#dzikość

[chimerqa]

Mam tę niesamowitą umiejętność gubienia się w trasie. Nawet gdy korzystam z nawigacji. A to niemal zawsze oznacza odkrywanie nowych lądów ; D

Ale od początku;

Ruszyłam dziś do Jelcza Laskowic, bo upał, jeziorko, weekend, las, przyroda i przygoda. Jak zobaczyłam ilość aut i wyobraziłam sobie ilość ludzi... To nawet kurwa się nie zatrzymałam, zatoczylam koło i dzida! I właśnie wtedy się zgubiłam ;D i dobrze, bo wylądowałam nad jakimś jeziorkiem. Las. Czysto. Nawet komarów nie było. Powisiałam na hamaczku, odpoczęłam...

[graypsychologist]

[maksimlustiger]

Blue....

       Błękity.....rozmydlone lub rozmodlone.Aksamitne materie , które łagodnie odbijają światło.

       Sączona piosenka “Blue Velvet” jak subtelnie erotyczna sztuczka.

       Isabella Rossellini w ujęciu pełnych rozchylonych ust jak kanoniczne kocham się kochać, wsparte otumanioną rozpaczą.

       Młodość Kyla MacLachlana jest zniewalająca w regularnym profilu twarzy opatrzonej w bystre spojrzenie i kształtne wargi.

       Nie Dzikość Serca , lecz Blue Velvet tym razem zwycięża po mistrzowsku skrojoną fabułą lekkiego kryminału.

       Jest metafora wszechogarniającej nocy zabijającej wszystkie szpaki , które są zalążkiem miłości.Nagle z nieprzebranej czerni przebija światło.Ptaki powracają.I staje się miłość.

        Słodko naiwna pointa.Film zaspakaja jednak zarówno uczucie strachu jak i dopieszczenia w ujęciach zbliżeń twarzy czy rozdygotanych erotyzmem ciał.

        Lubię lynchowską dramaturgię, stopniowo narastające napięcie poprzetykane zaskakującymi momentami z pogranicza świata magii.

       Lynch jako namiestnik prawie Diabła daje na tacy, wszystko to , czym najbardziej lubi żywić się człowiek - Emocje.

        Zatem oglądajmy dziwne , lekko senne historie Pana Davida dla zaspokojenia oceanów emocji właśnie.

https://www.youtube.com/watch?v=aepBpZ3kXek

[spoonietimelordy]

The ride of the witcher

transcription by me and @smolalienbee with modification made by @wren-of-the-woods

Ride witcher ride

With the wind that moves the trees

Ride witcher ride

For the child of destiny

Ride witcher ride

With the wind that moves the trees

Ride witcher ride

Bring the storm that sets her free

Sleepless under frozen suns

Treachery and chosen ones

Rise anew, the time has come

To take hold of the skies

Once betrayed, but not again

Steel restored onto his name

With silver coursing through his veins

And vengeance in his eyes

Ride witcher ride

With the wind that blows the trees

Ride witcher ride

For the child of destiny

Ride witcher ride

With the wind that moves the trees

Ride witcher ride

Bring the storm that sets her free

Twisted lies and sorcery

Make no match for destiny

You won’t rest till worlds collides

So stake your claim and choose a side

Ride witcher ride

With the wind that moves the trees

Ride witcher ride

For the child of destiny

Ride witcher ride

With the wind that moves the trees

Ride witcher ride

Bring the storm that sets her free

[Joey, with Polish singing in the background:]

Humans more monsters than creatures

Witcher more human than them

Butcher, white wolf or a saviour

No(/The?) witcher returns in the end

[background, Polish:]

Z ukrytego lasu

Przez góry[?] i ciemność

[?] ruszysz znów

Przez ogień i wodę

Nic cię nie zatrzyma

Dzikość bestii w tobie tkwi

[in Polish, repeating:]

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

[Joey:]

Come on!

[in Polish, repeating:]

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

[Joey:]

Ooooo[…]oooooh

[in Polish:]

Jego córka [?]

