Tumgik
#casa de té
siddhcrths · 1 year
Text
Tumblr media
"¿qu- sé que las luces están encendidas, pero no puedes entrar aquí"
24 notes · View notes
manaosdeuwu · 9 months
Text
creo que me estoy enfermando 😐 girl.
2 notes · View notes
frenchygv · 16 days
Text
Tumblr media
Wishing Happy Birthday to my sister with a painting of her all-time fave books. Hey, sis have a wonderful birthday, I love you.
Deseándole feliz cumpleaños a mi hermana con un dibujo de sus libros favoritos de todos los tiempos. Hola, papilla, que tengas un maravilloso cumpleaños. Te quiero.
1 note · View note
quatregats · 4 months
Text
Al meu hostal acaben de posar tres cançons de la Fúmiga seguides
1 note · View note
junkobru · 5 months
Text
Tumblr media
1 note · View note
stuckwthem · 7 months
Text
cómo te cuida pipe durante el SPM x felipe otaño headcanon
felipe odia verte sufrir de cualquier forma, especialmente con dolor. es como ver a un perrito desesperado dando vueltas alrededor de la cama de su amo cuando quiere cuidar de ti, y esto ocurre a menudo, ya sea un resfriado tonto o dolores menstruales, especialmente cólicos. 
pipe es extremadamente cariñoso y atento, siempre muy preocupado, dispuesto a cumplir cualquiera de tus deseos y a dejar de lado sus propias cosas para cuidarte.
parece como si estuviera programado para mimarte, sobre todo durante el SPM. incluso cuesta creer que el chico sea real. te hace tés, compra analgésicos, chocolate (siempre a la caza de tu favorito) y parece tener una paciencia infinita con tus accesos de llanto cuando tus emociones te superan, encontrando siempre la forma de hacerte reír en medio de ellos. 
ve tus películas favoritas cuando te sientes melancólica, aunque ya las haya visto un millón de veces. incluso a veces las elige él mismo porque sabe que es tu película de consuelo.
es inevitable que cuando estás en SPM acabes sintiéndote fea o descuidada, y felipe odia que te deprimas. por eso pasas constantemente días de spa en casa, con mascarillas a conjunto, para levantarte el ánimo y hacerte sentir bien contigo misma.
cuando el dolor es intenso, te envuelve en sus brazos y no te suelta ni un minuto cuando estáis acostados juntos, y te acaricia suavemente el abdomen para intentar aliviarlo un poco.
felipe siempre es cauto y se preocupa por hacerlo todo bien, pero cuando algo sale mal, actúa con una calma tranquilizadora. la primera vez que acabaste manchando el colchón fue totalmente embarazoso para ti, lo que provocó un ataque de llanto avergonzado. esperabas que se enfadara o se pusiera enfermo, pero no. simplemente aprendió a quitar las manchas de la tela y te aseguró que "mi amor, estas cosas pasan" con un beso en la frente. 
una vez, acabaste manchando tu pantalón claro, y aunque hacía un frío que pelaba, felipe se aseguró de quitarse su chaqueta y atártela a la cintura para que no estuvieras incómoda, sin pestañear.
felipe es completamente devoto a ti, y hará lo que sea para verte bien. para él, no se trata sólo de una obligación como novio, sino de un profundo deseo de verte feliz y confortable en todo momento. ésta es sólo una pequeña prueba de esto.
233 notes · View notes
olee · 8 months
Note
holaaa podrías hacer un type of boyfriend de Blas porfii🙏🏼
El Introvertido | Blas Polidori
Tumblr media
¿Cómo sería salir con Blas?
Corto y Sencillo
Personalidad
- Blas es un amor tierno y humilde que irradia inocencia. Aunque su timidez a veces es extrema, una vez que le tienes confianza, te colma de cariñitos, tanto verbales como no verbales.
- Recostada junto a Blas, disfruta de sus dulces melodías en la guitarra dedicadas a Adela.
- Blas adora explorar la costa, tomándote de la mano para correr sin parar.
- Juntos, Blas y tú exploran París mientras él se dedica a audiciones para una agencia de modelos. Entre risas, le llamas "sexy-cutie" y él se sonroja, añadiendo un toque divertido y juguetón.
- Blas, apasionado por los coffee shops, encuentra siempre un rincón acogedor en las calles de Madrid.
- Blas, re pillo, siempre te trae regalitos al departamento, tirando: "El regalito de hoy: una galletita de jengibre y un cactus chiquitito".
- Compartiendo la pasión por las películas de Tim Burton, tú sabes en tu interior que Blas es prácticamente un personaje salido de Burton.
- Blas, tierno como un peluche, adora abrazarte y llenarte de besitos por todos lados.
Boyfriend Material
- Blas, aficionado a la comodidad, es como un oso perezoso en casa. Disfruta de largas siestas y de momentos relajados. Su ritual de té de manzanilla con limón y jengibre le suma calidez a esos días tranquilos. Amante de la música, desde tropical hasta flamenco y rock argentino, pero especialmente cautivado por los acordes de Daniel Caesar. Aunque se duerme rápido y en silencio, su amor por abrazarte crea un ambiente acogedor y lleno de afecto.
- En las mañanas, Blas despierta con suavidad y te llena de besitos cálidos. Siempre madrugador, prepara café con cariño, inundando el comienzo del día con gestos dulces.
- Cuando Blas sale del trabajo, su estilo destaca como el de un chico vintage street o hip hop con toques únicos. Con prendas de marcas, regalos de su carrera de modelo como Prada, su presencia irradia un aire de moda y autenticidad, mostrando su personalidad distintiva.
- Blas prefiere la tranquilidad de casa, compartiendo momentos contigo. Desde ver películas hasta leer un libro, cantarle a Adela y tocar la guitarra en el sofá o en el balcón.
- Aunque Blas viaja a París por trabajo, siempre se mantiene conectado contigo a través de FaceTime. Sus regalos son detalles encantadores, desde pulseras con la Torre Eiffel hasta piezas únicas como una sortija hecha con cuchara y artesanías, llevando consigo la esencia de cada lugar y compartiendo esos momentos especiales contigo.
