doscozycats - Tumblr blog

[doscozycats]

Fixing relationships within ourselves

Being complicated beings we don't only have relationships with each other but we also have relationships within us. Relationships that shape our world are relationships with food, with our image, with knowledge, our space, and with our body and mind to name a few. These in my opinion are different than relationships like friendship because the only active participant in this relationship is ourselves. We build the trust, the loyalty, and even the fun and everything contributing to a healthy one. I don't think I am the best in these types of relationships which is probably why I am lacking in relationships other than these. I am judgemental of myself, I am not understanding, I am short-tempered, and too idealistic. The reason for this would be sabotage and habits. Step by step I want to change these thoughts and approaches I have. I have started with one area in particular that I am very toxic in. My relationship with food and my body image. This is something I have struggled with ever since I was a child. The reasons are obvious, household environment is a big part of this but also traumatic things that have happened during the development stage of my childhood. No one not even myself could care less about "reasons" because when someone looks at you they don't see them and the only thing you can also see in the mirror is the outcome, not the reasons. That affected me a lot, I wanted to see myself beautiful and feel healthy. I wanted to have control over what and how much I ate because it was obvious I didn't have that ability. I felt small as a human when I thought about how something as powerless as food was still more powerful than me. All of these thoughts shaped me into a period of distress and restriction.

I felt good when I saw how much I changed and what pushed me was that I never was good enough as others. So striving to be as good as others made me go on. It was never enough no matter how hungry I was, no matter how thin I was because in my head whatever I ate was too much and I always needed to do damage control. That period lasted for five years and after five years I just let everything go. I was hungry, I was sick of restricting and I was in a happy and stable relationship that made me feel like I deserved to finally eat. Eating is great and yes I did technically deserve it I guess as does everyone however my body didn't deserve the sudden overeating, guilt, and stomachaches. Every day I ate but vowed to stop, every day I ate until I felt numb and every day I felt like having no control was in the end how I was. I was a failure, I am a failure I said to myself. This went on for 1 long year that felt like an eternity. During that year I gained the most weight I had ever gained. I felt the worst, not thinking of my health or body at all and only thinking about what's on my plate. Every day just cemented habits that were going to make my life shorter and make my mind go nuts. Comparing my plate with my partners, constantly thinking of food and never being hungry. You would think that anything would be better than this because it just feels like a cycle of hell. Every week clothes are getting tighter, limbs wider. Looking in the mirror and seeing yourself get uglier every day. I do believe that when I gain weight I am ugly because I gained that weight while I was abusing myself. I was abusing myself with overeating, unhealthy eating, with not listening to my body or my mind. I mean honestly speaking I wouldn't let my child eat like that so why was I letting myself eat like that? Because I didn't care. I didn't want to go on like that, I didn't trust myself with fixing this because each time I felt more and more discouraged so this time I opted for professional help. I went to a dietician and told her all of my struggles. I found her through social media and chose her because her posts were intriguing. She gave me a basic diet list to follow and each week we would have an appointment to go over what we would like to change, what works, and how we should approach our relationship with food. I immediately felt relieved because she would monitor what and how much I was eating not me. I just had to listen to her which I quickly realized I was good at. Of course, I had my slips and of course, some days were better than others though it didn't change anything, I was determined to change this time and I had help. It has been 3 full months since I started and I have lost 11.4 kg in total. I didn't go into this wanting to lose the weight quickly I just wanted to stop gaining weight and start eating well. I wanted to stop craving something every second and stop being hungry constantly. I also have Pcos which resulted in me having only 3 periods last year. Ever since I started eating well I have been consistently getting my period every month. My energy levels are stable, sometimes my hunger cues are whack but in general, they are stable as well. My cravings have gotten significantly less and so have my eating portions. I feel like the road only gets easier from here. I am more content with everything in my life, with my self-image, and with my relationship with food as well. I have peace of mind knowing every day I am treating myself with kindness and nurture. Food is still my hobby, I love cooking and eating. I love trying new restaurants and new drinks however I know not everything is worth trying. Not everything is worthy to be in my body. I mean it's food its nothing holy and I am not a dumpster so why should I consume it? These are the things I repeat in my head to unlearn things I used to believe in. Hopefully, with time, I will be better in other self-relationships but for now, I am proud that I have bettered myself this way.

[doscozycats]

Mom I'm In LOVE

Every waking hour of my day is for you

every single moment I spend with you

no matter how much time passes its never enough

oh my I m in love!

Oh mom I said Im in love!

