greviewing

[greviewing]

Tarantino και Scorsese έβγαλαν τις πιο overrated ταινίες του 2019

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως δεν θεωρώ πως κανένας εκ των δύο σκηνοθετών δεν είναι αντάξιος της φήμης του.Ειδικά ως προς τις ταινίες του Martin Scorsese έχω τεράστια αδυναμία, με τίτλους σαν το Goodfellas και το Wolf of Wall Street να βρίσκονται από καιρό στο Top 10 των αγαπημένων μου ταινιών (Top 5 για να είμαι ειλικρινής).Ωστοσό, το 2019 μας θύμησε πως δεν έχει σημασία ποιός βρίσκεται πίσω από τις κάμερες και στην πραγματικότητα η απήχηση μια ταινίας εξαρτάται από πολλαπλούς παράγοντες.Έτσι λοιπόν και οι δύο αυτοί μεγάλοι σκηνοθέτες παρόλο το θαυμαστό βιογραφικό τους, την περσινή χρονιά παρέδωσαν δύο ταινίες μεγάλης (υπερβολικά) διάρκειας οι οποίες δίχασαν το κοινό.

Η προσωπική μου εμπειρία ήταν η εξής: ανυπομονούσα και για τις δύο ταινίες καθώς είχε προηγηθεί ένα σερί επισκέψεων στο σινεμά για λογαριασμό της Marvel και πίστευα ότι ήρθε επιτέλους η ώρα για σοβαρή ταινιά.Αυτό που τελικά συνέβη όμως, ήταν να είχα ήδη βαρεθεί (και στις δύο περιπτώσεις) από το πρώτο 1,5ωρο και για το υπόλοιπο μισό των δύο ταινιών δεν υπήρχε το παραμικρό ενδιαφέρον και η παραμικρή αγωνία για την κατάληξη των ηρώων και του γενικότερου story.Είχα απογοητευτεί τόσο πολύ που από τα μισά κιόλας κοίταζα το ρολόι μου, με μοναδική ελπίδα να δίνουν τα γνωστά κάδρα που ξέρουν πολύ καλά να δείχνουν και οι δύο σκηνοθέτες....που ούτε αυτά δεν μπόρεσαν να με κάνουν να παρακολουθήσω ευχάριστα τις δύο αυτές ταινίες.Μετά το τέλος και των δύο ταινιών έψαξα να δω αν όντως αισθάνθηκαν το ίδιο και τα άτομα στο Reddit,βλέποντας τους μισούς να μετανιώνουν τα λεφτά τους και τους άλλους μισούς να μιλούν για αριστουργήματα του σύγχρονου σινεμά,Με μένα να απαντώ στους δεύτερους... πως καμία 3ωρη ταινία που αποτυγχάνει στο να σε μαγνητίσει με την πλοκή,τον ρυθμό,τους χαρακτήρες ΚΑΙ την δράση ...δεν θα έπρεπε να αποκαλείται αριστούργημα.

Σταματήστε να συνδέετε το πόσο καλή είναι μια ταινία με το πόσο καλό ιστορικό έχουν τα άτομα που συντέλεσαν στην δημιουργία της.Δεν εντυπωσιάζετε κανέναν με το να θεοποιείτε τον Tarantino και οποιοδήποτε άλλο σκηνοθέτη.Όλοι οι σκηνοθέτες έχουν τα Low points και τα High points τους...ας παραδεχτούμε λοιπόν πως το Irishman και το Once Upon A Time In Hollywood είναι τα low points του Scorsese και του Tarantino.Γιατί στην τελική... όταν όλη η αίθουσα κοιτάει το κινητό μετά από ένα σημείο και δεν ενδιαφέρεται για το αν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν ο DiCaprio και ο DeNiro,τότε η ταινία απέτυχε και δεν θα την σώσουν ούτε η κινηματογραφία,ούτε λίγε στιγμές καλού διαλόγου.Από την άλλη ίσως πρέπει και μεις να αποδεχτούμε πως δεν θα ξαναβγούν ταινίες σαν το Goodfellas,το Casino,το Pulp Fiction κτλ...

Κώστας Τ.

[greviewing]

Joker (2019)

Ο Todd Phillips μας παρουσιάζει την δικιά του εκδοχή σχετικά με την προέλευση του εμβληματικού κακοποιού. Ύστερα όμως από πολυάριθμες ερμηνείες του Joker και το ενδεχόμενο να επηρεαστεί η ταινία από το Joker-fatigue, άξιζε το ρίσκο για μία stand-alone ταινία σχετικά με τον χαρακτήρα;

Ναι, άξιζε. Ο Todd Phillips κατανοούσε τους κινδύνους που ενδεχομένως να έπλητταν ένα τέτοιο project στην πρεμιέρα του στη μεγάλη οθόνη. Έπρεπε να αναρωτηθεί τί το φρέσκο θα πρόσφερε η δική του ερμηνεία του Joker για να σταθεί αντάξια παλαιότερων ερμηνειών (Heath Ledger, Mark Hamill). Αντί όμως να κάνει πίσω, αποφάσισε να ρισκάρει πιστεύοντας στο σενάριο που είχε στα χέρια του. Ο Joker αποτελεί έναν από τους πιο σύνθετους χαρακτήρες των κόμιξ με αποτέλεσμα κάθε ερμηνεία του κακοποιού μέχρι ώρας, είτε καλή είτε κακή, να προβάλλει μία διαφορετική πτυχή της προσωπικότητάς του. Η συγκεκριμένη ερμηνεία όμως εξερεύνησε μία αμφιλεγόμενη πτυχή της προσωπικότητάς του που παλιότερες ερμηνείες απέφευγαν να μελετήσουν εκτενώς: τον ψυχοπαθή Joker. Η επιλογή του Joaquin Phoenix για να “κουβαλήσει” ένα τέτοιο project ήταν ιδανική. Θα μπορούσα να γράψω αρκετές παραγράφους για το ερμηνευτικό του μεγαλείο σε αυτήν την ταινία, όμως το θεωρώ περιττό.

