#ruski and adventures in recovery

[ruski-san]

Lubię patrzeć, jak niektóre osobniki nazywające się „motylkami any” wyzywają osoby na recovery. To jedna z najbardziej żałosnych i tchórzliwych rzeczy, jakie można zrobić.

Boisz się spróbować zawalczyć o siebie, a jednocześnie zazdrościsz tym, którzy już to robią. Więc zamiast po prostu ich zostawić w spokoju, próbujesz ich zniszczyć — byle tylko nikt nie zauważył, jak bardzo boisz się własnej bezsilności. Udajesz, że „cieszysz się” chorobą, jakby była twoją wymyśloną przyjaciółką.

Nie, kochanie, nie jesteś żadną inspiracją, nie jesteś motywacją, nie jesteś nawet ciekawy. Jesteś zwykłym, zazdrosnym tchórzem — pozbawionym empatii, szacunku i odwagi.

(żeby nie było: Nie mam nic przeciwko osób które nie chcą iść na recovery, strach oraz niechęć wobec tego mimo wszystko jest dosyć częste w tej chorobie i nie koniecznie wiążę się z toksycznymi zrachowaniami. Normalne nie jest wyzywanie osób które muszą codziennie walczyć z własnymi myślami dla własnego dobra. To tak jakby mówić osobie która zrezygnowała z samobójstwa że zrobiła źle)

[ruski-san-eng]

How to start recovery?

This is a question that I have already received twice in my dms, from people who wanted to start recovery, but did not know how, or weren't ready for such sudden changes in their life. So today I will tell you how to start this very difficult process, which is of course worth it, considering that thanks to it you can achieve a healthy life in which a person doesn't worry 24/7 about how many calories thry ate or burned.

Let's start with the fact that when you start recovery, you shouldn't change your diet out of sudden. You have to start from the basics, and the basic reason for ED is the wrong perception of yourself. You should try affirmation, emotional journal, breathing exercises, etc.

I will recommend two apps for such things "gratitude" and "how we feel" (I will not give you photos because something does not work for me, you will definitely find them in both play store and app store)

the first one has affirmation, unfortunately only one is free but you can create your own, only then we do not have to read aloud. You can create something like a mind map and create notes in which we can draw or choose a question or task, e.g. "What do you like most about yourself?", "Write about something you want to achieve". it is best to think a little longer about the questions or tasks. This will make you come to the conclusion that your life has some good things in it and there are people that you should live for. This is important during recovery, so that you do not think that you are alone in a fucked up life without help, and everything is messed up and doesn't have any positive things. And if you listen to the Affirmation for a long time, you also start to believe it, of course if you want to and do not tell yourself every now and then "God, I am hopeless", etc., because then you are in the self place.

The second app is an emotion journal, ABSOLUTELY FREE, because the app exists through a collection that you can voluntarily pay into so that it can develop. This means that we have positive emotions on the right, and those that are harder to experience on the left. At the top high energy and at the bottom low and we choose what we feel, we can also go to the full list where we have even more emotions and we can look for what we want. We also have a definition of this emotion. After selecting, we can enter what we think makes us feel this way, and add a photo. Later we can enter how much we slept, how much we exercised, how many steps we took and allow a connection with the weather or health connect. Later we can choose whether we want to share all, only emotions or none at all with friends. YES YOU CAN ADD FRIENDS, so they can help us if we want to, of course.

We also have "tools" there, various ones including breathing exercises, etc. My favorite is "burn the negative" where we enter negative statements about ourselves to: "I am", "people see me as", "I'm always" "I'll never be the same" e.g. "I am weak" After filling in, we have a button with a flame at the bottom and after clicking on it, the note we wrote gets burned and at the end a message pops up "Your story has been burned Embrace the freedom to write a new story about yourself". Because of it you feel that all the bad experiences behind you are gone BECAUSE THEY JUST BURNED

