#kosmosy

[featherglum]

Sorry to my non Polish mutuals who have no idea what the hell I'm doing here but um

Pan Kleks w Kosmosie oc,,,

Started out as a joke but I got a bit too attached ngl.

I think he'd be the kind of guy who's hyped up to be all evil and scary, but then turns out to just be just a harmless weirdo in the end.

[mostrovskaa]

Hi! I love your art, your color and shape work is amazing!!

I wanted to ask if you have any Polish media you can recommend to us non-Poles - movies, shows, stuff like that

Hi! Thank you so much for the ask! It is a great pleasure for me to share some Polish media to the people! I just have to preface this and tell especially my fellow Poles that: I am by no means an expert on the subject, I like a lot of bad media, I like a lot of children's media and mainstream media that I love to shape by my own creativity ok and I don't know every single niche thing so please don't come for me. Be nice please or I'll die of embarrassment! With that being said, here are just some of my picks of some cool things I like that I would recommend to check out! (Again I don't know about how available these are around the internet and what would be the subtitle situation but still, i love these pieces of media and think they are interesting to even just read or check out visually if anything!)

- The Akademia Pana Kleksa movies (Akademia Pana Kleksa, Podróże Pana Kleksa and Pan Kleks w Kosmosie) (1984-1988)- These children's fantasy and fable inspired beautiful movies based on a book incorporate beautiful puppetry and set designs, visually they are one of my biggest inspirations. Having both dark,whimsical and sci-fi elements they have been in my visual language since I saw them as a kid! Really really recommend looking into them, even though they may be wacky and strange at times! 

And they contain absolutely amazing songs :

Available to watch without subtitles unfortunately here, but worth to check out the visuals of all the movies in the series: https://www.ninateka.pl/vod/dla-dzieci/akademia-pana-kleksa/ 

- Poszukiwany, Poszukiwana (Man- woman wanted) (1972) (one of my favorite movies ever!) - a comedy film about a museum curator who gets accused of stealing a painting and goes into hiding as a maid. You would think with polish humor it would be the typical: haha man dressed as a woman, hilarious! type stuff but no! It’s funny, charming, sweet and smart and surprisingly based. Marysia, just one chance please queen. 

available to watch with subtitles here (alongside many other great Polish movies): https://35mm.online/vod/fabula/poszukiwany-poszukiwana

- Ranczo (tv show, 10 seasons, I believe it’s available on Netflix) - the epitome of Polish society. This is just pure Poland in tv show format. A timeless classic, never gets old, never stops being funny and relevant. Watched it a million times and could watch a million more and not get bored. An American woman with Polish heritage comes back to her family village and chaos ensues. I think the characters are so well defined you don’t need to know so much deep Polish lore to get what is going on so I really recommend it!

Other stuff you can find on Netflix I recommend are: 1670 - comedy show about 17th century Poland, Rojst (all seasons)- crime show set mainly in the 90’s.

And something that’s a Polish phenomenon that I absolutely love is media based around popular copypasta: a short film Fanatyk  based on this timeless classic of a copypasta, and a tv show called Emigracja XD - about polish guys finding work in the UK.

And obviously the shows I make art for are always something I encourage people check out like Czterdziestolatek (amazing old show with a cult following) and Ojciec Mateusz (absolute shitty formulaic 30 season tv show that i love with all my heart).

Thank you again, sorry for the long post! There’s obviously many more cool Polish media to watch but this is just what immediately popped into my head! :-))

[ekino-tv]

Saga galaktyczna: odkrywanie ponadczasowego wszechświata Gwiezdnych Wojen

W odległej galaktyce seria Gwiezdne Wojny podbija serca i wyobraźnię widzów od ponad czterdziestu lat. To, co zaczęło się jako film o kosmicznej fantazji George’a Lucasa z 1977 roku, przekształciło się w zjawisko kulturowe, kształtując sposób, w jaki postrzegamy opowiadanie historii, science fiction i samą istotę dobra kontra zła. Seria filmów Gwiezdne Wojny stała się ikoniczną i trwałą częścią historii kina, tworząc narracyjny gobelin obejmujący pokolenia i galaktyki.