Artistas que pegan con Blas
Pescado Rabioso
Nirvana
Daniel Caesar
Gustavo Cerati
Maná
Los Enanitos Verdes
TV Girl
The Marias
Jungle
Radiohead
Deftones
185 notes · View notes
fletxerandoliver · 2 months
Text
Tumblr media
Un racó sense amagatall, una casa sense ànima
Un núvol de paraules
un mar de miralls
Una espurna que no calfa
un dibuix sense significat
Un sol sense llum
la vida requereix preguntes
Una cançó sense lletra
unes lletres sense paraules
Què s’ha fet d’aquelles flors?
Unes preguntes sense resposta
Un estimar sense passió
Poesia i lleis, la llei del vianant, la llei del mínim esforç , la llei de l’atracció
Una vida sense sentit, encara que semble impossible
Tot té un sentit, encara que no el trobem en aquest precís instant…
Agg 21/12/2021
73 notes · View notes
i-am-not-a-super-hero · 5 months
Text
My Candy Love New Gen is finally out!!!!! 🥳🥳🥳🥳 So I went ahead and played the first chapter a bunch of times, here are the answers I chose in case they can be useful to someone else :3 (spanish only since that's my main server)
/neutral +positive -negative
Zahra: Bueno, ¿quieres beber algo, Ysaline?
Un zumo de naranja está bien. /
Como tú, un café será perfecto. /
Sí, me apetece un té, si hay. /
Zahra: …
¡Y también pienso disfrutar de ella! No creo que mi próxima casa tenga piscina… /
¡Y cuando vuelvas ya me habré ido! /
Y me salvas la vida, de verdad. No me quedaré mucho tiempo… /
Zahra: Por cierto, Ysaline, ¿qué esperas de este nuevo comienzo?
(REBELDE) Quiero tomarme la revancha. /
(DULCE) Pues la verdad es que espero que vaya mejor que en EPMC… -Tasha
(ENÉRGICA) ¡Quiero arrasar en mi nuevo trabajo! +Tasha
Zahra: ¡Qué experiencia más terrible! ¡Podría haber hecho que Ysaline se desencantara del amor para siempre!
(REBELDE) Ignoraré los consejos de una adolescente de dieciséis años. -Tasha
(DULCE) No te preocupes por eso, mamá. /
(ENÉRGICA) Lo que tengo muy claro es que el siguiente que intente jugar conmigo va a pasar un mal rato. +Tasha
CONJUNTO: 40 PAS
Archibald: Pero lo que no sabía es que tú también habías decidido venir aquí…
De momento, estoy en casa de mamá. REGALO TAKI
Llevo muy poco tiempo, acabo de llegar… /
Para ser sincera, lo cierto es que no he tenido elección. /
Roy: Y no entiendo cómo es posible que no me haya fijado en ti…
(REBELDE) ¿En serio ese es tu mejor piropo?
(DULCE) No pasa nada, a veces pasa… /
(ENÉRGICA) No te preocupes, a mí también me pasa cuando corro. +
Thomas: …
(REBELDE) ¿Y por eso llegas tarde? /
(ENÉRGICA) Creo que la primera hora ya ha pasado, no deberíamos demorarnos más. -
(DULCE) ¿No te gusta madrugar? A mí, tampoco… +
Thomas: …
(DULCE) Siento que tengas que encargarte de esto… -
(REBELDE) Estoy de acuerdo contigo: el papeleo es un rollo. +
(ENÉRGICA) Es increíble. ¡Me atrevería a decir que no te gusta el papeleo! /
Thomas: Es de buena calidad y estás de frente.
(REBELDE) Vale… Pero es mejor poner en el pase la foto que he traído. -
(ENÉRGICA) En realidad, tiene bastante gracia… ¡Creo que me acostumbraré! +
(DULCE) Bueno… Tal vez podrías haberme preguntado mi opinión antes… /
Thomas: Es una foto tuya, se te reconoce, y estás guapa… ¿no?
En este caso concreto, no, la verdad es que no. /
¿Intentas arreglarlo con un cumplido? /
De verdad, ¿tú crees? /
Thomas: …
Mi madre es rica, pero yo no. /
Así es, mi madre es arquitecta, y es bastante conocida en el sector… /
Preferiría que guardaras tus comentarios para ti… /
Thomas: …
(REBELDE) Déjalo. ¿Puedo dar una vuelta, para conocer la oficina? IMAGEN
(ENÉRGICA) ¡Esperaba que al menos me presentaras a todo el mundo!
(DULCE) Quizá podrías enseñarme un poco la oficina… /
Thomas: ¿Qué te apetece?
Nada, estoy bien, gracias…
¿Qué te apetece a ti? /
Déjame mirar a ver qué hay… IMAGEN
Thomas: …
Un zumo de tomate. Es estimulante… /
Un chocolate caliente, si está bueno. /
Un café está bien. /
Amanda: Tú debes de ser la nueva. Soy Amanda de Lavienne.
(DULCE) (Le estrecho la mano sonriendo) +
(REBELDE) Deduzco que tú debes de ser la veterana. Soy Ysaline. /
(ENÉRGICA) ¡Sí! Me llamo Ysaline. ¿¡Me das dos besos!?
Roy: …
¿Qué te parece esta, en forma de dinosaurio? ¿¡No es muy bonita!? / ESCRITORIO PREHISTÓRICO
Mira, una verdadera silla de oficina: móvil, con buen apoyo lumbar, sobria… / ESCRITORIO ERGONÓMICO
La silla redonda es bonita, ¿no? Me gusta, y parece cómoda… / ESCRITORIO AGRADABLE
Brune: ¿Qué te hagamos un montón de preguntas?
(REBELDE) De momento solo van tres. Creo que podré soportarlo. +Elenda
(DULCE) Toda va bien, gracias. Y sí, ya he encontrado mi mesa. /
(ENÉRGICA) Lo ideal sería tenerlas todas por escrito, para poder responder a mi ritmo. +Brune
Brune: Yo creo que al final, estamos mucho mejor aquí.
La empresa en sí misma estaba bien… pero la gente que trabajaba allí… +Brune
Digamos que ha sido… instructivo. Pero quería cambiar a otra cosa. /
Yo también lo creo. Allí, el ambiente era insoportable. +Elenda
COMEDOR – ROY
Roy: …
¡Perdona, es que es muy raro!
Aquí todo el mundo sabe que haces… ¿qué exactamente? IMAGEN
Voy a dejarte entonces, antes de no poder parar de mirar esos abdominales…
Roy: Dos series de cincuenta. Tampoco quiero quedar molido…
(REBELDE) ¡Ah, claro! Después de hacer jogging, cien flexiones… ¡Qué menos!
