#negosyo

[megaoffice]

BUILT TOUGH! Boltless Steel Racking Shelf now on sale! Open to resellers Nationwide. Retail & Wholesale buyers are welcome. #businessideas #businessopportunity #negosyo #negosyoph #sideline #megaoffice (at Quezon City, Philippines) https://www.instagram.com/p/CjmA7OiviOW/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[beingjellybeans]

Sun Life and Go Negosyo team up to empower Filipino entrepreneurs

Filipino entrepreneurs have long been the backbone of the country’s economy, driving growth and innovation in every corner of the nation. Yet, the road to success for Micro, Small, and Medium Enterprises (MSMEs) is often fraught with challenges that can be difficult to overcome. To address these hurdles, Sun Life Philippines and Go Negosyo have joined forces in a strategic partnership aimed at…

[luckystorein22]

What is the difference between jelly, jello, and gelatin?

Welcome to Lucky Store's summer sales! As you browse our selection of sweet treats and desserts, you may come across products that contain jelly, jello, or gelatin. While these terms are often used interchangeably, they actually refer to slightly different things.

Jelly is a type of fruit spread that is made by boiling fruit juice, sugar, and pectin (a natural thickening agent found in fruit) together until it sets. The result is a semi-translucent, spreadable substance that is commonly used on toast or as a filling for cakes and pastries.

Jello, on the other hand, is a specific brand of gelatin dessert mix that has become so popular that the brand name is often used to refer to any type of gelatin dessert. Gelatin itself is a colorless, tasteless substance that is derived from animal collagen. When mixed with water and other ingredients, it sets into a jiggly, semi-solid texture that can be molded into a variety of shapes and flavors.

So, while jelly and jello both contain gelatin as an ingredient, they are not the same thing. Jelly is a fruit spread that is thickened with pectin, while jello is a brand of gelatin dessert mix that contains gelatin as its primary thickening agent.

At Lucky Store, we offer a variety of delicious treats that feature jelly, jello, and gelatin. Whether you prefer classic fruit spreads, jiggly gelatin desserts, or anything in between, our summer sales have got you covered. So come on in and find your perfect sweet treat today!

[gme-news]

RENDON LABADOR NEGOSYO NILANGAW!

via IFTTT

[carlocarrasco]

Cambodia a potential new source of rice for the Philippines

While living here in the Philippines doing your daily chores and fulfilling other objectives, do you still remember how much money did you spend buying rice grain for your household over the last six months? Do you find the current prices of rice expensive nowadays? As far as rice is concerned, the nation of Cambodia could become the next new source of rice grain for the Philippines, according to…

[lilithaban]

city of dreams

pairings: wonwoo x female reader

— filo setting

🖋️: smut

warnings: 🔞, mature content, virgin, profanities, fingering, blowjob?, nipple sucking, unprotected sex, dirty talk

— dni minors

posted: january 31, 2923

happy reading!

(RAW AND UNEDITED)

------------------------------------------------------------------------------

City of Dreams

Bilang isang dalagang nagmula pa sa probinsya isang malaking tagumpay na samin ang makatungtong sa syudad. Hindi sa ignorante kami sa mga bagay na mayroon sa siyudad at hindi rin naman kami ganon kahirap sadyang nakakatuwa lang na lumabas sa probinsya. 

Ako, hindi naman ako nanggaling sa hirap dahil may sarili kaming farm at resort sa probinsyang tinitirhan ko simula pagkabata. Kung tutuusin naririnig ko to sa mga kaibigan ko na ‘old money’ raw kami pero sabi ko naman hindi dahil ayoko maging tunog mayabang sa kanila. 

Kasalukuyan kang nasa bagong tahanan mo which is sa isang condo unit ka nagpasya manirahan muna.

Kasalukuyan kang nasa bagong tahanan mo which is sa isang condo unit ka nagpasya manirahan muna.

Hindi na bago sayo ang pamumuhay sa siyudad dahil minsan ka na ring pumarito dahil sa pamilya mo pero ang manirahan dito ng matagal at magtrabaho ay bago lamang sayo.

Bar? Clubbing? Getting drunk? hindi na rin to bago sayo dahil kahit nasa probinsya ka ay madalas ka rin pumarty at pumunta sa mga bar kasama ang mga kaibigan o mga kaklase mo noong nasa kolehiyo ka pa. 

Hindi naman ako yung tipikal na probinsyana na walang masyadong alam sa buhay siyudad. Hindi naman masyadong nagkakalayo ang siyudad sa probinsya may mga buildings, bars, at kung ano pa sa probinsya na meron sa city no.

Naupo ka sa upuan malapit sa veranda at tinitigan ang morning view ng siyudad na tinitirhan mo ngayon. Nagtataasang buildings, kita mo rin ang mabigat na daloy ng trapiko.

—

Kasalukuyan kang nasa isang sikat na bar malapit sa condo unit mo dahil inaya ka ng pinsan mo na sumama sa kanilang bar hopping dahil na rin sa bagong lipat ka lamang dito sa siyudad.

“Wow old money rich pala kayo,” rinig mong sabi sayo ng kaibigan ng pinsan mo.

Agad ka namang umiling “Ahh hindi naman nabubuhay lang kami dahil sa negosyo ng lolo at lola ko” nahihiya mong sagot

“Sus wag ka na mahiya naiintindihan ka naman namin” ngiting sagot nito kaya ngumiti na lamang ako.

Nakaka apat na kayong cuervo at isang chivas na kayo kaya naman medyo wala na kayo sa ulirat. Nagtungo sila sa dancefloor at hinila ka naman mg pinsan mo. Dahil wala ka na sa ulirat at may tama ka na masaya kang nagpahila rito.

“Wooo!!!” sigawan ng lahat

Kahit na sobrang init sa dance floor dahil sa crowder ito ay gumigiling ka pa rin at sumasabay sa ritmo ng musikang tumutugtog ngayon. 

Habang sumasayaw ka bigla kang nakaramdam ng kamay sa bewang mo. Akala mo kaibigan lang ng pinsan mo kaya gumiling ka sa harap nito hanggang sa maramdaman mo ang nakaumbok sa likod mo

Lilingon ka na sana sa taong nakahawak sa bewang mo nang bigla itong magsalita sa tenga mo. “Hmmmm you're such a good dancer”.

Napataas ka ng kilay dahil hindi ito mga kaibigan ng mga pinsan mo atsaka ka humarap.

Para kang nakakita ng multo dahil gulat na gulat ka.

Shit ang gwapo niya?!

“Alam kong gwapo ako y/n ?” ngumisi naman ito at hinapit ka sa bewang palapit sa tabi niya

“H—hoy magk-kakilala ba tayo?” nauutal mong tanong na kahit alam mong hindi mo siya kilala

“I know you but obviously you don’t know me” maikling sagot nito at tinitigan ka mula ulo hanggang paa.

“Para sa isang magandang dilag na katulad mo hindi halata sayo ang pagiging probinsyana”

Para naman akong nainis dahil parang ini-imply niya na panget kaming mga taga probinsya?!

“Excuse me? sinasabi mo bang mga panget ang katulad naming taga probinsya?”

Natawa naman ito at itinaas ang dalawang kamay. “Yo I’m not implying na panget mga taga probinsya sadyang hindi lang talaga halata sayo na doon ka lumaki” sagot nito at nakangisi

Nagkibit balikat ka na lamang at hinanap ng mga mata mo ang pinsan mo at ang mga kaibigan nito. Halos mahilo ka na kakaikot ng mata mo sa buong bar pero hindi mo pa rin sila makita. “Hindi mo talaga sila makikita dahil may mga kasama na sila. And yes your cousin is with my friend, Mingyu. Don’t worry they will be safe.” biglang salita ng katabi mo.