Nowa nadzieja: narodziny epickiej opowieści

Podróż rozpoczęła się od filmu „Gwiezdne wojny: część IV – Nowa nadzieja”, w którym poznaliśmy Moc, rycerzy Jedi i bitwę pomiędzy Sojuszem Rebeliantów a tyrańskim Imperium Galaktycznym. Bohaterska podróż Luke'a Skywalkera, odporność księżniczki Lei i mądre przewodnictwo Obi-Wana Kenobiego przygotowały grunt pod kinową rewolucję. Przełomowe efekty specjalne, niezapomniana ścieżka dźwiękowa Johna Williamsa i pojawienie się tak kultowych postaci, jak Darth Vader, pozostawiły niezatarty ślad w historii kina.

Imperium kontratakuje: ciemniejsze odcienie i głębsze motywy

Kontynuacja, „Gwiezdne wojny: część V – Imperium kontratakuje”, wyniosła sagę na nowy poziom, eksplorując mroczniejsze odcienie i głębsze motywy. Ujawnienie Dartha Vadera jako ojca Luke’a Skywalkera stało się jednym z najbardziej charakterystycznych momentów w historii kina, rzucającym wyzwanie tradycyjnemu pojęciu dobra i zła. Filmowe badanie rozwoju postaci, dwuznaczności moralnej i poświęceń poniesionych w walce z uciskiem podniosło Gwiezdne Wojny ze zwykłej opery kosmicznej do złożonej i wymownej narracji.

Powrót Jedi: Triumf dobroci

„Gwiezdne Wojny: Część VI – Powrót Jedi” doprowadziło oryginalną trylogię do satysfakcjonującego zakończenia. Odkupienie Dartha Vadera, porażka cesarza Palpatine'a i świętowanie zwycięstwa Rebelii ukazały triumf dobroci nad ciemnością. Film poruszał także temat więzi rodzinnych, gdy Skywalkerzy zmagali się ze swoim przeznaczeniem i dziedzictwem Mocy.

Trylogia Prequel: Odkrywanie początków

Lucas wrócił na fotel reżysera, aby odsłonić prequelową trylogię, poczynając od „Mrocznego widma”, po „Atak klonów” i „Zemsta Sithów”. Chociaż prequele spotkały się z mieszanym przyjęciem krytyków, zagłębiły się w pochodzenie kultowych postaci, powstanie Sithów i upadek Anakina Skywalkera. Prequele rozszerzyły uniwersum Gwiezdnych Wojen, oferując bardziej zawiłe zrozumienie politycznych machinacji Republiki Galaktycznej i złożonych relacji, które ukształtowały losy galaktyki.

Trylogia kontynuacyjna: Przekazując pochodnię

Saga była kontynuowana w trylogii sequeli, zaczynającej się od „Przebudzenia mocy”, „Ostatnim Jedi”, a kończącej się „Skywalkerem odrodzeniem”. Filmy te, nakręcone przez nowych reżyserów, przedstawiły nowe pokolenie postaci, takich jak Rey, Finn i Kylo Ren, składając jednocześnie hołd ukochanym bohaterom z przeszłości. Trylogia badała cykliczną naturę Mocy, ciężar dziedzictwa i znaczenie nadziei w obliczu przeciwności losu.

Czy warto obejrzeć Gwiezdne Wojny?

Seria filmów Gwiezdne Wojny przekroczyła swoją rolę zwykłej rozrywki, stając się kulturowym kamieniem probierczym, który rezonuje w całym kosmosie opowiadania historii. Jego trwałe dziedzictwo leży nie tylko w przełomowych efektach specjalnych i zapadających w pamięć postaciach, ale także w eksploracji ponadczasowych tematów – walki dobra ze złem, podróży bohatera i siły nadziei. Gdy z niecierpliwością czekamy na przyszłe dodatki do uniwersum Gwiezdnych Wojen, jedno pozostaje pewne: Moc zawsze będzie z nami.