(ENÉRGICA) ¿En dos series? ¡Eso es para principiantes! IMAGEN
(DULCE) Vale, no quería molestarte… Te dejo. /
SALA DE REUNIONES – AMANDA
Amanda: ¿Puedo hacer algo por ti?
Quizá… Aún me estoy adaptando… /
Pues… No. Pensaba que la sala estaba vacía… Perdona.
Amanda: Vengo de una familia privilegiada. No voy a renegar de ella por eso.
(REBELDE) No hay por qué avergonzarse, pero no me gustan demasiado los interrogatorios. /
(ENÉRGICA) Tienes razón. No me avergüenzo de ello, es más, todo lo contrario. -
(DULCE) No, por supuesto. Es solo que no me gusta alardear de ello. +
Amanda: …
(No me muevo. Mala suerte para la abeja reina.)
(Me precipito a ayudarla a recogerlo todo.) IMAGEN
(Por curiosidad, aprovecho para intentar leer los papeles…)
DESPACHO DE DEVON – DEVON
Devon: Ven, Ysaline, puedes entrar.
(Entro en el despacho y me indica que me siente) +
No, eres muy amable, pero no quiero molestar…
Devon: ¿Quieres que firmemos tu contrato, quizá? Lo tengo aquí…
¡Encantada! ¡Es increíble lo rápido que va todo esto! /
¡Estupendo! Casi me esperaba pasar una entrevista de trabajo.
Devon: No aceptaba un no por respuesta.
(DULCE) Estupendo… Una vez más, mi madre es quien lo ha hecho todo. +
(REBELDE) Ya te digo. Habría podido comprar toda la empresa.
(ENÉRGICA) ¿¡En serio!? ¡Si es así, prefiero ir a buscar a otro sitio!
Devon: Y cuando lo hayas leído, podrás firmarlo…
(ENÉRGICA) (Me tomo un minuto para leer rápidamente las páginas.) IMAGEN
(DULCE) Vale, bien. Confío en ti.
(REBELDE) ¿Te importa si me lo llevo a casa para leerlo más tranquilamente?
71 notes · View notes
flan-tasma · 6 months
Note
hii!!, eh been imagining a gorou so to speak...submissive/obedient?, and also I LOVE YOUR TYPE OF WRITING!!
So could you make a scenario or headcanons of gorou being a good boy? ( Not in the nsfw sense 😭)
(๑•ᴗ•๑)♡
💖~ Men who treat you like royalty and love you are the best men, bestie✨
Warning: Nope now💖, Gorou is a good doggo, Fem!Reader in spanish, GN!Reader in english | English is not my native language, so if I have made any mistakes in the translation, I am open to corrections | Content in spanish and english!
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Spanish:
El general siempre trata de mantener el porte de un hombre serio, pues su posición lo ha hecho un hombre que no se inmuta en batalla. Es fiel, es aguerrido, un guerrero desde su cabello hasta la punta de sus pies. Un líder que motiva y guía a sus camaradas en combate. Gorou era genial en su campo y nadie podía decir lo contrario.
Donde Gorou demostraba más capacidad y destreza, era en la guerra. Su arco siempre disparaba al blanco porque sus ojos eran calculadores, siempre tenía alguna manera de cambiar las tornas de una pelea, incluso si era solo entrenamiento. Él sabía que debía poner el ejemplo para los demás.
Sería una pena si sus subordinados vieran lo mismo que tú.
El general aguerrido se iba ni bien tu novio entraba a casa. Su porte firme vacilaba cuando te veía y podías ver su cola moverse, rebajando al gran General de las tropas de Watatsumi a un simple y lindo perrito que se acercaba para impregnarte con su olor. Siempre fue una buena manera de burlarse del chico, que no podía evitar quejarse. Sonreías mientras él hacía lo que le pedías, sus orejas se aplanan al escuchar tu pedido y casi tropieza con sus propios pies para acatar tu orden, como si tú fueras su superior. Y en ese aspecto, tal vez tengas razón.
Gorou no es alguien más apasionado y devoto solo porque sería imposible. Él besa el suelo por el que caminas, besa tus nudillos y tus pies si te sientes cansada, adora sostenerte de la cintura mientras besa tu hombro y te dice que te ama más que a su propia vida, en sus ojos no hay nada más que tu reflejo cuando entras en la habitación, sonriendo porque notas que él te mira y todo su cuerpo se tensa.
Pídele que se arrodille para anudar tus zapatos, para ponerte tus tacones favoritos o incluso para acomodar tus medias. Él lo hará sin esperar un segundo aviso, se inclinará para ayudarte incluso si no se lo pides, y él siempre es tan lindo cuando su rostro parece explotar, la piel de sus mejillas muestran un tono rojo que se expande hasta la punta de sus orejas que tiemblan cuando te pide permiso para besarte o abrazarte.
Cuando llega a casa al final del día, cansado y las orejas tirando hacia abajo, solo piensa en recostar su cabeza contra tu estómago mientras le rascas las orejas. Los pensamientos de simplemente descansar le dan un puñetazo cuando nota que ya estás muy ocupada leyendo una nueva novela que compraste, y todo simplemente cambia en su cabeza. Quiere saber si deseas algo de té, o si te trae un trozo de la tarta que compraron recientemente y dijiste que te gustó, y su mueca hace evidente que quiere algo a cambio cuando le dices que estás bien.
Lo miras, nada de curiosidad en tus ojos, pues ya sabías que solo quiere descansar sobre su almohada favorita, pero Gorou siempre ha tenido este problema para expresar lo que quiere si se trata de ti. Te necesita en varios aspectos, pero es incapaz de comunicarlo sin sentirse patético, y ahí es donde entras tú, tan bonita mientras dejas el libro en la mesita de noche de la habitación y golpeas tus muslos, el sonido de tu piel y tu llamado dulce lo hacen casi chillar mientras, sin siquiera pensarlo mucho, se acerca a acudir a tu orden de acostarse sobre ti. Tus manos peinan su cabello para que no le moleste en el rostro, tus uñas acarician su piel y suelta un suspiro cansado y satisfecho mientras el general se convierte en alguna sustancia dulce y bonita que se apega al calor de tu cuerpo y menea la cola bajo tus manos. Gorou por fin puede descansar mientras le cuentas tu día y él escucha, levantando la vista cuando se lo pides y recibiendo con una sonrisa tus besos en sus mejillas sonrojadas.
