#Μιχάλης Γκανάς

[vardavas]

Μιχάλης Γκανᾶς, Πεθαίνουνε πολλοί μαζί

Μιχάλης Γκανάς, Ποιήματα 1978-2012, εκδόσεις Μελάνι, β’ έκδοση, Αθήνα 2016, ISBN: 978-960-9530-59-0. ΠΕΘΑΙΝΟΥΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ΜΑΖΙ Πεθαίνουνε πολλοί μαζί, οὔτε τά οὖζα οὔτε τά δημοτικά, κανένα ἀντισηπτικό δέν τούς γλιτώνει. Τούς θάβουν ὄρθιους μέ τά τρανζίστορ.   [Από την ποιητική συλλογή Ἁκάθιστος Δεῖπνος (1978)] Μιχάλης Γκανάς, Ποιήματα 1978-2012, εκδόσεις Μελάνι, β’ έκδοση, Αθήνα 2016, σελ. 25.

[papalamprou]

Θα φύγω το χειμώνα γέρνοντας λίγο αριστερά από το βάρος της αγάπης σου

- Μιχάλης Γκανάς, Ακάθιστος Δείπνος

[ochoislas]

EL MIRLO     a la compaña de aquel miércoles 18 de mayo de 1988

Frailuco cenceño es el mirlo con su ronca salmodia y sus rezos torpes todo el año, mas que en primavera oficia en los lustrosos plátanos, en los mismos lugares y consabidos árboles de cuando llovía, venteaba y hacía frío, de cuando nevaba, y él se agarraba a los negros granos de la yedra para nutrir su parvo cuerpezuelo, y luego se quedaba en una rama, negra flámula en la nieve, esperando,           hasta que en primavera llega algo que le suelta el nudo que tenía en la garganta, y surte una voz que lo sobresalta, cebada de silencio y de carencia, y el mirlo se torna ministro de una oscura religión, y de una diosa que sólo lo atormenta, produciendo cazadores y gatos y comadrejas para asustarlo y que cante,             mientras pueda, hasta que caiga otra vez de plano en el invernal letargo de su voz.

Mijalis Ganás

di-versión©ochoislas

*

ΤΟ ΚΟΤΣΥΦΙ       στή συντροφιά ἐκείνης τῆς Τετάρτης, 18.5.88

Λιγνό καλογεράκι τό κοτσύφι μέ τεριρέμ βραχνά καί προσευχές ἀδέξιες ὅλο τό χρόνο, ἀλλά τήν ἄνοιξη μές στά λαμπρά πλατάνια λειτουργεῖ σέ τόπους γνώριμους καί δέντρα εἰπωμένα, τότε πού ἔβρεχε, πού φύσαγε κι ἔκανε κρύο, τότε πού χιόνιζε κι αὐτό κρεμότανε στά μαῦρα σπόρια τοῦ κισσοῦ γιά νά ταΐσει λιγοστό κορμάκι κι ὕστερα σ’ ἕνα κλαδί ἀφηνόταν, μιά μαύρη φλόγα μές στό χιόνι περιμένοντας,              ὥσπου τήν ἄνοιξη ἔρχεται κάτι καί τοῦ λύνει τόν κόμπο πού ’χει στό λαιμό κι ἀναπηδάει φωνή πού τό ξαφνιάζει, θρεμμένη ἀπό σιωπή καί στέρηση, καί γίνεται ἐφημέριος μιᾶς σκοτεινῆς θρησκείας καί μιᾶς θεᾶς πού ὅλο τό παιδεύει, βάζοντας κυνηγούς καί γάτες καί νυφίτσες νά τό φοβερίζουν γιά νά τραγουδάει,                   ὅσο προλάβει, μέχρι νά πέσει μπρούμυτα καί πάλι στή χειμερία νάρκη τῆς φωνῆς του.

Μιχάλης Γκανάς

[mysterydark]

"Οι λέξεις είναι σαν τα σκάγια

Ποιες βρίσκουνε το στόχο τους

Ποιες δεν τον βρίσκουν.

Δεν φταίει πάντα ο κυνηγός"

Μιχάλης Γκανάς

[lefterisfilippou]

Καλημέρα . από το ποίημα ΚΑΛΟ ΦΕΓΓΑΡΙ . . . Ξαφνιάζεσαι μια μέρα, κοιτάζεις μες τα μάτια μιας γυναίκας, όποιας γυναίκας, λες σιγανά παλιούς σκοπούς, «θα φύγω το χειμώνα γέρνοντας λίγο αριστερά από το βάρος της αγάπης σου», θυμάσαι πόσο σου ‘λειψε η δίδυμη καρδιά της, χαράζεις στίχους, λές σιγανά παλιούς σκοπούς, «Λιγνό μου κυπαρίσσι, σ’ ονειρευόμουνα τρεις νύχτες», κάποτε να τα σιχαθείς ετούτα, να μην βουλιάξεις τη ζωή σου μέσα σε τόσες λεπτομέρειες. Μιχάλης Γκανάς , #filippoucafeclassique #leftetisfilippou #jazz #art #coffee #musiclover #poetry #literature #boowarm #travel #photo (στην τοποθεσία Filippou cafe classique) https://www.instagram.com/p/CozINSiKIGL/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[ekeino-to-ximerwma]

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς

και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο

για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά

και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη

κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές

και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά

και καμένα, θέλοντας ο καθένας

να ’ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο

και πηγή, κατά τις περιστάσεις

ή και όλα μαζί στην ανάγκη,

δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ

να γίνω κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί,

κι αν είναι να περάσω

μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–

ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.

