#Jean Mihail

[soracities]

i saw your tags, and i wanna ask what books "punched you in the gut" (i wanna get punched too)?

SO glad you asked anon omg

Let the Right One In, John Ajvide Lindqvist

i am lewy, Eoghan Ó Tuairisc

Antigone, Jean Anouilh

Tess of the d'Urbervilles, Thomas Hardy

Wuthering Heights, Emily Bronte

A Tale for the Time Being, Ruth Ozeki

"The Condemned", Stig Dagerman

The Snake, Stig Dagerman

A Moth to a Flame, Stig Dagerman

Giovanni's Room, James Baldwin

From A to X, John Berger

The Plague, Albert Camus

The Myth of Sisyphus: Essays, Albert Camus

How the Soldier Repairs the Gramophone, Saša Stanišić

Posession, A.S. Byatt

A Girl is a Half-Formed Thing, Eimear McBride

"The Husband Stitch", Carmen Maria Machado

The Bloody Chamber, Angela Carter

On Earth We're Briefly Gorgeous, Ocean Vuong

An Inventory of Losses, Judith Schalansky

The Need for Roots, Simone Weil

Secondhand Time: The Last of the Soviets, Svetlana Alexievich

Deaf Republic, Ilya Kaminsky

Agua Viva, Clarice Lispector

Broken Vessels: Essays, Andre Dubus

The Brothers Karamazov, Fyodor Dostoevsky

One Hundred Years of Solitude, Gabriel García Márquez

The God of Small Things, Arundhati Roy

A Field Guide for Getting Lost, Rebecca Solnit

A Thousand Splendid Suns, Khaled Hosseini

Brave New World, Aldous Huxley

We, Yevgeny Zamyatin

Never Let Me Go, Kazuo Ishiguro

Books Burn Badly, Manuel Rivas

The Memory Police, Yoko Ogawa

The Thirteenth Tale, Diane Setterfield

Uzumaki, Junji Ito

The Little Prince, Antoine de Saint-Exupéry

For Two Thousand Years, Mihail Sebastian

[djuvlipen]

(...) For almost five centuries, their slave labour resulted in huge earnings for their masters: landowers, the feudal aristocracy and the Orthodox Church. Romani people's status was that of subjugated people, the absolute property of their masters: their masters' personality, faith and habits dictated their whole existence.

After 1500, even though the number of slaves decreased dramatically in Catholic and Protestant Europe - as slaves were transferred to overseas colonies to work - slavery flourished in Romanian Principalities. 'In the 16th, 17th, and 18th century we were probably the only country in Europe which had a class of people with this label of slave or bondsman', states Professor doctor Constantin Bălăceanu Stolnici.

Roma bondsmen were subjected to atrocious treatment.

For five centuries, they were denied the status of human being. Among the cruellest punishments was that of wearing a collar fitted with iron spikes on the inside that prevented the wearer from lying down to rest.

Most of the writing we have about this topic comes from foreigners travelers, staggered by this behaviour.

"The squires are their absolute masters. They sell or kill them like cattle, at their sole discretion. Their children are born slaves with no distinction on sex"

- Comte d'Antraigues.

Jean Louis Parrant, who was in Moldavia during the French revolution, asks himself: 'What can be said about this numerous miserable flock of beings (because they can’t be otherwise described) that are called gypsies and are lost for the humanity, placed on the same level with the cattle of burden and often treated even worse by the their barbaric master whose revolting (so-called) property they are?'

Mihail Kogălniceanu, a former Romanian politician who played a significant role in the abolition of slavery, remembers growing up in a provincial Romanian town and seeing people 'being with hands and feet enchained, with iron circles around their forehead or metal collar around their neck. Bloody whips and other punishments such as starvation, hanging over a burning fire, the detention barrack and the forcing to stay naked in snow or in the frozen water of a river - this is the treatment applied to the miserable gypsies.'

Legislative texts, referring to them under a double denomination - gypsies or bondsmen - stated that they were born slaves; that every child born from a slave mother was a slave; that their masters had power of life and death over them; that each owner had the right to sell or offer his slaves; and that every masterless gypsy is propriety of the state. The list goes on... (...)

In 1600, a gypsy fit for work was worth the same as a horse. In 1682, a gypsy woman was worth two mares with foals. In 1760, three gypsies were worth the same as a house, and in 1814, Snagov Monastery was selling a gypsy for the price of four buffalo. There were also cases when gypsies were sold according to their weight, exchanged for honey barrels, pawned off, or offered as presents.

The abolishment of Roma slavery began with young artistocratic Romanians leaving to study in Western Europe. Upon returning home, they gave voice to progressive ideas denouncing slavery.

At the same time, Western Europe, and France especially, exerted considerable pressure on the newly formed Romanian state regarding the abolition of slavery. In the middle of the 19th century, there were half a million slaves on Romanian territory: 7% of the population.

Unfortunately, until now, Roma slavery has not been yet included in most history school books, and there are still very few Romanians who are aware of this historical reality. (...)

[olumsuzsozler]

ÖNCELİK VE "TANRI FİKRİ" HAKKINDA BİR DEĞİNİ:

Her insan "deist" olsa ne olacak? Bir insanın kafasının içinde bir ur gibi tanrı fikiri yine kutsal olarak kalacaktır. Dinin uzun yıllar ayakta kalmasının nedenlerinden biriside budur. Önce Bireyin zihninde kutsalın yıkılması esastı. Buda Tanrı fikri denilen bu kurguyu anlatıp işi temelinden söküp atmaktır. Yaşar Nuri Öztürk ve Ülkemizde Arif Tekin, Turan Dursun, İlhan Arsel, Gibi Yazar ve düşünürler bunu dini islamı kuranı kitaplarında hep eleştirmişlerdir. Ancak bana göre dinlerin özünü ve temeli teşkil eden "Tanrı fikrini" yıkmadıkca bu işi bir tık ileri taşımak imkansızdır. Anlatılan eleştiriler doğrudur ancak "Metod" yanlıştır. Tanrısız din eleştirisi hep eksik kalacaktır. Zira zihinde bir kutsal birakmak tekrar o inancın filizlenmesine yol acaktı. Zira Tanrı fikri içinde taşıyan her bireyin muhakeme yetisi olmayacaktı. O kutsal Tanrı inancı doğru düşünmesine engel olacaktır. Bilim insanları örnek gösterenler mutlaka bu konularda da araştırma yapmaları gerekmez mi? Atatürk'ü İkide bir dillendiren islam eleştirmenleri niçin Jean Meslier'in Sağduyu" Kitabını okumazlar onu tanıtmazlar? Neden niçin? İşlerine mi gelmiyor yoksa gözden mi kaçıyor o kadar kitap tanıt o kadar kitap oku ama Atatürk'ün çevirtmiş olduğu kitabı es geç olmaz bu samimiyet olmaz. Eğer gerçekten bir şeyler yapmak istiyorsalar bu arkadaşlar mutlak her şeyi açık seçik ortaya dökmek zorundadırlar aksi halde İnsanların zihninde bir "Deistlik" bir "Ağnostiklik" sürüp gidecek. Bu netice vermiyecek bir boşa kürek çekmektir inanları yine dinin içinde bir inançın içinde tutmaktan öte geçmeyecek bir tekrar olacaktır. Ağacın kökü ve gövdesi dururken dalları ile uğraşılmaz.