Si sus subordinados vieran a su general en ese estado, tendrían una sonrisa en sus rostros, tal vez burlesca o no, pero nunca será más conmovedora como la sonrisa que tiene Gorou cada que te ve.
Tumblr media
English:
The general always tries to maintain the bearing of a serious man, since his position has made him a man who does not flinch in battle. He is faithful, he is brave, a warrior from his hair to the tips of his feet. A leader who motivates and guides his comrades in combat. Gorou was great in his field and no one could say otherwise.
Where Gorou demonstrated the most ability and skill was in war. His bow always hit the target because his eyes were calculating, he always had some way to turn the tables of a fight, even if it was just training. He knew that he had to set the example for others.
It would be a shame if his subordinates saw the same thing as you.
The seasoned general left as soon as your boyfriend entered the house. His firm demeanor wavered when he saw you, and you could see his tail wagging, reducing the great General of Watatsumi's troops to a simple, cute little dog who came to impregnate you with the scent of him. It was always a good way to tease the boy, who couldn't help but complain. You smiled as he did what you asked, his ears flatten at your request, and he almost tripped over his own feet to comply with your order, as if you were his superior. And in that regard, maybe you're right.
Gorou is not someone more passionate and devoted just because it would be impossible. He kisses the ground you walk on, he kisses your knuckles and your feet if you feel tired, he loves to hold you by the waist while he kisses your shoulder and tells you that he loves you more than his own life, in his eyes there is nothing but your reflection as you walk into the room, smiling because you notice him looking at you and his entire body tenses.
He asks you to kneel to tie your shoes, to put on your favorite heels or even to adjust your stockings. He will do it without waiting for a second warning, he will bend down to help you even if you don't ask him, and he is always so cute when his face seems to explode, the skin on his cheeks showing a red hue that expands to the tips of his ears. He trembles when he asks for permission to kiss you or hug you.
When he comes home at the end of the day, tired and his ears pulling down, all he thinks about is laying his head against your stomach while you scratch his ears. Thoughts of just resting hit him when he notices that you're already too busy reading a new novel you bought, and everything just changes in his head. He wants to know if you want some tea, or if he brings you a piece of the cake they recently bought and you said you liked it, and his grimace makes it obvious that he wants something in return when you tell him you're fine.
You look at him, no curiosity in your eyes, because you already knew that he only wants to rest on his favorite pillow, but Gorou has always had this problem expressing what he wants if it's about you. He needs you in several ways, but he is unable to communicate it without feeling pathetic, and that is where you come in, so pretty as you leave the book on the bedside table in the room and slap your thighs, the sound of your skin and your sweet call They make him almost scream while, without even thinking much, he comes to obey your order to lie on top of you. Your hands comb his hair so it doesn't bother his face, your nails caress his skin, and he lets out a tired, satisfied sigh as the general turns into some sweet, pretty substance that clings to the heat of your body and wags his tail under your hands. Gorou can finally rest while you tell him about your day and he listens, looking up when you ask him and receiving your kisses on his blushing cheeks with a smile.
If his subordinates saw his general in that state, they would have a smile on his face, perhaps mocking or not, but it will never be more touching than the smile Gorou has every time he sees you.
66 notes · View notes
analisword · 7 months
Text
high infidelity (Enzo Vogrincic x Fem! Reader)
Tumblr media
Capítulo 1: https://www.tumblr.com/analisword/742694471701037056/high-infidelity-enzo-vogrinc-x-fem-reader?source=share
Capítulo 2: https://www.tumblr.com/analisword/742809931904925697/high-infidelity-enzo-vogrincic-x-fem-reader?source=share
Capítulo 3: https://www.tumblr.com/analisword/742966287515402240/high-infidelity-enzo-vogrincic-x-fem-reader?source=share
Tumblr media
Capítulo 4:
Alana no sabía qué esperar del departamento de Enzo, cuando ingresó se encontró con un pequeño lugar completamente limpio, con cuadros de pintura al óleo, muebles bastante originales, una estantería repleta de libros, lámparas que emitían luz cálida y un delicioso olor a lavanda. 
—Wow—exclamó Alana entrando al lugar—. Para llevar un par de meses viviendo acá, definitivamente luce como un hogar—exclamó inspeccionando el departamento mientras se quitaba la chaqueta de Enzo de los hombros y se la entregaba. 
—Sí—tomó la chaqueta—. Cuando pasas tanto tiempo fuera de casa, querés que cualquier parte del mundo se convierta en tu hogar—dijo, Alana sonrió al escucharlo y no pudo evitar pensar que su departamento con Sebastián no se sentía como un hogar en lo absoluto. 
Su hogar estaba a miles de kilómetros de ahí, en su habitación con su viejo escritorio y notas olvidadas,  no el estudio de Sebastián con olor a cigarro y repleto de manuscritos. 
¿Era por la pelea, o hace mucho Sebastián había dejado de sentirse como su hogar?
—Ehh, ¿te gusta el té?—preguntó Enzo al notar que ella había bajado la mirada con tono pensativo. 
—Sí, té suena bien—respondió ella, Enzo dobló la chaqueta y la dejó en el sillón. 
—Sentite en casa en lo que lo preparo—dijo, Alana asintió y caminó tímidamente hacia el mismo sillón en el que él había dejado la chaqueta, visualizó un poco más el lugar, se preguntaba si Enzo guardaba su Oscar ahí o lo tenía en Uruguay, algo le dijo que la segunda opción era la correcta. 
Alana sacó su celular, ya eran pasadas las 11 de la noche y tenía un montón de llamadas perdidas de Sebastián, ella había dejado su celular en silencio una vez que Enzo la encontró en el parque, pero durante todo el camino al edificio lo sintió vibrando en su bolsillo.
‘’Estoy bien’’ tecleó rápidamente en un mensaje y se lo envió, no tenía intención de conversar con él, tampoco quería regresar al departamento pronto, pero tampoco quería que Sebastián fuera a la estación de policías a buscarla, Alana nunca salía sola, mucho menos en Sevilla. 
Inmediatamente Sebastián recibió el mensaje volvió a llamarla, ella apagó el celular y miró a Enzo salir de la cocina con una bandeja con al menos 5 tazas. 
