#Paboritong inumin

[tomhansengolagat]

Sana naaamoy mo pa rin ako kapag may nakasabay na kapwa komyuter sa siksikang jeep na suot ang parehong pabango na lagi kong gamit o sa usok ng Marlboro black na lagi nating binibili.

Sana naririnig mo pa rin ang tawa ko kapag may napadaang memes sa Facebook na alam mong magugustuhan ko o ang boses ko kapag nabasa mo na ito.

Sana nararamdaman mo pa rin ang labi ko sa lip balm na iniwan ko sa iyo bago umuwi o ang gaspang ng palad ko sa tuwing pinagdadampi mo ang palad kapag iidlip.

Sana nakikita mo pa rin ako tuwing humaharap ka sa salamin o kaya ay tuwing mag-isa ka sa lawak ng iyong kama tuwing malungkot ka at pakiramdam mo ay walang makakaintindi sa lalim ng bawat paghinga.

Sana makilala pa rin ng iyong panlasa ang paboritong adobo na niluto natin nang magkasama noong kaarawan ko o sa pait ng kape na hindi naman natin naubos at natapos inumin.

Sana tuwing maaalala mo ako. Walang sama ng loob, galit o lungkot. Walang kirot. Walang panghihinayang. Walang pagsisisi. Kahit alam kong imposible.

Sana tuwing sasagi ako sa isip mo, laging may ngiti sa mga labi mo.

Kagaya ng mga pinagsaluhang tawa. Kagaya tuwing tinatapos mo ang mga sasabihin ko. Kagaya tuwing may mga pangungusap na sabay nating nasasabi nang hindi sinasadya.

Kagaya ng ngiti na pinabaon mo nang magkahiwalay tayo sa daan pauwi, nang magkasama rin nating mapagpasyahang umuwi na. At hindi na bumalik. Mapait. Pero may ngiti. May gaan sa dibdib. Na kahit papaano, nagawa natin ang lahat ng mga pinangarap nating gawin, sa isa't isa, nang magkasama.

Makasarili man pakinggan, sana sa susunod na may makausap, makilala o magmamahal ka, hindi ako mabaon sa iyong limot.

Dahil sa akin, lagi't laging nariyan ka. Lagi't lagi kitang maaalala sa lahat ng bagay. Hindi ka mawawala sa aking sistema.

[funbcanna]

Pagtuklas sa Filipino Leisure: Mula sa Mga Retreat sa Beach hanggang sa mga Pista ng Kultura

Sa makulay na larawan ng kulturang Pilipino, may malaking bahagi ang ginagampanan ang mga aktibidad sa oras ng pagpapahinga sa pagpapalapit ng identidad ng bansa. Mula sa mga walang bahid na mga beach ng Palawan hanggang sa makukulay na pagdiriwang ng Sinulog, mayroong ang mga Pilipino ng iba't ibang uri ng mga libangan na nagpapakita ng kanilang mayaman na kasaysayan at sigla sa buhay. Samahan natin ang paglalakbay sa iba't ibang aspeto ng Filipino leisure, pagsusuri sa lahat mula sa tahimik na mga retreat sa beach hanggang sa nakaaaliw na mga pista ng kultura.

Retreats sa Beach

Ang Pilipinas ay mayroong ilang sa pinakamagandang mga beach sa buong mundo, na nagdudulot ng pagdalaw ng mga turista mula sa malayo at malapit sa kanilang walang bahid na mga baybayin. Mula sa puting buhangin ng Boracay hanggang sa mga lihim na kweba ng Batanes, mayroong beach para sa bawat uri ng manlalakbay.

May malalim na ugnayan ang mga Pilipino sa dagat, at ang paggugol ng mga mahabang araw sa paghiga sa tabi ng dalampasigan o sa pag-indulge sa water sports ay isang minamahal na libangan. Kung ito man ay pag-snorke ng kasama ang mga makulay na mga coral reef, pag-ikot sa mga nakatagong ginto, o simpleng pagbabad sa araw habang may hawak na malamig na inumin, ang mga retreat sa beach ay nag-aalok ng perpektong pag-alis mula sa gulo at ingay ng buhay sa siyudad.

Mga Pista ng Kultura

Kilala ang mga Pilipino sa kanilang pagmamahal sa mga piyesta, at sa buong taon, ang mga komunidad sa buong bansa ay nabubuhay sa mga makulay na pagdiriwang. Mula sa Ati-Atihan Festival sa Aklan hanggang sa Kadayawan Festival sa Davao, bawat pista ay isang makulay na pagpapakita ng lokal na kultura, tradisyon, at kasaysayan.

Sa pagsasayaw sa ritmo ng mga tambol, may mga nakadisenyo ng mga kostyum, ang mga lokal at mga bisita ay kasama sa mga parada sa kalye, mga handaan, at mga relihiyosong ritwal na nagbibigay pugay sa mga sinaunang gawi. Ang mga pista na ito ay hindi lamang pinagmumulan ng kasiyahan at kasiyahan kundi naglilingkod din bilang patunay sa pagtibay at pagkakaisa ng mga Pilipino.

Mga Kasayahan sa Panlasa

Hindi magiging kumpleto ang pagsusuri sa Filipino leisure nang hindi binabanggit ang masiglang culinary scene ng bansa. Ang kusinang Pilipino ay isang masayang pagsasama ng mga lasa na naapektuhan ng mga tradisyon sa Malay, Tsino, Espanyol, at Amerikano na kultura.

Mula sa maasim na adobo hanggang sa matamis na halo-halo, bawat pagkain ay nagkukuwento at nagpapakita ng mayamang kultural na larawan ng Pilipinas. Kung ito man ay pag-indulge sa mga paboritong street food sa maingay na mga night market o pagpapasarap sa masustansyang mga pagkain kasama ang pamilya at mga kaibigan, ang pagkain ay isang integral na bahagi ng Filipino leisure at isang pagdiriwang ng kultura ng bansa sa pagkain.

Modernong Escape

Sa mga nakaraang taon, ang modernong libangan ay nagkaroon ng popularidad sa mga Pilipino, nagbibigay ng mga bagong landas para sa pagpapahinga at aliw. Isa sa mga ganitong trend ay ang pag-usbong ng online casinos, na nag-aalok ng isang convenient at accessible na paraan upang mag-enjoy ng iba't ibang uri ng mga laro sa casino mula sa kaginhawaan ng tahanan.

Sa mga plataporma ng 8K8 casino, ang mga Pilipino ay maaaring maranasan ang sigla ng tradisyonal na mga laro sa casino tulad ng slots, poker, at roulette, nang hindi kailangang maglakbay sa isang pisikal na casino. Sa mga user-friendly na interface, secure na mga pagpipilian sa pagbabayad, at nakakaganyak na mga bonus, ang online casinos ay naging isang popular na pagpipilian para sa mga naghahanap ng pahinga at nagnanais subukin ang kanilang swerte sa virtual na mundo.

Sa pagtatapos, ang Filipino leisure ay isang masiglang tapestry na binubuo ng maraming mga karanasan, mula sa tahimik na mga retreat sa beach hanggang sa masiglang mga pista ng kultura at modernong mga escape. Anuman ang mga tradisyon o mga bagong trend, nakakatagpo ng kasiyahan ang mga Pilipino sa mga libangang nagpapakita ng kanilang mayamang kasaysayan at sigla sa buhay.

[ralphlourence]

Ang aking paburitong inumin. Ito ang pinaka paboritong kung inumin, isa rin ito sa mga nagpapatangal ng aking pagod at nagpaparelax sakin kapag sa tingin ko na, ang dami kong gagawin na mga bagay. Isa rin ito sa mga nakakapagpasaya sakin kapag malungkot ako, minsan pinapadalhan ako ng ate ko nito pag alam niyang pagod ako at malungkot. Kahit napakamahal ng inuming ito masaya naman ako pag ini-inum ko ito😂.

[12-3-group1]

Ang Ligayang Dulot ng Disney ni Jyle Sarmiento

Ang Tokyo DisneySea sa Japan ay isa sa aking paboritong lugar. Kung mapapansin niyo kung bakit hindi “Disneyland” ang tawag ay kundi dahil ang Disney sa Japan ay dalawa at ito ay ang Disneyland at DisneySea. Ang pinagkaiba ng dalawang ito ay sa Disneyland puro pang bata ang mga puwedeng masakyan samantalang sa DisneySea naman ay puro pang matatanda ang mga puwedeng masakyan dahil sa mga pagkatindi ng mga ito. Ang DisneySea ay ginawa dahil sa inspirasyon nila sa mga alamat at alamat ng dagat, ito rin ay binubuo ng pitong may temang port of call: Mediterranean Harbor, Mysterious Island, Mermaid Lagoon, Arabian Coast, Lost River Delta, Port Discovery and American Waterfront.