Αν υπήρχε κάτι που με ενόχλησε, αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο στήνουν τον χαρακτήρα στην αρχή. Η ταινία θέλει ξεκάθαρα να μας προκαλέσει συμπάθεια προς το πρόσωπο του Arthur. Ο Joker είναι προϊόν της διεφθαρμένης κοινωνίας του Gotham. Μιας κοινωνίας που αδιαφορεί πλήρως για ανθρώπους σαν τον Arthur. Όμως η ανεξήγητη τάση των κατοίκων της να γρονθοκοπούν ανθρώπους ντυμένους κλόουν σε δημόσιους χώρους μου φαίνεται σαν μία πολύ βεβιασμένη αφορμή για τη δημιουργία του Joker. 

Συνοψίζοντας, η οσκαρική ερμηνεία του Joaquin Phoenix και η πρωτότυπη εκδοχή του Joker που παρουσιάζεται στην ταινία επιβραβεύει το ρίσκο των παραγωγών να δημιουργήσουν μία ταινία βασισμένη σε έναν κλασικό ανταγωνιστή των κόμιξ.

8,5/10

Χρήστος Π.

[greviewing]

It Chapter Two (2019)

Tο δεύτερο μέρος μίας από τις σημαντικότερες ιστορίες του διάσημου συγγραφέα τρόμου Stephen King, φέρνει τον ανατριχιαστικό κλόουν Pennywise πίσω στη μεγάλη οθόνη. Άξιζε όμως τον κόπο; 

Η ταινία περιλαμβάνει ��να ταλαντούχο ρόστερ ηθοποιών με πρωταγωνιστές τους James McAvoy και Jessica Chastain, όμως την παράσταση κλέβουν οι χιουμοριστικές ερμηνείες των Bill Hader και James Ransone. Για την εμβληματική πλέον ερμηνεία του Bill Skarsgård ως Pennywise δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι. Σε γενικές γραμμές το υπόλοιπο καστ κάνει αρκετά καλή δουλειά με τις ενήλικες βερσιόν των χαρακτήρων της ιστορίας, φέρνοντας στην επιφάνεια όλες τις πτυχές των προσωπικοτήτων τους που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε ως παιδιά στην πρώτη ταινία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι ενήλικες χαρακτήρες τις δύσκολες καταστάσεις στις οποίες τοποθετούνται εξαιτίας του διαβολικού κλόουν, συγκριτικά με την πρώτη ταινία, όπου ήταν ακόμα μικρά παιδιά.

Δυστυχώς, τα αρνητικά χαρακτηριστικά της πρώτης ταινίας, αναμενόμενα πλήττουν και το sequel: όσο πλησιάζει η κορύφωσή της, η ταινία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και καταφεύγει σε εξαιρετικά κλισέ jumpscares για να τρομάξει. Μέχρι λοιπόν την κορύφωση της ταινίας, ο θεατής έχει αποκτήσει ανωσία στις τεχνικές τρόμου που χρησιμοποιούνται και το αίσθημα τρόμου αντικαθίσταται σταδιακά από αγωνία και τελικά βαρεμάρα.

Συνοψίζοντας, οι hardcore οπαδοί του τρόμου θα απογοητευτούν από την ταινία και για να είμαι ειλικρινής δεν θα τη χαρακτήριζα καν ως ταινία τρόμου αλλά ως μία περιπέτεια με πολύ μεγάλες δόσεις γραφικού περιεχομένου.

6,5/10

Χρήστος Π.

[greviewing]

Πώς το κοινό του La Casa De Papel μας έκανε να σιχαθούμε όλη την σειρά!

Θα σας το θέσω απλά ... έκατσα και είδα το La Casa De Papel πριν αρκετό καιρό ,όταν το ελληνικό κοινό είχε δώσει ήδη την πρώτη ισχυρή δόση hype στην εν λόγο σειρά και ομολογώ πως μου άρεσε αρκετά! Όμως με το που τελείωσα την σειρά,ειπά να εμβαθύνω σε σελίδες,forums,fan pages,youtube comments για να δω τι άποψη έχουν και οι υπόλοιποι για την εν λόγο τηλεοπτική παραγωγή του Netflix...και τότε είναι που πραγματικά την σιχάθηκα και έπεσε τόσο πολύ στα μάτια μου που πλέον ντρέπομαι να μιλήσω και να πιάσω συζήτηση για το La Casa De Papel.Έβλεπα σχόλια λατρείας και μάλιστα υπερβολικής λατρείας και δοξασίες τύπου “όποιος δεν έχει δει casa de papel δεν έχει δει την καλύτερη σειρά που κυκλοφόρησε τότε” ή “δεν έχει βγει ποτέ κάτι τόσο έξυπνο” και “σαφώς καλύτερη από όλες τις αμερικανιές” .Εγώ τώρα αναρωτιέμαι,όντως τους άρεσε τόσο πολύ ή παίζει ρόλο το Netflix και το peer pressure ;(το μάθανε από έναν φίλο και για να μην χάσουν την αποδοχή το εξυμνούν και αυτοί....συμβαίνει).Τελικά κατέληξα στο ότι το γεγονός πως ο μέσος θεατής βλέποντας πως θα έχει να κάνει με μια παραγωγή εκτός Αμερικής αυτομάτως έριξε τα standard του και του προκάλεσε έκπληξη όταν η σειρά βγήκε πολύ καλή...όμως για κείνον το “πολύ καλή” ακριβώς επειδή δεν το περίμενε, έγινε “αριστούργημα”.Μετά ο καθένας για να εντυπωσιάσει την παρέα του ή κάποια κοπέλα,που ίσως αποτελούν φαν της σειράς ,την ασπάστικε ως η καλύτερη ever....SAD BRUH! 