Şu kafa nedir? Ben Allah'ın kitabını kabul etmiyorum, ama Allah'ı kabul ediyorum... bu nedir? Deistlik" Kafada bir kutsal birakma fikri onu bütün yönleriyle ortaya koymamaktır. Tanrı mutlaka ele alınmalı bilim insanları bu konuda ne demişler. Gelmiş geçmiş ne kadar tanrı vardı? Sanki hiç araştırma yokmuş gibi davranmak ciddiyetten uzaktır. * Tanrı bir varsayımdır! Friedrich Nietzsche * Stephen Hawking Fizikçi ve kozmolog / Bu konuda ne demiş? "Bilimi anlamaya başlamadan önce, Tanrı'nın evreni yarattığına inanmamız doğaldı. Fakat artık, bilim çok daha ikna edici bir açıklama sunuyor." "Kainatı kimse yaratmadı; Kimse kaderimizi çizmiyor." "Bilim, tanrıyı gereksiz kılıyor." "Tanrı'ya bir ihtiyaç yoktur. "Stephen Hawking * "Tanrı adına işlenen cinayetlerin sayısı, şeytan adına işlenenlerden çok daha fazladır. Erica Jong * Tanrı fikri insanın mantığını ve muhakeme yetisini yok eder. Mihail Bakunin Muhakeme yeteneğini yok eden hastalık din belası mıdır yoksa Tanrı belasımıdır? * "Eğer gökyüzünde bir şeye saldıracak isen, tanrıyı hedef almalısın. "Vicdan, insanın içindeki tanrıdır. Victor Hugo * Tanrı kavramının kaynağı, insanın duyduğu acıda, korkuda ve tedirginliktedir. Baron d'Holbach * "Tanrı fikri, insandaki adalet isteğini ortadan kaldırır ve insan özgürlüğü önündeki ciddi bir engeldir. "En başta, ilahiyatın ilahi zorbalığına, tanrı’nın hayaline başkaldırmak gerekir. "Tanrı fikri insanın mantığını ve muhakeme yetisini yok eder. Mihail Bakunin * Zihninde bir tanrı fikri olan insana, din eleştirisi yapılmaz. Bu yanlış insana, doğruları anlatmaktır. Ve metot yanlıştır! * İnsanlar Tanrı'ya inanırlar çünkü öyle şartlandırılmışlardır. Aldous Huxley * Çoğu insanın Tanrıya inanması küçük yaştan öyle yetiştirildikleri içindir. Bertrand Russell * "Tanrı'ya inanmak otomatik bir çocukluk alışkanlığıdır. "Tanrı'nın varlığı kanıtlanmamıştır. "Tanrı bir ruhtur demek, hiçbir şey söylememek, hiçbir anlam ifade etmemektir. Jean Meslier * "İnsanlık Allahı yarattı. Nihayet insanlık vicdanında bir kuvvet yarattı. O da işte Allah’tır. Herşeyi ondan beklediler, ondan istediler. Hastalıktan, felaketten korunmayı hep Allah’larından istediler." Mustafa Kemal Atatürk EsenKalın.

[brookstonalmanac]

Birthdays 5.4

Beer Birthdays

George Marti (1856)

Heather Kozar; St. Pauli Girl 2002 (1976)

Five Favorite Birthdays

Frederick Church; artist (1826)

Maynard Ferguson; jazz trumpeter, bandleader (1928)

Keith Haring; artist (1958)

Audrey Hepburn; actor (1929)

Sharon Jones; singer (1956)

Famous Birthdays

Will Arnett; actor (1970)

Khwaja Abdullah Ansari; Persian mystic and poet (1006)

Lance Bass; pop singer (1979)

Gustav Bergmann; Austrian-American philosopher (1906)

Alison Britton; English sculptor (1948)

John Broome; author (1913)

Franklin Carmichael; Canadian painter (1890)

Ron Carter; jazz bassist (1937)

Ed Cassidy; jazz and rock drummer (1923)

Mihail Chemiakin; Russian painter (1943)

Edward T. Cone; pianist and composer (1917)

Robin Cook; writer (1940)

Bartolomeo Cristofori; Italian instrument maker, piano inventor (1655)

Dick Dale; rock guitarist (1937)

Howard Da Silva; actor (1909)

Tyrone Davis; blues and soul singer (1938)

Jean-Charles de Borda; French mathematician, physicist & sailor (1733)

Thomas Dewing; painter (1851)

Al Dexter; country singer-songwriter (1905)

Ana Gasteyer; actor, comedian (1967)

François Gérard; French painter (1770)

Paul Gleason; actor (1944)

Richard E. Grant; actor (1957)

Richard Graves; English minister and author (1715)

David Guterson; novelist, short story writer & poet (1956)

Jane Howard; writer (1935)

Thomas Henry Huxley; biologist (1825)

Richard Jenkins; actor (1947)

Alice Pleasance Liddell; person Alice in Wonderland was based on (1852)

William H. Prescott; historian (1796)

Horace Mann; educator (1796)

Edo Murtić; Croatian painter (1921)

Manuel Benitez "El Cordobes" Perez; bullfighter (1936)

Graham Swift; English novelist (1949)

Eric Sykes; British actor and comedian (1923)

Randy Travis; country singer (1959)

John Watson; British race car driver (1946)

Dennis Weaver; actor (1924)

George Will; conservative columnist (1941)

Pia Zadora; actor (1954)

[lasociedadconnery]