Kung mapapansin niyo sa pangatlong litrato sa itaas makikita niyo ang hotel ng Disney habang ako ay nakasakay sa tren na papuntang DisneySea. Pero bago natin pagusapan ang mga nasa DisneySea, kung makikita niyo naman ang litrato na nasa kanan sa ibaba makikita niyo ang Cinderella Castle at ito ay ang kastilyo na nasa gitna at ang icon ng Tokyo Disneyland sa Tokyo Disney Resort sa Japan. Balikan nating muli ang DisneySea, isa sa mga pinaka habol ng mga tao at isa na rin ako doon ay ang mga ibat-ibang atraksyon na naka base rin sa mga palabas ng Disney. Hindi ka lang matutuwa kundi ay minsan may mga ibang tao na naluluha pa sa saya dahil na rin siguro sa sinasabi nilang ang Disney ay isa sa “Happiest place on earth.” Hindi naman sila nagkakamali dun dahil totoo naman na masaya sa lugar na ito at lalo na ang karamihan na atraksyon na nandon ay puro childhood ko. Kung mapapansin niyo nga ang mga pumupunta sa Disney ay mas marami pa ang may edad kaysa sa mga bata. Isa pa sa mga habol ng mga tao dito ay ang mga pagkain. Kung ang bawat atraksyon ay naka base sa mga bawat palabas ng Disney, ang pagkain din sa bawat atraksyon ng mga ito ay naka base rin minsan sa palabas na ‘yon. Masasabi ko na mahirap mag diyeta sa Disney lalo na’t hindi mo matitiis ang mga pagkain dito dahil sa kanilang mga itsura, amoy at lasa. Mungkahi ko rin na dapat laging may bitbit na pagkain at inumin para hindi mainip sa napakahabang pila o di kaya kumuha na lang ng mga litrato ng magagandang tanawin sa Disney o litrato na kasama ang inyong mga kaibigan at kung sino pa man ang kasama niyo. Isa rin sa aking masasabi ay kulang ang isang araw na pag bisita rito. Isa na rin sa mga dahilan ang mahabang pila sa mga atraksyon, pag kain, panonood sa mga parade at iba pa. Masasabi ko na kahit saan mang Disney ay hindi ako magsasawang puntahan kahit paulit-ulit dahil tuwing napunta ako dito ay hindi talaga nagbabago ang aking kasiyahan.

[blbs-srdo]

Paboritong lugar. Paboritomg inumin.

Longos, Malabon. Pinakamaraming covid din dito sa amin 😂

[filipinoizukuu]

Kakainin ko lahat ng mani mo na paborito and inumin ko lahat ng paboritong mo panulak

HSBFUAHDBS BAKIT

[mabuhaytravel]

Mga Inaabangang Food Festival Sa Pilipinas

Hindi lamang minamahal ang Pilipinas sa pagkakaroon ng mga magagandang beach at kamangha-manghang mga tanawin kundi pati na rin sa pagkakaroon ng mga natatanging food festivals na ipinagdiriwang nang taonan.

Narito ang ilan sa mga food festivals sa bansa na inaabangan ng lokal at mga turista.

Longganisa Festival

Saan: Vigan, Ilocos Sur

Kailan: Enero

Nag-aalok ang Vigan ng kanilang sariling natatanging food festival, at unique na longganisa. Ang Vigan longganisa ay isang lokal na sausage na nailalarawan sa natatanging kumbinasyon ng maanghang na karne, suka, at maraming bawang. Ito ay taunang selebrasyon mula Enero 16-27.

Ang food festival na ito ay karaniwang ipinagdiriwang sa ika-22 ng Enero upang magkatugma sa anibersaryo ng pagdedeklara ng bayan ng Vigan sa Enero 22, 2001. At bawat taon ay isang palabas ng mga kumpetisyon sa sayaw mula sa mga paaralan, makulay na mga costume, live music, maluhong parada at syempre ang specialty sa Vigan,their very own version of longganisa.

Ang lungsod ng Vigan ay umakit ng libu-libong lokal at internasyonal na mga bisita upang sumali sa taunang pagdiriwang ng lungsod. Sa pamamagitan ng isang malawak na hanay ng mga restawran, chef at iba pang mga mahilig sa pagpapakita ng kanilang sariling mga recipe para sa sariling sausage ng Vigan sa mga cook-fests at mga fairs sa kalye, ang festival ay naglalayong makilala ang pagkakaiba ng longganisa at merkado ang mga ito nang mas malawak at ligtas.

Suman Festival

Saan: Baler, Aurora

Kailan: Pebrero

Ang Suman ay isang malagkit na rice cake na maaaring magpa-wow sa iyo sa masarap na lasa nito. Para sa karamihan, inihahain ito na nakabalot sa dahon ng saging. Ito ay isang standout na meryenda sa Pilipinas, regular na ihinahanda sa talahanayan ng Pasko, at iba’t ibang pagdiriwang at pambihirang mga kaganapan.

Ang mga naninirahan sa Aurora Province ay nag-aalok ng isang matamis na pagdiriwang. Tuwing Pebrero, ang mga indibidwal ng Baler ay nakaugaliang alalahanin ang Saint Isidore. Ikinakabit nila ang kanilang mga suman sa isang maliit na kawayan at inihahagis ito mula sa mga bintana habang ang prusisyon ay dumadaan. Isinasagawa ang food festival, Suman Festival, na ito kasabay ang Aurora Day – iyon ay isang perpektong pamamaraan upang bigyang galang ang Lady Aurora Quezon habang nilalasap ang kanilang matamis na kakanin. Karaniwan, ang isang parada ay nagtatampok ng mga detalyadong floats, exhibits, fairs, at kahit na mga kumpetisyon. Makakakita ka ng mga bahay na pinalamutian ng malagkit na rice cake sa oras na ito. Ang Antipolo ay mayroon ding katulad na kaganapan tuwing buwan ng Mayo.

Kesong Puti Festival

Saan: Sta. Cruz, Laguna

Kailan: Mayo

Ito ay isang food festival na itinatampok ang isang paboritong palaman sa pandesal, ang kesong puti na gawa sa gatas ng kalabaw. Ito ang pangunahing produkto ng kalakalan ng Sta. Cruz sa Laguna. Ang pagdiriwang ay karaniwang tumatagal ng anim na araw, kaya maraming mga kaganapan at aktibidad, kabilang ang mga nakakatuwang race at kesong puti cook offs upang ipakita ang maraming mga paraan na maaari mong gamitin ang kesong puti sa iyong pagluluto.

Ang Kesong Puti ay isang sariwang malambot na puting keso na gawa sa gatas ng Philippine water buffalo o carabao. Karaniwan, ito ay nakabalot sa berdeng dahon ng saging upang masimulan ang proseso ng pagbuburo. Ang industriya ng keso ay isa sa mga pangunahing mapagkukunan ng kita sa Sta. Cruz, Laguna.

Manggahan Festival

Saan: Guimaras, Western Visayas

Kailan: Mayo

Isang food festival na tampok ang isang masarap at masustansyang prutas, ang manga! Sikat ang Pilipinas sa ating mga matamis na mangga. Ang lalawigan na 15 minutos ang layo sa pamamagitan ng bangka mula sa Iloilo ay kilalang pinanggagalingan ng mga pinakamatatamis na manga sa bansa. Ang buwanang pagdiriwang ay nangyayari sa Mayo na may kasamang mga cultural shows, eat-all-you-can mangoes, trade fair at iba pang mga aktibidad na kinalalahokan ng mga mamamayan.

Ang Zambales ay may kaparehas ding food festival na itinatampok ang mangga. Ito ay tinatawag nilang Dinamulag festival  na isinasagawa tuwing buwan Abril.

Festival ng Lanzones

Saan: Camiguin, Hilagang Mindanao

Kailan: Oktubre

Ipinagdiriwang ng food festival na ito ang masaganang ani ng isa sa pangunahing ani ng isla, ang mga lanzones. Ito ay apat na araw ng pagdiriwang. Ang mga mananayaw ay sinasamahan ng mga Diwata, na pinaniniwalaang nagbibigay ng matamis na lasa ng lanzones.

Balut Festival

Saan: Pateros, Taguig

Kailan: Abril

Ang food festival na ito ay isa sa mga pinakatanyag na Pilipinong delicacy na kilala sa buong mundo. At maaari mong matikman ang ilan sa mga pinakamahusay na luto sa Pateros, kung saan mayroon silang isang food festival na tinatawag na Balut sa Puti festival upang ipagdiwang ito. May mga paligsahan sa pagluluto sa pagitan ng mga nangungunang chef ng mga barangay, isang paligsahan sa pagkain ng balut, at mga pagtatanghal ng mga mag-aaral. Minsan ang pagdiriwang na ito ay isinasagawa sa buwan ng  Marso.

Ang Balut ay isang pangkaraniwang ulam sa Asya kung saan ang embryo ng isang pato ay pinakuluan para sa 15-20 minuto bago kainin sa loob ng shell. Ang meryenda ay mayaman sa protina at samakatuwid ay itinuturing na isang malusog na meryenda. Ang meryenda sa Pilipinas at sa buong Asya ay ibinebenta bilang isang street food.

Ang food festival na ito ay isang highlight ng bayan ng Pateros. Ang pagdiriwang ay nakatulong sa pagpapabuti ng imahe ng bayan at pagtaguyod ng imahe ng industriya. Ang mga bisita at lokal ay nagtitipon sa mga kalye upang makipag-usap nang sama-sama upang mag-enjoy ng inumin, pagkain, at ang highlight ng okasyon, Balut.

Lechon Festival

Saan: Balayan Batangas

Kailan: June 24

Ang Parada ng Lechon ay isang food festival na gingawa sa Balayan Batangas. Ang pagdiriwang ay ginaganap taun-taon sa Hunyo 24 kasabay ng kapistahan ng San Juan (Saint John the Baptist).