BTW La Casa De Papel: 7,5/10 

[greviewing]

Γιατί το Venom ήταν καλό,αλλά μέχρι εκεί...;

Περίληψη

Ο ρεπόρτερ Eddie Brock (Tom Hardy) προσπαθεί πεισματικά να καταστρέψει τον διαβόητο ιδρυτή του Life Foundation, τον ιδιοφυή Carlton Drake (Riz Ahmed), και αυτή η εμμονή επηρεάζει αρνητικά την καριέρα και τη σχέση του με τη σύντροφο του Anne Weying (Michelle Williams). Καθώς ερευνά ένα από τα πειράματα του Drake, ο ��ξωγήινος συμβιωτής Venom εισχωρεί στο σώμα του Eddie, και έτσι ξαφνικά αποκτά υπερδυνάμεις, καθώς και την ευκαιρία να κάνει ό,τι θέλει. Διεστραμμένος, σκοτεινός, απρόβλεπτος και οργισμένος, ο Venom αφήνει τον Eddie να παλεύει με τις ανεξέλεγκτες ικανότητες του, τις οποίες, ομολογουμένως, βρίσκει συναρπαστικές. Όσο ο Eddie και ο Venom έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν, έρχονται πιο κοντά. Πού αρχίζει ο ένας και πού τελειώνει ο άλλος;

Κριτική: ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ....να έλειπε το Team του Greviewing από την πρεμίερα του Venom. Μιας ταινίας όπου πριν καν καλά καλά κλείσει την πρώτη της βδομάδα οι μεγαλοκριτικοί έθαψαν ... κατί η μεγάλη αναμονή,κάτι η ανησυχία για το αποτέλεσμα και την εκτέλεση του εικονικού anti-hero ...δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι του ώθησε στο να γράψουν μονάχα κακίες για την ταινία της Sony.Σε προσωπικό επίπεδο ο Venom από τις πρώτες μου επαφές με το Spider-verse (γύρω στα 6 πρέπει να μουν,όταν παιζόταν το animation στο Fox-Kids)αποτέλεσε έναν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες τις Marvel και εκείνος ήταν ο πρώτος που με έκανε να καταλάβω στην κλίση μου προς τους villains παρά τους main-nice guy-protagonists στις ταινίες.Έτσι λοιπόν ελπίζω να σας είναι κατανοήτο που από το teaser κιόλας περίμενα την ώρα και την στιγμή που θα έβλεπα την ταινία, ΛΑΘΟΣ , από τότε που ανακοίνωσαν τον Tom Hardy ως Eddie Brock περίμενα σαν τρελός να βγει στους κινηματογράφους.Δεν θα πω ψέματα,όταν έμαθα ότι από R-Rated κατέλειξε σε PG-13, είπα πως αυτό θα σήμαινε την κακή πορεία της ταινίας,από την άλλη όμως οφείλω να πω πως παρόλα αυτά το Venom ήταν μια ευχάριστη ταινία φαντασίας...δεν τις έλειπε κάτι σοβαρό σε συγκρισή με άλλες superhero movies,η ατμόσφαιρα ήταν σίγουρα σε σωστό concept ,τα εφέ παρόλο που δέχθηκαν κακές κριτικές εμένα με άφησαν ικανοποιημένο,το plotline περιείχε και άλλα symbiotes...so I aint mad at that...και ο Tom Hardy το “κουβάλισε” και με έκανε να ξεχάσω όλες τις ελείψεις της ταινίας.Επιπλέον,από την ταινία παρόλο που την περίμενα αρκετά dark το humor του venom με έκανε να ξεχάσω από την μέση και μετά πως βλέπω μια παραγωγή της sony και μου πρόσφερε έναν αξιοπρεπέστατο τόνο Marvel.Με λίγα λόγια,το ξέρουμε πως λόγω των social media είναι δύσκολο πλέον να μείνετε ανεπηρέαστοι ως προς τις πρεμιέρες των μεγάλων franchise ,αλλά ακολουθήστε την συμβουλή μας...ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ..πηγαίντε δείτε το και περάστε την ώρα σας παρακολουθώντας μια ωραία anti-hero ταινία δράσης....PEACE OUT..TILL NEXT TIME...WE ARE VENOM !!! SCORE: 7,5/10

By Κώστας Τ.

[greviewing]

The Nun (2018)

Το πολυαναμενόμενο spin-off του «The Conjuring 2», πέρα από μετρημένες ανατριχιαστικές στιγμές και μικρές δόσεις χιούμορ αποτυγχάνει να προσφέρει μια πρωτότυπη εμπειρία καταφεύγοντας σε κλισέ τακτικές ταινιών τρόμου.

SPOILERS AHEAD:

Φαινομενικά τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά με το «The Nun». Ειδικά όταν διαθέτεις έναν άκρως ανατριχιαστικό και viral ανταγωνιστή όπως ο δαίμονας Valak και ένα γερό πάτημα για την πλοκή της ταινίας χάρη στο «The Conjuring 2». Κι όμως η ταινία αγγίζει τη μετριότητα και αποτυγχάνει να προσφέρει κάτι φρέσκο στον χώρο ταινιών τρόμου που ήδη κατακλύζεται από θορυβώδεις σκηνές εξορκισμών, στοιχειωμένα κτήρια με πόρτες που τρίζουν και αδιάφορους χαρακτήρες. Αποφεύγει να αξιοποιήσει τις προοπτικές του τόπου που διαδραματίζεται η ταινία (μικρό Ρουμανικό χωριό θεμελιωμένο σε προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες) με αποτέλεσμα να καταφεύγει περισσότερο σε γραφικά jump-scares παρά στη δημιουργία ανησυχητικής ατμόσφαιρας για να τρομάξει. Μένει η προσθήκη των τυπικών πρωταγωνιστών ταινιών τρόμου που φαίνεται να παίρνουν πάντα τις πιο χαζές αποφάσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας και το συνοθύλευμα που ακούει στο όνομα «The Nun» είναι πλέον έτοιμο. RATING: 5.5/10

[greviewing]

Top 10 Marvel Cinematic Universe Films (2008 - 2018)

10. Guardians of the Galaxy (2014)

«Οι ταινίες με υπερηρωικό περιεχόμενο χρειάζονται καθιερωμένους χαρακτήρες προκειμένου να πετύχουν,» ισχυρίζονταν κάποιοι στο παρελθόν, αμφισβητώντας το μεγαλείο της Marvel η οποία αντέδρασε με την κυκλοφορία του «Guardians of the Galaxy», του οποίου οι χαρακτήρες παρέμεναν άγνωστοι για πλειοψηφία του κοινού. Μέσω μιας πρωτόγνωρης για της ταινίες του είδους, χιουμοριστικής προσέγγισης και με τη βοήθεια αρκετών χαρισματικών ερμηνειών, το «Guardians of the Galaxy» σημείωσε επιτυχία παγκοσμίως και αποτέλεσε την αρχή ενός πολλά υποσχόμενου franchise.