01.11.23

Hola. Feliz dia y feliz comienzo de mes. // Contaba con apenas 15 años en ese entonces y ya estaba en 11, a escasos 2 meses de la graduación. Toda la gente de la promoción me parecía cool hasta en el salón de clases, aunque también practiqué el bullying en por lo menos dos ocasiones; una vez a Amelia que era como 'el relajo' de muchos en el lugar y otra que tengo muy presente a mi compañero Carlo, por la que aún me incomodo cada tanto. Entiendase que no era un curso numeroso comparado con el de otros colegios locales de igual o superior categoría, ya que cincuenta y un personas adolescentes frente a los ciento y pico del Somerset o los nosecuantos del Liceo Andaluz no es que puedan hacer mucho en términos demográficos, y esa novedad de ser sensiblero ¿qué o qué? Cosas de ciudad, Maribel, ahora lo entiendo. Creo que esas dos personas estarán hasta el último día en mi pensamiento sólo por eso y lo digo porque estoy convencido. Ellos no estaban esa vez, si esa es la cuestión, pero estaban Mihail en compañía de Isabella mi ex-novia y Elisabet, por supuesto, en una obsidiana con Domingo, mi primer amigo de los pocos que tengo. Lucía yo un atuendo compuesto de camisa manga larga y jean con calzado cómicamente profesoral, todo en negro, junto a corbata de listas rojas y grises de payaso y nariz de payaso. El maquillaje era el típico de payaso pero el viaje eran las hijuemadres gafas de pasta con cigarrillos falsos a nivel de los lentes, es decir, en el front end; la fotografía con la que accedo al recuerdo estará en Facebook, no te quepa la menor duda. Recuerdo que estaban de moda por Kanye West, al que también se le atribuye el hype de los relojes digitales de goma (teoría falsa por cierto), y lo que hicimos en el departamento de arte fue sólo añadirle los cigarros. Marlboro rojo, me acuerdo yo. Sonaba reggaeton y música local y anglo de moda, sonaba el vallenato y la champeta de moda y ahora que lo recuerdo sonaba también el dancehall en español que ya existía y yo no sabía. ¿Cómo olvidarnos de LMFAO? En esta línea de tiempo siquiera, tú estarías lo mismo que yo en el bachillerato y de seguro algún fin de semana de Cartagena los tuviste que escuchar. Podemos ponerlo si quieres. El caso es que, entre la música y la coctelería de autor cortesía de los hermanos Medrano, la actividad se infatuó al punto que fue necesario hacer un atrevido movimiento hacia el andén y la desnuda calle para continuar el festejo sin sucumbir ante los sudores del bochorno, el cortejo y el imprescindible perreo.

[svetlanamirchevaworks]

POSSIBLE EXHIBITIONS

solo exhibition

National Gallery / Sofia Arsenal - Museum of Contemporary art presents        SVETLANA MIRCHEVA    POSSIBLE EXHIBITIONS    2021    curator Nadezhda Dzhakova              Works in the exhibition     13 large-scale drawings-memories (150 x 100 cm) 54 drawings-memories in frames (120  x 84 cm, 60 x 168 cm, 60 x 84 cm) 47 drawings in transparent folders (60 x 42 cm each) Sculpture Installation “Dimensions” (200 x 190 x 150 cm) Video, Making of, 28' Video Archive / 19+ Interviews            “Possible Exhibitions” consists of a series of numbered drawings that reveal the spirit of Un Cabinet D’Amateur Gallery, which existed in Sofia from 2012 to 2017. The focus of the exhibition is on the works and artists presented in it: Bulgarian and French, united by innovative thinking, the vision and high standard of the gallery’s creator, Olivier Boissière. The project was made possible with the support of the Creative Initiatives Programme of the National Culture Fund.     In 13 large-format and over 90 smaller drawings-memories, Svetlana Mircheva shares her memories of ideas, events, images, exhibitions, works, meetings with artists and working moments. Employing a fragmentary approach, signs and text, she revives individual moments, turning them into a visual archive of gallery life. The series of numbered drawings-memories began with the first drawing of the manifesto of Un Cabinet D’Amateur for Æther Art Space in Sofia in January 2019, when the main concept for the current exhibition was formed. The title comes from Svetlana Mircheva’s solo presentation “Possible Exhibitions” at the Nurture Art Gallery, New York, in 2012, and her previous research, in which the gallery was seen as a place for possible exhibitions. The 2021 “Possible Exhibitions” commences a more in-depth project relating to the study of the Wunderkammers around the world and other galleries working in a similar way. An integral part of the exhibition is represented by a series of interviews that will be conducted during its duration with anyone wishing to share, in a video conversation or through a short piece of text, their personal experiences related to Un Cabinet D’Amateur Gallery. Svetlana Mircheva graduated from the National Gallery of Arts in Sofia. She also attended Olafur Eliasson’s class at IUAV, Venice. In 2004, she was granted the International Media Art Award of ZKM, Karlsruhe, for her project ‘Mistakes’. She served as Art Director in the advertising agencies Ogilvy and Mather, Demner, Merlicek and Bergman and Carré Noir Sofia, and of Capital Light Magazine. In 2010, she was among the nominees for the BAZA Award and, in 2012, came her nomination for the Henkel Art Award for Eastern European Art. Mircheva was one of the curators of the 2012 Sofia Design Week. Un Cabinet D’Amateur Gallery has presented artists Lewis Baltz, Sophie Calle, Jean-Charles Blais, Kalin Serapionov, Stefan Nikolaev, Marie Maillard, Stela Vasileva, Svetlana Mircheva, Ivan Mudov, Kiril Prashkov, Alejandro Gehry, Tanya Glebova, Iskra Blagoeva, Dimitar Solakov, Misirkov/Bogdanov, Iskra Blagoeva/Mihail Novakov, and Stefania Batoeva, among others. The gallery hosted the series, ‘Meetings with Nedko’, between young artists and Nedko Solakov after his idea, and architectural presentations such as ‘For Architecture Lovers Only’ from the successful project, ‘Reinvent Paris’, by Sou Fujimoto and the Manal Rachdi OXO Architectes. Un Cabinet D’Amateur published the art books ‘Sechs Songs d’Amour’ by Jean-Charles Blais and ‘Look at Me, David!’ by Kalin Serapionov, as well as catalogues of the exhibitions of Marie Maillard, Kalin Serapionov, Stela Vasileva, and Svetlana Mircheva. Young Bulgarian architects, artists, art connoisseurs, are friends of the gallery.     Possible Exhibitions  | National Gallery / Arsenal Museum of Contemporary art Short Illustrated Story  | Capital Magazine POSSIBLE EXHIBITIONS FULL EXHIBITION DOCUMENTATION  | on issuu

[may8chan]