Nakataas pa rin ang kilay ko at may doubt pa rin sa mga sinabi nito. Nagulat ka na lang ng bigla ka nitong hilain paalis sa dancefloor.

“Hmm halika, I’ll introduce you to my friends. Don’t worry they know you and nasa iisang circle of friends lang kami ng pinsan mo,” 

“Close ba tayo para isama mo ako sayo” 

"No, but I'll keep you close to me."

–

“Omg ka DK! Nakakatawa ka pala” hindi ko alam na komedyante pala itong kaibigan ng pinsan ko at ni Wons. Oo tama nga kayo, Wons ang pangalan ng lalaking humila sakin base sa mga kaibigan niya pero hindi pa rin siya nagpapakilala sakin nang maayos! 

He’s obviously hot. I heard from Han that he’s also a wise man. A hot and intimidating engineer.

Type ko na sana siya eh kaso mukhang babaero! Kanina lang parang hindi siya natuwa sa paggiling ko sa harap niya tapos ngayon may kausap na siyang iba! Ang malala pa medyo touchy si girl then itong si Wons parang wala lang sa kanya. 

“Ilang beses ka nang umiirap dyan. Bakit hindi mo na lang hilain si Wons dyan kay Stacy?” naka ngising suhestyon ni Jun

“Type mo si Wons ‘no?” 

Bigla akong nataranta sa sinabi ni Joshua. Kaya naman napalingon ako sa gawi ni Wons at nahuli ko siyang nakatitig sakin ng mariin habang ang babae sa tabi niya ay pilit siyang hinaharap sa kanya. Umiwas na lamang ako ng tingin at tinungga ang Chivas na nasa harap ko. 

“Ay hindi sumagot baka type niya nga HAHAHHAHAHHA” rinig kong tawa ni Boo. Sinamaan ko lang sila ng tingin at iniwas na lamang ang tingin sa mga kaibigan nitong nakapalibot sakin. Hindi ko naman maitatanggi na gwapo si Wons, matangkad, may magandang reputasyon bilang isang engineer, at may kagwapuhan naman ito. No gwapo talaga siya hindi ko lang maamin dalhin alam kong tutuksuhin ako ng mga lokong to.

Ngayon ko lamang nakilala itong sila hoshi, jun, joshua, dk, at boo pero kung makaasar sakin close kami eh!

“H-hindi ko siya…” 

“T-type” mahina kong sagot

Nakarinig naman ako ng malakas na tawanan mula sakanila kaya mas lalong nangamatis ang mukha ko sa hiya. “Alam ko na Dk palit kayo ni Joshua. Magtatabi sila ni yn” utos ni Boo kay Dk at agad naman tumayo si Dk para makipag palit ng upuan kay Joshua na siya ngayon ang katabi ko.

“Alam mo naman na siguro, Shua?” nakangising tanong ni Boo at nakita ko na lang pag thumbs up ni Shua habang nakangisi na rin.

Shit mukhang may mga binabalak ‘tong mga to sakin 

Habang nakikipag-usap ako kay Boo nagulat ako ng biglang lumapit sa tenga ko si Joshua. “Hm Can I rest my arms on your shoulder? I will not force you if you find it uncomfortable” mahinang bulong nito na kinatindig ko

“A-ahh ok lang wala naman sakin yan” mahina kong sagot kaya naman naramdaman ko ang pag-akbay sakin ni Joshua at mas lalo pa akong nagulat nang hinapit niya ang bewang ko palapit sa kanya.

Para na niya akong niyayakap!

Medyo umusog at kinurot si Joshua sa tagiliran. “Huy J-joshua anong ginagawa mo!” hinarap ko siya at hinawakan ang magkabilaang pisngi nito. Huli ko ang pagkagulat ng mga mata niya pero agad rin niya iyong binawi at hinalikan niya ako sa pisngi. 

What the hell is happening 

Mistulan akong bato dahil nanigas ako sa kinauupuan ko habang si Joshua ay naka ngiti lamang sakin at prenteng naka akbay sakin.

“Putangina mo Shua dumidiskarte ka sa bawal na ha!” rinig kong panunukso ni Dk

Rinig ko ang tawanan nila hanggang sa nawala na ang mga tawa nito at napalitan ng ubong pilit lang. Nagulat ako ng biglang may humatak sakin patayo.

“Wons!” 

“Tinext na ako ng pinsan mo, iuuwi na kita.” bakas ang inis dito

“Teka Wons, nagkakasiyahan pa kami rito!” reklamo ni Hoshi

“Oo nga sinabi naman ni yn na ok lang kahit anong oras siya umuwi tsaka ihahatid naman natin siya!”

“Wala rin naman siyang Boyfriend kaya dito muna sana si yn, Wons”

Sumulyap ako sa gawi nila Boo. Hindi naman mukhang gulat sila nagpipigil pa nga ng ngiti at tawa itong si Dk at Boo! Pero nang sumulyap ako kay Shua nakatitig lamang siya sakin?

Hindi hindi, nakatingin siya sa kamay ni Wons na nakahawak nang mariin sakin! Nagtataka ako kasi parang wala siyang emosyon.

Bumaling naman ang mga mata ko kay Wons, na mas lalo pa yatang uminit dahil sa huling sinabi ni Joshua. “Uuwi na kami, next time na lang kayo magkwentuhan.” May diing sabi ni Wons 

“Iuwi mo siya sa kanila Pre, hindi sa condo mo.” walang emosyong sinabi ni Joshua at sumulyap sakin

Bigla akong kinabahan dahil tumataas ang tensyon ni Joshua at Wons. Ano bang nangyayari?! Wala akong maintindihan!

“Iuuwi ko na siya.” pagtapos niyang sabihin ito ay agad niya akong hinila palabas ng bar. Tahimik lamang akong nakasunod sa kanya ng bitawan niya ako. Gusto ko sana magsalita pero natatakot ako baka masigawan niya ako.

Nang makarating na kami sa audi niya ay agad niyang binuksan ang kotse at sumakay na ako sa shotgun seat. Hindi ako makatingin sa kanya at makapag salita dahil una ramdam ko pa rin ang inis niya, pangalawa medyo mataas pa rin talaga ang tensyon dito sa sasakyan, at pangatlo baka kapag nagsalita ako magwala siya.

“Yn”

Napalingon ako rito at kinakabahan na sumagot “b-bakit?”

“Umiwas ka kay Joshua.” sagot nito at sinadya nitong i-emphasize pangalan ni Joshua na kinataka ko. Bakit ko naman iiwasan si Joshua? Isa siya sa mga magaan maging kaibigan kahit na kakakilala lang namin ngayon. 

Kaya medyo nainis ako kasi wala naman siyang karapatan utusan ako! Kakakilala ko lang din sakanya kanina pero heto siya pinapakita agad ugali niya!

“Sino ka para diktahan ako? Kaibigan ba kita? Kamag-anak ba kita”

Kita ko ang gulat sa kanyang mukha at ang pag diin ng hawak nito sa manibela ng sasakyan. Hindi ito sumagot bagkus ay bigla niya na lamang akong hinapit at hinalikan.

Gulat na gulat ako, hindi rin makagalaw dahil hello! First time kiss ko to. Gusto ko na sana siyang itulak pero parang trinaydor ako ng sarili ko dahil gumaganti na rin ako ng halik. Sa una’y mababaw na halik lamang pero nang gumanti ako ng halik ay biglang naging malalim at mapupusok ang paraan na paghalik sakin ni Wons. 

