#yu zhen xuan

[thisautistic]

Yu Zhen Xuan's introduction in We Best Love Fighting Mr. Second

for @zhaozi-main my beautiful bestie. merry xmas

[coffeebookslovegt]

Si no me quieres, déjame en paz.

[morethanwonderful]

Which MXTX Character Would Be Most Insufferable Online?

Full Bracket

(Bonus match theme: Bickering like an old married couple)

[dangermousie]

Sooo, do you guys want to see blindness-curing sex? Enslaved by Love will oblige.

Our friend the ribbon comes back!

Yeah, undress him! I do approve that in minis ladies are usually enthusiastic participants (in some proper length cdramas, FLs look like they are holding in nausea from even being kissed.)

I choked...

Aaaand of course out comes the ribbon - he puts it around her neck and pulls her in. Half this drama's budget went on ribbons and floodlights for the ML's torso.

Eye doctors are about to be out of business!

And then the morning after he wakes up, shocked to discover he can see. Heh.

PS I finished this drama and while I cannot objectively praise it, subjectively it was mad fun so yay for it and me!

[mortal-sarah]

Imagine your ship(s) doing this dance…

[kdram-chjh]

Cdrama: The Blossoming Love / Qian Duo Tao Hua Yi Shi Kai (2024?)

ENGSUB 【千朵桃花一世开 The Blossoming Love】 杀青特辑：张彬彬孙珍妮《千朵桃花一世开》杀青！| 张彬彬/孙珍妮/汪铎/张雅钦 | 古装 仙侠 | 优酷 YOUKU

Watch this video on Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=vV-4ObQrJbU

[binging-asian-dramas]

City Streamer. 7

Story: 8

Acting: 10

Chemistry: 10 🔥

Comparable to: Fall in Love (cdrama) ; Snowdrop (cdrama) ; The Justice (cdrama)

Ugh. I have such a love hate relationship with this drama. In lots of ways this drama is outstanding and in lots of ways this drama is absolutely frustrating. For one thing every character is written in a way where you want to slap them, especially the main male lead. (You don’t even want me to get started on his father) The male lead is very spineless and very selfish practically throughout the whole drama. All he wants is the “girl” AND the money he comes from. I’m trying to be discreetly as possibly with that description without spoiling anything for those who haven’t watch it yet. I kept wanting to throttle him sometimes, telling him to grow up. Nonetheless this does have a excellent storyline with beautiful scenery and costumes. The first half is definitely better then the middle where it gets a bit muddled. The last episode was very rushed too but it did resolve everything and offer closure. Overall I would recommend this one for the historical republican era cdrama buffs and those who love melodramas.

[ladyof-thestorm]

As the centuries pass and wars become less commonplace, the five martial gods start being worshipped as gods of love as well.

-The ju yang thing resists the rest of time, and nan yang is worshipped as a god of sex and fertility (which is ironic since he’s been married to a man for what, 500 years?)

-Xuan zhen is now a god of loyalty and friendship. It’s common for children to include beads with the characters of his name in friendship bracelets.

-Ming guang is also still worshipped as a god of romantic love.

-Tai hua is worshipped as a god of familial love and filial piety. The story of how he raised guzi (who later ascended as a god protector of family and children) became well known across the three realms.

-Qi Ying became a god of homosexual love, after a little book called “the ballad of qi ying and yin yu” appeared overnight in every single one of his temples. His temples get a lot of visitors during pride month and it’s common for mlm and wlw couples to ask for his blessing before getting married.

[isolatedcorner]

To be specific biggest dick refers to literal size not energy. Might make a MDZS and SVSSS version for a MXTX dick-off in the future.

There’s not enough space for all the characters so forgive me if I left your blorbos out :,)

RB for sample size pls 🗣️🫵🏻🫶🏻

EDIT: MDZS version and SVSSS version are here!!!

[sngchngs]

Day 5

Cliche tropes

Fake dating

Established quanyin, future fengqing, with side hualian

For Yin Yu Appreciation Week!

____________________________

Yin Yu blinked at the preposterous suggestion made to him. He blinked again.

“So,” he said, "let me understand this. You want to pretend to court me, someone who you have had minimal interactions with, in the hopes that the person you do like, will get jealous?”

“Yes!” Feng Xin exclaimed.

“General Nan Yang,” Yin Yu sighed. “I am the last person General Xuan Zhen will be jealous of.”

“How do you know it's-” Feng Xin spluttered.

“One,” Yin Yu interrupted, holding up a finger, “I am a ghost. Two, I am the Waning Moon Officer of Ghost City whose master is Hua Cheng. Three, I am a disgraced banished former Heavenly Official. Four-”

Feng Xing reached over and grasped his hand, stopping him. “It's outrageous, I know. And I know we have barely spoken to each other, but please help me on this,” he pleaded.

Yin Yu opened his mouth to reply when they both turned to look for the source of a thundering sound coming their way. A young man with furious eyes topped by wild hair was charging towards them.

Yun Yu gently but firmly pulled his hand from Feng Xin's grasp. “Four,” he continued telling the man. “I am currently, officially, being courted by His Highness Qi Ying.”

Feng Xins's eyes widened when he saw just who was furiously running towards them, towards him. “Oh, fuck!”

He turned and ran. Quan Yizhen in hot pursuit who only stopped long enough for a quick “hi shixiong!” before he was off again.

“I'm not sure why that buffoon thought his stupid idea would work.” A quiet voice said from behind Yin Yu.

He turned to the one who spoke. “If you would simply let him know how you feel, General Xuan Zhen, then he wouldn't be doing things like this.”

A shout drew their attention for a moment, Quan Yizhen had Feng Xin in a choke hold. “It wasn't fucking real!” Feng Xin was shouting, slapping Quan Yizhen's arm.

Mu Qing smirked at the display. “It's more entertaining to see the idiot coming up with hare-brained schemes and then get beaten up like this. I know my feelings. And seeing Feng Xin be stupid instead of telling me his intentions, tells me of his feelings as well.”

Yin Yu frowned but didn't respond. After all, he ran from Quan Yizhen for a long time, rather than confront his own feelings about the man, which he did, eventually. He's not one to judge.

“Shall I play the mediator Mu Qing?” A third voice joined the conversation. It was His Highness Xie Lian. Hua Cheng was behind him, arms folded and smiling sinisterly at Mu Qing.

Mu Qings's eyes widened. “Th-that won't be necessary! I will do it, eventually.”

Xie Lian seemed sad, his lips pouting slightly. “Just don't string Feng Xin along for too long,” he asked. “Or you both will be hurt, and I'll be sad.”

