#de andere wereld

[handlewithcare-delicate]

Ga ik serieus een audiobestandje moeten met de uitspraak van godverdeklotekleretyfuskutzooi om mensen te laten zien hoe verdomde grappig het is zodat ze er eindelijk op gaan stemmen in die ene poll

[hediyemen]

ZİMU - PRO+

Zimu: Sneakerliefhebbers Paradise

Zimu, legendarische schoenencollecties en exclusieve modellen die in beperkte oplage worden geproduceerd, is de onmisbare bestemming voor sneakerliefhebbers. Met een breed scala aan producten, waaronder Air Max 1, Air Jordan 4, Yeezy 350 V2, Yeezy 700 en Air Jordan 4 Military Black, maakt Zimu het gemakkelijk om de nieuwste en meest exclusieve sneakers te vinden.

Air Max 1:

Air Max 1, het klassieke model van de Nike Air Max-serie, trekt de aandacht met zijn iconische ontwerp en comfortabele technologie. Bij Zimu vind je verschillende kleuren- en patroonopties voor Air max 1, zodat je een keuze kunt maken die bij je stijl past.

Air Max 90:

Air max 90, nog een legendarisch model van de Air Max-serie, is een favoriet onder sneakerliefhebbers vanwege zijn iconische ontwerp en uitstekende prestaties. Bij Zimu kun je kiezen uit verschillende kleuren- en modelopties voor Air Max 90.

Air Jordan 4:

Air Jordan 4, met het handelsmerk van basketballegende Michael Jordan, is een onmisbaar item in de wereld van sneakers vanwege zijn unieke ontwerp en uitstekende prestaties. Bij Zimu kun je speciale kleur- en modelopties voor Air jordan 4 ontdekken.

Yeezy 350 V2:

Yeezy 350 v2, met de handtekening van de beroemde ontwerper Kanye West van Adidas, wordt gekenmerkt door zijn minimalistische ontwerp en comfort. Bij Zimu kun je verschillende kleuren- en modelopties voor Yeezy 350 V2 bekijken en gemakkelijk kopen.

Yeezy 700:

Yeezy 700, een ander populair model uit de Yeezy-serie, valt op door zijn unieke ontwerp en uitstekend comfort. Bij Zimu kun je verschillende kleuren- en patroonopties voor Yeezy 700 ontdekken.

Air Jordan 4 Military Black:

Air jordan 4 military black, een speciale versie van de Air Jordan-serie, is elegant en duurzaam. Bij Zimu kun je zeldzame modellen zoals Air Jordan 4 Military Black gemakkelijk vinden en aan je collectie toevoegen.

Sneakerliefde bij Zimu:

Zimu blinkt uit in het beantwoorden van de behoeften van sneakerliefhebbers met een uitgebreid assortiment aan producten en een betrouwbare winkelervaring. Bezoek Zimu om de nieuwste en meest exclusieve sneakers te ontdekken en aan je collectie toe te voegen!

[madeliefkrans]

love niet reageren op dingen. iemand maakt een passief-agressieve opmerking? reageer niet en kijk toe hoe ze een reactie verwachten en vervolgens verstrikt raken in het verder toelichten van hun opmerking in plaats van dat ze een directe vraag stellen of aangeven wat hun behoeftes zijn. iemand zit in een rant? laat diegene tieren en vervolgens zelf tot de conclusie komen dat het beter voelt om shit te accepteren dan jezelf uit te putten door je ertegen te verzetten, en dan de keuze maken om de situatie te laten voor wat het is of er iets aan te veranderen. enige wat je hoeft te doen is hun uiting met liefde te accepteren, met een soort vertedering. je weet zelf ook dondersgoed hoe het is om meegesleurd te worden door een emotie en jezelf te foppen dat de ander je uit de modder dient te trekken. en je hebt ook vaak genoeg het besef voelen indalen dat jij degene bent die je onrust veroorzaakt en jij ook degene bent die vrede kan doen terugkeren.

[rudjedet]

Dutch is great because so many idioms for killing someone contain the verb "to help". Het hoekje om/om zeep/naar de andere wereld - I'm just helping you get there. Doing you a favour, really.

[wisdomsdauqhter]

love wel dat je een groep Nederlanders naar de andere kant van de wereld stuurt om te gaan fietsen

[levisgeekstuff]

De Donald Duck verhalen van Carl Barks

Deze week was het de verjaardag van Carl Barks, de legendarische tekenaar van Donald Duck. Barks werd op 27 maart 1901 geboren in Merrill, Oregon.

Als schoolverlater zonder diploma deed Barks tal van jobs en klusjes, zoals cowboy, houthakker, metaalbewerker, kippenboer, timmerman enz. Wat doet denken aan hoe hij zijn latere avonturen van Donald Duck zou invullen.