Back to the topic. Changing your way of thinking by yourself is difficult and takes quite a long time… very long… But it is the most important part, it is worth finding some reasons why you want it and writing them down as many as possible, e.g. in notes or in the first application that I showed you, and reading it from time to time to remind yourself why you chose this path and why it is worth it. I also recommend that you write a letter to your future self and describe there, for example, what you think your future version will gain thanks to recovery, physically and mentally, and often use sentences like "I believe that […]". You can also read it when you have worse moments to remember what you are striving for and that you believe that you will succeed. As for these worse moments… You may want a sudden restriction then, and that is fine. At the beginning, I often had this and did restrict during that. But always at the end of the day you have to tell yourself that this is JUST a worse MOMENT and it does not mean that everything has gone to, the progress is still there. And it worked for me because I was aware that if I do not get back on my feet, I will not move forward. It's worth having someone to support you. Of course, telling others about it is hard, because we don't know what they'll think, what they'll do, whether they'll reject us, whether they'll tell others, etc. So you can talk about it to... Online Friends, telling them about it is easier, because we don't see their reaction, and they often live far away so we know they won't do that much and they LIKELY won't report us anywhere because we're not around them, besides, if they're a good friend and not a fake bitch, they won't do that. Also good are… strangers on the internet… and you'll say it's stupid because we don't know them, but most of you who will read this describe your experiences on a blog on tumblr because it's easier, you don't know anyone, no one will do anything to us, we're not afraid of rejection because we don't know anyone here. Of course, I will recommend myself as the person to write to, because I have no problems devoting 5 minutes of my life to someone who could benefit from it, because I waste 70% of my life on nonsense, so it doesn't change anything for me, and I won't reject anyone because I know how their life actually looks. (Remember that when you don't have anyone, there's always character ai…) Going back, if we manage to change this attitude in some way by more than half, we can slowly start changing our diet. Something that seems almost "neccesery" is stopping counting calories, because honestly, it triggers the most. You can start by not counting the calories of one meal, it can be a tiny thing that wouldn't matter anyway. WHAT MATTERS IS THAT YOU START SOMEWHERE.

then we move on to changing our diet, we should start with easily digestible things because otherwise our damaged body may not be able to handle things that are heavy on the stomach. easy to digest food is for example:

cooked vegetables and fruits, white bread or graham, small groats, and pasta, rice, small cereals, soft-boiled eggs (I do not recommend boiled ones because they are terribly heavy) yogurts and other natural dairy products (skimmed milk, low-fat cottage cheese) lean meat (turkey, chicken, rabbit, lean beef) lean fish (cod, pollock, trout) it is important to eat larger and larger amounts of this food over time, of course so that it is not much larger from day to day because the stomach will not handle such a sudden change. later, if our body and our physical health recover a bit, we can start eating more protein, of course the "natural" kind, like eggs, meat, etc. Because protein yogurts are not very natural and can be harmful in large quantities. You also need to take care of the appropriate intake of fats (the healthy ones) because otherwise there will be poor absorption of some vitamins because we will not get them with water. It is best to get it by frying, for example, use sunflower oil while frying eggs. When it comes to carbohydrates, at some point we will have to start eating this sugar, which, next to fat, is the thing that is most limited, and what really counts is moderation and a complete lack of it is also bad. Of course, this does not mean that you have to eat a shitload of candies and other things because it is still crap and an excess of sugar. But I will recommend to start adding sugar to your tea, and eat chocolate, preferably with a fairly good composition or in moderate quantities. I also recommend you… POTATOES... just don't overdo it with the spices because they can cause a fucking storm in your stomach and you won't get off the toilet, or you'll sit on it for half an hour or kneel in front of it. Regular salt will be the best.

Vitamins and mineral salts are also important.

Niacin (Vitamin B3) Magnesium Iron Calcium and various vitamins you can look for them on the internet yourself, although if you eat the right amounts of food, half of the deficiencies are gone.

