Tumgik
#escoltar
goldennaia · 2 years
Text
Saber escoltar
Tarannà d'algú per qui sento admiració
Una de les persones que més admiro en la meva vida és el cantant de pop Harry Styles.
En Harry és una persona molt carismàtica i tranquil·la. Encara que molts diuen que la seva personalitat és extravertida, és molt vergonyós.
A part de la seva fama, continua sent una persona molt amable i respectuosa amb tothom. És molt afectuós i molt rialler, sempre somriu. Sempre busca el millor per la gent i tracta d'ajudar a qui pot.
Per altra banda, és molt intel·ligent i creatiu, ja que sempre tracta de fer coses interessants i extraordinàries per les seves fans.
És una persona de la que sempre estaré agraïda per haver començat a donar-li suport.
Tumblr media
3 notes · View notes
smallscreengifs · 2 years
Photo
Tumblr media
0 notes
quatregats · 10 months
Text
Also I got assigned from Girona by Spotify Wrapped, we stay winning sdfhsdfjhdsf
4 notes · View notes
minglana · 9 months
Text
marialluïsa salveu-me..... marialluïsa..... salveu-me marialluïsa
2 notes · View notes
aroaceofthesea · 5 months
Text
Temazoo
0 notes
zhouxiangs · 8 months
Text
love/hate getting a good rhythm while giffing bc now i don't want to go to sleep i just want to keep doing it lol
0 notes
cinnabargirl · 1 year
Text
Flying freeeee feel the extasy the place to beeeee DJ's factoryyyyyyyy
1 note · View note
lescroniques · 1 year
Text
Els intèrprets en llengua de signes catalana denuncien condicions laborals precàries en l’àmbit educatiu
diarideladiscapacitat.cat El col·lectiu professional d’intèrprets de llengua de signes catalana (ILSC) que treballa dins de les aules atenent l’alumnat amb discapacitat auditiva, al costat de la Federació de persones sordes de Catalunya (FESOCA), l’associació “Volem Signar i Escoltar” i la CGT, ha denunciat una sèrie d’irregularitats en el servei d’interpretació en l’àmbit educatiu…[…]…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
Text
A very interesting editorial by the journalist, political analyst and activist Vicent Partal. I've translated it to English for more people to understand:
The psychological impact of historical violence against Catalans
The time has come to consider the reparation of the historical violence committed by Spain against the Catalans. Because it's a mark that we carry every day and that defines our society and the behaviour of our oppressors.
I started Sant Jordi celebrations on Saturday going to Via Laietana [Spanish military police headquarters in Barcelona -capital city of Catalonia- famous for being the place where the police have tortured many people in brutal ways] to listen to some of the witnesses of the book Tortured. Via Laietana 43. Twenty-two women witnesses of terror (1941-2019) by Gemma Pasqual. They explained, with an exemplary bravery and dignity, how they had suffered in that horror house -under the dictatorship and the democracy. Since 1940 until nowadays. The attendees cut the street, we were carrying banners condemning torture and the torturers as we listened for half an hour to those women's narrations about what they had been through right there, behind those doors, one by one.
It was precisely in one of the most intimate and chilling moments when a man who was walking behind us, precisely through the door of Via Laietana 43 [the police headquarters], dared to shout insults to the protesters, and continued walking in front of the policemen stationed there. It's evident that he did not feel any respect nor interest for those women's experiences, and I assume that he didn't care about everything they went through, all the opposite. But behind his action there was the security and the arrogance of knowing that he would face no consequence. All the opposite: that, if someone tried to get back to him, he had the police there to protect him.
This verification reminded me of a book I read recently with a lot of interest: Caste, The Origins of Our Discontents, by the journalist Isabel Wilkerson. The book has had a great impact in the United States of America but also in countries like India, because Wilkerson explains how and why racism works not only in the USA, but also in more places -in the case of India, it talks about the dalit caste. And in what it explains there's a few lessons -because after all, she's talking about oppression and resistance- that are perfectly applicable to the Catalan case.
I'll start with this very Spanish man who insulted us on Saturday. How can there be someone so insensitive?, many of us asked ourselves after seeing his attitude. And Wilkerson's answer is clarifying: "The only way of keeping a group of intelligent people artificially oppressed, below others and below their own talent, is with violence and terror, psychological and physical, applied with the intention of stopping them from resisting it, even before they can imagine that they could resist to it." And she explains that this terror, that this violence, is not spontaneous at all, but is fabricated by the oppressors throughout history and they pass it down from generation to generation. She says: "Dehumanizing another human being is not only declaring that he's not human, and it doesn't happen by chance one day. In order to dehumanize a human collective, a very long process, a methodic programmation, is needed. It needs a lot of energy and effort, it needs resources, to accomplish such an antinatural thing as denying that another member of your species is your equal and, thus, denying that he has the same rights."