Yin Yu watched Hua Cheng furrow his brow at that statement.

“Gege,” he said to Xie Lian. “If these two make you sad, I'll take them to Mount Tonglu and throw them down into one of the spider web pits and leave them there until they sort this out.” He threatened, looking Mu Qing in the eye to let the man know if he was serious.

Yin Yu covered his mouth with a hand to hide the smile that appeared. Hua Chengzhu did something similar to him with Quan Yizhen. It was highly effective.

Mu Qing glared at Hua Cheng, then sighed. “Fine!” He threw up his hands. “I'll talk to him about it. Right now!” He stormed off towards Feng Xin and Quan Yizhen who currently held the former above his head, like he was displaying a trophy. Feng Xin was still yelling. Mu Qing ignored the inquisitive gaze of Quan Yizhen and spoke loudly to Feng Xin. “Ju Yang! I hope you are prepared to empty your coffers when you court me!” His face was red. “I won't be bought with cheap trinkets!” He crossed his arms, turning his nose up.

Feng Xin was stunned. Quan Yizhen dropped him, the man letting out an “oof” as he hit the ground. His face became red as well when he understood the meaning of Mu Qings's words. Some more words were said between the two but they were too quiet to be heard. Feng Xin hesitantly reached out to grasp Mu Qings's hand with his own. They didn't look at each other; their faces were as red as Hua Cheng's robes.

Yin Yu watched the scene play out while Quan Yizhen came over to stand next to him.

“Crimson Rain,” he said, turning to Hua Cheng. “Thank you for telling me about General Nan Yang’s intentions towards shixiong. Even if they were fake.”

Something clicked. “Chengzhu?” Yin Yu asked. “Were you the one who put the idea into General Nan Yang’s head about the fake courting?”

Next to Hua Cheng, Xie Lian smiled beatifically. “Now, now, Your Highness Yin Yu. San Lang did no such thing.”

Quan Yizhen barked a laugh, Yin Yu smiled leaning into him.

[mccromy]

Mu Qing is currently listening to a backlog of prayers one of his deputy officials tossed aside as unimportant, just in case Xie Lian prayed to him these past few centuries and he missed it. Until now, all of them are asinine, but he keeps going, though he's starting to zone out until he hears a child's voice:

"Xuan Zhen, Shixiong said I can ask you stuff. I want tea eggs for dinner."

Mu Qing blinks. It's not the first time a child asks him for something inane, but this prayer came from a very prestigious temple, only visited by serious cultivators, so it's odd. Perhaps the boy snook in, and it's unlikely he'll hear him again since it's likely he was caught after this.

Mu Qing keeps listening,

"Xuan Zhen, kill Jian Yu."

Ah.

So he wasn't caught.

"Xuan Zhen, where's Shixiong, he said he'd be back by now."

"Xuan Zhen, why is Jian Yu so ugly?"

Mu Qing is quickly losing his patience, how come nobody has caught the child yet?

Then he hears a young man's voice.

"O' General Xuan Zhen, the strongest of the Southern Generals, can you kill this brat? Can you make him explode? Who's ugly, huh? Please."

Then, the child's voice again

"Xuan Zhen, steal Jian Yu's teeth."

"O' General Xuan Zhen, the worthiest of the Southern Generals, this believer begs you to yeet this brat into a volcano, pretty please and thanks."

"Xuan Zhen why does Shixiong smell so good? Can you make us change rooms so I share with him."

"O' General Xuan Zhen, the wisest of the Southern Generals, that little shit took a piss on my shoes. Please, please can you make the bitch that birthed him come pick him up and take him AWAY. Thanks."

"Xuan Zhen, I want Shixiong to stop being angry at me for pissing on Jian Yu's shoes. Also, kill Jian Yu. Also, can you make it so Shixiong has more time to spar with me?"

"O' General Xuan Zhen, the ONLY God of the South as far as I'm concerned, you know? Fuck that other guy, what was his name? Dickneral? Haha. ANYWAYS. Can you just kill this kid? Kill him a little? Nobody has to know, please just make him LEAVE."

"Xuan Zhen, for my birthday I want a Shixiong Hug, and a nice belt that matches my Shixiong's. And That Shixiong keeps being angry forever at Jian Yu for burning my blankets! And that Jian Yu eats shit and dies."

Mu Qing is about to lose it. He cannot be wasting his time with this.

Then a new voice, another young man, prays calmly:

"General Xuan Zhen, this one apologizes my Shidis keep shouting their prayers out loud in your temples, I've taken care of it, please don't strike them dead. I'll light ten incense sticks in your honor, thank you."

Then, the prayers coming from that temple change to the usual stream of begging for protection and guidance cultivating.

[habizuh-studios]

TGCF in Hua Cheng's POV?!

More likely than you think. Part 1, Book 1

---------------- “Crimson Rain,” Hua Cheng hears in his spiritual communication array. He’s been so bored lately. The only semi-interesting thing that had happened was him pummeling Qi Rong to the ground in his own city, so he’s excited to hear something.“I have good news for you,” he says. He more excited than usual. “So good that you have to contact me this way?” Hua Cheng says with a smirk. “To the point of having to use that stupid password, yes,” He Xuan probably rolls his eyes. “But I’ll get straight to the point. His Highness, the Crown Prince of Xianle, has ascended to Heaven once again.” Hua Cheng’s eyes go wide hearing that. His Royal Highness… Part of him wishes he found him earlier. The rest of him, however, is quietly celebrating. He brings his hand down from when it was resting on his temple and closes it into a fist. His head hangs down a little bit and he closes his eyes. He smiles- a true, genuine smile. It may be ugly, with too sharp teeth and crooked, but it’s genuine. It took so long… “Hua Cheng, what are you doing?” He Xuan’s annoying monotone voice breaks his euphoric stupor. Fuck He Xuan. “You don’t even know where he currently is.” “... Aren’t you going to tell me?” “Yes,” He Xuan says. How Hua Cheng can hear the joy in He Xuan’s voice. It’s uncharacteristic, but he doesn’t really care at the moment. “But not for free. He has caused quite the property damage from his ascension alone. Sent a clock flying towards General Xuan Zhen, destroyed General Nan Yang’s palace… He’s in a lot of debt. Now he’s doing a mission in the mortal realm to pay it off.” Hua Cheng thinks that this is very convenient. His good luck was actually worth something! “Hua Cheng, don’t you want to know where he-” “Free food, five months. I’ll feed your bonefish for two months. Anything else for them, one. Nothing to your debt.” “Ehem, pardon?” “You heard me. Do we have a deal, He Xuan?” “DEAL. He should be near the mountain of Yu Jun, at a tea shop… Small Shop of Chance Encounters. Fitting name, isn’t it? Anyway, he’s going to solving that Ghost Groom case some people were praying about. Maybe he��ll even ride in the bridal sedan…” “6 months of free food.” Hua Cheng can hear how much smile is in He Xuan’s voice. It’s disgusting, honestly, and he honestly pities him. That does not matter right now, however. What does matter is His Highness. He will not throw away this chance no matter how much it costs him. Just to see him once is all he asks for.