If you can, take calcium or magnesium in tablets. I take magnesium with vitamin B6 for 18 PLN (4,40 dollars, 4,23 Euro) from the pharmacy.

recovery can be compared to learning you won't succeed quickly, if you try to do it fast you will NOT succeed. it's actually a good comparison because recovery is learning about yourself… I advise you NOT to change your diet until you change your way of thinking because it will only end with a strong relapse and you'll only have worse problems with your disorders. if you fail, it's fine. Just get over it and start again... and again... and again.. until you will finally reach your success, and I promise you, it's worth it. Remember the times you were a little baby and you were learning how to walk? You probably fall down a lot of times, but look at you now. Now, you walk properly.

I hope I can help someone who, for example, wants to start a recovery but didn't know how.

If anyone has any questions and courage, they can write in a comment, in a private message, or ask a question anonymously. (I would appreciate every reblog because it took me A LOT of time and translating it into english was another hard task...) ( original post wrote in Polish: @ruski-san ) (my english is bad as fuck)

[theliterateape]

American Shithole #19 — 500 Days of Bummer

By Eric Wilson

I don’t want this summer to be a bummer. Last year was the Summer of Puppy where Stella stepped in to fill the void of a loss so terrible, I still can’t write about her — my sweet Layla. That summer though, followed 365 days less Trump. That is decidedly less Trump.

Those days are hell and gone.

Is anyone else feeling a little out of gas after 500 days of Trump? I sure am. This is all so spectacularly gross; and taxing. Turd sandwich after turd sandwich makes my tummy ache. Another day? Another turd sandwich. Check the midday news? Turd Sandwich. Did you choke down that turd sandwich too fast? Well never you mind, here’s the evening news with a shit milkshake to wash it down.

Mm, tastes like Giuliani.

But alas, we must carry on; forward we push, on to the pressing questions of the week!

Now that I have been proven horribly wrong in my prediction that Scott Pruitt would lose his job long ago, I figure it’s time to get back to my seer's roots. Back to a source that has never let me down. Back to the Oracle, baby. Let’s consult the Magic 8-Ball for (answers) to this week’s big questions. Here we go:

1.      Did the dick dictator dictate? (It is decidedly so.)

2.      Will Mueller’s investigation gather any high-hanging fruit before our collective will to live is extinguished? (Ask again later.)

3.      Did this administration — via inaction and gross negligence — effectively murder thousands of Americans in Puerto Rico? (You may rely on it.)

4.      Will there be another school shooting between now and five minutes from now? (Outlook not so good.)

5.      Did Jefferson Sessions commandeer a former Walmart with blacked-out windows to house the hundreds of children he has separated from their mothers and fathers, and was a U.S. Senator from Oregon barred from entering that detention center for migrant children, with the officials on site going so far as to call the local police on the Senator? (Signs point to yes.)

What the fuck, Jeffery?

6.      And finally, when adrift at sea — a sea of lying liars — is there an island I can float away to, somewhere I can play the fucking ukulele all day long, and spend my nights looking up at the stars? Preferably an island that isn’t on fire as it is mercilessly ravaged by rivers of molten lava? (My sources say no, loser!)

Hey, wait a minute. I’m pretty sure that last one’s not an official Magic 8-Ball answer…

(Whatever, loser!)

Whatever, 8-Ball. It’s a geyser of bullshit in Washington, America. I’ve watched enough CNN in 500 days to drown myself in it. I can say with confidence, if it weren’t for the deplorables, we would have flushed this guy already.

“Surely his base must tire?” I have asked a thousand times.

“Surely their reality must be tethered to some distant lamppost in their conspiracy-addled minds that can still illuminate the truth?” I’ve cried.

“Surely enough of these mono-browed, knuckle-dragging troglodytes will cease spelunking their own assholes for five fucking minutes; just long enough to catch wind of the geyser of fucking bullshit erupting from the White House?”

For far too many, it seems not. These modern day zombies may prove to be the end of us.

And with the lying from everyone involved within this administration being so effectively pervasive, so ubiquitous and insidiously destructive, I can’t even bring myself to watch Giuliani or Sanders spin the president’s words and actions this week. It’s too much. It’s just too damn much.

Uncle.