Więc rusza wiedźmin

Ride witcher ride

With the wind that moves the trees

Ride witcher ride

For the child of destiny

Ride witcher ride

With the wind that howls

It howls for thee

Oh, ride witcher ride

Don’t fear that wind, it howls for thee

Don’t fear that wind, it howls for thee

It howls for thee

[buttercups-song]

Alright so here’s the polish lyrics in jaskiers new song unfortunately I genuinely can’t hear or even deduce what they’re singing in some parts so if you can please please tell me (also does anyone know who sings the polish parts?)

From a hidden forest (z ukrytego lasu)

Through pain and darkness (przez ból i ciemność)

Witcher, you will set off again (wiedźminie ruszysz znów)

Through fire, water (przez ogień, wodę)

Nothing will stop you (nic cię nie zatrzyma)

The wildness of a beast is in you (dzikość bestii w tobie tkwi ~ you could also go with ferocity)

(The forests (forests) are rustling (rustling)) on repeat

(Szumią lasy (lasy) szumią)

His daughter (…) so the Witcher sets off (jego córka … więc rusza wiedźmin)

[thenightling]

A theory about "The Ride of The Witcher"

Netflix and Sony music have released the latest Joey Batey song for The Witcher Season 3. The song is to be sung by Jaskier (Joey Batey) and was a collaboration between Joey Batey, Joseph Trapanese (composer), and Percival Schuttenbach (Polish composers and band who did the music for The Witcher 3 video game).

Joey Batey is the front man for his own band that he had before he was ever cast as Jaskier. The band is known as Amazing Devil. And my personal favorite song of theirs is The Horror and the Wild. Anyway, the song was released early and it is probably the most elaborate Jaskier song to date in regard to production values. Only four other Jaskier songs have this much quality. Toss a Coin to your Witcher, Burn Butcher Burn, The Golden One and Song of the Seven. Song of the Seven didn't do quite as well as Netflix hoped. Before I proceed with my theory let me state here and now I cannot speak or read Polish. I barely know that Jaskier translates to Buttercup (though Dandelion is used in the English language video games and novels). I had to find a rough translation of the Polish chanting part of Ride of The Witcher on Tumblr. I would like to thank @spoonietimelordy for the Polish portion.

Now on with my theory. All of the bigger Jaskier songs tell a story. Toss a Coin to your Witcher tells an exaggerated account of Geralt and Jaskier's meeting with the exiled Elven King. Burn Butcher Burn is Jaskier venting his heartbreak at Geralt leaving him on the side of a mountain. Golden One tells the story of the golden dragon encounter from episode six of season one of The Witcher. And Song of the Seven was inspired by the events of The Witcher: Blood Origin. The Ride of The Witcher is no different. We are told a story.

Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride For the child of Destiny. Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride. Bring the storm that sets her free. Sleepless under frozen suns, Treachery and chosen ones. Rise anew, the time has come. To take hold of the skies.

Once betrayed, but not again. Steel restored onto his name. With silver coursing through his veins, And vengeance in his eyes! Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride For the child of Destiny Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride. Bring the storm that sets her free. Twisted lies and sorcery Make no match for Destiny. You won’t rest till worlds collide. So stake your claim and choose a side!

Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride For the child of Destiny. Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride. Bring the storm that sets her free.

(Now with Polish vocals in the background)

Humans more monsters than creatures. Witcher more human than them. Butcher, White Wolf, or a saviour. The Witcher returns in the end!

(The Polish background chanting)

Z ukrytego lasu

Przez góry i ciemność

ruszysz znów

Przez ogień i wodę

Nic cię nie zatrzyma

Dzikość bestii w tobie tkwi

(In Polish repeating)

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

(Jaskier calls out)

Come on!

(Polish chanting chorus repeating)

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią 

Szumią lasy, lasy szumią

Szumią lasy, szumią  (Polish translated:

From the hidden forest Through mountains and darkness You will move again. Through fire and water Nothing will stop you. The wildness of the beast is within you. The forests are humming! The forests are humming! The forests are humming! They are humming! The forests are humming! The forests are humming! The forests are humming! They are humming!

Jaskier:

Oooooh! Oooooh!

(in Polish background:)

Jego córka

Więc rusza wiedźmin *(Special note here. This is the first time we actually see the original polish word for "Witcher." "Wiedźmin" is the original title of the book series in the original Polish.) (Translation: His daughter! So The Witcher sets off!