----------------------------------------------------------------

I cant get enough

watching you is my favorite hobby to do

I cant share enough

the love that I have

the demons i fought without you

===========================================

oh my Im in love

I d love to be your ladybug

Oh mom dont you cry!

No more tears will shed from my eyes

oh my, oh mom, oh my

-------------------------------------------------------------------

Every waking hour of my day is for you

every single moment I spend with you

the world could crumble

ill stand strong by you

============================================

oh my Im in love

I d love to be your ladybug

Oh mom dont you cry!

No more tears will shed from my eyes

oh my, oh mom, oh my

[doscozycats]

Marriage

Without any context its just a word, it has a meaning in the dictionary as any other word.

marriage /ˈmarɪdʒ/ noun

1. the legally or formally recognized union of two people as partners in a personal relationship (historically and in some jurisdictions specifically a union between a man and a woman). "a happy marriage"

For many this "word" has many different meanings. For some, it means family, for some it means restriction, partnership, fear, etc. I am going to write what it means to me. You have to realize that during the early stages of life, we are very much influenced only by our families and what they teach us. Yes, there are school and social circles and maybe some other factors. It's okay if our families teach us one thing and the outside world contradicts this. This formula actually makes us think, and question what is right and what is wrong. However, when our family teaches us one thing and the outside world supports this, that is when it solidifies in our minds. For me, my family taught me that marriage is pointless because it can end in a second. It's pointless because it is a play, it's not reality. The outside world agreed on this. Marriage is pointless because betrayal is always on the table. Why have one when you can have many? Why be honest when you can lie easily and hide the truth? These hurt me so much as a kid I didnt even consider it in my future. I saw myself with cats. No kids, no partner, and just alone. Imagining loneliness in my future was much more comforting than imagining myself with my own family. This future in my head didnt have any expectations. As you get older though life teaches you your rights… My husband showed me what marriage actually meant for me. Marriage is commitment, belief, partnership, loyalty, improvement, growth, comfort and warmth. My dad and the world showed me that kids are a mistake, regret, a waste of money and time, and energy, ungrateful, selfish. My mom showed me that they're everything. You can only give and hope they will receive. I didn't want kids because I felt inadequate. I thought that I couldn't understand myself, life, or anyone. I have emotional outbursts and mental breakdowns. I can't handle tasks over and over again how could I shape and raise a whole ass life. Now I know, it won't be easy but it's a journey. A journey I'll happily go on with my rock. With my everything. With my partner. He showed me that together we can do so much for our future kids. We can show them and teach them so much. I've understood that life would be incomplete for me if I repress my emotions and run away. I want things in my life and I will fight to make them great. I will fight every day to make them better. I will do whatever it takes.

[doscozycats]

I want to journal

I want to lose weight

I want longer hair

I want to be more confident

I want to learn korean

I want to learn coding

I want to actually do my hobbies instead fo death scroll instagram

I want to run everyday for five minutes

I want to dress pretty

I want to be calm

I want to speak calm

I want to talk better

I want to listen better

I want to read more

I want to learn to play the guitar

I want to love myself

I want to be open minded

I want to be so many things

I want to do so many things

Yet here I am

only planning

only writing

only thinking

making excuses

putting things off

when will this stop

when will I change

[doscozycats]

Think of your childhood. What is one area where your parents did a good job? What is one area where they could have done better?

This is a question that is part of the James Clear (author of atomic habits) news letter subscription.

My dad had many talents of his own. He was good at making people laugh, he was just engulfed by his interests in computer and/or fixing, re using old stuff. He loved learning new skills like tattooing, learning a new language. He was overall a pretty high functioning person, though everyone has their faults, his outweighed everything. I think he couldve been more present and less selfish. More accepting towards criticism. He was too narcisstic and too involved with his own world. Maybe if he was a part of our world he couldve been successful. Maybe if he did think outside of his bubble he couldve done something meaningful. In the end everything was done in vain. As a father he was good at showing the ugly side of some truth I think it scarred me while I was a child however it made me ready for the real world. He couldve done a better job in rather just showing the ugly but accompany it with the beautiful as well.

My mom was very energetic and hopeful when she was younger, as years gone by she has drowned in a victim mentality. I think she did the best she could in every aspect. Raising us, working hard until her feet would swell up, sleeples nights, no alone time. She did everything. The more I write the further I understand this question to be completely honest. In my childhood my parents were my heros. They were good at everything. Its now that I can look back and thin of what they couldve done better. Which is meaningless for me. Im already grown. I dont talk with my father and my relationship with my mother is unstable. This question doesnt really make me think deeply of anything.

