#mini rok

[miekehaargarderobe]

[dartalias]

From that tik tok music:

(I had a whole dissertation about why Rangi is in innocent but I'll leave it up to interpretation)

[mist-the-wannabe-linguist]

krásné v tuto dobu otvírat čumblr

[sadlynotthevoid]

Okey, but, I feel like og!Cale is the type of person that, if someone tried to make fun of him for a crush, he would be like "ah, yeah, that's true" and openly admit it.

So, og AlbeCale AU where whenever someone tries to mock Cale about liking Alberu or asks him about it, he downright says the truth. Regardless of who is hearing him.

As in, maybe once someone asks if Rok Soo and Cale are dating because they seem close (in part because they're kind of close, and in part because Cale keeps knowing what he is thinking, but they don't know that's just a Cale thing). And Rok Soo is like:

Rok Soo: Nah. This guy's type are baker princes.

Cale: You got it wrong. I don't like any princes who bake, I like Alberu only.

And Alberu, who was drinking tea on the background, suddenly chokes on his cup. Which they notice, of course.

"Oh. Hey, Al. Are you okay?"

—Totally unfazed for having Alberu heard the whole conversation.

He's so shameless about it and it's completely unintentional.

He has no idea of how people treat their crushes normally nor is interested on doing the same. He knows that some people tend to get shy, but a decade purposefully acting as trash killed most of his shame— Well, at least when it is about others' opinions of him—. If he wants to do something, being laughed at is not what's going to stop him.

And what he wants is to say how adorable he thinks Alberu is, so that's what he does.

Rejection? He isn't proposing anything. He doesn't plan on dating or wooing Alberu either. It's not that he wouldn't like it, it's just that it hasn't occurred to him that that's even an option. For him, who had spent years hearing everyone say the worst of him, the idea of someone wanting him by their side is so far away that it has yet to form.

So he keeps making casual comments about how cute Alberu is when he's confused, or "his hair looks so soft, I bet it feels that way too", or "he looks so handsome when he's tricking people. I like it more when he doesn't have to, tho", while everyone else feels embarrased for it. Except Rosalyn, she thinks it's hilarious.

Of course, he's pretty much respectful about it, never crossing the line to sexual harassment. And he would stop if Alberu told him too, but he doesn't. He kinda didn't realize that was an option at the beginning and, at this point, he got used and actually enjoys it a bit (a lot).

Cale: oh, sweets! They're my fifth favorite thing in this cruel world.

Rosalyn, fully knowing what she's doing: what are the other four?

Cale, carefully choicing which cake eat first: Well— *rising a finger per item* my family, animals, Alberu and wine. In that order.

Alberu: *frowns* I'm only third?

Cale, picking a chocolate tart: Mm? I loved animals since before meeting you and, at this point, is a part of myself. The other day I saw a dog and spent two hours squatting at her side without realize. It was not a conscious decision, it was... a soul impulse, let's say.

Alberu, looking at his thighs because damn, that's a lot of time to stay in that position: Oh. Wait, you've also loved wine since before meeting me.

Cale: Yes, but drinking wine is a choice. I can live happily without it. You would be... more difficult to leave.

Alberu: *processing* (that means— can't be happy without me aksjdjsj) "blushes hard*

Rosalyn, looking at Alberu's silly fuming face: (don't laugh don't laugh) Pff—

Cale: cherry pie? *Holds a mini pie in front of Alberu*

The turn tables when Alberu realizes that Cale doesn't have resistaince against genuine compliments. He never takes fake glibbery words seriously, but if someone says the slightliest good thing about him and they mean it, he'll become a mess. He just— doesn't know how to react when someone believes anything good about him.

So, Alberu starts complimenting him seriously— as reprisal, of course ("that's just flirting, nephew. You two are flirting, stop calling it vengeance"). Small but real things, details most people doesn't notice, deeper things that he deserves to hear (because, honestly, someone should tell him how sweet he is. How considerate he is. How much he should be appreciated because he's precious. And it seems Alberu is that someone). It works everytime.

Alberu calls his smile cute once and Cale stops talking. Face red and eyes avoiding everything, he can't pronounce a single word.

He calls him kind after Cale subtly helped a strange for no reason (he's obviously doing it in a way others wouldn't notice unless they knew what to look for. Alberu wonders if this is other "Cale thing"). Cale trips and almost gets discovered. When Alberu looks at his face, he's pouting.

Curiously, he doesn't have the same reaction when he gets called smart. He just smiles a bit and sometimes puffs his chest. Huh. Still adorable, tho.