9. Thor: Ragnarok (2017)

Μετά τις δύο επιτυχείς αλλά όχι αξιοσημείωτες πρώτες ταινίες με πρωταγωνιστή το θεό του κεραυνού η παραγωγή αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, με την ελπίδα ότι το franchise θα έπαυε πλέον να αποτελεί το μαύρο πρόβατο του MCU. Το αποτέλεσμα; Μία ταινία γεμάτη ξεκαρδιστικές στιγμές, με πλήθος από ενδιαφέροντες νέους αλλά και παλιούς χαρακτήρες, που παρά τον χιουμοριστικό της τόνο διαχειρίζεται άριστα τη σκοτεινή θεματολογία της.

8. Captain America: The Winter Soldier (2014)

Αν με ρωτούσαν σε ποιο βαθμό πίστευα ότι μία ταινία με υπερηρωικό περιεχόμενο θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα βαθυστόχαστο action-packed thriller με έντονα κατασκοπευτικό και συνομωσιολογ��κό υπόβαθρο, όχι μόνο δεν θα απαντούσα, θα έβαζα και τα γέλια! Όσο περίεργο και αν ακούγεται όμως, αυτή φαίνεται να είναι η πραγματικότητα για το «Captain America: Winter Soldier», το οποίο αποτέλεσε μία ευπρόσδεκτη δόση ρεαλισμού σε ένα σύμπαν που τρέφει κυρίως η φαντασία.

7. Black Panther (2018)

Έπειτα από μια ικανοποιητική πρώτη γνωριμία με τον ήρωα στο «Captain America: Civil War», η Marvel επαναφέρει τον Black Panther στην μεγάλη οθόνη με την πρώτη του ομώνυμη solo ταινία, η οποία εξυψώνει αξίες όπως η αλληλεγγύη και ο πατριωτισμός μέσω μίας εντυπωσιακής εκτέλεσης, έντονα επηρεασμένης από την αφρικανική κουλτούρα, σε συνδυασμό με εντυπωσιακές ερμηνείες τόσο από τους πρωταγωνιστές όσο και από το supporting cast.

6. Captain America: Civil War (2016)

Τί θα γινόταν αν ξέσπαγε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους πανίσχυρους ορκισμένους υπερασπιστές της ειρήνης; Ποιά θα ήταν η σύσταση των αντίπαλων παρατάξεων; Και το σημαντικότερο ερώτημα: ποιός θα κέρδιζε τη δια��άχη; Το «Captain America: Civil War» όχι μόνο απαντάει στα ερωτήμτα αυτά, αλλά θέτει και πολλά νέα. Σε μία μάχη όπου η έκβαση δεν είναι ξεκάθαρη και στην κάθε πλευρά εμφολεύουν διαφορετικά ιδεώδη, είναι δύσκολο να πάρεις το μέρος κάποιου. Μία ταινία που όχι μόνo πραγματεύεται μία ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά και για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, διχάζει το σύμπαν της Marvel.

5. Doctor Strange (2016)

Η Marvel επιστρατεύει έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς του κόσμου (Benedict Cumberbatch) για να υποδυθεί τον Stephen Strange, τον υπέρτατο προστάτη της γης απέναντι στις μαγικές και μυστικιστικές απειλές, εμπλουτίζοντας τατυτόχρονα το υπερηρωικό της σύμπαν με νέους χαρακτήρες. Μέσω μιας οπτικά εκθαμβωτικής εκτέλεσης, η Marvel φέρνει στο προσκήνιο ακόμη έναν ξεχασμένο αλλά εξίσου σημαντικό ήρωα με μία ταινία που θα παρομοίαζα με «υπερηρωικό Inception» και ταυτόχρονα παρουσιάζει μία νέα πτυχή του σύμπαντός της, ένα δυσνόητο για τους κοινούς ανθρώπους κόσμο, απόκρυφο καθημερινή τους πραγματικότητα.

4. Avengers: Infinity War (2018)

Το «Avengers: Infinity War», το πιο πρόσφατο επίτευγμα του MCU και το πρώτο μέρος μιας καθοριστικής για το σύμπαν της Marvel ιστορίας, είναι ή πιο περιεκτική ταινία της τελευταίας δεκαετίας! Διαθέτει τους περισσότερους ήρωες που έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ στην ίδια ταινία, έναν εντυπωσιακό και επικείμενα εικονικό για το MCU ανταγωνιστή στο πρόσωπο του Thanos (Josh Brolin) και πολλές δόσεις αγωνίας, δράσης και συναισθήματος, στοιχεία που το καθιστούν ένα από τα κορυφαία κινηματογραφικά επιτεύγματα της τελευταίας δεκαετίας.

3. Spider-Man: Homecoming (2017)

Έπειτα από δεκαπέντε χρόνια, πέντε ταινίες, δύο Peter Parker (Tobey Maguire, Andrew Garfield) και δύο δολοφονίες του θείου Ben διαφορετικές προσεγγίσεις του μύθου, η Sony επιτρέπει επιτέλους στη Marvel να δανιστεί τον Spider-Man και να κάνει τα μαγικά της όπως μόνο αυτή μπορεί με τη βοήθεια του φανταστικού Tom Holland. Η ταινία αποτέλεσε τη λύτρωση πολλών fans του ήρωα, καθώς πρόσφερε μία νεανική απεικόνιση περισσότερο πιστή στις πηγές, παρέλειψε τα γεγονότα από τη ζωή του που ��ίχαν υπερτονιστεί στις προηγούμενες ταινίες της Sony και τον ενέταξε άψογα στο ευρύτερο σύμπαν του MCU, κάτι που στο παρελθόν θα αποτελούσε απλώς φαντασίωση.

2. Marvel’s The Avengers (2012)

Το πρώτο «mashup υπερηρώων» που πραγματοποιήθηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη αποτέλεσε γεγονός πίσω στο 2012. Το αποκορύφωμα της πρώτης φάσης του MCU συγκέντρωσε τους εικονικότερους χαρακτήρες του σύμπαντος της Marvel και έχοντας τακτοποιήσει το ζήτημα του character development χάρη στις solo ταινίες που προηγήθηκαν, παρέδωσε δράση και συναίσθημα χωρίς έγνοιες, ανοίγοντας το δρόμο καθιέρωσης του MCU στον κινηματογραφικό κόσμο.

