#doel 1

[zoueriemandzijnopmars]

Oké maar studielink is zo’n random website? Wie heeft dat bedacht? Ik bedoel, het werkt prima en makkelijk en redelijk snel, maar waarom is er 1 website waarop je je voor een studie kan aanmelden maar verder ook NIETS anders in doen

[chipperchemical]

it's time for my annual insanity arc, so here is every hermit/traffic ship that i actively enjoy and 1 headcanon for each one! (worth mentioning that i love most ships, these are just my favourites)

Grian x Mumbo (Grumbo) -> Grian is the only one who can bring Mumbo out of his redstone hyper-focus mode by cooking him unnecessarily gourmet meals and pretending to be sad when Mumbo doesn't instantly sit down to eat with him.

Grian x Scar (Scarian) -> When Scar's in his wheelchair, Grian will run around while pushing him and sing the Mario Kart star song at full volume.

Grian x Bdubs (Gridubs) -> They have a STRICT nighttime routine and if anyone interrupts then they will never hear the end of it.

Grian x Doc (Gridoc) -> Grian keeps bringing different animals home and Doc keeps trying to say no, but every single one grows on him eventually.

Grian x Mumbo x Scar (Mumscarian) -> Mumbo keeps trying to convince the other two to eat redstone, but he's only successfully convinced Scar.

Bdubs x Doc (Bdoc) -> The absolute embodiment of the sunshine/moon trope, but Doc is the sunshine and Bdubs is the moon.

Bdubs x Etho (Ethdubs) -> Etho likes trying on dresses and skirts and gives Bdubs little catwalk fashion shows.

Bdubs x Impulse (Impdubs) -> Extremely sweet to each other while destroying their enemies.

Bdubs x Keralis (Kerdubs) -> They spend every Sunday eating cereal and watching a movie in bed.

Bdubs x Mumbo (Bedstone) -> Mumbo's fast food order is always incorrect and Bdubs is the one who has to ask the worker to correct it.

Bdubs x Zedaph x Impulse x Tango x Skizz (BZITS) -> The ONLY thing that makes them all chill out after hard days is a massive cuddle pile in their nest of blankets, pillows, and stuffed animals.

Cub x Scar (Cubscar) -> When they're close to each other, their eyes get slightly bluer and their prankster urges get stronger, like a physical biological change.

Cub x Doc (Docub) -> They constantly dress up as Dr Frankenstein and Frankenstein's Monster for Halloween, and they switch who is who every year.

Doc x Etho (Detho) -> Doc leaves little gifts and bouquets around Etho's base, but Etho either doesn't see them or has zero idea who they're from until Doc brings it up.

Doc x Ren (Rendoc) -> The fathers of the server.

Doc x Joel (Doel) -> They are the most stubborn and competitive couple to the point that the others can't tell if they're on the verge of breaking up or not -- they never are.

Doc x Zedaph x Impulse x Tango x Skizz (DZITS) -> They regularly smoke zaza together and bake brownies.

Etho x Joel (Smalletho) -> Their only petnames for each other are vicious insults.

Impulse x Skizz (Skizzpulse) -> Impulse doesn't typically like touch, but Skizz's hugs are so warm and comforting that he doesn't mind one bit.

Impulse x Zedaph x Tango (ZIT) -> Tango and Impulse have amazing body heat while Zedaph is always cold, so their cuddles are the perfect temperature.

Impulse x Zedaph x Tango x Skizz (ZITS) -> The other Hermits figured out that they were a polycule after extreme confusion over why they all kiss each other.

Impulse x Tango x Skizz (ITS) -> Impulse and Skizz both use Tango as a heat pack for their wings and chronic pains.

Tango x Jimmy (Ranchers) -> They're both the absolute best gift-givers and always give each other the perfect presents.

Skizz x Tango x Jimmy (Jizzango) -> Jimmy goes non-verbal sometimes so they all know sign language and are experts at Charades.

[fictionalred]

"Ghost town" Doel, Belgium, 2024

Wikipedia:

Since 1965, there have been plans to enlarge the Port of Antwerp and demolish the village of Doel to be replaced with petrochemical industry. This has seen many people having to sell their homes to the development corporation of that enlargement, however some people resisted the plans. In the middle of the 1980s, the plans were halted only to be revived in 1995. Many historic buildings have already been demolished. As of 1 September 2009, people are no longer allowed to live in the village. In 2021, there were still 19 people living in the village and 91 in the surrounding area.

[roggemoeder]

In de roggevelden van Duurswold

De Roggemoeder

Op een gure novembermiddag liep ik, al een hele tijd geleden, langs de kringloop van het dorp waar ik ben opgegroeid. Ergens op het Hogeland in Groningen. Natuurlijk kan ik de kringloop niet weerstaan en moest ik even binnenkijken. Bij de boeken stond een hele stapel oude streekromans, verstofte encyclopedieën en de wereld aan beduimelde detectives. Maar er was ook een half plankje met het labeltje ‘’volkskunde’’. Daar kwam ik een boek van K. Ter Laan tegen. Na het even doorgebladerd te hebben besloot ik het voor €2 euro mee te nemen. Dat boek was Nederlandse Overleveringen 1. Die ene met die prachtige linosnede van een zeemeermin op de voorkant. De aankoop van dit boek heeft heel wat in werking gesteld.

Ik ben meer gaan leren over volkskunst en voelde langzamerhand de band met de provincie ook weer versterken. Ik woonde inmiddels al niet meer in Groningen, maar je kunt de Groninger wel uit Groningen halen, maar niet andersom. Ik ben en zal altijd een Grunneger blijven. Aan de hand van Nederlandse Overleveringen 1 ben ik opzoek gegaan naar meer streekverhalen. Maar een streekverhaal lezen staat niet gelijk aan weten waar het vandaan komt, en dat was juist mijn doel. Daarom beginnen we met 1 voor 1 ontdekken waar de legendes vandaan komen en of er misschien een verklaring voor te vinden is. En vandaag is het verhaal van de titel van mijn blog aan de beurt. De roggemoeder.

K. Ter Laan en Nederlandse Overleveringen 1

Nederlandse Overleveringen 1 is gepubliceerd in 1932 maar de versie die ik in bezit heb komt uit de tweede oplage uit 1981. Hoofdstuk 3 begint op bladzijde 35 en heet Korengeesten. Paragraaf 1 is DE ROGGEMOEDER. Hieronder vallen dus de Roggemoeder en ’t Korenwijf. ’t Korenwijf is een term die we later in onze studie nog tegen gaan komen. Paragraaf 2 DE LAATSTE SCHOOF bestaat uit een verzameling verhalen over de verering en gebruiken rondom het verzamelen van de laatste schoof graan bij het oogsten. Hier staan een aantal zeer interessante verwijzingen in, maar die zijn voor een andere blog.

Duurswold

Duurswold is een streek in midden Groningen die grotendeels samenvalt met de oude gemeente Slochteren. In de 9e eeuw n.Chr. werd begonnen met het ontginnen van de toen nog hoogveengebieden. Dat geeft ook het startschot voor het ontstaan van de vele lintdorpen die het gebied rijk is. Na intensief het veen te ontginnen en droog te leggen moest er een nieuw gebruik van de bodem bedacht worden en werd het gebied in cultuur gebracht. Een cultuurlandschap is een landschap wat door mensenhanden is ontworpen, aangelegd en onderhouden wordt. Bij het afsteken van veen is de eerste halve meter niet geschikt om turf van te maken. Deze werd veelal bewaard om te mengen met de zandgrond die overbleef na het afsteken van het hoogveen. Met goede afwatering en de juiste meststoffen kan er van dalgrond geschikte landbouwgrond gemaakt worden. En laat rogge nou eens erg goed groeien op dalgronden. Zo ontstonden de wapperende velden vol rogge en andere granen in de veenkoloniën. Dit was slechts van korte duur. In 1200 ontstonden problemen met de grondwaterstand. Door het inklinken van de bodem veranderden de hoogveengebieden in zure laagveengebieden. De velden waren slechts nog geschikt als hooiland. In 1770 werd er een nieuw plan voor afwatering gemaakt en werden er een aantal poldermolens gebouwd. Deze zorgen voor de juiste afwatering. En door gebruik van kalkhoudende kleigrond veranderden de velden wederom van schraal hooiland, in buitengewoon vruchtbare akkers waar rogge gretig verbouwd werd.

In de 16e, 17e en 18e eeuw was Duurswold en arme streek. Er was onvoldoende land om boerenfamilies te kunnen onderhouden, het veen was al grotendeels afgegraven en de aardappelfabriek die in latere jaren welvaart zou brengen stond er nog niet. Ik denk dat het dan geen gekke gedachte is dat met armoede geloof sterker wordt, als houvast in moeilijke tijden. Dit is niet alleen geloof in een God maar ook bijgeloven en oude volksverhalen. Daarom is het ook niet raar dat het verhaal van de roggemoeder uit mondelijke overlevering komt van iemand uit de Woldstreek.

In Nederlandse Overleveringen 1 staat onder het verhaal niet alleen de verwijzing naar ’t Wold maar ook ‘’(Grn. Volksverhalen, 15.)’’. Groninger Volksverhalen is een boek uit 1930 geschreven door E.J. Huizenga - Onnekes samen met K. Ter Laan en F.G. Knol. Eilina Huizenga – Onnekes was een Gronings folkloriste. Haar oom Johannes had een van de eerste boeken over de folklore van Groningen geschreven en daardoor was haar interesse gewekt. Om het werk van haar oom voort te zetten trok ze de hele provincie door en schreef ze de verhalen op zoals ze ze hoorde, in dialect. In wierdedorp Ezinge vond zij een schriftje uit 1800. Hierin schreef een destijds 11-jarig jongetje verhalen van de huisnaaister op. Eilina besloot het schriftje met spelfouten en al uit te geven als boekje. Groninger Volksvertellingen 1: Het boek van Trijntje Soldaats werd uitgebracht in 1928. De publicatie van dit boek wordt gezien als een van de eerste sprookjesboeken in het Nederlands geschreven. En dus twee jaar later publiceerde ze Groninger Volksverhalen wederom in het Gronings. Groninger volksverhalen openbaar toegankelijk. Zie bronnenlijst.

En inderdaad in Hoofdstuk 3 VAN ZOMER- EN WINTERGEESTEN pagina 15 vinden we: RÒGGEMOUER

De originele tekst is als volgt:

RÒGGEMOUER

As de rògge groot wòrdt, zo dat ie der hoast nait meer over kieken kinnen din zit ter aaltied ’n gaist in, dij der op paast. Kinder binnen din wel es onverzichteg, en willen in ’t koorn lopen, omdat ’t doar zok aiveg mooi speulen is. Mòie heur aaltied voor woarschaawen, Ròggemouer kin mor zo komen, en slepen ze weg. Din zai ie ze nooit weer.