And with a quote by the sociologist Guy B. Johnson she explains that accumulated historical violence is the key to this oppression process: "To understand the conflict, you must understand that during the years of slavery white people got used to the idea that they could 'regulate' black people's insolence and insubordination through force, without consent and with the support of the law and the state apparatus." Exactly the same as here. And it's as simple as this: for the last 300 years, but very specially during the years of the Francoist dictatorship [1939-1978], Spanish people -particularly Spanish people who live in Catalonia- have gotten used to the fact that Catalan people's "insolence and insubordination" can be regulated through the use of violence and with the explicit support of a law that always is and always will be discriminatory against Catalans and favourable to them, Spaniards.
The security given by decades where this always happens like this, systematically, explains the arrogance and shamelessness with which a passerby is able to walk in front of a group of women explaining that they were tortured right there, in the building in front of them, and, even seeing they're accompanied by hundreds of people, he allows himself to confront them all, him alone, with an insulting shout. Simply, he's psychologically convinced that those insolents and insubordinates will be put in their place by the state's violence, as, in fact -and this is the maximum gravity of what happened in 2017-, the Spanish state did on October 1st [the Catalonia independence referendum, when the Spanish government sent the military police to beat up voters, kidnap votes, and close the voting places to avoid the referendum from taking place] and after the declaration of independence. If today we have the Spanish nationalists encouraged -and autonomists scared- it's because the Pavlov works. We have been beaten again.
In Isabel Wilkerson's book, a calculation catches the reader's attention. She asks in what year will the citizens of the USA have spent as much time having slaves than not having them. And the answer is 2111. In 2111, for the first time, African Americans will have spent as long in freedom -at least theoretically- than the amount of time they spent -and which weights on everyone's consciences, black or white- being slaves. In 2111 maybe African Americans will no longer feel the historical weight that they feel now and maybe -we'll see about that- white people will have gotten used to the fact that they're equal humans, with the same rights. By highlighting this number, Wilkerson explains to what point the past's weight is expressed nowadays and the importance of taking it into account. The way in which it's particularly important among oppressors, who continue thinking that they can do whatever they want with us -and that they have the right to it- and they are not afraid at all, because experience has proven that if someone gets hit, if someone gets arrested, if someone gets jailed, if someone gets exiled, if someone gets tortured, it will be us and not them.
The book has made me reflect and has impressed me a lot because of how it approaches such a deep psychological component of the relation between oppression and freedom. (...)
I'll continue with the example of Via Laietana. The torture witnesses in Gemma Pasqual's book range from 1940, when the Francoist troops had just entered Barcelona, to 2019, during the protests against the Supreme Court's sentence [jail sentence for Catalan civil society leaders, NGO members and democratically-elected politicians for insubordination to the Spanish government because of their involvement in Catalonia's independence movement]. That's 79 years. Assuming that from now on they won't torture again, until the year 2102 Catalans, and particularly those from Barcelona, will have lived as long without being threatened with torture and violence in the Via Laietana headquarters as they have lived used to -and scared of- this torture and violence. And do you think this doesn't matter? That it doesn't leave a mark? That it doesn't condition our behaviour and, above everything else, our oppressors' behaviour?
58 notes · View notes
notasfilosoficas · 1 year
Quote
“Es mas fácil escribir diez volúmenes de principios filosóficos que poner en práctica uno solo de ellos”
León Tolstoi
Tumblr media
Novelista ruso, considerado uno de los mas importantes escritores de la literatura mundial cuyas historias están catalogadas como la cúspide del realismo ruso junto con Fiodor Dostoyevski.
Originario de una familia aristócrata, nace en una finca rural a 12 kms de Tula en Rusia, fue el cuarto de los cinco hijos del conde Nikolái Ilich Tolstói y la condesa Mariya Tolstaya.
En su juventud, estudia derecho en la universidad de Kazán aunque no la concluye. Acosado por sus deudas de juego y con dudas sobre su quehacer, se ve involucrado en la guerra de Crimea en donde fue suboficial en una brigada de artillería.
Al acompañar a su hermano que era teniente, al escoltar un convoy de enfermos, pasa una larga temporada de aburrimiento y decide dedicarse a la escritura.