[doscozycats]

Cleaning day

I know that cleaning isn't particularly the plan for a day off. Especially when you have no kids, a cat and live together with your partner. Sometimes though cleaning on your day off is what really feels relaxing and gets you ready for a new week.

I am not a clean freak, and I really don't mind clutter. The only thing that is important for me is to do the dishes and keep the living are relitively clean. Tnough my partner really values a clean and organized space. He feels calm and colected when his living space is free of clutter. I totally understand where he comes from. Though I am not affected by it I can see why he is.

i put in effort especially when I wake up and when I go to bed as I know during the day we are too busy to notice anything. When we wake up any sort of mess distracts us and when we go to bed any clothes on the floor or dishes in the sink makes us hesitant to think of the next day.

Today was a reset.

We wrote a list of things to do and divided them, not equally but more on what we actually want to do. It took us 2 hours or so and to top it all off we took a shower and cleaned ourselves.

Meanwhile our cat snoozing on the bed as if it cleaned all of the house himself XD

I also tried something new today. A new recipe for lentil soup and a new recipe for an onion mushrom sautee. i usually put carrots and potatoes into the soup, I learned it from my mom that way. I didnt have them on hand and the recipe didnt have it anyways. The soup turned out amazing. Less is more in some ways. For the mushroom onion sautee I added sugar and spice. To be completely honest I liked it. It was a bit sweeter than my husbands liking, I mean he didnt eat more than a few bites.. it was pretty sweet. It felt like an asian dish though with the soy sauce, the tang of the red chilli and the sugar.

I probably wont make it this sweet again but I know maybe one or two cubes will do the job.

Yes it was my "off" day, yes I more tired than I am after work and yes I am fulfilled. I had fun, I spent time with the love of my life and I ate good food.

The things we put off or dread to do are never that bad. We just seem to make it difficult for ourselves. Sometimes its key to stop thinking and start doing.

[doscozycats]

Some days really test me.

They test my patience, my maturity, my love, happiness, my ability to handle things. Its as if the demonds in my mind are out to get me certain days, and to be completely honest I dont know what to do on those specific days. They drain me and lead me into a haze, lost in emotions and uncertainty. I completely shutdown and leave my mind with a "do not disturb" sign blocking everything on the outside.

My partner suffers a lot from this I understand that however I suffer more at that moment, I cannot control it.

What makes me feel like this?

My constant lack of motivation, discipline, boredom, self-care, emotion regulation, reading, activities and just living like a potato.

These add up everyday and result in having less and less respect and beliefe for myself.

I have changed.

I dont diet or restrict anymore. I binge and over-eat/indulge.

I dont draw or paint, I cook and watch tv.

I dont care about my appearence at all, I wear whatever is comfortable and rarely do my make up.

These aren bad changes nessescarily though there is no balance.

Cooking has become a great hobbie for me and I enjoy doing it.

I feel talented and useful because I am doing something good.

However I dont really persue it as a hobbie so I dont think it counts....

Other than that nothing man.

Im not doing anything.

My soul doesnt feel like its rotting but it doesnt feel like its growing either.

I realise it on these days when all I want to do is cry and I wallow in regret.

I feel helpless.

[doscozycats]

Every day counts with you,

every breath, every smile, every tear

it has meaning with your existince,

Some days are difficult to speak

with you endless conversations just leak.

Greatfulness has a distinct weight on your head

with every second I stare into your eyes I feel it.

One day is all we needed to melt into each other.

One touch was all we needed to ignite.

We are flourishing and growing

Spending each second with sensitivity and thought.

Love has changed us so much

it has made us so much.

[doscozycats]

The german dream is just a myth,

there are no laughs, no beer and no gifts.

Grey skies fill the blanks,

technology and philosophy filling the holes in your soul,

work like youve never before

In foreign land with many demands,

the sleeples night with early rises,

coffe and tea, cigarretes and empty eyes

we were tired before but never like this

Its own youth is old no wonder theyre like this

with grey skies and early nights

with never endless fights of who is right

Its a hot pot of many kinds

that will never get along

those whos souls are forever gone.