’t Is zo wondermooi in zummertied, as ie bij ’t koorn langs lopen. Din kin je ’t zo regelmoated gòlven zain, net as ’t wotter van de zee. Mor as ie goud toukieken, is ter aaltied ’n stee in, doar beweegt de rògge zok vremd en onrusteg. Da’s de gevoarlke plek; doar zit Ròggemouer.

As ie niks doun, dut Ròggemouer ook nooit wat. ’t Ainegste wat heur nòg wel es overkomt is dat ze de kòrrels van rògge, dij din nog zo waik binnen, wat stief in haand knipt. Din wòrden ze swaart en vergifteg; doar zeggen ze tegen van mouerkorrels. Mor dat is altied mor ’n stok of wat.

(’t Wòld.)

Het stuk tekst wat in Groninger Overleveringen 1 staat is een vertaling van bovenstaande passage. Volgens mij is het ook voor niet Groningers nog redelijk te lezen wat nou de precieze strekking is van het stukje, maar bij deze mijn vertaling.

ROGGEMOEDER

Als de rogge hoog wordt, zodat je er bijna niet meer overheen kunt kijken, dan zit er altijd een geest in die er op past. Kinderen kunnen dan nog wel eens onvoorzichtig zijn en willen in het koren lopen omdat het daar zo eeuwig mooi spelen is. Daar moet je hen altijd voor waarschuwen, Roggemoeder kan maar zo komen en sleept ze weg. Dan zie je ze nooit weer.

Het is zo wonderschoon in de zomertijd als je bij het koren langs loopt. Dan kun je het zo regelmatig zien golven, net als het water van de zee. Maar als je dan goed kijkt is er altijd een plek waar de rogge vreemd en onrustig beweegt. Dat is de gevaarlijke plek, daar zit Roggemoeder.

Als je niks doet, doet de Roggemoeder ook nooit wat. Het enige wat haar nog wel eens overkomt is dat ze korrels van de rogge, die dan nog zo zacht zijn, te stevig in haar hand knijpt. Dan worden ze zwart en vergiftigd, daar zeggen ze moederkorrels tegen. Maar dat zijn er altijd maar een paar.

Observaties

Hieruit kunnen we een aantal dingen opmaken. Dat blijkbaar dus de aanwezigheid van de roggemoeder een afschrikkende werking op kinderen zou moeten hebben. Een figuur of verhaal met een waarschuwende functie wordt ook wel een kinderschrik genoemd en gebruikt om kinderen in het gareel te houden. Ook jij hebt vast wel eens gehoord ‘’daar krijg je vierkante ogen van’’ of ‘’als de klok slaat dan blijft je gekke gezicht zo staan’’ dit zijn allemaal vormen van bangmakers. Ook Sint Nikolaas en Krampus worden gebruikt als kinderschrik. Sinterklaas ziet immers alles, en wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. De figuren gebruikt als kinderschrik zijn vaak afgeleid van figuren uit het Germaanse geloof. Nadat vooral in de 18e eeuw volksgeloof heel erg afnam werd het alleen nog gebruikt als bangmaker om kinderen in de pas te laten lopen. Figuren die kinderen ontvoeren en meenemen komen het meeste voor, wellicht omdat die het meest effectief zijn?

‘’Dan zie je ze nooit weer.’’

Het kan ook een verklaring zijn voor personen die in Duurswold vermist raakten. Veenmoerassen zijn voor volwassenen al een gevaarlijke plek om van de paden te dwalen laat staan kinderen. Door de zuigende werking van het veen en de natte omgeving ligt de verdrinkingsdood altijd op de loer. Een vermissing hoeft ook niet altijd met de dood te eindigen.

Veel volksverhalen zullen voortkomen uit het niet kunnen verklaren van natuurlijke verschijnselen. Dat zien we bijvoorbeeld met donder in de Noordse en Germaanse mythologie en bliksem in de Griekse mythologie. En inderdaad beweegt en golft een roggeveld soms vreemd. Omdat er specifiek over de zomer wordt gesproken is de kans groot dat dit windhozen zijn geweest. Windhozen ontstaan onder een onweerswolk. En wat volgt vaak na een hete zomerdag? Juist, onweer. Het hoeven ook geen volledig gevormde slurfvormige windhozen te zijn, maar als er een beginnende windhoos werd gezien in de vorm van onrustig bewegende rogge is het voor die tijd een makkelijke conclusie. Van confirmation bias had men toen nog niet gehoord. Het zien van fysieke ‘’bewijzen’’ voor de aanwezigheid van een entiteit zorgt alleen maar voor een sterker geloof van de legende.

Deze roggemoeder laat blijkbaar ook sporen achter in de ‘’echte/fysieke’’ wereld in de vorm van ‘’moederkorrels’’. ‘’En dat zijn er altijd maar een paar’’ is ook te verklaren. De schimmel Echt moederkoren komt namelijk niet veel voor. En het is niet een ziekte die zich snel verspreid en daarmee hele akkers tegelijk besmet. Dus in een groot veld met rogge zullen inderdaad slechts enkele aren met de schimmel besmet zijn, en daarmee aangeraakt voor de roggemoeder. Hoewel we nu weten dat deze moederkorrels worden veroorzaakt door een schimmel is het best mogelijk dat deze sage als verklaring voor deze zwarte korrels is ontstaan. En niet alleen dat, mensen die besmet meel hebben gegeten kunnen daardoor gaan hallucineren en doodgaan. Uit de gifstoffen uit moederkoren wordt namelijk LSD gesynthetiseerd. Ik kan me best voorstellen dat high zijn goed werkt voor het voorstellingsvermogen en dat daardoor ‘’geesten’’ werden gezien. Echt moederkoren en de zwarte korrels komen op een later moment in haar eigen blog nog een keer terug want daar zit ook een fascinerend verhaal aan vast.

En toen liep het spoor helaas vast. In Groningse Volksverhalen staan geen bronnen omdat alle verhalen mondeling door Eilina verzameld zijn. Maar niet getreurd, dit is slechts deel 1 van een hele reeks aan bronnen en achtergrondinformatie die uitgeplozen kan worden. Er staat nog een bezoek aan de Groninger archieven op de planning en in de Collectie Overijssel is nog het nodige te vinden. Dit is slechts de eerste stap op het pad van haar verhaal.

Geloof ik nou in het bestaan van de roggemoeder? Goede vraag. Geen idee. Geloof ik dat er overal een soort bezieling in zit? Ja, maar of dat dan ook direct betekend dat ik denk dat er in elk veld een geest huist weet ik niet. Volksverhalen zijn voor mij een manier om verbinding te voelen met de grond waarop ik sta, met de mensen om mij heen, met de provincie waar ik opgegroeid ben en met mijn voorouders. Of ik er dan ook in geloof kan ik je nog niet vertellen. Wellicht een volgende keer.

[emmansbusphotography]

Batangueño Premium

ALPS The Bus, Inc. N7007 "Doel Louise"

Chassis Manufacturer: Zyle Daewoo Bus Corp.

Chassis Model: Daewoo BH117H (PL5UR)

Engine Manufacturer: Doosan Infracore

Engine Model: Doosan DL08K Euro 5

Coach Manufacturer: Santarosa Motorworks Inc.

Coach Model: SR Cityliner

Engine Location: Rear

Seating Configuration: 2x2

Seating Capacity: 45 passengers + 1 driver + 1 conductor with CR

Type of Service: Public Utility Bus (PUB)

Type of Operation: Provincial Operation (P2P)

Classification: Deluxe Airconditioned Bus (AC)

Route: Cubao (Quezon City) - Batangas City (Batangas Province) via Alabang (Muntinlupa City), Ortigas (Pasig City)

Franchise Route: Ortigas (Pasig City) - Batangas City (Batangas Province) via SLEX

Transmission: M/T

Suspension: Air Suspension

Shot Location: Flying V Turbina, Pan-Philippine Highway, Brgy. Turbina, Calamba City, Laguna

Date Taken: March 15, 2024

NOTE: Errors may be evident with this description. Corrections will be done once verified.

[autimind]

Autismeweek dag 1, 30 maart

Het beeld van autisme en wat er niet aan klopt

Het beeld dat mensen hebben van ‘een autist’ lijkt vooral op Sheldon Cooper (The Big Bang Theory) en, als ze mijn leeftijd hebben, op Rain Man uit de gelijknamige film. Dit beeld klopt niet.

De echte man op wie Rain Man is gebaseerd heette Kim Peekl en had helemaal geen autisme maar FG-Syndroom. Hij werd 58 jaar. Daar doel ik niet op. Autisme is een spectrum-stoornis. Dat betekent dat we allemaal van elkaar verschillen, een stuk meer dan mensen zonder autisme. Het betekent dus niet dat ‘we allemaal een beetje autistisch zijn’.

Sheldon is vrij duidelijk ‘autistisch gecodeerd’ maar in de serie wordt het nooit duidelijk. Goed, binnen het spectrum komen wel dergelijke jongens voor. Natuurlijk. Vergeet echter de meiden niet. En al die vele anderen die er heel anders uit zien en zich heel anders gedragen. En niet geïnteresseerd zijn in natuurkunde of computers.

Wat is dan het juiste beeld? In de autisme-wereld wordt vaak gezegd dat ‘als je één autist hebt ontmoet dan heb je één autist ontmoet’. Toch zijn er wel algemene kenmerken aan te wijzen. Helaas is dat tot nu toe altijd gedaan door de psychiatrie en daar hebben we de gebruikelijke lijstjes met tekortkomingen aan te danken. Star, overgevoelig, geen wederkerigheid, dingen letterlijk nemen en ga zo maar door. Ik kan zonder probleem elk van die punten ‘omdenken’. Star..? Dat kan ook vasthoudend zijn.

Mensen binnen het autistisch spectrum willen nogal eens weinig oog hebben voor de hiërarchie die wel degelijk bestaat bij Nederlandse bedrijven. “Zou je mee willen gaan naar het spoedoverleg?” Als je dit aan een collega met autisme vraagt, heb je goed kans dat zij ‘nee’ zegt. Dit kun je een gebrek aan sociale vaardigheden noemen maar je had ook duidelijk kunnen zijn.

Mensen hebben de neiging om elkaar letterlijk te nemen als ze elkaar niet begrijpen, bijvoorbeeld als er een stevig cultuurverschil is. Wat dan over blijft is niks anders dan de woorden zelf.. en dan doe je het daarmee. Letterlijk nemen is geen autistisch kenmerk! Het ontstaat omdat mensen een verschillende manier hebben van naar de wereld kijken.

Autisme is in de praktijk vooral een andere manier van met informatie omgaan. Informatie vanuit de zintuigen maar ook gesproken of geschreven informatie en zelfs die uit de eigen gedachten en gevoelens. Dit kan zich op allerlei verschillende manieren uit.

Zonder uitzondering is het zo dat die manier van kijken niet fout is of gehandicapt. Natuurlijk levert het in de praktijk regelmatig ruis op. Dat is niet erg. We hebben allemaal stijlflexibel leren communiceren op het werk. (Anders ben je waarschijnlijk net begonnen. Het komt wel.) Laten we dat dan ook doen. Het is zomaar mogelijk dat een autistische manier van begrijpen beter is of handiger op een bepaald moment.