Ang Lechon ay isa sa Batangas delicacy, at maging sa iba pang mga lalawigan sa Pilipinas. Ito ang pangunahing ulam na karamihan sa mga Batagueños para sa mga pagdiriwang o fiestas. Ayon sa matandang residente, ang lechon ay ihinahanda na bago pa man dumating ang mga Espanyol sa Pilipinas. Ang ulam ay naging isang simbolo ng tradisyon ng Batangas upang maghatid ng lechon sa panahon ng pagdiriwang.

Paghahanda ng Baboy para sa Parada

Ang baboy ay inilalagay sa isang roasting pit. Ang baboy ay inihurnong, hanggang maging crispy ang balat nito, ginagawa ito nang hindi bababa sa 5 oras.

Kapag handa na ang mga lechon, dinala sila sa simbahan ng Immaculate Conception. Habang nasa parada ang mga bystander ay nagwiwisik ng tubig sa mga kalahok. Ang mga bystander ay libre upang kumuha ng isang piraso ng lechon habang nasa parada. Ginagawa nitong kapana-panabik at pambihira ang okasyon.

Nais mo bang matikman mga masasarap na pagkaing ito. Lipad na sa Pilipinas! Tawag sa No. 1 travel agency, ang Mabuhay Travel! Makipag ugnayan sa aming mga friendly at well experienced travel consultants para sa mga cheap fares ninyo.

Read More:- https://blog.mabuhaytravel.uk/2020/05/08/mga-inaabangang-food-festival-sa-pilipinas/

This Article, Information & Images Source (copyright) :- https://blog.mabuhaytravel.uk

[mrjohndmastermind-blog]

WALANG PAMAGAT ni Mr. John

Dumating ka na ba sa punto ng buhay mo’ng tila lahat nalang ay walang pagasa? Naranasan mo na bang magmaktol ng buong araw na hIndi alam ang dahilan? O ikaw yung taong nakaranas na ng mapapait na problema? Kaibigan, ‘wag ka magalala, di ka nagiisa. Hayaan mong samahan kita sa problema ng buhay, aalalayan kita, magtiwala ka.

Unahin nating puntuhin ang iyong tunay na problema. Isa ka ba ngayon sa taong nakakaramdam ng kapangitan, yung pakiramdam mo’y di ka naging maganda sa paningin ng iba, kung ikaw ito magpatuloy ka... Namulat ang iyong mga mata sa mapanghusgang mundo, kaibigan masanay ka na rito. Sa paghikbi’t unang pag-iyak mo, di kapangitan ang ang sayo’y binansag. Alalahanin ang mga ngiting naibigay mo sa iyong ina, na sa likod ng masakit na pag-ere ay minahal ka. Oo’t karamihan na ngayo’y nagbabase sa itsura, ngunit ‘wag mawalan ng pag-asa,’di lahat ay gaya nila. Kaibigan, narito ako, naniniwala’t nakikita ang ganda mong taglay. Huwag padadaig sa salitang kapangitan, bangit man lagi ng labi nila’y ‘wag kang papatinag. Alalahanin mong sa likod ng mga panghuhusga ay may nagsasabing, tunay kang maganda.

Binabasa mo ba ang mga talatang ito dahil naloko ka na, ay mali, ulitin natin. Binabasa mo ba ang mga talatang ito dahil niloko ka niya? Kung oo, ‘wag ka ng magulumihanan, ikaw ay aking maiintindihan... Gaano man karami ang mga salitang narinig mo sa mga kaibigan at pamilya, pero hindi ba’t umiyak ka parin at nagpakatanga? Dalawang uri lamang ng tao ang naloloko, yun ay ang mga bulag at uto-uto . Alin ka dito kaibigan, ‘wag ka na mahiya! Alin man sa dalawa’y maaring may sagot ka, pero, sana kahit sa pagsagot man lang nito’y nagkamali ka. Karaniwan kasi’y di natin kasalanan, minsan sadyang madaya ang panahon, yung tipong sapat na siya, handa ka na, minahal mo na siya pero sa dulo hindi talaga. Hindi talaga kayo para sa isat-isa. Iiyak mo lang, ngunit matuto kang tumigil at muling bumangon. Dahil sa mundong ibabaw ang marupok ay ang siyang talunan.

Naka earphone o headset ka ba ngayon? Dahil ayaw mong marinig ang ingay ng mundo, o ayaw mo lang marinig ang sigaw ng nanay mo? Di man kita nakikita ngunit alam kung napangiti ka, napangiti ka sa katotohanang masakit pero nakakadismaya. Masakit na palagi nalang tayong napapagalitan, masakit na lagi nalang tayong sinisigawan, at masakit na lagi nalang tayo ang tila mali. Ngunit Nakakadismayang tila nawawalan ka na ng galang, at nakakadismayang wala ka ng pakialam. Kaibigan mo ako, maniwal ka, alam ko ang sakit na nararamdaman mo, ngunit alam ko rin ang sakit ng nararamdaman ng magulang mo. Ayus lang sigurong tayo’y marindi sa ingay ng ating ina, ayus din namang magdamdam tayo sa pangagaral nila. Pero masdan at saliksikin mo naman ang iyong sarili, hindi ba’t pagmamalabis na tila binabastos mo na sila? Magnila’y ka’t husgahan ang mga galaw dahil hindi sa lahat ng pagkakataon tayo ang mali, minsan tayo lang talaga ang may mali.

Masakit bang sugatan ang kamay? Anung lubid ba ang dapat gamitin sa pagbigti? Ako kasi sosyal, inumin ang aking gamit sa pagpapakamatay. Bakit ka nga pala nagtangka, bakit di ka natuluyan, bakit ngayo’y nabubuhay ka pa? Marahil marami ang tanong ngunit iisa lang ang sagot, everything happens for a reason. ‘Di ka na ba masaya kung bakit mo ito nagawa? Wala na ba sayong nagaalala kung bakit gusto mo ng mamayapa? Napakasakit namang isiping, sa dinanami dami ng tao isa ka sa matatawag na walang utang na loob. Pasensya na’t masakit ang aking mga naituran, subalit nasaktan ka man ito talaga ang katotohanan. Binigyan tayo ng buhay di para ating lapastanganin, niluwal ka’t na silayan ang mundo para di maging makasarili. Kung sa tingin mo’y wala ka ng silbi at wala na sayo’y nagmamahal, pwes manhid ka na bulag ka pa! Kaibigan……………...tumigil ka muna’t……... magisip ka!

HOY IKAW! Oo ikaw nga, yung kulang ang baon sa pagpasok sa eskwela, yung hanggang ngayon tuition mo parin ang problema. Minsan sinisi na natin ang lahat, kesyo ang taas ng matrikula, walang trabaho ang ina at ama, at kadalasan pa ngay nadadamay pa ang jowa. Sa pilipinas, ang bansang ating sinilangan, nagmamahal ang lahat mapabigas man o ulam. Nakalakihan na natin ang mga salitang; “anak magaral kang mabuti upang pagdating ng panahon maiangat mo ang ating pamilya sa kahirapan”. Tamang pangangaral, ngunit gaya ng gulong ay butas. Ngayon pa ngalang ay kulang na ang pambaon, pangmatrikula’y inutang na sa kapitbahay pero marami bang umahon? Kaibigan, di man tayong nilikhang perpekto, ngunit tayo ay may angking talino. Nagaaral ka nga’t matataas ang grado, ngunit bakit utak ay parang musikang wala sa tono. Hindi mali ang salitang magaral ng mabuti, ngunit idagdag natin ang salitang mag pursiging mabuti. Marami ng mga taong nakapagtapos ngunit walang trabaho, marami ring mga taong gustong magtrabaho pero di nakapag tapos. Huwag mong isipin ang bente pesos, sengkwenta o isang daang pisong baon mo. Ang isipin ay ang salitang pagasa’t pagtitiwala, na sa likod ng madidilim na problema may liwanag na nakatungaw sa kalangitan na naghahanda lamang para sati’y ibigay. 

Sa huling pagkakataon gusto kung ikaw ang huli kung makausap, oo, ikaw mismo! Anu man ang problema mo ngayon, anuman ang sakit ng nararamdaman mo, at kahit gaano ka man pinagsakluban ng mundo, narito parin ako, magusap tayo. Hindi kita pipiliting magpatuloy kung ayaw mo na, ngunit kung may tiwala ka ay heto na. Ilagay sa tenga ang earphone na dala, patugtugin ang mga paboritong kanta, isa…dalawa...tatlo...apat...at lima.  Unang hakbang at bigkas ng salita, mga kuro-kurong sa isip nagmula. Malungkot ka man o masaya, sa likod nito’y meron paring mga problema. Nasaktan, Pinaasa, Iniwan, nagaaway na magulang, nawalan ng mahal sa buhay, kulang ng parte ng katawan, may sakit, naguguluhan, nagahasa, butas ang bulsa at kulang sa pagasa? Di ko man nabangit ang problemang meron ka, nais kung ipaalala sayo kung anu ka talaga. Na sa likod ng problema ikaw parin ang pagasa. Naalala mo ba yung panahong napangiti mo ang magulang mo sa unang pagyapak mo, naalala mo ba yung pagpalakpak nila nung natutunan mo na ang una mong salita? Naalala mo pa ba nung pagpasok mo sa eskwelahan, na may kaba at sa una’y umaayaw ka pa? Naalala mo rin ba ang mga kaibigan mong tumawa’t humalakhak dahil sayo? Marahil minsan nagkibit balikat ka nalang. Di mo na ba naaalala yung mga panahong nagkatitigan kayo ng crush mo? Di mo na ba naaalala yung mga salitang “SALAMAT” para sa mga simpleng tulong na naibigay mo? At di mo na rin ba naaalala yung oras na napaiyak ka na kaka-halakhak, hanggang sa sumakit narin ang tiyan mo? Ilan lang yan sa mga bagay na gusto kung ipaalala sayo, mga bagay na simple man pero naging bahagi ng tinatawag mong magulong mundo.

