#Tranen

[feeofpastelle]

HELLO MY BELOVED FANS, CAN I GET A BIG  "YES" FROM THE MESSAGE BUTTON

[havetowriteitoff]

Er zijn nog zoveel open einden.

Er zijn nog zoveel van onze verhalen onafgemaakt.

[morgensternnnn]

Weil das Leben zu kurz ist um diese Liebe nicht leben zu können. Das Leben ist zu kurz um Zeit zu verschwenden. Ich vermisse dich und denke jeden Tag darüber nach, und ich warte hier auf dich. Ich warte und beso jede Sekunde, um an deiner Seite zu sein. Ich werde immer hier sein und auf dich warten. Ich liebe dich, vergiss es nie. Wo auch immer du bist, spüre, wie ich dich liebe.

[ralph-mulder]

Voor mij blijft over

Ik heb het langs zien komen

maar niet bij stil gestaan

Ik heb er iets van vernomen

maar niet binnen laten komen

Ik heb je commentaren gemist

maar ze zijn uit mijn brein gewist

Nu weet ik het zeker

maar ik ga geen afscheid nemen

Nu weet ik het zeker

maar geen drupje traan in mijn ogen

Ze heeft stilletjes de deur dicht gedaan

Wist alleen dat ze binnenkort zal gaan

Naar een betere plek dan hier

Naar een minder pijnlijke leven

Echt die rust is je gegeven

Voor mij blijft over de herinnering

© Ralph Mulder 15-01-2023

[twafordizzy]

Kouwenaar Dicht: ik heb nooit

Ik heb nooit Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit: / het zacht maken van stenen / het vuur maken uit water / het regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mij / was de zon een dag vol wespen / was het brood zout of zoet / en de nacht zwart naar behoren / of wit van onwetendheid soms verwarde ik mij met mijn schaduw / zoals men het woord met het woord kan verwarren / het karkas met…

[dutchjan]

June 05, 2024

[erikvelema]

Smaakvol.

[aad1952]

137. Het is moeilijk om je dochters hand te leggen in die van haar partner

Ik ken de bruidegom die op 1 juli 2023 gaat trouwen al lang. Hij was bevriend met mijn jongste zoon. Nadat onze jongste het huis heeft verlaten zie ik bruidegom Winston, nog sporadisch, een keer op een Zomerfeest of op Schippop, Meadow. Zijn bruidje ken ik niet, of ja een beetje, van zijn Facebook. Op 13 augustus 2022 plaatst Winston, de bruidegom een foto op zijn Facebook. Hij is op zijn knieën…

[vastingedachten]

Deze vrouw...

Om de zoveel tijd merk ik dat ik van een eindeloze helling afglij en dat ik twijfel aan alles over wie ik ben. Ik ben de gelukkigste vrouw als ik bij hem ben, maar dat voel ik ook bij haar en ik ben de verdrietigste wanneer ik zonder beide ben in welke vorm dan ook. Wij zijn twee mensen waarbij ik echt voel dat onze zielen verbinden als we samen zijn. Ik voel dit al sinds de dag dat wij elkaar leerden kennen en het heeft ervoor gezorgd dat ik mij anders ben gaan voelen. Toen ik de mogelijkheid voor het eerst in twijfel trok, ging ik ervan uit dat het een fase zou zijn. Echter heb ik mij nog nooit zo romantisch aangetrokken gevoeld tot een vrouw, naast de liefde voor mijn man.

Alleen is de liefde die jij mij geeft, niet het soort liefde dat ik aan jou geef. Mijn liefde is onvoorwaardelijk, loyaal, eeuwigdurend maar in dit geval ook erg platonisch. Alles wat ik voor jou voel is hoe het is om verliefd te zijn. Het is er al die tijd al geweest, maar ik heb nooit willen erkennen dat dit het kon zijn. Maar als ik hier zit en schrijf, dan besef ik dat jij het altijd bent geweest. Recht onder mijn neus. Ik heb het al die jaren gevoeld en altijd weggeschoven onder vriendschap.