Oh, and can someone please find Bill Clinton’s handler and fire that worthless sack of shit for not keeping Bill the fuck off television? Jesus fucking Christ, can someone please keep the fucking Clintons off the goddamn television? Hey Bill, hey Hillary, shut the fuck up!

He is literally like the grandfather that comes to Thanksgiving and  — during the huge family row — takes his fucking pants off. We have important family issues Pepaw; put your fucking pants back on and shut the fuck up!

Jesus fucking Christ. You’re on a book tour, because you wrote a book — a work of fiction I might add — with your buddy James Patterson, that no one wants to read while the country is ON FIRE, and you answer questions about Lewinski, sounding tone-deaf as shit about apologies, you stupid, insensate, doddering old lecher!

Could someone please fucking show the Clinton’s the EXIT sign.

Someone needs to give them a Hicksian reverse maître d’ — “Thanks for coming, street’s outside.”

Fucking hell, Bill. STFU.

(Sigh)

(Author's Note: President Clinton appeared on Late Night with Stephen Colbert after the writing of this column, with an admirable, even commendable performance. I love you Bill, but please shut the fuck up until this fucking monster is out of office.)

I am having one of those days, one of those “poor me” days. I was so frustrated and angry this morning — mostly due to chronic pain (for which I do my very best to keep a positive attitude, about 99 percent of the time) — and my temper flared, and I scared the dogs. So I have been feeling like shit about that all afternoon.

I woke up to my foot in puppy poop because someone had too many human dinner treats last night. It went downhill from there.

Here’s the thing about stepping in poop — it’s much worse with just a sock. The sock/poop combo really brings home the experience.

It’s just been one of those days.

It’s been one of those days where every outcome was somehow annoying — everyday tasks proved unnaturally difficult — and the walls felt like they were leaning in on me, trying to trip me, or throw me off balance, every time I’d round a corner. It’s been a day of obstacles and irritants. Every outside stimuli one would normally dismiss, was a buzzing bee, or a blaring siren.

Today was a buzz hassle. Today was a bummer.

As my friend Awyn put it in a private group this morning where I expressed dismay regarding my bummer predicament:  

“This seems like a pretty common occurrence for the average American. Most of us have no money and tons of debt and we either do shitty jobs that kill us a little more every minute, or we starve and die more quickly. Government doesn't care which, so long as we are quiet about it.”

America's new slogan: Get Busy Dying. “We took the one from Shawshank and shortened it.”

All I know is, being able to see a doctor when you're sick shouldn’t be the pot of gold at the end of the American rainbow. I just want to be able to see the right doctor — like many, many Americans. That’s it. I can handle the rest.

Yet apparently we ask too much of our country’s billionaires — who have fought universal healthcare tooth and nail with hundreds of millions, perhaps billions of their filthy dollars over decades.

Healthier people are unfortunately happier people; and happy people don’t fear the bogeyman. For obscene wealth inequality to work, billionaires need lots of bogeymen — and of course, lots of terrified poor people.   

Wasn’t it Christopher Hitchens who marveled that there are groups of Americans whom actually believe we aren’t awful enough to each other?

My medical adventure hasn’t yet reached a satisfactory or unsatisfactory conclusion — I am in Limbo — worried about insurance and coverage and pain and death and surgeries and recovery like so, so very many Americans. I won’t be pulling the trigger on American Shithole’s take on healthcare just yet; but I long to tell that story. I hope it ends well. Before it ends.

My experience so far is that every institution I have come in contact with involved in healthcare — from the pharmaceutical companies, to the insurance companies, to the hospital boards, as well as many of the doctors and the nurses — everyone involved is gaming the system.

None of them have your best interests, first.

Coming to this pitiful realization has siphoned my reservoir of hope more than Trump ever will. The disregard for the Hippocratic Oath in America — particularly regarding the opioid crisis — is at its heart, a betrayal by the scientific community. Greed apparently knows no boundaries. That’s what saddling healthcare with capitalism brings. Capitalism unleashes greed on our most desperate hour.

Our cruelty and indifference to our sick, our disabled, our dying, is appalling.