Ang buhay ay gaya ng papel na parang blangko, tayo ang mismong magsusulat at bubuo ng sarili nating kwento. Ang akday may titulong “WALANG PAMAGAT”,  dahil ang sanaysay na ito ay nagpapaalala at laging magpapaalala sayo, na kahit pakiramdam mo’y wala kang kwentang tao ay may pamagat ka’t dala ang sariling kwento.

 Panahon na, halika’t isulat at tahakin ang sarili mong tadhana!

 MAGPAPATULOY?    SUSUKO?

 LILINGON?    TATANAW?

 NGAYON NA?   BUKAS PA?

 NOTE: Sana magustuhan niyo po.

[densar]

Sulit nga ba sa Whiterock Beach Hotel, Waterpark sa Subic?

Iba ang may-ari ng litrato. Makikita nag orihinal na litrato mula sa https://www.chiangdao.com/hotels4/asiahotels/philippineshotels/subiczambaleshotels/whiterockwaterparkandbeachhotel.htm

Hindi kumpleto ang pagbabakasyon ninyo sa Subic kung hindi niyo pa napupuntahan ang Whiterock Beach Hotel and Waterpark Resort. Tulad ng pangalan nito, ito ay isang beach hotel and waterpark resort na makikita sa Purok 3 Matain, Subic, Zambales 2209, Philippines. Isa ito sa mga resort na paboritong puntahan ng aking pamilya. Bago pa magkapandemya, madalas kaming magbakasyon sa Whiterock tuwing tag-init dahil maraming maaaring gawin doon. Ang pagbabakasyon sa Whiterock ay isang magandang paraan upang makapag-bonding ka sa iyong pamilya at mga kaibigan.

KWARTO

Marami silang inaalok na mga kwarto para sa kanilang mga customer. May 221 na kwarto ang bumubuo sa kanilang hotel. Mayroon silang Deluxe rooms na matatagpuan sa mismong building ng hotel nila. Ang Poolside rooms naman ay matatagpuan sa isa pang building na katapat ng Wavepool II (Giant). May inaalok din silang mga beachside rooms tulad ng Beachside bungalow North, Beachside Bungalow South, Beachside Suite, Beachside Deluxe. Bukod doon, may Beachside Villas din sila at mga condo unit.

Sa daming beses na naming nagpunta roon, marami na rin kaming kwarto natuluyan. Isa sa mga kwartong natuluyan namin ay ang Poolside Ground. Maayos at malinis ang kwarto. Mayroon telebisiyong may cable na makakapagaliw sa inyo kapag ayaw niyong lumabas ng kwarto. Bukod doon, mayroon ding mini refrigerator na may lamang mga inumin, air conditioner, at dalawang king size na kama. Sa dami naming natuluyang kwarto, ang paborito naming tuluyan ay ang Beachside Bungalow South. Tulad ng ibang kwarto, mayroon din itong malaking telebisyon na may cable, dalawang king size bed, mini refrigerator, air conditioner, at malaking kabinet na may safe sa loob. Napakaganda ng disenyo ng kwartong iyon, at mararamdaman mo talagang nais ka nilang maging komportable sa loob.

           Palaging malinis at kumpleto ang kanilang mga CR. Mayroon nakahandang malinis na tuwalya at gamit pang-ligo. Maagap din ang kanilang generator. Noong minsan ako’y naliligo sa CR, nawalan sila ng kuryente. Ngunit pagkatapos ng ilang minuto ay nakaayos na kaagad iyon.  

Ang litratong ito ay pag-aari ng iba. Maaari itong makita sa https://r.search.yahoo.com/_ylt=Awr9FqzAlRBihAsAUwajzbkF;_ylu=c2VjA2ZwLWF0dHJpYgRzbGsDcnVybA--/RV=2/RE=1645282880/RO=11/RU=https%3a%2f%2fwww.agoda.com%2fwhite-rock-waterpark-and-beach-hotel%2fhotel%2fsubic-zambales-ph.html/RK=2/RS=3GQLeJNmt8dzVOdy9AChp0WmqHo-

PAGKAIN AT INUMIN

Nag-aalok ang Whiterock Beach Hotel and Waterpark Resort ng dalawang restawran, na pinangalanang Beachpoint Restaurant at Sunset Restaurant. Napakaganda ng tanawin. Habang kumakain, makikita ng mga kustomer ang karagatan at kabundukan ng Subic. Tulad ng pangalan, matatagpuan ang Beachpoint Restaurant malapit sa dagat. Masarap kumain dito sa umaga dahil malamig ang simoy ng hangin. Mayroon silang barbecue, grill, at buffet-style na pagkain sa restaurant na ito. Sa kabilang banda, nag-aalok naman ang Sunset Café ng buffet breakfast at pati na rin ng mga a la carte dish. Mayroon din silang mga bundle na kapag inavail ninyo ay libre na ang buffet breakfast. Napakasarap ng kanilang pagkain kaya naman sulit na sulit ang iyong binabayaran. Bukod doon mayroon pa silang Sunset Bistro, Ice cream stand, Hotdog stand, Lechon stall, at Infinity Bar. Hindi na namin nasubukan pa ang ibang kainan dahil mas inuna na namin ang mga aktibidad sa resort.

ATRAKSIYON

Ano pa nga ba ang una mong gagawing sa isang beach resort at waterpark kung hindi lumangoy. Ang Whiterock ay mayroong 15 na swimming pool. Mayroon silang dalawang wavepool, isang kiddie pool, grand pool, infinity pool, plunge pool, big bowl water slide, ocean waterpark, at iba pa. Kung hindi mo nais makilangoy at gusto mo lang magbabad, mayroon silang 40 na whirpool na nagkalat sa buong waterpark. Hindi sa lahat ng oras nakasindi ang whirpool, tulad noong naabutan namin. Kinausap lang ng aking ama ang staff kaya sinindihan nila ito.

Hindi kumpleto ang iyong pagbabakasyon kapag hindi mo nasubukan ang mga aktibidad na mayroon sa Whiterock, tulad na lamang ng kayaking, banana boat, canoeing, jetski, at surfing. Sa aming pangalawang araw sa whiterock, sinubukan namin ang kayak. Unang beses namin itong ginawa, Mabuti na lang at mabait ang staff nila. Tinulungan nila kami ng aking pamilya kung paano ito gamitin. Maaari ring magbasketball, volleyball, zipline, wall climbing, rappelling, at bowling ang mga nagbabakasyon dahil mayroon silang mga lugar para rito.

Ang litrato ay galing sa https://www.whiterock.com.ph/family-fun-cente

PASILIDAD

           Para sa mga gustong tumakas mula sa polusyon at stress sa paligid, mayroon silang mga pasilidad para roon. Isa na roon ang hardin. Malawak ang kanilang hardin, at maramin kang makikitang klase ng halaman. Talaga nga namang masarap at nakagiginhawang tignan ang kanilang hardin. Mayroon din silang picnic area para sa may nais magpicnic kasama ang kanilang pamilya o kaibigan. Sila ay nag-aalok din ng teambuilding sa kanilang teambuilding ground. Ito ay aming nadaanan noong kami ay mag-aagahan.  Ang kanilang teambuilding ground ay sadyang isang malawak na lupain na may nakatanim na damo. Hindi pa roon nagtatapos ang kanilang mga pasilidad, mayroon din silang spa at gym para sa mga gustong magrelaks at mag-ehersisyo. Bukod doon, mayroon din silang lugar para sa may mga pagdiriwang o kaganapan na gagawin, tulad ng Sunset Function Room, Pinatubo Grand Ballroom, Subik View Room, Seaside Event Center, at Pistahan Pavillion.

Ang litratong ito ay galing sa https://www.whiterock.com.ph/facilities

SERVICES

Nagbibigay ang Whiterock Beach Hotel and Waterpark Resort ng mahusay na serbisyo sa kanilang mga kustomer. Bukas ang kanilang front desk nang 24 oras bawat araw at handa silang tumulong kapag nagkaroon ng problema. Tulad na lang noong naiwan namin ang susi para sa aming kwarto, agad-agad silang tumulong upang buksan iyon. Nag-aalok din sila ng mga concierge at tour service, na nakakatulong sa mga bisita na unang beses pa lang nakapupunta roon. Mayroon silang mga laundry facility para sa mga customer na nagpaplanong manatili ngunit walang dalang pamalit na damit o kulang ang dala. Ang mga customer na gustong gumugol ng mahabang oras sa lobby o mahilig magbasa ng mga pahayagan ay maaaring gawin ito nang libre dahil mayroon silang nakahandang mga diyaryo at magasin.