[archie-sunshine]

do you have like a list of all the mounts/creatures characters ride in this au? I love it when fantasy settings have bonds between people and animals

oh good god I'm not certain i could do EVERYONE

typically ground based characters will have a horse, speedsters get racehorses, minis get ponies, big frames get warhorses.

honestly, I could see megatron riding a drake or warg of some kind, but he doesnt own it anymore since yknow. he went missing.

as for fliers its more varried.

all seekers have wyverns (yes even sunstorm), helicopters are more varried, vortex has a winged serpent, whirl has a rok hatchling(who also stands in for the scraplet colony he adopted, its name is wet fart btw). Cyclonus flies with wings, skyfire has a flying machine(think hot air balloon but like caravan size) cosmos is a planeswalker/can teleport.

I could give you more information on specific characters if you were curious, but those are all the folks i can think of right now!

[mtvxnz66]

𐙚 9 lipca 𐙚

zjedzone - 462 kcal

czasami mam tak, że wstaję i moją pierwsza myślą jest „natasza zbinguj dzisiaj i tak to wszystko przecież nie ma sensu” i well dzisiaj tak właśnie było. leżałam w łóżku i nie miałam nawet ochoty wstawać bo w głowie miałam tylko binge i że jak wejdę do kuchni to na 100% opierdolę wszystko co tam będzie - no i finalnie wstałam ale przez poranne myśli nie miałam nawet ochoty napić się wody więc po prostu weszłam i wyszłam jakby nigdy nic wracając do pokoju ale przynajmniej z umytymi wlosami. i ogólnie tutaj się trochę wkurwiłam bo stwierdziłam że dzisiaj odpuszczam moje kiteczki i zostawiam rozpuszczone włosy ale wyglądały one jakoś tak w huj dziwnie się kręciły na końcach (i to nie tak jak wydobywam skręt tylko tak obrzydliwie do góry) że stwierdziłam że huj muszę zrobić te kitki bo mnie coś trafi, muszę coś wymyślić na rok szkolny bo nie chce żeby ludzie myśleli że mam fazę na kolejna fryzurę, bo od lutego do czerwca codziennie chodziłam w spinkach do szkoły xdd pojechałam do galerii z ojcem w sumie nie wiem po co, imo chciałam zabić czas po prostu, ale i tak w sumie się nudziłam bo kupował jakieś gówna do restauracji i to nawet ciekawe nie było, potem do jakiegoś meblowego pojechaliśmy i w sumie nie wiem po co bo pochodził popatrzył i powiedział ze jedziemy do hurtowni - jak mówię najważniejsze że nie siedziałam w domu ‼️hurtowania to moje fav miejsce jako dziecko rodziców gastro naprawdę, jakby wchodzimy tam tylko po to żeby kupić 50 opakowań keczupu i 20 kg kalafiora naprawdę to jest dla mnie niesamowite xd wróciłam do domu i w sumie kombinowałam z tymi włosami coś, ale i tak zostałam przy kitkach.. coś się wymyśli z czasem myślę, może na pinterescie znajdę jakąś nową fryzurę która jakoś je ujarzmi pozatym przydałoby się kupić w końcu spinki i gumki, bo zawsze jak chce kupić takiej wielkości jak chce to nie ma albo akurat skipne sklep w którym one są xd powrót piotra po ??? jednym dniu?? imo mega długo, ale i tak gówno robiliśmy i nagle zrobiła się piętnasta, a ja dalej nic nie zjadłam. pojechał i stwierdziłam że pójdę zobaczyć czy moja owsianka w lodówce wygląda chociaż dobrze i w sumie wyglądała, ale stwierdziłam że jeszcze nie pora i ubrałam się i poszłam do sklepu, kupiłam pepsi i liptona zero chociaż długo analizowałam jakiś wywar z igi świątek wersja zero ale stwierdziłam że nie lubię cytrynowych pić więc wezmę liptona. jak stałam przy kasie i baba przedemna ładowała swoje zakupy dla 40 osobowej rodziny to stanęła za mną jakas dziewczynka lvl na oko 9??? nwm miała laysy oven baked więc bardzo dobry wybór chociaż nigdy ich nie jadłam i jakoś mnie wzięło że w sumie może zjem niedługo chociaż z drugiej strony nawet nie lubię chipsow xd o równej 16:45 wypiłam tego liptona i to była pierwsza rzecz która tknęła moich ust tego dnia i w sumie byłam nieźle z siebie dumna biorąc pod uwagę że rano byłam pewna binge. wróciłam do domu i znowu zrobilam check owsianki i stwierdziłam że pora ja zjeść w sumie - nie byłam głodna i myślę że na spokojnie dałabym radę zrobić fasta tego dnia, ale jeszcze nie będę robić fastow bo się cykam.. przerwałam tak ową owsianką prawie 22 h fasta, a potem zjadłam jeszcze nektarynke bo patrzyła na mnie z kosza z owocami i wyglądała bardzo ładnie. po jakiejś godzinie, może dwóch stwierdziłam że pora na moje codzienne mini naleśniki, tylko że zmieniłam jakoś proporcje i nie wyszły takie jak zawsze, a jak je jadłam to doszłam do wniosku że mogłam dać proporcje jak zawsze i już mieć te 50 kcal więcej, ale ciul tam

credence… oj credence, ta książka zaczyna mnie naprawdę powoli traumatyzowac chociaż jestem dopiero na 100 stronie.. ale i tak muszę ją skończyć po tym jak odłożyłam known from snow spowrotem na półkę bo nie dałam rady.. planuję dzisiaj zacząć oglądać przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki + przydałoby się skończyć w końcu bojacka bo zostały mi dwa odcinki