[tburghesblog]

Opowiem Ci, czym jest późna miłość.

Ten moment, kiedy znów uważasz, że przegapiłeś chwile w całym kosmosie, gdy Ona cały czas istniała i czekała. Inna ta jedna też. 

Motylki nie potrafią już latać, są zblazowanymi trzmielami. Ale jeszcze się ruszają bezładnie i chcą chować się w jakichś dziurach aż do poranka.

Doświadczeniem wzajemnego uzupełniania się. Świadomego, z całą mocą i znanym ryzykiem. Tak pysznym. 

Moment, gdy piszesz pięćsetną dziś wiadomość na whats i chcesz jeszcze, ale Twoja nowa Kometa ma znów trudną rozmowę z mężem. Głównie znów o tym, że nie będzie z nim, bo kolejny rok właśnie zaplanowała na jutro rozpoczęcie nowego życia. On martwi się znów, albo pije.

No chciałbyś ją tam mieć i na odwrót, ale nie można. Może dobry ten chłop, ona rzeczywiście dziwna. Tyle lat w końcu wytrzymali.

Ta późna miłość jest kolejnym hajem, którego szczątki budzą się jednak wolno. Ale się budzą. Wstają potem szersze i mocniejsze niż kiedyś, chociaż jest ich mniej. 

Że nie zauważasz nawet, jak budujesz sobie właśnie projekcję zbudowaną ze swoich braków. Ta miłość nie jest frontalnym, obezwładniającym uderzeniem z romansów, tylko powolnym dopasowywaniem do brakującego obrazu. Iluzją na własne, doświadczone życzenie. Jeśli wiesz o czym mówię.

Ona na pewno jest świetną kochanką i w trakcie nie chce szczekać albo być dominą. Ten jej przez lata chciał czegoś podobnego, dlatego go nie kocha. Dzieci nie chce zabrać, bo ojca muszą mieć. A ona życia szuka. No.

Ty ją chcesz zabrać. Być w godzinę po nią i pomóc wynieść kartony. Tylko akurat Twoje dzieci muszą być u matki, albo dla odmiany u Ciebie kolej, więc może nie dziś.

Sama chce się zabrać, ale w sumie woli wieczorami pić wino i siedzieć w bezruchu właśnie na whatsie. Albo Vinted. 

Dojrzała miłość w życiowych koleinach. Późna miłość jest obijaniem się o pręty klatki. 

[thedawningofthehour]

While I was drawing Galois I just remembered a plotline in an old Polish children's movie "Pan Kleks w kosmosie". Overall the whole movie and the whole movie series is just... woah. I once described the movies to an ai and asked it to recomend me other movies similiar and it said "The End of Evangelion" and I think THAT'S SAYING SOMETHING TO HOW BATSHIT INSANE THOSE ARE

But anyway onto that doth adjacent plotline. Alright so In this movie a little girl gets kidnapped by governor of a planet called Mango to be forced to become his daughter. There's also a thing of him calling her a little princess, her wearing a princess dress and overall being offered a princess life. At first the plotline is treated how it should be, as a bad thing. But then the Governor guy showes the girl some weird ass bird things that look more terryfing than anything else

And he also sings a song about how he could have 10000 sons but all he ever wanted was a daughter that he couldn't have. And from now then he's treated like a good guy??? Like noone calls him out on his bullshit and I'm pretty sure the girl stays with him in the end??? Like she's never shown reuniting with her family as the movie ends with a dance party in the Governor's pallace??? WHAT

Now Imagine what if this kind of bullshit happened in DOTH. Like somehwhere durring the tabletello arc when Draxum starts to view Donnie as his son, he frees Donnie from the table, showes him some kind of weird ass bird things, sings him a song about how much he wants to be a dad, and Donnie is like "Ahaha I have a new dad now also my name is Galois also I'll help him start a war". And then turtles come to rescue him and Galois is just like "nah it's fine" and they are like "okay bye then" then they dance and after that they just leave him there.

