembielińska

[1234567ttttttttttt]

Sowieci w Krakowie. Jak wyglądało rzekome wyzwolenie miasta?

[zwycistwa269]

Jakie są kursy na zwycięstwo Kownackiego w drugiej walce z Heleniusem?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Jakie są kursy na zwycięstwo Kownackiego w drugiej walce z Heleniusem?

Analiza szans to kluczowy element strategii biznesowej każdej firmy. Polega ona na badaniu otoczenia zewnętrznego i wewnętrznego przedsiębiorstwa w celu zidentyfikowania potencjalnych możliwości rozwoju oraz zagrożeń. Przeprowadzenie analizy szans umożliwia skuteczniejsze planowanie działań oraz podejmowanie trafnych decyzji.

W ramach analizy szans należy przyjrzeć się rygorystycznie czynnikom zewnętrznym, takim jak trendy rynkowe, zmieniające się preferencje klientów, konkurencja oraz sytuacja gospodarcza. Ważne jest również zbadanie czynników wewnętrznych, takich jak mocne strony i słabości firmy, istniejące zasoby oraz umiejętności pracowników.

Dobre przeprowadzenie analizy szans pozwala zidentyfikować obszary, w których firma może osiągnąć przewagę konkurencyjną oraz zminimalizować ryzyko niepowodzenia. Na podstawie zebranych danych i wniosków przedsiębiorstwo może opracować skuteczną strategię rozwoju, skupiając się na najbardziej obiecujących obszarach.

Analiza szans to proces ciągły, który powinien być aktualizowany w miarę zmian na rynku i w firmie. Dzięki regularnemu monitorowaniu otoczenia przedsiębiorstwo będzie lepiej przygotowane na zmiany i szybciej reagować na nowe możliwości.

Wnioskiem jest, że analiza szans jest niezbędnym narzędziem w biznesie, pozwalającym firmie na skuteczne wykorzystanie okazji oraz minimalizację ryzyka. Inwestowanie czasu i zasobów w analizę szans może przynieść wymierne korzyści w postaci wzrostu i sukcesu firmy.

Historia walk jest bardzo złożona i pełna emocji. Od starożytnych bitew po współczesne konflikty, historia ludzkości jest pełna walk o władzę, terytorium, wolność czy przetrwanie. Walki odgrywały kluczową rolę w kształtowaniu losów narodów i cywilizacji na przestrzeni wieków.

Starożytne bitwy, jak chociażby bitwa pod Termopilami czy bitwa pod Gallipoli, stały się legendarnymi momentami odwagi i poświęcenia. W średniowieczu walki rycerzy na turniejach czy krucjatach były powszechne, a wojny religijne często pustoszyły kontynenty.

Era odkryć geograficznych przyniosła nowe rodzaje konfliktów, gdy kolonialne mocarstwa rywalizowały o wpływy i zasoby. Rewolucje narodowe, jak francuska czy amerykańska, przynosiły wyzwolenie, ale często były przesiąknięte krwią i cierpieniem.

W XX wieku walki przybrały jeszcze bardziej brutalny charakter, z dwoma światowymi wojnami, ideologicznymi starciami podczas zimnej wojny, a także licznych konfliktach lokalnych na całym świecie. Ludzkość doświadczyła eksterminacji, ludobójstw, a także dążeń do pokoju i pojednania.

Historia walk pokazuje nam zarówno ciemne strony ludzkiej natury, jak i jej bohaterskie i ofiarygodawcze aspekty. Zrozumienie tych konfliktów pomaga nam lepiej docenić pokój i współpracę jako fundamenty cywilizowanego społeczeństwa. Dlatego warto zgłębiać historię walk, aby czerpać z niej nauki na przyszłość.

Przewidywania ekspertów są ważnym elementem analizy trendów i prognozowania zmian na rynku. Ekspertowie posiadają wiedzę i doświadczenie potrzebne do przewidywania, jakie kierunki rozwoju mogą przyjąć dana branża czy rynek w najbliższej przyszłości. Ich oceny mają kluczowe znaczenie dla podejmowania właściwych decyzji biznesowych oraz planowania strategii rozwoju.

Wspomniane przewidywania opierają się na analizie dostępnych danych, obserwacji rynku oraz identyfikacji zmiennych, które mogą wpływać na dalszy rozwój sytuacji. Dzięki temu eksperci są w stanie wyłonić potencjalne zagrożenia, ale również możliwości rozwoju dla firm i branż.

Istotne jest również ciągłe doskonalenie umiejętności analitycznych oraz śledzenie najnowszych trendów, aby ekspert mógł skutecznie przewidywać zmiany na rynku. Obecnie coraz większą rolę w przewidywaniach ekspertów odgrywa również analiza big data oraz sztuczna inteligencja, które pozwalają na jeszcze bardziej precyzyjne prognozowanie przyszłych trendów.

Dla firm i przedsiębiorstw współpraca z ekspertami w dziedzinie przewidywań jest niezwykle cenna, ponieważ pozwala na uniknięcie ryzyka i lepsze wykorzystanie szans rozwoju. Dlatego też inwestycja w zdolności przewidywania ekspertów może przynieść wymierne korzyści w postaci zwiększenia konkurencyjności oraz sukcesu na rynku.