In 1935 zou hij aan de slag gaan als assistent in de tekenfilmstudio van Walt Disney. Dat beviel hem echter niet. Hij verliet de studio in 1942 en begon een freelance bestaan als Disney-tekenaar. 👉

(foto uit Donald Duck Collectie 1, Lekturama, 2000)

Het is in die rol als freelance tekenaar dat Barks zijn stempel begint te drukken op de ontwikkeling van Donald Duck. Want in tegenstelling tot zijn collega-Duck-tekenaar Al Taliaferro die de dagstrips in de kranten verzorgde, kreeg Barks in volledige comics wel de ruimte om een hele wereld rond het personage op te bouwen. 

The Duck Man

Zo creëerde hij naast Donald en de neefjes Kwik, Kwek en Kwak nog tal van andere karakters. In het verhaal ‘Christmas on Bear Mountain’ uit 1947 zien we het debuut van de oude, gierige, rijke oom Dagobert. Later zouden ook figuren als Gladstone Gander (Guus Geluk) en Gyro Gearloose (Willie Wortel) volgen. Ook de setting van ‘Duckstad’ is een idee van Barks. Het leverde hem de bijnamen ‘The Duck Man’ en 'Die goede Duck tekenaar' op. 😎

Zijn impact op popcultuur is dan ook niet te onderschatten. Denk bijvoorbeeld maar aan Springfield uit The Simpsons, mét vervelende maar steenrijke inwoner. Een typisch voorbeeld van Barks' verteltechnieken.

In het Nederlands

In oktober 1952 maakte Nederland voor het eerst kennis met het werk van Carl Barks. In nummer 1 van ‘Donald Duck, een vrolijk weekblad’ stond het inmiddels beroemd geworden brandweer verhaal. 

Daarna zouden nog vele verhalen van Barks volgen. Niet enkel in het weekblad, ook in tal van gebundelde uitgaven:

Donald Duck en andere verhalen’

In 1958 begon uitgeverij De Geïllustreerde Pers om de beste verhalen uit het weekblad te bundelen in de reeks ‘Donald Duck en andere verhalen’. Een aantal van deze verhalen zijn uiteraard van de hand van Carl Barks.

De beste verhalen van Donald Duck’

De bekendste reeks bundelingen is waarschijnlijk de albumserie ‘De beste verhalen van Donald Duck’. Hierin werden alle Donald Duck verhalen door Carl Barks opgenomen. De reeks verscheen bij uitgeverij Oberon en ging van start in 1975. Er zouden tot 2010 liefst 135 albums verschijnen. 

Later, vanaf 2000 is deze reeks bij Lekturama ook nog in een hardcover editie verschenen onder de naam 'Donald Duck Collectie' met daarin telkens 4 of 5 van de ‘originele’ albums én leuke dossierpagina's. Deze reeks telt 34 volumes.  

Oom Dagobert

‘De beste verhalen van Donald Duck’ kreeg in 1977 ook een zusterserie ‘Oom Dagobert’. Ook hierin werden aanvankelijk alle Carl Barks verhalen opgenomen. Vanaf nummer 31 zijn in deze reeks echter verhalen van andere tekenaars opgenomen. 

De covers van alle bovenstaande Oberon uitgaven zijn trouwens niet door Carl Barks getekend. Wel door de Nederlander Daan Jippes, die de stijl van Barks bijna perfect wist te imiteren.

Donald Duck: Alle klassieke verhalen

In 1986 lanceerden uitgevers Oberon en Loeb de nieuwe hardcover reeks ‘Donald Duck: Alle klassieke verhalen’. Daarin zou al het Duck werk van Barks chronologisch worden opgenomen. De verhalen verschenen hier wel in zwart-wit. Na 6 edities kreeg deze serie een herstart bij De Geïllustreerde Pers. Die zou dan weer 17 volumes duren. 

Barney Bear en Benny Burro 

Geen Donald Duck maar wél Carl Barks: in 2020 verscheen bij Dark Dragon Books de hardcover ‘Het complete verzamelwerk Barney Bear & Benny Burro’. Een heel leuk album, want de originele (Amerikaanse) verhalen van Barney Bear en Benny Burro zijn zeer moeilijk te vinden. Als extraatje zitten er ook nog enkele dossierpagina's over Carl Barks in. Aanrader!

[deberghuthorizon]

Boerderijklassen... het zit er (spijtig genoeg) alweer op!

Met de ganse klas keken we heel erg uit naar deze twee dagen. En het stelde helemaal niet teleur!

