#Gevaar

[dutchjan]

June 24, 2023

[haarlemupdates]

Veel Nederlanders zijn niet op de hoogte van de gevaren die brandbare vloeistoffen, zoals bio-ethanol, spiritus en benzine, met zich meebrengen. In het brandwondencentrum in Beverwijk werden de laatste periode al 13 mensen binnengebracht met ernstige brandwonden door ongelukken met een brandbare vloeistof. “Terwijl dit soort ongelukken juist te voorkomen zijn. Als je weet dat er bij het openen van de fles een explosieve gaswolk ontstaat, dan gebruik je de vloeistoffen zoals spiritus niet om een barbecue of vuurkorf aan te steken,” vertelt Kiran Baran, brandwondenarts in het Rode Kruis Ziekenhuis. Uit onderzoek blijkt dat 40% van de slachtoffers in een van de drie Nederlandse brandwondencentra (Groningen, Beverwijk & Rotterdam), brandwonden heeft opgelopen door een vlamverbranding. Daarvan wordt ongeveer een derde veroorzaakt door brandbare vloeistoffen.1 “Bij brandwonden gaat het vaak om ongelukken die moeilijk te voorkomen zijn. Maar dit geldt niet voor deze ongelukken. Deze ongelukken hoeven niet te gebeuren,” legt Kees Hoogewerf van de Nederlandse Brandwonden Stichting uit. Steekvlam Brandwondenarts Baran hoort vaak dat deze groep brandwondenpatiënten uitlegt dat het eerder keren wel goed ging. “Als zo’n brandbare vloeistof wordt bewaard bij kamertemperatuur, kan er bij het openen van de fles een gaswolk ontstaan. Wanneer deze in contact komt met vuur, ontstaat er een steekvlam. Slachtoffers in de buurt van de fles worden dan besproeid met brandende vloeistof. De kleding kan hierbij vlamvatten en zo kunnen slachtoffers ernstige brandwonden oplopen.” Vuur en vlammen zijn gezellig. Dus blijven bio-ethanol, sfeerhaarden en brandspiritus populair. Dit zorgt voor een toename in het aantal slachtoffers. Baran: “We zien dat steeds meer mensen brandwonden oplopen door dit type ongelukken. Dit kan te maken hebben met het gebruik in bio-ethanol gestookte haarden en sfeerverlichting, maar ook omdat mensen denken dat gebruik veilig is. Het wordt gewoon verkocht in de supermarkt of staat in het BBQ-schap. Maar dit spul is echt niet veilig!” Barbecue De Nederlandse Brandwonden Stichting waarschuwt nu actief voor dit probleem. “Met mooi weer gaan mensen weer volop barbecueën en zien we helaas traditioneel een stijging in dit soort ongelukken. Mensen denken dan ‘even snel’ de barbecue aan te steken en dat gaat vaak genoeg mis. Het advies is daarom om geen brandbare vloeistoffen te gebruiken. Wees eens ouderwets," adviseert Hoogewerf. "Neem de tijd en gebruik gewoon veilige aanmaakblokjes." Referenties 1. Eva E. van Zoonen, Inti C. van Eck, Margriet E. van Baar, Annebeth Meij-de Vries, Carine H.M. van Schie, Cornelis H. van der Vlies, Aetiology of bioethanol related burn accidents: A qualitative study, Burns, Volume 50, Issue 3,2024, Pages 733-741.            

[mijnniemandsland]

Verduistering.

In onze moderne samenleving kunnen natuurverschijnselen soms aanleiding geven tot zorgen of misverstanden. Een fenomeen dat regelmatig voorkomt, en soms onrust kan veroorzaken, is het moment waarop de hemel plotseling verduistert en van kleur verschiet naar een diepe, donkere tint. Hoewel dit beeld bij sommigen angst kan oproepen, is er een wetenschappelijke verklaring die geruststelling…

[silkes-posts]

Outer Banks review

Ik hou echt van deze Netflix serie omdat het een iteressante verhaallijn heeft. Zeker een aanrader!

TIP: als je deze leuk vindt is 'Knokke off' ook een aanrader.