Statystyki i dane stanowią niezwykle istotny element w dzisiejszym świecie, pełnym informacji i zalewającym nas różnego rodzaju danymi. Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć otaczającą nas rzeczywistość, podejmować trafne decyzje oraz prowadzić skuteczną analizę. Statystyki i dane są obecne w wielu dziedzinach życia, takich jak biznes, nauka, polityka czy zdrowie publiczne.

W biznesie statystyki pozwalają na monitorowanie wyników, analizę trendów rynkowych oraz prognozowanie przyszłych działań. Dzięki nim przedsiębiorcy mogą podejmować bardziej świadome decyzje, zoptymalizować swoje operacje oraz poprawić efektywność swojej działalności.

W nauce statystyki są niezbędne do przeprowadzania badań naukowych, weryfikowania hipotez oraz prezentowania wyników eksperymentów. Dane statystyczne pozwalają na obiektywną analizę faktów i formułowanie naukowych wniosków.

W polityce statystyki i dane odgrywają kluczową rolę w podejmowaniu decyzji publicznych oraz planowaniu strategicznych działań państwa. Poprzez analizę danych demograficznych, ekonomicznych czy społecznych możliwe jest skuteczniejsze zarządzanie krajem.

W zdrowiu publicznym statystyki są wykorzystywane do monitorowania epidemiologii chorób, analizowania skuteczności programów profilaktycznych oraz planowania systemów ochrony zdrowia. Dzięki nim służba zdrowia może lepiej reagować na zagrożenia zdrowotne i poprawić jakość świadczonych usług.

Wszyscy, zarówno jednostki, firmy czy instytucje publiczne, powinni zdawać sobie sprawę z istotności statystyk i danych w dzisiejszym zglobalizowanym świecie. Poprawne zbieranie, analiza i interpretacja danych to klucz do sukcesu w wielu dziedzinach życia.

Taktyka walki to istotny element w każdym rodzaju starcia, niezależnie od tego, czy prowadzimy pojedynkę fizyczną czy też walczymy na polu bitwy. Zachowanie zimnej krwi oraz posiadanie planu działania może zadecydować o naszym zwycięstwie lub porażce. Istnieje wiele różnych taktyk walki, z których warto korzystać w zależności od sytuacji.

Pierwszą kluczową taktyką jest zrozumienie swoich mocnych i słabych stron oraz umiejętne wykorzystanie tego w boju. To pozwala na maksymalne wykorzystanie swoich atutów i minimalizację ryzyka. Kolejnym ważnym elementem jest obserwacja przeciwnika oraz analiza jego zachowań, co pozwala przewidzieć jego ruchy i skutecznie się bronić lub atakować.

Doskonałą taktyką walki jest również wykorzystanie improwizowanych broni czy elementów otoczenia jako środek do zyskania przewagi nad przeciwnikiem. Kreatywne myślenie oraz elastyczne dostosowanie się do zmieniających się warunków mogą stanowić klucz do odniesienia sukcesu w starciu.

Ważnym aspektem taktyki walki jest również współpraca z innymi uczestnikami starcia. Koordynacja działań i wzajemne wsparcie są kluczowe dla skutecznej walki z silniejszym przeciwnikiem. Dobrze zorganizowany zespół potrafi pokonać nawet najtrudniejsze wyzwania.

Podsumowując, taktyka walki odgrywa niesamowicie istotną rolę w każdej sytuacji konfliktowej. Posiadanie planu działania, umiejętne wykorzystanie swoich atutów oraz elastyczne reagowanie na zmieniające się warunki to kluczowe elementy skutecznej walki. Dlatego warto stale doskonalić swoje umiejętności taktyczne, aby zwiększyć szanse na zwycięstwo w każdym starciu.

[kovalski-flagsoftheworld1]

52) Afganistan (CD)

1. Trzy równe poziome pasy czerni na czerwieni na zieleni. Wielokolorowy emblemat na górnym podium ambony, księga, wieniec, promienie słoneczne, zwieńczone kołem zębatym i czerwoną gwiazdą. Według Baerta, 27 grudnia 1979 roku Armia Radziecka dokonała inwazji na Afganistan. Nowy przywódca, Babrak Karmal, obiecał w styczniu 1980 roku przywrócić islamską zieleń na fladze narodowej. Nowa flaga i emblemat oraz ich oficjalne interpretacje zostały opublikowane 21 kwietnia 1980 roku. Flaga miała trzy równe poziome pasy: czarny, czerwony i zielony. Czarny nawiązywał do starożytnych flag afgańskich, czerwony symbolizował krew bohaterów, a zielony symbolizował wiarę islamską, dobrobyt kraju i zwycięstwo nad imperializmem. Emblemat umieszczono na kantonie i wyśrodkowano nad dwoma górnymi pasami. Pole emblematu było okrągłe i podzielone poziomo. Biała górna część przedstawiała wschodzące słońce, nawiązując do starożytnej nazwy kraju, Khorasan (Kraj Wschodzącego Słońca). Promienie słoneczne symbolizowały wyzwolenie ludu i początek nowej ery. Zielona dolna część przedstawiała stylizowany mihrab i minbar. Poniżej okrągłego pola umieszczono otwartą księgę, symbolizującą Koran i historię Afganistanu, a także postęp kulturowy i naukowy wywołany przez rewolucję. Barwy narodowe zostały przywołane na wstążce otaczającej wieniec kłosów pszenicy. Na szczycie godła koło zębate symbolizowało industrializację, a czerwona gwiazda symbolizowała szczęście i zwycięstwo rewolucji i komunizmu. 30 listopada 1987 r. Republika Demokratyczna została zniesiona i ustanowiono nową flagę