—¿Esperamos a alguien más?—preguntó ella riendo girando su cabeza a los lados, como buscando gente. 
—No sabía cuál té es tu favorito—respondió él con obviedad dejando la bandeja de plata delicadamente sobre la mesa. 
—Pudiste preguntar.
—Bueno, demasiado tarde, ya preparé unos 2 litros de té aquí. 
—Más vale que los terminemos entonces—dijo ella agarrando la primera taza que vio, la acercó a su cara en donde el olor a menta invadió sus fosas nasales, lo sopló y le dio un leve trago. 
—¿Rico?—preguntó él tomando otra taza.
—Mucho—respondió Alana, en realidad no tenía nada de espectacular, sabía a cualquier otro té de supermercado, pero absolutamente no se lo diría cuando el chico había sido tan amable de recogerla en medio de la nada y traerla hasta acá—. ¿Cómo estuvo la filmación?—preguntó ella volviendo a dejar la taza sobre la mesa y agarrando otra, Enzo rió al observarla,  pero ella procedió a beber el otro té, el cual ahora tenía sabor a manzanilla. 
—Agotadora—resopló—. No puedo decir mucho al respecto—dijo con tono burlón. 
—Sí—Alana rodó los ojos—. Porque tengo un micrófono metido en el culo y le spoilearé a todo el mundo la película—dijo ella, Enzo comenzó a ahogarse con el té. 
—Sos otro caso—dijo él negando con la cabeza. 
—¿Lo dices por lo del parque o por lo del micro?
—Ambas, duh—dijo. 
Alana sonrió y bajó la mirada a su taza, había olvidado lo agradable que era no estar dentro de sus propias cuatro paredes y poder interactuar con alguien más que no fuera Sebastián o su agente. 
—Para ser honesto, no creí que fueses a mandarme mensaje, cuanto menos llamarme—informó Enzo procediendo a tomar otra taza. 
—Sí, yo tampoco—admitió, Enzo  levantó ambas cejas al escuchar la confesión—. Nunca he sido muy buena conociendo a gente famosa. 
—Vos también sos famosa, ¿sabes?—dijo él riendo. 
—Es diferente—replicó. 
—¿Cómo es diferente?
—Ganaste un Oscar—le recordó, Enzo levantó los hombros y protuyó el labio inferior, como si le hubiera dicho que había ganado un cupón para helados gratis. 
—De seguro también habrás ganado un premio por arco de sangre. 
—De hecho sí—dijo—. El de mi editorial. 
—¿Qué te dije? Sos igual de famosa. 
—Bueno, era la única escritora en la editorial, no había a quién más dárselo—dijo ella con tono de obviedad, Enzo soltó una carcajada. 
—¿Por qué harían una entrega de premios si sólo eras vos?
—No sé, pregúntaselo a mi jefe. 
—¿Sigues siendo la única fichada en la editorial?—preguntó él acercándose más, se encontraba en el sillón de al lado, ni muy lejos ni muy cerca, simplemente en el lugar adecuado y cómodo. 
—No—suspiró—. Mi novio…Sebastián también está fichado como escritor—dijo bajando la voz, Enzo la miró detalladamente, era un chico inteligente y no era ciencia espacial darse cuenta que claramente el cambio de ánimo de Alana era producto de su novio. 
—¿Fue él la razón por la que te dormiste en el parque? Si se puede saber, claro. 
—Sí—admitió y le dio un sorbo al té de manzanilla—. Tuvimos una pelea muy fuerte hoy, nunca habíamos peleado de esa manera y prácticamente huí del lugar, no sabía a dónde ir ni a quién llamar. 
—Gracias por tener la confianza de llamarme a mí—dijo él mirándola fijamente, Alana sonrió, entendiendo rápidamente que había tomado la decisión correcta de hacerlo. 
—Corrí a la primera persona latina que vi—citó ella, Enzo le había dicho algo similar la primera vez que se vieron. 
—Ahora me entendés—dijo él. 
—Yo leí tu reseña—soltó después de varios segundos de silencio—. Conecté mucho con lo que escribiste…de alguna manera me hiciste sentir escuchada, tal vez por eso sentí la confianza de llamarte. 
—Dios, ahora me siento avergonzado de que hayas leído algo así—dijo él llevando la cara a las manos. 
—¡Fuiste tú él que mencionó lo de la reseña!—rió—. Pero en serio, muchas gracias, aprecio muchísimo lo que escribiste. 
—Te admiro mucho—dijo—. Desde el primer libro lo hago, Alana. 
—Yo también te admiro mucho, Enzo—respondió ella. 
—¿Querés hablar de lo que pasó con…?
—Sebastián—terminó la pregunta, Enzo asintió—. Bueno, justamente inició contigo—dijo rascándose el cuero cabelludo. 
—¿Leyó la reseña, no es así? Sabía que escribir lo de que habías besado mi alma había sido demasiado, pero en mi defensa, no tenía idea de cómo lucías cuando leí el segundo libro, miré la contraportada hasta que compré el tercero—dijo rápidamente—. Claro que creo que sos una mujer muy bella, pero lo que pienso de ti como escritora no tiene nada que ver con tu cara. 
—No fue por lo de la reseña—dijo Alana con las mejillas calientes por lo que Enzo acababa de decirle—. De hecho él ni siquiera sabía que habías hecho tal cosa, fue por lo de la entrevista que di. 
—¿La de zoom?—preguntó él, Alana asintió. 
—No le agradó las cosas que dije sobre ti—mencionó, Enzo abrió y cerró la boca bruscamente, claramente sin saber qué decir—. Pero esa no es la raíz del problema, supongo que sólo fue la gota que derramó el vaso. 
—¿Entonces cuál fue la raíz?
—Dice que se siente invisible a mi lado, nos conocimos porque él fue mi editor, creo que esto ya te lo había mencionado. 
—Sí, sólo editó el primer tomo. 
—Sí, bueno de ahí en adelante él dejó de leer la saga y se dedicó a editar para otros escritores, por eso nos mudamos acá.
—Y actualmente está escribiendo su primer libro—continuó él, Alana podría sorprenderse de que el chico recordara los detalles de su primera conversación, pero no lo hizo, Enzo lucía como la clase de persona que aprendía todo sobre ti, sus pupilas registraban cada movimiento como la mejor cámara fotográfica, cuando Enzo ponía atención sobre ti, no había nada que lo sacara del transe. 