De serie gaat over een jongen genaamd 'John B' die alleen probeert te wonen nadat zijn papa verdwenen is. Dit vindt de politie niet goed. Zij willen dat hij naar een pleeggezin gaat maar hij blijft er voor vluchten. Op een dag vindt hij een teken van leven van zijn vader en gaat hij samen met zijn 3 vrienden (Kiara,Pope en JJ) op zoek.

Zijn vrienden hebben het ook niet gemakkelijk. Kiara mag niet omgaan met de 'Pogues' (de armere mensen)van haar ouders.

Pope zijn ouders zijn boos op hem omdat hij het niet goed doet op school en JJ heeft een verslaafde en agressieve vader.

Ze gaan ook op zoek naar schatten voor het werk van zijn papa af te maken, maar dat is niet zonder gevaar.

Samengevat gaat het over vrienden die gevaarlijke avonturen beleven. Zeker kijken!

[de-pionier]

'Rode Regen' is een meeslepende roman die zich afspeelt in het hedendaagse Londen. Het verhaal draait om de jonge journaliste Emily, die na een persoonlijke tragedie besluit om haar leven een nieuwe wending te geven. Ze verhuist naar Londen om een frisse start te maken en een nieuwe baan te vinden.

Op haar eerste dag bij de krant komt ze in aanraking met een groep activisten die zich verzetten tegen de bouw van een nieuwe wolkenkrabber in het hart van de stad. Emily raakt geïntrigeerd door hun zaak en besluit om een diepgravend onderzoek te doen naar de schimmige praktijken van de vastgoedontwikkelaars die achter het project zitten.

Maar haar onderzoek brengt haar in gevaarlijke situaties en ze wordt geconfronteerd met corruptie, geweld en intimidatie. Tijdens haar onderzoek ontdekt ze een duistere samenzwering die de toekomst van de stad bedreigt en ze besluit om alles op alles te zetten om de waarheid aan het licht te brengen en de verantwoordelijken te ontmaskeren.

Het boek behandelt belangrijke thema's zoals macht, corruptie en de strijd tussen goed en kwaad. Het personage van Emily is een sterke en vastberaden vrouw die zich niet laat intimideren door de krachten die haar tegenwerken. De setting van Londen geeft het verhaal een mysterieuze en soms beklemmende sfeer, wat bijdraagt aan de spanning en de intriges van het plot.

De schrijfstijl van de auteur is vlot en meeslepend, en de plotwendingen zorgen ervoor dat de lezer op het puntje van zijn stoel blijft zitten. Kortom, 'Rode Regen' is een boeiende en meeslepende roman die zowel spanning als diepgang biedt en de lezer van begin tot eind weet te boeien.

[mercuryferns]

Watersnake

[fashionfotorecccluse]

Over Pipo's en Potentaten ...

Waar moet dit in hemel's naam toe leiden?

Constructieve oplossingen vallen er niet van te verwachten!

[camperpunt]

Een derde van de caravans afgekeurd

REMSYSTEEM GROOTSTE PROBLEEM Bijna een derde (30,3 procent) van de caravans die in 2022 een BOVAG Onderhoudsbeurt onderging, werd pas na een of meerdere reparaties goedgekeurd.  Uit een steekproef van 3.022 caravans die een BOVAG Onderhoudsbeurt volgens het Amtek-systeem ondergingen, blijkt dat 917 daarvan (30 procent) pas werden goedgekeurd na een of meer reparaties. De meest geconstateerde…

[antifainternational]

September 9, Utrecht - Geef geen ruimte aan TERFs!

Let Women Speak, opgericht door anti-transgenderrechten activist Kelly Jay Keen (ook wel bekend als "Posie Parker", van de organisatie Standing for Women), komt naar Utrecht. Kelly werd bij demonstraties in Australië en Verenigd Koninkrijk vergezeld door neo-nazi's. De oproep om naar Utrecht te komen kwam vanuit Pro Vrouw en VoorZij, waar Caroline Franssen (beter bekend als "Coach Caroline") een grote rol in speelt. Ook zij is openlijk tegen transgenderrechten, omdat ze vindt dat dat cis-vrouwen in gevaar brengt. Vrouwen zouden door middel van de nieuwe transgenderwet in gevaar komen en er zou ongewenst gedrag plaats gaan vinden bij WC's en douches. Wij laten dit soort onzin niet ongehoord gaan in Utrecht en roepen daarom op tot een radicaal tegengeluid. Neem spullen mee waarmee je herrie kan maken. Fuck the cistem!