De eerste dag bracht Claudine ons naar Pierlapont in Loppem. Na een warme ontvangst op de boerderij deden we een ritje op de pony, gingen we mee met de boer op toer, bakten we brood, volgden het Pierlapad en gingen we op tocht met de huifkar. Met de zon op onze snoet speelden we buiten en werkten we mee op de boerderij! Nadien gingen we langs op de boerderij van Dries & Evelyn. Boer Dries toonde ons de werking van zijn boerderij. We telden 200 koeien, maakten kennis met zijn machines (en mochten zelfs even in de tractor plaatsnemen...!) en we mochten proeven van de meest verse melk ter wereld. Te voet stapten we naar school waar we ons bed maakten en wat nagenoten op de speelplaats. Nadat juf An en Steffie (de vrouw van onze meester) ons trakteerden op heerlijke spaghetti keken we in de klas naar een leuke film.

Een nacht in de turnzaal... spannend! Maar toch was het heel snel stil in onze slaapzaal. Misschien zat de vermoeidheid daar voor iets tussen?

De tweede dag zetten we in met een muziekje. De één was al sneller wakker dan de ander maar samen slaagden we er snel in om onze bedden terug af te breken en te genieten van een heerlijk ontbijt (dankjewel mama en papa van Marley!).

Nadien gingen we terug op pad. Claudine bracht ons naar het Kakelend Kippenmuseum. De druppels in de lucht hielden ons niet tegen! We zagen ontzettend veel meer dan enkel kippen: van struisvogels tot dromedarissen, van papegaaien tot ezels. De boerin vertelde ons erg interessante zaken over het leven van een kip - zo maakten we live de geboorte van een kuiken uit een ei mee! We knuffelden nog wat met de geitjes (wat niet iedereen durfde) en nadien bracht Claudine ons helemaal terug naar school.

In de klas genoten we nog wat na en dan was het alweer tijd om onze mama's en papa's welverdiend terug in de armen te vliegen. Of het een toptijd was? Absoluut! Dankjewel aan de papa van Meester Arne om twee dagen met ons mee te gaan, meester Luk om ons gezelschap te houden, juf An voor de heerlijke maaltijden en hulp, Claudine om ons overal naartoe te rijden, meester Diego voor de hulp, de vrouw van meester Arne voor de hulp, Dries en Evelyn, Pierlapont en het Kakelend Kippenmuseum. Ook nog eens een enorm grote dank aan de ouders voor het vertrouwen en aan alle leerlingen uit de Berghut: jullie zijn de allerbeste!

[kleefkruid]

Ik ben nieuwsgierig : hoe word je een tattoo-artiest in Vlaanderen?

Over het algemeen, vriendjes worden met een andere tattoo artiest en lief vragen of je eens met hun machines mag prutsen, of naar een shop gaan met je tekeningen en 'solliciteren' als apprentice.

In de shop van mijn partner zijn er een aantal 'echte' apprentices, die al tattoo's zetten en nog begeleid worden door de meer ervaren artiesten, maar je hebt bijvoorbeeld ook een heel ervaren kunstenaar die er rondhangt en vooral aan zijn tekeneningen sleutelt en zich nog niet klaar voelt om te tattoeeren, en er is ook een meisje dat geen apprentice is en eigenlijk gewoon een klant was maar die interesse had dus ze mag gewoon rondhangen in de shop terwijl ze leert tekenen en als mijn partner een tattoo aan het zetten is toont hij haar wat de hygieneregels zijn bijvoorbeeld, een beetje een kijkstage zeg maar.

Maar het verschilt wat van shop tot shop, mijn partner en hun collega's zijn heel "kunst is voor iedereen" en daarom heel bereid om al hun technieken te tonen, maar er zijn ook shops waar ze niet eens zouden vertellen waar ze hun inkt kopen. Gradaties van toegankelijkheid, beetje zoals de creatieve wereld in het algemeen.

Maar de grootste start dat iedereen gewoon thuis kan doen is echt veel tekenen, en ook uw eigen tekeningen leren tracen op een lichtbak (want als je tattoeert ga je ook over een stencil van je ontwerp)

Oh en wettelijk gezien moet je enkel een hygienecursus doen van één dag en dan krijg je een certificaat waar je mee mag tattoeeren én piercen.