Heel even heb ik mij licht gevoeld. Alsof dit besef mijn schouders minder bagage deed dragen. En toen begreep ik hoe het was om van iemand te houden die niet op die manier van mij houdt. Ik ben belangrijk voor jou en je koestert onze vriendschap, maar de liefde die je me geeft is niet dezelfde als die wat ik aan jou geef. Ik hou niet alleen van je, ik ben zo blindelings verliefd op je dat ik het soms even niet meer weet.

Je zei dat er niets tussen ons hoefde te veranderen. Vriendschap. En ik kan je niet genoeg bedanken dat je hier zo cool mee bent, met mijn onhandigheid. Ik wil me niet verdrietig voelen over de situatie. Ik wil het niet raar maken. Ook verwacht ik niet dat je probeert jouw gevoelens te veranderen, of dat je me een kans geeft. Maar verdomme, mijn hart voelt zo zwaar. Mijn ogen blijven niet droog. Ik heb in mijn hele leven naast mijn man, nog nooit iemand zo graag gewild als jou.

Dus nu moet ik een weg terugvinden naar de norm. Ik moet mijn best doen om alles normaal te houden voor jou. Voor ons. Om de gevoelens die ik net heb laten opkomen niet te laten overheersen. Ik wil elke seconde van de dag bij jou zijn en niet het gevoel hebben dat ik ga breken, simpelweg omdat ik jou niet kan krijgen. Ik wou dat ik van je kon houden zoals jij wel van mij houdt, want ik weet al dat je niet van mij zal houden zoals ik van jou hou.

Van. Mij.

[doyouknowthismusical]

[misscloudiedays]

“For I am he you trust”

[that-dutch-dude]

[havetowriteitoff]

Soms voelt het alsof het allemaal geen zin meer heeft. De wil om te leven kan ik niet meer vinden.

Ook weet ik dat het nu zo voelt en dat het overgaat, maar ik kan me er niet toe zetten om dit gevoel, de steen in mijn maag en de wespen in mijn hoofd, kwijt te raken. 

[kitchen-light]

On Nov. 1, Joshua Gutterman Tranen revealed that the Poetry Foundation had indefinitely shelved his review of Sam Sax's PIG. They did not want to be perceived as "taking sides" by publishing the work of an anti-Zionist Jewish critic writing on an anti-Zionist Jewish poet. This was relayed on Oct. 8, right on the cusp of Israel's escalated bombardment of Gaza. What is the function of criticism, if not to situate art in its broader context? And what context could be more pertinent for this work than the moment when anti-Zionist Jewish activists in the U.S. find themselves being arrested for opposing the genocide of Palestinians? Immediately, writers expressed their disappointment with this act of censorship. The Foundation's tepid response failed to instill confidence. In a letter to the foundation, magazine contributor Lena Khalaf Tuffaha highlighted the hypocrisy of publishing June Jordan's words: In times of crisis…Poetry Foundation uses these writers' work as pull quotes on the site. June Jordan comes to mind, a poem of whose is featured in the November issue of the magazine, entitled: “Intifada Incantation: Poem #8 for b.b.L.”…declares: ‘I SAID I LOVED YOU AND I WANTED GENOCIDE TO STOP' What might the good people of the Poetry Foundation imagine these lines to be about? Is June taking a side? Or is it that such clarity as hers can only be published after the fact, long after the writer and the event have passed? “Long after the writer and the event have passed” succinctly points to a common tactic of delay, to which the Foundation is no stranger.

Summer Farah, the opening of her essay "More Than 2000 Poets Boycott The Poetry Foundation for Censoring Pro-Palestine Voices", published in Institute for Palestinian Studies, December 13, 2023. You can read the entire essay here

[ergenstoen]

[dutchjan]

May 10, 2024