Ride, Witcher, ride With the wind that moves the trees. Ride, Witcher, ride For the child of Destiny. Ride, Witcher, ride With the wind that howls. It howls for thee! Oh, ride, Witcher, ride. Don’t fear that wind. It howls for thee! Don’t fear that wind, it howls for thee! It howls for thee! _____________________________ There are a few special things to note. This song is different from other Jaskier songs. For starters it is the only one to have Polish lyrics even if they're just sung in a background chorus / chant. It's also the first time we hear the original Polish word for Witcher.

The song is also co-written by Percival Schuttenbach, who did The Witcher video game songs. This is their first time writing music for The Witcher Netflix series. And I sincerely doubt they would have hired the original Polish composers just for a typical Jaskier tavern bard song.

No. Something is definitely different here. And it's not just because it has a Heavy Metal-esque Polish chorus and chant. Some fans have speculated that Jaskier will perform this in a tavern but I don't think so.

Now please hear me out. This might be a bit controversial but I always felt The Witcher Netflix series was a bit like a strange cross between Xena: Warrior Princess (for some of the character dynamics and the way the show uses Polish and central to Eastern European folklore the way Xena used Greek and some others), Buffy The Vampire Slayer (for the chosen one aspect and the found family), and a little bit of Highlander: The series (mostly because at least two of the main characters are not aging, the great music, and the sword fights). And this song made me think of something. It actually made me think of the resurrection spell in Buffy The Vampire Slayer season 6 that raised Buffy from the dead, tearing her out of Heaven so that she could again be the hero of the people. ("Here lies the warrior of the people! Let her cross over!") I don't think this is just a Jaskier song. For starters up until this point the "Common" language of The Continent has been English (though in the novels it's probably Polish). So what race is using the Polish language? Is it the Dryads? Is it some Ancient Elvish language? What is the Polish language to this universe since it doesn't sound like the common language of the show? Who is chanting during Jaskier's song? Can you really imagine the Power metal chanting during one of Jaskier's tavern performances? Perhaps. They do look like rock concerts sometimes. Especially in season 2. But instead of "You have been the most beautiful audience. If anyone needs me I'll be at the bar." Instead we have an intense "Come on!" like Jaskier is trying to do something, trying to accomplish something. This is not merely a song. It feels like a spell. Yes, he IS telling the story of The Witcher. The Child of Destiny is Ciri, Geralt's adopted daughter. And "Once betrayed" is probably in regard to Yennefer last season unless Jaskier accidentally betrays him this season because of his new lover's evil inclinations. (Cough.) "You will move again" doesn't seem like a normal lyric. And "The forest is humming." Humming is often a sound described for strong and intense magical energy. I'm not saying that Jaskier is a latent sorcerer but perhaps he's beseeching someone to cast a spell or helping with a spell. And doesn't "Ride, Witcher, ride" sound an awful lot like "Rise, Witcher, rise"? "The Witcher Returns in The End!" And think about the ending of the song. "Don't fear that wind, it howls for thee!" "Thee" isn't a normal lyric for Jaskier. His lyrics are usually very modern sounding compared to the usual language of the characters in the show. And why would Geralt have to fear the wind howling? "Wind howling" is a sly video game reference or... sounds one might hear when being called back to the land of the living.

I think Geralt might get killed and magick will be needed to bring him back. I think Jaskier's new song is a combo anthem and resurrection spell. Maybe they intensify a scene of the Dryads healing Geralt from the novels. There, There's my possibly VERY wrong theory about "The Ride of The Witcher."

https://youtu.be/b3-ybo1qMA4

[nasze-zd]

Mount Sunday

Na Mt. Sunday ostrzyłem sobie zęby od dawna - tym bardziej byłem rozczarowany mżawką i całkowitym zachmurzeniem rano. Wystarczyło jednak odjechać 15 km w głąb doliny, by zastać tam piękne słońce i malownicze małe cumulusy.

Większość drogi było nieutwardzone - za autami snuły się tumany kurzu, a jeździe towarzyszył grzechot kamieni pryskających spod kół.