Adscrito a la corriente realista, sus novelas mas famosas reflejan la vida rusa, siendo su obra cumbre "La guerra y la paz",  en las que se describen con gran maestría cientos de personajes de la sociedad durante la invasión Napoleónica. 
Tolstói tuvo una importante influencia en el desarrollo del movimiento anarquista, fue defensor del esperanto, y al final de su vida, tras varias crisis espirituales se convirtió en una persona profundamente religiosa y altruista, rechazando su obra literaria anterior y criticando fuertemente a la iglesia. Al final de sus días, para ser coherente con su nueva ideología, pasó de una vida de lujos a una común y simple con campesinos trabajando la mayor parte del dia como zapatero.
Las obras completas de Tolstoi fueron publicadas entre 1928 y 1958. Se trata de 90 tomos cuyos últimos 32 volúmenes recogen su correspondencia, aunque esta no es confiable por qué la censura soviética consideró políticamente incorrecta muchos de sus pasajes. 
Muere de neumonía en 1910 a la edad de 82 años, intentando renunciar a sus bienes a favor de los pobres aunque su familia logró impedirlo.
Fuente: Wikipedia
40 notes · View notes
goldennaia · 2 years
Text
Saber escoltar
Tria una cançó i escriu el què t'inspiri
Just Hold On -> Louis Tomlinson i Steve Aoki
Aquesta cançó és una inspiració per a mi, ja que me la prenc com un "lema de vida". La cançó diu que passi el que passi només aguanta i segueix cap endavant, que mai et rendeixis i que pots amb tot. El seu ritme és molt enganxós i la seva lletra em transmet sensibilitat i veritat.
Té frases molt inspiradores com per exemple: “If it all goes wrong, darling just hold on”.  Em fa sentir més a gust i segura. 
1 note · View note
pumafiredraw · 7 months
Text
Mais informações sobre Iracebeth
Bem meus queridos eu tenho nova adições a fazer sobre a Iracebeth, que são sobre seus poderes uma coisa que esqueci de mencionar na postagem dela é que Iracebeth tem a capacidade de invocar seus soldados de carta
Sim mesmo estando em um futuro distante,ela ainda é capaz de puxar seus guardas quando quiser, e ela utilizaria eles tanto no overblot de Riddle para proteger seus amigos e escoltar os outros alunos, quanto para proteger os alunos de savanaclaw do overblot de Leona
Mais hoje eu vim falar para vcs sobre uma adição recente os seus cajados de batalha
E só lembrando que no meu headcanon as habilidades que serão atribuidas aos cajados de cartas são do mesmo tipo que cada soldado carta utiliza,claro que no caso a magia da Iracebeth é bem mais forte que a deles
Tumblr media
No total são cinco cajados cada um especializado em algo diferente,eu ainda estou em dúvida se crio uma roupa especial para cada cajado, mas não tenho certeza digam aí nos comentários se acham uma boa ideia ou não,muito bem vamos começar então
Tumblr media
Cajado de Copas
Esse é um dos que Iracebeth mais utiliza em combate, pois ele se especializa em ataques magicos e precisos, geralmente usado em julgamentos por sua magia tão precisa
Tumblr media
Cajado de Espada
Apesar do nome espada é meio óbvio que isso é uma lança né? E bem não há muito mistério esse cajado se especializa em ataques físicos,tendo o bônus se aumentar velocidade da princesa e a precisão de seus ataques
Tumblr media
Cajado de Diamante
Especializado em defesa física, sendo capaz de tornar o corpo de Iracebeth tão forte e resistente quanto metal,e até mesmo pode passar essa resistência para seus companheiros de batalha,se vc tentar bater nela com as mãos nuas enquanto ela estiver nesse modo é capaz de vc quebrar a mão, pois bater nela seria a mesma coisa de bater em uma parede de ferro,o único problema desse cajado é que ele diminuída a velocidade
Tumblr media
Cajado de Trevo
O menos ofensivo de todos, esse cajado se especializa em curar ou aumentar os atributos físicos ou mágicos de seus aliados, Iracebeth não é não boa usado esses cajado pois nunca precisou muito dele,pois as poucos vezes que se metia em brigas suas amigas estavam envolvidas,e sendo elas tão poderosas não se fazia necessário o uso desse cajado, mais claro apos começar a viver em NRC o uso desse cajado se tornou essencial