2. Tak samo jak poprzednio [flaga 1980-1987], ale godło nie ma książki i czerwonej gwiazdy. Również koło zębate zostało przeniesione na dół, a zielony „horyzont” poniżej promienia słonecznego jest teraz zakrzywiony. Według Baerta, 30 listopada 1987 Republika Demokratyczna została zniesiona i przepisano nową flagę. Trzy poziome pasy poprzedniej flagi zostały zachowane, ale umieszczono na niej nowy emblemat. Oficjalne znaczenie kolorów również zostało zmienione. Czarny przypominał Rayt-u-Zill, Flagę Cienia używaną przez kalifów abasydzkich i sztandar używany przez Abu Muslima podczas powstania w Khorasan 15 maja 747. Czerwony przypominał sztandar sułtana Hahmuda Ghazniego (997-1030), który zaanektował Khorasan. Zielony symbolizował islam, płodność kraju i szczęście ludu. Nowy emblemat przedstawiał na zielonym tle mihrab z minbarem, co miało symbolizować wiarę islamską, jak zwykle. Świecące słońce nawiązywało do dawnej nazwy kraju, Khorasan (Kraj Wschodzącego Słońca) i wskazywało drogę do pokoju i zakończenia ucisku. Kłosy pszenicy i koło zębate symbolizowały rozwój kraju. 27 kwietnia 1992 r. reżim pro-sowiecki upadł, a następnie nastąpiła niejasna sytuacja

3. Przed flagą z 2 grudnia 1992 r. istniała tymczasowa wersja z hasłami - shahada i Allahu Akbar - na zielonym pasie i czarnymi literami na białym pasie. Stare wersje flagi mają tendencję do pozostawania na miejscu: w siedzibie ONZ, która nadal powiewała przed 1987 r. W 1990 lub 1991 r. mudżahedini zwyciężyli nad radziecką armią i wewnętrznymi frakcjami w Afganistanie i zmienili flagę na poziome pasy zieleni, bieli i czerni z napisem na dwóch górnych pasach. W 1992 r. ponownie zmieniono tekst na rzecz złotego emblematu wyśrodkowanego, dotykającego wszystkich trzech pasów. Według Baerta, 27 kwietnia 1992 r. reżim pro-sowiecki upadł, a następnie nastąpiła niejasna sytuacja. W maju użyto tymczasowej flagi. Miała ona trzy poziome zielono-biało-czarne pasy, oparte na kolorach mudżahedinów. Allahu Akbar [Bóg jest wielki] napisano białymi literami arabskimi na zielonym pasku, a szahadę napisano czarnymi literami arabskimi na białym pasku. 2 grudnia 1992 r. przyjęto nową flagę, która zachowała pasy poprzedniej flagi, ale użyła nowego emblematu pośrodku [1]

4. j. w. [2]