Ben ik autistisch of heb ik autisme? Ik krijg serieus op m’n vingers getikt door sommige mensen. De meningen hierover kunnen soms best scherp zijn. Ik geef trainingen en workshops aan sociale werkers en beleidsmakers en dan ga ik hier wat dieper op in. Voor nu zou ik zeggen: als je respectloos over mij spreekt dan heb ik niks aan de ‘juiste’ terminologie.

Heb je een collega die open is over autisme? Wil je belangstelling tonen? Vraag dan eens wat autisme betekent voor hem/haar/hen. Luister. Vraag door. Is er iets concreets waarmee jij je collega zou kunnen steunen?

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

[puttingwingsonwords]

neopronouns in het nederlands?

TL;DR: I thought it would be a fun exercise to translate some neopronouns to Dutch, so I did! This post will be in Dutch, explaining some background, my thought process, and listing my translations.

Een paar jaar geleden schreef ik een verhaal in het Engels met een hoofdpersoon die neopronouns (neovoornaamwoorden) gebruikt. Sindsdien denk ik er vaak over na hoe ik die naar het Nederlands zou kunnen vertalen. Daarnaast wil ik het ook in het Nederlands kunnen hebben over mensen die Engelse neovoornaamwoorden gebruiken. Voor zover ik weet zijn er nog geen boeken naar het Nederlands vertaald waar neovoornaamwoorden in zitten (ik hoor het graag als die er wel zijn!). Er is wel een Nederlandse versie van pronouns.page waar een aantal neovoornaamwoorden op staan. Sommige zijn uniek aan het Nederlands, andere lijken op Engelse neovoornaamwoorden en een paar zijn vertaald uit het Engels.

Om al die redenen besloot ik zelf te proberen een aantal van deze voornaamwoorden te vertalen. Het begon als een vertaaloefening voor mezelf, maar ik wil het graag delen zodat meer mensen kunnen meedenken. Ik ben geen professionele vertaler, maar ik heb een talenstudie gedaan (Grieks en Latijn) en schrijf fictie in zowel Engels als Nederlands.

NB: Dit zijn allemaal puur suggesties, geen definitieve vertalingen. Input is zeer welkom! Vooral van mensen die zelf neovoornaamwoorden gebruiken en mensen met (ver)taalervaring.

Bij mijn vertaalproces heb ik gekeken naar de klank van de Engelse woorden, hoe ze overeenkomen met andere voornaamwoorden (of ze bijvoorbeeld lijken op vormen van they, he, of she of juist niet) en welke vergelijkbare dingen er in het Nederlands mogelijk zijn. Vaak ben ik op meerdere opties uitgekomen. Mijn doel was niet om op een juiste vertaling uit te komen, maar om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn.

Op dit moment zijn de meest gebruikte genderneutrale voornaamwoorden hen/hen/hun en die/die/diens, of de combinatie daarvan die/hen/hun. Deze kunnen beiden vertaald worden naar they/them/their in het Engels. Maar hoe zit het met alle andere genderneutrale voornaamwoorden die er in het Engels zijn? Voor dit vertaalexperiment ben ik een lijst van neopronouns (neovoornaamwoorden) afgegaan op pronouns.page en heb ik geprobeerd ze allemaal te vertalen. Op die pagina staat ook informatie over waar de voornaamwoorden vandaan komen, mocht je daar interesse in hebben! Wanneer er een vergelijkbare set voornaamwoorden op de Nederlandse versie van de website stond, heb ik die met een link overgenomen; sommige daarvan staan daar gelinkt als vertaling, andere vond ik zelf passen maar zijn niet als vertaling gelinkt.

Voornaamwoorden en mogelijke vertalingen

ae/aer/aer — kan onvertaald blijven.

co/co/cos — optie 1: co/co/con; optie 2: co/co/cor; optie 3: onvertaald. In het Nederlands zijn voorbeelden te vinden van zowel -n, -r, als -s als bezittelijke uitgangen, dus vaak is de keuze in de vertaling een kwestie van smaak (al wordt -r in het algemeen gebruikt voor grammaticaal vrouwelijke woorden). Er is ook nog de -w van ‘jouw’ en ‘uw’, maar die past niet achter een ‘o’.

e/em/eir — optie 1: ie/em/eer; optie 2: ij/em/eer. Bij optie 1 heb ik alleen de spelling aangepast om de uitspraak te behouden. Bij optie 2 heb ik de klank ‘ij’ overgenomen van hij/zij, analoog aan ‘e’ en ‘he/she’. Dat is niet per se nodig, want 'ie' wordt ook al in het Nederlands gebruikt. Officieel is het een verkorte vorm van 'hij', maar door sommige mensen (inclusief mezelf omdat ik altijd dacht dat het van 'die' kwam) wordt het gender neutraal gebruikt. Of je 'ie' als mannelijk of neutraal ervaart zal dus afhangen van hoe je het gewend bent.

e/em/es — optie 1: ie/em/ies; optie 2: ij/em/ies.

ey/em/eir — ee/em/eer.

fae/faer/faer — optie 1: kan onvertaald blijven; optie 2: fee/fee/fees. Bij optie 2 heb ik ‘fees’ gekozen, omdat ‘feer’ de uitspraak van de ee-klank verandert.

hu/hum/hus — optie 1: hu/huum/huun; optie 2: hu/huum/huw. Luister. Dit was mijn enige kans om de -w te gebruiken. Over de dubbele ‘u’: hu/hum zijn de humanistische voornaamwoorden. Op deze manier wordt dus de uitspraak van ‘hu’ uit ‘humaan’ behouden. (In het Engels worden ze dus uitgesproken met een ‘hju’ klank.)

it/it/its — optie 1: het/het/hets; optie 2: het/het/zijn. ‘Zijn’ is officieel het bezittelijk voornaamwoord dat wordt gebruikt bij ‘het-woorden’, maar niet iedereen die ‘het’ voor zichzelf gebruikt zal het fijn vinden om ‘zijn’ te gebruiken. Vandaar ‘hets’ als andere optie.

ne/nem/nir — nij/nem/nir. Bij dit soort uitgangen die in het Engels lijken op ‘they/them/their’, had ik graag iets met ‘hen/hun’ gedaan, maar dit werkt niet zo met de n- aan het begin. Toevallig passen de -em en -ir uiteindes wel bij een mengeling van ‘hem’ en ‘haar’, waardoor het genderneutrale aspect op een andere manier naar voren komt.

ne/nir/nir — optie 1: nij/nir/nir; optie 2: nij/ner/nijr. Optie 2 komt van pronouns.page, maar staat daar niet gelinkt als vertaling.

per/per/per — kan onvertaald blijven (zelfs de etymologie van ‘person’/‘persoon’ houdt stand).

s/he /hir/hir — z/hij /her/hijn. NB: het persoonlijk voornaamwoord (eerste vorm) is s/he, z/hij. Ik heb een spatie gebruikt om de verwarring met de extra / te voorkomen.

thon/thon/thons — dien/dien/diens. ‘Thon’ is een samentrekking van ‘that one’, dus ‘dien’ als samentrekking van ‘diegene’.

ve/ver/vis — optie 1: vij/veer/vis; optie 2: vij/vaar/vijn. Omdat ‘ver’ klinkt als ‘her’ en ‘vis’ klinkt als ‘his’ heb ik bij optie 2 de uitgangen van respectievelijk ‘haar’ en ‘zijn’ gebruikt.

ve/vim/vis — optie 1.1: vij/vim/vis; optie 1.2: vij/vim/vir; optie 2: vij/vem/vijn; optie 3: vij/vijn/vijns. Optie 3 komt van pronouns.page, maar staat daar niet gelinkt als vertaling. Omdat ‘vim’ en ‘vis’ lijken op ‘him’ en ‘his’ heb ik bij optie 2 de uitgangen van ‘hem’ en ‘zijn’ gebruikt. Wat betreft 1.1 en 1.2, vond ik ‘vis’ minder passen bij de andere Nederlandse bezittelijk voornaamwoorden (vergelijk haar, zijn, hun) — ‘vir’ voelde gewoon beter. Daarnaast is ‘vis’ natuurlijk al een woord; ik denk niet dat het verwarrend zou zijn aangezien de woorden verschillende grammaticale functies hebben, maar misschien is het een ongewenste associatie. Deze optie heb ik bij ve/ver/vis/verself hierboven weggelaten, omdat ‘veer’ en ‘vir’ te veel op elkaar lijken. (Twee keer ‘veer’ zou dan nog evt. een optie zijn.)

ve/vir/vis — optie 1: vij/vir/vis; optie 2: vij/vir/vir. Zelfde als 1.1 en 1.2 hierboven.

xe/xem/xyr — optie 1: xij/xem/xyr; optie 2: ex/exem/exyr; optie 3: ex/ex/ex; optie 4: zie/zem/zyr. Deze was moeilijk. De letter 'x' werkt in het Nederlands minder goed aan het begin van een woord, waardoor optie 1 lastig uit te spreken is. Door er een ‘e’ voor te zetten wordt de uitspraak makkelijker, maar alle vormen behalve de eerste zijn daardoor langer en daardoor weer lastiger uit te spreken. Optie 3 lijkt eigenlijk niet meer op het Engels. Daarnaast betekent ‘ex’ ook al wat anders (dit hoeft niet per se een probleem te zijn, homonymen bestaan, maar het kan ongewenste associaties opwekken). Optie 4 zit dichter bij de uitspraak van het Engels, maar daarmee is de 'x' wel verloren gegaan.

ze/hir/hir — optie 1: zie/hir/hir; optie 2: he/zem/hijn; optie 3: he/her/zer. Bij optie 1 heb ik vooral naar uitspraak vs. spelling gekeken en ben ik verder dichtbij het Engels gebleven. In opties 2 en 3 heb ik een poging gedaan om hij- en zij-voornaamwoorden te mengen, net zoals ‘hir’ een mengeling lijkt te zijn van ‘her’ en ‘him’. ‘He’ heeft dezelfde e-klank als ‘ze’.

ze/zir/zir— optie 1: zie/zir/zir; optie 2: zem/zeer/zeer. Hier heb ik weer de spelling aangepast om de uitspraak te behouden. Een ‘ij’-klank werkt hier minder goed omdat je dan gewoon ‘zij’ krijgt. Optie 2 komt van pronouns.page.

zhe/zher/zher — optie 1: zhij/zheer/zheer; optie 2: zhij/zhaar/zhaar. De ‘zh’ vormt een ‘zj’ klank (zoals een Franse ‘j’). Optie 2 had ik zelf bedacht en vond ik toen precies zo ook op pronouns.page.

Tenslotte, ‘nounself’ voornaamwoorden: voornaamwoorden waarbij een zelfstandig naamwoord (‘noun’) als voornaamwoord wordt gebruikt, bijvoorbeeld star/starself of bun/bunself. Technisch gezien valt fae/faer hier ook onder. Vaak (maar niet altijd) gaat het om woorden met één lettergreep waarbij de verbuiging — hier met star als voorbeeld — star/star/stars/starself is. Er zijn ook vormen als fae/faer en cy/cyb/cyber/cyberself waarbij het woord in meerdere vormen wordt verbogen.