I looked at the Wikipedia entry and none of my questions were answered.

The cast list also has roles like "Portuguese monk #2 in the Chinese court" and "Emperor of China" and I have no idea where China was supposed to factor in.

Are Polish movies, like, traditionally kind of insane? I remember having to watch some old Polish films in my high school religion class and they were all pretty weird. But all the foreign films he showed us were so I assumed he was just kind of a weirdo.

[tanczysz-z-demonem]

"Tyle ile gwiazd w kosmosie, tyle pyłu masz w swoim nosie."

[aleksandrasieczka]

#3: Z dziennika popkulturowego (03.03.2024)

"Astronauta" nauczył mnie, że nutella ukaja poczucie samotności u wszystkich plemion, a ludzie tęsknią dopiero wtedy, gdy tej drugiej osoby akurat uporczywie nie ma. I to kłamstwo - że mnie tego nauczył - bo to prawda bolesna i nie zawsze prawdziwa, ale niestety nazbyt często prawdziwą jednak jest. Taka też jest ta opowieść, bo mówi nam o rzeczach, o których słyszeć pewnie nie chcemy, że jesteśmy egoistami, że mnóstwo w nas poczucia winy, że ciągle szukamy odkupienia, żeby zastąpić je kolejnym bólem czy inną rozpaczą.

Ale "Astronauta", który interpretuje powieść Jaroslava Kalfara nie jest przełomowo egzystencjalny. Porusza, złapał mnie za gardło w punkcie kulminacyjnym, ale ma i uproszczenia, i momenty słodkie. Skakunopodobny kosmita tuli się do słoika ichniejszej nutelli, która jednak zdaje się mieć magiczne właściwości. Smakuje jak dom, nawet jeśli dom to aksamitne larwy. Z egzystencjalnego przybicia umiejętnie wytrąca dysonans, który powoduje wygląd postaci i to, jak się wypowiada.

Jajka to bowiem komórki jajowe ptasiego gatunku, żona tytułowego astronauty jest przez kosmitę tytułowana per samica, a on sam jest dla niego chudym człowiekiem. Koncept imienia zdaje się nie występować w jego plemieniu, a jednak w końcu je przyjmuje - w akcie, który chwyta za serce (przynajmniej mnie, ale może robię się sentymentalna). Tak samo zresztą uświadamiam sobie, że jestem już w trzecim akapicie, a nie zająknęłam się nawet słowem o tym, o czym w ogóle jest ten egzystencjalny-ale-nie-aż-tak "Astronauta". I uznajmy, że to celowe, bo o fabułę to tutaj średnio chodzi.

Jakub Procházka od ponad pół roku przebywa w przestrzeni kosmicznej realizując samotną misję - ma zbadać obłok Chopra i wyprzedzić w tym wyścigu koreański zespół. Co z tego, że Jakub (Adam Sandler) jest u progu przełomowego odkrycia, jest na ustach całego czeskiego narodu, jak jednocześnie jest najsamotniejszym człowiekiem na ziemi. Żona, Lenka (Carey Mulligan), która jest w zaawansowanej ciąży, nie odbiera od niego telefonu, nikt mu nie chce nic powiedzieć, a przecież Czechconnect miał być szybszy od prędkości światła i całkowicie bezawaryjny. Wtedy właśnie na pokładzie Jana Husa 1 (no bo jak inaczej miałby się nazywać czeski statek kosmiczny!) pojawia się przerośnięty skakun, który jest zafascynowany samotnością i duszonymi przez Jakuba emocjami.