[wzruszenia]

nie wiem, co mam powiedzieć

to był najlepszy rok w moim życiu, dostałam męża i Nową Zelandię, pierwszy raz zjadłam ramen i pad thaia, pierwszy raz przekroczyłam 2 lata w pracy bez zwolnienia się, płynęłam z rekinem wielorybim nad rafą koralową, wyleczyłam skórę, odrosły mi włosy, opanowałam puszysty sernik, zamoczyłam stopę w ostatnim oceanie, przebiegłam bieg charytatywny, wyhodowałam pomidora

i w końcu nie spędziłam roku w łóżku, bo nie miałam na to czasu

i to pewnie minie, ale chcę pamiętać

[asterefflores]

Hello!

How are you?

I Just wanted to say that your story truly touches my soul and i love it sooooo much 😭♥️

And one more thing ...

It's kinda a reaction but can I know what happens If:

Cale and rok soo have a little argument with each other but it gets so bad and Cale snaps and shouts at Rok soo :

"I wish you were never my brother from the start and even if you ever were I wish i hadn't made that deal to change our places to see you again!!"

I wanna know what the twins and others reaction is..

You know.. it has been running like shit in my head...

And.. Can I have some fan arts about it please?

I'm sorry If it's too much of a request 😭😭

Glad you're loving and enjoying my fanfic 🌸🌸

As for the requested fight, I'm sorry I don't feel like drawing it *cough* but I did write a mini- or I think it's the average length for a single novel chapter? lol anyway I wrote a chapter for you I guess, I'm guessing it's based on Cale and RokSoo in my fanfic, right? Otherwise it would probably turn out differently, cuz my Cale here is stable(?) and I can't add too much angst into the fight without being realistic to their characters in my fanfic lol but here it is, hope you enjoy it.

------------------

“I wish…”

Rok-Soo observed as Cale before him sighed quietly with his eyes covered as he rested his forehead on his palm. The air around the younger redhead made everyone tense up.

“…I wish…”

“…Cale?” Rok-Soo slightly frowned as Cale's voice grew weaker and more weary.

“I wish you were never my brother from the start…”

“……”

It was barely audible, but everyone seemed to have heard the whisper coming from none other than Cale.

“I wish you were never my brother from the start…and even if you ever were, I wish I hadn’t accepted the deal to change our places to see you again…”

The room was so silent it was hard to tell if anyone was even breathing.

Rok-Soo’s face remained the same, looking long at Cale, whose eyes were still hidden behind his pale hand.

“I see,” His calm voice nearly echoed in the room after the heavy silence. He nodded as he pushed himself to his feet calmly. “I’ll let Ron pack everything for me and leave tonight. I’ll be in Super Rock Villa.” He heard a quiet sound like a scoff from the other.

“I don’t see why you need to tell me where you’re staying at—”

“I’ll be in Super Rock Villa, Cale.”

“……”

Seeing as Cale fell silent, Rok-Soo turned to the others in the room, glancing at the Henituse family, and they silently turned to leave the room, their eyes lingering on the younger redhead, who was still in the same position in his seat beside the window.

Rok-Soo carried the worried Ohn and Hong in his arms with Raon around his shoulders and looked at Ron’s stiff face, receiving a nod, and the old butler got to work immediately.

Cale sat still, staring at his lap, as the sounds of everybody else around him faded until he was left with only the sound of a single person standing at his door.

“Eat and rest well.”

That was the last thing he heard before the quiet sound of the door closing behind Rok-Soo. The faint click strangely sounded loud in the silent room.

He was all alone, feeling like a ghost in his own room. He barely heard his own breathing as he was more aware of the slight tremble in his hands.

‘…he noticed, didn’t he?’

He finally let out a long sigh, removing his hand from his forehead and resting his head back with his eyes closed.

Of course, Rok-Soo would notice him trembling pathetically and feel sorry for him.

“Now you’ve gone and done it.” He mumbled with a scoff at himself, “Good job ruining everything in a matter of seconds.”

Opening his eyes, Cale stared long at the ceiling that looked too plain and far at that moment, making him feel the room was far too large for just him alone.

It is the past all over again, he thought.

After staring blankly for what felt like a whole day until it was late and dark outside, he finally decided to move from his seat and function again.