Alien: Resurrection Artist Mihail Spil-Haufter

[jurnaldeoltenia]

Centrul Cultural "Constantin Brâncuşi", un proiect de 27 milioane lei, inaugurat aseara la Craiova

Centrul Cultural “Constantin Brâncuşi”, un proiect de 27 milioane lei, inaugurat aseara la Craiova

Consiliul Judeţean Dolj a inaugurat, joi, Centrul Cultural “Constantin Brâncuşi”, un proiect dedicat marelui sculptor şi care a fost realizat în curtea Muzeului de Artă din Craiova- Palatul Jean Mihail printr-o investiţie de 27 milioane lei. Centrul Constantin Brâncuși a fost inaugurat, joi seară, la Craiova, la Muzeul de Artă, în prezența mai multor oficialități. La eveniment au luat cuvântul…

[robertcodescu]

PLOIEŞTENI CĂLĂTORI ÎN TIMP ŞI SPAŢIU

PLOIEŞTENI CĂLĂTORI ÎN TIMP ŞI SPAŢIU

Povestea a început cu ”Ploieştiul văzut din liceul Caragiale” (2017), a urmat ”Oameni din Ploieşti” (2018), după care a fost ”Ploieşteni de ieri … şi de azi” (2019), a continuat cu ”Nostalgii ploieştene” (2020), pentru ca acum, în anul 2021, să ne delectăm cu cel de-al cincilea episod ”Ploieşteni călători în timp şi spaţiu”. Cei 16 autori Marius Bâzu,  C. I. Costa-Foru, Dan Costineanu, Anca…

[soracities]

would you be willing to share books or poems with your favorite or even pretty writing / prose? thank you 😊

oh Absolutely

books!

A Moth to a Flame, Stig Dagerman

For Two Thousand Years, Mihail Sebastian

The Bloody Chamber, Angela Carter

Her Body and Other Parties, Carmen Maria Machado

The House on Mango Street, Sandra Cisneros

The Waves, Virginia Woolf

Mrs Dalloway, Virginia Woolf

The Sea, John Banville

The Tenderness of Wolves, Stef Penney

Possession, A.S. Byatt

The Memory Police, Yoko Ogawa

The Thirteenth Tale, Diane Setterfield

The Book of Delights, Ross Gay

Wide Sargasso Sea, Jean Rhys

i am lewy, Eoghan Ó Tuairisc

A Tale for the Time Being, Ruth Ozeki

Seiobo There Below, Laszlo Krasznahorkai

The History of Love, Nicole Krauss

The Carpenters Pencil, Manuel Rivas

Books Burn Badly, Manuel Rivas (full disclosure: the language in this book is HARD)

How the Soldier Repairs the Gramophone,  Saša Stanišić

From A to X: A Story in Letters, John Berger

Tess of the d'Urbervilles, Thomas Hardy

A Thousand Splendid Suns, Khaled Hosseini

Still Life with Oysters and Lemon, Mark Doty

The Unbearable Lightness of Being, Milan Kundera

Paris, When It's Naked, Etel Adnan

A Ghost in the Throat, Doireann Ní Ghríofa

Four Bare Legs in a Bed: Stories, Helen Simpson

South of the Border, West of the Sun, Haruki Murakami

A Field Guide to Getting Lost, Rebecca Solnit

Perfume: The Story of a Murderer, Patrick Süskind

The Things We Don't Do, Andrés Neuman

We Love Glenda So Much and Other Tales, Julio Cortázar

Letters to a Young Poet, Rilke

All We Saw, Anne Michaels (poetry)

Collected Poems of Vasko Popa, Vasko Popa (poetry)

Barefoot Souls, Maram al-Masri (poetry)

Without an Alphabet, Without a Face, Saadi Youssef (poetry)

poems!

"In Spite of Everything, the Stars" by Edward Hirsch

"I Can Tell You a Story" by Chuck Carlise

"The Roses of Saadi" by Marceline Desbordes-Valmore

"The Stare" by Sujata Bhatt

"Stolen Moments" by Kim Addonizio

"Moonlight Sonata" by Yannis Ritsos

"No Title Required" by Wislawa Szymborska

"I Sleep A Lot" by Czeslaw Milosz

"Prayer for the Mutilated World" by sam sax

"Try to Praise the Mutilated World" by Adam Zagajewski

"I Cannot be Known" by Paul Eluard

"The Cinnamon Peeler" by Michael Ondaatje

"Filling Spice Jars as Your Wife" by Kai Coggin

"Persimmons" by Li-Young Lee

"This Room and Everything in It" by Li-Young Lee

"When We With Sappho" by Kenneth Rexroth

"On Earth We're Briefly Gorgeous" by Ocean Vuong

"Not Even This" by Ocean Vuong

"Elegy of Fortinbras" by Zbigniew Herbert

"Wedding Poem" by Ross Gay

"Transformations of the Lover" by Adonis

"Cloves" by Saadi Youssef

"Punishment" by Seamus Heaney

"I've Dreamed of You So Much" by Robert Desnos

"Bleecker Street, Summer" by Derek Walcott

"Cave Dwellers" by A. Poulain Jr.

"De Humani Corporis Fabrica" by John Burnside

"The Great Fires" by Jack Gilbert

"The Forgotten Dialect of the Heart" by Jack Gilbert

[bungoustraydogs-tr]

Sınavlarımdan iyi sonuçlar aldığım için ailem bana, "Kitap seç, alalım." Dediler. E havalara uçtum tabi jfşhlvxkşbln,, Neyse neyse. Senin edebiyat bilgine dayanarak sana sormak istedim. Bana okuyabileceğim kitaplar önerebilir misin? Bsd yazarlarıda dahil birkaç tanesini kesinleştirdim ama pek bir fikrim yok. Yardımcı olursan çok çok sevinirim <33 Dipnot;; Çok 'ağır' olmazsa sevinirim ,çünkü yaşıma biraz fazla geldiğini düşüp okutturmuyorlar..