PETS

Isa ang Whiterock Beach Hotel and Waterpark Resort sa mga lugar na maaaring magbakasyon kasama ang kanilang mga alagang hayop. Tumatanggap sila ng mga kustomer kasama ang kanilang mga alagang hayop. P500.00 ang kanilang hinihinging bayad kada alaga na iyong dadalhin kada araw. Ang P500.00 ay may kasama ng dog/cat bed, food and water bowls at disposable poop bags. Tinatanggap nila ang mga alagang hayop na 30 lbs o mas mababa, ganap na sinanay, at naaangkop na pinigilan. Ipinagbabawal nila ang mga alagang hindi pa bakunado para sa kaligtasan ng nakakarami. Noong kami ay nagpunta roon, mangilan-ngilan din ang makikitang mga alagang hayop na nilalakad ng kanilang amo sa hardin. Hindi na namin nasubukang magdala ng alaga rito dahil wala kaming oras para maalagaan sila.

 KONKLUSYON

Ang mga kustomer na mananatili sa Whiterock Beach Hotel ay mayroong malaking tsansa na magkaroon ng magandang karanasan. Mababait at matulungin ang kanilang mga tauhan. Sila ay maaasahan tuwing nagkakaroon ng problema. Maganda at malinis rin ang buong kapaligiran na para bang takot ang mga tauhan na madumihan ang lugar. Malinis at masarap din ang kanilang inihahain na pagkain. Higit sa lahat, talagang sulit ang iyong ibabayad dahil hindi ka mababagot doon.

Sources:

https://www.whiterock.com.ph/restaurants

https://www.whiterock.com.ph/faq

[februarytwo]

Sampung Segundo

Bigyan mo ako ng sampung segundo, Sampung segundo para sabihin sa iyo ang natatagong damdamin, Damdaming pilit na kumakatok sa aking bibig at gustong kumawala papunta saiyong piling. Sa utak ay kabisado ang pagkasunod sunod ng bawat salita, Na maaring tumutugma sa bawat kataga Na nagpapahiwatig ng pagkabighani sa iyo

Sampung segundo lang naman talaga ang kailangan ko, Pero parang aabutin ako ng siyam siyam sa sobrang kaba, Na sa sampung segundong ito ay muli akong paglalaruan ng tadhana, Kinabukasan ay pinapaubaya na lamang kay Bathala, Dahil hindi ko alam kung saan ba talaga ako babagsak mula sa aking pagkalaglag, Sa iyo

Isang bangin na pinili kong talunin kahit hindi alam kung anong naghihintay sa ilalim, Alam kong sa mundo ay walang sigurado, Pero sa buhay ko ay wala nang kasing sigurado ang pagpili ko sayo, Ang pagpili kong sumugal, Pinili ka at araw at ulap ang saksi, Pipiliin ka mula sa pagsikat sa umaga hanggang sa paglubog sa gabi, At sa kanyang pagsikat muli ay walang nagbago, Daliri ko'y sayo parin nakaturo, Dahil alam kong ang puso ko ngayo'y sa iyo nakatahan, Tumitibok para lamang sa iyo kahit sa akin nakapangalan.

Ako sana'y iyong patawarin, hindi ko hiningi ang sampung segundo para ito'y sayangin. Gusto ko lang naman na sa sampung segundo na to maramdaman mo ang gustong isigaw ng nakatikom na damdamin. Pero ayoko rin naman na ika'y biglain kaya hayaan mong dahan dahanin ko sayo,

Kinikiliting kalamnan at umiinit na paligid, Paghinga ay naghihikahos at ang oras ay parang tumigil,

Ika'y parang isang awit na may matamis na tono, Natural ang kumpas ng katawan sa tuwinang ika'y maririnig sa mikropono Memoryado kung kelan ang boses ay tataas o bababa, Dahil ikaw ang aking paboritong kanta na kahit kailan ay alam kong hindi ako magsasawa

Ika'y parang isang sayaw na naaayon sa aking panglasa, Hindi susukuan kahit mga paa'y magkabuhol buhol na Alam kong sa dulo ay sulit lahat ng paghihirap sa iyo, Dahil ikaw ang paborito kong sayaw na kahit di perpekto ay sasayawin ko parin sa abot ng makakaya ko

Ikaw ay parang isang mahabang paglalakbay na hindi ko alam kung anong nasa dulo, Walang dalang kahit ano kundi determinasyon lang at paniniwala sa puso, Abutin man ng umaga o gabi lahat ay handang pagdaanan, At kung sa dulo man ay walang naghihintay, Ayos lang Dahil alam kong ginawa ko ang lahat para sa iyo at ni isa wala akong pinagsisisihan.

Ikaw ay parang isang aklat na hilig kong buklatin sa gabi, Hindi hahayaang matapos ang araw na ika'y hindi katabi, Kahit pa ilang beses na kitang nabasa ay wala paring pagbabago sa saya na iyong ipinadarama Dahil ikaw ang paborito kong libro na kahit kabisado na ang mga parirala ay pipiliin ko paring yakapin sa gitna ng gabing tahimik.

Ikaw ay parang kape na nagbibigay ng init sa lamig na hatid ng hamog ng umaakyat na araw, Isang inuming nakakapagpatanggal ng pagod sa aking mga mata, Ikaw ang dahilan at sagot sa aking pagbangon sa bawat umaga, Ikaw ang nagbibigay lakas sa tuwinang gusto ko nang sumuko Dahil ikaw ang paborito kong inumin na nagliligtas saakin mula sa kalungkutan

Marami pang mahahalagang bagay sa buhay ko ang maihahambing sa iyo, Pero kulang ata ang sampung segundo para ipahayag ang lahat ng iyon,

Kaya ganito nalang,

Hi hingiin ko parin ang sampung segundo, Pangako sampung segundo lang kahit orasan mo pa ako, Isang linya lang sapat na siguro yon para maiparamdam sayo,

Ito na, ito na talaga,

Ikaw,

Oo ikaw na nagbabasa,

Sampung segundo, Sampung segundo ang nanakawin ko pero papalitan ko ng panghabang buhay na pag aalaga at pagpaparamdam ng kahalagahang nararapat para sayo

Bakit?

Kasi iniibig kita mula ngayon At Iibigin parin kita hanggang sa dulo ng panahon.

[feliceperez]

Thought 20: Takbo, Bilis, Takbo!

This was a short story I wrote for my Filipino 103 class back in college. I stumbled upon this during my dig in my old files and I ought to share this with you. For the purpose of posting, I have made revisions on this.

“Papasok na ako, Dad!”, sigaw ng isang kolehiyala sa kanyang ama na nagbibihis sa kabilang kwarto para pumasok sa trabaho. Nagmamadali siyang umalis ng condo unit dahil mahuhuli na siya sa kanyang klase na nakatakdang magsimula alas-nuwebe ng umaga. Sumagot naman nang kanyang ama na natatawa, “Sige Elise, bilisan mo ang takbo at mag-ingat ka.” Pagkababa at pagkalabas ng dalaga sa gusali, dali-dali niyang nilakad ang maingay at mataong kalsada na napapalibutan ng mga gusali upang hindi mabilang sa mga lumiban para sa kanyang unang klase.

Ganyan ang araw-araw na gawain ni Elise bago pumasok sa pamantasan. Gigising, maliligo, at magbibihis ng kanyang karaniwang pantalon, t-shirt, at puting sapatos. Tanging suklay at pantali sa buhok lamang ang gamit ng dalaga sa pag-aayos sa sarili dahil hindi naman niya ugaling maglagay ng kolorete sa mukha. Mas gusto niya ang natural na kulay at ayos: hindi masyadong maputi, ngunit hindi rin masyadong kayumanggi; mahaba ang buhok na nakalugay o naka-pugong. Para sa dalaga, sapat na sa kanya ang kanyang ayos dahil siya ay papasok lamang sa pamantasan at hindi naman nagpunta doon upang magpaganda. Sa pamantasan, madalas siyang mapagkamalang Haponesa dahil sa kanyang mga bilugan ngunit may pagka-singkit pa ring mga mata, matangos na ilong at bilugang mukha. Payat at hindi katangkaran din ang dalaga, kaya marami-rami din ang humahanga sa pisikal na anyo nito. 

Kadalasan, gabi na nakakauwi ang dalaga mula sa maghapong araw ng klase. Madalas siya ang nauuna sa kanyang ama na makarating sa bahay dahil parati siya ang huling umaalis ng opisina.  Pagdating nang kanyang ama, mapaaga man o mapa-lalim ang gabi ang kanyang uwi, ay tahimik silang maghahapunan dahil gusto ng kanyang ama na maaga siya makatulog para sa kanyang klase kinabukasan. Gustuhin man niyang kwentuhan ang kanyang ama nang mga nangyari sa kanya sa araw na iyon, hindi niya iyon magawa sapagkat mas gusto ng kanyang ama na makapagpahinga sila ng maaga kaysa magkwentuhan nang kung anu-anong bagay.