Para akong nalulunod sa mga halik nito, para akong gulaman dahil hindi ko maigalaw ang mga kamay at paa ko. Habang nagpapalitan kami ng mga halik ay hinapit na ako ni Wons at ini-upo sa kandungan nito at inayos. Hindi ko na makilala ang sarili ko dahil nakakaramdam na ako ng init at pamamasa sa baba ko. Halos malagutan na ako ng hininga ng bumaba ang mga halik nito sa sa leeg ko patungo sa dibdib ko. 

“A-aahhh” hindi ko na napigilan at napaungol na lamang ako ng ibinaba niya ang dress ko at na-expose na ang dibdib ko.

Napahawak na lang ako ng mahigpit sa backrest ng upuan. Nakakabaliw ang mga halik na binibigay ni Wons. Para akong nawala ulirat ng sumabunot ako sa kanya at mas lalo pa siyang diniin sa dibdib ko.Bigla akong namula ng marinig ang mahina niyang pagtawa. 

Tumigal siya tumingin sakin. Inalis ang dalawang kamay ko sa mukha. Halos gusto kong magpakain sa lupa na makitang nagpipigil ng ngiti itong hinayupak sa harap ko. “Come on, you shouldn’t be shy, you are beautiful, your body’s beautiful. And I will not force you to have sex with me, hmm ‘kay?” kahit na mukhang lalapain na ako nito ni Wons ramdam ko ang katotohanan sa mga sinasabi nito.

Bakit, bakit pa titigil kung nasimulan na? Virgin ako pero alam ko yung ganitong bagay no!

“Ang dami mo namang sinasabi”

At sa oras na yon hinayaan mo na kumawala ang dapat kumawala. 

“A-ahhh shit! Wag dito Wons, please!” nahihiya kong sabi habang naglalabas-masok ang tatlong daliri nito sa ari ko. Agad naman itong huminto at pinaharurot ang sasakyan sa daan kung saan hindi ako pamilyar. Sa tindi ng tensyon sa pagitan namin ay nakarating agad kami sa isang building. I bet dito siya nakatira. 

“Shit bakit parang ang tagal ng elevator na to” naiinis na sabi ni Wons habang mahigpit na nakahawak sa kamay mo. Kaya nang bumukas ito agad ka nitong hinila at tinulak papasok sa isang pintuan. 

“Fuck I can’t take this anymore” rinig mong mura nito at winarak ang dress mo. Napasigaw ka dahil bigla ka nitong binuhat at hinalikan. Hindi mo na rin namalayan na nasa kwarto na pala kayo nito dahil tuluyan ka nang nawala sa ulirat dahil pinagpatuloy nito ang naudlot na pag finger sayo sa sasakyan. Lumalakas at hindi mo na rin napigilan ang ungol mo. Wala ka nang pake kung may makakarinig na sa kahalayang ginagawa niyo basta kayo ay nagsasaya sa katawan ng isa’t isa. Matapos ang ilang paglabas-masok ng mga daliri nito sayo ay nilabasan ka at hindi naman ito hinayaan ni Wons na masayang kaya nilinis niya ang tamod na nilabas ng ari mo. Agad na naghubad si Wons sa harap mo kaya nanlaki ang mata mo rito dahil ang laki pala ng tinatagong alaga nito sa jeans niya!

May kung anong sumapi sayo dahil bumangon ka at tinulak mo pahiga sa kama si Wons para siya naman ang paligayahin. Sa sobrang laki ng ari nito ay para kang masusuka dahil umabot na sa ngala-ngala mo ang alaga nito. 

Oh my god ang laki-laki naman pala talaga ng alaga nito!

Mas lalo kang ginanahan subuin ito dahil nagsunod-sunod na ang mga ungol ni Wons at ginaguide ka na rin nito. Shit, ganito pala ang lasa nito!

“F-fuck baby, you sucked me so well.” kahit hinihngal ay nagawang sabihin sakin iyon ni Wons

Nagpalit naman na kayo ng pwesto ikaw na ang nakahiga at siya naman ang nakapatong sayo. “And now, let me reciprocate it” 

Shit! Ang hot niya! 

In a split seconds para kang hahagulgol nang makaramdam ka na parang may napupunit sa ari mo. “W-wons first time ko lang” naiiyak mong sinabi 

Hinalikan ka naman nito sa labi atsaka ngumit “Oh shit I didn’t know about it! I'll be gentle baby, I promise”

Gaya nga ng sabi niya dahan-dahan lamang ang paglabas-masok niya pero agad din itong bumilis nang sinasabayan mo na rin ang ritmo nito. Napakagat ka ng labi dahil kita mo sa mukha niya ang sarap sa ginagawang pagwasak sayo. 

“Shit, tangina ang sikip mo”

“Tangina baby ang sarap mong kantutin”

Mistulang mga musika sayo ang mga ungol at pagmura nito at mas nawala ka lamang sa ulirat ng halos umangat ka na dahil sa malalim at malakas na pagbarurot ng tite nito sayo. Ilang paglabas-masok pa ay pareho kayong nilabasan. Bumagsak si Wonwoo sa kabila mo at niyakap ka.

“Shit I think I won’t forget this till I die” sabi nito at hinalikan ka sa labi mong lamog na kakalaplap at halik sayo ng lalaking katabi mo.

“I guess they are right”

“City of dreams”

[ilaw-at-panitik]

From Precious Hearts Pocketbooks Facebook Page | It Ends With Us by Colleen Hoover (The Filipino Edition) Translated by Sheila Mendoza Hindi naging madali ang buhay noon ni Lily, pero hindi naging hadlang iyon para magsumikap siyang magkaroon ng buhay na pinapangarap niya. Malayo na ang narating niya mula sa maliit na bayan ng Maine kung saan siya lumaki-nakapagtapos siya ng kolehiyo, lumipat siya sa Boston, at nagsimula ng sarili niyang negosyo. Kaya nang makaramdam siya ng kilig at maging sila ng isang guwapong neurosurgeon na nagngangalang Ryle Kincaid, bigla ay parang hindi na kapani-paniwala sa sobrang ganda at saya ng mga nangyayari sa buhay ni Lily. Bilib sa sarili nito si Ryle, may katigasan ang ulo, at may pagkaarogante. Pero sensitibo rin ito, matalino, at mahal na mahal si Lily, nakababahala nga lang ang dati ay matinding pag-ayaw nitong pumasok sa isang relasyon.

At habang ginugulo si Lily ng mga tanong tungkol sa relasyon nila ni Ryle, ginugulo rin siya ng mga alaala ni Atlas Corrigan ang first love niya at isang malaking bahagi ng kanyang nakaraan. Si Atlas ang naging tagapagtanggol niya noon at marami silang magkasamang pinagdaanan. At nang biglang sumulpot uli sa buhay niya si Atlas, lahat ng binuo ni Lily kasama si Ryle ay nagbabantang gumuho.

You can get a copy through their Lazada and Shopee shops.

[layasqueen]

you know what's scary? yung nandun ka sa peak ng buhay mo na you give every effort, time and energy dun sa pangarap mo. and then you're almost there.. almost there... tapos bigla ka naburnout. hahahaha

this is about putting up businesses.

in just 1 year, i put up 3 business. all of them survived for more than 6 months, so i guess it's already an achievement right? 1 of which has 3 branches.. on top of that, i am full time working. 🙃

business problems, family, relationships.. etc. sabay sabay yan

so burnout who diba?

eto na. malala pala. ayoko na gumalaw. tanghali na ko gumising. di ko na alam gagawin. im not sure if napapabayaan ko na yung mga negosyo ko and myself. actually LAHAT parang napapabayaan ko na hahahaha. ok sino magpapayo jan?

[mestisang-cavitena]

AKO LANG BA??? O KAYO DIN??? SALI KAYOOOOOO DALI!!!!