[hellowhyareyouhere]

Chapters: 1/1 Fandom: 永遠的第一名 | We Best Love (TV) Rating: Teen And Up Audiences Warnings: Creator Chose Not To Use Archive Warnings Relationships: Pei Shouyi/Yu Zhenxuan Characters: Pei Shouyi, Yu Zhenxuan, Gao Shide, Zhou Shuyi (We Best Love) Additional Tags: Panic Attacks, Protectiveness, Hurt/Comfort, protective shouyi, Cute, Cuddling Summary:

A new employee says some not nice things about Zhen Xuan who happens to overhear and it triggers a panic attack.

[guzhuangheaven]

Hi, could you talk about the marriage of imperial princes? Specifically the children of the current emperor. We can see this in Ruyi (it's been a while since I watched and forgive any mistakes) when Hongli was still a prince he had the ability to "choose" his wife, no matter how much Noble Consort Xi influenced him to choose Lady Fucha. Later we see him agreeing to Noble Consort Jia's request to marry Yongcheng to Prince Heyi's daughter, I can't forget Yonghuang who was resentful that his wife was from a lower flag. So I had this doubt, why did some princes have this opportunity to "choose" while others didn't?

sorry for my english

Well, choose is a strong word.

There is a distinction between the circumstances where Hongli chooses his wife and Yongcheng choosing his wife.

Ok, the ceremony we see where Hongli(‘s mother) choose Langhua, Xiyue and Hongli chooses Qingying as his wife is part of a much larger ritual, called xuan xiunu (selecting honoured ladies). Xuan xiunu is a ritual that takes place every three years, and in dramas it’s usually to select new concubines for the emperor (i.e. how Zhen Huan, Meizhuang et al. were selected). However, in reality, xuan xiunu is not just to choose wives for the emperor, it’s a much more complex process to select:

Yes, potential new concubines for the emperors

But also wives for princes and imperial relatives who the emperor may want to bestow (usually political) marriages on

But also high ranking maids to serve in positions close to women of the imperial family, including current consorts, consort dowagers, empress dowager etc. There are levels to being palace maids, and the highest level dealing closely with ranked persons would be more akin to positions of ladies in waiting, which in western history were also high-ranked women chosen to serve the Queen (in this case also high ranking imperial consorts and the empress).

(Contrary to what is portrayed in dramas, you can't just beat palace maids to death nilly willy with no repercussions like Hua Fei with Fuzi, especially maids who were serving close to higher ranks. There are consequences - see Qianlong's Dun Fei.)

There is a short subplot early in Bu Bu Jing Xin where Ruoxi, the daughter of a general and sister to the Eighth Prince’s secondary consort, is supposed to be a candidate in the xuan xiunu ceremony. While the Eighth Prince was able to use his connections to get her out of the list to be potential concubine to the emperor (Kangxi) and for marriages to the princes, she was nevertheless chosen for a guannuzi position serving the emperor himself.

(There’s a whole comedy of errors where the goal actually was to get Ruoxi to be not chosen for any position at all, but then too many princes suddenly took an interest in getting her out of lists that the consorts dealing with the selection started getting suspicious and competitive among themselves on who gets to keep her and then she becomes the emperor’s maid anyway, which they had been desperate to avoid because even though Kangxi hasn’t shown any romantic interest in Ruoxi, never say never.)

Guannuzi is a position that can potentially become a concubine to the emperor – a palace maid raised to the position of guannuzi can wait on the emperor overnight and in harem drama it’s equal to basically becoming the emperor’s concubine in all but name. Yu Ying’er and Songzhi in Legend of Zhen Huan were both raised from palace maids to guannuzi for this reason. But in BBJX it’s made clear that the position itself doesn’t have to be a concubine position, and Ruoxi was just the emperor’s tea maid.

High ranking maids like Ruoxi (and I guess dowry maids of the consorts we see in dramas like Ruyi and Zhen Huan) could be bestowed good marriages later as reward for their service as well.

Anyway. Back to Hongli. His wives were chosen in the xuan xiunu ceremony because the time of marriage happened to fall on the same period as a xuan xiunu ceremony was taking place. And by the time you get to that shortlist who gets to meet Xi Fei, there has already a whole load of selection and cuts being made off-screen. Everyone knows going in that both the Emperor and Xi Fei thinks Langhua is most suitable and the whole selection on Hongli’s part is jus ceremonial. He probably deludes himself into thinking he did have a right to choose Qingying/Ruyi if he wanted to, but honestly it would have been a bad move politically. At that point, even Yongzheng probably didn’t want him to choose Qingying, who has already been rejected by Hongshi. If disaster hadn’t struck with Hongshi and Ruyi’s aunt at that point, driving Qingying’s family into disgrace, if Hongli had insisted on choosing Qingying in that moment against his mother’s clear wishes, Xi Fei wouldn’t be able to say anything against it as at that point, Qingying was the empress’s niece. But it would not have been a good political move on his part and would have made things bad for Qingying anyway.

With Yongcheng, he is of an age to be married, but no xuan xiunu ceremony was due any time soon, in that case the emperor can just choose someone(‘s daughter) that he knows to bestow in marriage on his sons – same for Yongqi. Yuyan knew that Qianlong was thinking about Yongcheng’s marriage at that point, so she not so slyly suggested who she wanted, without realising that she was challenging the emperor in doing that and showing herself to be too arrogant for her own good. I think the idea was that Qianlong had someone lower in mind for Yongcheng but Yuyan thought that only a woman descended from Kangxi’s daughter was suitable. Yongcheng didn’t resent his wife for being lowborn, he resented his wife for being too high born and feeling like she shouldn’t be paying respect to a disgraced concubine, even though she still owes that to Yuyan as her mother in law regardless.

I think in the novel, Qianlong also deliberately chose women from lower ranking clans for both Yonghuang and Yongqi in hope that it would not make it too obvious how he was considering them both at different points as heirs (probably learning from his own situation where it was obvious where he was headed with Langhua being chosen as his consort), but it was Yonghuang that had a problem with that as well IIRC.