[angelshizuka]

There's this Dutch song called "Dapper and Sterk" (Brave and Strong) made for Asterix and the Vikings back in 2007, and I still apply it to basically all my ships. And yeah... it totally works for Stolitz, too. Just not sure if it works better from Stolas or Blitz's perspective.

Ik zoek heel mijn leven, het doel lijkt zo dichtbij (I've been searching all my life, the goal seems so close) Dus altijd zal ik doorgaan, want jij hoort bij mij (So, I will always continue, because you belong with me)

Ik heb angstig lopen dwalen, altijd doelloos in het rond (I have been walking anxiously, always wandering around aimlessly) Geen richting of geen reden totdat jij me eindelijk vond (No direction or no reason until you finally found me) Als jij me aankijkt weet ik waar ik heen moet gaan (When you look at me I know where to go) Want jouw liefde is de richting en mijn hart wijst het aan (Because your love is the direction and my heart points it out)

Ik zweef van geluk met jou in mijn dromen (I float with happiness with you in my dreams) Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast, we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan, ik kom eraan (I now know where to go, I'm coming)

Alle krachten diep van binnen, ik wist niet dat het in me zat (All the strength deep inside I didn't know I had it in me) Want als iemand je helpt zoeken blijft het een verborgen schat (Because if someone helps you search it remains a hidden treasure) Ook zonder om te kijken weet ik dat je bij me staat (Even without looking back I know you are with me) Ik neem je in mijn armen, nee, het is nog niet te laat (I'll take you in my arms, no, it's not too late yet)

Want nu is het tijd om weer mezelf te zijn (Because now it's time to be myself again) Mijn angsten laat ik achter me, ze krijgen me niet klein (I leave my fears behind, they won't get me down) Ik zweef van geluk met jou in mijn dromen (I float with happiness with you in my dreams) Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan (I now know where to go)

Mijn angst overwonnen trotseer ik gevaar (Conquering my fear I brave danger) Dapper en sterk, nee, niet te verslaan (Brave and strong, no, can't be defeated) Ja, samen met jou ga ik dwars door het vuur (Yes, together with you I will go straight through the fire) En komen al mijn dromen uit (And all my dreams will come true)

Ik zweef van geluk met jou in mijn dromen (I float with happiness with you in my dreams) Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast, we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan, ik kom eraan (I now know where to go, I'm coming)

Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast, we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan (I now know where to go)

Wat ik zocht heel mijn leven was al die tijd dichtbij (What I was looking for all my life was close all along) Ik heb het nu gevonden, want jij, jij hoort bij mij (I have found it now, because you, you belong with me)

This song is like prime teenage years for me.

[franavu]

On today's episode of what the absolute fuck, turns out the Dutch security service spent literally decades spying on Dutch holocaust survivors and the Dutch Auschwitz Committee, a support and advocacy group for concentration camp survivors.

They were marked as an extremist organization and a possible threat to society with "communist" sympathies. And this happened until the 1980s; reading the article, it's worse than I expected after hearing about it, and absolutely disgraceful. Like, they reported on memorial services for the holocaust, and sent informers along on memorial trips to concentration camps. Because these were obviously severe threats to Dutch society /s.

Links to the story in English, it's a pretty good summary of the main article in Dutch:

In Dutch, from the national news service, and the investigative article that broke the story, it's paywalled, so I'll put the text under a cut:

Leden van het Nederlands Auschwitz Comité jarenlang gevolgd door de veiligheidsdienst: ‘Niemand heeft dit ooit geweten’

Teun Dominicus23 december 2023, 03:00

11–15 minuten

Joodse Amsterdammers die betrokken waren bij het Nederlands Auschwitz Comité, werden na hun terugkeer uit de kampen bespioneerd door de voorloper van de AIVD, blijkt uit onderzoek van Het Parool. Nabestaanden en het Auschwitz Comité zijn ontsteld. ‘Het feit dat je verslag doet van de mensen die stil kwamen staan bij hun familie die was afgeslacht, tart elk idee van beschaving.’

