#Tiyaga

[leszackardises]

C'est l'heure de la fusion des tribus à Survivor Québec ce dimanche!

Continue reading Untitled

[ask-emilz-de-philz]

I don't know where to ask this. Here or on the other blog but can you make a chart for who is for who and what character they play at aus so I can remember it easily pleaseee. Nagmamakaawa Ako I just wanted maki and Maliksi but I'm too deep into your ocs now hihu

(( anon, kaya mo yan. backreading lang kailangan))

[kremechihihi]

ako si luna.

siya si sol.

ilang taon ko makikita ikaw nang tunay?

-

i’m luna.

she is sol.

how many years will it take to see you truly?

[aphrodict]

one more year before i move out of this hell hole

[dreuuubullets]

Comfort Zone: Pepetiks petiks ka ba?

Tagalog naman para maiba. Sabi sayo boi eh gagawan kita ng blog. Shoutout sayo kung mabasa mo 'to! At sa mga pinagsamahang walang papantay! Kapatid habambuhay!

So eto na nga! Usapang comfort zone tayo! Aminin na natin, tol—comfort zone? Sarap nun, pre! Chill lang, wala kang stress, wala kang hassle. Parang everyday rest day—puro Netflix, walang tuldok sa petiks. Pero eto catch: kapag over ka sa petiks mode, para kang halaman na nakatunganga lang sa araw—nabubuhay, pero walang level up! Eh sino bang ayaw maging blooming plantito o plantita, diba? Pero kung hanggang “leaf” level lang palagi kasi takot kang lumabas sa paso, aba, tapos ang story mo, p're!

Narinig mo na ‘yung “Growth happens outside your comfort zone?” Alam ko, gasgas na ‘yan, pero pakinggan mo ‘to: Ang comfort zone mo parang paboritong sando—yung butas-butas na, medyo basa pa ng pawis, pero suot mo pa rin kasi pakiramdam mo astig ka. Pero tol, kung gusto mong mag-upgrade, minsan kelangan mong bitawan ‘yung sando na yun at mag-risk mag-suot ng masikip na hoodie kahit medyo di pa fit sa’yo. Hindi nga lang kasi s'ya laging swak, minsan kailangan pang hilahin.

Oo, cool yung chill, pero kung lagi kang safe mode, para kang stuck sa tutorial mode ng game—paulit-ulit, walang thrill, walang boss fights! Asan na ‘yung thrill ng level up? Yung epic loot? Sayang, pre!

Masarap ang petiks, pero masaya din ang may risk! Para kang nagse-skateboard: una, puro lagapak, puro gasgas sa tuhod. Pero kapag nakuha mo na ‘yung balance, iba na galaw mo, pang-kanto vibes! Ganun din sa buhay, tol. Kung gusto mong umangat, minsan kelangan mong ma-semplang para matuto. Bawal ang maarte, lalo na kung pangarap mong mag-level up.

Eto nga, tol, kagabi lang magkakwentuhan kami ng tropa ko mula high school. Alam mo na, usapang mga batang-gala na akala mo walang future dati, pero ngayon? Grabe. Yung tropa ko, basketball superstar na, may sarili nang fans club at cute na family goals. Ako? Eh chill lang, nagso-solo flight pa-Korea, pa-Japan, kung saan saan lang kasi finally afford ko na magpakabundat sa ramen at sushi sa mismong bansang pinanggalingan nun.

Dati, pre, kulang na lang mag-ala Fast & Furious kami tuwing uwian. Yung tropa, paborito ng teacher sa guidance office, ako naman, swabeng laging late, alam mo na. Pero sino mag-aakala, tol, na tayo pa pala ‘tong makakarating sa ganito? Sabi nga niya, “Tangina, pre, nakakatawa ‘no? Yung dating baliw na puro sablay, ngayon bigatin na.”

Dati, inaatraso lang namin yung deadline ng homework, ngayon, inaatraso na ng mga tao deadline nila para mapanuod yung games niya o mabasa yung travel blog ko. Sabi niya, astig daw na kahit ilang beses kami madapa noon, bumangon pa rin kami at tuloy pa rin sa takbo. Nakakatawa lang, tol, na dati kami ang kinukutya, pero ngayon, tingin sa atin parang next level na.