[amezhu]

Heaven Official's Blessing▪︎

212. BÖLÜM - Mükemmel olamamak - Pişmanlıklarla Dolu Bir Kalp -

Ayna duvarın diğer tarafını gösteriyordu. Diğer tarafta, Yin Yu sert bir şekilde Quan Yi Zhen’i salladı, “Uyan, uyan?”

Quan Yi Zhen sonunda uyandı ve yarı bilinçli halde mırıldandı, “Shihong, beni az ööce kin döödü? Burass nersi?”

…Zavallı Qi Ying, o kadar yaralanmıştı ki konuşması artık net değildi, Xie Lian elinde olmadan ona karşı bir sempati hissetti. “Seni yenebileceğimi mi düşündün?” Yin Yu sordu.

Quan Yi Zhen kafasını kaşıdı, ancak o zaman hatırlıyormuş gibi göründü, “ah, bei döğen impatoodu, ah.” Ardından bir şey hatırladı ve tekrar istekli gibi görünmeye başladı. “sein küreeni kaçııdı, geri aliim mi?”

“Onu yenebileceğini mi düşünüyorsun?” sordu Yin Yu.

Xie Lian sonunda anlamıştı, burası Qi Ying Sarayıydı.

Görünüşe göre Yin Yu, Quan Yi Zhen’i aramaya gittiğinde Jun Wu tarafından yakalanmıştı.

Jun Wu onun arkasında daireler çizerken Xie Lian bu şansı kullanarak başını eğdi ve sessizce fısıldadı, “Lord Rüzgar Ustası, hala orada mısın?”

Ancak cevaplayan Shi Qing Xuan değil Jun Wu’dan başkası değildi. Jun Wu arkasından doğru konuştu, “Tabii ki hayır.”

“…”

Jun Wu sordu, “fark ettim ki cennet başkentini kilit altına alan bariyerde birkaç açık nokta varmış, bu yüzden ruh değiştirme büyüsünü de ekledim.”

“…”

Jun Wu omzunu patpatladı ve dostane bir şekilde konuştu, “Ancak şimdi düşününce sana ruh değiştirme büyüsünü öğreten bendim. XianLe öğrettiğim her şeyi pratik olarak kullanıyor, cidden mutlu oldum.”

Daha sonra odayı terk etti. Jun Wu’nun aynanın diğer tarafında belirmesi uzun sürmemişti. Quan Yi Zhen’de fark etmişti, “!”

Yin Yu da etrafına bakındı ve telaş içinde, "Lordum?!" diye seslendi.

Quan Yi Zhen dövüşmeye hazır bir şekilde ayağa fırladı ama Jun Wu sadece elini savurdu ve Quan Yi Zhen şilteye çarptı ve tüm şilte çöktü. Quan Yi Zhen yere düştü, başı dönmüş ve bilincini tekrar kaybetmişti. Yin Yu son derece temkinliydi ama Jun Wu, "Bu kadar gergin olmana gerek yok. Şöyle düşün: Temkinli olsan bile bir anlamı olmaz, o yüzden neden biraz rahatlamıyorsun?”

Sahiden de doğruydu. Yin Yu ne demesi gerektiğini bilmiyordu o yüzden her zamanki gibi garip bir şekilde gülümsedi ancak ardından hızla geri çekildi.

Diğer taraftan Jun Wu rahatlamış gibiydi ve rahatça, “Sevgili Yin Yu’m, sanırım geçmişte hiç böyle muhabbet etmemiştik, haklı mıyım?

Yin Yu dikkatli cevapladı, “Durum öyle görünüyor.”

Geçmişte Yin Yu batıyı koruyan savaş tanrısıydı ancak tapınak ve meritleri çok olmadığından seviyesi o kadar da yüksek değildi. Yine de üst cennetin en düşüğü değilse de ortalamanın altındaydı, bu yüzden pratik olarak ne yüksek mahkeme ne de cennet imparatoruna yaklaşma şansı olmuyordu. Geçmişte Jun Wu onun sarayının girişinin önünden geçtiğinde bile muhtemelen stres oluyordu, o yüzden şimdi daha da gerilmişti. Ekledi, “Ama doğrudan konuşmadığın çok fazla cennet mensubu var, muhtemelen beni bilmeyenler de çok fazla.”

Ancak Jun Wu cevapladı, “Bu kesinlikle doğru değil. Seni bilen çok kişi var. Seninle daha önce tanışmamış olsalar da biliyorlar.”

Yin Yu şaşırmıştı, “Cidden mi?”

“Shidi’ne yaptıklarından dolayı” dedi Jun Wu. “Shidi’nden bahsedildiğinde onun de adın geçer. Yani laf arası geçiyordu.”

Bunlar kasten söylenen iğneleyici cümlelerdi.

Her ne kadar duygulardan arınmış renksiz bir tanımlama olsa da tam da tanımlayan kişinin tarafsız olması ve sadece gerçeği söylemesi daha fazla acı veriyordu. Quan Yi Zhen'in başı hâlâ dönüyordu, henüz kendine gelememişti. Yin Yu yumruklarını sıkarak başını öne eğdi.

Xie Lian, Jun Wu'nun ne planladığını belli belirsiz tahmin edebiliyordu.‌ ‌

Yin Yu cesaretini toplayıp konuşana kadar sorun yoktu, “Lordum, ne istiyorsun? Zaten cennetin imparatoru, üç diyardaki en yüce savaş tanrısısın, kimse seni engelleyemez, kimse senin pozisyonunun sorumluluğunu almaya cesaret edemez, ne yapıyorsun sen? Cidden… amacın ne?”

Elbette Jun Wu cevap vermedi. Ansızın konuştu, “Yin Yu üst cennete dönmek istiyor musun?”

“Ne?!”

Xie Lian da bu soruya şaşırmıştı. Jun Wu ne planlıyordu? Böyle bir zamanda Yin Yu’yu kandırarak yanına çekmeye çalışmasının amacı neydi?

“Alt dünyada, hayalet aleminde ayakçılık yapan çocuk olmaktan hoşlandığını hiç sanmıyorum.”

“…”

Yin Yu, sonunda fark etti, “Lordum çok fazla düşünüyor. Asla hoşlanma veya hoşlanmama diye bir şans yok.”

Xie Lian içinden ‘of hayır!’ diye haykırdı, ‘bu şekilde cevap vermemelisin. Muhtemelen zayıf noktanı bulacak.’