5. Niezidentyfikowany wariant flagi. Baert nie wspomina o fladze ze złotymi literami pokazanej tutaj

6. We wrześniu 1996 r. talibowie przejęli stolicę, Kabul, a wkrótce potem większość Afganistanu. Od tego czasu aż do wojny, która nastąpiła po atakach na Nowy Jork i Waszyngton 11 września 2001 r., zielono-biało-czarna flaga była używana tylko w północnym Afganistanie, budynku ONZ oraz niektórych ambasadach (np. Iran). Po porażce talibów w listopadzie-grudniu 2001 r. zarówno flaga z 1992 r., jak i flaga z 1973 r. — a nawet wcześniejsza flaga z kwietnia 1992 r. — były wywieszane przez różne frakcje w siłach antytalibskich. Trzy poziome pasy zieleni, bieli, czerni z herbem na środku. Herby są oparte na wcześniejszych modelach przedkomunistycznych i zawierają przedstawienie meczetu w wieńcu z kłosów pszenicy. Nad wieńcem znajduje się szahada, muzułmańskie wyznanie wiary, a także (bardzo małymi literami) hasło Allahu Aqbar (Bóg jest Wielki). Poniżej znajduje się data 1371 w kalendarzu islamskim (=1992 n.e.) i nazwa Islamskie Państwo Afganistanu, wszystko w kolorze złotym. Wokół tego wszystkiego znajdują się dwie zakrzywione szable. Flaga pochodzi z 2 grudnia 1992 r. (...) Stare wersje flagi mają tendencję do pozostawania na miejscu: w siedzibie ONZ, nadal powiewała flaga przed 1987 r. To nie tylko dziedzictwo komunizmu, ale także przypomnienie legendy, że pierwszy aryjski król Jama i pierwszy afgański król Ahmed-szah zostali nią koronowani. Devereux mówi: „Przedstawiona flaga została przyjęta w grudniu 1992 roku, aby odzwierciedlić powstanie państwa islamskiego. Zielony pas symbolizuje islam, biały pas czystość, a czarny mroczną przeszłość kraju”. Według Baerta, 2 grudnia 1992 roku przyjęto nową flagę, która zachowała pasy poprzedniej flagi, ale użyła nowego emblematu pośrodku. Vexilla-mundi.com pokazuje flagę afgańską używaną od 1989 do 1992 roku, podobną do flag używanych później, prawdopodobnie nieoficjalną lub używaną tylko przez jedną z frakcji wojny domowej. Poniżej wieńca widnieje data 1371 w kalendarzu islamskim (=1992 n.e.). Twierdzono, że rok 1371 nie odpowiada 1992 n.e. (ale 1950 n.e.) w arabskim kalendarzu islamskim. Jest to nieporozumienie co do kalendarza słonecznego islamskiego (hijri shamsi) w przeciwieństwie do arabskiego kalendarza księżycowego islamskiego (hijri qamari). Rok 1371 jest słonecznym islamskim, a nie arabskim księżycowym islamskim. Ponieważ Afganistan jest krajem niearabskim, stosuje się kalendarz słoneczny, a nie księżycowy. Iran, Tadżykistan i tym podobne również stosują kalendarz słoneczny, mimo że są krajami islamskimi. Rok 1371 (hijri shamsi) odnosi się do 1992 (ery chrześcijańskiej). Według doniesienia prasowego, Afganistan używał arabskiego kalendarza księżycowego pod rządami talibów od 1999 do 2002 roku: Afganistan ponownie przyjmuje kalendarz słoneczny Przywódca tymczasowego rządu Afganistanu, Hamid Karzai, wydał dekret zastępujący kalendarz księżycowy, tradycyjnym afgańskim kalendarzem słonecznym. Kalendarz słoneczny był używany w Afganistanie do 1999 roku, kiedy to został zmieniony przez władze talibów, które chciały, aby kraj przyjął system stosowany w Arabii Saudyjskiej. Zmiana oznacza, że ​​rok zmienia się z 1423 na 1381, pochodzący z czasów proroka Mahometa

7. Niepotwierdzony wariant. Wikipedia podaje taką flagę

8. W 1996 r. reżim talibów, który prowadził wojnę partyzancką w całym Afganistanie od czasu opuszczenia kraju przez Rosjan, przejął stolicę, Kabul. Organizacja Narodów Zjednoczonych nigdy nie przestała uznawać poprzedniego reżimu (tzw. „Północnego Sojuszu”, który kontrolował część terytorium w latach 1996–2001) i powiewała zielono-biało-czarną trójbarwną flagą ze złotymi ramionami. Agencja informacyjna Reuters poinformowała 26 października 1997 r., że rząd talibów zmienił nazwę z Islamskiego Państwa Afganistanu na Islamski Emirat Afganistanu. Według Reutersa, zmiana nazwy została ogłoszona przez kontrolowaną przez talibów stację radiową, „w rozkazie wydanym przez emira al-Momineena Mullaha Mohammeda Omara”, formalizując w ten sposób pozycję głowy państwa w rządzonym przez talibów Afganistanie, mułły Mohammeda Omara, przywódcy talibów, znanego jako emir al-Momineen (Przywódca Wiernych). Reuters zauważył, że był to trzeci raz w ciągu pięciu lat, kiedy oficjalna nazwa została zmieniona. Reżim komunistyczny używał nazwy Republika Afganistanu, podczas gdy powstańcy, którzy obalili ten reżim, zmienili nazwę kraju na Islamskie Państwo Afganistanu. Rząd talibów został uznany tylko przez Pakistan, Arabię ​​Saudyjską i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Poprzedni rząd zachował miejsce w Organizacji Narodów Zjednoczonych. W sierpniu 1997 r. Stany Zjednoczone miały zamknąć ambasadę Afganistanu w Waszyngtonie z powodu sporu między członkiem personelu wspierającym rząd talibów a innym członkiem personelu wspierającym poprzedni rząd, którzy starli się 28 maja 1997 r. o to, która flaga powinna powiewać nad ambasadą. We wrześniu 1996 r. talibowie przejęli stolicę, Kabul, a wkrótce potem większość Afganistanu. Od tego czasu aż do wojny, która nastąpiła po atakach na Nowy Jork i Waszyngton z 11 września 2001 r., zielono-biało-czarna flaga była używana tylko w północnym Afganistanie, budynku Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz niektórych ambasadach (np. Iran). Po porażce Talibów w listopadzie-grudniu 2001 r. zarówno flaga z 1992 r., jak i flaga z 1973 r. — a nawet wcześniejsza flaga z kwietnia 1992 r. — były wywieszane przez różne frakcje w siłach antytalibskich.