1. Iron Man (2008)

Η αρχή του έπους που ακούει στο όνομα Marvel Cinematic Universe δεν θα μπορούσε να μην βρίσκεται στην πρώτη θέση. Το Iron Man ξεχώρισε στην λίστα χάρη στη μοναδική ερμηνεία του Downey Jr. και στους επίκαιρους θεματικούς άξονες της ταινίας αλλά κυρίως στο γεγονός ότι πρόσφερε μία σύνθετη απόδοση του χαρακτήρα, δίνοντας έμφαση τόσο στο φανταστικό όσο και στο ρεαλιστικό στοιχείο. Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία παγκοσμίως και αποτελεί έως και σήμερα μία από τις σημαντικότερες ταινίες του 21ου αιώνα.

Χρήστος Π. (GReviewing)

[greviewing]

Κακές ταινίες που ΔΕΝ μπορούμε να σταματήσουμε να βλέπουμε.

 Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να δείτε μια ταινία και να καταλήγετε να βλέπετε την ίδια ξεκαρδιστική κωμ��δία όπως πάντα που όμως σκηνοθετικά και σεναριογραφικά δεν λέει απολύτως τίποτα;; Ε λοιπόν σήμερα θα σας παραθέσω μερικές ταινίες τέτοιου είδους οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται παντελώς ανούσιες και ίσως λιγάκι χαζές αλλά σίγουρα προσφέρουν περισσότερο γέλιο και ευχάριστο χρόνο από οποιαδήποτε άλλη “σοβαρή” κωμωδία.

TED

Όλοι αγαπήσαμε τον αρκούδο που μιλάει,και βλέπουμε άνετα την συγκεκριμένη ταινία 100 φορές αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε πως δεν αποτελεί την επιτομή του κινηματογράφου ,καθώς το χιούμορ της δεν απευθύνεται σε όλους.

2)21 & 22 Jump Street

Από τις αγαπημένες μου κωμωδίες ,με άφθονο γέλιο και δράση ωστόσο σίγουρο το ακραίο χιούμορ και οι υπερβολικά άβολες καταστάσεις της ταινίας δεν την καθιστούν ως διαμάντι του σύγχρονου κινηματογράφου αλλά ως μια κορυφαία ταινία για να αράξεις και να πεθάνεις στα γέλια.

3)Hangover

Ταινία που δεν μπορείς να παρακολουθήσεις με τους γονείς σου ,χωρίς να γίνεται άβολη κάθε 2 λεπτά,δεν λέγεται και κορυφαίος κινηματογράφος αλλά σίγουρα λέγεται ένα έπος της σύγχρονης κωμωδίας που θα ήταν προτιμότερη να την δεις με φίλους και όχι συγγενείς.

4)Project X

Γουστάρεις άπειρα να βλέπεις το συγκεκριμένο πάρτι ξανά και ξανά ,σε κάνει να νιώθεις ωραία ,να γελάς και γενικότερα να το ευχαριστιέσαι..Όμως μέχρι εκεί,η ταινία οφείλουμε να παραδεχθούμε πως δεν έχει να μας προσφερεί κάτι πέρα από ευχάριστη παρακολούθηση.

Κώστας Τ.

[greviewing]

Η πανδημία ονόματι Netflix

 Οσό και αν προσπαθήσει κανείς παραμένει εξαιρετικά δύσκολο να αγνοήσεις τα insta-stories ,κυρίως 18χρονων κοριτσίων,μιας κόκκινης οθόνης υπολογιστής με το λογότυπο του Netflix ...Το ερώτημα είναι τι το σπουδαίο έχει η συγκεκριμένη πλατφόρμα προβολής και παραγωγής περιοχομένου , ειδικότερα στο νεανικό κοινό.Αν κάτσει και ψάξει κανείς τις σειρές που έβγαλε η συγκεκριμένη εταιρία την τελευταία πενταετία η ερώτηση θα απαντηθεί κατευθείαν...Η επιτυχία του Netflix ήταν αναπόφευκτη από την στιγμή που δημιούργησε project όπως το 13 Reasons Why, Stranger Things, Orange Is The New Black, House of Cards, Daredevil, Narcos κτλ. Ω��τόσο ποιος να το περίμενε πως μια εταιρία νόμιμης προβολής σειρών και ταινιών θα έκανε τέτοιο πάταγο στους νέους από την στιγμή που οι παράνομες online ταινίες και σειρές ολοένα και πληθαίνουν..η απάντηση ίσως κρύβεται στο wave που προανέφερα με τα insta-stories και γενικά του lifestyle που αντιπροσωπεύει το Netflix και επιζητούν οι νέοι για ένα παραπάνω “ανούσιο” social media credit.Ας μην επεκταθούμε και το θέμα φτάσει στο Netflix & Chill που όλοι είμαστε ενήμεροι.Αναμένουμε ακόμα περισσότερες ταινίες και σειρές από το Netflix ,τώρα που το πράγμα καίει και το να έχεις Netflix Account για κάποιο λόγο αποτελεί αξιοζήλευτο προνόμιο της νέας γενίας ...*trying so hard not to vomit right now*  -Κώστας Τ.

Υ.Γ: Αγαπάμε Narcos και περιμένουμε καινούργιες season σε 13 Reason Why και Stranger Things.

[greviewing]

Iron Man Collection (2008-2013)

Iron Man (2008)

Εντυπωσιακό comeback από Robert Downey Jr. στην μεγάλη οθόνη, στο ρόλο του δισεκατομμυριούχου βιομήχανου και μεγαλοφυή μηχανικού Tony Stark ο οποίος απαγάγεται και αναγκάζεται να κατασκευάσει ένα καταστροφικό όπλο. Αντ’ αυτού, ο Tony κατασκευάζει μία υψηλής τεχνολογίας πανοπλία που θα τον βοηθήσει να παραμείνει ζωντανός, να δραπετεύσει και να προστατεύσει αργότερα τον κόσμο ως Iron Man. Παρακολουθείται ευχάριστα χάρη στη χαρισματική ερμηνεία του Downey Jr. και αποτελεί ξεκάθαρα το προπύργιο της καριέρας του. Σε αντίθεση με παρόμοιες ταινίες του είδους, η συγκεκριμένη αποπνέει ένα ρεαλιστικό και προσγειωμένο τόνο παραμένοντας πιστή στις υπερηρωικές ρίζες της.