Isang araw, habang si Elise ay nasa kasagsagan ng pagsusuri sa isang kasong ginamit na halimbawa nang kanyang guro, naramdaman niyang nag-vibrate ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. Lumabas siya ng silid upang tugonan ang tawag, at nakita niya ang pangalan ng kanyang ama. Nagtatakang sinagot ni Elise ang tawag dahil hindi naman siya tinatawagan ng ama pwera kung may kailangan. Sa pagsagot ng dalaga, nagulat siya dahil iba ang tinig na nasa kabilang linya. Binalita nang boses na iyon na ang kanyang ama ay isinugod sa ospital dahil hinimatay siya habang naglalaro ng bowling kasama ang mga ka-opisina. Nakiusap sila na pumunta si Elise sa ospital upang kanilang makausap. Nag-paalam si Elise sa kanyang guro at dumerecho agad sa emergency room ng ospital kung saan nakita niya ang kanyang ama. Sinalubong si Elise ng kanyang tiya, na kapatid ng kanyang ama, at sinamahan siyang kausapin ang doktor na nag-aasikaso sa kanyang ama. Ayon sa doktor, hinimatay daw ang kanyang ama dahil sa sobrang stress at pagod na nakasama sa kanyang puso na naging dahilan ng kanyang pagka-atake. Nang dinala ng doktor si Elise sa silid nang aking ama, siya ay nagimbal sa aking nakita. Ang dati rati’y daig pa ang kalabaw sa lakas niyang magbuhat, ngayon ay dinaig pa ang mga matatanda sa pagiging maselan at mahina. Ang dating morenong bilugang mukha na parating masigla at may ngumingiti pang mga mapupungay na mata ay pinalitan ng maputla at mga mata na nakapikit, pilit ikinukubli ang sakit na nadarama. Ang dating malaking tao na kailangan pang tingalain upang makausap ng maayos ay ngayon mas maliit pa kay Elise dahil sa pagkakahiga. Unang beses ni Elise na makita ang kanyang amang nakaratay sa kama na may maraming nakakabit na kung ano-ano sa kanyang katawan. Sabi ng doktor ay para daw iyon sa pag-obserba nila, lalo na sa kanyang puso dahil mahina na daw ito. Sinabihan din si Elise ng doktor na kailangan niya itong makausap upang makabuo sila ng analisasyon sa nangyari sa kanyang ama. Pagpasok ni Elise at ang kanyang tiya sa silid ng dokton, tinatanong ng doktor kung ano ang malimit na kinakain nang kanyang ama at kung anu-ano ang malimit na ginagawa niya sa mga nagdaang araw. Sa sandaling iyon, walang masagot sa doktor si Elise kung hindi “hindi ko alam”. Paglabas ni Elise ng silid, hindi na nya napigilang humagulgol, dahil kahit ang mga paboritong gawain, pagkain at inumin ng kanyang ama ay ni minsang hindi niya naitanong sa kanya. Pakiramdam ni Elise ay isa siyang napakasamang anak sa kanyang ama, dahil sa tinagal-tagal nang panahon na kasama niya ito ay hindi man lang niya kinilala ang kanyang ama. Ani ni Elise, “Sintulin kong kumilos tuwing umaga ang pagdaan ng mga oras at panahon na sana ay nagamit ko upang mas makilala ang aking ama.” Humagulgol na lamang si Elise sa labas ng silid ng kanyang ama.

Biglang may tila isang kamay na yumuyugyog kay Elise at boses na sinasabi ay “Gising, Elise, gising.” Ginising siya ng kanyang tiya sa isang masamang panaginip. Namumugto ang mga mata ni Elise at ang unang hinanap nito ay ang kanyang ama. “Nasan si Dad, Tita?” Tanong ni Elise sa kanyang tiya na gumising sa akin. Hindi nagsasalita ang kanyang tiya. “Tita, asan si Dad?” Tanong muli ng dalaga sa tiya. Sabi ng kanyang tiya, “Elise, nakalimutan mo na bang nasan ang iyong ama?” Lumingon si Elise sa paligid. Ang daming taong nakaputi o naka-itim. Amoy na amoy din ang halimuyak ng mga bulaklak sa buong silid na tila ba ay sinasabihan siya nang “Bilisan mo Elise at bumangon ka na diyan.” Bumangon si Elise mula sa pagkakahiga sa upuan at nakita niya ang isang pilak na kahon sa kabilang dulo ng silid. Narinig niya ang paiyak na sabi ng tiya, “Nandoon ang iyong ama”, sabay turo sa pilak na kahon na nasa kabilang dulo ng silid.

[kapansanan]

Ano ang mga tatak ng kotse na kilala mo? Saang bansa ito nagsimula? 

Ano ang iyong paboritong animated na pelikula?

Anu-ano  ang mga karibal na kainan ng ating proudly Pinoy na Jollibee?

Sa kasalukuyan, mapapansin mo na patuloy na umuusbong ang iilang Amerikanong tatak; sa mga tatak ng kotse na inangkat mula sa ibang bansa, sa industriya ng entertainment katulad ng mga pelikulang Disney, at sa mga fast food chain, katulad ng McDonald’s. Sa mas maliit pa na eskala, ang ating mga pang araw-araw na pangangailangan—katulad ng pagkaing de-lata at mga inumin na pag-aari ng dayuhang kumpanya—ay, sa sobrang prakrikal na ng mga ito, hindi napapansin na sila ay pinanganak ng kanluraning impluwensiya. Nagiging tugma ang ating mga pangangailangan at kagustuhan sa mga produktong inililikha ng mga Amerikano, kaya hindi mapaghihiwalay ang mga ito sa ating kultura, at pinupuri dahil sa kanilang kalidad. Walang duda na umiikot ang ating mundo nang nasa gitna ang kapitalismo. 

Siguro kilala naman nating lahat si Lightning McQueen. Pula. Astig. Kathang-isip. Kahit na siya ay isang hindi totoong tauhan na sobrang nalalayo sa realidad, ito ay ang mismong dahilan kung bakit siya nababagay bilang isang simbolismo ng kapitalismo na dulot ng kolonisasyon. 

Makikita sa kanyang katawan ang mga sticker ng mga tatak na kanyang tinataguyod gamit ang kanyang katanyagan sa mundo ng mga nagsasalitang kotse. Ito ay repleksyon ng kabisahan ng paggamit ng mga marketing strategy ng mga kumpanya; si Lightning McQueen ay nagiging isang daluyan lamang para dito—at tayo bilang madla ay hinihikayat na bumili. Naiuugnay ito sa pagsulong ng dayuhang produkto na, dahil sa kolonyal na mentalidad, naituturing mas nakatataas pa sa lokal na sikap.

"Kachow!"

"I am speed." 

Ito ang mga sipi ni Lightning McQueen kung saan natin siya agad-agad na nakikilala. Nakakatawa isipin ang kakayahang magsalita ng mga kotse, pero sa kontekstong ito ay may mas malalim na implikasyon sa mga katangian ng kasalukuyang Pilipino. Gamit ang nauunawaang komunikasyon at panitikan, ang kathang-isip na kotse ay may patok sa madla. Nasasaklaw dito ang "Art for Art's Sake" na nagiging anyo lamang ng mababang kaaliwan,  na sa kasong ito ay mabisa para lamang sa ekonomikong benepisyo. Nawawala ang kahalagahan at kahulugan ng mga salita mula sa makapangyarihang idolo na may kakayahang maghikayat ng politikal at kultural na pagsulong.

[cardodong]

TAWAG

Araw ng biyernes, at narito ako kasama ang aking mga kaibigan sa isang kantina malapit sa aming paaralan. Nagpaplano kung saan maaring idaos ang kaarawan ng isa pa naming kaibigan. 

 “Balita ko ay maganda rin duon sa Bar ang Grill malapit sa kanto namin” rinig kong pahayag ni Ica. “Bukod kase sa maraming pumupunta duon ay maayos din daw ang serbisyo plus mura” dagdag pa nito.

Tahimik lamang akong pinapakinggan sila sa kanilang usapan nang biglang tumunog ang aking telepono. 

 “1 message from Ma” 

“Kumain ka naba? Anong oras ka uwi? 

 Bahagya akong napangiti sa aking nabasa. Hindi pa rin talaga nakakalimot ang taong ito. Hindi ko na lamang nireplayan dahil alam kong mangungulit lang nanaman ang ito. Madilim na nang matapos ang usapan at makapagdesisyon na na dun na lamang sa Bar and Grill na sinabi ni Ica an gaming pupuntahan. Nakakatawa nga dahil sa dinami-dami ng suhesyon ay dun din pala kami babagsak. Naglalakd na ako patungo sa sakayan nang may tumawag sa akin. 

“Ma calling…”

 “Pauwi napo, pasensya na at napasarap lang po ang kwentuhan naming ng aking mga kaibigan. Eto na po, pasakay na." sagot ko na lamang at pinatay na ang linya ng telepono. 

Papasok na ako ng aming tahanan nang mapansin kong patay ang lahat ng ilaw. Kinuha ko ang susi mula sa aking bag at binuksan ang pinto ganun na rin ang ilaw upang magkaroon ng liwanag sa buong bahay. Napaka-kalat ng bahay at maa-amoy  ang isang nakakasulasok na amoy mula sa silid ni Mama. Bahagya akong nalungkot, kung narito lamang si Mama sa Pilipinas. Hindi magiging ganito kakalat ang bahay na ito. Nasa gitna ako ng aking paggunita nang makatanggap nanaman ako ng isang mensahe. 

 "1 message from Ma" binuksan ko ito.

"Kumain ka na? Alam kong wala nanamang naluto kaya bili ka nalang. Ingat ka jan!" 

 "Hay, hindi naman ako gutom. Bukas na lamang ako kakain. Teka, nasaan nga pala si Richi? Baka nasa galaan nanaman." sabi ko sa aking sarili. Nagdesisyon na lamang akong umakyat nang makapalit at makatulog na. Mahaba pa ang araw bukas. 

