#Pisarz

[seraphines-dairy]

Ej tak pomijając na chwilę temat any, chcielibyście usłyszeć o fabule mojej książki (która jest w trakcie pisania)? Wiecie jeszcze jakieś funfakty bym napisała itp. Co o tym myślicie?

[outsider10]

Niektórzy ludzie zatracają się tak bardzo w złych wspomnieniach i żalach do innych, że w końcu stają się tym co ich dawniej raniło i wyniszczyło. Sami są tak pochłonięci w swej historii, więc nie widzą win i krzywd, które wyrządzają. Scenariusz robi fikołka i daje im rolę wichury. Zamiast ją odrzucić, grzecznie ją przyjmują z niedostrzegania możliwości bycia kimś mniej burzliwym.

E.K.

[luna-tynka]

Konto w mediach społecznościowych, a dokładniej, na Instagramie mam od kilku lat. Zrobiłam sobie w tym czasie przerwę rezygnując z nich na rok. Facebooka ignoruję, bo drażnią mnie reklamy i wszystkie te posty, które mnie nie interesują, a które zaśmiecają mi widok, gdy raz na jakiś czas wchodzę w aplikację. Inne media mało co albo w ogóle mnie nie interesują. Wolę być twórcą niż konsumentem, choć ta zmiana zaszła we mnie bardzo niedawno.

Stworzyłam więc nowy profil na Instagramie, na którym robię to, od czego powstrzymywałam się na swoim bardzo prywatnym koncie (27 osób) - piszę. Mam wrażenie, że nikogo z moich bliskich za bardzo nie interesuje, co mam do powiedzenia. Może się mylę, ale zawsze czuję niepewność, gdy publikuje tam moje myśli. Stworzyłam więc konto, gdzie śmiało mogę pisać, bo znajdą mnie tylko ci, którzy chcą to czytać. Jeżeli wygolę ktoś taki się znajdzie… Jak na razie jestem sama.

Na prawdę mam dużą frajdę z tworzenia postów, rolek i historii na instagramie więc próbuję się skupiać tylko na tym, ale od jakiś kilku dni obsesyjnie staram się zrozumieć dlaczego nic a nic się nie dzieje. Jestem niewidzialna. Rozumiem, że algorytm za mną nie przepada, bo moje prywatne konto jest niewielkie pod prawie każdym względem. Ale mógłby już dać mi luzy…

Dziś wracając z pracy powiedziałam sobie, że wszystko będzie ok i warte zachodu. Tzn. dokładniej to było raczej coś w stylu „f*ck it! mam w d*pie, te wszystkie porady, od których pomału głową chce mi stchórzyć; będę sobą i to wystarczy”.

Nie chce tworzyć 3-5 sekundowych, nic nie znaczących rolek, w których muszę umieścić „główne” chwytliwe zdanie, żeby zwrócić twoją uwagę i nakazać ci sprawdzić opis poniżej. Nie chcę „brudzić” pięknych ujęć napisami, żebyś kliknął na moje konto, żebyś je polubił, zapisał lub przesłał dalej.

Skupię się na tworzeniu mojego świata i pokazywania go innym. W końcu coś się ruszy. Poza tym nie pozostaje mi nic innego, jak nie poddawanie się i cieszenie się z tego, co lubię robić. Z czasem znajdę swój styl nie tylko w pisaniu, ale też i robieniu zdjęć i filmów. Edytowanie ich to dla mnie nowość, ale to dobrze, bo ja lubię uczyć się czegoś nowego.

Każdy twórca na początku musiał nauczyć się tworzyć tylko dla siebie i ignorować odzew świata zewnętrznego. Inaczej się nie da. Powtarzam sobie, że Picasso malował, bo nie mógł nie malować i w ten sposób opłacał swoje rachunki. Ci, którzy przyjęli jego zapłatę teraz mogliby być milionerami, gdyby zachowali jego obrazy, Nigdy nie wiadomo co się człowiekowi przydarzy. Pozostaje mi nadzieja, że wszystko będzie ok. Mogę tylko wierzyć w siebie i robić to, do czego moja dusza mnie namawia. Kiedyś znajdę swoich ludzi.

View this post on Instagram

A post shared by Justyna | Marzycielka, która stara się zmienić swoje życie (@justyna_daje_sie_poznac_)

[jakubzakrzewski]

Jeśli nie słuchasz muzyki podczas tworzenia - spróbuj. Przypomnij sobie ulubiony film, pomyśl, jaką wagę miała w nim muzyka.

Dzięki utworom, jakich będziesz słuchać, nadasz swojej pracy odpowiedniego soundtracku i na chwilę osadzisz ją w historii, której koniec znasz tylko Ty.

[niepoprawnaromantyczka]

eh

mysl gaśnie, i dlaczego nie wygasasz nigdy ty, zalewasz mnie niepokojem. Zalewasz mnie niespełnionymi marzeniami, a często nawet łzami. Dlaczego zalewasz mnie wspomnieniami, idź bądź szczęśliwy gdzieś indziej. Uciekaj z mojej głowy. Wyjdź tylnymi drzwiami i buduj historie swego życia w innych głowach. Bo moja jest zbyt wrażliwa. Kochaj tam. A tu, daj się odkochać.