Anyway, back to the giant orange idiot, and how much he clearly does not give a fuck. I am starting to sense that Komàndant Bonespurs has pivoted from his “zero fucks given” default position at the outset of his presidency, to a somewhat more revved-up, 500+ days “negative fucks” attitude.

What’s the biggest story of the week — did daddy tell junior what to say about the Ruskies?

What was his response? He’s got Guiliani on television saying he can shoot the former head of the fucking FBI. Yep, put that one in the history books. He doesn’t give a fuck what anyone thinks or says at this point.

Are you numb yet?

Sure, legally it matters if he dictated the lies about the Trump Tower meeting that involved his son, but I’m not confident it matters in any sense involving the opinions of his base. With all the chum his legal team and the White House staff are heaving into the waters, the deplorables can feast for years without any need to belabor the facts — while the rest of us slowly drown in an ocean of deceit.

They are pirates on the high seas of American democracy, these filthy swashbucklers, riding the ugliest wave of populism since the 1930s. I look out on to the ocean that is America, and I dream of a blue tsunami — and yet all I see is Lady Liberty walking the plank.

What's on the horizon for America, you ask? Undiscovered country.

Will anyone bring these privateers to justice before it’s too late? Let’s ask the Magic 8-Ball one last time. (Don't count on it.)

B.S. Report

"Beginning June 15th at the Peace March in Chicago, the tour — dubbed March for Our Lives: Road to Change — will make 50 stops around the country over the course of 60 days. A separate tour led by March for Our Lives activists will make stops in all 27 of Florida’s congressional districts. Both tours will focus on registering young people to vote and educating the community about where their candidates stand on gun reform, and which of them have ties to the NRA." — Rolling Stone

4LWjr.

[ruski-san]

Ogólnie postanowiłem że w końcu skorzystam z funkcji ankiety i odnaleźć ludzi którzy są w chociaż troszeczkę podobnej sytuacji do mnie, lub nawet zupełnie innej. Taka ciekawość

Wiem że dużo opcji ale to akurat takie coś gdzie nie ma zwykłego tak lub nie.

(dej rebloga królu/królowo złoty/a)

[ruski-san]

Jak już wiecie ja próbuję być bardzo taką pozytywną osobą więc zrobimy takie cuś

Zrebloguj i napisz jedną pozytywną rzecz o sobie!

Możesz oznaczyć znajomych, lub kogoś innego aby dać im znać, że jest wiele pozytywnych rzeczy na ich temat i na pewno znajdzie się chociaż ta jedna którą dadzą radę wymienić!

Można potem pooglądać reblogi i zobaczyć co jest "rel" aby nauczyć się nie tylko akceptować swoje wady ale też zauważać zalety.

Oczywiście może być to KAŻDA absolutnie KAŻDA rzecz jaką uważacie za pozytywną, za coś dobrego o sobie.

Ja zacznę:

Zawsze potrafię spojrzeć na wszystko logicznie a jednocześnie zwrócić uwagę na uczucia innych!:3

@wassup-man @miss-howletts @yumclaire @w3nus @apokalipsacringu @butxxrfly @dawkacynizmu @droganabrzesc666 @hardcore1happiness @niketas-s @neuroni @reco-zelek @slowacki006 @uwiklana-blogx1 @w31g4t1055 @zuzanx

[ruski-san]

Szczerze? Jako osoba co przeszła przez ed i nadal do końca nie wyszła nie rozumiem jak można się bać jedzenia lub kalorii.

(Możecie śmiało teraz dać sobie moment na napisanie wspaniałego komentarza który wyzywa 3 pokolenia mojej rodziny, ja tam lubię funkcję zgłoś 🥰)

W sensie... Jakby... To jest jedzenie. Ono samo ci do buzi nie wejdzie ani nic. Kalorię nie zaatakują cię w ciemnej uliczce w nocy.

Pamiętam że jak już się czegoś bałem to chyba siebie, a bardziej tego że nie będę się kontrolować. To nie był do końca strach a bardziej nieufność.

Jedyny strach związany z tym zaburzeniem jaki miałem to strach przed tym że ktoś się dowie.