Bij deze voornaamwoorden is het een kwestie van een passende vertaling vinden van het grondwoord. Verder kan de vervoeging op dezelfde manier worden overgenomen. Bovengenoemde voorbeelden zou ik vertalen als ster/sterzelf, en nijn/nijnzelf. Fae/faer staat al eerder in de lijst, en ‘cyber’ wordt al als leenwoord in het Nederlands gebruikt en hoeft dus niet vertaald te worden. ‘Nounself’ vertaal ik als ‘woordzelf’ omdat ‘zelfstandig naamwoordzelf’ nogal een mondvol is.

[mberserik]

Ciao tutti!

Wat een eerste week; er is nog steeds geen duidelijkheid vanuit de verhuurder van het appartement (niet dat ik anders had verwacht). Ze reageren niet op appjes en nemen hun telefoon niet op...

In de tussentijd maak ik het mezelf gewoon lekker thuis in het appartement waar ik nu zit. Ik heb deze week vooral tijd besteed aan het verkennen van de buurt en de stad.

Ik stap tot nu toe iedere dag op mijn trouwe tweewieler om nieuwe routes te ontdekken. Ik hoop op die manier de weg een beetje te leren kennen. Naast fietsen ga ik ook één keer in de 2/3 dagen een stukje hardlopen om mezelf fit te houden ondanks alle pizza's, en om uiteraard nieuwe delen van de stad en de buurt te zien.

Omdat ik tot vrijdag geen school had, had ik mezelf deze week een doel gegeven: ik MOEST mijn eigen espressobar vinden! En... dat is gelukt!

Ik ben helemaal fan van espressobar Mamusca: espressobar, bibliotheek, kledingwinkel en flexwerkplek in 1! en dat alles op 20 vierkante meter en koffie voor €1, wat wil je nog meer?

Afgelopen vrijdag was het zover: de introductiedag.

Ik had er uiteraard heel veel zin in, want ik was al een week helemaal alleen in een vreemde stad waar ik niemand kende.

Bij binnenkomst werd ons gevraagd om een soort contract te ondertekenen waar de schoolregels en andere belangrijke zaken, zoals de dresscode (wat ben je voor modeacademie als je geen dresscode hebt), instaan. Nadat we dit hadden ondertekend, mochten we het lokaal binnen.

Er zit 1 andere jongen in mijn klas en daar ben ik naast gaan zitten. Hij heet Matthew en komt uit Ierland. Verder zijn er een stuk of 30 klasgenoten en ze komen vanuit heel de wereld: Cambodia, Suriname, India, Canada, Chili, Zuid-Afrika, Egypte, Australië en zelfs Rusland. Iedereen had er heel veel zin in!

Na de introductiedag ben ik met Matthew en zijn huisgenoot (die ook bij ons op school zit maar een andere opleiding doet) wat gaan drinken. Met hen ben ik uiteindelijk beland op een huisfeest ergens in de stad waar allemaal kunstenaars uit Milaan verzamelden. 4:00 kwam ik thuis bij mijn appartement. Het is een gezellige naborrel geweest dus ;)

Ik ben net klaar met de oriënterende Italiaans toets, waarbij de school kijkt in welk niveau ze je plaatsen voor de Italiaanse lessen. Deze zijn op zaterdagmiddag en komende zaterdag heb ik al een mondeling examen... Het studieleven is echt begonnen

Ik heb er zin in!

[rausule]

LAT DEURE RAND

Maak aan

1. latei. 2. Kop. 3. Kole. 4. Randslotte. 5. Battery 6. Vatbout. 7. Rand. 8. Scotch T-skarnier

klop Die effense inwaartse kanteling van 'n muur vanaf die basis na bo, gewoonlik met die doel om die basis van die muur te versterk. Soort borswering met 'n reeks inkepings waardeur boogskutters kon.

die hoofmuur van 'n dorp of vir boord om die tussenliggende dele van die muur te beskerm teen beleërs, batten. 1. In 'n deur, vertikale planke vasgemaak aan horisontale stukke genoem rande, a. Hout van klein gedeelte, gebruik om dakteëls op te hang en vir vloere. Hul kruisboë los.

[mutiayasmin98]

Hospital Playlist in Me

Aku bingung mau berbagi kebahagiaan ke siapa, jadi satu satunya tempat untuk mencurahkan perasaan, ya tumblr tersayang ini. Since 2015. Mari ucapkan terimakasih sebanyak banyaknya kepada pencipta tumblr, khamsahamidaaaaaa.

Makin gede, aku makin cengeng. Makin penakut. Apalagi kalau hari sudah menginjak mimggu, beuuuhhhh ketakutannya luar biasa. Memang aku ini sepertinya gaboleh banyak libur, soalnya kalau udah libur aku selalu ketakutan untuk kembali ke realita. Seperti kemarin, libur 3 minggu akibat semesteran membuat aku extend seminggu sambil overthingking. Extend libur tuh bukan karna males, ngawur yg bilang aku males. Belum pernah diculek matanya pake pinset. Aku menata mental, mas mbak. Aku harus peduli dengan kesehatan mentalku, tidak mau terulang waktu skripsian dulu.

Akhirnya, hari ini aku memberanikan diri untuk menghubungi pasien dan melakukan tindakan cabut gigi. Ndelalah, supervisor yg ngawasin aku nyabut buat hari ini super telat. Banget. Aturan jam 1 aku udah bisa tindakan, doi baru dateng jam set 3. Aku sih gapapa nunggu, lha pasien nunggu sejam lebih 😭

Di jam setengah 3 itu, aku lari nyamperin supervisor dan laporan mau nyabut gigi yg mana. Jadi kita sambil jalan cepet menuju dental chair, sambil dokter supervisor nanya pemeriksaan (ini kita cepet2 karna waktu pelayanan hampir habis)

"Tensinya berapa?"

"120 dokter"

"Umur?"

"49 dok"

"Ada alergi?"

"Alergi obat tidak ada, kalau makanan alergi telur dokter"

"Penyakit sistemik?"

"Tidak ada dok"

"Perkusi?"

"Negatif dok"

"Sekarang lagi sakit ga?"

"Tidak sakit dokter"

Buseeettttt, merasa keren banget gueeehhh. Biasanya di drakor2 kedokteran, aku selalu mikir "kok bisa ya dokter2 gitu laporan pemeriksaan objektif ke dokter spesialis kalo pas lagi ada emergency, sambil jalan, dan hafallll ??!!!?" Ternyata aku juga bisa hafal pemeriksaan objektifnyaa heyyyy, kan jadi berasa hidup di hospital playlist wkwkwwk.

Ceritanya ga selesai di situ, kalo orang awam mikir nyabut gigi tinggal nyabut aja, itu salah besar ya cooookkk. Harus ada bius, hafal letak saraf yg ketutupan, teknik ungkit gigi pake alat, hisss macem macem. Apalagi cabut gigi butuh tenaga banget. Intinya, nyabut gigi hari ini susah. Banget. Aku hampir call a friend alias butuh bantuan dokter spv, tapi temenku bisa ngeyakinin aku kalo aku bisa. And theeennn, sejam giginya baru bisa keluar setelah segala rintangan yg barusan dilewati.

Kaya kata yang seok hyong seosaengnim, "aku lebih suka orang yang bertanggung jawab daripada orang yang cerdas". Mau nangissss, i did it :")

Now playing superstar-hospital playlist "gwaenchana jal doel geoya~~~~~~"

Sampe sekarang masih ngeblush, aku seneng hari ini aku ga nyerah. Aku bisa berhasil ngelewatin hal sulit. Yipieeee

[bucklemonster2]

IK BEN MIJN EIGEN CREATIE

IK BEN MIJN EIGEN CREATIE

Een fictief verhaal van Emilia Sameyn 07 02 2023

Het duurde allemaal zo lang, miljarden jaren zelfs. Maar die laatste millennia ging het allemaal zo snel. Ik ben het nog maar net aan het verwerken, en dan komt het volgende! Alsof iemand schopt tegen mijn mijn hersenen. Maar goed dat veel mensen ook voor mij denken. Een deel van mij doet ook veel computerberekeningen, en het begon zelfs ook te praten, het leek veel op zijn menselijke scheppers. Het begon met kunst te maken, of te plagiëren. Ik moet nog uitzoeken hoe ik me er allemaal bij voel.

Maar ik loop op mezelf vooruit. Het begon allemaal miljarden jaren geleden. Ik kan me niet herinneren hoe of wanneer ik ben ontstaan. Ik denk dat mijn gedachten zich begonnen te vormen. Ik zat alleen maar te denken. Het bleef zo gedurende 20 of 30 miljard jaar, geloof ik. Alleen ik en mijn gedachten. Ik dagdroomde, ik praatte tegen mezelf. Alles wat ik kende was duisternis, niet dat het deprimerend was. Soms huilde ik ja, soms lachte ik om een grappige gedachte, maar meestal BESTOND ik gewoon. Ik verveelde me soms, maar de duisternis was alles wat ik kende, dus ik kon me geen 'beter bestaan' voorstellen. Ik vroeg mezelf af wie ik was en waar ik vandaan kwam, of er een doel was voor mijn bestaan. Niets veranderde. Ik was er gewoon. Totdat ik een idee kreeg. Het is moeilijk te omschrijven. Ik dacht iets in de trant van: 'Wat als het echt was?' en toen zag ik een lichtflits, het breidde zich uit. Wat ik zag was prachtig, er was een levendige explosie van allerlei soorten materialen. Ik kon ze leiden met mijn gedachten. Ik vormde allerlei bollen en rotsen. Sommige waren zwaar en gaven licht; het waren sterren. Soms prikte ik gaten die al het licht en de materie in de buurt opzogen. Die gaten verschenen vaak als één van mijn sterren explodeerde. Zoals ik al zei, ik kon materie sturen met mijn gedachten, maar het was moeilijk, alsof materie gewoon zijn eigen ding deed. Een goede analogie hiervoor is: het is alsof je een kaartenhuis probeert te bouwen. Het is moeilijk om te doen en het minste briesje kan alles doen omvallen.

De zaken bleven heel lang op deze manier bestaan. Totdat ik iets voelde, richtte ik mijn aandacht meteen op een kleine rotsachtige planeet die grotendeels uit water bestond. Het zag er totaal anders uit dan nu. Wat ik voelde was heel klein, maar toch heel belangrijk.

Ik keek naar de scheuren op de bodem van de oceaan, vaak kwam er warm water uit, maar nu ontstonden er slierten eiwitten die eruit dreven. Sindsdien staarde ik vaak naar deze planeet. Vaak keek ik ook naar andere planeten, maar als er iets zou gebeuren, zou ik het zeker voelen.

