Tumgik
#własna
krzysztofiwin · 8 months
Photo
Tumblr media Tumblr media
Krzysztof Iwin – „Wiedźma” akryl,własna karton 70x100cm (2008) https://iwin.malarstwo.org/pl/wiedzma-835.html #akryl #własna #70cm #100cm #2008r #brązy #szarości #zielenie #art #painting #Iwin #KrzysztofIwin #obrazy #galeria #malarstwo #obrazyakrylowe #obrazynakartonie
0 notes
centrumobecnosci · 2 years
Photo
Tumblr media
#obraz #siebie #tożsamość #własna #relacje #cytat #yalom (w: Centrum Obecności) https://www.instagram.com/p/CoOzcqhNJDI/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
pustazapalniczka · 2 years
Text
Zadajesz się ze mną na własną odpowiedzialność
Za zmiany w psychice nie odpowiadam
1 note · View note
stracone-zycie · 1 year
Text
Czasami są dni,
Kiedy łóżko jest twoim jedynym przyjacielem,
Gdzie nie masz siły się ruszyć, spod ciepłej kołdry
Gdzie czujesz się nikim i dobrze zdajesz sobie z tego sprawę
422 notes · View notes
marynia-here · 2 months
Text
»»»
Prettier than me, Of course she would be, Born to be,
prettier than me.
24 notes · View notes
vivokakofonia · 8 months
Text
Sprawiasz, że czuje się bezpiecznie.
- V
34 notes · View notes
beherit7-nonexistence · 6 months
Text
Nie chcę zasypiać, by się obudzić. Choć po to właśnie jest sen, aby po ponownym rozwarciu powiek, wypoczętym przywitać nowy dzień. Wolę noc, ciemność sprawia, że czuję się komfortowo, bezpiecznie. Światłość dnia budzi we mnie niepokój. Przewijający się ludzie, tłumy - każdemu znany marsz robotów. Chciałbym pozostać anonimowy, równocześnie będąc rozpoznawalnym jak każdy. To znaczy, że nie chcę się bać rzeczywistości. Być może dziś nie usnę, będę tak leżeć. A może już nie wstanę, pozostając w krainie snu na zawsze? Miękka poduszka. Ludzie, którzy zniknęli, zapadli w wieczną drzemkę. Widzę ich przed oczami, poruszają ustami bezgłośnie. Czy dobrego dokonali wyboru? Czekają na mnie cierpliwie, za każdym razem rozkładając ramiona, gdy patrzę w przepaść, chyląc się ku martwej materii. Obumiera dusza, ciało jeszcze walczy. Staczam się, trzymając głowę dość wysoko. Promieniuje we mnie wyborów piętno. Niespełnione cele. Tarzam się w gęstym dymie, ochlapując otoczenie myśli swoich ciężarem. Dziwny posmak w ustach, to chyba zobojętnienie wprawione w ruch, przesiąka wszystko wokół. Wygodna kołdra, a ja w nią owinięty. Poczuj wraz ze mną wygodę łóżka. To słodycz, w gorzkich momentach życia. Uchodzą opary sił witalnych, pozytywnego myślenia. Mimo wszystko trzeba iść, jeszcze trochę. Być może za zakrętem czeka pętla, która rozwikła zagadkę istnienia, przeznaczenie dobiegnie końca. Czas płynie, sunę wraz z nim, choć nie zawsze udolnie. Schorzenie w postaci mojej osoby. Odcień szarości z przebłyskami kolorów. Reset.
14 notes · View notes
depresyjne · 4 months
Text
Zapytałam się dzisiaj mojej pani psycholog, która od lat jest ze mną i prowadzi mnie przez kręte ścieżki mojego życia ,,Czym jest miłość?”.
W odpowiedzi usłyszałam, że miłość to PRAWDA. To najczystsza i najprawdziwsza forma empatii. Miłość to biel. Miłość to czysta pościel. Miłość to po brzegi zapisana kartka. Miłość nie przynosi bólu, bo jest piękna, a ból nie jest piękny. Jest po prostu bólem.
9 notes · View notes
Text
Wybacz aniele mój kochany
Lecz dziś z diabłem zatańczyć chcę
W ludzkiej skórze postanowił objawić się
I chodź myślami jestem z tobą
To jednak serce wygrywa z głową
5 notes · View notes
konstruktywna · 9 months
Text
Kochaj mnie! Tylko tego pragnę.
10 notes · View notes
magdalenaspoetry · 2 years
Text
I still remember the day I left your apartment
the shards of broken glass glistening in the sunlight
the stench of whiskey lingering on your breath
and I still remember the fatal moment
when I had finally reached your door
only to tell you that I was more than enough for you
but you just weren’t ready for my brilliance
~ magdalena
123 notes · View notes
niepoprawnyr0mantyk · 2 years
Text
Wystarczyło jedno spojrzenie  by się w Tobie zakochać  Wystarczyło jedno słowo żeby zacząć się cofać  Niby jedno tyle co nic  Ale już nie umiesz normalnie żyć
74 notes · View notes
udziela · 5 months
Text
metal
kojącym uczuciem jest
myśleć o swej śmierci
z pistoletem przy skroni
świat staje się raźniejszy
eksplodujące uczucie niepokoju
w lada moment znika
wystarczy przyłożyć
do skóry metalowe
i posłuchać jak bije cisza
4 notes · View notes
stracone-zycie · 5 months
Text
Nie wiem, nie umiem, nie rozumiem
Dlaczego wciąż coś psuję,
Dlaczego nie umiem bawić się klockami wspólnie,
Dlaczego wciąż burze Twoją wieże.
12 notes · View notes
marynia-here · 2 months
Text
I to co między nami było, Między nami zostało.
Czas przeszły, Nasze „teraz” już nie istnieje. 
26 notes · View notes
vivokakofonia · 6 months
Text
Nie wiem co trzyma mnie przy życiu
Może to miłość do ciebie, może wiara w lepsze jutro a może chęć rozwoju i pokazania sobie że mogę wiele osiągnąć
Jeszcze parę miesięcy temu nie byłabym w stanie podać nawet jednego powodu by żyć... a jednak żyłam
Teraz nie potrafię wymienić chociaż jednego powodu by umrzeć... a jednak ta myśl dalej ze mną jest.
- V
23 notes · View notes