By function, he meant going to bed. He thought of taking a bath to freshen his mood before sleeping, but it only made him feel cold and alone in his spacious room. Well, he wasn’t expecting much change, anyway.

He threw himself on the bed with a heavy sigh, which he felt was still stuck inside and wouldn’t come out, no matter how many times he tried to force it out and get rid of the tightness in his chest.

Closing his eyes, he slowly accepted the coldness and felt numb and unbothered to think of anything anymore.

It’s for the best.

He drifted off to sleep with the thought, as he did every night for the next whole month…

.

.

A month passed, and Cale more or less moved like a ghost in the castle, silently leaving his room to his office and then back to his room after he was done with his duties as the Duke, rejecting his fidgety father’s offer of resting and leaving the work to him and Bassen or Violan. At the very least, he joined his family during meals every day.

Lilly and Bassen made it their mission to follow him around but maintain a reasonable distance, wanting to give him space but too worried to leave him alone. Violan, his mother, never misses a day of assuring him that she is there for him whenever he needs someone to talk to, and she leaves his side with one stern request asking him not to drink too much alcohol.

He won’t drink, not in front of anyone and not when the family is watching him like hawks and ready to jump his way if he so touched any bottle during their silent meals. He enjoys a few glasses before bed three times a week alone in his room when he’s sure no one will come to find him during late hours.

Today, however, he finally decided to rest and accept his father’s offer to leave the reports and documents to the family to finish. He woke up with a horrible headache, feeling so heavy he could barely bring himself to bathe or push anything into his mouth. The food the servants left for him for breakfast was left cold on the table for three hours or so.  

He lay on his back, eyes closed and feeling numb with the humming silence. It was funny how it seemed not even a soul passed by his door outside ever since Rok-Soo left with everyone. It felt like all the liveliness around the house was solely for the older redhead, and Cale’s relationship with everyone in this world didn’t improve. He felt like it was all an illusion now.

He sighed silently, knowing he should stop thinking this way, but it strangely felt relaxing the more he stayed alone. He was developing bad habits again, and he couldn’t care to stop them.

He expected no one from Rok-Soo’s people would ever want to look at his face again after the things he said. He believed Ron also would be too disappointed to even think of him anymore, but…

Cale sighed again, recalling how often he had to pretend he wasn’t aware of some of them sneaking into his office using invisibility magic and watching him. Don’t they already know he could use and sense magic well at this point? Really, he thought of it more as them provoking him than checking on him.  

It started with Raon sneaking in through the opened window with only Ohn and Hong, and sometimes, they’d bring Choi Han and Choi Jung-Soo with them. Cale may have left the window to his office and room open on purpose for them to sneak in any time, and they may have noticed his silent message of welcoming their presence to start visiting more than once a day.

He also noticed Sui Khan stopping by once every week to watch him for hours from the window before leaving as silently as he came.

Ron would drop by on days and ask him directly with his benign smile if the Puppy Young Master needed anything, and Cale would always say no, thank the old butler, and leave, as coldly as that, but at least he wasn’t rude. Cale was not acting Trash, after all.

‘Ah, maybe that's what's worrying them…’

He opened his eyes, looking at the ceiling with the soft sunlight seeping through the windows. He isn’t acting like Trash; he’s genuinely wanting to be left alone. Perhaps Rok-Soo was the one telling them to check on him, but he doubted it. This was more Deruth’s style of caring than Rok-Soo’s.

Rok-Soo is probably worried, or is he?

He shook his head slightly. No, that hyung of his must be worried, as he’s secretly been since before the start of that last conversation.

Then, the crew was probably checking on him just to reassure Rok-Soo.

He quietly clicked his tongue with a slight sigh and frown. Calmly flipping to his side, he decided to stop thinking about anything at all.

With his eyes closed, his mind was becoming numb again, and he slowly drifted to dreamland with the humming silence and the soft rustles of trees moving with the breeze outside and birds chirping.

Knock, Knock—

His eyes snapped open at the sudden interruption. He stiffened as he thought something must have happened since his family promised to leave him to rest unless it was urgent.

Before he could ask, the answer came from behind the door.

“Young Master, it’s Hans.”

He pushed himself to sit up, “What is it?” he slipped his cold feet into his slippers as he heard the man eagerly answer.

“Um, there is a letter for the Young Master.”

He frowned and stopped walking midway to the door. A letter? And why does Hans sound excited instead of alarmed? Not that it’s a bad thing, but he suddenly feels like going back to his bed.

However, he walked with a silent sigh and pulled the door open, slightly startling the ginger-head, but Hans looked so happy that he forgot even to let out a yelp this time.

“Here’s the letter, Young Master!”

“…thanks.”

He accepted the envelope that was pushed into his hands and raised an eyebrow as Hans didn’t turn around and run off as usual but instead waited with a broad smile like an excited brat awaiting his reaction after giving a gift.