Ağır olmayanlardan Dazai Osamu, İnsanlığımı Yitirirken(Japon Yayınları) kitabını kesinlikle tavsiye ederim. Kısa kısa hikayelerden oluştuğu için Roshomon(Boğaziçi Üniversitesi Yayınları) da kitabın kalın olmasına karşın hafiftir. Tam olarak ne tarz kitaplar sevdiğini bilmiyorum o yüzden kendi zevklerime göre önereceğim, yani beğenmeyebilirsin😶

Köpek Kalbi, Mihail Bulgakov

Altıncı Koğuş, Anton Çehov

Fahrenheit 451, Ray Bradbury (Bu kitabı çok seviyorum)

Kuyucaklı Yusuf (Sabahattin Ali)

Daha tamamını okumadım ama konusu çok ilginç bir kitap var: Dansa Davet, Jean Teulé

Biraz psikopatça bir kitap bu yüzden yazsam mı yazmasam mı emin olamadım. Nerede satıldığından emin değilim ama ben çok beğenmiştim, hatta ana karakterin düşünce tarzı falan yazar çok iyi anlatmıştı ama kurgusu pek iyi olduğu da söylenemezdi: Eşekarısı Fabrikası (Bu kitabı sahaflardan alacaksan sakın 20 liradan fazla verme. En son sorduğumda yeni basımı olmasına 160 lira istemişlerdi. Kazıkçılar)

15 Yaşında Bir Kaptan ve İki Yıl Okul Tatili (Jules Verne) Benim okuduğum kitaplar diğer özetlere nazaran biraz daha kalındı, az önce baktım okuduğum yayınevinin basımı yoktu yani alırken dikkatli olmak lazım. Çoğu basımları tüm metin yerine özet çünkü. 15 Yaşında Bir Kaptan'ı hatırlamıyorum ama İki Yıl Okul Tatili yaklaşık 500 mü 600 mü sayfa neydi. Ama sayfa sayısına karşın akıcı kitaptır, tavsiye ederim.

[my2phetaliaheadcanons]

2p Bulgaria

Name: Mihail Lazarov

Age: 27 human, 1389 nation

Height: 5’7.3

Weight: 143 lbs.

Appearance: This fair-skinned male has pale red-orange eyes. His eyes create an intense-looking man that wants nothing more than to watch the world burn. His hair is shaggy and hangs in between his ears and shoulders. Mihail’s hair is an ecru color. His features are sharper than his 1p, and it makes him look a lot more intimidating.

His uniform looks like his 1p’s but instead of black, it is a pine tree green color. It causes his eyes to look like the flames of a forest fire. For meetings and formal settings, he wears a suit, a deep black, with a green tie. He keeps his shoes super shiny. In nonformal settings, he wears jeans, a dark solid colored shirt, and sometimes a jacket. This outfit is usually paired with some heavy boots.

Personality: He isn’t very friendly. To everyone, he is cold and uncaring. Even those closest to him will describe him as lovingly distant. There are moments when he gives gifts or gives compliments, but only to those closest to him. It's so rare that each time it happens the receiver just freezes due to having to process what happened.

Bulgaria is more of a pessimist. If asked the classic question of whether the glass is half full or empty, he says it's empty, because you more than likely drank some of the water to level it at the halfway point. Though his 1p is much more cheerful and manages to maintain that during the darkest moments, Mihail makes the darkness seem darker. Funny enough, he uses that to advance himself against others. No one is sure how it works, but his darkness improves his rank.

Mihail is blunt. He doesn’t pull punches when it comes to interacting with people. If he doesn’t like you, he lets you know. He has told many nations this, including Belarus. He isn’t afraid to call out people, and it has to lead to him being a part of fights because of it.

Dead: The Reaper doesn’t want to freeze from Bulgaria's coldness.

Weapon: AR-M1

Family:  Romania, Moldova

ETC: He fears Italy, unlike his 1p who sits there and beats up the other Italy. Mihail would never dream of it. It comes from their time together during WW2. Mihail is no stranger to bloodshed and death, but the absolute savageness that is Italy, scares him.

When Mihail told Belarus that he didn’t like her, she was shocked. Many nations like her, and the bluntness of this upset her. This happened while under the USSR, so she went to big brother. To put it simply, Mihail was left outside for a long time.

Bulgaria loves his brothers; Moldova and Romania. He wants to set a good example for Moldova and works hard to provide for him, from a lovingly cold distant way.

[rudyroth79]

Ion I. Cantacuzino (1908–1975), fiul actriței Maria Filotti și al inginerului Ion Cantacuzino, a jucat un rol important în cinematografia românească aflată la începuturile ei, fiind și un critic de film apreciat.

De formație medic psihiatru, a activat cu mult talent și în noua artă, regizând filme documentare și artistice. Între acestea: ”Castelul Peleș” (1941), ”Datini din străbuni” (1942), ”Războiul nostru sfânt” (1942), ”Evoluția si misiunea poporului român: din cartea vieții neamului românesc/Noi” (1942), ”Rapsodia română” (1943), ”Țara Oltului/Valea Oltului” (1943). A fost producătorul filmului ”O noapte furtunoasă (1943) după I. L. Caragiale, scenariul și regia: Jean Georgescu.

Interesant este că dorința de a face artă cinematografică a dorit să și-o perfecționeze de la cei mai buni profesioniști ai vremii sale, făcând pentru aceasta vizite în studiourile de film europene.

În cartea sa, ”Întâlniri cu cinematograful”, doctorul și cineastului Ion I. Cantacuzino relatează două astfel de vizite. Prima era în 1922 și se petrecea la Berlin pe platoruile firmei UFA. Acest studio era situat într-o grădină zoologică de lângă capitala germană, iar vizita românului fusese mijlocită de scenograful Ernst Stern, de origine român, care era unul dintre principalii scenografi ai studioului respectiv. Cantacuzino povestește în amintirile sale: ”Stern ne-a spus că lucrează la un film cu Pola Negri, intitulat Die Flamme, și ne-a invitat să participăm la luările de vederi. Așteptarea pasionatului spectator de filme ce eram a avut o decepție în fața acestei hardughii cu foarte puține instalații tehnice”, scrie Cantacuzino, prea puțin impresionat de felul în care se turna un film mut. Și continuă: ”Îmi închipuisem a vedea o mulțime de reflectoare și o armată de tehnicieni. Dar în studioul de la Zoo nu se mai turnau scene de mare montare, iar scena la care asistam se întâmpla să fie foarte restrânsă, cu o scară pe care Pola Negri, plină de temperament, o urca, certându-se cu cineva.”

Cineastul român a avut ocazia după 10 ani să viziteze un alt studio cinematografic european. De data aceasta era la Paris, la Paramount, unde el și mama lui, actrița Maria Filotti, fuseseră invitați de marea actriță Elvira Popescu, în 1932.

Ion Cantacuzino notează: ”Acum era vorba despre un studio de filme sonore. Și anii care trecuseră de la primul meu contact cu o fabrică de filme aduseseră schimbări. Capitonajul zidurilor pentru sonorizare schimbase complet înfățișarea platoului înțesat de tehnicieni ce se mișcau într-o pădure de aparate și de reflectoare.”