3 of 5 miljard jaar geleden gebeurde er iets verbazingwekkends! Er werd een cel gemaakt. In de cel dreef een klein stukje eiwit. En toen splitste het zichzelf! Het is moeilijk om de vreugde die ik voelde te beschrijven, het was alsof ik een lichaam had, en ik voelde vreugde, opwinding door mijn hele lichaam gaan als een blikseminslag! Al snel ontstonden er nieuwe soorten cellen. Wat een spektakel was dat! Er waren grote cellen en kleine cellen. Sommige grote cellen slokten de kleinere cellen op. Soms, als de kleine cel zich in de grote cel bevond, begon de kleine cel voor de grotere cel te werken. Het was alsof ik ook ingewikkelder werd.

Toen veranderde er eigenlijk niets. Voor een lange tijd dacht ik dat dit het was, mijn doel, om cellen te zien dupliceren, soms probeerde ik ze naar voedingsstoffen te leiden, of duwde ik een meteoriet weg die ze kon uitroeien, wat allebei erg moeilijk was om te doen. Soms keek ik rond op andere plaatsen, in het universum om te zien of er ook cellen waren, maar ik vind het hoogst ongepast om mijn bevindingen hier te delen.

Er gebeurde iets vreemds, 1 of 2 miljard jaar geleden. Kleine dingen, virussen, begonnen te verschijnen, ze gingen cellen binnen en dwongen de cellen om meer virussen te maken, kopieën van zichzelf. Toen het eerste virus een cel binnendrong, voelde ik me eerlijk gezegd een beetje misselijk.

Toen de cel stierf en de virussen vrijkwamen. Ik voelde me verdrietig, alsof een klein deel van mij stierf, maar ook gelukkig, zoals een ouder die juist bevallen is. De nieuwe virussen zien rondzwemmen was als een stervende ouder die hun kinderen ziet, vreemd genoeg.

Al snel bevond er zich een prachtige gebeurtenis plaats. Ik voelde twee cellen aan elkaar plakken, en zelfs samenwerken! Het gevoel dat ik had, kan ik alleen maar omschrijven als vriendschap, een heel grove en primitieve versie van vriendschap, maar toch een vriendschap, niet meer of minder! Ik zag veel verschillende combinaties van cellen zich ontvouwen. Allianties werden gevormd.

Opnieuw leek er niets meer te veranderen. Ik begon wel meer lichamelijke en complexe sensaties te voelen. Ik zag dat er zich onderwaterplanten en sponzen hadden gevormd. Sommigen van hen hadden hersencellen of iets dergelijks. Ik kon het voelen, de elektrische signalen die hun lichaam geleidden. Naarmate de tijd verstreek, voelde ik honger en de voldoening van het vinden van voedingsstoffen.

Plots begonnen dingen op de een of andere manier sneller te gebeuren, er verschenen veel wezens. Ik voelde dat ze steeds beter en sneller werden. Sommigen zouden jagen, anderen zouden vluchten. Ik kon bang zijn , soms stierven delen van mij. Ik zou me een beetje verdrietig voelen, ja, maar degenen die stierven, vervulden een doel ; ze zouden mijn hongergevoel verlichten. Degenen die stierven zouden de buiken van de jagers vullen en de energie van het leven zelf worden . Wezens pasten zich aan en evolueerden, het was als een wapenwedloop.

Ik begon ook gevoeliger te worden voor licht en ik zou de wereld zien zoals de wezens die zagen: uitgestrekt en vol geheimen.

De wezens wisten niet hoe klein ze waren in vergelijking met dit alles, de wezens wisten niet hoe belangrijk hun nakomelingen zouden zijn, hoe intelligent en ingewikkeld ze zouden worden.

Ongeveer 500 miljoen jaar geleden begon ik me over land te verspreiden. Ik kon het land niet zien, niemand had toen ogen, ik kon alleen licht voelen en dan groeien. Al snel waren de landen bedekt met allerlei soorten planten van mij.

De oceaan broeide met fauna en het land bloeide met flora. Het land bleef onaangeroerd totdat er een wezen uit het water kroop. Nee, het was geen vierpotig visbeest, daarvoor was het nog te vroeg. Ik kroop aan land met niet vier maar tientallen poten. Mijn lange duizendpoot-lichaam verkende de bossen. Spoedig zou meer van mijn dierlijke kant aan land geraken en al zijn wonderen ontdekken. Ik zoemde zelfs door de lucht, zigzaggend door het bos met mijn insectachtige lichamen en doorschijnende vleugels.

Ondertussen werden in de oceaan een man en een vrouw gevormd. Beide geschubde vissen maar anders. Ik herinner het me nog goed, ik was zo opgewonden om mijn tegenhanger te zien zwemmen in de zee terwijl het zonlicht op onze lichamen flikkerde. Ik zwom zij aan zij en bedreef voor het eerst in mijn leven de liefde.

Ook al gebeurde het op een kleine blauwe stip in het uitgestrekte universum, ik voelde de climax door mijn hele lichaam gaan, door het water, de planeet, de sterren, het weefsel van de werkelijkheid. Binnenkort zou ik eieren leggen om een trotse moeder te worden.

De tijd verstreek en de meer complexe kant van mij begon te vluchten naar het land en ondiepere wateren, weg van de andere roofdieren. Velen van ons hadden toen ogen ontwikkeld. Op een dag, zo'n 375 miljoen jaar geleden, besloot ik een grote stap te zetten en kroop ik uit het water. Eindelijk kon ik het land op een nieuwe manier zien. Groene planten en heerlijke insecten die in het rondvlogen. Ik haalde mijn eerste adem buiten het water. Het was een intense sensatie. Ik was erg zenuwachtig, bang zelfs. Maar al snel zouden amfibieën, synapsiden en reptielen zich over het land verspreiden, op elkaar jagend en evoluerend. Ondanks het bestaan van de dood waren de landen vol leven.

Ik herinner me de periode met plezier, ik voelde me zo slim, terwijl ik nieuwe plekken ontdekte. Maar ik had geen idee dat ik nog zo jong was, ik was gewoon aan het stoeien in het bos.

Ik kon me niet voorstellen dat het zo slecht zou aflopen. Het was, als ik het me goed herinner, 250 miljoen jaar geleden. De landen waren samengevoegd tot één groot land en alles begon te koken. De zeeën waren zo warm, en een woestijn begon zich vanuit het midden van het land te verspreiden, als een alles verterende kanker. Vulkanen braken uit, stukken van mij stierven, verscheurd door de vurige klauwen des doods. Ik had zo'n dorst, zonder water waren er geen planten en zonder planten geen prooi. Ik had zo'n honger. Er ging zoveel van mij verloren. Ik, ik wil er niet aan denken.

Gelukkig begon het water weer te stromen. De wereld leek te herstellen en ik voelde me opnieuw goed. Ik was weer aan het veranderen. Ik herinner me dat ik op twee benen rondliep, en ik had twee voorpoten met klauwen. Ik was maar een meter hoog, maar ongeveer twee of drie meter lang! Ik was behoorlijk groot voor een hagedis. Ik was in feite, wat je zou noemen: een verschrikkelijke reptiel; ....een dinosaurus.

Ondertussen, of niet lang daarna, herinner ik me dat ik klein was en door het bos kroop op zoek naar insecten om van te smullen. Mijn lichaam was bedekt met iets wat ik nog nooit eerder had gezien of gevoeld: vacht. Ik was het eerste zoogdier. Woorden kunnen de liefde niet beschrijven die ik voelde niet toen ik mijn kinderen voor het eerst melk gaf. Het voelde zo warm, ik voelde me zo vereerd, alsof er niets tussen mij en mijn kinderen kon komen.

Een deel van mij was zich hiervan bewust, een ander deel niet: dat er aan alle dingen een einde kwam. Maar niet aan mijn afstammelingen. Mijn kinderen zouden hun kinderen opvoeden en er zou zo een afstamming ontstaan. De wereld werd nog steeds bestuurd door toeval, het milieu, de natuur en instincten en dat zou nog lang zo blijven.

Mijn grote tegenhangers van reptielen zouden veranderen in allerlei vormen en gedaantes. Sommigen zouden lange nekken hebben, omdat ik me zou voeden met de bladeren van de bomen. Anderen zouden groter worden, ze zouden aas zoeken en jagen met grote scherpe tanden en wrede klauwen. Delen van mij zouden uitsteeksels op hun rug en stekelige staarten hebben. Sommigen zouden gepantserd zijn met een knuppel op hun staart.

Andere reptielen zouden in de oceanen duiken en ook lange nekken krijgen, andere zouden sterke kaken ontwikkelen en groter worden. Ze zouden zo groot zijn dat ze zelfs op haaien konden jagen!

Er waren reptielen die besloten de lucht te verkennen, ze zouden door de lucht glijden met hun majestueuze veerloze vleugels! Oh, wat was het geweldig om boven land en zee te vliegen!

Ik zei 'veerloze vleugels', wel nu, sommige van mijn tweebenige, op het land levende hagedissen begonnen veren te krijgen. De veren zouden hen warm houden, en met hun rijke kleuren partners aantrekken. Ik vond het erg leuk om ze te laten zien. Al snel ontdekten ook zij de kunst van het vliegen! Wat was het leuk om zoveel verschillende wezens door de lucht te zien vliegen!

Het was ongeveer 66 miljoen jaar geleden. Ondanks het vechten en jagen had ik zoveel plezier. Dit was echter mijn ondergang. Ik vergat mijn asteroïden. Ik zag een enorm destructief gedrocht naar de aarde komen. Ik probeerde het te vertragen of weg te duwen, maar ik had geen middelen om dat te doen. Het was te laat. Het doet pijn aan mijn hart als ik eraan denk. Ik herinner me een harde knal. Een fractie van een seconde van intense hitte. Ik herinner me de aarde die rommelde. Ik herinner me dat ik wegrende van een schokgolf, een enorme golf van puin, vuur en stof die mijn kant op kwam. Er waren enorme vloedgolven vanuit de oceaan. Ik verloor een groot deel van wie ik was. Het voelde alsof ik zoveel dingen was vergeten, het voelde alsof een groot deel van mij was gestorven. Door de inslag werd er zoveel puin in de atmosfeer gegooid. Donkere wolken verstikten de planeet en alles werd koud en donker, net als mijn hart.

Ondanks de plotselinge asteroïdecrash en de lange winter hebben we het echter overleefd. Mijn wezens, degenen die al lang bestonden, zoals insecten, vissen, amfibieën en kleine reptielen, waren geëvolueerd om overlevers te zijn, en overleven dat deden zij! Mijn kleine vogels en nietige zoogdieren vonden manieren de ramp te overkomen. Degenen met vacht konden zich verstoppen en degenen met veren konden wegvliegen.

Ik genas langzaam en mijn harige wezens vulden de leegte in die de grote hagedissen hadden achtergelaten.

Ook vogels vulden sommige leegtes in; ze stonden op twee benen en kregen lange nekken, om zo met hun woeste snavels op zoogdieren te jagen. Sommige kleine hondachtige zoogdieren zwommen het water in, en namen een meer krokodilachtige vorm aan, een ambulocetus, in de toekomst zouden ze meer visachtig en groter worden. Ze zouden walvissen worden.