[doscozycats]

Günaydın

Uyandım yeni bir güne

Yanımda sen varsın

Döndüm yanına sarıldım sana

Sen de dönün ve geldin yanıma

Sabahlar bir acı ama o kadar güzel

İlk uyandığımda seni görmek güzel

Kısa bir vakitten sonra işe gitmemiz acı

Bu acılar olmasa o vakitler de güzel olmaz

Bizi bekler akşam o yatak

Seni beklerim ben akşam

O güzel gözlerini tekrar görmek heyecanıyla

[doscozycats]

Deli ve Dahi

Evet hayatımda ilk defa bir film reviewsı yapacağım. Daha önceden sözlü olarak çok defa bir şeyler hakkında yorumlar yapıp onlar hakkında konuşmuşumdur. Bir şeyler hakkındaki yorumlarımı duyurumak hoşuma gidiyor, bu sözlü olsun veya yazı şeklinde olsun. Bahsedeceğim film başta izlemek istediğim bir film değildi doğruyu söyleyecek olursam. Bunun sebebi ise sıkıcı olacağını sanmam. Tarihi olayları içeren bir film o sırada ne kadar ilgimi çekip kendini seyrettirebilirdi emin değildim çünkü o sırada izlemek istediğim film daha komik ve çocukça bir filmdi. Eşim bu filmi önerdi ve fragmanını izlemeye karar verdik filme çok sıcak bakmadığım için. O fragmanı izledikten sonra film beni direkt çekti. İki dakikalık bir video ile çok güzel ilgimi çekmeyi ve beni izle demeyi başardı. Filmin adi "Deli ve Dahi" İnglizce'de de "The Professor and The Madman". Bu film 1800'lerde geçiyor ve başlığı üzere ana karakterlerimiz bir dahi ve bir delidir. Bu iki ana karakterin birbiriyle bağlanma şekli ise bir sözlük kitabı üzerindendir. Filmde benim en çok hoşuma giden şeylerden biri insanın hayatındaki büyük olayların ve darbelerin onların üstünde farklı psikolojik etkilerinin üzerinde yoğunlaşmasıydı. Hayatında birini kaybetmek olsun, işin için yaşadiğin yeri terk edip tamamen yeni bir yere taşınmak, hayatında hiç işleyeceğini düşünemediğin bir suç işlemek olsun. Bunları günlük hayatımızda çok duyuyoruz ama bunları yaşadığımızda nasıl bir hal alacağımızı tahmin bile edemiyoruz. O durumlarda hissedilen duyguları çok güzel bir şekilde yansıtıyorlar ve adeta orada aynı hisleri yaşıyormuşcasına izliyorsun filmi. Her karakterle ayrı ayrı empati kurup her birinin açısından bakabiliyorsun olaylara. Film İngiltere'de yer alıyor ve o dönemde Oxford üniversitesinde yer alan akademisyenler tüm İnglizce konuşanları birleştirmekle beraber tüm sözcükleri içeren bir sözlük çıkarmak için çaba sarf ediyorlar. Bunun sonucunda topladıkları akademisyenlerden bir başari elde edemediklerinden dolayi kendisini yetiştiren ve dil konusunda olağanüstü bir başarı gösteren öğretmenden yani Dahiden yardım istiyorlar başarılı bir görüşmenin sonucunda. Dahi gençliğinden beri meslek hayatında böyle büyük bir adımı atmayı hayal etmişti hep ve sonunda elde etmek istediği, unutulmaz bir başarı içim bir adim atmıştı. Dahi hayali için bir adım daha yaklaşırken Deli gerçek dünyadan adım adım uzaklaşıyordu. Deli diye bahsettiğimiz adam aslında Amerika'da harp cerrahisiydi. Savaş sırasında yaşadigi zor zamanlardan kaynaklı "Stres Sonrası Travma Bozukluğu" geliştirmişti. Aklında duyduğu seslerden dolayı, bu seslerden kurtulmaya çalışırken Deli kendini kolay bir şekilde kurtaramayacağı bir durumda buldu. Bunun sonucunda son durağı bir psikiyatri merkezi oldu. Bu psikiyatri merkezinde yaptığı hataların ana kaynağı ve savaş sırasında geliştirdiği bozukluk sonucunda olan etkileri derin bir şekilde farklı uygulamar ile araştırıldı. Deli bu merkezde araştırmalar adı altında çok fazla şiddete maruz kaldı. Bu yaşanılan şiddetler yetmiyormuş gibi yaşadığı halusinasyonlar ve duyduğu seslerden dolayı kendisine de zarar vermiştir. Psikiyatri merkezinde gittikçe yorulan ruhun bir gazete ilanında Oxford sözlüğü için kelime ve kelimelerin tarihçesini bulmak için yardima ihtiyaçlarının olduğunu gördükten sonra kendini kitaplara vermistir Deli. Kitapları okuyup kelimeleri bulmanın duyduğu sesleri ve geçmişe dair anıları düşünmesini engellediğini paylaşmıştı. İkisinin bu zorlu dönemde aynı hedefi paylaşmalarının ve birbirlerini sözlüğü çıkarmak adına destekledikleri arkadaşlıkta Dahi deliye sonsuz müteşekkür besliyordu ve onu şiddet sonrasında olan halini görmeye dayanamıyordu. Hiçbir insanoğlunun bunu hak etmediğini düşünerek arkadaşını ordan kurtarmak için bir kampanya yaparak arkadaşını tekrar ülkesine özgür olmak üzere göndermişti. Deli kendi ülkesindeki hastanede şizofreni tanısı ile hayatının kalanınıorda geçirdi.