Alana asintió. 
—Él dejó de editar para mí precisamente porque iniciamos nuestra relación y no quería mezclar el trabajo con la relación, sin embargo, desde que comenzó su libro lo he estado ayudando constantemente, no tanto como su editora, porque el manuscrito ni siquiera está completo, simplemente porque…
—Porque sos su novia, son la clase de cosas que las parejas hacen, apoyarse el uno al otro, cuanto más cuando es algo de lo que sabes. Sin embargo, él dejó de leer tu saga apenas dejó de ser tu editor—dijo Enzo atando todos los cabos sueltos.
—Y entiendo en parte las cosas que dijo, pero…fue tan cruel, yo no pedí fama, yo sólo quería que alguien me leyera, pero no voy a sentarme a fingir que no estoy agradecida por las cosas que he logrado, me quemé las pestañas para estar acá, yo escribí los otros libros y…
—Alana, escribiste la saga completa—dijo él aumentando un poco más la voz—. No sé muy bien cómo funciona el mundo de la escritura, pero por algo los autores están en la portada de los libros, por algo sos conocida como  Alana Lomelí, no sé qué tanto haya participado, pero vos creaste ese mundo en tu mente, y lamento que pienses que el crédito no es tuyo. 
—Y ahora él piensa que hablé de ti sólo porque quiero más fama justo ahora que él está escribiendo su libro—dijo, incluso en voz alta sonaba más absurdo, Enzo la miró incrédulo. 
—Eh, a ver, yo fui el que se acercó a ti, yo fui el que te pedí tu número, yo te di el mío y más importante, he sido fan tuyo desde hace años, sos mi escritora favorita—dijo él enumerando con sus largos dedos. 
—¡Y tú eres mi actor favorito! ¡Y él lo sabe! Por supuesto que te quisiera a ti en una película de mi libro, pero todo es una estupidez, ni siquiera habrá una película sobre mi libro. 
—Y que sepas que ahora con más razón si alguna vez llega a haberla, haré lo posible por tener ese papel—sonó casi como una amenaza. 
—Enzo, yo jamás quisiera aprovecharme de tu fama, también por eso al final no quise ir al café, no quiero generar más rumores y meterte en problemas. 
—Alana, hace mucho dejó de interesarme lo que la gente dice sobre mí, Dios, no sabés lo que le llovió a mi ex cuando todo este asunto de la fama llegó. 
—Que sepas que la voy a poner a ella como la protagonista si hacen la película—bromeó. 
—Sos despiadada—dijo él—. Pero ella aceptaría, también le gusta mucho lo que escribes, de hecho ella me recomendó el primer libro apenas salió—informó, Alana sintió calidez en su pecho, a veces olvidaba que la gente que la leía eran personas reales, personas que incluso ella ya admiraba. 
—Jamás se me pasó por la mente que alguna vez me leerías—dijo ella negando con la cabeza, Enzo podría repetirlo cientos de veces, podría recitarle  la saga entera de memoria y ella seguiría sin creerlo. 
—Se te ilumina la cara cada que hablas sobre tus libros o escribir—mencionó, Alana apretó los labios—. Extrañas escribir, querés hacerlo—dijo él admitiendo en voz alta lo que Alana no había hecho. 
—Sí, sí lo extraño. 
—¿Por qué no lo haces, entonces? Sé que estás de vacaciones, ¿pero cómo funciona eso cuando sos escritor? ¿Simplemente te prohibes hacer lo que más te gusta? ¿No seguís tus ideas?
—Simplemente no tengo un contrato en este momento que me digan cuándo debo de realizar un nuevo libro, técnicamente podría seguir escribiendo, pero no me veo forzada a terminarlo o publicarlo hasta que yo quiera, cuando firmé contrato con mi editorial durante el primer libro de arco de sangre, básicamente me dieron máximo un año para cada uno de los próximos libros—Enzo resopló sorprendido al escucharla, ni ella sabía cómo había logrado terminar la saga entera en 4 años, menos en realidad, quitando el tiempo de edición—. Pero…leer lo que  hace Sebastián ha sido tan agotador y no lleva ni la mitad del libro, además es un género muy distinto al mío, es simplemente demasiado. 
—¿No podes simplemente decirle que ya no queres hacerlo más? Digo, él te lo dijo en el primer libro, básicamente estás haciendo lo mismo por él pero sin sueldo.
Alana rió tristemente, Enzo tenía razón, aún tenía dinero suficiente porque sus libros se seguían vendiendo, pero ciertamente si fuera una editora oficial o si estuviera escribiendo algo, sus ingresos serían mayores. 
—Es mi novio—fue lo único que se le ocurrió decir, Enzo apretó los labios. 
—¿Vale la pena sacrificar lo que más amas?
—No—dijo seriamente, los ideales de Alana le dictaban que jamás sacrificaría su mayor pasión por un hombre, sin embargo, eso era precisamente lo que estaba haciendo—. ¿Y si estoy estancada? ¿Y si no vuelvo a escribir algo bueno?
—No lo sabr��s hasta que no lo intentes—dijo él—. Además, es obvio que será bueno, sos brillante, Alana, la gente no te lee por qué editorial estás o qué editor o por Sebastián o cómo luces, lo hacen porque les gusta lo que haces, casi tanto como a ti o incluso más. 
Alana tuvo que parpadear varias veces para evitar soltar lágrimas, no se atrevería a llorar frente a Enzo, pero era imposible no sentirse tan conmovida por esas palabras de afirmación justo cuando ella estaba en plena crisis existencial. 
—No me siento cómoda escribiendo en mi departamento—admitió. 
—No te sentís cómoda porque sabes que eso haría sentir inseguro a Sebastián—recalcó Enzo—. Porque sabes que será mejor. 
Alana se mordió el interior de su mejilla, Enzo decía la verdad que ella no se atrevía a gesticular o incluso pensar. 
—Alana, no podés dejar que te siga robando tu brillo. 
—Él creyó en mí cuando nadie lo hizo. 
—¿Pero lo sigue haciendo ahora?—preguntó, enseguida las imágenes de Sebastián gritándole tantas cosas hirientes regresaron a su mente. 