[akzgaj]

I invite you to my Wattpad! 😏👌

[lenerystia]

Dzień 2 (08.10.2022) #piszęcodziennie Praca, praca

Powoli, ale idzie.

Pozdro

[wuszy]

Embrace

Minute by minute. Hour by hour. And year after year I want to stay in your arms. Close to your heart, which despite everything is so far away.

Pl

Objęcia

Minuta za minutą. Godzina za godziną. A ja rok w rok chcę trwać w twych objęciach. Blisko twego serca, które mimo wszytko jest tak daleko.

[obss3si0n]

zakochać się w smutku.

burza minęła,

ciemne chmury rozwiane

radość - uczucie, które

przez serce moje jest zapomniane

jak się cieszyć?

na powrót uśmiechać?

śmiać z rzeczy drobnych,

smutku zaniechać?

czy ja nadal potrafię

doświadczać radości?

a może już nigdy

u mnie ona nie zagości

smutek całe życie

przyjacielem mym był

lecz teraz znikł, od tak

jakby rozpadł się w pył

szkoda, wielka szkoda

iż mnie to uczucie opuściło

bo mimo, iż jest złe

to u mnie często gościło

niczym wyimaginowany

przyjaciel z najmłodszych lat

niczym zbawiciel

a zarazem mój kat

bowiem rzeczą niecodzienną

w smutku ukojenie znajdować

czy potrafię jego brak

w jakiś sposób zaakceptować?

przekonamy się wkrótce

czy szczęścia będę mieć dość

choć w sercu moim na zawsze

zaszczepiona jest samotność

[polamarianna]

Król bez królestwa

Mówi się, że nieszczęścia chodzą parami. Dla tych, którzy już w pełni świadomie pojmowali świat w roku 2020, wiadome jest, iż dwie przykre niespodzianki zdarzające się w krótkim czasie to żadna granica dla doglądającej człowieka opatrzności. Wielu, przebywając w ścianach zamkniętego mieszkania, długimi godzinami pomstowało ku wyraźnie nieprzychylnemu im niebu. Boże, czegośmy dożyli.. Izolacja,…

[outsider10]

Chmury malują dla Nas nieskończenie wiele opowieści. Tylko Ci, którzy nie patrzą na życie codzienne mogą je zauważyć.

E.K.

[ladyfreeworld]

Dzień dobry kochani!

Jak wam mija dzień?

Przypominam, że na moim blogu „LadyFree opowie Ci...” jest nowe opowiadanie „Nadzieja"!

Miłego czytania i miłego dnia wszystkim!😘

Good morning, my dears!

How's your day going?

I remind you that on my blog "Lady Free will tell you..." there's a new story "Hope"! Happy reading and have a nice day everyone!😘

Link;

[jakubzakrzewski]

Wszystko zaczyna się od podstaw: podobnie jak w grze, najpierw musisz osiągnąć niższe poziomy, zanim staniesz do walki z bossami, tak i w nauce nowych umiejętności musisz zacząć od początku.

Dlatego nie rezygnuj po jednej nieudanej próbie.

[konstarnacja]

(…) to na początek mogę powiedzieć tyle, że każdy, komu w szkole szło kiepsko, (…) ma dużą szansę zostania pisarzem. Musi w nim jednak być coś szczególnego, zresztą uważam, że to coś powinno towarzyszyć życiu każdego człowieka (…) chodzi mi o zachwyt nad widzialnym światem. Zachwyt nad tym, co nas otacza, nad samym sobą, żeby człowiek znalazł czas i rozejrzał się wokół i dostrzegł, że przyroda ludzie, ludzkie losy i cały widzialny świat są na swój sposób wspaniałe i wyjątkowe, nawet jeśli banalne.

Bohumil Hrabal

"Piękna rupieciarnia"

[yellowmanula]

Dżońcio Julian Tuwim Mój piesek Dżońcio – oto go macie – To mój największy w świecie przyjaciel. Codziennie w kącie kanapy siadam I z moim Dżońciem gadam i gadam. Gadam i gadam, a Dżońcio milczy, Lecz mnie rozumie piesek najmilszy. Dziś mówię: „Dżońciu! Pomówmy o tem, Żebyś od jutra był naszym kotem. Będziesz pił mleko i łapał myszy…” Dżońcio udaje, że mnie nie słyszy. ↓ „Albo zrobimy z ciebie niedźwiedzia I będziesz w klatce żelaznej siedział! Nie będzie szynki, schabu tłustego…” Dżońcio udaje głuchoniemego. „Albo zostaniesz… koniem, powiedzmy… Chcesz owsa?…” (Dżońcio jest nieobecny). „Jeśli nic nie chcesz, to wiesz, co zrobię? Sklep z kiełbaskami otworzę sobie. (Dżońcio już uszy nastawił sztorcem, Słucha)… a z ciebie zrobię dozorcę, Żeby nie skradli kiełbas złodzieje!” Dżońcio się łasi, Dżońcio się śmieje! 📷Julian Tuwim z psem Dżonciem w mieszkaniu przy Mazowieckiej, 1930 rok Fot .Muzeum Literatur