Tawanan lang kami habang sinasabi niyang, “Pre, kung nag-petiks lang tayo nung high school, siguro hanggang dun na lang tayo. Pero buti na lang, nagrisk tayo kahit nung sablay pa rin tayo sa dulo.” Dito namin na-realize na ‘yung tunay na swag, di sa chill-chill lang. Nasa mga sumubok, nabigo, pero bumangon at lumaban ulit na mas astig pa! Kaya ikaw, tol, kung feeling mo petiks ka na masyado, lakasan mo loob mo. Malay mo, dun mo pa matagpuan ang tunay mong swag.

At syempre, sa gitna ng tawanan at kwentuhan, hindi namin nakalimutan magpasalamat kay Lord. Sabi nga namin, pre, kahit anong sipag at tiyaga, kung walang blessings mula sa Kanya, wala ring saysay lahat. Sobrang blessed namin na kahit puro sablay nung una, binigyan pa rin kami ng chance bumangon at magtagumpay. Lahat ng ito, mula sa Kanya. Kaya, shoutout kay Lord, tol, kasi kahit sa dami ng semplang, di niya kami iniwan.

Kasi sa dulo, tol, ang buhay ay hindi para sa mga petiks lang—para ‘to sa mga handang magtry, magfail, at bumangon ng mas solid! Kaya tara na, p're, sugal na tayo. Show your moves, swag ka pa rin kahit may sablay, basta bumabangon ka ulit. 🚀💥

[nice2meetyouu]

May kwento ako. Pero tungkol sa buhay ng iba.

Siguro dahil tumatanda na siya, or trip nya lang, busy sa dating site si F. Sa bagay, sabi din naman ng boss kong si Marie na papunta na sa middle age kung 100 years ang lifespan niya, naghahanap siya ng significant other. Anyway, sa ibang araw na si boss, kay F muna ang kwento today.

Last time, may ka-date daw siya, kaso, sex lang daw ang gusto, so huwag na.

Tapos one other time, may kausap sya, 1 week na, tapos nagkita sila. Ewan ko kung sinasabi ni F na taga-malayong isla siya talaga, pero nirerequire pa rin syang pumasok sa work paminsan-minsan, so nagkita sila ng kausap niya... sa SM North. Gumising pa raw sya nang maaga, nag-ayos, naglaan pa ng oras.

Kaso? Alam ko nang sketchy 'yang SM North e, bago pa nya ikwento na after mag-SM North, niyaya siya ng ka-date na pumunta sa somewhere malapit.

Nako. Alam ko na talagaaa. At 'yon, sinama siya sa "office" na may mga produkto. At ang date ay naging "business opportunity." At talagang cinorner pa siya na mag-sign up at bayad on the spot. Sabi na ni F, wala siyang cash na dala. Pero persistent itong si office person, they accept card daw. Ang sarap kotongan. Hahaha.

Sabi ni F, "Akala niya ha." Visa at mastercard lang 'yung tinatanggap ng terminal, so gumamit siya ng card na neither visa nor mastercard. Tapos kunwari raw worried pa na hala, ayaw mag-go through ng transaction. Kunwari, sad.

At doon na nagtatapos ang 1 week nilang business story ng ka-chat niya sa dating site. Sabi niya, may signs na nga raw. Kasi ang tawag sa kanya, "Ma'am." Mayroon daw bang nakikipagdate na Ma'am ang tawag sa ka-date?! Saka, sabi niya, ang kwento ni business person, panganay daw sa 11 na magkakapatid, may mga pinag-aaral pa, mukhang hindi naman daw mag-aasawa at this time.

Pero nasa dating site. Bakit? To meet friends daw, and a special someone (kung mayroon), ang sabi sa kanya. Meet friends mo ilong mo!!!

Ako 'yung naaawa kay F eh, ang tagal ng byahe niya para makarating dito, tapos naglaan pa ng oras para dun sa ka-meet bago pumasok sa work, pero bebentahan lang siya. 😭

Tinatanong niya ako kung legit daw ba 'yon kasi ang alam nya prescription dapat 'yung active ingredient, so bakit daw nabebenta sa MLM? Sabi ko, 'yung higher strength ang alam kong kailangan iprescribe, pwede na over the counter 'yung mahina, or suspetsa ko, minention lang naman 'yung ingredient para masabing legit pero baka 0.1% lang 'yun ng overall product.