 Alas onse na ng umaga nang magising ako. Dala na rin siguro ng walang nangungulit sa akin gumising. Higit isang buwan na rin na walang gumigising sa akin, at imbes na matuwa ay naiinis na ako dahil madalas na akong mahuli sa klase. Mabuti na lamang at araw ng sabado ngayon. Ngayon ang araw ng kaarawan ni Jelo. Habang hinihintay ang oras, minabuti ko na lamang na maglinis muna ng buong bahay, para naman kahit wala rito si mama ay matuwa siya sa akin. Nakalabas na ako ng aking silid nang masilayan kong nakahiga sa sala si Richi na animo'y puyat na puyat. 

"Oh? Saan ka nanaman nanggaling kagabi at puyat na puyat ka?" sambit ko sakanya na nuo'y nakapikit pa rin. Sa halip na umasang sasagutin niya ako ay sinimulan ko na lamang ang paglilinis habang pinagtatawanan ang aking sarili. Ganoon din kase ang linya ni Mama sa tuwing hindi ako nakakauwi ng gabi. Abala ako sa aking paglilinis nang narinig kong tumunog ang aking telepono mula bulasa ng aking short.  

"Ma calling..." sinagot ko ito. 

 "Hindi pa po ako kumakain, mamaya na lamang at naglilinis pa ako ng bahay. Aba syempre! very good ako. Sige po, sige. Salamat! Ingat ka rin" sagot ko at pinatay na ang linya ng telepono. 

Nang alam kong malinis na nga ang bahay, na nuoy wala na rin ang mabahong amoy mula sa silid ni Mama. Napagpasyahan kong magpadeliver na lamang ng pizza. Ala una na rin pala, hindi pa ako kumakain. Matapos kumain, nuon ko na lamang naramdaman ang pagod. Tutal anong oras pa lang naman, may ilang oras pa ako para makapagpahinga. At nuon nga'y agad din akong nakatulog dala na rin siguro ng pagod. Ala sais na at medyo madilim na sa labas nang ako'y magising. Tamang tama ang higit isang oras ng paghahanda upang magtungo sa lugar na napag-usapan namin ng aking mga kaibigan. Apat na mensahe mula sa pangalang Na na nakarehistro sa aking telepono ang aking natanggap. Hindi ko na ito sinagot dahil puro lang naman ito pangangamusta at pagpapa-alala na magiingat ako. Matapos gumayak, mabilis kong nilisan ang aming tahanan papunta sa lugar na pagdadausan ng kaarawan ni Jelo. 

 Tahimik akong nagmamasid sa aking daan patungo sa destinasyong sinabi sa akin ng aking mga kaibigan. Hindi pa ako nakakapunta sa lugar na iyon kumg kaya't mabuti na lamang ay naitanong ko ang lugar na aming pagtatagpuan. At nang makita ko ang karatulang may nakasulat na "Balay Bar and Grill", ako'y lubhang napangiti. Totoo nga ang sinabi ni Ica, marami ngang taong pumupunta rito. Mababakas mong sikat itong lugar na ito sa dami ng mga sasakyang nakaparada, mga sari-saring kasarian, edad, ang nagpapasukan. Nuon nga'y bumaba na ako at nagbayad sa driver ng taxi-ng sinakyan ko. Tatawqgan ko pa lang sana sila nang makatanggap ako ng isang mensahe mula kay Wil na nagsasabing kumpleto na sila sa loob at ako na lamang ang kulang.  "Psh, ako nanaman ang huli." nasabi ko na lamang sa aking sarili. Agad din akong pumasok sa nasabing establishimento. Sa bukana pa lamang nito ay maamoy mo na ang amoy ng alak.Hindi na bago sa akin ang alak ngunit ang ganiyong lugar? Bago sa akin ito. Tila ba mayroong bagay sa lugar na ito na nagpapaespesyal sa alak nila. At nang tuluyan na akong nakapasok sa lugar, isang madilim ngunit may paiba-ibang kulay ng ilaw na animo'y sumasayaw ang bumungad sa akin. Naroon din ang mga taong tila mga kitikiti sa kulit at ang iba nama'y nagsasayawan na hindi ko maintindihan kung anong klaseng sayaw ang kanilang ginagawa. Bawat isa ay may kanya kanyang lamesang inookupahan at walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid. 

 "Psst... Psstt... Jake!" sigaw ng isang lalake kula duon sa madilim na parte ng lugar ngunit hindi nagtagal ay nakilala ko rin ito. Si Rodolfo, isa sa aking mga kaibigan. "Dito tayo! Bilis!" dagdag pa niya na nuoy sumisigaw na sa ingay ng paligid. Nagtungo ako sa mesang inookupahan ng aking mga kaibigan. Sari saring mga inumin at pagkain ang nakalapag sa lamesa. Ang buong gabi ay naging masaya. Nagsayawan, nagkwemtuhan at nagtawanan lang ang aming ginawa ng buong gabing iyon. Ngunit batid kong inililihis nila ang usapan sa akin. Bagay na ipinagpasalamat ko. Kilalang kilala talaga nila ako, alam nilang ayaw kong napupunta sa akin ang usapan. Maya maya ay nakaramdam ako ng pagkapuno ng aking pantog na tila ba anong oras ay puputok na ito. Kung kaya't minabuti ko munang lumisan at pumunta sa pinakamalapit na palikuran. 

Pagkarating ko sa palikuran, sumalubong sa akin ang panghi at amoy ng suka ng mga tao dahil sa alak. Hindi pa man makuhang tanggapin ng aking sistema ang amoy ng palikuran, sumunod naman ang malaswang sensasyon ang aking naranasan. Mayroong dalawang lalakeng naghahalikan sa dulong bahagi ng palikuran. Labis akong nagsisisi na kung bakit sa dami ng pwede kong buksan ay duon pa ang napili ko. Minabuti ko na lamang na humingi ng dispensa at dalidaling umalis. Hindi pa man ako tuluyang nakakalabas ay mayroon nanamang nahagip ang aking mata na isang babae at lalakeng halos nakahubad na habang abalang pinagsasaluhan ang labi ng isa't isa. Ganunpaman, lumabas na lamang ako at duon na lamang umihi. Kinuha ko ang sigarilyo mula sa aking bulas ang nagsindi nito. Inubos ko lang iyon at pumasok na. 

Halos hindi ko na maramdaman ang aking mukha dala na rin siguro ng tama ng alak. Nilunod ko ang aking sarili sa alak, hinayaan ko na lamang ang aking mga kaibigan na sumayaw hanggang kelan nila gusto. Nang makita kong lasing na ang iba, at alam kong ganun na rin ako. Nag-aya na akong umuwi na sinangayunan naman nila. 

Nakasakay na ako nang marinig kong tumunig ang aking telepono. Isang tawag mula sa hindi ko makilalamg pangalan gawa ng hindi ko na ito mabasa dahil na rin siguro  sa pagkalabo ng aking paningin dala ng kalasingan. 

 "Hello, pauwi na. Kaunti lang, di naman ganun kalasing. Nagkasiyahan lang po, birthday ni Jelo eh. Anong oras na bat hindi ka pa natutulog? Osige po. I miss you narin po. Sige po. Opo goodnight." 

Matapos ang usapang iyon, bumaba na ako dahil natamang nasa harapan na kami ng aming bahay. Matapos magbayad ay tumungo na ako sa bukana ng aming bahay. Gaya kahapin, tahimik nanaman ang bahay. Pumasok na ako at binagsak ang aking sarili sa aming sofa. Ramdam ko na ang hilo at pagod ng mga oras na iyon. Isinandal ko muna ang aking ulo sa sofa. Hindi talaga ako sanay, dati-rati tuwing ganitong oras na ako umuuwi ay nagsesermon na si mama. Dati-rati pagkapasok ko palang ay andiyan na siya at naghihintay na sa akin. Dati rati... Mama... mahinang singhal ko ngunit walang sumasagot. Marahil ay kaya lumisan si Mama ay nagsawa na siya sakin. Marahil ay napagod na siya sa pagiging pasaway ko. 

Nasa dulo ako ng aking pag-iisip nang mapansin ko ang mga butil ng luhang naguunahang umagos sa aking pisngi. Na kung paanong kahit anong pagpunas ang aking gawin ay hindi ito tumitigil?  "Ma, bakit ma? Bakit mo ako iniwan?" humahagulgol na ako ng mga sandaling iyon. 

 Sariwa pa sa akin ang ang mga pangyayari. Isang buwan pa lamang ang nakararan. Suot ang aking paboritong polo na bili sa akin ni Mama. Ang araw na iyon ang paghatid ko sakanya. Habang nasa daan ay  tahimik lamang ako. Hindi kakikitaan ng kahit anong emosyon ngunit mababakas sa aking mata ang lungkot.

"May our sister Esmeralda rest in peace" 

 Oo, ang araw na iyon ang paghatid ko sa aking ina. Ngunit hindi sa airport kundi sa kanyang huling hantungan. Oo aalis siya ng pilipinas, ngunit hindi para mangibang bansa kundi patungo sa lugar kung saan dapat mamalagi ang mga taong namayapa na. Kasama ko nuon sa pagjatid ang magkahalong pagsisisi at panghihinayang. Na kung sana'y sinagot ko ang tawag niya. Na kung sana ang pangalang MAMA ang aking sinagot hindi ang kay Ma na aking kasintahan. Na kung sana'y hindi kita iniwan, hindi ka sana napahamak. Na kung himdi ko sana naiwanang bukas ang ating pintuan ay hindi ka sana pinasok at napatay. Edi sana kasama parin kita ngayon. 

