#liblibs

[itsfullofstars]

[arablit]

Arabic Literature for Young Readers: 10 Publishers to Know

As a way of marking #WorldKidLitMonth (which you can follow at @worldkidlit and worldkidlit.org), we are profiling 10 publishers that have a focus on children’s literature in Arabic. While some have been around since the 1980s and 90s, such as the Tamer Institute and Al Salwa Books, most are more recent. Indeed, it has been in the last 20+ years, since around the turn of the century, that the…

[liblib620]

LibLib’s fav ship dynamics:

Hot-headed one with a convoluted backstory and her cinnamon-roll girlfriend who loves her unconditionally.

[serbisyongpangkalusugan]

Bakit Mahalaga ang Abot-Kayang Serbisyong Pangkalusugan?

Sa bawat sulok ng ating bansa, may mga pamilya na patuloy na lumalaban sa kakulangan ng akses sa kalidad na pangangalaga sa kalusugan. Habang ang iba ay nakakamtan ang mga serbisyong medikal, may mga Pilipinong hindi kayang magbayad para sa mga simpleng check-up o gamot. Sa kabila ng mga pagsulong sa sektor ng kalusugan, isang mahalagang isyu pa rin ang kakulangan ng mga ospital at doktor, pati na rin ang pangangailangan para sa murang healthcare. Ano ang mangyayari kung tayo ay walang kakayahang magpagamot?

Kalusugan Para sa Lahat

Sa gitna ng modernong panahon, ang kalusugan ng bawat Pilipino ay nananatiling isang pangunahing karapatan. Ngunit para sa marami, ito’y tila isang pribilehiyo kaysa isang pangkaraniwang serbisyo. Sa kabila ng pag-unlad ng teknolohiya at medisina, nananatiling problema ang kakulangan ng mga ospital, doktor, at abot-kayang healthcare sa bansa. Marami sa ating mga kababayan ang hindi nakakakuha ng kinakailangang atensyong medikal dahil sa mataas na gastos at limitadong mga ospital, lalo na sa mga liblib na lugar. Paano natin masisigurong ang bawat Pilipino ay may kakayahang pangalagaan ang sariling kalusugan nang hindi nababahala sa gastusin?

Kakulangan ng doktor

Sa kasalukuyan, ang mga pampublikong ospital sa bansa ay kadalasang kulang sa pasilidad, kagamitan, at mga medical personnel, isang bagay na nagpapabagal sa serbisyo. Ayon sa mga datos, ang kakulangan ng doktor ay isa sa mga pangunahing isyu—sa Pilipinas, tinatayang may isang doktor lamang para sa bawat 33,000 na Pilipino sa ilang rehiyon. Ang ganitong ratio ay malayo sa ideal na 1:1,000 na nire-rekomenda ng WHO. Bilang resulta, ang mga pasyente ay nagtitiyaga sa mahabang pila at kadalasang hindi napapansin ang mga minor na kondisyon na maaaring lumala.

Bukod pa rito, mataas ang gastos ng healthcare sa mga pribadong ospital, kaya’t maraming Pilipino ang nagdadalawang-isip kung ipagpapatuloy ang pagpapagamot. Ang mga universal healthcare program, gaya ng PhilHealth, ay isang hakbang patungo sa abot-kayang serbisyong pangkalusugan ngunit kulang pa ito upang matugunan ang lahat ng pangangailangan. Mahalaga ang pagpapatupad ng mas maraming proyektong magpaparami ng mga doktor, magtatayo ng mga ospital, at magpapababa ng presyo ng mga gamot upang mas maging inclusive at accessible ang healthcare sa Pilipinas.

Pag-asa sa Mas Mura at Mas Accessible na Kalusugan

Ang abot-kayang healthcare ay hindi dapat ituring na isang luho kundi isang batayang karapatan. Sa pamamagitan ng pagtutulungan ng pamahalaan, pribadong sektor, at komunidad, posible nating makamtan ang serbisyong pangkalusugan na kayang abutin ng bawat Pilipino. Dapat nating ipaglaban ang karapatang ito upang masiguro ang kalusugan at kinabukasan ng bawat mamamayan—dahil ang kalusugan ay susi sa pag-unlad ng bansa.

[kimhortons]

ang gara talaga ng mga katrabaho ko. nag paplan ng after party para sa year end, may nag iinartemg di makakapunta, tas the rest, binigay mo na lahat ng option, umaarte parin. una gusto nila ng overnight swimming, and since mas madami talaga ang resort dito sa lugar nila J, yun ang first option, mura na yun pero ayaw nila kasi malayo daw. second option na binigay ko, mag check in sa hotel na may swimming pool, ayaw nila kasi mahal daw haha. ngayon, nag suggest na bar nalang daw. ngayon, ako naman yung aarte hahaha.

hindi ko kasi talaga bet mag bar dito dahil bukod sa, nakakatamad na mag bar, alanganin yung oras and i don't feel safe talaga. hindi kasi 24hrs yung transpo dito, if ever may grab man na aabot dito sa bahay nila J, i don't feel safe parin dahil madaming liblib na lugar dito. basta iba parin sa manila. tsaka mabibitin ako pag ganon haha, though di naman na talaga ako nag wawalwal, feeling ko di ko siya maeenjoy.

kung di parin makapag decide, mas okay pa siguro na umuwi nalang talaga ako after. di ko rin kasi sure kung mag bobook pa kami ng hotel ni J, e isa rin yun na ayaw ng walwalan, ayaw nun ng madaming tao e. haha. mas okay sana yung overnight swimming para kahit magdamag uminom keri lang. balak kasi parang gusto nila mangyari mag book kami ni J at yung isang kawork namin na mag bf din para visitor nalang sila. gusto pala libre hahaha. hays. i can't with these people talaga. chariz haha.