Berooid en beroofd: zo kwamen Joodse overlevenden van de vernietigingskampen in 1945 terug in Nederland. Familie en vrienden waren door de nazi’s vermoord. In hun huizen woonden vreemden die niet op hun terugkeer hadden gerekend. De gemeente Amsterdam presenteerde hun ook nog een erfpachtschuld voor de jaren die ze in de onderduik of kampen hadden gezeten. Kil en koud, was de ontvangst in het naoorlogse Nederland. Niemand had oog voor deze Holocaustslachtoffers.

Daar komt nu bij dat de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD), de voorloper van de AIVD, Joodse Amsterdammers na terugkeer decennia scherp in de gaten heeft gehouden, zo blijkt uit archiefonderzoek van Het Parool. Vele Holocaustoverlevenden werden tot in de jaren tachtig door de dienst gezien als ‘extremisten’ en als een potentieel gevaar voor de democratie. Teruggekeerdenuit het kamp kwamen terecht in de kaartenbak van de veiligheidsdienst.

Lange tijd deed de BVD verslag van Holocaustherdenkingen: of die nou in het Joods Cultureel Centrum in Buitenveldert waren, in kamp Westerbork of op de Nieuwe Oosterbegraafplaats. Genoteerd werd wie aanwezig waren.

Marechaussee

Zo vertrok met een dag vertraging op donderdag 8 april 1965 van Schiphol een vliegtuig met Auschwitzoverlevenden naar de Poolse hoofdstad Warschau, zo blijkt uit het verslag van een informant die mee was op de reis. De groep van twintig personen reisde door naar het voormalige vernietigingskamp om daar aanwezig te zijn bij de twintigste bevrijdingsdag van het kamp. Kampoverlevende Jacques Furth legde er namens het Nederlands Auschwitz Comité een krans.

Op 13 april ging de groep ‘per autobus naar Krakau, kamp Majdanek en Lublin. Daar werden zoutmijnen, kerken, kastelen enz., bezichtigd’, aldus het reisverslag dat door de BVD is opgesteld.

Niet alleen de BVD bespioneerde het reisgezelschap. Zodra ze de douane op Schiphol waren gepasseerd, gaf de marechaussee reisgegevens door, onder vermelding van ‘lijst met personen die hebben deelgenomen aan de herdenking van de bevrijding van het concentratiekamp Auschwitz’, waarna de geheime dienst notities maakte voor de individuele dossiers.

Verzetsmensen over de vloer

Bestuursleden Jos Slagter en Annetje Fels-Kupferschmidt zijn twee van de mensen die door de BVD werden gevolgd. Samen waren zij opeenvolgend vanaf 1958 tot 1994 voorzitter van het Nederlands Auschwitz Comité.

Niemand van de generatie van de oprichters van het Comité leeft nog, maar sommige van hun kinderen wel. Bijvoorbeeld Chaja Polak. Geboren in 1941 was Polak twee jaar oud toen haar moeder Annetje Fels-Kupferschmidt en haar vader Hans Polak in april 1944 door de nazi’s werden opgepakt. Haar vader stierf in Dachau, maar haar moeder overleefde Auschwitz. De jonge Chaja bleef op het nippertje uit handen van de nazi's.

Ze heeft nu voor het eerst inzage in het BVD-dossier van Fels-Kupferschmidt en kan moeilijk geloven dat de veiligheidsdienst haar moeder in de gaten hield. “Zij kwam vooral op voor nazislachtoffers en hielp waar het kon,” zegt de inmiddels 82-jarige Polak.

Aan het gezin waarin ze opgroeide heeft ze warme herinneringen. “Thuis was veilig,” zegt ze. “Daar waren mensen die in het verzet hadden gezeten. Mijn tweede vader was niet-Joods en had in het verzet gezeten. Er kwamen veel verzetsmensen en Joden van over de hele wereld over de vloer: familie en vrienden die de kampen hadden overleefd.”

Dossiers vermelden wat het Auschwitz Comité tijdens vergaderingen besprak. Van alledaagse regelzaken – wie schrijft een brochure? – tot aan het opzetten van politieke acties. Zoals de protesten tegen de vrijlating van Willy Lages, de nazi die verantwoordelijk was voor de deportatie van 70.000 Joden. Een vergadering daarover vond in september 1966plaats bij bestuurslid Eva Tas thuis, in haar woning op de Amsteldijk. ‘Allen vonden het een schande, want deze man had tot aan zijn dood in de gevangenis behoren te blijven,’ schetst een informant de stemming binnen het comité.