Ale tak ogólnie jedzenia które nic mi nie zrobi, a nawet podtrzyma mnie przy życiu się nie bałem. A bynajmniej nie pamiętam abym siedział przy obiedzie i bał się że ziemniaki mnie kurwa pobiją lub same mi wejdą do buźki.

No i może was to zastanawiać

"Rafałku po co ty o tym gadasz?"

Bo chce aby ktoś mi wytłumaczył na czym polega strach przed jedzeniem. Po prostu jestem zainteresowany jak to się objawia, bo wiadomo że każdy przypadek ed jest choć trochę inny, czasem są nawet bardzo różne od siebie, i to nie oznacza że ktoś "udaje". Chociaż w to czy da się udawać zaburzenia odżywiania też do końca nie wierzę. Bo najczęściej jak ktoś "udaje" to po prostu to ed ma ale powiedzmy że jeszcze "nie spadł na dno" lub ma inne zaburzenia przez które ma potrzebę wymyślania powodów aby inni się nim opiekowali lub przejmowali, po prostu byli z nim (takie coś może pewnie wystąpić przy osobowości zależnej gdzie taka osoba robi wszystko aby nie zakończyć jakiejś relacji lub aby nie być samemu).

No i w sumie chciałbym wyglądać jak to wyglądało u innych. Posiadanie ed i wyjście z tego, bo to też potrafi być różne. Ja na przykład przy wychodzeniu z anoreksji dostałem bigoreksji aby potem wyjść w miarę na prostą aby potem mieć relapse aby potem znowu wyjść z tego... I ABY ZNOWU MIEĆ BIGOREKSJĘ XD

Teraz ciężko powiedzieć gdzie ja jestem ale jakoś to leci. Byle aby do przodu czy coś.

[ruski-san]

„bez żywienia nie ma leczenia”

- tekst z jakiejś reklamy

[ruski-san]

siema bratki. Dzisiaj jest jeden z ważniejszych miesięcy w moim życiu odnośnie mojego życia. Pride month? Nie, tu chodzi o przeszłość. Urodziny i tak dalej? Nic z tych rzeczy, choć nazwałbym to nowym życiem. ale zacznijmy najpierw od jakiś statystyk wstępnych Zważyłem się dzisiaj i ważę 48,25, rok temu ważyłem 39,6. To prawie 10kg, no może bardziej 9kg ale rozumiecie o co chodzi. w talii mam 65cm zamiast 62. w bicepsie 25cm zamiast 20cm.

a w głowie? Czuję się inną osobą, może tą samą, z tym samym charakterem i pasjami, ale jeżeli chodzi o sposób życia i myślenia o sobie jestem nie do poznania. Tak, rok temu zacząłem swoją przygodę ze zmianą siebie na lepsze, z wyjścia z tego bagna

Nie mogę tu mówić o mieszanych uczuciach, bo prawda jest taka, że jestem z tego w 100% zadowolony pomimo tych wszystkich wzlotów i upadków, bolesnych ale jednocześnie pomagających zrozumieć czym tak naprawdę jest ten cały proces.

Jaki się czułem przed tym? Słabe, zestresowany, często załamany, nie czerpiąc żadnej satysfakcji z tego kim jestem. Teraz może nadal daleko mi do powiedzenia "kocham siebie jak nikogo innego" ale widzę zmiany, i to na lepsze. Może nadal ciężko mi akceptować każdy przybyty kilogram, ale staram się to robić i zawsze czerpię z tego korzyści. To nie jest proces łatwy czy krótki ale pozwalający dojść do czego wspaniałego, czego każdy w głębi siebie pragnie - normy. Nie, nie chodzi o mówienie "O boże, jak ja kocham swoje ciało!" (chociaż jak ktoś tak ma to bardzo dobrze, można tylko pozazdrościć) tylko zaakceptowanie iż w twoim ciele nie liczy się to jak wygląda, ale że jest twoje i działa tylko dla ciebie.