Gdy do celu wciąż jeszcze pozostawało 10 km, ukazał się przed nami zbieg dwóch wielkich dolin Havelock River i Clyde/Lawrence River, z małym skalistym wzgórzem pośrodku - Mount Sunday.

Wzgórze jak wzgórze - samotna skała, która mimo że ma ze 100 m wysokości względnej, to w ogromie doliny gubi się kompletnie, tak że mogłoby jej nawet nie być i jej brak nie rzuciłby się w oczy. Warto, jak najbardziej na nią wejść, pomimo sporej liczby turystów (wliczając psychofanów z replikami broni z Władcy Pierścieni), bo z jej szczytu dostrzec możemy przepięknie zarysowane formy młodego krajobrazu polodowcowego - dwie schodzące się U-kształtne doliny o szerokości dna dochodzącej tu do 5 kilometrów! Właśnie u stóp Mount Sunday trzy rzeki łączą się w Rangitata River, która wpada do Pacyfiku na południowym krańcu Równiny Canterbury.

W Alpach (tych europejskich) też bez trudu znajdziemy podobnie rozległe doliny, jednakże będą one ucywilizowane, zasiedlone i po niemiecku uporządkowane (co również jest piękne, eleganckie). Tutaj jest sama pierwotna dzikość, a o obecności człowieka przypominają nam jedynie krowy i druciane ogrodzenia pastwisk.

Dawno żaden widok nie zrobił na mnie podobnego wrażenia - może północna ściana Eigera z Grindelwald, jeśli bym miał porównać.

Na koniec wspomnę, że na Mount Sunday umiejscowiono Edoras, dwór Theodena z Władcy Pierścieni.

[jamnickowa]

Opowiadałam kiedyś o tym.

Zobaczyłam ponownie wpis Jazda! 😉 i znów mi się to przypomniało. Mój Śp. Tata pozwalał mi czasem wsiąść za kierownicę. Rzadko ktoś tamtędy przejeżdżał. Drzewa, dzikość. Usiadłam za sterami. Mieliśmy dotrzeć do konkretnego miejsca. Jechałam czujnie. W pewnym momencie Tata powiedział, że skręcamy w daną ścieżkę w lesie. A ja, pomimo czujności, wciąż musiałam mieć stopę na gazie bo wjechaliśmy, to znaczy ja wjechałam, dość energicznie i przed nami pojawiło się drzewo. Pamiętam tylko, że, nie wiem jakim "cudem" znalazłam hamulec pod stopami. Zatrzymaliśmy się tuż przed drzewem. Być może to Tata złapał wajchę hamulcową? Nie wiem. Wydaje mi się, że udało mi się wcisnąć hamulec.

[martiove]

Dlaczego tak bardzo boimy się własnych myśli? Ponieważ sądzimy czy też czujemy, że denerwują nas i odbierają nam spokój. Jogin mówi jednak: „Nigdy nie niepokoją nas żadne myśli, tylko namacalne lgnięcie do nich”. Jeżeli zdołałaby zobaczyć, uchwycić naturę myśli - ich esencje - nie będą nam w niczym przeszkadzać, a wręcz pomogą. Jak silny wiatr, który w gęstym lesie ogień podsyca, ale gasi go na samotnej świeczce, przypominającej niepewny, chyboczący w wirze myśli umysł. Wydają się one dokuczliwe, bo ciągle brakuje nam mentalnej stabilności. O ile zdołamy zachować spokój, jeżeli nauczymy się nie wybrzydzać i przyjmować rzeczy, takimi jakie są, myśli i czynniki zewnętrzne powoli przestaną wytrącać nas z równowagi. W rzeczy samej, staną się one sojusznikami medytacji niczym silny wiatr w płonącej puszczy. Jeśli wam się to kiedyś przytrafi […], zyskacie pełną kontrolę nad własnym umysłem, spacyfikujecie dzikość myśli i w pełni urzeczywistnicie ich naturę. Nie będę, więc was niepokoić.

Sangje Njenpa Rinpocze, Zasady ćwiczenia umysłu, s. 89

[krolowasniegu84235]

Istota duszy która biegnie w łąki zielone ,

Przestrzenie kosmiczne ,w błękitną krew

Słuchaj jak śpiewa tylko krawędzie ciała dzielą nas

Tylko materią jesteśmy rozłączeni

W Tobie dzikość, słodkie maliny ...