Yung pag nasa work kayo naiiisip niyo gusto niyo gawin yung mga household chores nyo, palitan bedsheet, mag vacuum, linisin fan, tas tatalon na yung utak nyo sa business nyo nakakaisip na kayo ng mga ideas pano magboom yung negosyo tas feeling nyo hindi nyo na kailangan yung work kase nafigure out nyo na pano maging successful sa loob ng 8hrs nyo sa trabaho... yung tipong napaka productive ng takbo ng utak nyo tas feeling nyo sa parallel universe napaka successful nyo kase nagawa nya lahat ng inisip ng utak na to sa loob ng universe na ginagalawan naten ngayon.

Tas maya maya nasa loob parin kayo ng office nakaupo sa office chair at nagbibilang ng araw bago sumahod & R E P E A T

[jopetkasi]

masipag akong tao, madiskarte sa negosyo and I would like to think na mabait naman ako. pero madalas yung weakness ko, yung love.

tao lang naman ako eh. me attachment issues and to this day, continues to hope na babalik ka kahit alam ko na hindi mo naman ako mahal na.

pero key ask ko lang sana sa yo, sana bawasan na naten yung interactions. i mean i decided to stop having sex with you na. sana man lang kahit sa text wala ng pa fall me messages kasi nga madali akong bumigay.

hindi mo ba na papansin na nadudurog ako everytime na nakikita ko kayo ng partner nyo pag me gathering yung barkada naten? kahit nung time na sinabi mo in front of everyone na mahal na mahal mo si Jaypee? pinigilan ka lang ni Ryan kasi lasing kana at nandoon ako.

pa ngiti-ngiti lang ako pero dude, yung jealousy dinudurog ako piece by piece.

on one hand iniisip ko nalang na kaya ka parin nandyan at mabait kasi me utang ka pa sa akin doon sa talyer.

kung hindi mo naman talaga ako kayang bayaran ngayon puede naman siguro kung me resources kana in the future? or kung talagang wala kang balak, might as well tell it to me once and for all and leave me for good diba? hindi yung you make your presence felt and I am clueless as to what the real motives are?

yung pera madali kong kitain yan, pero yung emotional pain ang hirap mag heal dyan. it takes time.

nakalagpas na ako sa denial, anger, depression. nasa bargaining portion na ako. hayaan mo naman na tumawid na ako sa acceptance diba?

and you guys will agree with me, breakups no matter how liberating it can be, leaves the other person broken.

i have seen friends na after ng painful break up naging pokpok (seryoso) yung concept ng intimacy nawala na sa kanila at ang natira eh libog. can you blame them for wanting validation thru sex?

i even know of persons who after the breakup, questions themselves kung kaya pa ba nila mag mahal? sadly, most of them end up with major trust issues so much that the next person who comes into their lives is subjected to doubt.

madami pa yan, but it all goes down to the fact that separations are painful and it will scar.

i know that nothing is permanent and i am biased toward my own issues, but i only ask that you go easy on me.

sorry ang daming ebas. maulan eh.

[marahuyomae]

𝓠𝓾𝓮𝓮𝓷 𝓸𝓯 𝓗𝓸𝓾𝓻𝓼: 𝓓𝓲𝓪𝓻𝔂 𝓸𝓯 𝓪 𝓑𝓪𝓫𝓪𝔂𝓵𝓪𝓷: Chapter 2.5

ꜰᴇᴀᴛ. ᴛᴏᴋʏᴏ ᴍᴀɴᴊɪ ɢᴀɴɢ [ᴄᴀɴᴏɴ], ᴍɪᴢᴏ ᴍɪᴅᴅʟᴇ ꜰɪᴠᴇ [ᴄᴀɴᴏɴ], ꜰᴇᴍᴀʟᴇ! ꜰɪʟɪᴘɪɴᴏ! ʀᴇᴀᴅᴇʀ [ɪɴꜱᴇʀᴛ], ᴊᴏꜱᴇ ʀɪᴢᴀʟ [ɪɴꜱᴇʀᴛ], ꜰ! ʏ/ɴ'ꜱ ꜰʀɪᴇɴᴅꜱ [ꜱɪᴅᴇ], ᴍᴏʀᴇ ʀᴀɴᴅᴏᴍ ᴘᴇᴏᴘʟᴇ [ꜱɪᴅᴇ]

ɢᴇɴʀᴇ/ꜱ: ᴀᴄᴛɪᴏɴ-ᴀᴅᴠᴇɴᴛᴜʀᴇ, ꜰᴀɴᴛᴀꜱʏ :ᴡɪᴛᴄʜᴄʀᴀꜰᴛ:, ꜱᴜꜱᴘᴇɴꜱᴇ/ᴛʜʀɪʟʟᴇʀ, ʏᴏᴜɴɢ ᴀᴅᴜʟᴛ(ʏᴀ), ʜɪꜱᴛᴏʀɪᴄᴀʟ :ꜱᴘᴀɴɪꜱʜ ᴄᴏʟᴏɴɪᴢᴀᴛɪᴏɴ ᴇʀᴀ ɪɴ ᴘʜ:, ᴡᴏᴍᴇɴ'ꜱ ꜰɪᴄᴛɪᴏɴ, ᴍᴀɢɪᴄ ʀᴇᴀʟɪꜱᴍ, ʀᴘ612

ᴡᴀʀɴɪɴɢ/ꜱ: ᴛᴀʟᴋ ᴏꜰ ꜱᴜᴘᴇʀɪᴏʀ ʀᴀᴄᴇ, ʀᴀᴄɪᴀʟ ᴘʀᴏꜰɪʟɪɴɢ, ʀᴀᴄɪᴀʟ ɪɴᴇQᴜᴀʟɪᴛʏ, ᴘʀᴇᴊᴜᴅɪᴄᴇ, ᴀɴᴛɪꜱᴇᴍɪᴛɪꜱᴍ, ꜰᴇᴍᴀʟᴇ ᴏᴘᴘʀᴇꜱꜱɪᴏɴ, ᴏᴏᴄ ʙᴇʜᴀᴠɪᴏʀ

ᴘᴜʙʟɪꜱʜ ᴅᴀᴛᴇ: [June 23, 2023] ᴡᴏʀᴅ ᴄᴏᴜɴᴛ: 3040

The Spanish guards began to point their guns in anger, "Brusco! Wala ka bang ibang alam na gawin kundi makielam sa mga trabaho ng mga authoridad?! Mukhang hindi ka parin nadala, gusto mo ba pa na pabigatin namin ang iyong kaparusahan sa pag-asikot sa mga trabaho namin?! Las Puta!"

["Disrespectful Wrench! Do you have anything else to do other than interrupting the work of us authorities?! It seems like you still haven't learned your lesson, do you want us to make your punishments heavier due to being so nosy with our work?! Fucking Whore!"Translation: Tagalog and Spanish - English]

The Toman members may not be able to understand anything, but from the looks of it, they seemed to be degrading the small 16-year-old woman, and they wouldn't let that slide as some of them tried to break free from the Spanish guards' grasp about to punch on their way. The [HC]-haired maiden motioned for them to calm down and stay in their place with the use of her hands. They did as they were asked and only hoped for the woman's safety. She returned her gaze to the guard in front of her, only to look at him with a very unbothered gaze. Her head remained held up as she strode closer to the spot where they all are with grace and browbeating in her steps. 