[monstersdownthepath]

Goof concepts I'm giving far too much serious thought (as in they're being piled into the WIPs I've been tinkering with):

A fey nobleman and lord of magnificent beards who believes everyone should be so blessed as to have glorious facial hair

An his ideological opposite, a fey leading a double life; hairdresser by day, barberian by night, a feverishly devoted believer in the idea that Bald Is Beautiful.

The Library of Libations (LibLib for short), an organization dedicated to the acquisition, study, consumption, and replication of all "life-sustaining fluids." Deeper than this, it hosts the Libations Laboratory (LibLab for short), dedicated to the creation of new forms of "life-sustaining fluids" and the technology needed not to just make them, but to mass produce them. Deeper than that, a group of eccentrics and adventurous beverage enthusiasts not-so-subtly hoping to stumble their way into creating something close to the Sun Orchid Elixir... and deeper than that, an unusual mystery cult surrounding an otherworldly visitor with some severely abstract demands in exchange for its assistance.

[zaragosaladyfriesha]

Sa Loob ng Kahirapan:

Ang Realidad at Mga Pag-asa ng mga Pilipino

Ang kahirapan ay isang malupit na hamon na patuloy na nararanasan ng milyon-milyong Pilipino. Isang reyalidad na hindi maitatanggi at tila nagiging bahagi na ng pang-araw-araw na buhay ng marami. Mula sa mga kalunsuran hanggang sa mga liblib na bayan, ang kakulangan sa mga pangunahing pangangailangan tulad ng pagkain, edukasyon, at kalusugan ay nananatiling malaking isyu na kinahaharap ng ating bansa. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi nawawala ang pag-asa.

Ang kahirapan ay isang malupit na hamon na patuloy na nararanasan ng milyon-milyong Pilipino. Isang reyalidad na hindi maitatanggi at tila nagiging bahagi na ng pang-araw-araw na buhay ng marami. Mula sa mga kalunsuran hanggang sa mga liblib na bayan, ang kakulangan sa mga pangunahing pangangailangan tulad ng pagkain, edukasyon, at kalusugan ay nananatiling malaking isyu na kinahaharap ng ating bansa. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi nawawala ang pag-asa. Ang mga Pilipino, sa kabila ng hirap, ay kilala sa kanilang katatagan at hindi sumusukong espiritu. Sa bawat laban, mayroon ding mga kwento ng tagumpay—mga kwento ng mga taong nakatakas sa kahirapan at ngayon ay nagsisilbing inspirasyon sa iba. Sa blog na ito, tatalakayin natin ang mga aspeto ng kahirapan sa Pilipinas, ang mga sanhi nito, ang epekto nito sa mga buhay ng tao, at kung paano ang mga Pilipino ay patuloy na lumalaban at nagkakaroon ng pag-asa sa kabila ng mga pagsubok. Ipapakita natin na ang kahirapan ay hindi lamang tungkol sa kakulangan ng materyal na bagay, kundi pati na rin sa pagtutok sa mga posibilidad at sa lakas ng komunidad na magtulungan upang magtagumpay. Bagamat ang laban ay mahirap, hindi imposibleng magbago ang kalagayan. Ang bawat hakbang, maliit man o malaki, ay may malaking epekto. Sa pagtutulungan at malasakit sa isa’t isa, maaari nating matulungan ang bawat isa na makatawid mula sa kahirapan at magtagumpay.

Ang Realidad ng Kahirapan sa Pilipinas

Sa kasalukuyan, milyon-milyong Pilipino ang nakararanas ng kahirapan. Ayon sa mga ulat mula sa mga ahensiya ng gobyerno tulad ng Philippine Statistics Authority, tinatayang nasa 16.6% ng populasyon ng Pilipinas ang nakararanas ng matinding kahirapan, ibig sabihin, marami pa rin sa ating mga kababayan ang hindi nakakamtan ang basic na pangangailangan tulad ng sapat na pagkain, edukasyon, at kalusugan.

Mga Sanhi ng Kahirapan

Kakulangan sa Edukasyon

Ang hindi pagkakaroon ng access sa mataas na kalidad ng edukasyon ay isa sa mga pangunahing dahilan ng kawalan ng oportunidad sa buhay.

Kawalan ng Trabaho at Mababang Sahod

Marami ang nahihirapang makahanap ng trabaho na may sapat na sahod upang masuportahan ang kanilang pamilya.

Hindi Pantay-pantay na Pamamahagi ng Yaman

Ang hindi pagkakapantay-pantay sa lipunan ay nagiging sanhi ng pagkakaroon ng mga pook na lubhang umaasa sa mga limos at tulong mula sa gobyerno o NGO.

Mga Epekto ng Kahirapan

Ang epekto ng kahirapan ay hindi lamang nakikita sa mga aspeto ng materyal na buhay. Minsan, ang pinaka-apekto ay ang sikolohikal at emosyonal na aspeto ng isang tao. Ang patuloy na pakikibaka upang makatawid sa araw-araw ay nagdudulot ng stress, kalungkutan, at minsan ay pagkatalo. Subalit, sa kabila ng mga ito, may mga halimbawa ng katatagan at lakas ng loob na nagpapakita na ang mga Pilipino ay hindi sumusuko.

Kalusugan

Dahil sa kakulangan sa access sa mga medical na serbisyo, maraming Pilipino ang nagkakasakit na hindi naaagapan.