—Escucha, no me voy a sentar acá a decirte cómo sentirte o que rompas con él, vale, es verdad que te leo desde hace años, pero conociéndote en persona apenas llevo dos semanas,  y sé que él te conoce de mucho. Si algo sé de ti es que sos una mujer inteligente, tenés una mente brillante y estoy seguro que si decidiste seguirlo hasta acá fue por algo, pero no me parece justo que él te quite lo que más adoras por tener miedo de eso, las relaciones no se tratan de eso, al contrario, debería sentirse feliz por ti, uno debe buscar a alguien que lo sobrepase como persona, ¿si no cuál es el punto de estar con una persona que no te hará crecer?
—Quiero escribir—fue lo único que dijo. 
—Pues hacélo—la animó—. Te presto mi depa. 
—¿Qué?
—Apenas y paso tiempo acá, imagino que ocupas un lugar tranquilo y no podés simplemente ir a la cafetería más concurrida de España a escribir el próximo best seller—guiñó el ojo, Alana sorbió por la nariz y su rostro rompió en una sonrisa—. No estoy aquí todo el día porque me la vivo filmando, tengo un escritorio en mi habitación pero puedo moverlo a donde más te plazca. 
—No quiero causarte molestías. 
—¿Vos estás jodiéndome? Sería un privilegio para mí. 
—De acuerdo, lo haré—dijo ella feliz. 
—Con una condición—dijo él levantando un dedo. 
—Sí, claro—accedió rápidamente. 
Enzo desapareció de la sala y segundos más tarde regresó del pasillo que parecía dar a su habitación con los cuatro tomos de arco de sangre en sus manos. 
—Tenés que firmarme esto. Con dedicatoria y toda la cosa. 
Alana tomó el marcador que Enzo le pasó, nunca se había sentido tan entusiasmada por dar un autógrafo. 
48 notes · View notes
deepinsideyourbeing · 4 months
Note
holaaa reina,
estaba pensando... kuku domestico, asi super cariñoso cuando por fin comparten tiempo juntos que el no este filmando o actuando en obras.
y bueno, al ser domestico tambieenn kuku +18 dandote por toda la casa JAJA 🤤
Fluff with Smut and a cherry on top ♡
Esteban regresó durante la madrugada, agotado y temblando por el frío. Luego de un relajante baño caliente buscó refugio bajo las mantas y se abrazó a tu cuerpo, como si en el contacto buscara olvidar cuánto te extrañó mientras estuvo fuera del país. Sus movimientos delicados no evitaron que te despertaras.
-Hola...- bostezaste, volteándote para abrazarlo. Escondiste tu rostro en su cuello-. Te extrañé mucho.
-Yo también te extrañé- besó tu cabello-. No me quiero ir nunca más.
Te dormiste sintiendo sus labios besar tu frente y por la mañana despertaste todavía protegida por su abrazo, tu espalda descansando sobre su pecho y su respiración haciéndote cosquillas. También había algo más y no pudiste evitar rozarte con su cuerpo, desesperándote cada vez más.
-Buenos días- susurra contra tu piel y agrega con tono bromista:- ¿No querés desayunar primero?
Pero lo cierto es que Esteban está tan desesperado como vos y necesita sentir tu cuerpo, así que no pierde tiempo y tira de tu pantalón para comenzar a acariciarte con sus dedos. Tu humedad es cálida y demasiado considerando que aún no te tocó, pero le encanta y la aprovecha para introducir un largo dígito.
Cuando lo recibís en tu interior se esfuerza para contenerse: tus paredes, calientes y más estrechas de lo que recordaba, parecen succionar su miembro y casi dificultan sus movimientos. Besa tu mejilla y tu mandíbula y mientras sus dientes rozan la piel de tu cuello su mano juega con tus pezones por sobre el algodón de tu camiseta.
Ambos abandonan la cama media hora más tarde y Esteban prepara el desayuno mientras te duchás, un café y tostadas esperándote cuando ocupás tu silla. Le sonreís, entrelazás tu mano con la suya y lo observás cebarse unos mates.
-¿Anduviste paseando el termo por Croacia también?
-No- contesta con tono poco convincente-. No sabés cuánto te extrañé...
-Ahora que estás acá me podés... no sé, recompensar por haberte ido.
-Una recompensa- repite, como si considerara la idea-. ¿Y qué se te ocurre?
No se sorprende cuando le decís de qué forma puede demostrarte cuánto te extrañó y redimirse por la semana de puro sexting durante la cual te prohibió tener un orgasmo. Cuando te encuentra en la cocina horas más tarde, preparando un té para su garganta irritada, te acorrala y te obliga a sentarte sobre el mármol luego de despojarte de tu pantalón.
Hace a un lado tu ropa interior y juega con tu clítoris por un largo rato, besándote para silenciar tus patéticos gemidos desesperados y mordiendo tus labios para también poder oír tus quejidos, que sólo empeoran el estado de su erección.
No te permite recuperarte por completo de tu orgasmo y antes de que lo notes guía su miembro a tu entrada, sensible por las actividades de la mañana pero aún así ansiosa por recibirlo nuevamente. Acaricia tu mejilla para distraerte del ardor.
-Ya está, ya está- susurra, con voz entrecortada.
Cuando comienza a moverse gemís su nombre y tirás de su ropa en busca de más contacto con su cuerpo. Suspira sobre tus labios y silencia tus gemidos con besos hambrientos, su lengua ataca el interior de tu boca hasta dejarte sin respiración y borrar cualquier rastro de coherencia de tu mente.
taglist: @madame-fear @creative-heart @recaltiente @llorented @delusionalgirlplace @chiquititamia @lastflowrr ♡
53 notes · View notes
magicaldragonqueen · 1 year
Text
Tumblr media
No entiendo porqué se me pixela al subirla .-.
Lizzie Hearts en la Mercería de las Maravillas y Casa de Té
94 notes · View notes
p-4n4ym1a · 7 months
Text
ANA Y MÍA TIPS : 🖤
No gastes dinero en comida gástalo en ropa, artículos de belleza, tratamientos…
No mires solo fotos de chicas delgadas, mira también de chicas con sobrepeso antes de comer, te dará asco la comida.