[stormvanwoorden]

Ik probeer met liefde naar de wereld te kijken. En vaak lukt dat ook echt goed. Als ik de regen op mijn gezicht voel vallen moet ik bijna altijd spontaan glimlachen. Of als ik de warmte van de zon voel, of die van vers gezette thee en als ik de muziek hoor die de wind maakt wanneer ze langs de bomen raast. Ik bemerk ook hoe ik steeds tot leven kom als ik door de natuur loop, verwonderd door het leven dat overal en altijd krioelt. Of hoe vrolijk ik ben als ik overdag de maan kan zien. Ik beeld mij dan steeds in dat ze over het leven, en dus ook mij, waakt. Dat biedt mij soelaas. En toch voelt die vorm van kijken meer aan als een vraag. Een soort van "Doe ik het dan nu goed?". Want als ik ergens goed in ben, dan is het dwalen. En dralen. Ik ben altijd al een zwerver ben geweest. Ik maak van alles een zoektocht en ben altijd op zoek naar iets. Naar wat precies? Het volgende, denk ik. En dan terugkeren (want wat als dat vorige toch beter was? Of het andere te anders?) en nog eens terugkeren. Ik ken meer getijden dan de zee. En soms treed ik dan ook uit mijn oevers. Dan loop ik de muren op, witte vlaktes die zich eindeloos uitstrekken, en ik maar lopen. Of misschien vervagen de grenzen tussen muur, vloer en plafond op zo'n moment gewoon. Maar hoe dan ook, het voelt altijd alsof ik nergens anders te gaan heb dan die witte leegte; alsof ik erin geslaagd ben om de eenzaamheid te bewonen.

[woobaadoobaa]

Fijne qsmp talen dag!

Een paar weken geleden was ik Phil's Hardcore stream aan het kijken en kreeg een idee voor een headcanon over hoe Philza was geboren/ontstaan. Ook gebaseerd op de mythen van Pallas Athene en haar zoon Erichtonius want die twee zijn op wilde manieren geboren

Phil zoomde in op waar de Ender King probeerde Spawn te stelen en de leegte gaat door bomen heen. In bomen zitten vogels met nesten en eieren. Philza’s ei was een normale kraaien ei totdat de leegte het aanraakte maar net niet vernietigde, het veranderde in iets anders

Ik denk dat ik het leuker vind als hij als volwassenen uit zijn ei komt net zoals Pallas Athene. Hij wordt geboren en wordt meteen in de gevaarlijke wereld van Hardcore gegooid

Ik heb de voogdij strijd grapjes altijd leuk gevonden dus dat komt hier van toepassing. Door Ender King is hij meer een mens maar hij komt van Rose's domein, genoeg reden om te vechten over hem

[hel7l7]

Translation: Sorry, I think I get a little too carried away by my emotions. I keep being afraid that the past will keep repeating itself. Always want to fix everything. I just don’t want to face loss like that again. Can’t stand to watch them disappear. Guess I still feel responsible for all those lives that are not mine. That I’ve been taught to always care about the other first – and thus have forgotten how to see myself. Blind to my own wounds. The fear turns into panic and in the chaos of my emotions I try to win the fight. A war in which I have forgotten what it even means to win. I lose myself in the past. Keep believing that I have to carry the weight of this world on my shoulders. Want to trust but have never learned how to. Would like to get used to the idea of letting go, of having faith. You’re not mine and I don’t have to save you. And if I could only let myself believe in that. If I could set myself free, let go of the punishments I have imposed on myself. What if I don’t have to be the savior anymore. have never failed - have only ever asked myself to do the impossible. Then maybe now I can forgive myself? Let go of all that has been. Can I look the fear in the eye and give it a place to rest? I don’t want to let myself get carried away anymore. Don’t want to act bigger than I feel. This fear may be mine, but it cannot rule. Past and present always become one, but can I let them co-exist. Can’t be without each other but I should not let them become one anymore. All I really meant to say is that I’m sorry. 

Dutch under the cut:

Sorry, ik denk dat ik me iets te makkelijk laat meeslepen door mijn emoties. Dat ik bang blijf voor een herhaling van alles wat al geweest is. Dat ik te graag wil helpen. Wil voorkomen dat ik weer zal verliezen. Wil niet toekijken hoe de ander verdwijnt. Denk dat ik me nog steeds altijd verantwoordelijk voel voor levens die niet van mij zijn. Dat ik geleerd heb om altijd eerst om de ander te geven - en daardoor vergeet mezelf te zien. Blind ben geworden voor mijn eigen wonden. De angst wordt paniek en in de chaos van mijn emoties probeer ik het gevecht te winnen. Een oorlog waarvan ik vergeten ben wat de betekenis van winst zou moeten zijn. Ik verlies mezelf in vroeger.In de overtuiging dat deze wereld op mijn schouders rust. Ik wil vertrouwen mar heb dit nooit geleerd. Wil graag wennen aan het idee van loslaten, geloven. Jij bent niet van mij en ik hoef jou niet te redden. En als ik dat nou eens waar zou kunnen maken. Als ik mezelf vrij zou kunnen spreken van de straf die ik mezelf opgelegd heb. Als ik de redder niet meer hoef te zijn. Ik heb nooit gefaald - want heb mezelf alleen maar onmogelijke opdrachten gegeven. Mag ik dan nu misschien mezelf vergeven? Loslaten wat al geweest is. Mijn vrees in de ogen kijken en daarna een plekje geven. Ik wil mezelf niet meer laten overnemen. Wil niet groter zijn dan dat ik me voel. De angst mag van mij zijn maar zij mag niet heersen. Vroeger en nu smelten steeds samen tot een geheel. Maar mogen zij langs elkaar bestaan? Kunnen niet zonder elkaar bestaan maar ik mag het geen geheel meer laten worden.