Edukasyon

Maraming kabataan ang hindi nakakapasok sa paaralan o hindi nakakumpleto ng kanilang edukasyon dahil sa kakulangan sa pera.

Mental at Emosyonal na Kalusugan

Ang patuloy na pakikibaka para sa mga pangunahing pangangailangan ay nagdudulot ng matinding mental na stress.

Mga Pag-asa at Solusyon: Ang Buhay ng Pag-asa

Bagamat ang kahirapan ay isang seryosong isyu, hindi ito nangangahulugan na walang pag-asa. Ang mga Pilipino ay kilala sa kanilang lakas ng loob, tibay, at katatagan sa kabila ng mga pagsubok. Ang mga sumusunod na hakbang ay ilan sa mga solusyon na maaaring makatulong sa mga pook na lubhang apektado ng kahirapan.

Pagpapalawak ng Edukasyon

Ang pagtutok sa mga scholarship programs at mga free educational programs para sa mga kabataan ay isang hakbang patungo sa pagpapabuti ng kanilang kinabukasan.

Pagtutok sa Paglikha ng Trabaho

Ang pamahalaan at mga pribadong sektor ay kailangang magtulungan upang magbigay ng mga trabaho at makatarungang sahod sa mga manggagawa.

Mga Inisyatibo ng Komunidad

Ang mga lokal na pamahalaan at mga non-government organizations (NGOs) ay may malaking papel sa pagtulong sa mga komunidad na labis na apektado ng kahirapan sa pamamagitan ng mga programa tulad ng mga livelihood projects, health services, at iba pang social support programs.

Ang Pagtulong ng Bawat Isa

Ang laban laban sa kahirapan ay hindi lamang tungkulin ng gobyerno, kundi ng bawat isa sa atin. Sa pagtutulungan, pagkakaroon ng malasakit sa kapwa, at pagpapalaganap ng mga ideya na makikinabang ang nakararami, ang ating bansa ay magkakaroon ng mas maliwanag na kinabukasan.

Mga Paraan ng Pag-tulong

Magbigay ng donasyon sa mga NGO na nakatutok sa mga proyekto para sa mga mahihirap. Suportahan ang mga negosyo at produktong gawang lokal upang matulungan ang mga pook na apektado ng kahirapan. Magboluntaryo sa mga programa o proyekto na naglalayong magbigay ng edukasyon at trabaho sa mga komunidad.

Mga Pagsisikap ng Gobyerno at Pribadong Sektor

Sa kabila ng mga hamon ng kahirapan, maraming hakbang ang isinasagawa ng gobyerno at pribadong sektor upang matulungan ang mga Pilipino. Ang mga programang pangkabuhayan at pantulong sa mga mahihirap ay patuloy na pinapalawak upang mas matugunan ang pangangailangan ng mga apektadong komunidad.

Mga Hakbang ng Gobyerno

Pantawid Pamilyang Pilipino Program (4Ps)

Isa sa mga pinakamahalagang hakbang ng gobyerno upang suportahan ang mga pook na malubhang apektado ng kahirapan. Ang 4Ps ay isang conditional cash transfer program na tumutok sa pagbibigay ng pinansyal na tulong sa mga pook na kailangan ng ayuda upang matugunan ang mga pangunahing pangangailangan.

Programang Pangkabuhayan

Ang mga proyekto tulad ng mga livelihood training, micro-financing, at mga subsidy program ay nagsisilbing tulong sa mga pamilya upang magkaroon ng mas malalaking oportunidad sa trabaho at negosyo.

Pribadong Sektor at NGOs

Corporate Social Responsibility (CSR)

Maraming malalaking kumpanya ang naglalaan ng bahagi ng kanilang kita upang magbigay ng mga proyektong makikinabang ang mga mahihirap, tulad ng mga libreng medical missions, edukasyon, at pagtulong sa mga maliliit na negosyo.

Mga NGO at Komunidad

Ang mga hindi-pamahalaan at komunidad-based na organisasyon ay aktibong nakikipagtulungan sa mga lokal na pamahalaan upang magbigay ng mga serbisyo tulad ng pagtulong sa mga kabataan sa edukasyon, pagbibigay ng livelihood training, at pagpapalaganap ng kaalaman tungkol sa kalusugan at sanitasyon.

Teknolohiya at Inobasyon: Isang Bagong Pag-asa

Ang teknolohiya at inobasyon ay nagiging mahalagang kasangkapan sa paglaban sa kahirapan. Ang pag-usbong ng digital na teknolohiya ay nagbigay ng pagkakataon para sa mas maraming tao na makakuha ng mga kaalaman, makipag-ugnayan sa iba, at makahanap ng mga bagong oportunidad sa trabaho. Halimbawa, ang mga online platforms para sa mga freelancer at micro-entrepreneurs ay nagbigay ng bagong pagkakataon sa mga taong dating nahirapan makahanap ng trabaho.

Mga Halimbawa ng Pag-usbong ng Teknolohiya

Edukasyon sa Online

Ang mga libreng online courses at edukasyong available sa internet ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga kabataan at matatanda na makakuha ng mga kasanayan at makapagtrabaho kahit na wala sa tradisyonal na paaralan.

Mga Online na Negosyo

Maraming maliliit na negosyo ang gumagamit ng social media at online shopping platforms upang maabot ang mas malawak na merkado. Ang paggamit ng e-commerce ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga negosyante na palaguin ang kanilang mga negosyo sa kabila ng limitadong kapital.