★★★★½

Iron Man 2 (2010)

Έπειτα από δύο χρόνια ο Downey Jr. επιστρέφει στο ρόλο του Iron Man που αυτή τη φορά διστάζει να συνεργαστεί με το στρατό παρά την πίεση της κυβέρνησης, του τύπου και του κοινού, φοβούμενος ότι οι γνώσεις και η τεχνολογία του θα καταλήξουν σε λάθος χέρια. Το sequel κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις όπως την εντυπωσιακή ερμηνεία του Mickey Rourke στο ρόλο του κύριου ανταγωνιστή και την προσθήκη πολύτιμων συμμάχων στο πλευρό του πρωταγωνιστή. Αν και δεν μπορεί να συμβαδίσει με την ποιότητα της πρώτης ταινίας εξακολουθεί να αποτελεί μία παρακολουθήσιμη προσθήκη στη σειρά που θα ικανοποιήσει τους πιστούς θαυμαστές του ήρωα.

★★★

Iron Man 3 (2013)

Στην τρίτη ταινία της σειράς ο Tony Stark βλέπει τον προσωπικό του κόσμο να καταστρέφεται από τα χέρια ενός επικίνδυνου εχθρού. Βασιζόμενος στη διάνοιά του, ο Tony καλείται να επιβιώσει με όσα του έχουν απομείνει, προσπαθώντας ταυτόχρονα να προστατέψει τα πιο κοντινά του πρόσωπα και να αντιμετωπίσει τη νέα απειλή. Η τρίτη ταινία αποτελεί μία δεκτή προσθήκη στη σειρά. Εστιάζει περισσότερο στον ψυχολογικό κόσμο του Tony προσδίδοντας σοβαρότητα εις βάρος της δράσης. Το αποτέλεσμα είναι μία παρακολουθήσιμη ταινία με αργούς ρυθμούς που συντελεί περισσότερο στην εξερεύνηση του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, προσπαθώντας να κατασταλάξει στο αν η πανοπλία καθορίζει τον άνθρωπο τη φοράει ή αν ο άνθρωπος καθορίζει την πανοπλία.

★★★½

Χρήστος Π. (GReviewing)

[greviewing]

Huge Announcement!!!

We are back ....For good! Stay Tuned!

[greviewing]

Finding Dory (2016)

Υπόθεση: 13 χρόνια μετά την πρώτη μας μαγική βουτιά στον πολύχρωμο και φαντασμαγορικό βυθό της Pixar, η αναμονή τελείωσε! Οι αστείοι και αξέχαστοι χαρακτήρες του Ψάχνοντας τον Νέμο συνεχίζουν τα θαλάσσια κατορθώματά τους, και πρωταγωνίστρια αυτή τη φορά είναι το ξεχασιάρικο ψάρι που λέγεται Ντόρι, η οποία… απρόβλεπτα θυμάται τη χαμένη της οικογένεια – και ξεκινά έτσι μια νέα, απίθανη περιπέτεια. Η επιστροφή στις ρίζες της θα είναι ένα μάθημα ζωής για όλους τους συνοδοιπόρους της.

Κριτική:Παραδεχτείτε το όλοι λέγαμε πως δεν πρόκειται ούτε μια στο εκατομμύριο να υπάρξει sequel της ιστορικής αυτής ταινίας animation που να σταθεί αντάξια στην περίσταση και να προσφέρει άλλη μια μαγευτική εμπειρία με λίγη δόση παιδικής νοσταλγίας.Ε λοιπόν η disney και η pixar τα κατάφεραν αυτές οι τεράστιες εταιρίες παραγωγής εξαιρετικών animation δημιούργησαν μια ταινία spinoff ενός από τους πιο αξιομνημόνευτους χαρακτήρες παιδικών ταινιών την Dory , συνδυάζοντας ένα αξιοπρεπέστατο story γεμάτο αγωνία,γέλιο και συγκίνηση...καθώς και αρκετές στιγμές νοσταλγίας της παλιάς ταινίας.Η νέα ταινία κινείται σε παρόμοιο μοτίβο με την πρώτη αλλά εξέπληξε τους πάντες εξαιτίας της ακατάπαυστης δράσης,κωμωδίας και των αλλεπάλληλων στιγμών αγωνίας και έντασης...γενικά η πλοκή δεν κουράζει,το χιούμορ είναι εξαιρετικό,οι χαρακτήρες ίδιοι και απαράλαχτοι και τα παιδιά των old school animation movies πλέον κοιμούνται ήσυχα γνωρίζοντας πως ένα από τα αγαπημένα τους franchise στέκεται ακόμα ψηλά με αξιοπρέπεια.

Score:9/10 by Κώστας Τ.

[greviewing]

Warcraft (2016)

Υπόθεση: To Warcraft: Η Σύγκρουση Δύο Κόσμων, που βασίζεται στην ομώνυμη best seller σειρά παιχνιδιών της Blizzard με εκατομμύρια φανατικούς παίκτες ανά τον κόσμο, είναι η πιο αναμενόμενη και φιλόδοξη ταινία του 2016 γεμάτη χορταστικό υπερθέαμα. Το ειρηνικό βασίλειο του Άζεροθ, δέχεται την επίθεση τρομερών Ορκ πολεμιστών που εγκαταλείπουν την ετοιμοθάνατη πατρίδα τους για να αποικήσουν μια άλλη. Καθώς ανοίγει η πύλη που ενώνει τους δύο κόσμους, ο ένας στρατός αντιμετωπίζει την πιθανότητα μιας καταστροφής κι ο άλλος της ολοκληρωτικής εξαφάνισης. Αρχίζει έτσι μια εντυπωσιακή επική ιστορία δύναμης και θυσίας όπου ο πόλεμος έχει πολλά πρόσωπα, και που ο καθένας παλεύει για κάτι.