Dahi ise hiç yılmadan hayatının son anlarına kadar sözlüğün tamamlanması için uğraşıyordu.

Öğretmenliği ve hayatındaki her şeyi bırakıp kendini sözlük bilimine adamıştı. Bir saniye bile kendini geri çekmeyerek tutkulu bir şekilde kendine inandığı ve başardığı şey için zamanını harcadı. Bu film bana hayat hakkında çok şey öğretti. O zamanların zorlukları karşısında tutkulu olduğu şeyler için harcanan emeğin ve insanların kendi içinde yaşadıkları derin acılarını.

Tarih ve psikoloji ilginizi çekiyorsa kesinlikle bu filmi öneririm. İki saattin bir saniyesinde bile sıkılmadım. Eşime teşekkürr ederim kendisi gibi hayatıma güzel şeyler kattığı için. Seni çok seviyorum.

[doscozycats]

İki kedi bir olunca

İki kedi bir olunca miyavlamayı bırakırlar ve mrrr sesi çıkarırlar.

Birleştikleri zaman ayrı ayrı yemek bakmaya gerek kalmazlar,

Tek bir beden tek bir ruh doyururlar.

Ama o iki kedi birleşince o iki kedi ayrılmaz.

O iki kedi bir olunca fazla güçlü olurlar,

Diğer kediler onlardan kaçar.

Sadece kediler değil!

İnsanlar, kuşlar ve köpekler bile.

Bir olmak herkesten uzak doğayla da bir demek,

Sadece kediler için değil insanlar için de öyle.

Bir olunca her şey çok güzel oluyor,

O kadar güzel ki başka hiçbir şeye ihtiyaç duymazsın.

O iki kedi tam.

O iki kedi bir.

O iki kedi mutlu.

O iki kedi.

[doscozycats]

Tek başıma vakit geçirmeyi severim. Vaktimi güzelce, verimli bir şekilde kullanmayı da önemserim. Biraz fazla önemserim galiba çünkü vaktimi istediğim şeyler haricinde kullandığımda içimde bir huzursuzluk oluşur. İşe geldiğimde böyle hissederim bir de sevmediğim insanlarla vakit geçirdiğimde hissederim.

En sevdiğim aktivitelerden biri bisiklet sürmek benim için. 2021 yazında en yakın arkadaşım bisikletini ödünç vermişti bana ve o kadar heyecanlanmıştım ki. Birlikte bisikletleri tamire vermiştik, geri aldığımızda da evimden çarşıya kadar sürmüştük.

Bisiklet sürmeyi sevme sebebim hızını kontrol edebilmem ve vücudumun hareket etmesi. Sürerken öylesine süremiyorum, illa ki bir varış noktamın olması gerekiyor. Bu genellikle bir park olurdu. Eğer gündüz sürdüysem yanıma da bir kitap alırdım ve parkta kitap okuyup fotoğraf çekerdim. Akşam sürüyorsam yine o parka gidip geri dönerdim. Varış noktası belirlesem de gittiğim yolları değiştire değiştire o noktaya giderim, böylece farklı yollar öğrenip farklı yerler görebilirim. Bisiklet sürerken komik bir şekilde falcı kafe bulmuştum daha önceden hiç bilmediğim.

Bisiklet sürmekten başka kitap okumayı da çok severim. Kafamı dinlendirir ve beynimi eğlendirir. Kitap okurken film veya dizi izlermiş gibi hissederim ve bazen de tuhaf bir şekilde kendi anılarım ile kitabın anıları da karışabiliyor.

Resim çizmeyi, anime izlemeyi, müzik dinlemeyi, nakış yapmak ve fotoğraf çekmek gibi sevdiğim daha birçok aktivitelerim var.

Bunları sevme sebebim de her seferinde bunları yaptığımda farklı bir deneyimim oluyor ve bazen de birkaç aktiviteyi birleştirebiliyorum. Nakış yaparken müzik dinleyebilirim veya dizi izleyebilirim. Bisiklet sürerken sevdiğim youtuberları dinleyebilirim, yanıma da kameramı alınca fotoğraf çekebilirim. Bunlarla beraber günüm eğlenceli geçiyor.