Ona tak tańczy...bo nie dzieli nas nic

Orgazmiczny obłęd czystego źródła...

Wznosi mnie ku niebu pięknem Towich dłoni

Jasnych jak pergamin ....Gorących jak ogień....

Posłuchaj jak płacze spełnieniem

Nie dzieli nas już nic ....

[thirstyforred]

Speaking of insane essays on the slips of paper from the cash register - I wrote one about Ogata and his mother, but it's entirely in polish

Zwykle te historie o bękartach, lub po prostu o synach którzy nienawidzą swoich ojców, skupiają się jedynie na relacji dziecka z ojcem, rzadko kiedy wspominając matkę. Tragiczne historie o tym jak dziecko zmienia się w mężczyznę który chce być kimś zupełnie innym niż ojciec ale ostatecznie próbując udowodnić swoją wartość popełnia te same błędy. I tak samo porzuca swoją matkę. Czasem te historie starając się uzasadnić to jak ignorują rodzicielkę robiąc z niej kolejnego groźnego potwora z dzieciństwa - matkę od której też trzeba się uwolnić by stać się mężczyzną.

Ale nie taka jest historia Ogaty. Choć w świetle Chap304 może się wydawać że to wciąż ten sam beznadziejny scenariusz, to wszystkie inne momenty Ogaty w mandze wspominają właśnie jego matkę, nie ojca.

To ona jest jego pierwsza ofiarą, gdy jeszcze nie w pełni zdawał sobie sprawę z tego jakie konsekwencji jego czynów. Być może to też jeden z powodów dla których Ogata stał się takim świetnym snajperem. Choć każde pociągnięcie za spust to wynik kalkulacji i obserwacji ofiary, tak samo jak śmierć matki od trucizny, może być w umyśli łatwo uznane za nieprawdziwe. W końcu, jeśli dzieli cie od ofiary przeszło 100 metrów skąd pewność że ta osoba naprawdę umarła? Tak jak matka, nie jest martwa, tylko śpi, czeka na gości na swoim własnym pogrzebie i wszystko będzie dobrze, wszystko się w końcu ułorzy. Matka Ogaty zginęła jako pierwsza z jego rodziny, i choć jej wpływ może wydawać się mały, to Ogata wciąż o niej myśli.

To dla niej nauczył się polować na kaczki - odzwierciedlone późnej w Chap222 (iirc). W scenach gdy ćwiczy się w strzelaniu lewym okiem polując właśnie na kaczki. Tym razem jednak nie polował i nie uczył się dla niej, a dla siebie samego. By udowodnić sobie że to jeszcze nie koniec.

Matka gotowała też Ogacie monkfish nabe, ulubione danie Hanazawy, z nadzieją że pewnego dnia wróci i zje z rodziną, jednak widzimy że z czasem pokochał je również jej syn. To właśnie danie Ogata wymienia jako ulubione w swoim opisie śmierci Sugimoto - monkfish nabe, które Sugimoto zje ze swoją ukochaną, nieprzypadkowo w tej wersji dzielącą imię z matką Ogaty. Ogata wie dość o Sugimoto, ale nie te drobne szczegóły, jednak zamiast wymyślać inne dania i imiona, pozwala by Sugimoto tęsknił za rzeczami za którymi tęskni sam snajper.

Ostatnią rzeczą, najważniejszą niemal, która zawsze łączy Ogatę z jego matką, jest postać rysia.

Od samego początku Golden Kamuy było w Ogacie coś z kota, jednak Yameneko, lub Rysia, widzimy tak naprawdę dopiero na Karafuto/Sachalin. Co ma sens biorąc po uwagę, że to zwierzę nie występuje na wyspach japońskich.

Ryś znane są w mitach jako koty o niezwykłym, magicznym wręcz zmyśle wzroku, który pozwala im nawet spoglądać w przyszłość. Nie jest to jednak to co czyni Ogatę Rysiem. Nie jego wzrok, a jego matka, była gejsza, nie jego celność, a jego dzikość i nieokiełznanie. Nikt w 7-mej Dywizji nie dbał tak naprawdę o to jak świetnym strzelcem był Ogata - wszystkie plotki i opinię dotyczyły tego że był bękartem Hanazawy i gejszy. Nazywanie go Rysiem zawsze było obrazą związaną ściśle z kim była jego matka.

