'Δεν έχει σημασία'Μου χες πει εκείνο το βράδυ στην γλώσσα σου που ίσα ίσα καταλάβαινα, μετά την βόλτα μας στην Τσιμισκή που κάτσαμε να πιούμε μπύρες.'Θα ξανασυναντηθούμε.Που θες να ταξιδέψεις;' 'Θα θελα να πάω Φιλιππίνες'Σου απάντησα.'Ωραία λοιπόν,θα βρεθούμε στις Φιλιππίνες.'Είχες απαντήσει σχεδόν αμέσως και δίχως δεύτερη σκέψη.Έφυγες και δε μιλάμε πια.Μόνο κάτι ανούσια μηνύματα,σκόρπια που πλέον και αυτά έχουν κοπεί.Άραγε να θυμάσαι ακόμα;Μάλλον τζάμπα περιμένω...
Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι την γιαγιά μου να μου λέει συνεχώς, πως όταν μεγαλώσω θα πρέπει να μάθω να απολαμβάνω τα απλά και τα λυτά πράγματα της ζωής. Μου έλεγε πως η «η γλυκά της πραγματικής ζωής κρύβεται Εκει που οι άνθρωποι αποκτούν ένα είδος ψυχικής ηρεμίας. Εκεί που μέσα σου νιώθεις ελεύθερος. Ίσως αυτό το εκει, να είναι ένα μέρος. Ίσως να είναι ένα τραγούδι, ένα όνειρο που βγήκε πραγματικότητα, ένα ταξίδι. Ίσως όμως αυτό το εκει να αντανακλάται σε μια αγκαλιά. Έναν άνθρωπο δικό σου. Εναν ανθρωπο που μαζί θα ταξιδέψετε σε μέρη διαφορετικά, θα ζήσετε στοίχους ρομαντικών τραγουδιών σε πραγματικό χρόνο. Που μαζί θα φτιάξετε έναν άλλον κόσμο. Έναν κόσμο μόνον δικό σας, στον οποίο η αποδοχή, η αγάπη, η αλληλοκατανόηση και ο σεβασμός ο ένας προς τον άλλον θα κυριαρχεί. Ξέρω πως κάποια στιγμή, θα βρεις το δικό σου Εκεί. Ο,τι και αν είναι, όπου και αν είναι το Εκεί σου, όποιος και αν είναι, θυμήσου να αφεθείς όταν έρθει η στιγμή. Μην σκέφτεσαι τόσο πολύ τις αποφάσεις της ζωής που έρχονται στον δρόμο σου. Μερικές φορές θα πρέπει να χαλαρώσεις, να κάτσεις να απολαύσεις τα απλά και λυτά. Και καπου εκεί θα σε περιμένει και το Εκεί σου. Πρόσεξε όμως! Δεν θα σε περιμένει για πολύ. Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ! Ίσως να χάσεις μια ευκαιρία που μόλις περάσουν τα χρόνια, μετανιώσεις που δεν πήρες. Που δεν τόλμησες. Ακόμα και αν για να φτάσεις σε αυτό το Εκεί θα πρέπει να περάσεις από δεινά και αγώνες ψυχής. Να θυμάσαι όταν έρθει ομως η κατάλληλη στιγμη να αφεθεις».
«Για όλα τα Εκεί που επρόκειτο να έρθουν στην ζωή»