Pagbabago sa Mindset: Ang Lakas ng Pag-asa at Positibong Pag-iisip

Ang pagkakaroon ng tamang mindset ay isang mahalagang bahagi ng pagbabago. Ang mga Pilipino ay may natural na resiliency o katatagan sa kabila ng mga pagsubok, ngunit kailangan ding isulong ang positibong pag-iisip at pagpapahalaga sa sariling kakayahan. Ang pagiging positibo ay hindi lamang nakakatulong sa personal na buhay, kundi nagiging inspirasyon din sa iba.

Mga Hakbang para sa Positibong Pag-iisip

Pagtutok sa Pagpapabuti ng Sarili

Ang mga kabataan at matatanda ay dapat turuan na hindi hadlang ang kahirapan sa pagkakaroon ng mas maganda at mas matagumpay na buhay. Ang mga kwento ng tagumpay mula sa mga dating mahirap ngunit ngayon ay matagumpay na indibidwal ay nagbibigay ng inspirasyon sa iba.

Pagtutok sa Pagbuo ng Komunidad

Ang pagbuo ng mga komunidad na magtutulungan at magbibigay ng suporta sa bawat isa ay isang mahalagang aspeto upang mapaglabanan ang kahirapan. Ang mga lokal na komunidad na may malasakit sa isa’t isa ay mas mabilis na nakakabangon mula sa mga pagsubok.

Ang kahirapan ay isang matinding pagsubok na kinakaharap ng maraming Pilipino, ngunit sa kabila ng lahat ng ito, patuloy na nagsisilbing gabay ang pag-asa. Ang mga hakbang patungo sa mas magandang bukas ay hindi palaging madali, ngunit ang tibay, lakas ng loob, at pagtutulungan ng bawat isa ay may malalim na epekto sa pagbabago ng ating lipunan. Sa pamamagitan ng edukasyon, pagkakaroon ng makatarungang oportunidad, at komunidad na nagkakaisa, may pag-asa pa rin na malalampasan ang mga pagsubok.

Sa bawat kwento ng tagumpay mula sa mga kabataang nakatapos ng pag-aaral, mga negosyanteng nagsimula mula sa wala, at mga komunidad na nagtagumpay sa pagtutulungan, nagsisilbing patunay ang mga ito na ang pagbabago ay posible. Hindi kailangang maging malaki ang hakbang, basta't may malasakit at determinasyon. Ang laban sa kahirapan ay hindi natatapos sa isang solusyon, kundi sa patuloy na pagsisikap ng bawat isa sa atin.

Kaya't sa halip na mawalan ng pag-asa, magpatuloy tayong magsikap at magtulungan upang ang bawat Pilipino ay makamit ang isang mas maliwanag at mas maginhawang bukas. Sa bawat hakbang, mayroong liwanag na naghihintay sa dulo ng madilim na tunel. Ang pagbabago ay nasa ating mga kamay, at sama-sama, makakamtan natin ito.

[patricia-gualin25]

Ang Kalagayan ng Kalusugan sa Pilipinas: Mga Suliranin at Solusyon

Ang kalusugan ay isa sa pinakamahalagang yaman na may roon ang Isang tao. Sa kabila nito, maraming Pilipino ang nahihirapang makakuha ng tamang serbisyong medikal. Ang hindi pagkakapantay pantay na access sa healthcare ay isa sa mga pinakamalaking problema na hinaharap ng ating bansa. Maraming aspeto ang nakakaapekto sa problemang ito, mula sa kahirapan at kakulangan sa imprastraktura hanggang sa kakulangan ng mga trabahi sa medisina. Upang masolusyunan ang mga isyung ito, kailangang magtulungan ang gobyerno, pribadong sektor, at mga mamamayan.

Mga Hamon sa Sistema ng Kalusugan

1. Hindi Pantay na Access

Isa sa mga pinakamalaking hamon ay ang hindi pantay na access sa healthcare. Ayon sa datos, 46% ng mga nasa lungsod ang may access sa mga serbisyong medikal, samantalang 25% lamang ng mga nasa probinsya ang nakakakuha ng parehong serbisyo. Ang kakulangan ng ospital at klinika sa mga liblib na lugar ay nagpapahirap sa maraming Pilipino na magpagamot. Ang mga malalayong isla at bulubunduking lugar o magugubat na tahanan ay lalo pang nagpapalubha sa problemang ito.

2. Kahirapan Hadlang sa Medical Access

Ang kahirapan ay isang malaking hadlang para sa maraming Pilipino na makakuha ng serbisyong medikal. Maraming pamilya ang hindi kayang magbayad ng konsultasyon, gamot, o operasyon. Ayon sa mga ulat, ang kakulangan ng pondo mula sa gobyerno ay nagiging sanhi ng kakulangan ng mga pasilidad at kagamitan sa mga pampublikong ospital.

3. Kakulangan sa Imprastraktura

Maraming lugar sa Pilipinas ang walang sapat na imprastraktura para sa healthcare. Sa mga liblib na lugar, madalas na walang ospital o kahit simpleng klinika lamang. Ang mga pasilidad na meron naman ay kadalasang kulang sa kagamitan at makabagong teknolohiya. Ang mga pasyente ay napipilitang bumiyahe nang malayo upang makakuha ng serbisyong medikal, na nagiging dagdag na pasanin sa kanilang gastusin at may posibilidad na mapalalapa ang kanilang sakit.

4. Kakulangan ng Propesyonal sa Kalusugan

Ang kakulangan ng doktor, nurse, at iba pang healthcare professionals ay isa ring malaking hamon. Maraming Pilipino ang hindi nakatatanggap ng tamang atensyong medikal dahil sa kakulangan ng mga propesyonal at imprastraktura. Marami sa kanila ang mas pinipiling magtrabaho sa ibang bansa kung saan mas mataas ang sahod, mas madaminh oportunidad at mas maganda ang benepisyong makukuha nila.