"Paumanhin po mga Ginoo, nawa'y unawain ninyo sana po na ako po ay wala talagang masamang intensyon sa panggugulo ko po sa inyong kasipagan sa inyong trabaho. Ngunit, sana ay unawain niyo po na ang mga banyagang negosyanteng Hapon na mga ito ay kanina pa dapat nasa bahay upang maituloy na rin po namin ang kaayusan ng negosyo ng aking ama sa aming mismong azotea kasama po sila. Nawa'y unawain ninyo po, at naligaw lang rin po sila." The tan skinned lady said in a calm manner.  (What calm manner? She's obviously screaming in lowercase letters. 🙄)

["I do apologize sir, but please do understand that I do not have any bad intentions when I interrupted you and your hard work. But, I do hope you would try to understand that these Japanese merchants were supposed to have arrived in our warm abode to continue their trade arrangements with my father in our very Azotea with them. Please do take note that might just have been lost a while ago."  Translation: Old Tagalog and Tagalog - English]

And they believed her that easily, they immediately lowered their guns and let the Toman members go. The [H-C]-haired female hummed in satisfaction and motioned the Toman members to follow her, her servants immediately following behind her; but the Toman members? They looked at her with suspicion and mixed feelings, feeling conflicted. Looking around, Takemichi realized that no one seemed to trust the short woman, he sighed and immediately stepped forward and bowed as a sign of thanking the Filipina. The woman only smiled and opened her fan, fluttering it calmly. 

Seeing the interaction, Mikey thought to himself, 'If Takemitchy trusts this woman, then I must do the same. She also helped us get away from those officers, that can be a valid reason to try and trust her.' 

Mikey began following them too, and this action made the other members follow their leader out of respect for his indirect decision. As they followed the 16-year-old lady, they started to take in and observe their surroundings. As they did, they realized that the place looked so vintage. There is not much electricity, nor are there any vehicles except horse-pulled carriages. If this is a dream, none of them wanted to stay, and that's a fact. The place looked so foreign to what they were used to that they feel like the whole place would swallow them whole. The world suddenly felt claustrophobic and suffocating as everything began to move closer and closer. (Mockingbird suddenly started playing lmao-) 

With ragged breaths in amidst their sudden adjustment, the feeling of being out of place made everything more worst as they suddenly felt little. Trying to calm down, Draken was the first to break the chain tight atmosphere, "Oi.." the tall blonde stuttered out as he tried to figure out how to make the Filipina maiden understand her. 

The [H-C]-haired female waited patiently as she find the tall blonde struggling to talk to her amusing. "I can speak Japanese if that is what you are struggling with," she said as she tried to hold back her laugh; Draken looked away embarrassed and disappointed in himself for underestimating her. "And no, I am not offended by it. So please don't feel bad; in fact, I find you a nice guy. How considerate of you to try to make a woman comfortable."

Draken sighed out of relief, "May I ask? Where are you exactly taking us uh miss?" He asked. To which she replied, "Call me [Name], but it seems like your friend over there fucking knew it already." they all looked at the piss-haired male in suspicion; but before anyone can voice it out, the soft feminine voice of the maiden rang among their ears once again,

  "And to answer your fucking question, I told those motherfuckers awhile ago that you are merchants; and you are about to trade with my manwhore of a father. A big ass lie at that, but they won't leave you and your troop alone if no one fucking handles your awkward situation." they all looked at her bewildered, her voice tone and actions defy from each other; her moves were full of grace and caution as if she was a pretty china doll that was so old that she might break if she tries to walk recklessly. Meanwhile, her voice is gentle and soft; and yet, it doesn't sit well with her way of talking- cussing in almost every phrase of a sentence.

"I don't want to be rude, but Miss [Name], I don't think it is necessary to bring us to your humble abode. You may have good intentions, but others may not view them as kindness but something inappropriate."  Mitsuya indirectly declined the offer. 

"I don't think that I can let you all go for now... You motherfuckers talk to me like ya'll handle yourselves in the most responsible my ass manner, yet you get captured not even ten seconds after any of you arrived here." The short woman stated in a matter-of-factly tone. "Not just that, one of you touched a property of mine even though he is not even my descendant nor is he blood-related to me." 

She said as she faced them and harshly slapped Mikey. A series of gasps and socked responses can be heard (Nahhhh- jit  liked tea.) A deafening silence followed right after the harsh contact of the short woman's hand in the face of the short man. Realization hit her and her darkened face switched into a panicked expression, "Shit! I AM SO SO SO SORRY! That wasn't meant for you!" 

"It's fine, really!" Mikey started, but his words were cut short when he was abruptly shoved to the ground. The maiden's momentary panic quickly turned to an expression of indifference. "Move aside, will you?" She pushed him without guilt, immediately heading toward Takemichi, who was standing a short distance away. She passed Draken, her pace quickening as she sped toward her target. Upon reaching him, she slapped Takemichi, hard, sending him sprawling to the ground. He looked up at her with a shocked and confused expression, wondering why she was so angry with him. 'Eh-Ehhhh?! Why would [Name]-san be mad at me?! What did I do?!'

"The book? Where. Is. The BOOK." She asked in an irked manner, her whole energy screaming pissed despite her dour facial expression.  "I was supposed to slap you when we get to confront each other alone and might as well strangle you, but nooooo... You and your piss-colored hair and I bet your parentless fat ass has ruined my mood and made me do it earlier than planned. Who in the name of Kan-laon are you to think that you have the right to touch what is MY property and NOT yours? Huh? OVER my Dead Body!" (Now why am I hearing Celestia Ludenberg's Voice and Accent- This is supposed to be [Name]! Not Celestia-)

Takemichi was far from confused- he was terrified. The way you looked meant 'I-will-not-hesitate-to-murder-anyone-who-comes-my-way-and-stop-me'. She strode closer to Takemichi, where he tried to crawl backward in response. His breathing became more ragged as he tried to crawl to freedom, only to feel himself being dragged somewhere by the right foot. Some Toman members tried to help only to be motioned by Mikey to halt. 

"AAAAAAAHHHHHHH!!! NAME-SAN!!! STAWPPPP!!!" 

"Rest in Peace Takemitchy...."

.....................................................

.

.

.

.

.

"So... You are saying that I would find a lover somewhere in my future and once I did, they suddenly married him off to someone else because some people in your clan are racist?" She tries to confirm if her understanding of the story makes sense.

Takemichi sighs and sits down steadily while the maiden applies the ointment to his bruises, "I supposed that is the full summary..."

"A-Ah! Ouch..." The piss-haired male winced in pain as the ointment came in contact with his bruises. "Dumb fuck! Of course, it would hurt." the [H/C]-haired female retorted as she applied more of the cream to his other bruises. 

"Are you alright Takemitchy?"  Mikey asked as he observed your movements. She then scoffed, "Does he look alright?" immediately shutting the blonde up.

The way you tend to Takemichi's wounds, was as if you weren't the cause of it; so much gentleness and care, that is as if he would break if you don't do it carefully. Like a glass heart globe filled with beauty, yet could break with the slightest movement. 

"I am extremely sorry for being unable to take good care of your journal [Name]-San." 

"That's fine, you didn't know anyways." She muttered in understanding, "The others already changed their clothing in the other room. Would you like to join them? Or do you want to head to the dining hall immediately?"

'A while ago, she was acting like we are long-time enemies that resolved our rivalry by deciding to kill each other- but now, she is acting as if she was my mother and I am her child that basically went to war and just came back so she patched me up.' Takemichi thought as his brain tried to comprehend the female in front of him. 

He cleared his throat as he tried to form an understandable sentence, "I would rather go change first [Name]-San, my clothes still haven't dried yet."

"If that suits you more, then proceed to the next room. A servant shall be summoned to that room, she'll guide you and your companions to the dining hall later." The [HC]-haired woman stood up as she placed the kit back in the closet, but because of her height- she accidentally let the kit slip off her hands, and out of panic, she let out a scream; but to avoid the embarrassment, she continued where she left off and released more high pitched sounds that made it sound like she was performing in an opera. 