Criticul de film Manuela Cernat are o mare admiraţie pentru el, considerând că ”avem nevoie de astfel de modele, cu o deschidere culturală de renascentist: a fost nu doar un mare critic de film, întemeietorul istoriografiei filmului românesc, ctitorul unor instituţii ale cinematografiei noastre, dar a şi susţinut o serie de conferinţe publice, a fost şi doctor în medicină, psiholog şi psihiatru, autor de scenarii, regizor şi producător de filme şi cronicar literar”. Criticul susține că, deși istoricii și criticii îl trec adesea cu vederea, Cantacuzino poate fi aşezat fără nici un dubiu în galeria marilor interbelici: Emil Cioran, Mircea Eliade, Eugen Ionescu, Constantin Noica, Haig Acterian, Barbu Brezianu, Petru Comarnescu, Petre Ţuţea, Toma Vlădescu, Mircea Vulcănescu, Mihail Sebastian.

După al cel de-al Doilea Război Mondial, din postura de medic, Ion Cantacuzino a tratat un pacient care fusese legionar și sub acuzarea că a tăinuit autorităţilor acest lucru, în 1950, a fost arestat şi condamnat pentru ”uneltire împotriva ordinii sociale”, executând o parte din pedeapsă la Jilava, fiind eliberat cu greu la intervenţiile mamei sale, Maria Filotti. Un an mai târziu a fost rearestat şi anchetat în beciurile Securităţii ”pentru crime împotriva umanităţii”.

”Uzina de basme”, ”Întâlniri cu cinematograful”, ”Note pentru azi”, ”De amore”, ”Momente din istoria filmului românesc”, ”Jean Mihail”, ”Filmul românesc de altădată” sunt doar câteva dintre titlurile de cărţi şi studii publicate de Ion I. Cantacuzino.

Ediția princeps, 1935

Ediție 2004

”O noapte furtunoasă” după I. L. Caragiale. Scenariul și regia: Jean Georgescu. În distribuție: Alexandru Giugaru (Jupân Dumitrache), Ștefan Iordănescu-Bruno (Nae Ipingescu), Radu Beligan (Rică Venturiano), George Demetru (Chiriac), Ion Baroi (Spiridon), Maria Maximilian (Veta), Florica Demion (Zița),  Gh. Ciprian (Ghiță Țircădău), Jean Moscopol (Un armean), Cornelia Teodosiu (Cocheta), Miluță Gheorghiu (cupletistul I. D. Ionescu) ș.a. Decoruri: Ștefan Norris; Costume: Aurel Jiquidi. Muzica. Paul Constantinescu. Imaginea: Gerard Perrin. Data premierei: 22 martie 1943, Cinema ARO

Vezi: arhiva rubricii Memor de Daniela Șontică

”Cineastul Ion I. Cantacuzino, pe platourile europene de filmare” de Daniela Șontică Ion I. Cantacuzino (1908–1975), fiul actriței Maria Filotti și al inginerului Ion Cantacuzino, a jucat un rol important în cinematografia românească aflată la începuturile ei, fiind și un critic de film apreciat.

[ibokumus]

Nobel Edebiyat Ödülüne Lâyık Görülen 26 Yazar ve Kitapları.

1 - Bernard Shaw - Kara Kız

2 - Pearl S.Buck - Ana

3 - Aleksandr Soljenitsin - İvan Denisoviç'in Bir Günü

4 - Ernest Hemingway - Çanlar Kimin İçin Çalıyor

5 - Necip Mahfuz - Midak Sokağı

6 - Thomas Mann - Seçme Öyküler

7 - Knut Hamsun - Göçebe

8 - Hermann Hesse - Gençlik Güzel Şey

9 - Mihail Şolohov - Don Hikayeleri

10 - Gabriel Garcia Marquez - Sevgiden Öte Sürekli Ölüm

11 - Andre Gide - Pastoral Senfoni - Dar Kapı

12 - Bertrand Russell - İktidar

13 - M.Angel Asturias - Kasırga

14 - Elias Canetti - Marakeş'te Sesler

15 - Octavio Paz - Yalnızlık Dolambacı

16 - Henryk Sienkiewicz - Ateş ve Kılıç

17 - John Steinbeck - Altın Kupa

18 - Jean Paul Sartre - Akıl Çağı

19 - Albert Camus - Veba

20 - Heinrich Böll - Cüce ile Bebek

21 - Selma Lagerlöf - Nils Holgerson'un Serüvenleri

22 - William Faulkner - Kutsal Sığınak

23 - Yasunari Kawabata - Kiyoto

24 - Eyvind Johnson - Saltanat Günleri

25 - Saul Bellow - Boşlukta Sallanan Adam

26 - Orhan Pamuk - Kar

[mantikutayr]

senaryo

‘’senaryoyu edebiyatın bir türü olarak kabul etmek artık bir gelenek haline gelmiştir. oysa bu böyle değil. senaryonun edebiyatla herhangi bir ilişkisi olamaz, olması da mümkün değildir.’’

‘’gerçek sinema, başından sonuna kadar düşüncede tasarlanan sinemadır.’’

‘’senaryo filmin ana fikrini, çıkış noktasını unutmamak için gereklidir. bu anlamda senaryo mükemmel bir şeydir. ama tekrar ediyorum, eğer senaryo sadece ana fikirden ibaret ise, yoksa daha fazlası değil.’’

‘’gerçek sanat, izleyici üzerinde nasıl bir izlenim bırakacağı kaygısını taşımamalıdır ve asla bununla uğraşmamalıdır.’’

‘’güzel sanatlar sadece insanı konu alır ve sanatın başka bir konusu olması ihtimal dışıdır.’’

‘’sanat eseri bir sarsılma, bir katharsis doğurma yeteneğine sahip olmalıdır. aynı şekilde insanın canlı ıstıraplarına değilnebilmesi gerekir. sanat hiçbir zaman problem çözmemiştir, problemi açığa çıkartmıştır. sanat insanın görüşünü değiştirip iyiliği benimsemesi için onu hazırlar ve manevi enerjisini özgürleştirir. sanatın yüksek görevi işte burada yatmaktadır.’’

tarkovski’nin bu bölümde bahsettiği filmler:

kendi halinde yaşamak - jean luc godard

gölgeler - john cassavetes

çapayev - sergei vasilyev, georgi vasilyev

predsedatel - aleksei saltykov

umberto d. - vittorio de sica

savaşsız yirmi gün - aleksey german

ana fikir (sanatsal düşünce) ve ana fikrin filmde gerçekleştirilmesi 1-2

‘’ancak ve ancak dünyaya kendine özgü bakışı olan yönetmen sanatçı, sinema da sanat olabilir.’’