5. Mataas na Presyo ng Gamot

Ang mataas na presyo ng gamot ay isa pang malaking problema. Maraming Pilipino ang hindi kayang bumili ng mga gamot na kailangan nila para sa kanilang kalusugan. Dahil dito, mas lalong lumalala ang kanilang kondisyon. Ang kakulangan ng tulong pinansyal para sa mga mahihirap ay isa rin sa mga dahilan kung bakit hindi nila kayang nakabili ng mga gamot.

Mga Maaaring Solusyon

Upang masolusyunan ang mga problemang ito, kinakailangang gumawa ng mga hakbang ang gobyerno at iba’t ibang sektor upang mapabuti ang sistema ng kalusugan sa bansa.

1. Pagpapalawak ng Healthcare Infrastructure

Ang pagtatayo ng mga ospital at klinika sa mga probinsya at liblib na lugar ay isa sa mga pinakamabisang solusyon upang mapabuti ang access sa healthcare. Bukod dito, ang paggamit ng mga mobile clinics ay makatutulong upang maabot ang mga malalayong komunidad.

2. Dagdag na Pondo para sa Kalusugan

Dapat dagdagan ng gobyerno ang pondo para sa sektor ng kalusugan. Ang mas malaking budget ay maaaring gamitin upang makabili ng mga modernong kagamitan, magtayo ng mga bagong pasilidad, at kumuha ng mas maraming doktor at nars. Ang pakikipagtulungan sa pribadong sektor ay makatutulong din upang pondohan ang mga serbisyong medikal.

3. Pagsasanay ng Mas Maraming Healthcare Professionals

Ang pagbibigay ng scholarship sa mga estudyanteng gustong maging doktor o nars ay makatutulong upang dumami ang healthcare professionals sa bansa. Ang mga programang tulad ng "Doctors to the Barrios" ay maaari ring palawakin upang hikayatin ang mga propesyonal na magtrabaho sa mga rural na lugar.

4. Pagbababa ng Presyo ng Gamot

Ang gobyerno ay dapat magpatupad ng mga patakaran upang mapababa ang presyo ng gamot. Maaaring mag-import ng murang gamot mula sa ibang bansa at magbigay ng subsidiya sa mga mahihirap.

5. Pagpapabuti ng Edukasyong Pangkalusugan

Ang pagtuturo sa mga mamamayan tungkol sa tamang pangangalaga sa kalusugan ay napakahalaga. Ang mga kumpanya, seminar, at community programs ay makatutulong upang maiparating ang tamang impormasyon tungkol sa kalusugan at serbisyong medikal.

6. Pagtutulungan ng Lahat

Ang gobyerno, pribadong sektor, at mamamayan ay kailangang magtulungan upang masolusyunan ang mga hamon sa healthcare. Ang sama-samang pagkilos ay makatutulong upang makamit ang mas maayos na sistema ng kalusugan para sa lahat.

Mga Programang Pangkalusugan

Bukod sa mga nabanggit na solusyon, may mga umiiral nang programa ang gobyerno na makatutulong upang mapabuti ang healthcare system.

- "Doctors to the Barrios"

Ang programang ito ay naglalayong magdala ng mga doktor sa mga liblib na lugar. Sa tulong ng programang ito, nabibigyan ng serbisyong medikal ang mga komunidad na walang access sa mga ospital o klinika.

- Universal Health Care (UHC) Law

Ang UHC Law ay naglalayong bigyan ang lahat ng Pilipino ng access sa de-kalidad na serbisyong medikal. Sa ilalim ng batas na ito, mas maraming Pilipino ang makikinabang sa libreng konsultasyon, gamot, at operasyon.

- Mobile Clinics

Ang paggamit ng mobile clinics ay isa ring mahalagang hakbang upang maabot ang mga malalayong lugar. Ang mga klinikang ito ay may kagamitan upang magsagawa ng basic check-ups, pagbabakuna, at iba pang serbisyong medikal.

Ang sistema ng kalusugan sa Pilipinas ay nahaharap sa maraming hamon, ngunit hindi ito nangangahulugang wala itong magiging solusyon. Sa tulong ng tamang pondo, imprastraktura, at edukasyon, maaaring magkaroon ng pantay na access sa healthcare ang lahat ng mga Pilipino.

Ang kalusugan ay isang karapatan ng bawat isa, kaya’t nararapat lamang na ito’y maging abot-kamay ng lahat ng mga tao. Sa pagtatapos, ang pagkakaroon ng maayos na sistema ng kalusugan ay magdudulot ng mas masiglang pamumuhay at mas produktibong lipunan. Kung magkakaisa ang lahat, tiyak na makakamit ang isang mas malusog at mas maunlad na Pilipinas.

[nice2meetyouu]

Reflection Part 1

Nu'ng mas bata ako, I guess, ang rigid kong tao. Dapat ganito, dapat gano'n. Harsh sa sarili at harsh din sa iba.

To some extent, may na-achieve naman ako dahil sa pagiging rigid. Doktor na ako at 24, may ipon, may business (dati), na-try ko na 'yung kung anu-anong sport at exercise, pinaka-notable siguro 'yung pole dancing for less than a year (nagpromo kasi 'yung gym), naging kasali sa choir, nakapunta sa kung saan-saan gawa ng social events, nakipamuhay sa liblib na lugar, naging ESL teacher, naging researcher, office worker, writer, editor; naging president ng mga school organization... and so on.