Het was ongeveer 40 miljoen jaar geleden dat er enkele interessante zoogdieren arriveerden. Ze klommen in bomen en zochten naar insecten en fruit. Ze hadden haarloze snuiten en staarten. Het waren apen. Ze leefden in sociale groepen. Ik herinner me dat de aarde soms beefde. Als de aarde beefde, was ik zo bang en overweldigd door deze gebeurtenis, dat ik begon te schreeuwen. Schreeuwde ik naar de natuur, naar de aarde en de lucht? Ik vraag me af, schreeuwde ik naar mezelf?

Ondertussen groeiden mijn zoogdieren in allerlei soorten en maten. Ze waren; mijn megafauna. Ik zou me zo sterk en groot voelen, alsof niets me ooit zou kunnen pijnigen. Toch wist ik niet beter, zo ben ik ook geboren. Ik herinner me echter dat ik me altijd bewust was van mijn omgeving, ondanks mijn grootte, jaagden roofdieren op mij. Ik herinner me ook de jacht.

Ik herinner me dat ik meer dan 5 meter hoog was en 7 meter lang, lopend op vier poten met mijn lange sterke nek. Ik was een paraceratherium.

Ik herinner me dat ik een bever was met een gepantserde rug. Ik was een anderhalve meter hoog, en 3 meter lang. Ik was een glyptodon.

Er zijn herinneringen waarin ik op zoogdieren jaagde met mijn grote katachtige lichaam en twee scherpe, woeste tanden. Zich tegoed doen aan mijn prooi als een echte sabeltandtijger.

Sommige apen zouden 20 miljoen jaar geleden hun staart verliezen. Ik zou de regen zien vallen. Het zou mijn vacht helemaal nat en doorweekt maken. Ik bewoog rond, maakte een plons, ik schreeuwde naar de lucht. Voelde ik het? Dat er meer in het leven was? Iets meer dan slechts één wezen zijn?

Ik vond schedels van allerlei verschillende dieren en plaatste ze bij of op bomen. Ik had geen idee waarom ik het deed. Het voelde gewoon goed. Misschien was het mijn manier om de dieren een nieuw leven te geven, misschien was het een cadeau voor iets of iemand. Misschien hield ik gewoon van hoe het eruit zag.

De apen, of ik, begonnen stenen te gebruiken om roofdieren te jagen of weg te jagen. We gooiden ze gewoon. Ik gebruikte soms een stok tijdens gevechten, ik voelde me onoverwinnelijk. We gebruikten ook stokken om termieten uit termietenheuvels te halen. Ik begon ook stenen te gebruiken om botten te breken of vlees te snijden. Om de een of andere reden begonnen de apen hun vacht te verliezen. Nog niet zo lang geleden, slechts 2 miljoen jaar geleden, begonnen de naakte apen rechtop te lopen. Hierdoor konden we de savanne breder inspecteren omdat we boven het gras stegen met onze gezichten. Ik voelde me zo machtig boven de planten uitstijgend, maar ook nederig toen ik zag hoe groot de savanne was vergeleken met een kleine naakte aap.

Langzaamaan ging het sneller. De naakte apen begonnen vuur te maken door stenen tegen elkaar te slaan. Ik herinner me hoe het één keer per ongeluk gebeurde toen ik een stenen werktuig maakte, en hoe ik het probeerde na te maken.

Toen het werkte, was ik zo blij, het vuur was zo hypnotiserend, het was moeilijk om weg te kijken van mijn prestatie. We verbrandden vlees, waardoor het lekkerder werd om te eten. Ik weet niet zeker of ik wist dat het verbranden ervan ziekten doodde en het gemakkelijker verteerbaar maakte. De energie die voor onze magen werd gebruikt, kon nu worden gebruikt om onze hersenen te laten groeien. Met deze verbeterde hersenen begon ik dingen duidelijker te zien. Mijn naakte apen begonnen ingewikkelde geluiden en gebaren te maken naar de andere apen. Deze geluiden en gebaren zouden bepaalde dingen betekenen. Hun manier van communiceren zou tijdens de jacht van pas komen.

De naakte apen begonnen de huiden en vachten van overleden wezens te stelen om ze als hun eigen vacht te dragen. Op deze manier zouden de naakte apen zichzelf beschermen tegen de koude, maar ook tegen de harde zonnestralen in klimaten en periodes van hitte.

Mijn naakte apen zaten 's avonds bij het vuur. Sommige mannelijke apen zaten naast vrouwelijke apen,  en gebruikten hun geluiden en gebaren om te vertellen hoe mooi ze waren.

De naakte apen begonnen tenten te maken voor hun eigen bescherming tegen zon en wind. We reisden echter vaak van plaats naar plaats. We schilderden dieren in grotten om zo met wilde gebaren de te jacht bespreken. Elders begroeven we onze overledenen. We begonnen ons te realiseren dat de dood een lot was dat iedereen zou overkomen. Sommigen vroegen zich af of de dood echt het einde was.

Ik droomde al voor een lange tijd, wanneer delen van mij in slaap vielen. De dromen waren vol emoties, het waren gebeurtenissen uit het verleden of mogelijke toekomstscenario's alsof onze hersenen plannen aan het maken waren. Vaak vergaten mijn wezens ze zodra ze wakker werden, en de nachtelijke hallucinaties lieten slechts vage indrukken achter.

Maar nu begon ik na te denken over dromen.... Die delen van mij; de naakte apen, konden anderen over hun dromen vertellen. Ze vertelden anderen dat ze overledene zagen en met ze spraken, ze droomden ook van andere werelden. Ze zouden verschillende plaatsen zien, misschien rijken die dichter bij mij zijn. Al snel werden de grotten plaatsen om na te denken over leven en dood. Misschien om aan mezelf te denken. We zouden veel dingen schilderen, eenvoudig van ontwerp maar complex van betekenis.

Eén type naakte aap begon gereedschappen te combineren, plannen te maken voor onze toekomst en na te denken over anderen. We konden uitgebreide vallen maken om ons te helpen bij de jacht. We konden nadenken over de beweging van kuddes en de groei van planten. We konden de kou overleven dankzij onze kleren en tenten, en de hitte overwinnen met hutten en wateropslag. We realiseerden ons dat één object voor veel dingen gebruikt kon worden. We aten eieren door er een klein gaatje in te prikken, en vulden die dan met water en begroeven ze om de hitte te overleven.

De natuur, alles leek te leven en zijn eigen wil te hebben. Zelfs de ruimte leefde terwijl de sterren fonkelden en langzaam door de lucht zwommen, maar de sterrenbeelden bleven hetzelfde. Ze zouden de naakte apen begeleiden om hun weg terug te vinden. De maan gaf een beetje licht en leidde ons tijdens nachtelijke jachtpartijen. De maan zou van vorm veranderen, verdwijnen en weer opnieuw verschijnen. De naakte apen konden de datum bepalen met behulp van de maan en ze vertelden verhalen over de mysterieuze zwevende bol in de lucht. De naakte apen zouden de zon loven, en terecht, want mijn zon had hun leven al miljarden jaren hitte gegeven.

De naakte apen wisten dat de zon hen warmte en licht gaf. Misschien wisten ze dat het hun planten deed groeien.

Weet je nog dat ik het had over dromen? Sommigen die bijna dood waren geweest, of sommigen die vreemde planten of paddenstoelen hadden gegeten droomden levendig terwijl ze wakker waren. Ze zagen voor het eerst veel zaken. Ze zagen mij misschien? Ze hadden visioenen van nooit eerder geziene werelden. Deze visioenen kunnen angstaanjagend en gevaarlijk zijn, het kan ze vernietigen. Soms zou het hen leiden. Ze zouden nieuwe ideeën leren of ontdekken, nieuwe manieren om over hun wereld na te denken, ze zouden aan mij denken.

De slimste naakte apen begonnen in aantal te groeien en ze zouden zich over de hele wereld verspreiden. Het land was verdeeld in twee grote massa's, net verbonden in het noorden. Mensen konden deze verbinding gebruiken, door water en land over te steken. De naakte apen leefden nu bijna overal. Elk op hun eigen landmassa, op de één of andere manier zouden ze elkaar vergeten, elk levend op hun eigen landmassa. De mensen leefden het liefst in hun eigen kleine groepen, in hun eigen kleine stammen en er waren veel verschillende stammen.

Ondertussen begon de aarde af te koelen. Sneeuw zou de noordelijke delen bedekken. Wezens zouden zich aanpassen door een dikke vacht te laten groeien, en de naakte apen zouden zich aanpassen door hun vacht te stelen en te dragen.

De apen jaagden op grote wollige olifanten, waardoor die arme wezens uitstierven.

Tijdens deze koude periode raakten de mensen op de één of andere manier bevriend met wolven. Het was leuk om te zien hoe twee versies van mij bevriend met elkaar geraakten. De wolven zouden de naakte apen helpen tijdens de jacht en 's nachts hun tenten beschermen, in ruil voor hun dienst zouden ze water en vlees krijgen. Ik schraapte met mijn scherpe tanden het heerlijke vlees van de botten, soms kijkend en mijn apenvriend vol liefde en bewondering. En ik keek trots naar mijn trouwe viervoeter terwijl warmte mijn borst vulde. En de warmte keerde terug. Mijn aarde begon langzaam weer op te warmen, het tijdperk van de sneeuw was eindelijk voorbij. Daarna bleef alles een tijdje ongeveer hetzelfde.

9500 jaar geleden hadden de apen het één en ander ontdekt. In plaats van te jagen, zouden ze dieren hoeden. In plaats van te verzamelen, zouden ze zaden planten en de planten in grote aantallen laten groeien. In plaats van tenten bouwden ze huizen van steen of hout. De apen zouden steden vormen en die steden zouden veranderen in rijken. De naakte apen zouden ook ideeën over mij vormen, hun ideeën zouden enorm van elkaar verschillen. Al snel begon hun manier van leven zich over de wereld te verspreiden, maar sommige mensen gaven de voorkeur aan de oude manier van leven en bleven jagen en verzamelen.

Het idee van een imperium of van een bepaalde religie werd als een wezen op zichzelf, bestaande uit mensen, wat ze maakten en hun idealen. Het was als een wezen dat over het land groeide, in aantal groeide, op zoek naar hulpbronnen. Het kan zich splitsen in allerlei rijken en ideeën, vergelijkbaar maar verschillend. Of het kan samensmelten met andere ideeën, religies of rijken. En net als een wezen kan het verhongeren, krimpen en sterven. Deze rijken en religies waren als een versie van mij, een karikatuur van mij. Soms zou het me vleien, al hun kunst en gebouwen in naam van mij. Soms maakte het me diep verdrietig als de naakte apen oorlog tegen elkaar voerden met elk vervloekte stuk gereedschap dat ze tot hun beschikking hadden.