W monologu w Chap310 Ogata wspomina członków swojej rodziny, lecz tylko raz zadaje sobie pytanie czy ich śmierć miała sens. Pyta o to tylko w odniesieniu do tego pierwszego morderstwa, do śmierci matki. Jeśli jej śmierć był bez celowa, jeżeli można jej było uniknąć, jeżeli to właśnie uszkodziło coś w duszy Ogaty - czy wtedy byłby tym samym mężczyzną? Czy mógłby stać się kimś innym, cierpiącym mniej?

To pytanie zadaje sobie w ostatnich chwilach i nie chce na nie odpowiadać - pozwala by zrobił to za niego Yuusaku. I tak jak Yuusaku mówił, Ogata urodził się szczęśliwym dzieckiem. Bo nawet jeśli nie miał ojca, wciąż miał Tome, swoją mamę.

[chimerqa]

Teraz druga część posiadłości w Sichowie.

Był basen. Czasy świetności ma za sobą. Ale ma w sobie jakiś urok.

Potem spacer alejką w parku...

Cholernie lubię bluszcz na drzewach. W ogóle lubię tę dzikość przyrody.

Eh limity ;( dobra, lecę z kolejnym postem ;D

[miskeit]

Dla jedenastoletniego dziecka z polskiego domu Rosjanie byli skomplikowani. Brakowało im chwili wahania między dobrodusznością a okrucieństwem. To próbował wytłumaczyć Agnieszce. Dawną Rosję, może wieczną. Pogrążoną w letargu i otrząsającą się z niego dreszczami rewolucji. Co tchnęło w Rosjan okrucieństwo? Dzikość mongolskich Chanów? Azja wyrafinowana w swych torturach? Europa miała wieki na spiłowanie kłów i pazurów, na włożenie aksamitnej rękawiczki Borgiów, papieży, bankierów. Zachód odsuwał od siebie stan pierwotny człowieczeństwa stanowym podziałem: mieszczaństwo, szlachta. Na Wschodzie bez zmian: władca i ludzka glamza mieszana służalczym strachem.

— Manuela Gretkowska

[tweede-verhuizing]

Piękno przed czasem, piękno o czasie oraz piękno po czasie.

Pierwsze istnieje w fantazjach i planach, kolejne w rzeczywistości, drugie we wspomnieniach.

„Przed czasem" idealizujemy wizje, używając suflera w postaci zmysłów (jak to czasem buduje oczekiwania), „o czasie" delektujemy się powstałą wizją i nabieramy świadomości chwili, pragnąć chłonąć chwilę, poświęcając uwagę wszystkich zmysłów.

Piękno „przed czasem", jest takie inne, nagłe. Coś jak nagły napad fantazji, uniesienie, dzikość działania, napęd do improwizacji. Haj.

Piękno „po czasie" - wzdychamy do wspomnień i pragniemy desperacko powtórki. Irytujemy się, gdy nie możemy tej chwili powtórzyć. Czasem siłowo próbujemy ją sprowokować i wtedy odbieramy jej wykwintności w smaku. I wtedy doskonale wiemy. ,,To nie jest to”. To wielka sztuka odpuszczania i pokornego czekania na powrót.

Zastanawiam sie, kim jestem. Mam mnóstwo wrażliwości przed samą w - widać to po poprzednim akapicie.

[muzycznyszkicownik]

TOP 5 ALBUMÓW 2023 ROKU

5. Slow Pulp - Yard

Niech nie zwiedzie Was quasi paintowska, robocza okładka. Yard to udany w całości album. Indie rock podany w lekki sposób, ze świeżą energią i rozbrajająco szczerymi tekstami.

4. Julie Byrne - The Greater Wings

Echa burzy i stania w nerwach na przystanku w oczekiwaniu na autobus. Głos Julie Byrne ukoił moje lęki wraz z jej folkową, wolno płynącą muzyką.