Κριτική: Λες και έβλεπα cinematic trailer του LoL,μόνο που το όλο θέμα κράτησε 2 και κάτι ώρες.Παραδέχομαι πως ποτέ μου δεν υπήρξα και ούτε είμαι παίχτης ή fan του WoW αλλά αυτό δεν μου αναιρεί το δικαίωμα να κρίνω μια sci-fi movie ...ίσως ένας fan του παιχνιδιού να έχει πολλά περισσότερα να σχολιάσει αλλά η άποψη του δεν διαφέρει καθόλου από την άποψη ενός άσχετου,ουδέτερου θεατή (σαν και εμένα) εξάλλου και οι δυο την ίδια ταινία είδαν.Τα εφέ και τα CGI ήταν μια χαρά και γενικά η ταινία ξεχώρισε εξαιτίας αυτών των δυο παραγόντων όπως και επίσης και εξαιτίας των ερμηνειών από ανθρώπους και ορκ. Ωστόσο,το πρόβλημά μου με την ταινία είναι πως όποιος επιθυμεί να την παρακολουθήσει έστω για να δει μια απλή ταινία φαντασίας με κάποιο συγκεκριμένο lore θα απογοητευτεί καθώς η ταινία δεν ελκύει καθόλου το ενδιαφέρον ενός ατόμου που δεν ασχολείται με το WoW,έτσι την πάτησα και γω έψαχνα μια ωραία ταινία στυλ lord of the rings και game of thrones και κατέληξα να βαριέμαι απίστευτα και να ενθουσιάζομαι  μόνο σε ορισμένες σκηνές μάχης.

Score:6/10 by Κώστας Τ.

[greviewing]

Hardcore Henry (2016)

Υπόθεση: Σκέψου μια ασύλληπτη, ανατρεπτική περιπέτεια με πρωταγωνιστή εσένα: Δεν θυμάσαι τίποτα. Η γυναίκα σου (Χέιλι Μπένετ) σε έσωσε τελευταία στιγμή από τον θάνατο, ενώ πρακτικά ήσουν ήδη νεκρός! Σου είπε ότι το όνομά σου είναι Χένρι και μόλις πέντε λεπτά αργότερα σε πυροβόλησαν και την απήγαγαν, οπότε εσύ τώρα θα πρέπει να τη βρεις και να την πάρεις πίσω. Ποιος την απήγαγε; Το όνομά του είναι Ακάν. Είναι ένας πανίσχυρος πολέμαρχος με μεγάλο στρατό μισθοφόρων και βλέψεις για παγκόσμια κυριαρχία. Επίσης, βρίσκεσαι σε μια περιοχή της Μόσχας, όπου όλοι θέλουν να σε σκοτώσουν. Όλοι, εκτός από έναν περίεργο Βρετανό ονόματι Τζίμι (Σάρλτο Κόπλι), ο οποίος μπορεί να είναι και με το μέρος σου, αλλά δυστυχώς δε μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν καταφέρεις να επιβιώσεις και να λύσεις το μυστήριο, τότε ίσως καταφέρεις να αποκαλύψεις και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την άγνωστη ταυτότητά σου. Καλή τύχη, Χένρι. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα σου χρειαστεί!

Κριτική: First Person Movie,πριν από 5 χρόνια να μου το λεγε κανένας θα έσκαγα από τ�� γέλια.Κι’ όμως η ταινία όχι μόνο δεν σε ζάλιζε με την first person camera όπως νόμιζα αλλά συνδύαζε με μεγάλη επιτυχία ατόφια και άφθονη δράση με μια ενδιαφέρουσα υπόθεση.Η ταινία δεν κουράζει καθόλου και πραγματικά με άνεση συγκαταλέγεται σε top ταινίες δράσης λόγω των εντυπωσιακών εφέ και των εκπληκτικών ερμηνειών.Το μόνο αρνητικό της ταινίας είναι το γεγονός ότι σε ορισμένες στιγμές διαλόγου και γενικά έλλειψης εντάσεων η πλοκή και η γενική ροή κάνει μια σχετική “κοιλιά”.

Score:8.5/10 by Κώστας Τ.

[greviewing]

Captain America: Civil War (2016)

ΥΠΟΘΕΣΗ: Μετά από ένα διεθνές επεισόδιο στη Νιγηρία, όπου χρειάστηκε η καταλυτική επέμβαση των Εκδικητών, ξεκίνησαν κάποιες πολιτικές διεργασίες, ώστε να δημιουργηθεί ένα κυβερνητικό σώμα αρμόδιο να εγκρίνει σε ποιες περιπτώσεις θα πρέπει να επεμβαίνει το επίλεκτο σώμα των υπερηρώων. Η νέα αυτή γραφειοκρατική αντιμετώπιση αδρανοποιεί, κατά κάποιο τρόπο, τους Εκδικητές, καθώς αυτοί πρέπει να στρέψουν όλη την προσοχή τους, για να αντιμετωπίσουν έναν νέο καταχθόνιο κακό που εμφανίζεται και απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο.

ΚΡΙΤΙΚΗ: Ναι, ξέρω, άργησα. Όμως καλύτερα αργά παρά ποτέ, σωστά; Δεν αγνοώ ότι έχει περάσει ένας ολόκληρος μήνας από την κυκλοφορία της ταινίας όμως έφτασε η ώρα της κρίσης. Το «Captain America: Civil War» ήταν εξαίσιο από πολλές απόψεις. Γενικά, όταν η Marvel υπόσχεται δράση σε μια ταινία, η ταινία θα έχει δράση. Και στο «Captain America: Civil War» υπήρξε αρκετή. Η επιλογή να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των διασημότερων υπερηρώων του σύμπαντος της Marvel δεν ήταν τυχαία. Τί καλύτερ�� από το να βλέπεις τους αγαπημένους σου χαρακτήρες να παλεύουν μεταξύ τους; Η ταινία παρουσιάζει τους αγαπημένους μας υπερήρωες μέσα από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Απεικονίζονται περισσότερο ανθρώπινοι και τρωτοί και εμφανίζουν τις ίδιες αδυναμίες με τους καθημερινούς ανθρώπους αλλά δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με την ίδια αποτελεσματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές καθώς μια μικρή διαφωνία γίνεται η αφορμή να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος. Όμως δεν χρειάζεται να εξετάσει κάποιος την ταινία σε τέτοιο βάθος για να συνειδητοποιήσει ότι είναι καλή. Το πιο σημαντικό επιχείρημα είναι ότι στην ταινία εμφανίζονται δέκα υπερήρωες. Τους περισσότερους τους έχουμε ήδη απολαύσει στο παρελθόν όμως υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτούς που κάνουν την εμφάνισή τους για πρώτη φορά. Στην ταινία αποτυπώνεται κάτι που η Marvel ξέρει να κάνει καλύτερα από όλους: να ασκεί κριτική στις επιπτώσεις που έχει η δύναμη στον άνθρωπο. Παρατηρείται βελτίωση σε σύγκριση με τις προηγούμενες ταινίες της σειράς («Captain America» και «Captain America: Winter Soldier»). Σχετικά με την εικόνα, δεν περίμενα ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα αν και ασκήθηκε κριτική για το κουστούμι του Spider-Man όταν κυκλοφόρησε το πρώτο trailer της ταινίας. Βέβαια στην πρεμιέρα της ταινίας όλοι σώπασαν. Α, εννοείται πως το «Captain America: Civil War» είναι καθαρά ανώτερο από το «Batman v Superman: Dawn of Justice».