- Μιχάλης Γκανάς

[gliamantidipalermo]

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει

μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή

δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη

κι ας μην είναι όπως παλιά,

δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,

κουράστηκε ίσως σαν καθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες

σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς

που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω

τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,

δε θα πει πως δεν έχουμε

μοίρα στον ήλιο, έχουμε

τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος

και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας

ψωμάκια μικρά της αποδημίας

κι ελπίζουνε τα παιδιά μας

σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι

και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι

για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,

μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,

αν αλλάζαμε θα ’μαστε πάλι

δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε

απ’ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς

πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,

διακοπή αίματος και κρυώνουν

τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό

να φορτίσει πάλι τα μέλη

με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς

και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο

για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά

και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη

κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές

και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά

και καμένα, θέλοντας ο καθένας

να ’ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο

και πηγή, κατά τις περιστάσεις

ή και όλα μαζί στην ανάγκη,

δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ

να γίνω κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί,

κι αν είναι να περάσω

μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–

ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.

| Μιχάλης Γκανάς | Προσωπικό (Γυάλινα Γιάννενα) | Ποιήματα | εκδόσεις Μελάνι |

[stmol]

Μιχάλης Γκανάς, [Έρχονται μέρες που ξεχνάω πώς με λένε…]

Neos Marmaras Chalkidiki Greece 2021 | photo by DesPin Μιχάλης Γκανάς, [Έρχονται μέρες που ξεχνάω πώς με λένε…] Έρχονται μέρες που ξεχνάω πώς με λένε. Έρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ομίχλες τ’ αλεύρι γίνεται ��πυρί ύστερα στάχυ θροΐζει με πολλά δρεπάνια αψύς Ιούλιος στη μέση του χειμώνα. Βλέπω το υφαντό του κόσμου να ξηλώνεται αόρατο το χέρι που ξηλώνει και τρέμω μην κοπεί το νήμα. Νήμα…

[atsoukalidis]

«Ιδιαίτερα στην αγάπη.

Σου το λέω εγώ που αγαπώ

τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια

χωρίς να το ξέρουν.

Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ.

Μου κάνει καλό.

Όπως η αγάπη μου για σένα φερ’ ειπείν.

Με κάνει καλύτερο.

Καλύτερο κι από σένα ενίοτε.

Έλα, σε πειράζω.»

Μιχάλης Γκανάς

[y-artnletters]

Μα πώς να πλάσω μέλη που ποθώ που βλέπω μα δεν άγγιξα ποτέ μου.

Τυφλός κι από τα δυο μου χέρια.

[ochoislas]

Mujer tan alta a la sombra que arrojas me atardezco.

Cierra los ojos que vuelva a ver el mundo yo con los míos.

Mijalis Ganás

di-versión©ochoislas

*

Ψηλή γυναίκα μου ρίχνεις τον ίσκιο σου και σουρουπώνω.

Κλείσε τα μάτια να ξαναδώ τον κόσμο με τα δικά μου.

Μιχάλης Γκανάς

[nemoalter]

| η στιɣμή σου σ’ ένα ϖοίημα |

Επειδή η zωή μας μοιάzει να фυϱαίνει μέϱα τη μέϱα, δε ϑα πει πως η zωή δεν αƶίzει τον ϰόπο.

Επειδή σ’ αɣάπησα ϰαι σ’ αɣαπώ αϰόμη ϰι ας μην είναι όπως παλιά, δε ϑα πει πως πέϑανε η αɣάπη, ϰουϱάστηϰε ίσως, σαν ϰαϑετί που ανασαίνει.

Επειδή πεϱνάς δύσϰολες μέϱες σϰυμμένη σε xαϱτιά ϰαι ɣϰϱεμούς που δεν ϰλείνουν, ϰι εɣώ πηδάω τις νύxτες επί ϰοντώ λαxανιάzοντας, δε ϑα πει πως δεν έxουμε μοίϱα στον ήλιο, έxουμε τη διϰή μας μοίϱα.

Επειδή πότε είσαι άνϑϱωπος ϰαι πότε πουλί, фέϱνεις στο σπίτι μας ψωμάϰια μιϰϱά της αποδημίας ϰι ελπίzουνε τα παιδιά μας σε ϰαλύτεϱες μέϱες.

[eimai6le]

Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς και δυσκολότερο να αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά και καυγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά και καμμένα, θέλοντας ο καθένας να ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο και πηγή, κατά τις περιστάσεις ή και όλα μαζί στην ανάγκη, δεν θα πει πως εγώ δεν μπορώ να γίνω κάτι από αυτά ή και όλα μαζί, κι αν είναι να περάσω μια ζωή στη σκλαβιά -έτσι κι αλλιώς- ας είμαι ,λέω, σκλάβος της αγάπης. Μιχάλης Γκανάς

[mysterydark]

"Οι λέξεις είναι σαν τα σκάγια

Ποιες βρίσκουνε το στόχο τους

Ποιες δεν τον βρίσκουν.

Δεν φταίει πάντα ο κυνηγός"

Μιχάλης Γκανάς

[lefterisfilippou]

Καλημέρα 6 χρόνια σήμερα για το Filippou Cafe Classique Μιχάλης Γκανάς, Πρωινό σε καφενείο της οδού Σόλωνος Τα τασάκια τα πιατάκια τα φλιτζάνια αναλήφθηκαν τα πήρε η άχνα του καφέ. Σωριάστηκαν με πάταγο στον ουρανό. (στην τοποθεσία Filippou cafe classique) https://www.instagram.com/p/CqKdW7gKzj8/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[hlektras-world]

~Μιχάλης Γκανάς