"[Name]-San, I would have clapped if only you showed more expressions on your face," Takemichi said as sweat dropped off his face. In honesty, Takemichi knew that [Name] dropped the kit out of some 'problems'; he just doesn't want the [H-C]-haired woman to get more embarrassed.

[Name] only sulked in the corner as she tried to hide out of embarrassment. "If you try to tell anyone what happened, I am going to kill you in your sleep." she threatened as she motioned Takemichi to get out.

.

.

.

.

.

The room was cozy, and they all sat down feeling themselves to be at ease with the house's ambiance. The food in front of them looked foreign to what they got used to, but the smell was still divine.

(If ya'll are on a diet do NOT go to the Philippines... You just moved into your new apartment and your neighbor is knocking? DO NOT open it... they would invite you to their side of the apartment... they would let you eat.. and the moment they see you eat less they would automatically add more... Do take note this is not an insult... this is just how we have always been... Do they stare at you?? Do not think of it as anything wrong, Filipinos have this fixation with how foreigners looked like, they are just curious, not hostile; just smile at them and they would try to approach and talk to you... Filipinos may not try to hurt you intentionally but once it comes with your weight... they would they will attack your weight...Filipinos especially older generations are always breaking the 10-second rule... )

Their mouths watered as they stared longer. The aroma that wafted across the room gave them a sense of security and the welcoming warmth of the hosts of the house spread. Even the servants welcomed them with open arms.

"Dig in, have as much as you like...." the [HC]-haired female announced in a calm yet authoritative tone. As they were given permission, they took a lot of food that they would digest. As they began eating happily, [Name] sat down on a chair near Mitsuya and she began eating too.

"All of you can stay here for as long as you can go back to your timeline."  she suddenly announced, making everyone gasp or yelp in surprise.

Draken's eyes widened, "Oi, We never told you how we got here... How did you know?"

This alarmed the gang and they started to try to stand up from their seats with dour expressions. The maiden sighed as she tried to signal them to sit own, which they did.

"I did not bring any of you here... I wouldn't dare disrupt time by making a very negative change in history," she explained to them calmly as she started to reassure them.

The first to trust her words was Mitsuya, "Then... if you didn't bring us here.... Who did?" the lilac-haired man asked as he waited for an explanation along with the whole gang.

"Take... Explain it to them for me..." the Lady sighed as they looked at Takemichi with skeptical expressions.

"Are you sure [Name]-san?" Takemichi asked unsure as he felt like death himself is coming.

"This is your fault, take responsibility for what you have done." the Lady reminded him as the rest of the Gang looked between [Name] and Takemichi.

"Uhm... well, you see, [Name]-san over here," he paused, trying to steady his breathing due to the holes they are creating in him as they stared intensely. "Is actually the lover of my ancestor..."

Silence engulfed them as they try to process the information handed to them. 

.

.

.

.

.

"What?" Someone voiced out, clearly unable to process it well. Takemichi looked at his associates and gave a small apologetic smile.

"I believe you all deserve an explanation." Takemichi paused for a moment, thinking about the words he was going to say. He cleared his throat before proceeding. "I came into possession of an old diary with spells stored inside it, and Lady [Name] is the owner of this journal." he proceeds to gesture to the Filipino maiden who only nods in acknowledgment.

With a sharp inhale, he proceeds to explain the rest of the story, "I found a spell that could bring me back in time, and out of curiosity, I tried it. Unfortunately, it didn't quite work as I had hoped, for I caused all of your trouble and accidentally brought you along in my own mess."

His companions looked at him with stunned disbelief as they tried to comprehend what they had just heard. 

Mikey was the first to speak up, "So we time-traveled back here because of some kind of spell that you found in this old diary?" he asked as the information processed inside his mind, too stunned to even attempt to make a joke.

"That's right," Takemichi replied. "And we're stuck here until I can figure out another spell that can get us back." The other friends all began talking among themselves, trying to figure out how they were going to deal with the situation.

The tan-skinned woman frowns as she smacks Takemichi's head with a flying slipper, she sighs in irritation and spoke in a gentle manner, "Have you forgotten who wrote in this very journal? I did, and since your irresponsibility is now my own responsibility- I would help all of you go back to your timeline, I'll swear to the stars and moon as my witness that I would assist all of you and assure your safety during your stay."

The members of Toman listened to the maiden's offer, considering the offer for a moment before accepting.

Although none of them showed outward signs of this, they were all cautious of the certain [E/C]-eyed female's offer and didn't quite trust her yet. However, they could not pass on the offer and agreed to stay at her house while they waited to be sent back to their time.

This fanfic is already a one-year-old fanfic..... That is already finished in my head and not on wattpad or tumblr....

[pannaginip]

[Start ID:

Kabataan Partylist Rep. Raoul Manuel on Twitter @iamRaoulManuel:

Makiisa sa drivers at operators na pinupwersa ni Marcos Jr na isuko ang prangkisa sa mga negosyo!

Commuters, wag nating hayaan na i-phase out ang unconsolidated jeepneys by new year. Magdurusa tayo sa lalong pagbulok ng public transport system!

(Attached is a poster for a fundraising initiative by Tulong Kabataan PH titled, "Sukli Para Kay Manong!")

For monetary donations:

UnionBank:

Earl Benz Molina

1096 6083 8825

GCash:

An*a Kr*****a M.

0921-889-1348

For in-kind donations, we encourage ready-to-eat meals, but other donations are welcome! For those in/near NCR, drop-off site is PUP Main Bldg, Sta. Mesa, Manila.

End ID.]

[agam-agam]

dec 18 2023 mon 12:52 am manic (?), anxious

gumagawa lang ako ng panibagong linkedin account kanina pero eto, napunta sa tumblr. ang daming nangyari, teka, himayin natin.

magpapasko na naman. masaya sana kasi wala ng trabaho, pero malungkot din dahil wala ng trabaho. patapos na naman kasi ang kontrata ko sa project na 'to. wala na namang kasiguraduhan kung saan ako pupulutin sa susunod na taon, kung mae-extend ba tong project o kung kailangan ko na maghanap ng bagong trabaho. kaya eto, ang dami na namang nakabukas na tabs dahil naghahanap ng pwedeng pasukang trabaho. sa awa ng diyos, may mga nahanap naman na mukang may ilalaban ako, mga tabs na hindi ko na isinara.

bilang paghahanda sa paparating na unos, gumawa ako ng panibagong linkedin account. yung dati ko kasing ginagamit ay natangay ng luma kong student email na isinara na ng pamantasang pinagtapusan ko. mabuti na lang at bukas naman sa publiko ang luma kong account kaya hindi na kailangang masyadong paghirapan pa ang paggawa ng bagong linkedin account.

sa ngayon, marami-rami ang mga link na naka-forward sa aking sariling messenger account na ginawa kong bookmark sa mga trabahong nakikita ko. kahit may trabaho ako ay aktibo akong nagfo-forward sa sarili ko kahit na alam ko naman sa sarili ko na hindi naman ako magpapasa ng aplikasyon. kumbaga ay naging habit na lang, kusang galaw ng mga daliri. ang totoo, naghahanap din na baka mayroong masulyapan na trabahong hihigit sa pinagtatrabahuhan ko ngayon. kaso nandito pa rin ako sa luma kong trabaho. pero ngayong disyembre na naman, nagkaroon na naman ng silbi ang mga binookmark kong mga job openings. nabuksan ko na ang ilan at may isa na akong pinasahan kanina.