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8,5/10

By: Χρήστος Π.

[greviewing]

Zootopia (2016)

Υπόθεση: Η μοντέρνα μητρόπολη της Ζωούπολης δεν μοιάζει με καμία άλλη πόλη. Είναι ένα χωνευτήριο όπου κάθε είδους ζώο συνυπάρχει με το άλλο. Παρ’ όλα αυτά, η πόλη είναι χωρισμένη σε κοινωνικές τάξεις βασισμένες σε συνήθειες και στερεότυπα. Όταν η αισιόδοξη και πανέξυπνη Τζούντι Χοπς καταφθάνει, ανακαλύπτει ότι το να είσαι το πρώτο λαγουδάκι αστυνομικός ανάμεσα σε μεγαλόσωμα και σκληρά ζώα δεν είναι καθόλου εύκολο. Αποφασισμένη να αποδείξει την αξία της, αρπάζει την ευκαιρία να λύσει μια υπόθεση, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα συνεργαστεί με μια κυνική και παμπόνηρη αλεπού που ακούει στο όνομα Νικ Γουάιλντ. Έχουν λιγότερες από 48 ώρες στη διάθεση τους για να βρουν ένα εξαφανισμένο θηλαστικό.

Κριτική:Όλοι πλέον μιλάνε για το παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο ακούει στο όνομα Zootopia,όλοι στάζουν μέλι όταν αναφέρονται στην εν λόγω ταινία εξαιτίας της φανταστικής αποτύπωσης των ανθρώπινων αξιών και θεσμών που διακατέχουν τις σύνχρονες κοινωνίες.Η άποψη μου; CHILL....η ταινία ήταν πολύ καλή σε διάφορα στοιχεία,είχε πρωτότυπο σενάριο,εξαιρετική εξέλιξη των γεγονότων και συγκλονιστικές ανατροπές ΌΜΩΣ η σύγκριση της συγκεκριμένης ξεχωριστής κινηματογραφικής απόπειρας με μεγαθύρια του είδους του animation π.χ Toy Story,Finding Nemo,Cars,Lion King,The Incredibles είναι όχι μόνο άστοχη αλλά και απαράδεχτη.Σε καμία περίπτωση του Zootopia δεν ξεπερνά τις καλύτερες ταινίες του είδους απλά ανήκε,σε μια από τις ταινίες ,οι οποίες εξελίζονται ευχάριστα με υψηλά νοήματα,δράση και γέλιο....μέχρι εκεί.Αυτή η τάση προς θεοποίηση του κάθε ενχειρήματος της disney (βλ. Frozen) πρέπει να σταματήσει,πάρτε το χαμπάρι Οι Απίθανοι,Το Toy Story,Ο Νέμο,Τα Cars και ο βασιλιάς των λιονταριών είναι αξεπέραστες ταινίες.

Score:8/10 by Κώστας Τ.

[greviewing]

Dirty Grandpa (2016)

Υπόθεση: Ο θρυλικός Robert De Niro υποδύεται έναν παππού πιο αντισυμβατικό από τον ίδιο του τον εγγονό τον οποίο ενσαρκώνει ο ανερχόμενος Zac Efron. Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο παραγωγός και σεναριογράφος του Borat, Dan Mazer, με σκοπό να στήσει μια πιπεράτη κωμωδία-οδοιπορικό με απρόβλεπτες συνέπειες και ξεκαρδιστικές καταστάσεις. Στις παραμονές του γάμου του, ο μετρημένος Jason δέχεται να κάνει ένα οδικό ταξίδι με τον παππού του, έναν ακόλαστο πρώην αξιωματικό του στρατού με κρυφή ατζέντα. Προορισμός τους η Φλόριντα. Για την κατάληξη, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.

Κριτική:Γιατί; απλά γιατί;Αγαπητέ  Νταν Μαζερ σε ευχαριστούμε που κατέστρεψες την καριέρα του Robert De Niro ενός από τους ζωντανούς θρύλους του σύνχρονου κινηματογράφου,τον οποίο έβαλες στην ταινία σου να εξεφτελίζει συνεχώς τον εαυτό του κάνοντας ότι χειρότερο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους.Η ταινία,ήταν μια σκέτη αποτυχία ,προσπάθησε να αποτελέσει μια ευχάριστη ιστορία με ξέφρενα πάρτι και τρελές περιπέτειες αλλά απέτυχε...δυστυχώς ούτε κυλούσε γρήγορα και ευχάριστα ούτε το δίδυμο Έφρον-Ντε Νίρο δούλεψε ικανοποιητικά.Έχουμε ήδη αρκετές ταινίες με college humor,parties κτλ (βλ. 21/22 Jump Street,Project X,Superbad,Neighbors) το να μου πετάς έναν ταλαντούχο ηθοποιό και έναν ανερχόμενο superstar δεν κάνει την ταινία σου ξεχωριστή ίσα ίσα την κάνει χειρότερη και καταστρέφει και δυο αξιοσημείωτες καρίερες ταυτόχρονα.

Score:4.5/10 by Κώστας Τ.