Voor Polak is het wrang dat haar moeder is bestempeld als extremist, maar dat oorlogsmisdadiger Lages géén BVD-dossier heeft: ‘Dat zie ik als een heel groot onrecht.’

Inlichtingen van lokale politiekorpsen

Een andere zaak waar het Nederlands Auschwitz Comité zich hard voor maakte, was financiële tegemoetkoming voor Joodse overlevenden van de oorlog en nabestaanden. Pas in 1973, 28 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, kwamen zij in aanmerking voor een uitkering.

Met voorlichtingsbijeenkomsten lichtte het comité slachtoffers in over hun financiële positie. Op 25 april 1971 was er zo’n samenkomst in het Anne Frank Huis: een kleine vijftig mensen kwamen luisteren naar twee ambtenaren van de sociale dienst, aldus het BVD-verslag. Izak Stibbe, de penningmeester van het comité, vertelde daar dat hij ‘gedurende de oorlog in een aantal Duitse kampen was geweest’ en dat daardoor zijn gezondheid ‘geknakt’ was.

Voor zijn surveillancepraktijken kon de BVD ook rekenen op de politiekorpsen. Eva Furth, de secretaris van het Auschwitz Comité, zat op Bevrijdingsdag 1982 in een panel over ‘vrouwen in het verzet’, schrijft de inlichtingendienst van de Leidse politie aan de geheime dienst. De discussie was georganiseerd door het lokale 5 meicomité.

‘Dit is schandalig’

In het café naast het Namenmonument leest Jacques Grishaver voor het eerst hoe de BVD het Nederlands Auschwitz Comité heeft bespioneerd. Sinds 1998 is hij voorzitter van het Comité, op zijn revers zit de koninklijke onderscheiding die hij kreeg voor zijn inzet voor het Holocaust Namenmonument.

“Onder de aanwezigen veel Israëlieten,” leest hij zachtjes voor als hij de stukken onder ogen krijgt. Op tafel ligt het verslag van de Auschwitzherdenking in 1965 in de Haagse zaal Diligentia, met een lijst namen van Joodse aanwezigen. “Het is schandalig, eigenlijk.” Hij kijkt nog eens naar het blad. “Nee, het ís schandalig.”

“Niemand heeft dit ooit geweten,” vervolgt hij. “En als je het leest, is het eigenlijk om te huilen. Al die namen die je leest, dat zijn mensen die zo veel hebben meegemaakt. Ze hebben bijna allemaal hun familie verloren. En vervolgens werden ze als vijand van de staat in de gaten gehouden.”

“Ik denk dat dit aangeeft hoe men aankeek tegen Joden die waren teruggekomen. Ze hadden beter kunnen blijven en niet kunnen terugkomen. Dat is eigenlijk wat met deze dossiers wordt gezegd: vijfduizend Joden zijn teruggekomen en we hadden er eigenlijk niet op gerekend. Dat blijkt hier duidelijk uit.”

Communistische invloeden

De grote vraag is: waarom achtte de BVD het noodzakelijk het Nederlands Auschwitz Comité tientallen jaren te volgen? De AIVD laat desgevraagd schriftelijk weten niet in te gaan op vragen over individuele dossiers. De dienst wijst erop dat de BVD tijdens de Koude Oorlog onderzoek deed naar het communisme en dat ‘mogelijk onderzoek naar personen’ van het comité ‘in dat licht [kan] worden gezien’.

Blom en Slagter werden, als leden van de CPN, al voor de Tweede Wereldoorlog in de gaten gehouden door de Centrale Inlichtingendienst, de voorloper van de BVD. Beiden zaten tijdens de oorlog in het verzet, waren Joods, werden naar de kampen gedeporteerd en overleefden de Holocaust – Blom als enige van zijn familie, Slagters eerste vrouw werd in Auschwitz vermoord.

Als bestuurslid van de communistische verzetsstrijdersorganisatie Verenigd Verzet probeerde Blom via Slagter inderdaad invloed uit te oefenen op het Nederlands Auschwitz Comité. Het zette echter weinig zoden aan de dijk: steeds weigerden de niet-partijleden zich voor het karretje van de CPN te laten spannen, wist ook de BVD.