Tabii ki Jun Wu’nun yüzünde koca bir gülümseme belirdi, “Bilmiyor musun, bu şekilde cevap vermenin anlamı ‘sevmiyorum ama konuşmamayı tercih ederim’ demek.”

“…”

Sahiden. Yin Yu kendine gerçekten güveniyor ve hayalet diyarındaki mevcut konumunu gerçekten seviyor olsaydı, doğrudan "Seviyorum" diye cevap verirdi. Ancak açık sözlü olmaktan kaçınsa da cevabı çok açıktı.

Jun Wu sözlerine şöyle devam etti, "Sen ünlü bir aileden geliyorsun, kötülüğün yolundan asla geçmeyen Ortodoks bir klandan geliyorsun, tarikatta yetiştin ve büyüdün ve küçüklüğünden beri yükselmenin hayattaki nihai hedef olduğu konusunda etkilendin. Böyle bir arayıştan vazgeçmek çok zordur. Hayalet âlemine düşmenin ancak zoraki bir durum, çaresizlikten doğan bir eylem olduğu söylenebilir. Elbette hayalet âlemindeki mevcut konumundan memnun olduğunu söyleyemezsin, çünkü bu senin istediğin şey değildi.‌”

Yin Yu yeterince cesareti olmasa da zayıf bir şekilde konuştu, “Hua Chengzhu bana nezaket gösterdi, beni kurtardı…”

“Biliyorum.” Dedi Jun Wu, “Hatta seni sürgün sırasında ölen Jian Yu’nun kederli ruhunu yatıştırmana için yolcu etmene de yardım etti.”

“…Evet.” Dedi Yin Yu, “Yani şu anki konumumdan memnun olsam da olmasam da, durum bu.”

“Can sıkıcı.” Dedi Jun Wu, “Onun lütfuna bağlanmışsın ve gidecek bir yerin yok, yani sen yalnızca kendini zorluyorsun.”

“…”

Yin Yu başını yere eğdi ve konuşmadı. Xie Lian’ı ise soğuk terler basmıştı.

Artık Jun Wu'nun nasıl saldırmayı planladığını az çok tahmin edebiliyordu ve Yin Yu'nun tepeden tırnağa her ifadesi, her hareketi zayıflık doluydu.

"O zaman," dedi Jun Wu, "Konuyu değiştirelim. Sana başka bir soru sorayım: Quan Yi Zhen'e hiç nezaket gösterdin mi?"

"..."

Jun Wu sözlerini şöyle sürdürdü: "Alakasız biri size lütuf gösterdiğinde kendinizi adamak ve iyiliğe karşılık vermek için hangi gerekçeyle kendinizi memnuniyetsiz bir konuma sokmanız gerekiyor demek, ama siz Quan Yi Zhen'e lütuf gösterdiğinde o seni böylesine alçak seviyelere düşürdü?"

“Yin Yu, başkalarına yardım etmek için kendini küçümseme alışkanlığı hiç iyi bir alışkanlık değil. Bilmelisin ki, kimse sana teşekkür etmeyecek.”

Her adımda zorluyor ve her adımda Yin Yu’nun en çok yara aldığı yerleri eziyordu.

Daha sonra Jun Wu devam etti, “Tüm hayatını yükselmeyi arzulayarak harcadın. Yüksek cennette iyi bir yer edinmeyi ve büyük dövüş salonuna iyi bir rütbe ile girmeyi diledin. Quan Yi Zhen’ın arka plan dekoru gibi kalsan da seni cennetin şaklabanı yapsa da hatta büyük bir utanç içine soksa da sen yüksek cennette kalmak için dayandın ve gayret ettin. Bunların hepsi burada kalmak istediğin için değil miydi?”

“Sen buraya aitsin, ama Quan Yi Zhen senin olması gereken her şeyi aldı götürdü ve her şeyi mahvetti.”

“Kim öyle olduğunu düşündü?”

"Sen onun kadar çok şey fena etmedin mi? Hayır, sen ondan daha çok şey verdin. Ve genel yetenekler söz konusu olduğunda, o seninle kıyaslanamaz bile. Qi Ying neden üst cennette yapayalnız, kimse destek veya yardım vermiyor? Çünkü aklı basit, cahil ve aptal, kör ve vahşi, bu yüzden kimsenin ona saygı duymasını sağlayamıyor. Ama sen. Aklın ve bilgeliğin ondan çok daha olgun, dünyanın nasıl olduğunu ondan daha iyi biliyorsun, ne zaman saldıracağını ve ne zaman geri çekileceğini biliyorsun ve çaba göstermeye daha isteklisin. Onun doğal yeteneğine, ruhani güçlerine sahip olsaydın, başarıların onunkinden çok, çok daha büyük olurdu ve herkes sana saygı duyardı.”

Yin Yu kararsızlaşmaya başladı, “Lordumun neden bunları söylediğini bilmiyorum. Tüm ‘eğer’ler anlamsız, onun ruhani güçleri onun…” aniden çığlık attı ve ellerini havaya kaldırarak telaş içinde bağırdı, “NE?? B-BU NE BÖYLE?!”

Saf beyaz ruhsal ışık aniden ellerinde parladı, o kadar kör ediciydi ki direkt bakmak imkansızdı. Jun‌ ‌Wu‌ kayıtsızdı, şöyle dedi: “Korkmaya gerek yok, sadece birazcık ruhsal güç.”

Ancak o zaman Yin Yu biraz sakinleşti ve inanamayarak konuştu, “Kimin ruhsal güçleri?... Benimkiler mi? Ben bunlara sahip değ…” onun ruhsal güçleri bu kadar güçlü değildi.

“Henüz senin değiller.” Dedi Jun Wu, “Ancak senin olup olmayacağı, neyi seçeceğine bağlı olacak.”

Yin Yu haykırdı, “Eğer benim değilse kimin bunlar? Yoksa…”

Bir anda aklına biri geldi ve ona doğru baktı. Şans eseri, yaşam gücü inanılmaz inatçılıkla güçlü olan Quan Yi Zhen tekrar kendine gelerek şaşkınlıkla etrafına baktı. Yine kafası karışmış görünüyordu. Jun Wu cevapladı, “Evet doğru. Bunlar Quan Yi Zhen’in ruhsal güçleri.”

“Ha?” Quan Yi Zhen esnedi.

“Neden onun ruhsal güçleri benim içimde?” Yin Yu sorguladı, “ruhsal güçler nasıl bu şekilde aktarılabiliyor? Bu mümkün mü??”