Smith powiedział, że Afganistan wywiesił białą flagę z napisem Szahady na zielono. Mogło to zostać oficjalnie wprowadzone 27 października 1997 r. wraz z oficjalną zmianą nazwy (Islamski Emirat Afganistanu). Nie jest nawet pewne, kiedy nastąpiła zmiana, wiadomo tylko, że jest używana na posterunkach granicznych i kiedy emir odwiedził Pakistan. Według informacji dostarczonych przez Abu Mujahida, Taliba na temat flagi narodowej, proporcje wynoszą 1:2, a napisy arabskie na niej są czarne, a nie zielone. To źródło podało, że ta na czarno jest oficjalną flagą i że została wprowadzona dwa dni przed datą podaną przez Smitha tj. 25 października 1997. Była pokazana na stronie internetowej biura talibów w Nowym Jorku [link uszkodzony od kwietnia 2001]. Oficjalna strona internetowa Islamskiego Emiratu Afganistanu [link uszkodzony od kwietnia 2001] wyświetla inną flagę niż ta powyżej. Najdalsza trzecia część pisma wydaje się być taka sama jak powyżej. Być może ta wersja szahady ma inne początki, brakuje „ashhadu” (świadczę). Słowo „ashhadu” nie jest napisane ani na powyższym obrazku, ani na powiewającej fladze na oficjalnej stronie Islamskiego Emiratu Afganistanu [link niedziałający od kwietnia 2001]. Pierwsze słowo, które wygląda jak duże „V” zaczynające się na prawym końcu flagi, to „la”, co oznacza „[nie ma]”. Można było zobaczyć flagę talibów w niemieckich wiadomościach telewizyjnych (ZDF, Heute-Journal, 8 sierpnia 2001). Flaga była flagą stołową na biurku ambasadora Afganistanu (talibów) w Pakistanie. Różniła się od [poprzedniego] obrazu [autorstwa Jaume Ollé] na FOTW tym, że:

proporcje wydawały się wynosić ok. 2:3, nie 1:2

Shahada była większa: wysokość na obrazie [autorstwa Jaume Ollé] wynosi około 30%-40%

Shahada wydawała się bardziej złożona, tzn. odnosiło się wrażenie, że było więcej „małych” postaci.

Podczas niemieckiego spotkania weksylologicznego w Goslar (13/14 października 2001 r.) Michel Lupant pokazał kilka flag, które przywiózł z Pakistanu. Trzy z nich były flagami afgańskimi. Pierwsza i najciekawsza (...) była „prawdziwą” flagą talibów. Michel Lupant kupił ją w Pakistanie, więc nie możemy być absolutnie pewni, że odpowiada flagom, których faktycznie używają talibowie. Jest jednak bardzo podobna do wzoru z wiadomości telewizyjnych. Obraz i opis Baerta są podobne do powyższego obrazu, ale Baert stwierdza, że ​​flaga miała proporcje 1:2. To jest flaga kalifatu/Państwa Islamskiego (nie flaga talibów, ale używana przez nich). To jest al-LIWAA, flaga Państwa Islamskiego, kalifatu, kraju, w którym przestrzegane jest prawo islamskie. Każdy naród muzułmański może podnieść tę flagę, jeśli stanie się państwem islamskim, i ma być flagą światowego kalifatu dla wszystkich muzułmanów, jeśli nowy emir muzułmańskiej Ummy (społeczności) powstanie ponownie jako międzynarodowy przywódca dla nich. Kiedy kraj muzułmański staje się emiratem, może podnieść tę flagę, reżim talibów był emiratem, więc używali tej flagi jako właściwej muzułmańskiej flagi dla Państwa Islamskiego. Flaga musi być biała, a Szahada zawsze pozostaje czarna

9. W 1996 r. reżim talibów, który prowadził wojnę partyzancką w całym Afganistanie od czasu opuszczenia kraju przez Rosjan, przejął stolicę, Kabul. Flaga (przynajmniej początkowo) była zwykłym białym sztandarem. Białą flagę eksponowały pojazdy wojskowe talibów, co można było zobaczyć na kilku obrazach telewizyjnych

10. Flaga z zieloną Shahadą, prawdopodobnie pomyłka. Smith (w The Flag Bulletin nr 177, przedruk w SAVA Newsletters) stwierdził, że Afganistan teraz powiewa białą flagą z napisem Shahady na zielono. Smith pokazał nową flagę jako 2:3, ale nie podał żadnej liczby. Ta flaga została użyta do zilustrowania artykułów z listopada 2001 r. na temat Afganistanu w magazynie informacyjnym Der Spiegel. Der Spiegel stwierdził, że „z naszej dokumentacji możemy stwierdzić, że obie wersje (z zielonym lub czarnym napisem) były używane. Jednak prawdą jest, że czarny napis wydaje się być teraz częściej używany”. Wydaje się, że był używany w kilku pracach, które wykorzystują „uwierzytelnienie” Flag Research Center — redaktorów The Flag Bulletin, a zatem tego samego oryginalnego źródła — na przykład wykres Shipmate'a

11. Niezidentyfikowana flaga z herbem. Podczas niemieckiego spotkania weksylologicznego w Goslar (13/14 października 2001 r.) Michel Lupant pokazał kilka flag, które przywiózł z Pakistanu. Trzy z nich były flagami afgańskimi. Jedna z nich była małą flagą stołową: białą z (prawdopodobnie) herbem talibów pośrodku. 11 września 2004 o 10:25 czasu PDT, MSNBC Investigates wyemitowało godzinny program na temat wydarzeń z 11 września 2001. Na dwóch różnych klipach filmowych widziać było ciężarówkę z platformą pełną uzbrojonych mężczyzn z bronią i inny klip z zaledwie 3 mężczyznami w środku, a obie ciężarówki powiewały flagą, mniej więcej tak, jak opisał to Michel Lupant