Anyway, ang tiyaga din ni F, parang ang amicable nya until the end. Pero kung ako siya, baka nag-express na ako agad ng disappointment tapos hindi na ako sasama sa "office." Or siguro, dahil ikinukwento na lang niya, kaya alam ko na anong next kong reaction pero kung ako ang nandoon, on the spot, baka hindi naman ako confrontational.

Sabi niya, sana tinanong na lang daw siya sa umpisa pa lang kung open-minded daw ba siya. LOL.

[ynarii]

Something new.

Akalain mo yon, nung muntik na ako sumuko sa paghahanap ng partner na willing magmeet halfway, willing intindihin ako and everything; binigyan ako ng someone na similar sa personality ko. I thought sobrang hirap maghanap ng someone na gusto talaga ako.

Until I met him, si Ed. The one who filled the empty gaps, and the one who craved my whole existence. He appreciated everything about me, personality ko, mga "alter egos" ko, yung sleeping face q (kahit mukhang gago), pati lahat-lahat. HAHA I wished na sana nakilala ko siya sooner pero naisip ko na probably hindi pa ako ganun ka mature noon.

Ano nga bang bago ngayon? Siguro yung treatment, yung pag-iintindi, and how it's real na this time. Real in a way na cinacrave ko na yung mga yakap niya, sobrang tibay ng pag-iintindi ko kahit minsan overthinker ako, yung tiyaga at effort niya just to see me. Pagod siya sa new work pero sinasabi niya na "basta makita kita, tanggal pagod ko." 😭 Sobrang sarap pakinggan, maramdaman at makita.

This feels like home. This is my home.

[engrjpbayubay]

Magandang araw, Engr.! Handa ka na ba sa panibagong yugto ng iyong buhay? Handa ka na bang magtagumpay?

Ihanda ang sarili dahil hinihintay ka ng bayan. Tibayan mo ang iyong pundasyon sa lahat ng bagay gaya ng mga istrukturang itinayo pa ng ating mga ninuno na kayang harapin ang anumang sakuna.

Dasal, tiwala, sipag at tiyaga. Ikaw ang pagasa. Ikaw ang hinihintay na pagbabago.

Padayon, inhinyero ng bayan!

-Engr. John Paul Abad Bayubay

[artemicia]

Gusto ko lang simulan mag-document dito ng small wins ko sa freelancing. Nag-celebrate kami ng anniversary ng nila mama at papa sa Pansol. In-invite din namin yung ilang close friends nila kaya medyo marami-rami rin.

Nakapag-book ako ng private place na may pool na may maraming kwarto, yung hindi namin kailangan magsiksikan kasi dalawang kwarto lang ang kasya ng budget tulad noon. Nakapagpaluto rin ako ng mga pagkain na dinala na lang namin kasi ayoko ma-hassle pa sila magluto kasi matatanda na sila. Gusto ko yung kain-tulog-relax na lang yung matatandang kasama.

Proud ako na nagagawa ko na ‘to sa mga magulang ko. Gusto ko kasi yung gano’ng mga bakasyon na wala nang aalalahanin kasi bayad na lahat. Ayoko rin ‘yung nagtitipid sa pagkain kasi hindi kami pinalaking gano’n. Mahirap lang kami noon pero hindi namin naranasan magutom at mag-ulam nang hindi masarap dahil sa tiyaga ng mga magulang ko. Kaya ngayon, gusto ko na ako naman ‘yung mang-spoil kahit konti sa kanila.

Naisip ko lang din, hindi totoo na hindi mabibili ng pera ‘yung tunay na kaligayahan. Totoo siguro kung ‘yung pera mo, sa materyal na mga bagay mo rin lagi ginagastos. Pero kung sa mga experience mo siya ini-invest, sa mga pag-travel kung saan, pagkain sa mga lugar na hindi mo pa nakakainan, paggawa ng mga bagay na hindi mo kaya dati kasi wala kang pera, ayun. Doon masaya.

Kailangan ng pera para ma-experience mo ‘yon. Kailangan ng pera para ma-amplify ang buhay, para maging mas masaya kasama ng mga mahal mo sa buhay.

[orange0ctopus]

Introducing Fate - a new animated series coming to the OrangeOcto youtube channel in late 2023 or early 2024.