Grishaver vindt het onterecht dat het Nederlands Auschwitz Comité als communistische mantelorganisatie werd weggezet. “Ja, sommigen waren lid van de CPN, maar anderen ook niet.”

Hij wijst erop dat er door die beschuldiging lang weinig aandacht was voor het leed van de kampoverlevenden. Ook van het argument dat het optreden van de BVD ‘in de tijd’ gezien moet worden, moet hij weinig hebben. “Het waren andere tijden, maar het feit dat je van Auschwitzherdenkingen een verslag gaat maken, van de mensen die ernaartoe kwamen om stil te staan bij hun familie die was afgeslacht, om daar de BVD op te zetten, tart elk idee van beschaving. Dat is niet goed te praten, ook niet met de tijd.”

Als twintigjarige in het dossier

Aan het einde van het gesprek moet Chaja Polak bijkomen. Zij las dat de BVD gesprekken in de winkel van Cor Fels, haar tweede vader, afluisterde. Dat de dienst in 1958 Joodse communistische verzetsgroepen uit de Tweede Wereldoorlog in kaart bracht: ‘Joodse antifa-groeperingen’ staat erboven, gevolgd door namen van familie en vrienden van haar ouders, enkelen in Sobibor vermoord. En ze hoorde dat de BVD een dossier over háár heeft aangelegd: ze was amper twintig jaar oud toen ze in Israël familie ging opzoeken, een reis waar de dienst verslag van deed.

Maar uiteindelijk gaat het Polak niet om haar, maar om al die leden van het Nederlands Auschwitz Comité. “Ik vind dat al deze mensen,” zegt ze, verwijzend naar de bestuursleden van het comité, “die zich zo hebben ingezet om Auschwitz op de kaart te zetten en de wereld te laten weten wat daar is gebeurd, die zich hebben ingezet om de overlevenden financieel te steunen omdat ze na de oorlog voor het overgrote deel in armoede leefden, dat hun namen gezuiverd moeten worden van deze blaam.”

[luckas58-blog]

Dag 13: ongeluksdag van Mantello a Comomeer tot Cremona. Schoteltjes aan de muur in het hotel kwalen me zeer bekend voor. Gietende regen deze morgen. Op Pol’s verzoek route ingekort en na 80 km trein gepland. Regenjas en broek aan en op weg naar grindpad langs de Adda rivier. De kolkende rivier was deels uit zijn oevers getreden en het pad over 100 m overspoeld. Tot knieen in het water er snel doorgesuisd, zonder ongelukken maar wel kletsnat. En een omgewaaide boom. Met hulp van voetganger, de fietsen erover gesleurd en zelf ook. Dan een laaghangende tak in mijn aangezicht gekregen, bloeding aan neus en kin. Grindpad was verderop herschapen in een vijver, met dan een afsluiting wegens gevaar met rivier meegesleurd te worden. Plots hekken en pad afgesloten. Lange trappen met kleine zeer glibberige keitjes moeten nemen om dan terug op het pad te komen. Gegeten op een boot aan het water, en dan begon het opnieuw te regenen, ongeveer 2 uur in regen gefietst. Uiteindelijk, na nog een vreselijke grondweg, de trein genomen. Discussie of de verbinding Brescia naar Cremona open was of een omleiding per bus. Uiteindelijk besloten om de trein toch te nemen en dat lukte tot eindbestemming. Een paar dronken jongeren in het dtation over de rails zien lopen, levensgevaarlijk. Cremona was een verrassing: hotel knal in het schitterend oude stadcentrum met prachtige renaissance architektuur. Buiten onder paraplu wegens regen alweer gegeten, apero, voorgerecht en hoofdgerecht en koffie voir 165€ twee personen. Na een rondje on het stadscentrum, in bed. Morgen vlak naar Regio Emmila

[mijnniemandsland]

Boterhamzakjes.