Cale sighed as elegantly as always, staring intently at the envelope with a scroll attached. Confirming by using magic and his ability that it was safe, he opened the envelope in front of the Deputy Butler and pulled out the paper, leaving the scroll for later.

He opened the letter and found the first line with the familiar handwriting…

[ I’m still in Super Rock Villa. ]

Cale blinked at the words, blankly reading the rest of the letter that was obviously written by others as well listing down things and foods that could tempt him into paying a visit soon.

His hands slowly moved to open the scroll, and as he expected, it was a teleportation scroll to Super Rock Villa.

‘…of course Rok-Soo wouldn’t wait forever.’

He was still a bit shocked...

Cale was more used to people waiting for him to approach first and fix whatever damage was there or to address any problem, whether he was the cause or not, and most of them would eventually give up. After all, his family usually chose the waiting game, and he may have made a habit of taking advantage of it at some point. However, this is Rok-Soo he’s dealing with now, not Deruth, not anyone else.

“Young Master, the Master requested to know your answer as soon as possible.”

Cale looked at Hans’ bright eyes before he sighed, brushing his hair back with one hand, “I’m going to see hyung today. Tell father I won’t be with them at tonight’s dinner.”

“Yes, Young Master!”

Cale watched the butler run off to deliver the ‘long awaited’ news. He shook his head as he thought surely the man was happy the suffocating air around the castle would finally disappear soon, as were the rest of the Henituse family and the staff members.

He closed the door and looked at the letter again with the many handwriting styles. ‘…even with this, you guys sound vicious.’ A light puff of air left him as a silent chuckle, looking at the letter written by the kids and the rest, along with Rok-Soo, all crying out a big “Come over or else we’ll drag you this time.”

He took a deep breath and let it out calmly, feeling somewhat light for the first time after a month.

“…I’m nervous.”

He silently scoffed at himself for feeling this way at his age. Of all the things he had gone through, he was now nervous about facing Rok-Soo after their first fight.

He can’t refuse, and he should stop this while Rok-Soo is still giving the chance. The raging storm in his head from months ago had cooled off considerably by now, and maybe the reason was that he regretted the loneliness he had caused himself once again after all the years.

He nodded to himself with a silent sigh, looking again at the one sentence Rok-Soo wrote in the letter, then at the blue sky outside.

…he has plenty of time to relax before seeing his vicious hyung for the first time after a whole month.

.

.

“Human! Gentle Human! We’re leaving now. Remember to make up and never fight again!” Raon announced brightly as they were leaving Rok-Soo’s room after eating together, as if nothing had happened between the two redhead siblings.

Cale watched silently as Rok-Soo relaxed in his seat and waved away the kids, Choi Han, Choi Jung-Soo, Sui Khan and Ron, with a stoic face.

The door closed, and the room was too silent after the soft click.

Cale stared into space as Rok-Soo comfortably sipped his tea in the seat beside him. He didn’t expect eating dinner with the group to be… this easy, as if everything was all right, as if they trusted everything was already solved by his presence here now.

“…I’m sorry for what I said.”

He finally mumbled, and he noticed Rok-Soo stopped sipping his tea for a moment beside him.

Rok-Soo went back to sipping his tea leisurely with a quiet hum, “Ready to talk about what’s been bothering you, dongsaeng?” he looked at Cale and smiled a little at the little nod. He couldn’t stop himself from patting the brat’s head to make him finally look at him.

“Good, I’m listening.”

[simplybybea]

the development of Goth Janeway

Mini-fic from Season 1 of star trek Prodigy under the cut.

"Okay team,' Janeway stood up and brushed invisible dust off holographic legs and clapped her hands, startling more than one of the crew from their activities. "Now seems as good a time as any for a quick dinner break then we can get right back too it. And before you start saying you don't have time, might I remind you that passing out over a soldering iron is not going to endear you to the Diviner. Food. Now."

Dal glanced over the mess of schematics and in-progress items and half a second suit for Murf to hide in and then registered the tense set of his own shoulders.

"Juet half an hour," Gwyn agreed reluctantly, pushing herself up off the floor and hiding a yawn behind her hand. If Janeway could, she'd order them to sleep as well, but time was of the essence. "And then we get back too it."

A rumbling of assent moved their party to the mess and found them blinking at their plates. Janeway frowned a little at the bleak optimism they were running on and wished, not for the first time, that these kids could take a break. At least she could hug them if they asked now. She wanted to cheer them up, but the real janeway had been in enough tight spots for her hologram to know that platitudes would just irritate everyone. That just left a little fun.

"While we're all here," she mused aloud, a mug of coffee appearing in her hand. "I've been thinking Murf shouldn't be the only one playing dress up. Whaddya think?"

She blinked and her starfleet uniform leeched colour, her hair darkening. She'd read about the original Enterprise's tangles with the mirror universe. Maybe she looked like this over there.