kanina ay nagsimula lang ako sa mga binookmark ko hanggang sa nakarating na ako sa kung ano-anong website na tumutulong sa mga katulad kong naghahanap ng trabaho. sa ngayon, ang pinakaminamata ko ay isang kompanya sa bgc na pinagtatrabahuhan din ng isa sa mga pinakamalapit kong kaibigan (na tatawagin nating ch). sa totoo lang ay wala akong ideya kung ano ba tong posisyon na to, ang pake ko lang ay pasok ako sa mga hinahanap nilang kwalipikasyon. ang isa naman ay nabanggit lang na kompanya ni ch. sakto, may posisyon na mukang interesado naman ako. malayo ang mga nasabing posisyon sa kasalukuyan kong trabaho, pero subok lang nang subok. bata pa naman ako sa karera, maaga pa at katanggap-tanggap pang magpalipat-lipat ng posisyon.

habang naghahanap kanina ng trabaho ay kinausap ko rin si ch, nagtatanong tungkol sa kompanya nila. ang lumabas, gusto niya na ring umalis sa trabaho niya dahil masyadong maraming ginagawa at maraming mga gawain ang kompanya nila na hindi pasok sa etika niya. napagtanto niya rin na hindi para sa kanya ang mabilis at aligagang buhay sa korporasyon. ang plano niya sa ngayon ay palipasin niya lang ang isang taon niya sa trabaho at magtatayo na lang siya ng negosyo sa probinsya. yun naman kasi talaga ang gusto niya sa buhay.

mula sa usapan namin na yan ay ayaw na tumigil sa pagtakbo ng utak ko. ang dami kong gustong sabihin, ang daming laman ng utak ko. umabot na sa puntong pabilis nang pabilis ang pagta-type ng mga daliri ko, maging ang tibok ng puso ko at ng utak ko sa puntong sumasakit na. tulog na rin ang abay ko kaya wala na akong mapagkwentuhan. kaya eto, napagawa na naman ng panibagong account sa tumblr.

hindi ko alam kung nagsisimula na naman ang manic episode ko o adrenaline na dala ng anxiety. ewan, wala na akong pakialam. ang sa akin lang, gusto kong mailabas lahat ng gusto kong sabihin. hindi ko na magawang magsulat pa sa kwaderno ko dahil masyadong mabilis ang mga ideya sa utak ko. ang pinakamalapit lang na makaksabay sa akin ngayon ay ang keyboard ng laptop ko.

sa totoo lang, inaatake talaga akong ng anxiety ngayon. nagsimula to kahapon nung bumaon na sa utak ko na mawawalan na naman ako ng trabaho. walang pinagbago, minamaliit ko pa rin ang sarili. ang anxiety ay nagmula sa takot na wala ng kukuha pa sakin ulit dahil hindi naman talaga ako magaling sa kahit ano. na natiyambahan ko lang naman talaga itong trabaho na ito at bukod dito ay wala na akong ibang mapapasukang trabaho.

nakwento ko na ito kay abay kanina, pero iniisip ko na magpahinga muna sa pagtatrabaho. saglit lang naman, ilang buwan lang. reresbak lang nang kaunti. ihahanda ang sarili para sa mga susunod na buwan ng paglaban.

ang balak ko, pagkauwi ko ng probinsya o kung kailan man maubos ang trabaho ko ay aktibo na ulit akong maghahanap ng trabaho. nagsimula na ako ngayon. hanap lang nang hanap at pasa lang ng pasa. bahala na kung matanggap o hindi. lulunukin ko muna itong anxiety ko. kung matanggap man, eh di ayos, may pantustos sa mga pangangailangan sa susunod na taon. kung wala, okay lang, eh di magpapahinga naman.

kung wala akong mahanap na trabaho, ang balak ko sana ay mag-aral muna nang kaunti. maghahanap ng mga pwedeng aralin. pag may nahanap, mag-eenroll. sa ngayon ay meron na akong nakitang ilang maiikling kurso at meron din akong minamatang masters program. ewan pa, titignan ko muna kung ano ang kakayanin ng maliit kong ipon. sa ngayon, ang kaya ko pa lang ay mga kursong maaaring kuhanin online para bawas din sa gastusin sa pamasahe at baon.

habang nag-aaral ay maghahanap pa rin ako ng mga freelance na trabaho na pwedeng gawin sa bahay para may maliit na pantustos lang sa mga pangangailangan. yung magaan lang at kayang isabay sa pag-aaral.

sa mga panahong iyan, nakikita ko ang sarili ko sa probinsya para bumaba ang gastusin ko.

bukod sa pag-aaral at maliliit na mga trabaho, balak ko rin na boluntaryong tumulong sa pagpapatakbo ng maliit na negosyo ng kapatid ko para makatulong sa kanilang mag-asawa dahil sa mga panahong iyan ay kalalabas lang ng pamangkin ko at para na rin magkakuha ako ng karanasan sa management. kanina, napagtanto ko na kung gusto kong umangat sa buhay ay mas mabuti kung tatahakin ko ang larangan ng management. kasabay nito ay susubukan ko ulit buhayin ang negosyo ko dati. titignan kung patok pa rin. kung oo, bubuksan ko ulit at tuturuan ko si mama para mayroon siyang ibang pinagkakaabalahan sa bahay at para may dagdag pera siya. kung hindi, susubukan kong magbenta ng bago kong naisip na produkto.

ang dami kong plano, hindi ko alam kung magagawa ko ba lahat ng mga yan. ni hindi ko nga alam kung gusto ko ba talagang gawin yang mga yan o nasa loob lang talaga ako ng manic episode ngayon kaya ang dami kong gustong gawin.

ewan. ang mahalaga ay nailabas ko na. sa totoo lang, napapagod na akong mag-type. tapos na yata ang bugso.

at hindi ko na nagawa ang linkedin profile ko.

[gme-news]

RENDON LABADOR UMIYAK SA SOCIAL MEDIA! NEGOSYO NILANGAW!

via IFTTT

[carlocarrasco]

COVID-19 Crisis: Department of Health (DOH) and private sector explain wasted vaccines

COVID-19 Crisis: Department of Health (DOH) and private sector explain wasted vaccines

Do you believe everything the Department of Health (DOH) declared with regards to their handling of COVID-19 here in the Philippines? In recent times, local news organizations published their own reports about something really unfortunate…the expiration of millions of COVID-19 vaccines amounting to an estimated P15.6 billion. Think about that carefully. Many billions of Pesos worth of COVID-19…

[markii-tria]

Pagtunghay sa Yapak, Paglalakbay sa Kakaibang Ganda ng Boracay Island

Isa sa mga pagkakataon, kinakailangan nating bigyan ang ating mga sarili ng panahon para sa kapayapaan sa buhay. Ang paglalakbay ay isa sa mga paraan upang maipahinga ang ating mga isipan. Kaya't bilang isang mamamayan na nagnanais na magkaroon ng kasiyahan ay nagpasyang maglakbay sa isang destinasyon na kakaiba at talaga namang dinadagsa pati ng mga dayuhan sa iba't ibang mga bansa.

Gumising, umupo sa dalampasigan, kumuha ng makakain, kumain ng tanghalian, magbasa, lumangoy ng kaunti. Panoorin ang paglubog ng araw, kumuha ng hapunan, maaaring kumuha ng isang inumin o dalawa. Iyan lang ang dapat mong malaman.

URL: https://www.rappler.com/life-and-style/travel/boracay-included-world-greatest-places-2022-time-magazine/

ANG GANDA MO BORACAY!

Bilang isang Pilipino, ang pagkakaroon ng Boracay Island na napakaganda sa ating bansa ay madalas na nauugnay sa malalim na kasiyahan at pagmamalaki sa likas na kagandahan ng Pilipinas. Ang Boracay ay hindi lamang nagpapakita ng kahanga-hangang mga tanawin at magandang klima, kundi pati na rin ng tagumpay ng lokal na industriya ng turismo. Ito ay isang representasyon ng kakayahan ng mga Pilipino na pangalagaan at ipamalas ang kanilang likas na yaman sa pandaigdigang antas. Dagdag pa rito, ang Boracay ay nagbibigay ng oportunidad para sa ekonomikong pag-unlad sa pamamagitan ng turismo, na nagdudulot ng trabaho at negosyo para sa mga lokal na residente.