W "Astronaucie" fascynuje nie tyle co zetknięcie dwóch całkowicie różnych kultur, ale przede wszystkim to, w jaki sposób kosmita (ciągle ze sobą walczę, żeby nie zdradzić jego imienia) działa na wspomnienia Jakuba. Wyzwala je w jego umyśle, ale nie do końca w takiej formie, w jakiej faktycznie je pamięta - lub nie pamięta, bo kosmiczny pająk kreuje obrazy na bazie tego, co zostało opowiedziane zgodnie z ładunkiem emocjonalnym. Poza tym, że same wizje otwierają oczy i Jakubowi, i nam, uświadamiając ludzki egoizm, pogoń za czymś, co w ogóle nie powinno być ważne, ale przestaje być dopiero u progu katastrofy czy utraty, to istotny jest sam aspekt wizualny. Impuls do strumienia wspomnień posyła pająk, a więc i to, jak wyglądają. Wgląd do przeszłości dostajemy przez tunel, obraz jest nieco rozszczepiony, momentami prześwietlony, niczym w pajęczym spojrzeniu, które korzysta z warstwy odblaskowej - stąd te bliki, barwne plamy, raz za razem rozlewające się po ekranie. Pamiętamy to, co chcemy, jak chcemy i nie zawsze wiemy, jak na te nasze wspomnienia patrzeć.

(Jakub Procházka to najsamotniejszy człowiek na świecie, ale nie trzeba być w kosmosie, żeby tak się poczuć. Skakun-psychoterapeuta uczy tego, co ważne, a co tak bardzo się gubi w pogoni za ambicjami, marzeniami czy - jak również tu - wymazaniem poczucia winy za to, kim był ojciec. Wątek polityczny zarysowuje czasy, w jakich rozgrywa się "Astronauta". Sandler w poważniejszym kinie daje radę, a głos skakuna jest taki spokojny, wyciszający, że chce się wejrzeć w głąb siebie).

[homestuckrichard]

Pan Kleks w Kosmosie (ang. "Mr. Inkblot/Blot/Kleks in Space" there is no one translation) It's a damn fun movie after all these years, but at the same time with terribly unused potential. This film could say a lot of things and honestly, despite its small resources, be one of the best or at least, most interesting sci-fi films.

Maybe I'll do a deeper analysis later.

[kasja93]

Cześć :) Wjeżdża bilans:

Zjedzone 583

Spalone aktywnie 462

Dziś odpoczywałam. Zrobiłam porządny self care. Zarówno ciała jak i umysłu. Rano poszłam na spacer, przygotowałam sobie obiad i porządnie się wyszorowałam. Wpadł naturalny peeling ciała DIY z kawy, cynamonu, olejku z pestek malin i soli himalajskiej, zrobiłam również peeling skóry głowy, maseczkę na włosy oraz wjechała maseczka na tkaninie koreańska na twarz. Zrobiłam też nowy manicure hybrydowy. O 10 zasiadłam do RPG. Sesja Obecgo wyszła super mega klimatycznie. Nasza „Matka Gry” zrobił zajebisty klimat. Byłam oficerem naukowym na stacji kosmicznej. Przygrzmocił w nas zainfekowany Xsenomorfami statek 💀 wraz z grupką 4 ocalonych zaczęliśmy walkę o życie. Była to intensywna 8 godzinna rozgrywka. Na koniec poświęciłam się dla towarzyszy i uwolniłam manualnie zaczepy wysłużonego holownika, który służył do holowania asteroid (nasz stacja kosmiczna zajmowała się przerabianiem rzadkich metali pozyskanych z kosmicznych skał)… W końcu tak robią dobre androidy nawet, jeśli opuściły fabrykę Weyland-Yutani 😁 Co się wydarzyło z resztą ekipy? Dryfują w kosmosie w kierunku najbliższego zamieszkanego świata. Mają tam dwa lata a są bez kapsuł hibernacyjnych…