Pero ngayong tumatanda na, at nagsisipagkasalan na ang mga kaibigan ko, at ang routine ko ay gumising-work-chores-matulog, napag-isip-isip kong masyado akong critical, at harsh, sa ibang tao... at lalo nga sa sarili ko.

Last year, naadik ako sa pagpapalaki ng sahod. Gusto ko nang ma-reach 'yung financial independence. Dahil bilib ako sa sarili ko, at naniniwala ako na kaya ko, grind-grind-grind lang.

And then, hindi naman kataka-taka na naburnout ako sa ginagawa ko.

Still, may guilt pa rin sa akin kasi may mga kaibigan akong mas matindi mag-grind, halos 200,000 ang takehome kada buwan. Parehas lang naman kaming doktor. At last time na nagkita kami, nakabili na siya ng lupa.

Sobrang goal-driven ko. Pero ambobo rin sa pakiramdam. Alam kong napapagod ako, pero iniignore ko lang. Eyes on the prize, ang sabi. Hindi ko alam anong nagpapasaya sa 'kin. Kahit anong itry ko, nagiging competition siya—I have to be the best sa isip ko. And then I get frustrated when I'm progressing slowly, or not at all. I get frustrated when I do nothing. And even when I do something, I still feel na it's not enough.

[scramboileditlog]

Nakakabwisit na talaga maki-party sa mga bayan sa 80vac na liblib or malayo sa city. Most of the time meron talagang feeling main character na magpapaputok ng baril for fun. Mas okay talaga mag-celebrate nalang ng okasyon sa labas eh, like going to malls or restaurants. Hosts are really risking everyone, inviting family and friends with people like this. Thank god despidida yun so I won't have any reason to return to that place anymore. Ekis talaga.

[mikidoink]

Ako si Anneza, ang hilig ko ay mag document ng maraming karanasan gamit ang litrato. Mahilig ako maglibot at sumubok ng maraming bagong karanasan.

Kada taon, ang aking pamilya ay nagbabakasyon sa ibat ibang parte ng mundo. Noong Hulyo 2023, nagtungo ako sa Korea para sa aking kaarawan. Malaki ang aking pasasalamat sa aking pamilya dahil nadala nila ako sa lugar na hindi ko akalain na aking mapupuntahan. Sa airport palamang ay hindi ko na mapigilan ang mga ngiti sa aking mga labi.

Paglapag ko sa aiport ng Korea, ako agad ay tumikim ng kanilang donut. Ang korea ay kilala sa makukulay at madisenyo na pagkain, kaya ako ay hindi na nagdalawang isip na bumili. Sumunod ay kumain naman ako ng “Samgyupsal”, kakaiba ang pagtimpla nila ng pagkain dito na kung saan ako ay nagkaroon ng isang masayang karanasan sa Korean cuisine.

Upang hindi masayang ang aking araw, ako ay naglibot sa Myeongdong. Malapit lang dito ang aming tinutuluyan kaya sinadya na namin na puntahan agad. Ito ay isang lugar na kung saan punong puno ng maraming tindahan at streetfoods naman kapag kinagabihan. Sa bawat sulok ay maraming kainan ang nagaalok ng ibat-ibang uri ng pagkain. Tampok dito ang pagkain ng keso na mayroong condensed milk, lobster o ulang na mayroong ibat-ibang keso, at marami pang iba. Bilang isang bata na mahilig sa keso, ako ay nag enjoy ng sobra. Hindi ko mapigilang maglakad dahil sa nakakamangha nilang estraktura at paligid.

Kinabukasan, ako naman ay bumisita sa Gyeongbokgung Palace upang masubukan ang kanilang “Hanbok” sa isang rental place kung saan ikaw ay maaari mamili ng iyong kulay ng damit, haba, at ibat-ibang mga accesories. Habang naglalakad ako sa malawak na hardin, nadama ko angpagpapahalaga sa kultura ng iba. Tila ba na ako’y isang prinsesa sa loob ng isang malaking kaharian. Isa ito sa experience na hindi ko makakalimutan sa aking buhay. Ang renta sa hanbok ay nagdedepende sa iyong oras ng pagbalik. Ang pagsuot ng “Hanbok” ay hindi lamang karanasan, ito rin ay simbolo ng pagtangkilik ng kultura ng iba.

Sumunod sa aming ginawa ay pumunta sa taas ng N Seoul Tower. Mula doon, tanaw ko ang buong lugar, sumakay rin kami ng malaking cable car papunta. Sa itaas ay maaari mong bisitahin ang love lock place na kung saan punong puno ng kadena o lock ang isang buong lugar. Ipinapakita dito ang pagmamahalan at isinusulat ang pangalan ng mahal natin sa buhay. Kinagabihan ay kumain kami sa tanyag na kainan, pinilahan namin ito sa loob ng 45 na minuto upang matikman. Sa murang presyo, ang lasa nito ay kalidad at masarap. Ito ang inirerekomenda ko pag ikaw ay pupunta sa Korea.