“Kader bile değiştirilebiliyor, neden ruhsal güçler değiştirilmesin?” dedi Jun Wu, “Zor olduğunu düşündüğün ama aslında öyle olmayan o kadar çok şey var ki. Sadece cennet mensuplarının bazı sözleri ve bazı fırça darbelerinden ibaret bir şey, bu kadarcık.”

Yin Yu ürperdi, “Bu… BU…!!”

Ellerini sanki haşlanmış sıcak bir yam atmak istermiş gibi savurdu ama bu kuvvetli ruhani güç mutlu bir şekilde eline sıçradı, parmaklarının işaret ettiği her yeri patlattı ve aniden Qi Ying Sarayı'nın içindeki tüm duvarlar sırasıyla havaya uçtu. İlahi heykel çöktü, çatı da neredeyse çökmek üzereydi. Yin Yu daha da şok oldu ve artık elini rastgele savurmaya cesaret edemedi. Jun Wu gülümsedi, "Gergin olma, acele etme, sadece toparlan."

‌Yin Yu elini diğer eliyle tuttu, sarsılmış ve korkmuştu, iki kolu da titriyordu. Jun Wu sordu, “Yin Yu, bir kere daha soruyorum. Geri dönmeyi diler misin?”

Yin Yu nefes nefese kalmış gözleri kıpkırmızıydı, şöyle bir baktı. Jun Wu konuştu, “Eğer geri dönmeyi dilersen yalnızca lanetli zinciri kaldırmakla kalmam, Quan Yi Zhen’in tüm ruhani güçlerini de sana aktarırım.”

Quan Yi Zhen böylesine şeytani büyüleri duymamış gibiydi, şaşakalmıştı. Xie Lian şaşkın bir şekilde haykırdı, “??? SEN DELİRDİN Mİ???!!”

Jun Wu yavaşça konuştu, “Ve şu andan itibaren, sadece Yin Yu'yu değil de Qi Ying'i bilen bir başkası asla olmayacak. Senin adını hatırlamamaya kim cüret edebilir ki? Artık hiç kimse olmayacak."

Yin Yu tökezleyerek birkaç adım geri gitti, zihni karmakarışıktı, "Ben... Ben... Ben..."

Xie Lian o kadar gergin ve gergindi ki RuoYe tarafından sandalyeye bağlandığını bile unutmuştu. Nefesini tuttu, elleri sandalyeyi kavradı, vücudu öne doğru eğildi.‌

Jun Wu’nun yanılmadığı bir şey vardı. Xie Lian bile bunu söyleyebilirdi. Yin Yu’nun kalbinin derinliklerinde o hep cenneti arzulamıştı. O ilk sıralarda yüksek cennete aitti. Bu onun düşüncelerinin derinliklerine öylesine yerleşmişti ki değiştirmesi çok zordu.

Ayrıca, Yin Yu’nun Quan Yi Zhen’e karşı hiç mi kırgın olduğu düşünceler yoktu?

Emin olamazdı.

Aralarında bu kadar çok şey olan kişiler arasında, "Senden nefret etmiyorum" sözlerini bu kadar kolay söylemek tamamen imkansızdı. Bu 'nefret' büyük ya da küçük olabilirdi ve Yin Yu kararlı bir karakter değildi; ne yapmak istediği muhtemelen etrafındakilerden büyük ölçüde etkileniyordu. Birbirlerini iyi tanımadıkları için, Xie Lian da Yin Yu'nun ne yapacağından emin olamadı ve sadece zihninde sessizce dua edebildi.

Ekselansları Yin Yu… dikkat edin!

“Ben… ben…”

Yin Yu uzun süredir zihin karmaşası yaşıyor gibiydi, oturdu ve ellerini yüzüne kapattı. Bir zaman sonra kafasını yukarı kaldırıp baktığında gözleri buz gibi ve karamsar bakıyordu.

Uzun zaman önce çöp yığını gibi dövülen Quan Yi Zhen’e baktı ve fısıldadı, “…Lordum, sen, cidden… onun tüm ruhsal güçlerini bana verebilir misin?”

Xie Lian’ın kalbi parçalanırken Quan Yi Zhen’in ağzı kocaman açılmıştı, “…Shixiong?”

“Neden hemen şimdi sana verip yapabilip yapamadığımı göstermiyorum.” Dedi Jun Wu.

Yin Yu hala endişeli görünüyordu ve sordu, “O zaman… yine geri alabilir mi? Sonuçta onun ruhsal güçleri, isterse geri alabilir…”

“Kendi isteğinle verirsen ona geri dönerler, ya da ölürsen. Başka türlü geri almasının yolu yok.”

Yin‌ Yu‌ tereddütle sordu, “Eğer ruhsal güçleri bana geçerse, Quan Yi Zhen ölecek mi? Ya da başka bir şey olacak mı?”

Ne olursa olsun yine de Quan Yi Zhen’in kendi elleriyle ölmesini istemezdi. Jun Wu cevapladı, “Hiçbir şey olmayacak, sadece biraz canı yanacak ama bu dünyada acıyı tatmamış olan kim var ki?” Bundan sonra onunla nasıl başa çıkmak istersin, ölü ya da diri, hepsi sana bağlı.”

Yin Yu tekrar sordu, “Diğer cennet mensupları peki? Büyük dövüş salonunda ne olduğunu gören birçok cennet mensubu var, eğer dışarı çıkarsam…”

Jun Wu güldü, “Gördülerse ne olmuş? Hepsi tek elle öldürülebilecek pis böcekler. Hepsini yok et, yeni bir grup cennet mensubu getir, yüzünü ve adını değiştirip yeni bir geçmiş oluştur, kim daha akıllı olabilir ki?”

Bunu söylerken yüz ifadesi o kadar soğukkanlıydı ki sanki fincandaki çayın soğuduğunu, onu döküp yeni bir fincan değiştirmesini söylermiş gibi sakin ve rahattı.

Son olarak Yin Yu, "Yeni Üst Saray'da ben... benim yeni kimliğim ne olacak?" diye sordu.

"Ling Wen sol elimse, sen de sağ elim olacaksın." Jun Wu, "Benden başka senin üstünde kimse olmayacak," dedi.‌

Yin Yu dişlerini gıcırdattı ve sonunda şöyle dedi, “… Çok iyi!”

Karanlık bir şekilde konuştu, “Lordumun bugün bana verdiği sözü unutmaması için dua ediyorum. O zaman, simdi…”

Devam etmedi ve bakışlarını Quan Yi Zhen’e çevirdi. Jun Wu cevapladı, “Nasıl istersen.”