Jestem teraz definitywnie silniejszy (w sposób nie do końca fizyczny tylko duchowy), spokojny, bez potrzeby szukania motywacji aby dążyć do niewyobrażalnie niskiej wagi (teraz chyba wolę ważyć tyle ile ważę ale żyć normalnie niż ważyć nie wiadomo jak mało i leżeć w szpitalu).

Progres, to nie tylko cyfry. Progres to jest to jak się czujesz, ale nie chodzi w nim o to aby czuć się zawsze dobrze, tylko dążenie do tego aby nie kopać dołki pod samym sobą.

Co chciałbym wam powiedzieć:

Nie trzeba być "gotowym" aby zacząć, nie trzeba udowadniać innym lub sobie, że jesteś wystarczająco zniszczony aby się leczyć, im szybciej zaczniesz, tym lepiej dla ciebie.

Regeneracja i odpoczynek to nie nagroda, to jedna z najważniejszych części zarówno recovery jak i ogólnego treningu (trenując codziennie bez ani jednego dnia odpoczynku nie ma więcej efektów tylko więcej bólu, zasadniczo mięśnie robią się właśnie wtedy kiedy odpoczywamy)

Waga to tylko liczba. To nie jesteś ty. Mówisz o kimś że ma włosy a nie że jest włosowy, tak samo o sobie trzeba zacząć mówić że masz tłuszcz, a nie że jesteś tłusty (każdy ma tłuszcz, a jakby nie miał wcale to by umarł, ponieważ jest on ważny). Waga nawet nie definiuje twojego wyglądu. Naprawdę te +2kg często nie są widoczne wcale oraz są naturalną reakcją organizmu (na przykład podczas miesiączki lub kiedy spalamy tłuszcz i woda go tymczasowo zastępuje).

Czasami mały krok w tył jest lepszy niż stanie w miejscu. Lepiej się cofnąć i zrozumieć dlaczego wcześniej szedłeś dalej niż stać w miejscu nie wiedząc czy iść dalej.

Kiedy zauważysz że jesteś w dołku, pierwszą rzeczą jaką należy zrobić to przestać kopać.

To tyle co mam wam do powiedzenia. Mam nadzieję że to co powiedziałem naprawdę otworzy w kimś coś nowego lub da coś w stylu motywacji aby iść dalej, bo może recovery jest ciężkie, ale życie w nienawiści do samego siebie jest jeszcze cięższe (bo naprawdę raczej nigdy nie jest tak że osiągnięcie jakiś cel i uznacie że teraz jest dobrze, bardziej uznacie wasz cel za nie wystarczający, bo tak działa ta choroba). Trzymajcie się kochani! ❤️

[ruski-san]

100 DAYS CHALLENGE 🔥

🏁 Założenia:

Każdego dnia jedno ćwiczenie na każdą partię ciała (lub zamiennik w gorszy dzień).

Powtórzenia rosną bardzo powoli — zbudowane z myślą o długoterminowej wytrwałości i progresji a nie wypaleniu.

🔄 System progresji:

Co 10 dni: lekka zmiana poziomu trudności lub dodanie powtórzeń.

Co 30 dni: duży krok (np. pompki z kolan → klasyczne).

Co 7 dni: 1 dzień lżejszy (np. połowa powtórzeń + wydłużona rozgrzewka).

DZIEŃ 1 (Bo nie ma na co czekać🔥)

Na dzień 1 dałem sobie

Pompki przy ścianie (łatwe, bardziej uczące odpowiedniego ruchu niż budowania siły, ale nadal skuteczne) - 10 powtórzeń, ostatecznie zrobiłem z 20 bo w pierwszych 10 nie podobało mi się do końca jak je zrobiłem WIĘC ZALICZONE

Superman (takie ćwiczenie że kładziesz się na ziemi na brzuchu z wyprostowanymi ramionami do przodu i podnosisz ramiona, głowę, nogi i trochę klatkę piersiową, po czym utrzymujesz te pozycję. A z resztą zobaczycie sobie w gOoGlE) - dałem sobie 10 sekund razy 2. Pierwszej policzyłem w głowie a drugie na stoperze normalnie, przy tym drugim o dziwo zmęczyłem się mniej. ZALICZONE