12. Niezidentyfikowana flaga afgańska. Biało-czerwona pozioma flaga; granica między bielą a czerwienią była ząbkowana, jak w Bahrajnie, ale — przynajmniej [tak jak to wyglądało] w telewizji — dzieliła się dokładnie na dwie części

13. Niezidentyfikowana flaga afgańska. Paskowana poziomo w kolorze zielonym, białym, czerwonym

14. Niezidentyfikowana flaga za prezydenta Rabbaniego. W wiadomościach na europejskim kanale telewizyjnym Euronews, można było dostrzec coś, co może być afgańską flagą prezydencką. Na zdjęciu przedstawiającym prezydenta Burhanuddina Rabbaniego siedzącego w pokoju w rezydencji w Bonn, gdzie organizowano negocjacje pokojowe dla powojennego Afganistanu, na ścianie nad głową Rabbaniego wisiała flaga afgańska z trzema poziomymi pasami: zielonym, białym i czarnym oraz złotym herbem, a na białym pasie z Szahadą w jasnoniebieskim piśmie arabskim. Szahada była podzielona na dwie części: „La ilah illa Allah” po prawej stronie herbu i „Muhammad rasul Allah” po lewej stronie. Jeśli chodzi o kaligrafię pisma arabskiego, jest ona podobna do kaligrafii flagi afgańskiej używanej przed grudniem 1992 r. Widziano również tę flagę często eksponowaną obok lub przed (byłym) prezydentem Rabbanim, nie na rozmowach w Bonn, w których nie uczestniczył, ale na konferencjach prasowych w pałacu prezydenckim w Kabulu. Nie wiadomo, co oznacza ta flaga — (proponowana) nowa flaga narodowa, flaga prezydencka, czy po prostu wariant flagi narodowej z większym naciskiem na szahadę (zauważ, że szahada jest już zawarta w herbie), aby uczcić zwycięstwo nad talibami. W tym czasie Burhanuddin Rabbani był nadal międzynarodowo uznanym prezydentem Państwa Islamskiego w Afganistanie. Tymczasowa administracja Hamida Karzaja objęła urząd 22 grudnia 2001 r. 22 grudnia 2001 r. w wiadomościach telewizyjnych na niemieckim kanale ARD, Tagesthemen, można było zobaczyć flagi używane podczas zaprzysiężenia tymczasowego premiera Afganistanu Karzaja i przekazania władzy z rąk Rabbaniego, Karzaiowi. Jednak nie było tam wiele. Jedyna flaga, była podobna do domniemanej „flagi prezydenckiej” podanej powyżej. Flaga była niesiona na drzewcu, więc można było zobaczyć tylko jej część. Była to pozioma trójpasmówka zielono-biało-czarna (herb nie był widoczny), z napisami na zielonym polu (biały napis) i białym polu (bladoniebieski napis). Na trybunie mówcy, na której stał Karzaj, widniał herb z 1992 r. (lub przynajmniej bardzo podobny do niego)

15. Po porażce Talibów w listopadzie-grudniu 2001 r. zarówno flaga z 1992 r., jak i flaga z 1973 r. – a nawet wcześniejsza flaga z kwietnia 1992 r. – były używane przez różne frakcje w siłach antytalibskich. 27 stycznia 2002 r. przyjęto nową flagę dla Władzy Przejściowej, która zasadniczo opiera się na tym samym projekcie flagi z lat 1930-1973 z kilkoma drobnymi zmianami:

proporcje 1:2

herb w całości zawarty w czerwonym pasie

shahada i takbir na górze, itd.

Herb w kolorach złotym i żółtym spotyka się często, jednak oficjalną i powszechniej stosowaną wersją wydaje się być kolor biały. Z artykułu Reutersa z 2 grudnia 2001 r. [o tymczasowym rządzie Afganistanu]: "Projekt wzywa 87-letniego byłego króla do odegrania symbolicznej roli w otwarciu Loya Dżirga, która miałaby wybrać władzę przejściową, która miałaby rządzić przez około 18 miesięcy, aż do opracowania konstytucji i wyboru stałego rządu. (...) Do tego czasu sugeruje się, że większość konstytucji Zahira Szaha z 1964 r. [sic] — najbardziej liberalnego systemu politycznego, jaki kiedykolwiek miał kraj — zostanie przywrócona jako podstawowe prawo Afganistanu". Jeśli rzeczywiście ostateczne porozumienie wykorzysta konstytucję z 1963 r. jako konstytucję tymczasowego rządu, jak wskazuje artykuł Reutersa z 2 grudnia, może to skutkować tymczasowym przywróceniem flagi z lat 1930–1973: "Artykuł 4: Flaga Afganistanu jest trójkolorowa (czarna, czerwona i zielona), wszystkie części połączone pionowo od lewej do prawej w równych proporcjach; szerokość każdego pasa równa połowie jego długości, z insygniami mehrabu (łuku w meczecie, pod którym stoi zgromadzenie modlących się, zwróconych w stronę Kaaby w Mekce) i mendera (wielopoziomowej ambony umieszczonej po prawej stronie mehrabu w meczecie, z której wygłaszane są przemówienia) w kolorze białym, flankowanym przez dwie flagi i osadzonym w dwóch snopach pszenicy". Ten sam tekst znaleziono na stronie internetowej afgańskiego rządu z linkiem do projektu konstytucji Afganistanu na okres przejściowy autorstwa dr Salima Modjaza. Artykuł 180 opisuje flagę, tę samą, która była używana do 1974 r. Według wiadomości Reutersa z 29 stycznia 2002 r. flaga zawiera emblemat (jak do 1974 r.) i słowa Tymczasowy Rząd Afganistanu: "(...) Tymczasowy przywódca rządu Hamid Karzai wezwał w zeszłym tygodniu do przywrócenia flagi narodowej — wprowadzonej przez króla Amanuallaha w 1928 r. i zakazanej po przejęciu władzy przez komunistów w 1978 r. Trójkolorowa flaga ma szerokie [pionowe] pasy w kolorze czarnym, czerwonym i zielonym oraz emblemat przedstawiający meczet z amboną i kopułą z napisem 'nie ma Boga, prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem'. Ale jedną małą różnicą w stosunku do starej flagi jest napis 'Tymczasowy rząd Afganistanu'. (...)". Po przejrzeniu wszystkich bieżących informacji o nowej fladze Afganistanu można wysnuć następujące wnioski:

flaga powinna być taka sama, jak opublikowana w konstytucji z 1963 r., z dodaną szahadą. Nie ma jednak „flagi z 1963 r.”, ponieważ Królestwo Afganistanu używało tej samej flagi od 1930 do 1974 r. Ta flaga była pionowa, czarno-czerwono-zielona. Wszystkie poziome flagi zgłoszone z Afganistanu są albo pomyłkami lokalnych oficerów, albo zwykłymi błędami dziennikarzy

flaga królewska powinna przedstawiać herb. Według niektórych źródeł, obecna flaga również ma herb. Herb był (i najprawdopodobniej jest) cały biały i prawdopodobnie rozciąga się na czarne i zielone pasy. Proporcje flag to prawdopodobnie 2:3

Szahada jest prawdopodobnie częścią herbu, a nie jest nigdzie indziej na fladze. Należy zauważyć, że istniało kilka wersji herbu – na przykład data objęcia tronu przez dynastię królewską (1348, tj. 1929 r. n.e.) nie była używana w latach 1973–1974 i prawdopodobnie nie jest używana obecnie. Zatem przypuszcza się, że szahada jest wpisana w dolnej części herbu, między meczetem a wieńcem. Według niektórych źródeł dodano również napis „Transitional Authority”.

Ta analiza chaotycznych i sprzecznych źródeł sugeruje, że obecna flaga Państwa Islamskiego Afganistanu jest pionową trójkolorową flagą z czarnymi, czerwonymi i zielonymi pasami. W centrum flagi znajduje się zmodyfikowany herb królewski, w kolorze białym, jego średnica wynosi prawdopodobnie ok. 1/2 długości flagi, proporcje flagi 2:3:

żadna flaga Afganistanu przed 1979 r. nie miała proporcji 1:2 (a flaga królestwa miała rzeczywiście proporcje 2:3)

tylko stosunkowo krótkie flagi umożliwiają rozszerzenie okrągłego herbu do czarnych i zielonych pasów (co zwykle się zdarzało)

obecnie afgańscy oficerowie najwyraźniej nie wiedzą, co powinni wywiesić.

Internetowa edycja hiszpańskiej gazety El Mundo donosiła 5 lutego 2002 r. o podniesieniu nowej flagi afgańskiej nad pałacem prezydenckim w Kabulu. Należy zauważyć, że herb znajduje się w całości w czerwonym pasie. To niezwykle interesujący obraz:

jest coś nad meczetem, czego nie było na oryginalnych flagach ery królewskiej. Może to być albo szahada, albo napis „Transitional Authority” (Władza Przejściowa), o którym donoszą niektóre źródła

nie można wywnioskować proporcji; jednak herb zawarty w czerwonym pasie nie wyklucza dość długiej flagi (~1:2)

wszystkie spekulacje na temat poziomych flag, flag bez herbu i flag o innej kolejności kolorów są, miejmy nadzieję, sfałszowane.

Być może najwyraźniejsze zdjęcie flagi pałacu prezydenckiego, pochodzi z Yahoo! News. Flaga wydaje się być całkiem wyraźnie 2:3, a ramiona mieszczą się w samym czerwonym pasie. Chargé d'Affaires ambasady Afganistanu w Paryżu potwierdził, że proporcje flagi wynoszą teraz 1:2. Oficjalne oświadczenie (zacytowane powyżej) stwierdza, że ​​w przypadku trzech paneli „szerokość każdego pasa równa się połowie jego długości”, co daje trzy panele, każdy w proporcjach 1:2, a zatem ogólną proporcję 2:3