"Fate" is an action-adventure about Ava Tiyaga and Phoebe Carter. The two work at an agency designed to save the world from any threat, big or small. The two girls are complete opposites and the show will display how Ava and Phoebe's relationship will grow. Join Ava, Phoebe, and other characters as they have countless adventures and truly learn how to conquer their fears.

Look forward to updates here and some art of the characters!

[leszackardises]

Remaniement à Survivor Québec : Voici les nouvelles tribus!

Continue reading Untitled

[chereserene]

Date

Kwento ko na kasi baka malay natin majinx diba ganon yung sabi nila pagkinwento mo raw majijinx na.

It's been a week na ata when I received a familiar dm sa twitter as in tagal ko na di gaano active dun sa account na yun, padalaw dalaw lang pag may random rants ako na hindi ko masabi sa tumblr dun ako tumatakbo kasi wala naman may kakilala sakin dun.

So, eto nga mabalik. Familiar na to si guy na nagmessage sakin Nov 2022 pa last year na convo namin na he wants us to be friends. Friends lang naman and magkafollow kami sa twttr so basically no harm.

Then, niyaya niya ako na lumabas like date. Pero tinanong ko anong intentions niya kasi alam ko sa sarili ko di pa talaga ako ready sa kahit ano. Yung katawang lupa at kaluluwa ko di ready.

Tiyaga ni koya magreply ng mabilis sa message ko samantalang It took me hrs or mins. bago magreply (di nga ako active sa twitter).

Pumayag naman ako as long as FRIENDLY DATE hanggang dun lang. So, will see if magwowork out or hindi.

Tska bakit kasi kayo nagsisidatingan pagbroken ako ha. Late na late kayo. Darating pag di hinahanap.

[tokwattoge]

Small wins.

Last week yung unang beses na nakakumpleto ako ng trabaho for 6 straight days. Complete 8 hrs, no closed slots. May 2 days pa na nag 2 hours OT ako. So yung target kong 80 hrs per week nalagpasan ko, I was able to achieve 98 hours! So proud of me. Thank you Lord sa strength. Ngayon ko lang ulit to nagawa since nalaman kong buntis ako dahil sobrang selan ni baby maraming beses na akala namin nalaglag na. Ang sarap sa pakiramdam nung dirediretso ka magwork grabe. Ngayon lang ulit ako ng 8-5. Dati gumigising pa ako ng 5 AM at natatapos ng 11 PM per super daming breaks in between. Sobrang nakakapagod pero tiyaga. Sana this week ulit <3

[g-rasyaana]

I knew I'd feel and experience this kahit nung nasa PH pa lang.

First two weeks in a different country was amazing. Masaya lang because all the waiting's finally over, I'm thrilled to start a new life here, nag-eexplore lang sa city dahil lahat bago. The next weeks, doon na mag sstart humirap. Nauubos na pocket money ko dahil ang daming gastos sa house, food for everyday, enrolment for registration purposes. Iisipin ko dapat mag luto para makatipid sa food, kaso hindi nga ako marunong mag luto so mamimiss ko lalo parents ko. Everytime I carry lots of grocery bags, naaalala ko noon pag kasama ko lang parents at tulong tulong kami tapos mas madali haha. Whenever I feel sad, pwede ko lang ayain sa malapit na coffee shop si Cla. Mas madali talaga buhay ko noon, nasa parents kasi e. Ito na talaga yung tunay na hirap of living alone.

I'll start work next week pa and nauubos na talaga pera ko. Inantay pa kasi yung AHPRA rego number and paperworks ko, di ko alam bakit sumobrang tagal yung mga yun. Nahihirapan ako kasi magbabayad pa ako ng bills sa PH bukod sa bills ko dito. Sobra din yung pagkamiss ko kila mommy at daddy, yung feeling na gusto ko nalang talaga umuwi. Kaso kasi para sa kanila naman kasi tong ginagawa ko e, mas malaki kikitain ko eventually at mas makakatulong sa kanila. Nababawasan naman yung lungkot minsan cause I'm living with my friends, kaso pag sumabay na yung problema sa pera, pag-aaral for my internship, pag-aadjust living independently, nakakaoverwhelm talaga.

