Tum apnay ghar ka address do mai tumhari khirki tak tw aa hi jaunga.
Amraha:
Ye tumhara Manchester nhi hai spiderman jo tum idhar udhar koodtay phiro. Yahan hum ghar k bahir khardaar tarai'n lagatay hain aur us mai current chor dete hain.
Aliyan:
Kiyun?
Amraha:
Tum jese Romeo k liye.
Aliyan:
Lahore mai Romeo nahi hotay kiya?
Amraha:
Hotay hain, pr sath mai Juliet k abba jaan bhi hotay hain.
He works so much with no regard for his health, and Inej obviously calls him out. This one time, as they were planning their latest heist, sitting on the floor with a mess of papers and files around them, she noticed him growing quiet at her side. His bad leg had been bothering him all day, and she guessed he had a headache from the slight twitching of his right eye. She says nothing, but begins to hum quietly a Suli lullaby she remembers from her childhood. Kaz nods off, his head slowly falling onto her shoulder - were they really sitting that close? She's wearing a light jacket over her shirt, so no skin is touching, but she stays still, just in case. His breathing is even, gently brushing her neck. Is it all right, he asks in a mumble, and Inej smiles softly. Yes dear, mene yaram, she whispers back. He breathes out and she continues to hum.
Bir şey diyeyim mi? Ben hiç sevilmedim. Birinin hiç önceliği olmadım. Birinin hiç ilki olmadim. İlk vakit ayırdığı, ilk sahiplendiği, ilk sevdiği, ilki işte. Olmadım ve olamayacağım, kabullendim. Bir sürü hayal kırıklığım var, yorgun olmam için bir sürü nedenim var, Gözaltlarımın kızarık ve şiş olması için bir sürü nedenlerim var. Bir şey daha diyeyim mi? Ben hiç farkedilmedim.