Bu sözler dudaklarından dökülür dökülmez Quan Yi Zhen aniden kıvranmaya başladı, yüzü buruştu ve çığlık attı; başını tutup yuvarlanırken ağzı, burnu, her yerinden kan akıyordu, çok büyük bir acı çekiyor gibiydi. Yin Yu'ya gelince, vücudundan ani bir ruhani ışık yayıldı.

Tüm yüzü ışıl ışıl parlıyordu ve bir kolunu kaldırarak yukarı doğru salladı ve tüm Qi Ying Sarayı bir gümbürtüyle çöktü!‌

Altın sarayın üzerinde koca bir delik açıldı. Enkazların arasında dururken Yin Yu kafasını eğdi ve ellerine baktı, ellerinin yavaşça yumruk haline getirdi. Jun Wu sanki yeni oyuncağıyla oynayan çocuğu izler gibi bakıyordu, “Nasıl hissediyorsun?”

   Bir an sonra Yin Yu cevapladı, “…Daha önce hiç bu kadar kuvvetli güçlere sahip olmamıştım.”

Diğer tarafta yerde acı içinde bağırıp kıvranan Quan Yi Zhen’e baktı, ifadesi karmaşıktı, “hocam demişti ki, Quan Yi Zhen yükselmek için doğmuş, cennetten yetenekle kutsanmış. Bu, cennetin bahşettiği güç mü?”

“Şu andan itibaren, artık hepsi senin.” Dedi Jun Wu.

Yin Yu yavaşça başını salladı.

Bir sonraki an ellerini havaya kaldırdı ve BUM!

Bu patlamada Quan Yi Zhen'in tüm güçlerini kullandı, gücü dehşet vericiydi ve aynadan beyaz bir ışık fışkırdı. Kısa bir süre sonra Yin Yu sağ eliyle havada dev bir daire çizdi, bu daireyi havadan yakaladı ve fırlatarak Jun Wu'yu tuzağa düşürdü. Jun Wu ayaklarının etrafındaki ışık çemberine baktı, hafifçe kaşlarını çattı, temkinli görünüyordu. Ona dokunmamaya dikkat etti. Sonra yerde Quan Yi Zhen'i çekiştiren Yin Yu'ya baktı, kayıtsız görünüyordu, "Yin Yu, son dakikada vazgeçmek mi, bana bir açıklama yapmayacak mısın?"‌

“…”

Yin Yu Quan Yi Zhen’i taşırken sırtı ona dönüktü, cevap vermedi. Jun Wu konuştu, “Yaptığın şey kesinlikle övgüye değer, klas bir adamsın. Ama bu senin gerçekten kalbinden geçen mi? Yüzlerce yıldır buna katlandın ve acı çektin. Katlanmaya devam mı edeceksin?

“…”

“Şu anda kurtardığın kişiye gerçekten kızmıyor musun? Kızmıyorsan, nefret etmiyor musun?

“…”

Yin Yu artık daha fazla dayanamadı.

Yumruklarını sıktı, eklemlerini çıtırdattı ve etrafa savurdu, “KIZIYORUM! ONDAN NEFRET EDİYORUM!!! AMA, NE OLMUŞ?”

Ağzından burnundan kan fışkırmış gibi konuşurken Quan Yi Zhen dağılmış ve şaşırmıştı, “Shixiong…”

“KAPA ÇENENİ!!!” Yin Yu bağırdı.

Tekrar Jun Wu’ya döndü, “Lordum… Lordum… SEN! NEDEN BANA BUNU HATIRLATMAK ZORUNDAYDIN Kİ? HEPİNİZ BENİ ANLIYORMUŞ GİBİ KONUŞUYORSUNUZ! EVET, ONDAN NEFRET EDİYORUM! AMA, NE OLMUŞ YANİ? BAŞIMA O KADAR BELA AÇTI, TABİİ Kİ ONDAN NEFRET EDECEĞİM??”

“…”

Xie Lian’ın parçalanmış kalbi aniden derin vadilerden yükseklere sıçradı, gülse mi ağlasa mı bilemedi, neredeyse devrilecekti. Ne tür karmaşık bir mantıktı bu?

Yin Yu devam etti, “…AMA… ama ben yalnızca… yalnızca ondan nefret etmek istedim, bu onu incitmek zorunda olduğum anlamına gelmez. "Benim olmalıydı" ne demek? Doğal yetenek dışında doğuştan birine ait olan hiçbir şey yoktur. DİĞERLERİNİN VARLIKLARINI, ONLARI İSTEMİYORUM!!!”

Xie Lian'ın gözleri parladı ve bağırdı, “İYİ DEDİN!!”

Yin Yu devam etti, “Cennete dönmek istiyorum, ilk on’da yer almak istiyorum. AMA! Eğer tüm bunları kendim yapmazsam hiçbir anlamı olmaz! Şanssızım, kabul ediyorum! Eğer onun kadar güçlü değilsem, en azından onun kadar güçlü olmadığını itiraf edebilirim!”

“KARŞILAŞTIRAMAĞIMI KABUL ETMEK O KADAR ZOR DEĞİL!”

Ne büyük bir gurur!

O anda Xie Lian sonunda bir kez daha Yin Yu’nun görkemli ışığını ve gençlik gururunu gördü.

“WAH!" Quan Yi Zhen gözyaşları içinde sırt üstü yere yığıldı, kan gözyaşlarına karıştı, Yin Yu'nun da yüzüne kan sıçradı, Yin Yu devrildi, "KES ŞUNU!!!

Quan Yi Zhen ağladı ve inledi, “Shixiong, özür dilerim!”

Yin Yu daha fazla dayanamadı, "Artık benden özür dilemene de gerek yok! Ne kadar özür dilersen dile anlamayacaksın. Senden gerçekten bıktım..."‌

Jun Wu içini çekti ve şakağını ovuşturdu. Yin Yu ekledi, "Ayrıca... ayrıca, ben de tamamen güçsüz değilim. Kendin de söyledin. Genel yetenekler söz konusu olduğunda, o benimle kıyaslanamaz. Benim de kendi yeteneklerim var..."

Oof.

Jun Wu arkasını döndü ve rahatça elini salladı, "Çok heyecan verici. Sen ve Xian Le çok iyi anlaşıyor olmalısınız.”

…

Ne?

Ne oldu?

Xie Lian hala sandalyeye bağlıydı, kalbi o kadar hızlı atıyordu ki sanki göğsünden çıkacak gibiydi. Yin Yu’ya ne oldu?