Şu an en sevdiğim aktiviteler mimiyle gitar çalmak ve big bang izlemek. Gitar çaldığımda çok zorlanıyorum bazen ama çok da hoşuma gidiyor yeni şeyler öğrenmek. Pratik yapa yapa kendimi geliştirdikten sonra muhteşem şeyler çalabilceğim için çok heyecanlanıyorum. Big bang izlemek de çok hoşuma gidiyor çünkü mimiyle beraber gülüp eğleniyoruz izlerken. Mimiyle daha da fazla aktivite yapmak isterim çünkü onunla ne yapıyprsam eğlenceli oluyor. Gezmek, çalışmak, yemek yapmak ve yemek yemek, yeni şeyler öğrenmek ve daha çok şey.

[doscozycats]

888

8 Ağustos'ta başladı her şey. Doğal taşıma dokunduğunda, ay ışığının altında yürüdüğümüzde ve sen beni öptüğünde. O geceyi hiç unutmayacağım ve benim için her zaman çok özel olacak.

8 artık özel bir numara oldu bizim için ve her ayın sekizi de bundan böylece özel olcak. Birinci yılımızdan sonra da özellikle 8 Ağustos, yani 08.08.2022. Göze estetik geliyor bence :D

Bugün de 5. ayımıza girişimiz canım benim. 8 sayısına özel senin hakkında sevdiğim 8 şeyden bahsedeceğim.

1- Düşünceliğin.

İlişkimizin başında bu yana değişmeyen ve senin karakterinin bir parşası olan düşünceli olman beni o kadar mutlu etti ki. Aklımda birçok an var düşünceli olmanın bende yaratan hayranlığı. Hep "Bunu söylemediğim halde bunu düşünüp yaptı/söyledi.", "Aklıma bile gelmedi ne ara bunu düşündü?" veya "Çok düşünceli gerçekten." diye düşündüm. Kendimden daha düşünceli bir insan buldum ve bu beni huzurlu ediyor.

2-Taklit/ şakaların

Yaptığın taklitler ve aramızdaki şakalar beni o kadar güldürüyor ki, bunu yazarken bile kahkaha atıyorum. Mimiklerinden, ses tonuna kadar çok komik ve eğlenceli oluyor. En kötü günüm bile seninle gülerek bitiyor. Ben daha ne isteyebilirim bu hayattan.

3- Güzel alışkanlıklara itmen.

Hayatının bu yaşına kadar kendine kattığın güzel alışkanlıklarını ve düşüncelerini benimle beraber paylaşman bana çok yardımcı oluyor. Bedenimi dinlemem ve meditasyon yapmanın önemini hep biliyordum ama sendeki bakış açın bende işe yaradığını gördüm. Başkaları meditasyonu beynini ve bedenini dinlendirmek ve rahatlatmak için kullansa da bir mola gibi senin meditasyonu beynini yenilemek ve güçlendirmek için bir araç olarak kullanman bana daha anlamlı geldi ve bu yüzden kendim de yapmaya başladım.

4-Konuşma tarzın.

O kadar sakin ve düşünerek konuşuyorsun ki, bu çok hoşuma gidiyor. Ses tonunu yükseltmeden bir şeyleri titizce ve sabırlı bir şekilde anlatman konuşman o kadar güzel ki. Seni sürekli dinleyebilirim. Ses tonun da çok güzel... Muhteşemsin konuşmada gerçekten.

5-Müzikal yeteneğin

Şarkı söylerken ve gitar çalarken seni izlemek benim için bir hediye. Bir sanat eserinin de kendisinin sanat yapması bu dünyada başkalaının şahit olabilceği sık bir şey değil. Ben o kadar şanslıyım ki. Bu konuda yeteneklisin ve öğretmekten de çekinmiyorsun, bunun için teşekkür ederim.

6-O güzel yüzün.

O güzel yüzüne uyanmak, konuştuğunda o güzel yüzünü izlemek, yemek yerken o güzel yüzünü izlemek... Her seferinde tekrar tekrar aşık oluyorum sana. O gülüşüne de o gözlerine ayrı ayrı bitiyorum her yerine.

7-Öğrenmeye aşkın.

Okulda yeni bir şey öğrenip heyecanla bir şeyler anlatan içindeki çocuğun hala yaşıyor. Sürekli yeni şeyler öğrenme açlığın beni mest ediyor. Sürekli kendini geliştirip kendine yeni şeyler katıyorsun, bunları da benimle paylaşıyorsun ve her seferinde çok mutlu oluyorum.

8-Desteğin.