Alles wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het me spijt.

[zoueriemandzijnopmars]

Het is Kinderboekenweek! En nu ben ik benieuwd:

Pin me hier niet op vast, maar volgens mij zijn dit ze allemaal

Keesje Kruimel, Hans Dijkhuis

Viermaal J en Janus, Hans Andreus

De blauwe boekanier, Tonke Dragt

Het kleinste sprookjesboek , Annie M. G. Schmidt, Mies Bouhuys, Eleanor Farjeon, Pieter de Zeeuw, Hans Christian Andersen en de Gebroeders Grimm[12]

Arthur en de lettervreter, Henk van Kerkwijk

2 is te veel, Henk Barnard

Ogen op steeltjes, Jan Wartena van Staatsbosbeheer

Het verdwenen plakboek,?Het Schrijverscollectief, bestaanden uit: Jan Riem, Ries Moonen, Arie Rampen, Fetze Pijlman, Hans Dorrestijn, Karel Eykman en Willem Wilmink

Wie je droomt ben je zelf, Paul Biegel

De tram is geel het gras is groen, Gertie Evenhuis

De klepel of de klok, Mies Bouhuys

Spook tussen spoken, Willem Wilmink (1980)

Je eigen tijd, Hans Dorrestijn, Alet Schouten en Willem Wilmink

Retourtje ver weg

Mijnheer van Dale en juffrouw Scholten, Kees Fens

Een tijdje later, Willem Wilmink en Paul Biegel

Houden beren echt van honing?, Midas Dekkers

De zaak Jan Steen, Karel Eykman

Die van hiernaast en van de overkant. Kinderen en boeken in Europa, Marja Baeten en Paul Arnoldussen

Duizend dingen achter deuren, Joke van Leeuwen

Het eiland daarginds, Paul Biegel

Jorrie en Snorrie, Annie M. G. Schmidt

Het wonder van Frieswijck, Thea Beckman

Het raadsel van de Regenboog, Jacques Vriens

Het weer en de tijd, Joke van Leeuwen

Fausto Koppie, Anke de Vries

Bombaaj!, Els Pelgrom

De huiveringwekkende mythe van Perseus, Imme Dros

LYC-DROP, Paul van Loon

Mijn avonturen door V. Swchwrm, Toon Tellegen

Bikkels, Carry Slee

Eiber!, Sjoerd Kuyper (2000)

Ik ben Polleke hoor!, Guus Kuijer

Boris en het woeste water, Rindert Kromhout

Het Zwanenmeer (maar dan anders), Francine Oomen

Swing, Paul Biegel

Wat rijmt er op puree?, Edward van de Vendel

Laika tussen de sterren , Bibi Dumon Tak

Kaloeha Dzong, Lydia Rood

Vlammen, Hans Hagen

De wraak van het spruitje, Jan Paul Schutten

Mees Kees - In de Gloria, Mirjam Oldenhave

Bert en Bart redden de wereld, Tjibbe Veldkamp

Het Akropolis Genootschap & De slag om bladzijde 37, Tosca Menten

Je bent super... Jan!, Harmen van Straaten

Zestig spiegels, Harm de Jonge

Per ongelukt!, Simon van der Geest

Oorlog en vriendschap, Dolf Verroen

Kattensoep, Janneke Schotveld

De eilandenruzie, Jozua Douglas

Haaientanden, Anna Woltz

De diamant van Banjarmasin, Arend van Dam (2020)

Tiril en de Toverdrank, Bette Westera

Waanzinnige boomhut verhalen, Andy Griffiths

Ravi en de Laatste Magie, Sanne Rooseboom

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De val van Angkor

Na het avontuur in Japan, blijft Johan nog even plakken. Hij zakt af naar Cambodja waar hij een bezoekje zal brengen aan Angkor Wat.

Tja, als je toch al aan de andere kant van de wereld bent, best er een lange vakantie van maken, zeker?

Hopelijk kan hij de lokale cultuur opsnuiven want zo te zien, zal er weer geweld aan te pas komen.

Merk trouwens ook even de vorm van het schild op, centraal op de prent.