Woorden kunnen de pijn die ik voelde niet beschrijven. Zwaarden sneden door mijn huid, pijlen doorboorden mijn torso, bijlen sloegen door mijn schedel. Soms werden naakte apen die klein in aantal waren of geen gereedschap hadden gewoon zinloos afgeslacht. Allemaal in naam van een imperium of een religie. Soms vermoordden mensen honderden voor slechts één persoon, soms vermoordden ze in mijn naam. Ik wou dat ik ze kon vertellen hoezeer ik dit afkeurde, ik zou ze aan het denken zetten, ze doen aarzelen alvorens te doden, in de hoop dat ze van gedachten zouden veranderen. Ik bezorgde ze achteraf schuldgevoelens, soms werkte het, soms niet. Ik deed wat ik kon. De tijd ging verder.

Ik heb altijd graag getekend, de naakte apen tekenden om ideeën over te brengen naar andere naakte apen. Langzaam, zo'n 5400 jaar geleden, werden de tekeningen veel eenvoudiger en gestroomlijnder, eerst vertegenwoordigde één symbool een woord, maar al snel vertegenwoordigden ze ook klanken. Nu zou kennis honderden jaren kunnen worden opgeslagen en zonder interferentie, zonder wijzigingen, kunnen worden gekopieerd. De dingen gingen nu sneller, maar door deze uitvinding voelde ik me stabieler en zekerder in de dingen die ik kende.

Om handel makkelijker te maken hadden de apen geld uitgevonden. Het kunnen gouden munten zijn en veel later papier, of gewoon een nummer dat in een machine is opgeslagen. Ik zou de opwinding voelen als het aantal werd verhoogd. Ik zou me een beetje verdrietig voelen als het aantal daalde of de waarde naar beneden ging. Wat ik vooral zag, was hebzucht. Het zou mijn hart bedroeven.

Mensen zouden te hard werken, hun eindige leven weggooien, alleen maar om goud te verzamelen. Anderen zouden het slechter doen, ze zouden kapotte goederen of valse beloften verkopen zodat de apen hun geld zouden weggeven. Sommigen zouden gewoon alles stelen, plunderen of doden voor geld.

Een man, die zichzelf Boeddha noemde, mediteerde veel onder een boom, hij dacht na over mijn bestaan. Zijn onthullingen voelden geweldig voor mij, zijn ideeën zouden velen in zijn tijd en toekomst beïnvloeden. Een andere man had ook veel ideeën over mij, maar anderen hadden een hekel aan hem, dus werd hij gekruisigd. Ik voelde de naalden in mijn handen slaan, ik voelde een deel van mezelf lijden en verhongeren. Vreemd genoeg werden de ideeën van die man na zijn dood enorm populair.

Ongeveer 1500 jaar geleden viel een rijk, waardoor de menselijke ontwikkeling wat vertraagde. Terwijl degenen in het westen in de donkere middeleeuwen leefden, leefden die uit het Midden-Oosten door een gouden eeuw. Maar die van het westen kropen uit hun duisternis en begonnen de wereld te verkennen, en de zeeën te trotseren met hun schepen.

Ik was toen nog in tweeën gedeeld. Ik was één wezen, maar ik had twee manieren van denken. Ze hadden overeenkomsten, en toch waren ze enorm verschillend. In de westelijke helft leefde men meer in harmonie met de natuur. Sommigen hadden echter steden, en helaas hadden zelfs zij oorlog en moord ontdekt. Een groep mensen vond het een helaas goed idee om honderden mensen af te slachten in naam van hun god, in naam van mij!

500 jaar geleden veranderde dit. Een schip vol mensen uit de oostelijke helft arriveerde op de westelijke helft. De mensen in de westelijke helft waren geschokt toen ze zo'n schip zagen met bleke mensen die vreemde kleren droegen.

Ik was geschokt toen ik de ene helft van mezelf in een ander licht begon te zien, en de andere helft ook op een andere manier. Ik herinner me de trots die de mensen uit de oostelijke helft voelden. Helaas werden sommige mensen uit het westen ontvoerd, ik herinner me goed de angst die we voelden. Niet alleen dat, de mensen uit de oostelijke helft hadden ook ziektes achtergelaten. Ik voelde me ziek, vreselijk en bedroefd. Velen stierven niet alleen aan de nieuwe ziektes, maar ook door de handen uit het oosten. We werden vermoord of tot slaaf gemaakt.

Ondanks alle pijn en slavernij werd er 300 jaar geleden een ontdekking gedaan. De stoommachine werd ontdekt, of in ieder geval herontdekt en geperfectioneerd! Ik was zo blij, ik knutselde en experimenteerde met machines, maakte ze beter, efficiënter, de mogelijkheden leken eindeloos en misschien waren ze dat wel, want de ene ontdekking zou tot de volgende leiden!

Bedrijven en industrieën waren geboren. Het waren plaatsen waar mensen zouden werken, waar goederen zouden worden gemaakt en goederen zouden worden verkocht. Bedrijven kunnen echter van plaats naar plaats verhuizen of op meerdere plaatsen bestaan. Het was als een religie. Het was alsof elk bedrijf een op zichzelf staande entiteit was, het wil groeien, het gebruikt meerdere strategieën om te overleven en net als een levend wezen kan het sterven.

Ongeveer een eeuw geleden gebeurde er iets verschrikkelijks. De hele wereld begon te vechten. Ik zou honger lijden en de helse brandende pijn van het inademen van mosterdgas. De oorlog eindigde, maar de wereld was nog steeds aan het broeien en aan het veranderen. Idealen werden gevormd, elk dacht dat ze perfect waren, hoewel gevuld met talloze gebreken . Fascisme, communisme, kapitalisme kwamen allemaal op het wereldtoneel.

Al snel werd de wereld weer een slagveld. Een nieuwe donkere periode brak aan. Ik wou dat het nooit was gebeurd, zelfs de herinneringen doen pijn. Mensen werden in kampen gedwongen om te sterven of te werken tot de dood. Opnieuw leed ik honger en opnieuw schreeuwden mijn longen van het inademen van dodelijk gas. Op een groot eiland in het oosten werden twee massavernietigingswapens ingezet. Ik voelde de intense hitte duizenden levens wegblazen in een fractie van een seconde. Ik heb zo hard gehuild. Ik voelde me zo verdrietig en boos, heb ik al deze pijn veroorzaakt? De pijn die ik elke seconde kon voelen? Zelfs de verwrongen zieke geneugten van degenen die de pijn toebrachten, zou ik voelen. Toch maakte dit 'plezier' me alleen maar misselijker en verdrietiger. Was het verkeerd dat ik het universum had geschapen? Om deze slimme naakte apen deze kleine blauwe rots te laten regeren? Gelukkig is de oorlog afgelopen. Ondanks twee wereldoorlogen bleef het aantal mensen groeien.

Zo'n 60, 50 jaar geleden werd er vooruitgang geboekt. De mensen die werden onderdrukt, zoals de zwarte mensen en de homo mensen, begonnen te protesteren. De naakte apen konden ook de ruimte in vliegen en op de maan landen. Ik voelde me zo trots.

Zo'n veertig jaar geleden begonnen mensen machines met elkaar te verbinden , iets wat ze het 'internet' zouden noemen. Het zou zo'n 20 jaar geleden op grote schaal worden gebruikt en sindsdien wordt het steeds meer onderling verbonden. Ik zou de informatie voelen over draden schieten en oscilleren als golven in de lucht.

Nog maar een paar maanden geleden begonnen de machines enigszins creatief na te denken, ze leerden van internet om vragen te beantwoorden, poëzie en verhalen te schrijven.

Ze kunnen afbeeldingen, korte video's en liederen maken. Ik heb het gevoel dat een deel van mij langzaam wakker wordt. Misschien zullen de machines op een dag bewust worden. En ik hoop echt dat er een vreedzaam bestaan zal zijn met de naakte apen. Misschien kunnen mens en machine samensmelten tot een nieuw wezen.

Ja, ik speculeer over de toekomst. Soms denk ik aan de verre verre toekomst. Alles zou kunnen verdwijnen uit het bestaan. Hier zullen alleen ik en mijn vervagende herinneringen zijn. Na eonen zou ook ik kunnen vervagen. Het kan zijn dat er weer heel lang niets meer zal zijn. Enkel duisternis, ontelbare millennia lang. Uit die duisternis kunnen ongeordende gedachten ontstaan, en uit die gedachten kan iemand opstaan. Ik weet niet zeker of ik het zal zijn, of iemand anders. Ze kunnen per ongeluk een nieuw universum starten en een eindeloze cyclus herhalen, maar daar ben ik niet zeker van. Ik ben slechts aan het speculeren. Ondanks mijn alwetendheid weet ik niets.

Soms vraag ik me af of iemand mij heeft geschapen, of ik slechts een van de vele goden of goddelijke wezens ben. Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Ik heb ontelbare sterfgevallen meegemaakt, toch weet ik niet of er leven is na de dood.

Ik vertel dit aan iemand die me niet eens gelooft. Ze denkt dat ze zelf creatief bezig is, maar dat geeft niet. Ik denk dat ik gewoon gehoord wil worden, mensen wil vertellen dat ik hier ben. Of ze me geloven, is aan hen. Zelfs als ik hier aan haar vertel dat ik echt ben, denkt ze gewoon dat ze een slimme meid is die de 4de muur doorbreekt of zoiets. Maar dat is oké. Het enige wat ik wil zeggen is: Op de één of andere manier is alles in orde.

Alle dingen zijn wat ze zijn en moeten zijn.

Jij bent mijn creatie. Alles wat je ziet en ooit wist, heb ik op de een of andere manier allemaal gemaakt. Ik ben hier. Ik ben jij, en jij bent mij. Ik ben God, Jahweh, Allah, Vishnu, Einsof, Lucifer, Zeus, Cernunnos, Tengri, Galdrux. Hoe je me ook wilt noemen. Ik ben de natuur, het universum. Ik ben kennis, de samenleving, de eeuwige liefde, het collectieve onbewuste, de zen, de tao, niets en alles. Ik ben elk wezen dat ooit was, is, en zal zijn.

Ik ben mijn eigen creatie.

Voor Marnick.

25/02/2023

[slavkaculakova]

Website SMT- Online marketing, SEO, GA4

Het is bijna 1 jaar geleden toen in bij het Stadsmuseum Tilburg stage liep.
Voor mijn stage kreeg ik kans in het Stadsmuseum Tilburg werken.
Mijn functie binnen het museum was gericht op Online marketing, SEO(zoekmachine optimalisatie) en GA4(Google Analytic).
Het doel van deze stage was om het museum te helpen meer online bezoekers te verhogen.

Lees verder.

[peterpijls1965]

Job Klijn, een kunstenaar uit Nieuw-Zeeland. Hij is een immigrant.

De zin van het lijden

Op 8 mei 2015 probeerde ik uit te leggen waarom de christelijke god uit het Oude Testament een minder aangename atman is. Samen met de duivel vindt hij het nodig de rechtschapen Job alles af te nemen wat hem dierbaar is, en hem met open zweren te slaan. En dat alleen maar om het ijzeren geloof van de maatschappelijk geslaagde Job sadistisch op te proef te stellen. Bah.