Dziś był super dzień. Humor mi dopisał, towarzystwo okazało się mega pozytywne i wymieniliśmy się kontaktami w razie, gdyby szykowała się kolejna przygoda w świecie Obcego. Ruda miała dziś focha z rana. Jak chciałam ją pogłaskać ostrzegawczo lekko mnie dziabnęła zatem dałam jej spokój. Później podczas sesji jednak zachciało jej się na amory, więc moi współtowarzysze mogli podziwiać jak mnie całuje, gdy ja rzucałam wirtualnymi kośćmi podczas różnych akcji. Nawet Ruda zawitała zatem do uniwersum Obcego bo ludzie stwierdzili, że czemu nie i zabrali ją na holownik i pamiętali o zapasie syntetycznego siana dla niej 😂

Nie ćwiczyłam dziś. Po wczorajszym fakt faktem żadnych zakwasów nie mam, ale świadomość, że nie przygotowałam się białkowo do tych 60 km na rowerze pozostała. Dlatego dziś był pełen chill out oraz regeneracja. Bo czemu nie? Nikogo nie zabiłam i choć rutyna aktywności pozostała to nie mam zamiaru świrować. Zrobiłam kroki i to się liczy :) nie przeleżałam mimo wszystko całego dnia a teraz pod wieczór mogę szczerze stwierdzić, że tego mi było potrzeba. Takie lajtowego dnia pełnego przyjemności, dobrej zabawy i nie myślenia o wszystkich moich problemach.

Menu:

Śniadanie: jogurt proteinowy oraz kawa 119 kalorii

Obiad: warzywa z ryżem oraz jajkiem 343 kalorie

Kolacja: suszone jabłka (nie zjadłam połowę, ale liczę już za całość) 121 kalorii

Ćwiczenia: 10016 kroków

[loczus99]

Bogowie nam zazdroszczą ponieważ jesteśmy śmiertelni. Każda chwila w tym Wszechświecie może być naszą ostatnią. Wszystko jest piękniejsze ponieważ jesteśmy skazani na koniec.

Wszystko jest piękniejsze ponieważ jest skończone

Kwiaty na które patrzysz

Nocne niebo pełne gwiazd. Każda z nich, każda na którą patrzysz może być w istocie echem swojej prawdziwej formy która przepadła miliardy lat temu.

Nie ma bardziej upokarzającego naszą dumę obrazu niż zdjęcia Wszechświata przesyłane nam przez teleskopy najnowszej generacji.

Spójrzcie tylko na tę gromadę zderzających się galaktyk. Te galaktyki już dawno temu się połączyły. Ale światło z tego zdarzenia jeszcze do nas nie dotarło ponieważ mimo bycia najszybszym w kosmosie wciąż jest dla nas tak wolne. Wyobraźcie sobie teraz cywilizacje które tam żyły. One już od dawna mogą nie istnieć. Mogą być niczym innym jak echem przeszłości. Ciekawe czy one też zastanawiały się nad pięknem wszechświata tak samo jak my teraz.

Pamiętajcie moi drodzy

Może i nasza egzystencja jest tylko błyskiem w całej historii kosmosu

Ale to jest właśnie w niej najpiękniejsze

Że możemy tego błysku doświadczyć

I że ma on swój początek i koniec

[jazumst]

Upośledzeni

Żeby Was... Dziś o dwóch denerwujących mnie typach ludzi. Posłuchajcie:

Dziś miejsce numer 1, a nie ma jeszcze południa - gadający na głośnym przez telefon.