‘’eğer sanatçının hedefi filmsel olayı herkesin anlayabileceği ‘basit’ bir dille anlatmaksa, sanatsal düşüncenin nasıl gerçekleştirilebileceğini tasavvur edemiyorum. herkesin anlayabileceği basitlikte bir dilin ne olduğunu bilmiyorum. bana öyle geliyor ki, sanatsal düşünceyi gerçekleştirebilmek için biricik yöntem samimi bir dil kullanmaktır.’’

‘’kural olarak, sanatsal düşüncenin oyunculara kesinlikle anlatılmaması gerekir.’’

‘‘ben tamamen farklı bir şey arzu ediyorum, ben oyuncunun filmin sanatsal düşüncesinde erimesini istiyorum.’‘

‘‘yönetmen oyuncusunu ana fikirleri dile getiren bir megafon (tercümanı) yapmak yerine, oyuncusuna hayat üflemek zorundadır.’‘

‘‘gerçeğin fotoğrafını çekmek mümkün değildir, gerçeğin sadece görüntüsü (imajı,tasviri) oluşturulabilir.’‘ 

bahsettiği filmler:

macera - michelangelo antonioni 

yurttaş - orson welles

üç milyon süreci - kutsal jurgen bayramı - yakov protazanov 

montaj (kurgu)

‘’sinema dilinin püf noktası, sinemada dilin, kavramların ve sembolün olmamasında yatmaktadır.’’

‘’montaj, kadrda akan zamanın bizzat kendisini birleştirmektedir.’’ 

‘‘montaj sineması’‘ filmin beyaz perdenin sınırların dışına taşmasına imkan ermiyor. yani izleyicinin gözleriyle gördüğü, önünde beyazperde de cereyan eden olaylara kendi deneyimiyle yoğunlaşabilme hakkını izleyiciye tanımıyor.’‘

‘’müzikte ses, resimde renk, dramada karakter, nasıl temel yapıtaşı oluyorsa zaman da sinema sanatının temel yapıtaşı durumundadır.’’

‘‘sonuç itibariyle ritim, film parçacıklarının metrik bir sıralaması asla değildir. ritim, kadrların içinde var olan zamanın geriliminden oluşur.. sinema sanatının en önemli biçimlendirici öğesi kesinlikle ritimdir, çoğu meslektaşımızın iddia ettiği gibi asla ve asla montaj değildir.’‘ 

‘‘edebiyatta hiçbir işe yaramayan gereksiz kelimeyle sinemadaki ritim bozukluğu, her iki de aynı ölçüde sanat eserinin gerçekliğini mahvediyorlar..’‘

‘‘montaj demek, zamandan heykel yontmak demektir. işte sinemada görsel imaj dediğimiz olgu budur.’‘

‘‘bir zamanlar kendi prensiplerine ihanet etmiş olan yönetmen, artık gelecekte de hayata ve dünyaya kendi yaklaşımında dürüstlüğünü koruyarak gücü kendinde bulamayacaktır.’‘ 

‘‘sinema muazzam ve yüce bir sanattır. eğer birileri bana sinema sanatını nasıl değerlendirdiğimi sorsalar, sinemayı müzik ve şiir arasında bir yere koyardım, birbirinin çok yakın komşusu olan bu iki sanatın binlerce yıldan bu yana mevcut olmamalarına aldırmadan..’‘

bahsettiği filmler:

ekim - sergey eisenstein 

mucize gölü - çudskoye ozero 

mouchette - jeanne d arc'ın davası - robert bresson

tatlı hayat - federico fellini

nefes nefese - jean-luc godard

ip - alfred hitchcock

ben kübayım - mihail kalatozov 

müzik ve ses 

‘’filmde müzik kullanımının en banal en basmakalıp yöntemi, ne yazık ki tipik, kötü bir materyalin müzikle düzeltilmesi ve iyileştirilmesidir. yani sinematografik anlamda başarılı olmayan bir sahne veya epizodu müzikle süslemeye çalışmaktır.’’

‘‘müzik, ruh halinin ifade edilmesinin bir yöntemidir.’‘ 

bahsettiği filmler: 

çığlıklar ve fısıltılar - dokunuş -ıngmar bergman 

çekimde hız ve tekrar 

‘’film çok çabuk çekilmelidir. sanatsal düşünce ne kadar çabuk gerçekleştirilirse, o kadar kesin olacak ve bütünselliğini o derece koruyacaktır. örneğin louis bunuel her kadrdan sadece iki tekrar çeker ve ikinci tekrarı oyuncunun ricası üzerine çeker. bununla birlikte genellikle çektiği ilk tekrarı filmde kullanır.’’

‘‘..bressron izleyiciyi cezbetmek için hiçbir çaba göstermez. işte bu olimpik sanattır, biçimi hissetmenin en üst düzeyi.’‘ 

kitabın son bölümünde de tarkovski’nin hayatı ve eserlerine dair kısaca üstünden geçilmiş. göz attım, o kısmı derslerinin gölgesinde kaldı tabi. 

[bbbarneswrites]

Bucharest Diaries | THE LIBRARY

Bucky Barnes x Reader*

Summary: Snapshots of Bucky’s life in Romania. In which he meets someone when he least expects to. Genre: Romance/fluff Rating: T Warnings: Swearings 1,568 words

Notes: OKAY. I’ve been thinking about expanding this whole Bucky in Romania thing and I don’t know what happened today that this came out. It’s really corny though, LMAO. Any Romanian readers out here willing to help a girl out with some info, hmu! The poem down there is originally titled Poveste Sentimentală and both it and the book are written by Nichita Stănescu. Guess that’s it! Happy reading! <3

Tied to The Apartment Chronicles and Two Sides!

Pinterest | Spotify Playlist

Life in Romania is quiet. Dull. Repetitive, at times.

But even so, Bucky doesn’t complain about it. After the shitshow that his life has been, he’s thankful to be just another face in the crowd, just another body to bump against in the street. Despite the blood stained past, he’s content in rebuilding his life as just another random person.

(As random as he can be, that is. Somewhere deep down, Bucky knows this is likely to not last).

Getting settled in Bucharest had been fairly easy for someone like him.

He gets a job. Heavy manual labor, perfect and low-key, no paperwork needed but with fair pay. He gets an apartment. Small and old in a communist era apartment building but just enough for someone like him. No neighbors or tenants.