Rok was the first one to truly engage, and squaled excitedly.

"Ohmy you can CHANGE what you LOOK LIKE?!"

"Think of it like changing the layout of a screen," Janeway stood up to show her new black uniform off. "Thoughts? I'm aiming for Evil overwrite."

"Can you change your hair?" Jakom asked around a mouthful of his favourite messy food. "If you're evil you won't have red hair."

Janeway thought a moment, and her hair flickered to inky black, sharply help off her face in a ponytail.

"No," Gwyn pointed a fork at the hair, "it needs to still be you. Put it back in the bun, but the colour's a nice touch."

She complied and made her skin match the faint blue undertones, gave herself more dramatic make up. She was, despite everything, rather enjoying herself.

"Nice," Gwyn nodded approvingly, looking distant and concerned. Janeway assumed it was as to whether the safeguards she'd built in would hold. Whether it would still BE Janeway.

"Not creepy enough," Dal announced, and Murf trilled something like agreement. 'Can't you like... Make your eyes red?"

"Red isn't creepy," Rok said indignantly, looking at her own red-stone skin.

"What about blue?" Zero interjected as Dal opened his mouth to presumably provide evidence to rok as to why red was, indeed, evil. "Given your eyes are already blue, perhaps making them more glowy will help..."

A second later Rok gasped in delighted terror and begged Janeway to return to normal, so clearly the blue eyes were sufficiently creepy enough. In the midst of reassuring Rok that if she saw Janeway like that on the bridge they could assume she was still pretending to be under the diviner's control, she pretended not to hear the little exchange between Dal and Gwyn.

"Janeway does know she doesn't need to do that right?" Dal muttered.

There was a pause before Gwyn replied, "she knows. But she's helping. And I think she's having fun. Rok hasn't been so animated for hours. Besides. It can't hurt."

"She absolutely gets points for those weird creepy eyes," Dal conceded, and turned the conversation back towards planning.

Janeways smiled proudly at the team player he was becoming, at the crew they all were and how far they had come. Good kids.

[miekehaargarderobe]

[mikoo00]

Tw

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Generalnie lęk czuje nawet nie wiem z jakiego powodu

Może ed się odezwało może alkoholizm Nie wiem dokonca

Przeraza mnie jak bardzo przytylem nadal jestem szczęściarzem bo wolniej tyje niż chudnę Udało mi się zjeść dziś 641 kcal

W pracy strasznie mi się ręce trzęsły Czulem mrowienie w dłoniach Dawno tak nie miałem w momencie gdy nic się po prostu nie stało

Kupiłem pepsi w butelce (jeden z największych moich wyzwalaczy bo wlewałem wóde i codziennie piłem) nie czulem smaku liczyłem łyki jak dawniej oceniając po jakiej ilości byłbym podpity licząc na ulgę z każdym łykiem prześwitywały mi myśl,, nie chce nic czuć" na chwilę działało (generalnie picie i liczenie pomaga przekierować myśli dlatego) Następnie znowu fala lęku,, Tak też by było po alko a nawet gorzej" Nie wazne co robiłem nie potrafiłem się pozbyć tych emocji

Tego dnia też poszedłem na czyjaś rocznicę Panikowałem bo na nich nie skupiam się na czymś doświadczeniu a na tym jak pogratulować przed duża grupą ludzi by nie wyjść na debila

Po meetingu myslalem czy aby napewno chce organizować swoją rocznicę Tak jak na tej rocznicy gdzie cześć osób mowila o programie,, cuda się dzieją dzięki aa",, jest wspaniale"

Nie dzieją się cuda Ta choroba może zabić każdego Czasami starania nie wystarczają i tu nasunoł mi się cytat z filmu,, mój piękny syn,, to jest jak rak" to dobra metafora Nie przypomina mi to cukrzycy Gowno które wyżera cie od środka Nigdy nie będziesz mieć stu procentowej pewności czy jakie kolwiek działania powstrzyma rozwój alkoholizmu Może być nawrót mogą B ć przeżuty na inne sfery życia oraz obszary psychiki Każdy następny jest gorszy Trudniej bowiem wyjść na prostą Tak mi na terapi mówiono Niedawno też na meetingu usłyszałem,, lepiej zapić wcześniej tuż po terapii niż później będąc dłużej w aa"

Uświadomiłem sobie ile miesięcy mam Pierwszy rok minie ile się zmieniło a raczej co się nie zmieniło co sprawiło, że silniej odczółem słowa terapeutki z przed paru miesięcy,, inni lepiej radzą sobie z wyzwalaczami mając tyle miesięcy co ty",, nie trzeźwiejesz"

Dalej Boje się ludzi, dalej ciężko jest mi się przypomniało godzić z traumatyczny dzieciństwem z tym, że ojciec nigdy nie będzie dla mnie ojcem Za późno