SAAN NGA BA MATATAGPUAN ANG BORACAY ISLAND?

Ang Boracay Island ay matatagpuan sa kanlurang bahagi ng Kabisayaan sa Pilipinas. Ito ay bahagi ng Aklan Province at isa sa mga magagandang isla sa Western Visayas region ng bansa.

Ang Boracay ay isang tropikal na pulo na tinatayang matatagpuan 315 km (200 milya) sa timog ng Maynila at 2 km sa hilaga-kanlurang dulo ng pulo ng Panay sa Kanlurang Visayas sa Pilipinas. Isa ito sa mga sikat na destinasyon ng mga turista sa bansa.

credits to GETYOURGUIDE

Ang websayt na ito ay isa sa mga ginamit namin upang magkaroon kami ng makabuluhang karanasan habang kami ay nasa Boracay Island. Mayroon silang inaalok na mga aktibidad na maaaring gawin sa isang buong araw na kung saan ay sila na ang bahala sa lahat ng mga kailangang asikasuhin katulad ng bangka, mga kagamitan, at matiwasay na serbisyo.

PINAKAMAGANDANG PANAHON NG PAGPUNTA SA BORACAY?

Base sa aking sariling karanasan, kami ay bumisita noong buwan ng Pebrero nakaraang taon at aking napagtanto na magandang bisitahin ang Boracay Island sa mga buwan ng Pebrero hanggang Mayo. Sa mga panahong ito, karaniwan ang magandang panahon, kakaunti ang pag-ulan, at mainit ngunit hindi masyadong maalinsangan.

PAANO MAKAPUNTA SA BORACAY?

Ang pagpunta sa Boracay ay hindi maihahalintulad sa daang tuwid. Maraming proseso upang makapunta sa islang ito dahil napakaraming transportasyon ang dapat na sakyan bago makita ang kamangha-manghang ganda ng Boracay. Base sa aming karanasan, ang unang sinakyan namin ay Kotse papuntang Maynila, sa Terminal 2 ng NAIA, sumunod doon ay naghintay kami ng ilang oras upang makasakay ng eroplano. Pagkatapos ng mahigit isa't kalahating oras na byahe papuntang Aklan ay sasakay muli ng kotse papuntang jetty port na kung saan ay sakayan ito ng barko papuntang isla. Pagkatapos nito ay maghihintay ng ilang mga minuto at pag nakababa na ay pipila na para sa sakayan ng motor upang makakarating na sa destinasyon na pagtutuluyan.

SAAN MAAARING MANULUYAN?

Kami ay nanuluyan sa Station 1, Discovery Shores, Boracay Island at bilang nakaranas ng kanilang serbisyo ay masasabi kong napakaganda at kamangha-mangha ang mga imprastraktura at pagkakabuo ng kanilang panuluyan. Ang White Beach, na kung saan matatagpuan ang resort, ay kilalang-kilala sa malambot na puting buhangin at magandang tanawin ng dagat.

Ang mga bisita ay maaaring tamasahin ang paglangoy, pag-skuba diving, pag-jet skiing, at iba pang mga water sports na aktibidad na inaalok sa isla. dito, kilala rin ang Discovery Shores Boracay sa kanilang mahusay na serbisyo at mapagkalingang mga tauhan na laging handang magbigay ng magandang karanasan sa kanilang mga bisita

Complimentary Food

MGA DESTINASYON AT MGA NARARAPAT NA PUNTAHAN?

Pagdating sa Boracay, agad kong nadama ang kakaibang enerhiya ng lugar. Ang mga puting buhangin na bumabakod sa malalim na asul na dagat ay isang tanawin na hindi kayang tapatan ng anumang salita. Ang baway pag-ikot ng aking mga mata ay parang paglapag sa isang pinturang handog ng langit. Narito ang mga aktibidad at mga lugar na aming pinuntahan.

1. Puka Shell Beach

Ang Puka Shell Beach ay ang unang pinuntahan namin dahil marami ang nagbigay idea sa amin na ito ay isa sa pinakamagandang lugar sa buong Boracay dahil sa buhangin at malalakas na alon. Ito ay maituturing kong pinakamagandang dagat na napuntahan ko sa aking buhay. Ang Puka Beach ay hindi humihingi ng kahit anumang entrance fee at binigyan kaming isang oras para manatili rito. Ang mga aktibidad na maaaring gawin dito ay.

Shell Picking

Surfing

Sailing

Water Skiing

2. Boracay Keyhole

Ang kamangha-manghang estraktura ng lugar na ito ay napakaganda sa hugis na mayroon nito ay naging destinasyon na ito ng lahat ng mga pumupunta sa Boracay. Ang karanasan na mayroon ako rito ay maganda sapagkat nagkaroon ako ng magandang larawan ng hugis na ito at ito ay mismong gawa pa sa bato kaya tunay na kakaiba ang gandang dulot nito sa aking paningin.

3. Crystal Kayak

Ang unang impresyon na mayroon ako ay ang takot sa pagsakay sa kayak dahil natatakot akong mahulog ngunit napalitan ang aking takot ng kasiyahan sa ganda ng tubig. Ako ay natutuwa sa kadahilanang ang tao sa likod ng aking larawan ay isa sa mga bangkero na mayroong mabuting loob at alam nila kung paano bigyan ng matiwasay na karanasan ang kanilang mga kliyente. Makikita sa aking likod ang kahanga-hangang ganda ng Boracay Island.

PANGKALAHATANG KARANASAN

Sa aking paglalakbay sa Boracay, isa sa mga pinakamahalagang bahagi ng aking karanasan ay ang pakikipag-ugnayan sa mga lokal na tao ng isla. Hindi lamang sila mga tagapagbigay ng serbisyo at mga gabay sa aming paglalakbay, kundi sila rin ang nagdulot ng di-mabilang na mga karanasan ng kabaitan at kagandahang-loob na hindi ko malilimutan.

Mula sa mga hotel staff na nag-aalaga sa aming pangangailangan, mga mamamalengke na naglalako ng sariwang prutas at gulay, hanggang sa mga tour guides na nagbahagi ng kanilang kaalaman at pagmamahal sa kanilang isla, bawat pakikipag-ugnayan sa mga lokal na tao ay puno ng init at pag-aaruga.

KAMI BA AY MULING BABALIK SA BORACAY?

Mula sa mga nabaon naming karanasan, muli pa kaming babalik dito dahil sa magandang naibigay na kasiyahan sa amin. Unang-una, ang Boracay ay tahanan ng isa sa pinakamagandang dalampasigan sa mundo. Ang kanyang puting buhangin, malinis na tubig, at kahanga-hangang tanawin ng mga sunset ay nag-aalok ng isang mapayapa at nakakarelaks na kapaligiran na perpekto para sa mga taong naghahanap ng pahinga at pagpapahinga mula sa kaguluhan ng pang-araw-araw na buhay. Bakit hindi ito babalikan kung napakaganda naman ng lahat ng makikita sa Boracay? Ito ay isla ng kasiyahan.

SANGGUNIAN:

Arnaldo, S. (2022, August 1). Boracay is one of the ‘World’s Greatest Places of 2022,’ according to TIME. RAPPLER. https://www.rappler.com/life-and-style/travel/boracay-included-world-greatest-places-2022-time-magazine/ https://www.getyourguide.com/boracay-l499/tours-tc1/