Escribir un blog ayuda mucho a distraer el hambre
Duerme cuando tengas hambre, además así te verás descansada
Mira tus medidas una vez por semana, te motivará ver el cambio
Si tienes mucha hambre pero ya has consumido tus kcal del día toma té, el calor saciará tu hambre con cero kcal
Mantente ocupada, sal a pasear, haz rutinas de skincare, haz actividades como baile, mírate una serie, lo que sea para no pensar en comida
Sal de casa con el dinero justo para evitar comprar comida
No comas en la cocina, ver comida mientras comes solo te dará más hambre
Come siempre delante de alguien, nunca sola, te dará vergüenza que te vean comer como una cerda y te sirve como testigo de que si comes si alguien pregunta
Si tienes algún evento donde no puedas evitar comer haz ayuno dos días antes y dos días después
Cómprate un pantalón o una falda de la talla que quieras tener e intenta probártela todos los días, ya verás la satisfacción cuando por fin te entre!!
17 notes · View notes
reverieinter · 24 days
Text
* Drive off the darkness once more...
La noche caía sobre la ciudad de Berna, cubriendo las calles con una neblina fría que parecía emerger directamente del Rin. Las sombras se alargaban mientras la luz del día desaparecía, envolviendo la casa del Profesor Maximilian Steele en una oscuridad inquietante. El imponente edificio de estilo victoriano, con sus gárgolas de piedra y sus ventanas altas y estrechas, parecía más un castillo que una residencia. Pero esa noche, esa fachada inamovible se convertiría en el escenario de una revelación devastadora.
El aire olía a cuero viejo y papel, impregnado con el aroma de su té de bergamota que se enfriaba lentamente sobre su escritorio. Frente a él, antiguos informes de la Academia yacían abiertos, aunque su mente estaba lejos de las palabras impresas. Los últimos acontecimientos lo tenían preocupado, pero no podía predecir el golpe que estaba por llegar.
Un golpe seco resonó en la puerta principal, sacando a Steele de su ensimismamiento. Se levantó con calma, ajustando la chaqueta de su traje gris oscuro. El reloj de pie en el pasillo marcaba las ocho cuando Steele abrió la puerta, revelando a tres hombres que no estaban allí por cortesía. Sus uniformes, con insignias internacionales, hablaban de un asunto serio. El que parecía ser el líder del grupo dio un paso adelante, sacando un documento de su abrigo largo y negro.
— Profesor Maximilian Steele, — comenzó el hombre con voz firme y cortante, — soy el Inspector Nathaniel Hawke, de la Interpol. Tenemos una orden de arresto en su contra, bajo sospecha de estar involucrado en la desaparición y posible asesinato de Piers Campbell.
Steele parpadeó, incrédulo.
Piers Campbell, no solía ser el más brillante de la Academia a simple vista. Sin embargo, algo en él nunca terminó de convencerle. Hasta que sus sospechas hablaron por sí solas cuando descubrieron su conexión con La Legión de Reverie. Luego, ¿qué pasó? Desapareció. Como una botella que se lleva el mar.
Había desaparecido hacía semanas, dejando tras de sí un rastro de preguntas sin respuesta. La Academia se había sumido en el caos tras su desaparición, y Genevieve Laurent había tomado las riendas de la institución. Pero la idea de que Steele pudiera estar involucrado en su desaparición era inconcebible.
Antes de que pudiera responder, los oficiales comenzaron a moverse. Dos de ellos, fornidos y serios, avanzaron para esposarlo. El frío metal de las esposas contra su piel era tan irreal como las palabras que acababa de escuchar. Steele no opuso resistencia; su mente, afilada como un bisturí, ya estaba procesando la situación, aunque el shock inicial lo mantenía en silencio.
— ¿Tiene algo que decir? — preguntó el inspector Hawke, sus ojos oscuros observando a Steele con una mezcla de desconfianza y curiosidad.
Steele levantó la mirada, sus ojos azules reflejaban una confusión que no había mostrado antes, pero también una determinación fría. — Tengo derecho a guardar silencio —, respondió con voz serena, aunque cada palabra estaba cargada de la incredulidad que sentía.
El inspector Hawke asintió, como si hubiera esperado esa respuesta. — De acuerdo. Pero quiero que sepa que cuanto antes colabore, más fácil será para todos. La situación es grave, profesor.
Mientras lo escoltaban fuera de la casa, Steele observó las sombras alargadas en el suelo, proyectadas por las luces de los coches patrulla que esperaban. Cada paso que daba lo alejaba de su hogar, de la seguridad que siempre había sentido en su estudio, entre sus libros y sus pensamientos. El aire frío de la noche mordía su piel, pero no lo suficiente como para despejar la niebla que empezaba a nublar su mente.
El viaje en coche fue silencioso. Steele, sentado en la parte trasera, miraba por la ventana, observando las luces de la ciudad pasar a su lado como fantasmas. Su mente estaba atrapada en un torbellino de pensamientos, intentando comprender cómo había llegado a esta situación. Recordaba la última vez que vio a Piers, tan carismático como siempre. Fingía que no sabía nada, que era un charlatán.
Pero algo sí era: un imbécil.
La investigación en torno a la desaparición de Piers había sido intensa desde el principio. Se habían barajado múltiples teorías, desde un secuestro hasta una fuga premeditada, pero ninguna prueba concreta había surgido hasta ahora. Sin embargo, la implicación de Steele en todo esto era algo que no podía comprender. Había dedicado su vida a la academia, a formar mentes jóvenes para que se convirtieran en los mejores detectives del mundo.
Ser acusado de un crimen tan atroz era una traición a todo lo que había defendido.
Esta información sólo es de conocimiento OOC, ningún estudiante fue testigo de la detención de Maximilian Steele.
7 notes · View notes
useless-catalanfacts · 8 months
Note
En coneixes algun llibre de receptes de la gastronomia catalana?
Hola! Personalment, l'únic que he llegit és La cuina catalana: 800 receptes d'avui i de sempre d'en Josep Lladonosa i Giró. El mateix autor en té algun altre també, és probablement qui ha estudiat més la cuina tradicional catalana des de l'Edat Mitjana fins a l'actualitat.
Sé que l'Institut Català de Cuina també va publicar-ne un que es titula Corpus de la cuina catalana, que compila totes les receptes possibles (més de 1.200).
N'hi ha molts altres d'altres autors, però com que no els he llegit no sabria quins recomenar. He trobat aquesta pàgina amb algunes recomanacions, a veure si et pot servir:
Si algú altre en recomana algun, deixeu-ho als comentaris o als reblogs 🙏
21 notes · View notes