Sana kayanin ko at wag ako sumuko. Sana makapag tiyaga at tiis ako lalo ngayong andito ako sa pinaka mahirap na part.

[ariesinwanderlvnd]

Thank you, 2022! Tara, 2023!

Life can sometimes seem so fast talaga and minsan it can be reaaaally slow. Di ako makapaniwala na tapos nanaman ang isang taon. I don’t have anything in mind to say kaya kung ano nalang maisulat ko ang ilalagay ko dito.

What I felt about 2022, naubos talaga ako. I’m the type of person na (I feel), always composed pero earlier palang ng 2022, naputol na ang tiyaga ko. Ayaw ko na sana maalala nangyare pero kasi ang path to peace is being okay what happened in the past. So ayun, binantaan papatayin ng sarili kong Nanay ang empleyado namin dahil sa wrong information na nakuha niya sa chismis. Imagine that? It excruciatingly painful yun para sakin. Of course that eventually led sa decision ng Papa ko na umalis nanaman na bahay. At ako eventually also decided to leave ng bahay. Umalis nako ng bahay noon kasi I felt kailangan ko na isave ang pangarap ko maging CPA. While I was in Baguio and stayed there for 4 months, nagreflect ako mabuti as to where I want to go and want to do. Completely lost na kasi ako talaga at that time. Akala ko makakapag review na ako mabuti pero kailangan ko narin harapin yung possibility na this could be really over for me sa journey ko sa pagiging CPA. Before 2022 ko pa naramdaman na parang I’m done already pero tinry ko parin iworkout. So nagdasal talaga ako na mabigyan ako ng direction and dream ulit. After continuous na prayer at reflection, I decided na mag abroad. Most of the year, eto yung inasikaso ko at ginawa ko talaga best ko para malakad mga papers ko. Asang-asa na rin ako makaalis by December sana kaso maaga ko rin nalaman na delayed ang alis dahil sa gipit na ang deadline ng school. I was kind of dismayed. Bakit ganun? Sobra nako nag suffer pero wala parin. Pero delay lang naman so there’s HOPE parin naman.

What also disappoints me yung how manipulative ang Papa. I thought he was very supportive para makapag abroad ako pero sinuportahan lang ako para sa kanyand devious plan para ‘mabuo’ ang family namin. Gets ko naman pero the more he force us to be united again, the more lang na nasisira. Nakakainis yung pa-victim type of attitude and all that. Disappointed talaga ako sa parents ko in general. Kahit na financially nila ako sinuportahan sa lahat hanggang sa pag aabroad ko, disappointed ako in a sense na after all these years na nag aaway sila, sakanila parin centered ang problema. What I mean is that, after all these years nga, ano pa ba ang importante, sino manalo sa conflict na ginawa nila or ang well-being ng family namin? Well, lo and behold, gusto parin nila manalo yung sarili nila sa conflict. Kaya I don’t believe we are way near of fixing this. Samahan mo pa ng pakialamera(ro) na kamag anak. I feel they destroyed my joy ko sa learning. So much pain talaga.

May mga time na bago ako matulog, napapaiyak nalang ako kasi ang gulo-gulo ng buhay ko. Sometimes I ask, will I still make sense of this? With all these being said, I acknowledge naman na I am not alone. Lahat ng tao nag struggle ngayon taon. Suffering per se is relative. Ang pinaka challenge talaga dito, how do you keep the faith in God? How do you still keep your values in tact amidst all the suffering? Kinakabahan din ako. Ayaw ko rin naman igive up mga values ko para lang makuha ko gusto ko. I guess, 2022 is still not my time. Not my chance. Not my biggest break. 2023? I’d like to believe na maybe eto na pero I also want to make a decision every single day to decide what’s best for me and let go of the things na kailangan at hindi naman importante.

Prayer

Lord, what a great year. I know, sounds sarcastic pero what constitutes a ‘great’ year po ba? Hindi naman po necessarily buong taon happy and successful diba? We could be great kasi we survived another year. And with that po Lord, thank you! I couldn’t say that or emphasize that enough. I don’t know what this year will bring but as long as we always have that faith, we’ll be okay. Lord, strengthen my faith pa po. Sometimes I do feel like I’m on the brink of giving up already. Grant us always your wisdom. May we live in peace and with all the humility. Amen.