Brzuszki - 10 powtórzeń. ZALICZONE

Przysiady - 10 powtórzeń. ZALICZONE

Glute Bridge - 10 powtórzeń. ZALICZONE

Pajacyki - 30 sekund. ZALICZONE

Myślę że łatwy ale dobry start, taki zestaw prawdopodobnie zostanie przez 10 dni a potem zwiększamy powtórzenia, a po 30 dniach daje trudniejsze ćwiczenia.

To bardziej uczy systematyczności i dyscypliny niż buduje siłę lub mięśnie więc po prostu no taki dodatek. Dzisiaj jeszcze zrobiłem 2 treningi po których niby mam zacząć rosnąć szybciej i może jest to scam ale przynajmniej w miarę fajne ćwiczenia, a jak zadziała to tylko same plusy XD

Ogólne wrażenia? Spoko, zmęczenie słabe a jednocześnie mimo wszystko dało się coś poczuć w tych mięśniach więc myślę że jakiś progres to da, w szczególności jeżeli dodamy do tego też zwykły trening.

Myślę że dam radę tak jeszcze z 99 dni, nie rozwali mnie lenistwo lub skleroza xD

[ruski-san]

ludzie czytają mój blog, teraz ciekawe czy z świadomością że każdy mój post to randomowe moje pierdolenie o 9 rano... do każdego osobnika które regularnie czytają moje posty (niektórzy zaraz po tym jak opublikuje) ... PO CHUJ?

[ruski-san]

Kiedy jesteś na recovery ale głosy w głowie mówią żebyś schudł 2 lub 3kg (nie dam się, jestem wojownikiem)

[ruski-san]

Koledzy zgodzili się z tym że mam zarys sześciopaka, czy to ten moment kiedy nawet ja mam prawo do bycia dumnym z siebie czy jeszcze nie...

[ruski-san]

Kochani oficjalnie dzisiaj jest dzień kiedy nie poczułem się ANI TROCHĘ winny po tym jak zjadłem oraz nie policzyłem kalorii nawet na oko.

[ruski-san]

TW: BMI. Wiem że niektórych to może triggerować. Nie ma tu nic bezpośrednio toxic (wiadomo jaki ja jestem) ale nadal na niektórych to może działać. Zwykły wykres osoby na recovery która się chwali wzrostem wagi (czyli fizyczne oznaki poprawy)

I'M WINNING GUYS 🔥🔥🔥🔥

(MY MUSCLES ARE GETTING 🔥BIGGER🔥)

[ruski-san]

100 days challenge

DZIEŃ 3

dzisiaj o wiele więcej kroków ale dzień nadal dosyć leniwy Pompki przy ścianie - 10 powtórzeń. ZALICZONE Superman - 10 sekund x 2. ZALICZONE Brzuszki - 10 powtórzeń. ZALICZONE Glute Bridges - 10 powtórzeń. ZALICZONE Przysiady - 10 powtórzeń. ZALICZONE Pajacyki - 30 sekund. ZALICZONE

(będę podawał te ćwiczenia w każdym poście nawet jak się nie zmieniają żeby nowi wiedzieli co robię)

dla przypomnienia: tak, w tych ćwiczeniach chodzi o to aby były proste. Nie są po to aby zrobić niewiadomo jakie mięśnie tylko aby wyrobić sobie nawyk a przy tym powoli progresować (w dniu pierwszym dałem jak wygląda progresja)

i w ogóle zastanawiałem się czy nie zrobić tego w formie takiej listy czyli po prostu zamiast zwykłego posta to po prostu rebloguje poprzedni post i dopisuje dzisiejszy dzień aby z tego wyszła taka lista ale jednocześnie to nadal są różne posty czy coś. Napiszcie co o tym sądzicie

[ruski-san]

Ja po zobaczeniu swojego ciała sprzed recovery I dojściu do wniosku że nadal tak wyglądam