Kinabukasan, ako naman ay tumungo sa Fortress Wall of Seoul. Ito ay ang mga bahay na nakikita o napapanood sa isang Korean na movie. Napakaganda ng mga bahay dito pero ang pagbista ay nililimitahan lamang dahil bawal magingay. Ako ay nabawalan dahil sa aking malakas na tawa, ako ay agad humingi ng paumahnhin. Sumunod ay pumunta ako sa Gangnam kung saan nakita ko ang statwa na sumisimbulo sa kanta na “Gangnam Style”, isa sa aking paborito noong ako ay bata pa lamang. Sinubukan ko rin ang mga pagkain sa kanilang 7/11 dahil ito at araw araw ginagawa at marami dito ang gusto kong masubukan. Isa sa tumatak sa aking isip ay ang kanilang cake. Pumunta rin ako isang malaking library, na itinawag na “Starfield Library”. Ito ay puno ng ibat-ibang libro at nasa gitna ito ng isang magarbong mall. Napakasaya sa pakiramdam ng makaranas ng maraming bagong experiences sa loob ng isang araw.

Ika huli ay ang aking pagpunta sa Alpaca World. Ipinilit ko talaga ang aking pamilya na pumunta rito kahit ang byahe ay umaabot sa higit na 2 oras. Ang pagpapakain ng Alpaca ay isa sa aking bucket-list na hiling matupad. Ang pagpunta ko rito ay mas napadali sa pagbook ng tourguide sa klook, hindi kami nahirapan at mas napadali ang pagpunta rito. Liblib ang lugar at ito ay nasa lokasyon na kung saan ito ay nasa bundok. Mahirap makapunta dito kapag ikaw ay magisa lamang kaya mararapat na maghanap tayo ng tourguide. Pagtapos nito ay dumeretso kami sa Nami Island na kung saan makikita ang mararaming mga puno. Sumakay ako ng zipline papunta at ferry naman pabalik. Pagkayari ay sinubukan namin gumamit ng 4x4 bike train upang bumalik sa aming kinaroroonan ulit. Isa itong karanasan na gusto ko pang maulit sa aking buhay. Marami akong nakilala na ibat-ibang lahi, naging masaya ako ng lubos dahil dito.

Sa huli, kami ay bumalik ng Myeongdong upang magpahinga. Sa bawat hakbang, napuno ako ng ibat-ibang karanasan. At ito ang bumubuo sa ibat-ibang parte ng aking sarili. Mula sa paglipad sa paliparan hanggang sa pabalik, naging buo ang aking kasiyahan. Sa pagtatapos ng aking lakbay, ako ay umaasa na muling makabalik sa isang lugar na kung saan natutunan kong sumubok ng maraming pagkain at activity. Hanggang sa muli.

[blogfullofdreams]

Baguio Feels Like Home :)

Every time I travel to Baguio, it feels like coming home. No matter how many times I’ve been there, the place never loses its charm. Hindi talaga ako nagsasawa. Baguio will always be one of my favorite and safest places on earth. It’s my comfort zone, my happy place and I want to share why. During our recent trip, we explored almost all the famous tourist spots and still, the magic remained.We strolled around Burnham Park, rented bikes, and even tried the swan boats. The air was so cool and fresh, kaya kahit simpleng lakad lang, ang sarap sa feeling. Next, we went up to Mines View Park, where the view of the mountains made me stop and just breathe. I always feel calm here as if the stress from the city disappears. The Mansion was picture-perfect as always. Parang palaging bagong linis, and the gardens were blooming. Sa Wright Park, we took photos with the horses and just appreciated the peaceful vibe. And of course, we didn’t miss Camp John Hay, where we enjoyed coffee and walked along the pine trees. One of my favorites is Strawberry Farm in La Trinidad. Picking strawberries felt so simple yet special. Tapos syempre, bumili rin kami ng fresh ube jam and strawberry taho hindi kumpleto ang Baguio trip pag wala ’yan. What I love the most about Baguio is the feeling of safety and peace. I can be myself here. Every time I go back, it heals a part of me. It’s like time slows down. No rush, no pressure. Just pure joy. Kahit ilang balik pa, hindi siya nakakaumay. I’ll keep returning to Baguio because it’s not just a tourist spot for me it’s my escape, my comfort, and my reminder that there’s a place in this world where I can just be truly happy.

My Kind of Comfort >>

One of my favorite things to do and honestly, one of my biggest comforts is visiting different food spots, especially those with a touch of nature. There’s something magical about eating good food while being surrounded by trees, fresh air, and peaceful scenery. Para siyang therapy para sa akin. Every time I feel stressed or just want to treat myself, I look for new cafes or restaurants that are hidden gems. Yung tipong may garden, overlooking view, or kahit simple lang pero may greenery I’m already in love. Kahit minsan malayo or liblib pa, okay lang, because the experience is always worth it. I love trying their best-sellers may it be a pasta, a rice meal, a slice of cake, or their signature coffee. There’s joy in discovering a dish that surprises you, and even more joy when you pair it with a nice view.And of course, coffee is always a must. Iced or hot, basta may nature around me, it instantly becomes ten times more special. I sip slowly, take in the moment, and just enjoy the peaceful vibe. It’s more than just a food trip for me. It’s about slowing down, appreciating small joys, and giving myself the break I deserve. This is my way of reconnecting with myself through food, nature, and calm moments.

[baka-tanga-ka]

gusto ko lang sabihin na, ang blessing na nakauwi ako sa bahay ngayon nang safe.

solo night out is not for me talaga pero buti na lang may nagmagandang loob na ihatid ako sa sakayan, tric driver then di na nya ko siningil nakita nya kasi ako naglalakad mag isa sa trece. magshoshort na kasi ako sa pamasahe kapag sumakay pa ko so nagdecide ako maglakad, ang risky pero huhu wala eh.