Tez wyobrażałem sobie ten dzień Nie chce żeby to było święto "z martwych stania, Narodzenia, urodziny" przez nakręcenie innych na sprawy duchowe po prostu się boję ich oceny Wiem że jestem wrzodem na dupie jednaj osoby gówniarzem Jestem tam najmłodszy reszta jest po 30 koło 50 ci co byli może 3/5 lat starsi odeszli i wrócili do picia

Ktoś kto by usłyszał że moje picie trwało nie całe 2 lata mógłby pomyśleć że mam łatwiej ale tak naprawdę u większości uzależnienie rozwija się latami ja doszedłem do przed ostatniej fazy alkoholizmu w takimvczasie

Ta choroba może mnje zabić szybciej niż innych

Mam silne tendencje s.. A nasilają się właśnie gdy pije Inni mogą myśleć że gdy zapija wpadną w ciąg i dosięgnąć ich zdrowotne i prawne konsekwencje

Mnie może dosięgnąć natychmiastowa śmierć

Już raz byłem w takim momencie jedyne co mnie uratowało to nadzieja ze moze to ostatni raz i dbając o siebie będę wkoncu wartościową osobą

Gdybym zapił zawiódł bym wszystkich sprawił bym że poczuli y się jak ja będąc dzieckiem patrzący na degradacja mojego ojca Nie wyabzcylbym sobie nigdy Nie potrafiłbym dać sobie kolejnej szansy To ostatnia

Myślę że na moją i znajomej rocznicę mniej przyjdzie ludzi którzy chcieli by mnie wysłuchać ale to dobrze będę w jej cieniu

To nie jest mój dzień i nie jest to chwała wobec aa gdzie doświadczenia innych minią się w oczach nie których jak magiczne zaklęcia Nie działo by to na mnie gdyby nie działania niektórych ludzi To dzień osób które ratując siebie były wstanie uratować na ten czas czyjeś życie

Chce rocznicy chce wyrazić tym osobom wdziecznosc

Chciałbym zaprosić moją mamę jednak nie wiem czy to dobry pomysł Usłyszała by o moich próbach s...

Boje się że zapije

Myslalem o alkoholu myślę że się sam nakręciłem,, jeśli zapije to tego stresu związanego z rocznicą unikne" jednak nie mogę dać sobie na to Przyzwolenia nie mogę nie szanować tego ile nerwów i starań kosztowało innych bym nie pił

Chyba też wywarłem na sobie presje,, Musze wytrwać bez alko do roxznicy" co kłuci się z zaleceniami terapeutyczny i i aowskimi,, 24h tylko tyle",, muszę zmienić jak najwięcej się da w swoim życiu przed rocznicą",, moje życie jest nudne" ale ono ma być normalne a nie spektakularne

Alkoholicy mają tendencje do siania chaosu w swoim życiu Ciągłe wzloty i upadki Bo to znam bo to sprawia że czuje się żywy bo życie niektórych aowców takie jest sielankowe pełne radości euforii To mnie denerwuje

Nie wiem czy jestem na głodzie Może tak być lęk nie uzasadniony, rozdrażnienie, złość bez powodu, płacz, rozpacz, pustka, apatia Koloryzowanie wspomnień, nadmierne myślenie o alkoholu, drżenie dłoni, poczucie winy i samotność w tlumie

Mimo tych objawów nie wiem Może się wstydze? Po tym co usłyszałem od teraputki Nie jestem idealny i nie mogę tego zaakceptować Miałem dziś wielokrotnie derealizacje Gdy sprzątałem sale było źle bo nie muszę myśleć co robię to przychodzi mi automatycznie Będąc na kawach trochę uspokoiłem bo to już wymaga ode mnie skupienia i planowania

Dochodzi do tego wszystkiego kolejny trigger Koleżanka z pracy powiedziała innej ile schudła 16kg w 3 miesiące..

U mnie ed jak i alkoholizm są ze sobą połączone Gdy nie mogę schudnąć i zajadam emocje rodzi się pomysł by wrócić do picia ale zanim to nastąpi próbuje uciec do any

Chciałbym porozmawiać z terapeutką o tym wszystkim Niestety pewnie przez to że nie zadzwoniłem do niej we wtorek mimo że wiedziała że jestem chory i mówiła bym nie przychodził prawdopodobnie będzie na mnie w chuj zła Znów będę menelem, manipulatorem alkoholikiem na dupościsku który,, nic nie wynosi z terapii po ukończeniu zapije" będę musiał to wszystko w sobie tlumic

Jest cień szansy ze jednak tak nie będzie Ale sie wstydze tych wszystkich myśli które opisałem Na meeting idę dopiero w pon Mam wyrzuty do siebie że ciągle tam jończe o problemach Nie jestem m wstanie sobie radzić z życiem

Boje się porozmawiać z kim kolwiek

To jedyne miejsce gdzie mogę wyrzucić to siebie

Wiem, że się nakręcam nie potrzebnie bo do grudnia szmat czasu

[uszkodzony-egzemplarz]

Niedługo minie rok. Prawie 365 dni temu ostatni raz Cię widziałem. Minął rok, a ja pamiętam jakby to było wczoraj.