Tumblr media
Cajado da Loucura
Um cajado criado para se especializar na magia de loucura da princesa,nunca foi utilizado em combate apenas foi utilizado em momentos de paz e brincadeiras,como suas festas do chá,e apesar de não aparecer esse cajado é bem poderoso pois ele amplia os poderes lunáticos da princesa tornando capa de até alterar o ambiente,como por exemplo afetar o dormitório fazendo as escadas começaram a se mexer sozinha,objetos ganhar vida,flamingos coloridos naturalmente entre outras coisas
Pois bem gente esse são os cajado da Iracebeth comentem oq acharam e se acham que se eu deveria criar ou não uma roupa especial para cada cajado
4 notes · View notes
quatregats · 2 years
Text
Hola ha sigut ja una setmana i encara estic pensant en la cançó de pandero que han triat posar en Alcarràs
0 notes
Text
Abóboras
Apareço nas lascas de madeira Apareço em países que não desejo estar Apanho cavidades fronteiriças Que me movem de volta a castelos
Outra vez estrelas ocas Vão simular e varrer Glândulas sem terminações Às feridas de espelhos embriagados
E nunca mais falaremos de quem me esqueceu Pois a lembrança também é um músculo Que ao provar-me sua utilidade Esquece com o mesmo empenho de meus algozes
A boca salta valsas, mergulha em ditados Adota dilemas e inventa idiomas Se arrasta por mares de coxas-fígado Construindo caminhos por monólogos
Hoje eles temem o cemitério da minha boca: Um beijo despejado, uma injúria cuspida, Uma promessa quebrada, um trauma confessado Mas eu mesmo tenho carregado todos estes males
Há uma suspeita entre os dentes Há uma simpatia escondida por entre punhos Meus equívocos sangram a moralidade que performo Escoltar o silêncio para me preservar
Espalho espantalhos em minhas olheiras Cada um deles automotivos aos estímulos certos Respondem a uma indagação específica Desviando de palcos, demolindo a culpa
Meu corpo é de abóbora Minhas palavras são de abóbora Minha cabeça é uma abóbora antes da meia-noite Meu mundo é uma promessa de abóbora
12 notes · View notes
lostoneshq · 6 months
Text
Tumblr media
APÓS O FELIZES PARA SEMPRE (ANTES DA CHEGADA DOS PERDIDOS)…
O Imperador, que não tem filhas na história original, abdicou do trono para entregá-lo a Mulan e Shang. Representantes de Grande Xia, eles recuperaram a honra do reino após os ataques dos hunos. Conhecidos por serem o lar de, pelo menos, 40% dos membros que são aprovados na Defesa Mágica, o que quer dizer que a parte militar de Grande Xia está em alta. Como não, quando seus governantes salvaram o reino? Mushu está por aí... Boatos cercam-no o tempo todo. Algo sobre estar se envolvendo com uma mulher que vira burro durante as noites, lá em Allarch.
UMA NOVA HISTÓRIA (O QUE PODE ACONTECER SE O PROBLEMA DOS PERDIDOS NÃO FOR RESOLVIDO)…
A nova versão da história de Mulan trouxe novas nuances e reviravoltas para a história. Grande Xia sempre foi um império conhecido por abrigar grande diversidade e muitos povos em um equilíbrio delicado, com a capital sendo um centro rico e espiritual, além de comercial. Para manter-se, Grande Xia sempre casou suas princesas com os povos mais perigosos e poderosos, como uma forma de manter o controle sob os demais. Quando o Imperador soube dos planos dos hunos de se rebelar contra o controle da capital, ele traçou um plano de casar suas três princesas mais velhas com os generais mais importantes do povo e por isso convocou nomes de famílias para escoltar as princesas até o outro estado. Além disso, seria a desculpa ideal para passar por seus grandes muros e dar uma espionada no que estava acontecendo por ali. Seria mais do que uma missão de proteção, mas também de reconhecimento e espionagem.
A família Fa, uma das convocadas, não tinha filhos, apenas meninas. A única filha de Fa Zhou e sua sobrinha, que vivia com a família. O patriarca, já velho e doente, fora convocado para a missão potencialmente perigosa, mas todos sabiam que ele não aguentaria a jornada. Mulan não podia deixar seu pai simplesmente ir e nunca mais voltar, então fez o que qualquer filha faria: cortou seus cabelos e se apresentou ao exército como o único filho da família!