Waarschuwing: Opslag in Boterhamzakjes Aan Het Plafond – Een Gezellige Maar Riskante Trend Een nieuwe trend wint aan populariteit onder interieur enthousiastelingen: het bewaren van kleine persoonlijke spulletjes in boterhamzakjes die met punaises aan het plafond worden bevestigd. Deze methode, die zowel creatief als ruimtebesparend lijkt, brengt echter een aantal risico’s met zich mee die niet…

[rotterdamvanalles]

De verkeerstuin in het Plaswijckpark, jaren negentig.

In 1923 werd het Plaswijckpark door de Rotterdamse horeca-ondernemer C.N.A. Loos - bekend van het grand café in het vooroorlogse station Hofplein - opgericht als Theetuin Hillegersberg. Deze tuin met wandelpark omvatte ook een dierenparkje waar onder meer apen en wallabies te zien waren. Het was een succes en de theetuin werd wat later uitgebreid met een rosarium, een speeltuin, een uitkijktoren en een rondvaartboot. Ook waren er roeiboten te huur. Het park was decennialang een van de weinige plekken waar de bewoners van het Oude Noorden van Rotterdam zich in een groene omgeving konden ontspannen.

In 1975 kwam het voortbestaan van Plaswijckpark in gevaar. De belangstelling nam af en de inkomsten uit entreegelden waren onvoldoende. Dankzij het toekennen van een structurele jaarlijkse subsidie door de gemeente Rotterdam werd sluiting voorkomen. Sinds 2003 beschikt het park over een dierentuinvergunning.[bron?] In 2013 werd deze bijdrage beëindigd. Wel werd in dat jaar nog een investeringssubsidie verstrekt om als slechtweeraccommodatie een overdekte speeltuin te kunnen bouwen.

De foto komt uit de collectie Dienst Monumentenzorg en bevindt zich in het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[mysassysarcasm-blog]

Ik denk dat het probleem misschien ligt bij gebrek aan kennis. ‘Eurovisie is een freaky gay show, tuurlijk wint een man in een rok’ werd mij verteld, met een neerkijkende toon.

‘Waarom moeten ze nou weer een pride hebben’, ‘wij vieren toch ook niet dat we hetero zijn’. Misschien is het sentiment juist, waarom LHBT vieren? Is het niet ondertussen gelijk?

Maar men weet niet wat pride is. Men weet niet dat het een opstand is. Men kent de geschiedenis van de LHBTI niet. En hoe kunnen ze? Iedereen, inclusief een groot deel van onszelf, heeft het onderwerp behandeld als een geheim. Iets wat enkel besproken mag worden tussen vier muren, in het donker. Gesmiespeld en gefluisterd. Ontweken.

Hoe kunnen ze dan weten? Over de rijke en bewogen geschiedenis van de LHBTI. Over de stonewall riots en Cafe ‘T Mandje van Bet van Beeren? Over de aidspandemie en de reden dat de L vooraan staan in LHBTI? Over hoe er nog steeds op plekken de doodstraf op staat, mensen worden mishandeld en in elkaar geslagen, en er geen bloed mag worden gedoneerd?

Want ze kennen het niet, en ze zien het niet. ‘Het is toch ondertussen wel normaal’ zeggen ze, terwijl we in elkaar worden geslagen. Terwijl liefdevol een hand vasthouden niet kan zonder gevaar. Terwijl in de bus na pride we elkaar helpen de laatste zichtbare restantjes regenboog weg te stoppen.

Hoe kunnen ze het weten? Als wij het ze niet vertellen? We zijn zo ver gekomen, en vieren om dankbaar te zijn voor hen die ons voor gegaan zijn. Zij die hebben gevochten voor ons recht om simpelweg niet vermoord te worden om wie we zijn.

‘Haha, ja Eurovisie is wel een beetje een apart misschien’. ‘Haha, ja ik ben dan misschien gay, maar niet zó gay’. Ik weiger het nog weg te lachen. Want met elke lach bevestig ik hun beeld. Met elke lach breng ik zij die met mij is en voor mij ging naar beneden.

[phoenix-positivity]

I don't know why I didn't see the warning

the signs that said: turn around, go back, danger

but I had my eyes stuck on the road ahead

and you were blocking my view

-

ik weet niet waarom ik de waarschuwing niet zag

de borden die zeiden: keer om, ga terug, gevaar

maar ik zag alleen wat recht voor mij was

en jij blokkeerde mijn zicht