[devosopmaandag]

Landschap en de appartementbewoners

In twee dagen tijd maakte ik een wonderlijke tocht eerder langs dan door landschappen. Het eerste is een nieuw verschenen boek dat vier jaar beslaat en waarin dagboekfragmenten, beschouwingen en citaten vermengd zijn met tekeningen en andere beelden. De twee makers, een kunstenaar en een schrijver, proberen vanuit Taoïstisch perspectief landschap te benaderen. Dat landschap is het stroomgebied van de Dommel onder 's-Hertogenbosch. Ze lieten zich leiden door wat in China eeuwenlang werd gezien als de essentie van de landschapsschilderkunst: een landschap in transitie. De schilder legt niet vast, maar ademt als het ware mee met het landschap. Er is vorm en er is leegte, “een leegte die niet leeg was, maar vol van 'wind en licht'...”', lees ik.

Het tweede landschap was een langzame autorit door een dorp, de volgende ochtend. De dienst in de kerk van de Hersteld Hervormde Gemeente Staphorst was afgelopen. De eerste twee vrouwen in klederdracht fietsten krachtig tegen de wind in en kondigden een lange stoet van kerkgangers aan. Veel vrouwen droegen de zwarte klederdracht met blauwe en witte details, hier en daar lichtte goud op onder de hoofdkap, soms sierden gouden krullen hun wangen. Modern geklede vrouwen hadden hun hoeden in plastic tasjes in de hand of aan het stuur. De wind speelde ermee. De lange rij fietsers waaierde soms breed uit over de weg. Dit was hun land. Ik was niet anders dan onder de indruk van het tafereel. Er sprak hoe dan ook een soort innerlijke kracht uit, een strenge lotsverbondenheid tussen de mensen en het land dat zich direct achter de smalle strook boerderijen uitstrekte. Steeds sloegen echtparen links of rechtsaf hun eigen erf op.

Het derde (feitelijke) landschap lag slechts enkele kilometers daarvandaan. Vrienden G en R zijn sinds enkele jaren bezig een stuk grond waarop R's ouders, grootouders en overgrootouders hun leven als boeren leefden om te vormen tot een zogenaamd hedendaags landgoed. Als ruimtelijk vormgever en architect zijn zij in hun werk spelers in de grootstedelijke wereld. Landschap in transitie betekent in hun geval op die oude plek iets anders. Niet als boer maar als bewuste gebruikers van grond in een veranderde wereld leggen zij een voedselbos, een pluktuin en een boomgaard met oude rassen aan en proberen zo de lijn met het verleden weer te herstellen, niet door strikte tradities te volgen maar door nieuwe vragen en uitdagingen en een vast geloof in de betekenis van zo'n herstel.

Na twee maanden het Franse platteland passen G en ik voor even op huis en tuin van F in Friesland. De witte rambler-roos stroomt vanaf zo'n acht meter hoge conifeer als een waterval naar beneden. De variant heet 'Wedding Day'. Dat is ver weg van een Taoïstische benadering van het landschap, een in Bijbelse zekerheden geborgen omgang ermee of van een hedendaags herstel van oude landschappelijke waarden. Die 'Wedding Day'-roos lacht zo'n beetje verleidelijk naar de arme, dankbare appartementbewoners die G en ik zijn.

* 'Zwerfdagboek' | Han Leefering & Puck Willaerts | vormgeving: Angelique Kleijne | uitgeverij Nachtwind | juni 2024

[mjomjomjo]

Hey Buddy,

Hoe gaat het met je? Ik heb gehoord daje op de berg gaat, das crazy! I hope you get all the lessons you want/ need. Ik weet da de Geneytouse weg gaat, dus zou je voor mij een keertje dag willen zeggen tegen de plek? I won’t make it there.

Ik had vannacht een droom, een crazy speciale droom. Ik droomde da we eindelijk het gesprek hadden waar ik al maanden eigenlijk op hoopte dat we gingen hebben. Tis echt grappig, maar mijn “droom” is in werkelijkheid gekomen in de vorm van “een droom” Hahah.

Anyway, we were back together, Ma breaking up. Ik voelde jouw ontevredenheid en je pijn, en ik sprak met je over wat we waren en wat we konden zijn, en hoe die niet echt pasten. Dichtbij, maar nie helemaal. I won’t describe it too much, maar alles draagde bij aan de boodschap van de droom. Waar we ons bevonden, hoe groot we waren ten opzichte van elkaar,…. Ik kan het niemeer helemaal recallen maar het gevoel en besef is gebleven. “Ookal dachten we echt dat het zou werken, toch waren we anders dan wat we verwachtte”.

Ik las je Twitter en het voelt dubbel. Eenderzijds support ik je in het uiten van je emoties, you go girl. Maar ik heb ook veel kwetsende dingen gezien. Dingen die me echt wel pijn deden. 