Não era fácil fingir não ser uma mulher entre tantos homens, escoltando princesas e treinando todos os dias, mas ela fazia o seu melhor, acordando cedo, treinando ágil e se tornando a mais disciplinada. Era boa com uma espada, tanto que chamou a atenção de Shang, o general e despertou a desconfiança de seus colegas, principalmente de um soldado. Mas Mulan era esperta o bastante para conseguir desviar dos olhares ruins e perguntas indiscretas. Acabou até mesmo por fazer amizade com as princesas nos poucos momentos em que era permitido vê-las, até descobriu que a primeira delas se comunicava secretamente com o soldado desconfiado! E que, infelizmente, a segunda delas havia desenvolvido uma queda por si. Ou melhor, pelo soldado Fa! Pelos antepassados, todas eram noivas e estavam animadas com outros homens que não eram seus prometidos. Todos os dias Mulan segurava com força seu totem de dragão de rubi, buscando proteção e orientação.
Na vila de Mulan, a prima dela descobriu o que aconteceu e decidiu não ficar sentada e parada também. Como poderia quando sua prima estava arriscando a vida por todos? Ela sentia que devia algo à família que a acolheu quando ficou órfã. Por isso ela partiu no encalço do exército, sem pensar muito bem nas consequências de suas ações, apenas com a consciência de que deveria ajudar também. Ela só não contava que estava sendo seguida pelo apaixonado, um morador da vila que sempre fora enamorado de Mulan. Por sorte, havia um grilo da proteção com eles por todo o caminho!
As portas da grande cidade dos hunos se abriram para a comitiva da princesa. Era uma vila pequena, mas fortificada, com grandes armazéns de comida e armas. Mulan, Shang, desconfiado e os outros entraram e foram informados de que a cerimônia seria realizada dali a três dias ainda, de maneira que deveriam ficar na cidade. Foi impossível não se sentir em um buraco, um tipo de armadilha impossível de sair. Um dia após chegarem na cidade, a prima e o apaixonado chegaram na vila também, com uma desculpa esfarrapada que colocou o disfarce de Mulan em risco. Um dia depois, descobriram a respeito de sua verdadeira identidade por conta de uma conversa entre Mulan e sua prima. E logo o desconfiado que descobriu e espalhou para todos. Oh não! Uma mulher! Que terrível. Não podiam fazer nada no momento para não estragarem a missão, mas com certeza haveria consequências depois!
No entanto, o pior aconteceu no terceiro dia, na noite anterior ao casamento triplo: a comitiva e sua princesa foram atacados pelos hunos, com muitos morrendo nas mãos dos bárbaros. Mulan empunhou sua espada e colocou para jogo toda a sua coragem, ganhando a admiração de todos os presentes, no entanto era necessário mais do que isso para ganhar, porque estavam em clara desvantagem. Nesse momento o tom de dragão de Mulan se tornou um grand… Quero dizer, um pequeno dragão com muitas coisas a dizer e muito fogo em sua boca: Mushu! Ele, um amuleto adormecido, despertou quando Mulan mais precisou e conseguiu derreter boa parte das armas dos hunos com o seu fogo imenso. Sem armas, fora fácil vencer a maioria, principalmente porque até as princesas pegaram suas armas e se dispuseram a lutar. Até mesmo a prima e o apaixonado! Após uma noite intensa de sangue e terror, o exército de Grande Xia saiu vitorioso, protegendo a princesa e levando consigo para a capital o rebelde trair.
Mulan, apesar de uma mera mulher, foi recebida pelo Imperador com grandes honras. Ela demonstrou ser de grande valor e que o chamado "sexo frágil" não era nada frágil. Mulan trouxe glória ao nome de sua família e salvou o Império de Grande Xia de cair nas mãos de rebeldes ambiciosos. Tudo parecia perfeito, afinal a flor da adversidade trouxe grandes paixões para o coração dos guerreiros. Shang e Mulan ficaram juntos, assim como a primeira princesa e o desconfiado. A prima tornou bastante apaixo… próxima da segunda princesa, enquanto o pobre apaixonado teve que direcionar sua afeição para outro lugar. Tudo parecia perfeito e um final ideal, embora ninguém soubesse que a terceira princesa, curiosa e ingênua, estivesse visitando um traidor do Império em sua prisão e sendo contaminada com seus ideais de rebeldia.
PERSONAGENS CANON APLICÁVEIS:
Mulan (+30)
Shang (+30)
PERSONAGENS PERDIDOS APLICÁVEIS:
Soldado desconfiado (+25)*
Prima Fa (+25)
Rapaz apaixonado (+25)*
Primeira princesa (+25)
Segunda princesa (+25)
Terceira princesa (+25)
O huno traidor (+25)
(!) São permitidos FCs não-chineses apenas para os personagens assinalados com *
2 notes · View notes
aroaceofthesea · 7 months
Text
Escoltant la playlist de cançons q recorden a explorium i ganes d plorar
0 notes