3. Bully - Lucky for You

Na szczęście dla siebie trafiłam na ten krążek przez przypadek, podróżując po gatunkowych listach na Spotify. Mocno osadzone w estetyce grunge'u granie to dzikość serca w rockowym, kobiecym wydaniu.

2. Kali Uchis - Red Moon in Venus

Smaczne i bogate w dodatki danie serwuje na swoim 4. longplayu Kali Uchis.

1. Daisy Jones & the Six - Daisy Jones & the Six*

* Chociaż nie jest to zwykły studyjny album, ale ścieżka dźwiękowa do serialu, musiał się znaleźć w moim subiektywnym zestawieniu, tworząc osobisty soundtrack do wakacji '23.

O ile głos Sama Claflina niezbyt porywa, o tyle wokal Riley Keough jest oryginalny i pełen emocji. W wersji deluxe dołącza do nich w jednym nagraniu Suki Waterhouse.

Historia inspirowana życiem członków grupy Fleetwood Mac (i stylem Florence Welch) była mi wyjątkowo bliska przez ostatni rok.

[turystycznyninja]

Malediwy, raj na Oceanie Indyjskim, słyną z turkusowych wód, białych plaż i egzotycznego życia morskiego. To jeden z najbardziej pożądanych celów podróży dla miłośników wypoczynku na wyspach. Ale ile tak naprawdę wysp wchodzi w skład tego pięknego archipelagu, i która z nich jest najbardziej godna uwagi?  Ilość wysp na archipelagu Malediwów Malediwy to klejnot Oceanu Indyjskiego, składający się z 26 atoli, które w sumie kryją w sobie ponad 1 000 koralowych wysp. Ta imponująca liczba wysp stanowi jedno z największych bogactw tego egzotycznego archipelagu. Każda z wysp ma coś wyjątkowego do zaoferowania, tworząc różnorodny krajobraz i różnicując wrażenia, jakie można tu doświadczyć. Idealne wakacje Część z wysp na Malediwach jest zamieszkana przez lokalną społeczność, a towarzysząca infrastruktura turystyczna czyni je idealnymi na wakacje w rajskiej scenerii. Turystom oferują: luksusowe ośrodki, niesamowite widoki piękne plaże, różnorodne atrakcje wodne, takie jak nurkowanie czy snorkeling wśród kolorowych raf koralowych. Bez wątpienia Malediwy to jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie i dlatego warto się rozglądać wśród ofert na wakacje na Malediwach. Oczywiście nie brakuje także ofert last minute Malediwy, które często pozwalają na zaoszczędzenie środków i wyprawę w mniejszym budżecie. Dzikość natury Jednak to, co czyni Malediwy tak wyjątkowymi, to również ich dzikość. Wiele wysp na archipelagu jest niezamieszkanych, oferując turystom możliwość zanurzenia się w prawdziwie dziewiczej naturze. W takich ustronnych miejscach można odkryć nietknięte plaże Malediwów, cieszyć się wszechobecnym spokojem i zatopić się w relaksującym rytmie oceanu. Ilość wysp na Malediwach / iStock.com / Pakhnyushchyy Najlepsza wyspa na Malediwach - Odkrywanie rajskiego raju Malediwy oferują nieskończenie wiele pięknych wysp, więc wybór "najlepszej" z nich może być subiektywny. Jednak pewne wyspy wyróżniają się pod względem uroku i aktywności, które oferują turystom.  Wyspa Maafushi: Oaza aktywnego wypoczynku Wyspa Maafushi to doskonałe miejsce dla osób szukających ekscytujących doświadczeń wodnych i lądowych. Znana z bogatego życia koralowego, idealna jest do snorkelingu i nurkowania. Maafushi przyciąga również turystów swoją kulturą i kuchnią, zapewniając autentyczne wrażenia z życia lokalnej społeczności. Wyspa Veligandu: Zapomnij o świecie zewnętrznym Jeśli marzy Ci się spokój i romantyczny wypoczynek na odosobnionej wyspie, Veligandu jest miejscem dla Ciebie. Znajduje się tu jeden z najbardziej luksusowych ośrodków na Malediwach, oferujący prywatne wille na wodzie i dostęp do pięknej laguny. Hotel Veligandu Island Resort & Spa to idealne miejsce dla par, które pragną spędzić czas tylko we dwoje, ciesząc się niepowtarzalną atmosferą i zachwycającymi zachodami słońca. Wyspa Baa Atoll: Światowy rezerwat biosfery Wyspa Baa Atoll jest jednym z najbardziej fascynujących miejsc na Malediwach i została uznana za światowy rezerwat biosfery przez UNESCO. To miejsce, gdzie przyroda i dzika fauna spotykają się z luksusowym wypoczynkiem. Baa Atoll skrywa w sobie dziewicze rafy koralowe, które są domem dla dziesiątek gatunków egzotycznych ryb i morskich ssaków. Wyspa ta oferuje turystom nie tylko malownicze plaże i bogate życie morskie, ale także możliwość zobaczenia gigantycznych płaszczek mant i różnorodnych gatunków rekinów podczas snorkelingu lub nurkowania.  Wyspa Ari Atoll: Morski raj dla miłośników nurkowania Wyspa Ari Atoll jest prawdziwym rajem dla miłośników nurkowania, oferującym jedne z najpiękniejszych raf koralowych na Malediwach. To miejsce, gdzie turkusowe wody ukrywają niepowtarzalną roślinność, różne gatunki ryb i innych morskich zwierząt. Ari Atoll przyciąga entuzjastów nurkowania z całego świata ze względu na niesamowite, podwodne doświadczenia. Która z wysp na Malediwach jest najlepsza / iStock.com / SHansche Bez wątpienia każda z wyżej wymienionych wysp ro