Zor zamanlarda beni dinlemen, benimle farklı bir bakış açısı paylaşman ve hep de destek çıktığın için teşekkür ederim aşkım benim. Hiç güçlü olmadığım kadar güçlü ve mutlu hissediyorum kendimi. Kendimi geliştirmeme yardımcı olup kendimi sevmem için beni itmen hayat arkadaşımı da bulduğumu hissetiriyor.

Seni çok seviyorum, umarım beni mutlu olduğun kadar da ben seni mutlu ediyorum.

You and me always together.

[doscozycats]

Hayatımızın dönemsel değişiklikleri

Bu hayatımda birden çok hayatım oldu diyebilirim. Çocukluğumda 3 yaşantım vardı. Biri çok güzel ve stabil olan çocukluğum, ikincisi travmatik ve sürekli hareketli bir çocukluk, üçüncüsü ise travma sonrası uyşukluk ve belirsizlik. Ergenliğim de üçe ayrılıyor. Birincisi özgüvensiz ve özentilik ile geçti, ikincisi uzaklaşma ve içime kapanma ile geçti, üçüncüsü ise umursamaz ve kayıp bir şekilde geçti. Hayattaki bu noktaya ve bu kişiliğime gelmek için hayli uğraştığımı düşünüyorum. Bu zamana kadar kişiliğim ile ve düşüncelerim ile sancılı birçok dönemim olsa da hep kendi merkezime geri dönmeye çalıştım.

Birden çok yaşantım veya geçmiş hayatım gibi benzetmeler kullanmamın sebebi geçmişe dönüp baktığımda bunları kendim yaşamaktansa sanki gözlemlemişim gibi hissediyorum. Herkes mi böyle hissediyor bilmiyorum artık ama o kadar uzak geliyor ki bana ve kısa bir zaman diliminde o kadar çok şey yaşamışım ki o olaylar bittikten sonra farklı bir hayata atılmışım gibi hissediyorum. Ki o zamanlar da herkes öyle davranmanı öyle düşünmeni istiyor. Kötü bir şey olmamış gibi davranmanı istiyorlar, hayatını devam ettirmeni. Kötü olaylarının sonucunda gelişen duyguları o an anlamaya çalışamadığımız için ve başa çıkmak yerine içimize gömdüğümüz için bu sonradan yüzeye çıkıyor tabii ki de. Bu kadar zaman sonra ama kendinden başka bir yardımcın olmuyor. Küçük değilsin artık ve kendi düşüncelerine kendi hislerine sahip çıkman gerekiyor. Bu fikirle ilk başta savaşırdım. "Böyle olmam benim suçum değil ve ben bunları yaşamak zorunda değildim. Benim suçum değilse ben neden bunu çözmek zorundayım? Neden insanlar bana yardımcı olmuyor daha anlayışlı olarak?" Bu düşüncelerin içinde kaybolup kendimi de insanlardan uzak tutardım. Bir süre sonra "beni bu hale getiren" ebeveyinlerime atardım içimdeki kötü duyguları. Onlara yanımda olmamalarının sonucunugöstermek istedim.

Bütün bunları yaptıktan sonra hiçbirinin bana iyi gelmeyeceğini anladım ve olayın diğer tarafına baktım."Küçük değilsin artık ve kendi düşüncelerine kendi hislerine sahip çıkman gerekiyor." Bu kötü bir şey değil aslında. Artık büyüdüm ve kendime sahip çıkıp kendimi anlayabilirim. Başkasına bağlı değilim ve okuyarak, araştırarak kendimi keşfetip gelişebilirim. Geçmişte oluşturduğum tepkiler düşünceleri değiştirebildiğim kadar değiştirmeye çalışıyorum. Hala istediğim yerde değilim. İnsanlara karşı daha bağışlayıcı ve biraz daha sorumlu bir şekilde davranmak isterim. Eşime iyi davranabildiğimi düşünüyorum ama onun haricinde eş değer bir şekilde başka sevdiklerime yeterince iyi davrandığımı sanmıyorum. Onlara aynı şekilde değerli hissettirip mutlu etmek isterim. Bun dinyada sevdiğim topu topuna 5 kişi var zaten onun yanında da 2 kedi var. Bu insanların her birine sevgimi gösterip mutlu edemiyorsam hala bir şeyleri tamamlayamadım demektir. Bunun farkındayım ve bunda da kendimi geliştiriyorum ki onlar da benim bir zamanlar değersiz hissettiğim zamanlar gibi hissetmesin.