Konuşmayı bırakmış, ifadesi de tuhaflaşmıştı. Jun Wu’ya gelince, ellerini sırtının arkasına koydu ve sakin bir şekilde güçlü görünen çemberin üzerinden herhangi bir sınırlama olmadan geçti. “Bu şekilde cevap vereceğini çok iyi tahmin etmiştim. Bu yüzden önceden lanetli zincirini kaldırmamıştım.

Lanetli zincir?

Sahiden de Yin Yu’nun kolunda lanetli zincir vardı. Xie Lian derhal onu baktı, Yin Yu da kollarını kaldırmıştı.

O tipik lanetli zincir o kadar sıkılaşmıştı ki, çok fazla, neredeyse Yin Yu’nun bileğini koparıp atacaktı ve aniden tüm kolu kağıt gibi solmaya başladı, beyazlık gittikçe yayılıyordu.

Lanetli zincir onun kanını emiyordu.

Xie Lian kendini öne doğru ittirdi ve kendisiyle birlikte sandalye ile yere yığıldı. Yerde delicesine çırpınsa da boşaydı, sadece aynadan delirmiş dayak sesini duyabiliyordu.

Bir zaman sonra gözlerinin önünde iki beyaz bot belirmişti, dönen Jun Wu’du.

Elinde Yin Yu’nun lanetli zinciri vardı, koyu kızıl ve kanlarla kaplanmış. Xie Lian’ın kafasına doğru fırlattı, “Al, küçük arkadaşına veda et.”

RuoYe’nin kördüğümü sonunda çözülmüştü. Xie Lian yerden sürünerek kalktı ve suratına yumruğu geçirdi. Elbette yumruğu Jun Wu’ya değmemişti, hatta neredeyse kendisi yere düşecekti, kendisi de vurabileceğini düşünmemişti gerçi, sadece fırsat yaratmaya çalışmıştı. Çılgınca yandaki salona koştu.

Yin Yu yerde yatıyordu, kurumuş ve pörsümüştü, kağıttan bir bebek gibi beyazlaşmış ve incelmişti, yanakları bile solmuştu. Vücudundaki tüm ruhani güçler gitmiş, yüzü artık tamamen tanınmaz halde olan, daha fazla yara bere içindeki ve dövülmüş Quan Yi Zhen'e geri dönmüştü. Görünüşe göre, o ruhani güçler efendilerine geri dönmüştü.

Xie Lian koşarak geldi, "EKSELANSLARI YİN YU!!!"

Yin Yu, eskisinden daha zayıflamış bir çift gözle gözlerini kırpıştırdı ve onu gördüğünde, "Ekselansları..." diye mırıldandı.

   Quan Yi Zhen göğsünün üstüne doğru uzanmış feryatlar ediyordu, feryatları tüm cennetten duyuluyordu adeta, “ÖZÜR DİLERİM SHİXİONG, DÖVÜŞMEKTEN BAŞKA BİR ŞEY BİLMİYORUM, AMA ONU YENEMEM Kİ!”

Ağzından burnundan fışkıran kanlar Yin Yu’nun gözlerine, yüzüne saçılıyordu, onu izlerken acınası görünüyordu, kanlar yine Yin Yu’nun tepesine çıkmıştı, hayatının son kalan gücüyle bağırıyordu, “SANA ŞUNU KES DEDİM!! Ah, boşver… bırak öleyim…”

Yaşama direncini bir kez daha kaybetti. Xie Lian ağlamak mı sızlanmak mı hangisini yapmak istediğini söyleyemezdi, ya da belki kahkahalara boğulmak istiyordu.

Aniden Yin Yu'nun kurumuş gözleri yaşlarla doldu

Fısıldadı, “Biliyordum.”

Devam etti, “Yi Zhen bir dahi, bense sıradan biriyim. Tırmanabildiğim en yüksek yer ancak bu kadar yüksekti. Biliyordum.”

Bir güçsüzlük ve acı duygusu Xie ‌Lian'ın kalbini kapladı.

“Bilmeme rağmen bir türlü kabul edemedim.” Dedi Yin Yu, “Doğrusu, Jian Yu’nla aynı şeyleri düşündüm. Ben onun hissettiğinden daha da öfkeli hissettim. Hiç kırgınlık hissetmediğimden değil, kırgınlık hissetmemem imkansız. Kazadan sonra, brokarlı ölümsüzü giymesine rağmen neden on öl dediğimi düşünmeye cesaret edemedim. Gerçekten delirmiş miydim ya da gerçekten istemiş miydim?”

Xie Lian ona sarıldı, “Geçti, geçti. Bunlar küçük meseleler, gerçekten. Ekselansları Yin Yu, bu dünyada sadece birkaç yüz yıl daha yaşadıysan göreceksin ki hiçbir şey önemli değil. İster delirmiş ol ister gerçekten ölmesini dilemiş, fark etmez. Bu dünyada kimin böyle düşünceleri var. Ben de bu dünyadaki bana yanlış yapanları katletmek istedim, gerçekten, yalan yok, neredeyse yapıyordum. Ama bana bak, bu zamana kadar utanmazca yaşamadım mı? Sonuç olarak sonunda hiçbir şey yapmadın, önemli olan da bu.”

“Ama… sonunda, ben… hala bunun haksız… olduğunu düşünüyorum.” Yin Yu gözyaşlarına boğuldu, “etkileyici olmamak alnıma yazılmışsa bile en azından, ben… kibar ve mükemmel bir insan olmak isterdim. Ama… bunu bile yapamadım. Gerçekten… haksızlık. Doğruyu söylemek gerekirse, şu an bile, bu küçük salak, Yi Zhen için öldüğümü düşünüyorum, hala bunun üstesinden gelemiyorum. Pişmanlıklar ve kırgınlıklar olmadan boşverip ölemiyorum bile, bu ne böyle?”

Xie Lian onu nazikçe rahatlattı, “Ekselansları, şu zamana kadar zaten o kadar çok çabaladın ki. Ve çok iyi şeyler yaptın. Zaten çoktan çoğu insandan daha iyisin.”

Yin Yu, nihayet zorlu bir şekilde küçük bir kıkırdadı, “Çoğu insandan daha iyi, ha?”

Durduktan sonra içini çekti, mırıldarken pişmanlığının sesi son ruhuyla birlikte göçüp gitti, “Ama, tanrı olmak istemiştim…” Xie Lian kafasını iyice ona doğru eğdi, “ama, ekselansları Yin Yu, bu dünyada tanrı diye bir şey yok…”

Yin Yu ve Quan Yi Zhen'in eski günlerinden bir kitap çizimi;