bi ogromne wrażenie. Niektóre z nich posiadają hotele idealne na wakacje All Inclusive na Malediwach. Nie dość, że możemy spędzić w takim przypadku, wakacje w raju, to jeszcze z pełnym wyżywieniem i licznymi udogodnieniami. Wyjątkowe atrakcje Malediwów Malediwy to nie tylko oaza spokojnych plaż i turkusowego oceanu. Ta egzotyczna destynacja oferuje także wyjątkowe atrakcje, które zachwycą każdego turystę. Przybywając na Malediwy, można spodziewać się odkrycia nie tylko jednego raju na ziemi, ale także tajemniczych i niepowtarzalnych atrakcji, które pozostaną w sercu na zawsze. Miasto Male: Serce archipelagu Male to stolica Malediwów i jedyne miejsce, gdzie turyści mają szansę zanurzyć się w lokalnej kulturze i historii. Warto odwiedzić tamtejsze: muzea, targi rybne, restauracje, meczety. Pozwoli to poznać autentyczną atmosferę życia na wyspach. Morze bioluminescencyjne: Podwodne spektakle Niektóre wyspy Malediwów oferują spektakularne zjawisko - morze bioluminescencyjne. To fascynujące zjawisko polega na występowaniu świecących organizmów morskich, które nadają wodzie niesamowity, błyszczący efekt. Jednym z najlepszych miejsc do obserwacji tego fenomenu jest Vaadhoo, jednak warto sprawdzić, gdzie jest najlepsza szansa na podziwianie tej magii podczas wizyty na Malediwach. Malediwy - ile mają wysp / iStock.com / cristian capizzi Malediwy, raj na Oceanie Indyjskim, składają się z 26 atoli i ponad 1 000 koralowych wysp, tworząc wyjątkowy archipelag o niepowtarzalnym uroku. Spośród licznych pięknych wysp na Malediwach, kilka wyróżnia się jako szczególnie godne uwagi. Wyspa Maafushi przyciąga aktywnych turystów swoim bogatym życiem koralowym i możliwościami nurkowania. Wyspa Veligandu oferuje romantyczne wypady na odosobnione plaże i luksusowe wille na wodzie. Wyspa Baa Atoll jest fascynującym miejscem, łączącym dziką przyrodę i luksusowy wypoczynek, a Wyspa Ari Atoll jest prawdziwym rajem dla miłośników nurkowania. Malediwy to także miejsce, gdzie można odkryć unikalne atrakcje, takie jak miasto Male z lokalnymi skarbami kultury i historii oraz podwodne spektakle morza bioluminescencyjnego. Sprawdź również jakie są ceny na Malediwach przed wyjazdem. Może to się okazać pomocne.