Denk je niet dat dit de comments zijn die iemand net traumatisen? Diegene die jou spijtig genoeg hebben moeten vormen. Ik weet nog hoe je vertelde over de anekdote hoe Jules die andere meisjes op de fuif kuste nadat jullie uit elkaar waren? Ik las je post over “me and the guy I told him not to worry about” en ik kan echt enkel zien dat de twee acties op elkaar trekken.

Sure, iedereen mag doen wat die wilt, tis een vrije wereld. Misschien had je niet naar die fuif moeten gaan waar hij ook was. En uiteindelijk deed hij gewoon wat goed voelde, wat hij wou. Maar het zou u pijn doen. And he knew that.

Sure, je mag doen wat je wilt, tis een vrije wereld. Misschien had ik niet naar je Twitter moeten kijken. En uiteindelijk deelde je gewoon wat goed voelde, wat je wou. Maar het zou me pijn doen, and you knew that.

Daarnaast was het wel exact wat ik nodig had, om je van me af te kunnen zetten, maar ik ga er geen dankjewel voor zeggen Hahah. Tjongejonge.

Ik heb lang getwijfeld na onze break up of ik je als eigenlijk als vriend zag. Wat zat er voor mij onder die diepe laag van romantiek, spanning, de droom over een toekomst tesamen? Bleef er iets over van onze vriendschap als we dat wegnamen? 

Yes, ik zie je doodgraag als vriend. Je was daar op m’n quest, jij op de mijne. Je was m’n buddy. Die ene persoon waar ik mee leefde op een plek die niemand anders kende. My friends will never understand how special that was. 

Hoe toepasselijk ook dat je deze zomer zelf op quest gaat. Je was er op het eerste jaar, en het laatste! Again, say bye to the place for me please.

I won’t be visiting Tumblr anymore. Of iets anders om te weten hoe het met je gaat, pinky promise buddy. Imma give you you’re space back. Respectfully fuck Thimo and you maar at the same time, enjoy. 

Oke what about a cheesy way of finishing this, im getting emotional already. Holy shit. Ik heb nooit de lyrics gelezen en Dees is Wa ik altijd hoorde, een kleine mashup van mezelf so to speak.

“This is the first day of my life”

You were the first day of my life,

I wasn’t born before I met you,

I went out in the rain, suddenly everything changed

They're spreading blankets on the beach

This is the first day of my life

I’m glad I didn’t die before I met you”

It’s not finished but that’s okay, those are the important parts.

Thank you so much for everything,

Enjoy your life

Buddy

[jurjenkvanderhoek]

ALBRECHT GENIN ONTWIERP LOGO’S VOOR EEN COMPLEXE WERELD

Een maagdelijk wit vel papier nodigt uit er een lijn op te zetten en nog één en een vlak te duiden, een compositie aan te vangen. Maar het onbeschreven blad kan ook tegenstaan, de inspiratie dood slaan. Je zit mijmerend, de hand beweegt niet, er komt niets naar boven dat beeld dient te hebben. Dan liever een ondergrond genomen dat al eens iets heeft ontvangen, al een verhaal in zich heeft. Jij hoeft dat alleen maar aan te vullen, in te vullen met jouw idee over de herinnering. Dat is wat Albrecht Genin doet, of beter heeft gedaan. De Duitse kunstenaar leefde van 1945 tot 2013. Op dit moment wordt zijn werk getoond in Museum Nairac , daarbij is een catalogus getiteld "Ocean Stories" verschenen bij Livingstone Editions / Van Spijk Artbooks.

“Omdat Genin niet wilde beginnen op een wrede witte ondergrond, gaf hij de voorkeur aan geprint materiaal zoals Bijbels, wetboeken, kaarten, partituren en grootboeken om op te werken”, schrijft Jeroen Dijkstra van de Livingstone Gallery in het voorwoord tot het boek. Dijkstra stipt kort de levensloop van de kunstenaar aan, daar de tekeningen in de bundel opgenomen al boekdelen spreken. “Wanneer hij muziekpapier gebruikte kon een compositie beginnen met een lijn, maar dan liet hij deze lijn groeien tot een figuur. Met een bladzijde uit een boek is de helft van de afbeelding al aanwezig. Mooi materiaal om een tekening te beginnen daar het eerste werk al gedaan is.”