16. Wariant ze złotym herbem. Data na fladze: 1380 = 2002 n.e.

17. Wariant ze złotym herbem. Loya Dżirga wiosną 2002 r. przegłosowała afgańską flagę narodową z kilkoma zmianami: żółty (złoty) herb zamiast białego z datą „1380” (w piśmie arabskim = 2002) pod meczetem zamiast „1348”, ale kolory się nie zmieniły: czarny, zielony, czerwony. Pan Y. Koshikawa spotkał się z dr Abdulem Wahabem, zastępcą ambasadora Afganistanu w Londynie 17 lutego 2003 r., który w zeszłym roku dostarczył oficjalny rysunek herbu narodowego. Dr Wahab mówi, że wie, że niektórzy używają złotego herbu na fladze narodowej Afganistanu, ale można użyć zarówno złotego, jak i białego. W rzeczywistości ambasada Afganistanu w Londynie podnosi flagę z białym herbem. Wspomina również, że w 2004 r. Afganistan ustanowi politykę narodową rządu przejściowego, a szczegóły oficjalnej flagi narodowej zostaną określone w Konstytucji. Do tego momentu będziemy widzieć różne flagi narodowe. Potwierdza, że ​​flaga narodowa Afganistanu powinna być podniesiona po prawej stronie, a ten sam herb może być przyszyty na odwrocie flagi. Ambasada Afganistanu w Tokio poinformowała, że 27 czerwca 2002 r. Afganistan oficjalnie zmienił swoją flagę narodową z białego herbu w centrum flagi na złoty herb, który symbolizuje kolor wieńca pszenicy, część herbu, a proporcje nowej flagi narodowej wynoszą 1:2. Ambasada w Tokio faktycznie wywiesiła flagę ze złotym herbem odkąd została ponownie otwarta w styczniu 2003 r. Przynajmniej w ONZ nie ma już białego herbu na fladze. W wydaniu internetowym New York Times z 24 sierpnia 2004 r. znajduje się zdjęcie ze spotkania prezydentów Karzaja i Musharrafa w Islamabadzie. Za panem Karzajem znajduje się duża flaga Afganistanu ze złotym herbem, a na stole leży mała flaga biurkowa z białym herbem

18. Flaga Loya Dżirga. Zdjęcie Sibghatullaha Mujadeddiego, byłego prezydenta Afganistanu i przewodniczącego Loya Jirga, czyli Wielkiej Rady, przewodniczącemu trzeciego dnia sesji w Kabulu w Afganistanie we wtorek 16 grudnia 2003 r., przedstawiało flagę stołową i transparent z tym samym emblematem. Ten sam symbol można było zobaczyć na ścianie w reportażu telewizyjnym o „loya jirga”. Istnieje silne przypuszczenie, że ta flaga jest flagą loya jirga

19. Na niemieckim kanale telewizyjnym ARD (Tagesschau, 7 marca 2002 r. i później) widać odmianę flagi afgańskiej. Powiewała nad Gardez, miastem położonym blisko bitew między siłami USA a resztkami talibów. Była to pozioma trójkolorowa flaga o równych pasach w kolorze czarnym, czerwonym i zielonym z białym herbem pośrodku. Herb był widoczny tylko przez chwilę, ale najwyraźniej nie był to obecny herb [z 2002-2004]. W Pakistanie flagi były widoczne na posterunku granicznym w Torkham, punkcie przejścia granicznego między Pakistanem a Afganistanem na afgańskim krańcu Przełęczy Chajberskiej. Po stronie afgańskiej na maszcie powiewała *pozioma* odmiana afgańskiego tricoloru – czarny, czerwony, zielony – z tym, co najwyraźniej było obecnym herbem narodowym, wykonanym szablonem w kolorze białym, sięgającym aż do górnych i dolnych pasów. Pasy były rozdzielone wąskimi paskami złotej tkaniny. Proporcje wynosiły prawdopodobnie około 3:4. Budynek, w którym mieściło się biuro dowódcy afgańskiej straży granicznej, miał zamontowany krótki maszt z prostym pionowym czarno-czerwono-zielonym tricolorem, bez żadnego herbu

20. Kampania niszczenia maku 2002. Produkcja opium w Afganistanie gwałtownie wzrosła po przejęciu kontroli nad większością kraju przez Talibów w 1996 r. i osiągnęła szczyt 4030 ton w 2000 r., co stanowiło 72 procent światowego rynku. Powołując się na zasady islamskie, Talibowie zakazali opium, praktycznie eliminując je ze swojego terytorium w 2001 r. Zakaz pozostał w mocy po wydarzeniach z 11 września 2001 r., ale rolnicy zaczęli je ignorować, ponieważ było ważnym źródłem dochodu dla milicji Talibów. Na początku kwietnia 2002 r. tymczasowy rząd Hamida Karzaja przeprowadził wspierany przez ONZ, plan zniszczenia upraw maku w Afganistanie, niegdyś źródła 70 procent światowego opium. Narkotyk jest surowcem używanym do produkcji heroiny

[dzismis]

Wyzwolenie Auschwitz. Koniec ziemskiego piekła

Piotr Nehring Od lewej: Dr Josef Mengele (1911-79), zwany Aniołem Śmierci, lekarz SS, który w Auschwitz zasłynął z selekcji więźniów przeznaczonych do natychmiastowego zabicia oraz powolnego uśmiercenia przez pracę, a także dokonywał na nich pseudonaukowych eksperymentów. Po wojnie żył spokojnie w Brazylii; Rudolf Höss (1900-47), komendant Auschwitz-Birkenau; Josef Kramer (1906-1945), komendant…