[doscozycats]

Spotify ve Müzik

Yılın sonuna doğru geliyoruz ve spotify tekrar bize en çok listesini çıkarcak. En çok dinlediğin sanatçı, şarkı ve müzik tarzı. 2021 senesinde en çok dinlediğim şarkıcı BIBI, en çok dinlediğim şarkı night-piano version vladimir sterzer tarafından ve en çok dinlediğim tarz türkçe rock. Bütün 2021 senesindeki amacım bol bol müzik keşfetmekti. Her haftalık keşfet playlistinin her şarkısını dinlerdim. Bakardım bana göre mi değil mi, güzelse de o şarkıya benzer şarkılar keşfetmeye çalışıp ayrı playlistler yapardım. Onlar 4 haftanın birleşimi olan aylık playlistim olurdu. Bu kadar uğraşma sebebim yıllarca hep aynı şarkıları dinlememdi. Hep aynı şarkıları tekrar tekrar dinleyip kendimi yeni şarkılardan mahrum bırakıyormuşum gibi hissediyordum. Spotify bu konuda bana gerçekten yardımcı oldu. En sevdiğim uygulamalardan biri olabilir çünkü hem kendime özel playlistler yapabilirim hem de bunu istediğim gibi görünen bir profilde paylaşabilirim.

Yalan yok başkaların playlistlerini sürekli dinlemem ve bu yüzden de playlistlerini sormuyorum artık. Başkalarının profilinii sorup da girerim ama. O playlisti az çok dinleyip beğendiğim şarkıları da kendi playlistime eklerim. Müzik benim için fazlaca özel bir şey. Moduma bağlı o günkü dinlemek istediğim şeyi açarım. Başkaların playlistini dinlerken başkasının evinde uyuyormuşum gibi hissediyorum ve "asla benim evim kadar rahat değil." düşüncesi benim playlistlerim için de geçerli. Bu sen bu en çok listesinde neler çıkcak bilmiyorum çünkü bilgisayarım yüksek ses moduna girsin diye arkada spotify'ı çalıyorum sürekli sessize alarak. Yüksek ihtimalle doğru çıkmayacak ama bu sene de muhteşem şarkılar bulduğum için çok da önemsemiyorum. En sevdiğim şarkıcıyı ben biliyorum ve en sevdiğim müzik tarzını. Bunları öğrenmek için spotify'a ihtiyacım yok.

Geçen sene kasım-aralık civarı breakcore tarzını keşfetmiştim, abim benle bir breakcore şarkısı paylaşmıştı ve o zamandan beri dinliyorum. Daha önceden sözsüz müzik dinleyemediğimi düşünürdüm şarkının sözlerine çok dikkat ettiğimden dolayı. Bu tarz benim için her şeyi değiştirdi. Söze ihtiyacı olmadan birbirinden farklı sesin sözlerden daha etkili olduğunu gösterdi ve her şarkının kendine özel bir hikayesi oluyor bundan dolayı. Bu tarzın ustaları Yakui the maid, goreshit, sewerslvt ve t o k y o p i l l derim. Huzursuz olduğum zamanlarda beni o kadar sakinleştirdi ki bu şarkılar. Özellikle bir iş yaptığımda veya resim çizdiğimde dinliyorum çünkü beni bambaşka bir dünyaya götürüyor.

Breakcore'dan başka da bu sene keşfettiğim bir grup var. Beni eşim tanıştırdı bu grupla. O grup da Civil twilight. Benim için cage the elephant ne ise Civil twilight da eşim için öyle. Uzun zamandır dinlediği ve en sevdiği gruplardan biri. Benimle şarkılarını paylaştığında çok hoşuma gitmişti ilk baştan beri. Sözlerinden tut şarkıcının sesi, melodisi her şeyi o kadar etkileyici ki. Her dinlediğimde tüylerim ürperir ve ister istemez duygusallaşırım. Özellikle şarkılarının sözleri insanın hayatın getirilerini ve de insanların duygularını çok iyi anlatıyor. River child benim en çok sevdiğim şarkı çünkü ülkemden çıkmanın benim için nasıl büyük bir adım olduğunu, özgür ve çılgınca bir şekilde koştuğumu bana gösteriyor. Sevdiklerimi geride bırakmak ve alıştığım yerden çıkmak beni üzse de "I'm running free, I'm running wild. I'm running like a river child."

Müzik çok önemli bir şey benim için ve hayatımı şekillendiren birkaç şeyden biri. Her sene müzikle beraber güzel anılara sahip olmak isterim. Konserlere, festivallere gitmek, kendi müziğimi yapmak, eşimin şarkılarını dinlemek ve aynı şekilde çocuklarımın da bir parçası olsun isterim.