And then, with time – Bucky builds a routine.

Sometimes he works during the day. Sometimes at night. Sometimes he gets days off. The free nights are mostly meant for his journals. Re-reading them is a good pastime and it often sparkles his supressed memories. In the free mornings, he likes to sleep-in. To feel the softness of his blanket, watch the sun slip through the newspapers covering the windows of his place.

But It’s different when he’s got the whole day.

He can go to the market that stays two blocks away, visit touristic points that aren’t too crowded, walk around the Old Town and hide in the mass of people.

Or like today, pick a book in one of the local libraries.

Trying to look as inconspicuous as someone like him can be – because he might not be an assassin anymore but he still has a figure – Bucky walks from corridor to corridor, eyes silently scanning every book’s spines.

As he reaches the poetry section, he stops by a title. O viziune a sentimentelor. Though he normally wouldn’t go for a poetry book, the name catches his attention like no other did so far.

His fingers reach out for the cream colored book and just when he’s about to pull it out–

“That’s one of the best Romanian books. Ever.”

Bucky can’t help but freeze at the sudden appearance, hand tightly closed around the book, too startled at not hearing the steps after him.

You don’t seem to notice though, your input falling unasnwered in the empty corridor for a few moments as your attention diverges for a row of books in the opposite shelf, your hands trailing through the dust until finally picking up a bright red one.

The soft, whispered ‘a-ha!’ you let out is enough for Bucky to turn around.

Eyes trailing from your feet and up, he stops midway through it. It’s creepy and it might make you uncomfortable. He knows he doesn’t look like the friendliest of men. Between the white sneakers, lace trimmed shorts and white top that flashed a silver of your skin, Bucky doesn’t look up to your face.

Until you speak up again.

“It took me two weeks to read this book.” You mention to the book in his hands with your own, an amused smile forming on your lips as you roll your eyes. “The Romanian was a bitch to crack through.”

Bucky doesn’t say anything – feeling suddenly torn about striking a conversation or posing as an uneducated son of a bitch.

You don’t mind the brief silence, taking the time to watch him.

Even though the summer is just a few weeks away, he wears a heavy, maroon jacket. You know the gray top underneath is long-sleeved too. Black cap and black glove and jeans, brown hair brushing against the light stubble of his jaw. He’s tall and his broad shoulders are nothing but imposing.

If by chance you’d met him after a night-out in Old Town with your friends, you’d switch for the other sidewalk.

Right now, he looks somehow familiar. Despite everything, he manages to look soft as he finally talks to you.

“My Romanian is rusty.” He says, lips pursing for a small moment as he shrugs and clears his throat, blue eyes settling on you again. “It will be good practice.”

At the realization he speaks English too, you smile. And Bucky swears it lights up your face, the gloss of your lipstick looking more appearent as you do.

In another time of this life, he knows exactly what his old self would do. For the first time in months, he wishes to be like him again – easy with words and blessed with natural charm. To be the guy a pretty girl would give the time of her day.

He’s on the run but he’s not blind. He knows you’re pretty.

(Even more when you bite your lip. Not that he should be noticing all that).

“Then you should have this one.” You shake the book in your hand, cheeks warming up when his gaze lifts from your lips to your eyes again. “For practice.”

You hand him the bright red covered book and Bucky reads in worn golden letters. Poezii by one Mihail Eminescu.

When he looks up again, you have a smirk playing on your lips, fingers pulling another book from the shelf. A green one with similar golden letters. He can’t read the title, not even when you hold it against your chest and start walking backwards and out of the poetry section.

“This one is yours.” Bucky retorts, two books fitting easily between his metal fingers, lips quirking in an unexpected side smile. “I don’t mind waiting one more week.”

The words feel odd at the tip of his tongue – somehow flirty, almost feeling like an invitation, a plead.

And just before you turn around to leave–

“I don’t mind it either.” You tip your head to one side and raise your free hand, pressing a single finger to your smiling lips. “One week.”

An invitation that you take it.

One week that turns into two and then turns into three and soon it’s a month (and a half).

You become friends.

Bucky learns a lot about you in the short period.

He knows you’re an interchange student that switched the last year of your graduation to try your luck somewhere else. He knows you’ve been reading Romanian novels to improve your language skills because you’re terrible at it. He knows you like fashion and he always takes note on your clothes.

He watches – it’s a natural trait of the soldier – and he learns a lot about you in the short period.

Quirks, likes and dislikes, moods.

Bucky draws a line at friendship but it’s hard to ignore the feeling flaring in his chest everytime you smile around him.

You never ask anything about him. As far as it goes, he’s just an American man trying life in different country. Bucky guesses you might think he’s a veteran, a regular soldier with a backstory similar to many men that come back from war.

(He almost wants to be suspicious at your disinterest. But it’s you so he doesn’t).

His routine is a little less dull now. His days off are spent in the library and each time he comes back home with a new novel to read, often Romanian authors you’ve heard in your classes.

Sometimes his late mornings are replaced for early meetings, like today, as he watches you switch from tab to tab in your laptop, sitting in a study desk at the back of the room with books and papers all around you.

And between watching every little detail from you – to the little flowers in your pants to the glitter of your nails, Bucky frowns in confusion when you smile softly at the screen.

“Look at this poem.” You say quietly, turning the laptop screen to his direction with a knowing smile, your shoulder brushing against his as you rest back on the chair. “Nichita Stănescu.”

As he leans closer, words in Romanian come to him as easily as if it’s in English.

Then we met more often. I stood at one side of the hour, you at the other, like two handles of an amphora. Only the words flew between us, back and forth. You could almost see their swirling, and suddenly, I would lower a knee, and touch my elbow to the ground to look at the grass, bent by the falling of some word, as though by the paw of a lion in flight. The words spun between us, back and forth, and the more I loved you, the more they continued, this whirl almost seen, the structure of matter, the beginnings of things.

Ignoring his ridiculously fast beating heart, and how much the poem speaks to both of you, Bucky turns his head to you–

Already looking at him, with your lips miserable inches away from his own. And he doesn’t pull back. Maybe because he’s too startled. Or maybe because he simply doesn’t want to.

“It’s beautiful.”

You sigh and it falls right into his mouth. Bucky recognizes the poem from the book he got when he met you and he knows what it means, how it fits what you have, if there’s something to think of. He pulls back anyway.

“It  is.”

He doesn’t specify what but he knows you know by the way you look at him.

Bucky draws a line.

And he thinks everything will be fine – at least until the nightclub incident happens.