 Ganunpaman, Mama, sana mapatawad mo ako sa lahat ng nagawa ko. Na kung paanong hindi ko pinahalagahan ang mga pag-suway mo sa akin nuon. Na kung paanong ganun na lamang kita kung sigawan at sagutin. Mama, miss na miss na kita. Namikiss ko na yung pangungulit mo sa akin sa tuwing hindi pa ako nakakauwi. Ganon din ang pagmando mo sa aking linisin ang dumi ng ating pusang si Richi sa iyong silis na ang nangyayari'y ikaw din ang gumagawa. Namimiss ko na ang boses mong pinakapaborito ko sa lahat. 

 Tunay ngang saka mo na lamang malalaman ang kahalagahan ng mga bagay bagay kapag nawala na ito. Na talaga ngang wala sa unahan ang pagsisisi bagkus ay nasa hulihan. Sa ganitong pagkakataon mo maiisipang hiligin na sana posibleng ulitin ang mga pangyayari. Ngunit hindi ganun ang buhay, hindi ito parang isang pelikula na maaaring ulit-ulitin. Kundi parang isang basong puno ng tubig. Na kapag ito'y iyong sinayang at binuhos sa lupa, hindi mo na ito pwedeng maibalik pa bagkus kailangan mong maghirap na magsalok ulit upang magkaroon ng panibago. 

 "Jake, huy Jake!" rinig kong tawag sa akin ni Ica. Muntik ko nang makalimutan na kasama ko pala itong mga kaibigan ko. Dito sa Balay Bar and Grill kung saan naging tambayan na namin mula nuong unang araw na pumunta kami rito. 

 "Ano ba bat ka ba naninigaw?" pagalit kunwaring tanong ko. 

 "Kanina ka pa kase nakatulala diyan. Ikaw na ang susunod na iinom o! Teka hulaan ko, naaalala ko nanaman no? Ilang taon na ang nakakaraan, move on." segunda nito. 

 "Hindi ko naman makakalimutan yun. Atyaka ang pangyayaring yon ang naging dahilan kung bat ako nagiging responsable ngayon. Dahil mula nung araw na iyon, natuto akong pahalagahan ang mga bagay bagay" mahabang paliwanag ko rito. 

 "Osya tama na yan, naiiyak na ako saiyo e. Mabuti pa maginom nalang tayo ng maginom. Waiter! Dalawang Brandy pa dito bilis! natatawang tawag ni Wil sa waiter. 

 Nagtawanan na lamang kami at pinuno ang gabi ng kasiyahan.

 -The End-

[mabuhaytravel]

TRAVEL TO PHILIPPINES AND VISIT THE BEST SEAFOOD RESTAURANTS IN ROXAS CITY

Ang Roxas, opisyal na Lungsod ng Roxas o simpleng tinukoy bilang Lungsod ng Roxas, ay isang 3rd class city at kabisera ng lalawigan ng Capiz, Pilipinas.

Ang kasaganaan ng marine life sa Roxas City ang dahilan kaya ito ay nabansagang  “Seafood Capital of the Philippines.” Nakatanggap ito ng Cleanest at Greenest Component City sa Western Visayas Award sa Gawad Pangulo sa Kapaligiran (GPK) Kalinisan at Kalikasan. Ang Kagawaran ng Kalusugan (DOH) ay iginawad ang lungsod na may Red Orchid Award dahil sa “100 percent TOBACCO free”. At nanalo ng Best Police Station sa rehiyon ng Philippine National Police. Travel to Philippines at maranasan ang tobacco-free city.

Sa mga turistang kilalang-kilala ang Pilipinas,ang Roxas City ang isa sa mga lugar na kanilang binabalik-balikan. They travel to Philippines at hindi kinakaligtaang bisitahin ang lugar na ito. Narito ang mga ilang restaurants na bumihag sa panlasa ng lokal at pati na rin mga turista.

Coco Veranda Bar & Restaurant

Ang Coco Veranda Bar and Restaurant ay itinatag noong 2007. Ito ay isa sa pinakamahusay na restawran ng seafood sa Roxas City.Sila ay nag aalok nga malawak na seleksyon ng seafood, alimango, hipon, oyster, at iba pang mga lamang dagat na puro sariwa. Walang magarbong  presentasyon ng pagkain ngunit maaaring matikman ng isang tao ang pagiging bago ng pagkaing-dagat. Malawak at maaliwalas ang lugar at mayroon silang malinis na banyo at magagalang at matulunging mga kawani. Habang linalasap ang lasa ng ay nabubusog naman ang mata sa panoramic na ganda ng tanawin.

The President’s Coffee Gallerie Shop @ Roxas President’s Inn

Masarap, at pamilyar na lasang pinoy – ito ang ilan sa mga paglalarawan  sa mga pagkainh naihahain sa restawran na ito. Naghahatid sila ng mga luto na maaari mong gawin sa iyong sariling bahay, maliban na ang bawat pagkain na lumalabas sa kanilang kusina ay may natatanging, mainit-init na ‘’touch of Capiz’’. Kung ikaw ay turista na nag-travel to Philippines para magbakasyon o sa anupamang kadahilanan, maaari ka ring mag-book sa kanilang panuluyan. Sila ay nag aalok ng Sinigang na Hipon, sariwang hipon mula mismo sa Roxas ; Scallops in Garlic Butter; Fish Steak with garlic and lemon; Vegetarian Lumpia na may peanut sauce.

CAFE TERRAZA

Ito ang una at tanging nakamamanghang patutunguhan sa Roxas City sapagkat ito ay nasa itaas ng burol. Matatagpuan sa likuran ng El Circulo Convention Center sa Pueblo de Panay, ang umuusbong na distrito ng komersyal na negosyo sa lungsod, ang resto na ito ay nag-aalok ng pagkaing Pilipino na may magandang pananaw. Naghahain sila ng isang malawak na hanay ng pagkaing-dagat, baboy at manok pinggan, dessert, inumin at kape. Kasama sa mga espesyalista ang karagatan na kare-kare, bangus at sisig ng baboy at inihaw na tiger prawns.

MARIBERT INLAND RESORT

Ito ay mejo westernized na mga luto. Ito ay matatagpuan sa pagitan ng mga palayan at mga lawa ng isda, ang malaking resort na ito ay perpekto para sa malalaking pagtitipon at okasyon. Naghahatid sila ng masasarap na pagkain sa estilo ng pamilya sa kanilang in-house restaurant. Siguraduhing subukan ang mga crab at fresh fruit shakes. Sa mga pamilya na nagta-travel to Philippines, ito ay isang pagpipilian.

BITOY’S BALAY BARBEYKYUHAN

Ang Balay Barbekyuhan ni Bitoy ay isang restawran sa beach na espesyalista sa pagkaing-dagat at mga inihaw na specialty. Ang mga kilalang pagkain dito ay kasama ang binakol (isang katutubong manok na ulam na niluto sa isang shell ng niyog), seafood kaldereta, rellenong pusit (pinalamanan na pusit), at mga sariwang steamed oysters. Dahil itinatag ito noong 1986, ang mga lokal na nais ng pagbabago mula sa pagkaing-dagat ay karaniwang tumungo rito para sa kanilang barbecue, na kasing kapal ng liempo at talagang makatas at malambot na karne. Para sa P25 lamang ng isang stick, ito ay isang mahusay na pagpipilian para sa mga manlalakbay na ngta-travel to Philippines para bisitahin ang Roxas City.

Hindi maikakaila na ang Pilipinas ay puno ng likas na yamang dagat na bumubusog sa bawat turista na nagta-travel to Philippines at pati na rin sa mga lokal na mamayan nito.

Tawag na sa Mabuhay Travel para sa cheap flights ng inyong paboritong destinasyon. Tumawag at makipag ugnayan sa mga Filipino travel consultants.

Read More:- https://blog.mabuhaytravel.uk/2020/03/10/best-seafood-restaurants-in-roxas-city/

This Article, Information & Images Source (copyright) :- https://blog.mabuhaytravel.uk/

[thebaginvestigator]

We've got MAIL Sunday 001

We’ve got MAIL Sunday 001

I’ve been trying to revamp my blog and I think this is one great way to start it. We’re now lauching the “We’ve got MAIL Sunday” as this will be where our press release and gift from our beloved brands and pr will be posted. I can’t wait to share this week’s blogger mail.

  Milo and paboritong inumin ng aking #champion!

My youngest son Kwek has a very busy schedule he’s been juggling school and…

[iceprince47]

#MagandangBuhay #BlessedSunday #BlessingsInLife #GiveThanks #ThankYouForTheLove #CravingSatisfied #FillThatHunger #SnackTime Siyempre pagtapos mag simba, tara at mag meryenda muna saglit, daan muna sa #SB para pawiin ang uhaw at init! Siyempre ang aking paboritong inumin walang iba kundi, #StarbucksStrawberriesAndCreamFrappuccino at ang bago kong paboritong tinapayan #HoneyBearBakery #SweetenYourLife! Basbasan niyo po panginoon ang haing pagkain sa dakilang pangalan ni Hesus Amen! Tara kain muna. #HappyTummy #FoodPorn #GastronomicalSatisfaction #FaithHopeLove #LiveLaughLove #EnjoyLife #HappyAndContented