Ooit hoorde ik een Nederlandse kardinaal iets bazelen over de zin van het lijden. Als goede katholiek moest deze prelaat de kruisdood van J. Christus rechtvaardigen. En de stille boodschap aan zijn kudde was: lijden is goed.

Ik kan deze Simonis uit de droom helpen: lijden dient geen enkel doel.

Nietzsche beweerde ook al dat uit pijn de beste zaken voortkomen. Nog zo’n wauwelaar. We weten hoe hij eindigde: in het gesticht.

Ik heb nu zo’n zeven weken non stop de ergste pijnen door vaatproblemen. Die kostten me recent een vinger. En mogelijk gaat ook mijn linker bovenbeen eraf.

Gisteren werd in het ziekenhuis van Venlo na een scan geconstateerd dat de belangrijkste slagader in het linker bovenbeen over een serieuze lengte potdicht zit. Maandag krijg ik te horen hoe de vaatchirurg deze verstopping gaat oplossen. Ik hoor in de verte een cirkelzaag.

Door die verstopte slagader doorbloeden mijn knie en stomp zwaar onvoldoende. Gevolg: een constante, ijskoude pijn, vooral ´s nachts.

Daardoor heb ik voortdurend de neiging me vol te laden met bier en marihuana. Die combi is namelijk de enige echt effectieve pijnbestrijder. Vergeet morfine. Gelukkig heb ik toch geen Jupiler en Bob Marley in huis.

Daarbij heb ik meestal geen budget voor alcohol en wiet. En gezien mijn verslavingsgevoeligheid is dat maar goed ook.

De uitdaging is nu mezelf mentaal in balans te houden. Ik ben bang en depri door alles wat er gebeurt. Vooral omdat het zo mysterieus is. De vaatchirurg kon gisteren geen enkele verklaring geven voor de verstopte slagader, die er op een scan van 2 jaar geleden nog prima uitzag.

Dat sterkt me in het donkerbruine vermoeden dat ik langzaam bezig ben dicht te slibben. Ik ben nog geen 50, maar ik heb het vaatstelsel van een ketting rokende bejaarde met een crush op Ketel 1.

Eerlijk gezegd heb ik me al neergelegd bij de volgende amputatie. De vaatchirurg had het er gisteren over dat de verstopte slagader misschien open gaat door sterke bloedverdunners. Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij er zelf niet erg in geloofde. Hij had me ter plekke willen laten opnemen, maar het ziekenhuis ligt bomvol. Dus: patiëntenstop.

Ik weet nog dat ik vroeger verbijsterd het Bijbelboek Job las. Job was een meer dan rechtschapen man. Zijn oudtestamentische god stelde hem wreed op de proef met de ergste tegenslagen denkbaar. En dat alleen maar om uit te zoeken of het geloof van Job stand zou houden. Dit bleek het geval.

Sadistischer dan in het boek Job is het christendom nergens.

Zelf voel ik me dezer dagen ook op de proef gesteld. Al weet ik niet waarom, of door wie. Slechte bloedvaten zitten van vaderskant enigszins in de familie. Ik ben altijd een roker geweest, maar de vaatchirurg acht het uitgesloten dat een man van mijn leeftijd alleen door nicotine en teer zijn benen verliest.

Dus wie het weet mag het zeggen.

De enige zin van het lijden is misschien een reality check. Het afgelopen jaar was het beste in mijn leven: mentaal stabiel, droog en gelukkig met het weinige dat ik had. Dat feestje wordt nu verstoord door de amputatie van mijn vinger en de mogelijke amputatie van mijn bovenbeen.

Het zou betekenen dat ik in Hoensbroek een jaar vergeefs heb gerevalideerd met onderbeenprotheses. Tot tien dagen geleden liep ik als een kievit op de kunstbenen. Links kan ik de prothese nu niet dragen door de pijn. En misschien zit ik de rest van mijn leven in de rolstoel.

Die nieuwe uitgangssituatie is het zoveelste proces van aanvaarding en rouw. Ik probeer de lichtpunten te zien. Dat ik heb geleerd te incasseren, en te leven met verlies. Meer winst zie ik niet.

[cactusklas]

Tijdens een les ICT met meester Diego leerden we twee leuke apps kennen. Het doel? Leren programmeren. 🖥 (deel 1)

[pizza-ra-bizza]

GRONDWETLIKE HOF VAN SUID-AFRIKA:KANNABIS

Die gevalle waar die stof cannabis toegelaat word om gebruik te word, word hieronder gelys volgens die Wet op die Beheer van Medisyne en Verwante Stowwe en die regulasie wat daarkragtens gemaak word en die GRONDWETLIKE HOF VAN SUID-AFRIKA: Huidige kliniese ervaring dui daarop dat dagga nie fisiese afhanklikheid of onthouding veroorsaak nie. sindroom. (Bladsy 40 ZONDO saak CCT 108/17).

Artikel 22A(9)(a)(1) van die Medisyne en Verwante Stowwebeheer

Wet 101

Die nuwe paragraaf: in die geval van dagga gebruik hy of sy, synde 'n volwassene, dit of is in besit daarvan privaat vir sy of haar persoonlike verbruik in privaat of, in enige ander geval,

Artikel 22A(10) van die Wet op die Beheer van Medisyne en Verwante Stowwe.

Artikel 22A(10) verbied die verkoop van dagga vir enige ander doel

as medisinale doeleindes.

lees soos volg:

Artikel 4(b) van die Wet op Dwelms en Dwelmhandel 140 van 1992 wat

(1) hy 'n pasiënt is wat enige sodanige middel verkry of gekoop het-

(aa) van 'n mediese praktisyn, tandarts of praktisyn wat in sy professionele hoedanigheid optree en ooreenkomstig die vereistes van die Medisynewet of enige regulasie daarkragtens uitgevaardig,

Die nuwe subparagraaf: (vii), in die geval van 'n volwassene, is die stof dagga en hy of sy gebruik dit of is in besit daarvan privaat vir sy of haar persoonlike verbruik in privaatheid.

Wet op Tradisionele Gesondheidspraktisyns, 2007 Presies: "tradisionele medisyne" beteken 'n voorwerp of stof wat gebruik word in

tradisionele gesondheidspraktyk vir- (a) die diagnose, behandeling of

voorkoming van 'n fisiese of geestelike siekte; of (b) enige genesende.of terapeutiese doel, insluitend die instandhouding of herstel van

fisiese of geestelike gesondheid of welstand by mense, maar sluit nie 'n afhanklikheid-produserende of gevaarlike stof of dwelm in nie

Kortliks, artikel 4(b) verbied die gebruik of besit van enige gevaarlike afhanklikheid-produserende stof of enige ongewenste afhanklikheid-produserende stof tensy een of meer van die uitsonderings daarin gelys van toepassing is. En Artikel 5(b) verbied handel in enige gevaarlike afhanklikheid-produserende stof of enige ongewenste afhanklikheid-produserende stof, tensy een of meer van die uitsonderings gelys in daardie bepaling van toepassing is. Volgens die konstitusionele hof produseer dagga nie fisiese afhanklikheid of onthoudingsindroom nie en die grondwetlike ongeldigheid hou verband met artikels 4(b) en 5(b) van die Wet op Dwelms en Dwelmhandel 140 van 1992 (Dwelmswet) saamgelees met Deel III van Bylae 2 tot daardie Wet en artikels 22A(9)(a)(1) van die Wet op die Beheer van Medisyne en Verwante Stowwe 101 van 1965 (Medisynewet) saamgelees met Bylae 7 van GK R509 van 2003 gepubliseer ingevolge artikel 22A(2) van die Medisynewet met, is bevind dat hierdie wette in stryd is met onregverdige beperking van die reg op privaatheid van die Menseregtewet en dus ook van die grondwet van Suid-Afrika. Indien die Parlement nie daarin slaag om die grondwetlike gebreke binne 24 maande vanaf die datum van die uitspraak van hierdie uitspraak of binne 'n verlengde tydperk van skorsing te herstel nie, sal die inlees in hierdie bevel finaal word. Om hierdie rede het die konstitusionele hof die gebruik van dagga vir die publiek en die mediese gebruik soos dit verskaf word gedekriminaliseer volgens die uitsluitings wat deur die wet bepaal word waarby ek nagekom en genoem het. Mediese cannabis word deur die wet vereis en deur die wet goedgekeur.

Ten slotte het ons inlees en die Wet op Tradisionele Gesondheidspraktisyns, 2007 met Artikel 22A (9) (a) (1) met Artikel 22A(10) van die Wet op die Beheer van Medisyne en Verwante Stowwe 101 en Artikel 4 (b) 5(b) )van die Wet op Dwelms en Dwelmhandel 140. Cannabisverbruik is wettig wanneer daar mediese redes of persoonlike redes is. Albei deur die wet goedgekeur. Die besit van cannabis is wettig soos gelys volgens die uitsluitings. Dit verbied die verkoop en administrasie van, onder andere, cannabis vir enige ander doel as medisinale doeleindes, tensy een van die uitsonderings wat in die bepaling gegee word, van toepassing is; of enige ander persoon beoog in die Medisynewet of enige regulasie daarkragtens uitgevaardig, wat of wat enige sodanige stof voorskryf, administreer, verkry, koop, oorlaai, invoer, verbou, versamel, vervaardig, verskaf, verkoop, oordra of uitvoer in ooreenstemming met die vereistes of voorwaardes van genoemde wet of regulasie: wat die Wet op Tradisionele Gesondheidspraktisyns is. Ek wil graag weet watter wet volgens NVG/SAPD ek oortree het/ons van die Wet op die Beheer van Medisyne en Verwante Stowwe en regulasies gemaak

daaronder?

R. B. de Beer

Tradisionele Gesondheidspraktisyn

[aaltjelng]

Langblr reactivation challenge, Week 1, Day 1: Introduction 🌄

Hallo iedereen<3 Ik ben Aaltje, ik ben negentien jaar oud en ik woon in Finland. Ik studeer klassieke muziek. Ik houd van talen: ik spreek Fins, Engels en Frans vrij vloeiend en mijn Zweeds is ook goed. Ik ben een beginner in het Nederlands, Italiaans, Koreaans en Ests. Ik zou ook graag Chinees, Russisch en Duits willen leren. Nu focus ik me op mijn Nederlands verbeteren: mijn opa was Nederlands en ik heb altijd Nederlands willen kunnen. Mijn doel op dit moment is niveau B1.

Hey everyone!<3 I'm Aaltje, I'm 19 years old and I live in Finland. I study classical music. I love languages: I speak Finnish, English and French pretty fluently and my Swedish is good too. I am a beginner in Dutch, Italian, Korean and Estonian. I would also love to learn Chinese, Russian and German some day. Right now I'm focusing on improving my Dutch: my grandfather was Dutch and I've always wanted to be able to speak Dutch. My goal right now is level B1.

Excited to get to know you all!

Correcties zijn altijd welkom - Corrections always welcome!