Wars van de kunstwereld met zijn artistieke trends en kritieken, afkering van musea, galeries en kunstruimten kon Genin bij leven een bijzonder oeuvre opbouwen. Het lukte hem het leven, wat hij beschouwde als de absurde realiteit, te vertalen in een leefbare fantasie. Dijkstra legt de manier van werken uit, ontrafelt het mysterie. Ruwe contouren met veelal emotionele, soms zelfs donkere ondertonen worden afgewisseld met een heel bijzonder gevoel voor humor. Genin zocht de lichtheid van het bestaan. Voor zijn afbeeldingen inspireerden hem de dagelijkse handelingen van Thaise vissers op weg naar de rivier, de boeren die de velden ploegen. Locaties werden inwisselbaar door het beeld te versimpelen tot alleen enkele zwarte lijnen. Op die manier kan het evengoed een boer in Normandië zijn of vissers aan de oever van de Nijl. Mannen met speren rond een kampvuur kunnen ook grottekeningen in Afrika zijn of rotsschilderingen van Aboriginals in Australië. Het vereenvoudigen van een complexe wereld tot haar essentie, omdat de wereld al ingewikkeld genoeg is. "Because I really enjoy it when I am able to do it with ease."

In zijn werken op papier gebruikte Genin meestal zwarte olieverf of oostindische inkt. "Black is more exciting for the process, the composition becomes more divined." Hij was van mening dat kleur het ontstaan van een afbeelding beperkt. Zwart legt de basis voor concentratie op de compositie, kleur leidt af van de abstractie van het beeld. Door het boek, dat in beelden de verhalen vertelt van Genins reizen naar het Verre Oosten, te bladeren zie ik wat de kunstenaar bedoelt met dat de compositie met zwart meer goddelijk wordt. De tekeningen lijken van een andere orde te zijn, een parallel universum. De figuren, met ogen maar zonder neus, brengen een mysterieus spel voor het voetlicht. En inderdaad hebben de tekeningen de sfeer van rotsschilderingen, van beeltenissen die het leven bezweren. Van tekens die de wereld tot haar essentie versimpelen.

Het boek is over verschillende rubrieken uitgesmeerd. Ingedeeld naar de diverse dragers die door Genin voor de tekeningen zijn gebruikt. En iedere ondergrond – boek, muziekblad, geschreven tekst, ingevuld grootboekrekening, logboeken – hebben een eigen sfeer in beeltenis. De figuren zijn tot het wezen versimpeld, de basis waarop de handeling dan wel de boodschap het meest tot recht komt. De drager heeft als verhaal voldoende, niet als leesbare tekst maar als zichtbaar tekstbeeld. Het is het decor van de tekening, heeft er zijdelings betekenis door. De achtergrond maakt de levende vlek speels. Zou het op blank papier zijn gezet zal het een te harde overgang kennen, van het blad springen en minder kracht hebben. Juist deze afweging van geprint onder getekend, die balans van wat was en later is, geeft de compositie een dimensie meer. Het is tastbaar gelaagd.

Op muziek gezet acteren de figuren een danse macabre, een levendige dodendans. En staat de dirigent onstuimig voor zijn orkest. De notenbalken nodigen meer uit om op het thema muziek het beeld te laten klinken. De noten op de balken brengen een melodieuze sfeer in. Er is meer dynamiek dan in de relatief statische boekbladen. Net als in de boeken de tekst zich niet laat lezen, kan het uitgeschreven muziekstuk niet op noten gespeeld worden. Het is behang om de tekening vertrouwd en intiem te maken. De titel van het muziekstuk is meestal aanleiding voor een tekening. Zo is het muziekblad beter onderdeel van de compositie dan bij de andere items voor verbeelding.

Op geschreven teksten gaat de beweging verder. Het schoonschrift nodigt uit tot een geladen dynamiek. En ook hier is de tekst achtergrond ter ondersteuning van het beeldmerk. Waar het grootboek door de rechtlijnige verdeling en de levendige notities daarop een paradox in de afbeelding krijgt. Het kan dat dragen. Rollende hoofden zijn ogende stenen, torso´s zonder armen prijzen schoonheid, een ladder voert naar de sterren, het eiland in de zon zinkt in zee. Ocean Stories, een tekening die titel is van het boek, is beeldend een vlucht uit deze wereld, van huis en haard verdreven. Zo staan alle tekeningen symbool voor de donkerte van het bestaan waarin Genin een verlichtend wezen probeerde uit te drukken. Hij heeft getracht de heldere kant van het leven te zien om deze in zwarte expressies om te zetten. Zwart, niet als naargeestigheid, maar om de aandacht vast te houden, te concentreren op kernpunten. Logo´s van een samengestelde wereld. De aarde versimpeld tot haar geaardheid, waarop het leven nog leefbaar is.

Ocean Stories. Albrecht Genin, tekeningen. Tekst Jeroen Dijkstra. Uitgave Livingstone Editions / Van Spijk Art Books, 2024. Tentoonstelling Museum Nairac Barneveld tot en met 22 juni 2024.