(for context: umattend ako ng exhibit sa trece at gabi na magsasara na sha. worth it naman nakahabol ako sa exhibit kaso ang tumal pala ng jeep at bus don sa highway tapat ng new provincial capitol)

after non sabi ko sa SM lang ako bababa, iniinsist ko parin magbayad tas mag 123 na lang ako sa next kong sasakyan, ayan plano ko sana HAHAHAHA kaso ayun huhu wag na raw basta makauwi lang ako lalo na babae pa ko mag isa lang. sinabi ko rin na wala na akong pamasahe, hindi sasapat kasi solo ako e diba pag solor ride sa tric, special fee yon.

medyo nahimasmasan lang ako nung malapit na ko sa gentri then narealize ko ang unsafe talaga ng ginawa ko kanina, for the sake lang na may matira sa pamasahe ko pauwi naglakad ako sa liblib na lugar kaya sobrang thankful ako kay kuya.

di na ko mag aattempt ulit ng solo night gala huhu maximum na yung hapon na oras is until hapon.

hays, mag iingat na ko next time talaga at make sure na may kasama pag aabutin ng gabi huhu pahinga ka na self.

[silenthimalaya]

"Sa Likod ng Katahimikan ni Maria"

Isang Kwento ng Sikolohiko, Pag-ibig, at Thriller

Tahimik si Maria. Palaging nakayuko, hindi nakikipag-usap sa iba maliban kay Mang Lito, ang matandang hardinero sa lumang paaralang pinagtuturuan niya. Wala ring nakakaalam kung saan siya nakatira o kung ano ang kanyang pinagdaanan. Ngunit sa kabila ng kanyang katahimikan, may kakaibang kinang sa kanyang mga mata na tila nagkukubli ng isang lihim.

Isang araw, dumating si Elias, isang bagong guro sa kanilang paaralan. Mapagmatyag, matalino, at may likas na karisma. Mabilis niyang napansin si Maria—hindi lang dahil sa kanyang katahimikan kundi dahil sa mga sulyap na tila may gustong sabihin ngunit hindi mailabas. Sa mga mata ni Elias, may nakatagong sigaw sa katahimikan ni Maria.

Sa paglipas ng mga araw, unti-unting nagbukas si Maria kay Elias. Dito nagsimulang sumibol ang damdamin sa pagitan nila. Sa ilalim ng puno ng acacia sa likod ng paaralan, madalas silang mag-usap nang pabulong—mga tanong tungkol sa buhay, musika, at pangarap. Ngunit tuwing tatanungin ni Elias ang tungkol sa kanyang nakaraan, bigla siyang nananahimik muli.

Isang gabi, hindi sinasadyang nakita ni Elias si Maria sa may liblib na bahagi ng bayan, duguan ang kamay, hawak ang isang kutsilyo, at takot na takot ang mukha. Hindi siya nakita ni Maria. Kinabukasan, parang walang nangyari—ngunit para kay Elias, nagsimulang mabuo ang mga hinala.

Hindi mapakali si Elias. Sinubukan niyang alamin ang nakaraan ni Maria, at dito niya natuklasan ang isang lumang kaso ng pagkawala—isang dating nobyo ni Maria, isang guro rin noon sa ibang bayan, ang bigla na lamang nawala matapos ang kanilang masalimuot na relasyon. Ang pangalan ng nawawalang lalaki: Rafael.

Hinarap ni Elias si Maria. “Ikaw ba ang dahilan ng pagkawala ni Rafael?” tanong niya. Lumuha si Maria, ngunit sa halip na sumagot, inilabas niya ang isang maliit na kahon na puno ng mga lumang larawan at liham. “Minahal ko siya… pero sinaktan niya ako. Iniligtas ko lang ang sarili ko.” Pagkatapos ay inabot niya ang isang sulat—patunay na si Rafael ang nagtangkang patayin siya, at si Maria ang nagdepensa sa sarili.

Unti-unting naunawaan ni Elias ang bigat na pasan ni Maria. Hindi siya baliw, hindi rin siya mamamatay-tao. Isa siyang biktima ng pagmamahal na naging mapang-abuso. Kaya siya tahimik—dahil sa trauma, sa takot, sa stigma. Ngunit sa piling ni Elias, natutunan muli ni Maria ang magtiwala.

Makalipas ang ilang buwan, muling namayagpag ang ngiti sa labi ni Maria. Hindi man agad-agad ang lahat, pero sa bawat hakbang kasama si Elias, unti-unting bumabalik ang sigla ng kanyang puso. Sa katahimikan niya, may sigaw ng pag-ibig na sa wakas ay narinig, tinanggap, at minahal.

#Malikhaing pagsulat

#Maikling Kwento

[cybertitojj]

casa liblib

[m--a-r-i--a]

Pag-ibig sa Tinubuang Lupa

Sa bawat hamon ng malamig na hanging umiihip,

Ang bayan ko ay tila bulong sa isang panaginip.

Aking pusong naglalagablab, kailanma'y 'di titigib,

gayundi'y handang lumaban kahit sa lugar na liblib.

Sa likod ng ulap, mayroong araw na sumisilip,

ang liwanag ng pag-asa ay palaging sumasapit.

Watawat'y tanda ng kalayaa't wagas na pag-ibig,

bilang malayang peryodista, ay dito nahahawig.

Mga magigiting na ninuno’y hindi malilimot,

ang kanilang dugo ay nagtanim ng luntiang damot.

Kahit sa kadiliman, ang puso ko ay lumalagom,

Sa sigaw ng kalayaan, maraming buhay ay likom.

O kabataan, kayo'y tumindig sa gitna ng dilim,

Buksan ang inyong mga isipa't huwag maging sakim.

Ang pagliyag sa inang bayan, huwag gawing salarin,

sa dangal ng lahi, nararapat na magkaisa rin.