Kurwa wasza zajebana w dupę mać! Ani to wygodne, ani poręczne. Wszystko jedno - na ulicy, w domu, w sklepie, pociągu, nawet w kościele. Barany pierdolone gadają na głośnym i jeszcze w ten zjebany sposób podstawiają sobie telefon pod mordę. - Dziś zupełnie myślałem, że nie zdzierżę! Stoi taka na środku chodnika i pierdoli. Ludzie ledwo ją omijają a ta drze japę w telefon i jeszcze widać, że pretensje ma. - Idę dalej. No blokuje. Kurwa spacerowicz jebany. Niech na ławce pizdę posadzi a nie tamuje ruch. A to co u jej taty, dziecka i chuj wie jeszcze kogo, nic mnie nie obchodzi. - Stoję w kolejce w rybnym. Boszzzz... To samo. Wlazła, wjebała się między ludzi w kolejce i opowiada co jest na półkach. Telefon trzeszczy na całe województwo, a ta ucisza bo nie słyszy.

Kto zapoczątkował te modę powinien pójść siedzieć. Tyle jest teraz tych słuchawek różnych. I cicho wtedy, i wyraźnie, szumy regulują. No ale lepiej wydzierać mordę jak małpy w lesie.

//

Numer dwa to ludzie myślący, że wszystko idzie załatwić kasą.

Taaaak, chodzi o nasze koty. A właściwie Kota. To, że Kotkę teściowa z siostrą wożą po masażach, położnych to spoko. Kot za to zachowuje się tak jakby dziecka nie miał mieć. No i dziewczyny się go spytały jak on to widzi, a on powiedział, że opiekunkę zatrudni, bo nie widzi potrzeby żeby mu się styl życia zmieniał. Znowu gówno wybiło, że nawet czytać nie nadążałem. Cukierberg pewnie nie myślał co mu będzie serwery zasrywać.

Tak czy owak wkurw jest. Wakacje - załatwcie wszystko on tylko daje kasę. Impreza - to samo. Do lekarza - kasa leci szybciej niż on. I potem łazi z głową, kurwa w kosmosie, bo tu zapłacił, tam zapłacił i ma. Ciekawe jak mu te pieniądze dzieciaka wychowają :/ Matoł zajebany.

[zawiedzioona]

"Przez pewien czas myślałem tylko o tym czego nie zrobiłem, o kartach urodzinowych, które zapomniałem wysłać i kupić, a urodziny nadchodziły i mijały. Ale później zrozumiałem, że traciłem dni pomiędzy urodzinami. Najważniejsze były zwykłe dni."

Zagubieni w kosmosie

[milesofsoup]

DRUM ROLLLLL PLS!!

[neighborhood-girl]

kocham myśleć o tym jak mali i beznadziejni jesteśmy w skali wszechświata

dosłownie ja jestem jak: życie mi się pierdoli ale w sumie to żyjemy na kupie skał w jakimś jebanym kosmosie who cares i tak umre

proszę powiedzcie że nie tylko ja xD

[writtenforthesoul]

Kilka dni później przyszła mu do głowy ta jeszcze myśl, którą zapisuję jako dodatek do poprzedniego rozdziału: w Kosmosie istnieje planeta, na której wszyscy ludzie narodzą się po raz drugi. Będą przy tym mieć pełną świadomość swego życia spędzonego na Ziemi, wszystkich nabytych tam doświadczeń.

I być może istnieje jeszcz następna planeta, gdzie wszyscy narodzimy się po raz trzeci z doświadczeniami dwóch poprzednich wcieleń.

A może istnieje wiele następnych planet, na których ludzkość będzie się rodzić zawsze o jeden stopień (o jedno życie) dojrzalsza.

Tak Tomasz rozumiał ideę wiecznego powrotu. 

Ale my tutaj, na Ziemi (na planecie numer jeden, na planecie niedoświadczenia) możemy tylko bardzo niejasno przypuszczać, co by się mogło zdarzyć człowiekowi na innych planetach. Czy byłby mądrzejszy? Czy w ogóle dojrzałość leży w zakresie możliwości człowieka? Czy możemy ją osiągnąć przed powtarzanie?

Milan Kundera, „Nieznośna lekkość bytu”

[takietampisanie]

Wielki Elektronik jest moją ulubioną postacią z filmu Podróże Pana Kleksa oraz Pan Kleks w Kosmosie poza tym lubię go.