[tiredpoet7]

nowy rok nowa ja, patrzcie ją, nawet jedzenie do szkoły zrobiła xD

ja nie wiem czy ja dam radę to zjeść. mam problem z jedzeniem przy ludziach, a szczególnie jak zwracają na mnie uwagę, mówią smacznego jeżu jak ja tego nienawidzę, czemu miałoby być nie smaczne. brzmi jakbym była nieźle przewrażliwiona I TAK JEST, JESTEM W CHUJ PRZEWRAŻLIWIONA NA TYM PUNKCIE kiedy ktoś widzi jak jem czuję się jakbym poniosła jakąś porażkę, cały ten proces jest też w chuj upokarzający, muszę otworzyć usta, wgryźć się w coś, przeżuć to...dodatkowo jak siedzę z osobą chudszą ode mnie to nie zjem. po prostu. nie zjem i chuj, z miejsca wstanę i wyrzucę to do kosza xdd

porzucając moje perwersje w tym worze mamy chleb żytni z siemieniem lnianym (takim na sranie) serkiem kanapkowym, ogórkiem (ogórki zimą 🤢) i rzodkiewką. a do tego mini jabłko. btw potrzebuję polecajek do kanapkę, najlepiej jakiś smarowideł, jakieś dobre, ktoś coś?

[pozartaa]

29.02.23 UTRZYMANIE WAG1 dzień 364. Limit +/-2100 kc@l.

Wybrane posiłki:

Hej dziś dniówka w robocie po paru dniach przerwy znowu do kieratu. Każdy z tych wolnych dni miałam co robić. Nie czuje się jakoś specialnie wypoczęta 🥲.

Był wcześniej post z podsumowaniem lutego. Kurcze chyba nie miałam w nim nic do napisania - po prostu przypomniałam zasady, którymi się teraz kieruję.

Jutro za to minie rok odkąd wagę utrzymuje. Tak, kochani jutro wypadnie 365 dni odkąd nie jestem na redukcji i chyba też zrobię taki mini post specjalny - bo uważam, że to jest coś, o czym warto napisać z wyróżnieniem 😁. Jutro też akurat wypada dzień ważen1a i pierwszy dzień miesiąca - jak ładnie i równo się wszystko złożyło.

Szkoda ze mam wyniki stawania na wadze tylko od września ( niestety zaginęły wraz z moim starym blogiem, gdzie była cała moja historia walki ze zbędnymi kiligramam1) teraz było by to piękne podsumowanie - taka roczna tabela.

***

A dziś nic ciekawego. Dniówka w pracy jak to dniówka w pracy - długo i nudno, choć w sumie był ruch w interesie. Jutro nocka więc w dzień postaram się ogarnąć kalendarz i zaplanować DBLK i Cheat Day-e na marzec.

Dobrej nocy wam życzę.

[borntodie523]

Podsumowanie ,,Recovery” po 6 miesiącach

Zapisałam to tak bo jakoś nigdy nie czułam, że jestem na takim recovery, które pokazują wszyscy inni. Nazwałabym to bardziej odpuszczeniem.

Pewnie was interesuje czy przytylam, ile przytyłam. Otóż schudłamXD Przed recovery ważyłam 56,5-57kg a w lipcu 55,5kg. Pewnie to przez to że mój organizm w chuj zwolnił wcześniej i często wypadałam za dużo z limitów bo organizm przez głodówki się domagał jeszcze więcej jedzenia.

Recovery liczę od marca aczkolwiek wtedy jeszcze liczyłam kalorie, jednak wiedziałam, że to niedługo się skończy i po raz pierwszy od dawna przestałam widzieć swoje ciało zdeformowane w lustrze. Zaczęłam nawet wprowadzać jedzenie w szkole (na początku jadłam tylko w łazience a później coś tam zaczynałam przy małej ilości osób).

W kwietniu, w dniu moich 18 urodzin rodzina zabrała mnie do restauracji, w której przeżyłam chyba największą traumę jeśli chodzi o ed. Kiedyś o tym pisałam (jedzenie przy rodzicach chłopaka, jakieś komentarze, przypadkowe wzięcie największych porcji, zmuszenie się do zjedzenia wszystkiego i koncowo atak paniki). BARDZO się bałam tam jechać. Finalnie noc przed tym trochę se to przemyślałam i oczyściłam sobie głowę można tak powiedzieć. Pojechałam i wzięłam dokładnie to co zamówiłam wtedy i było mega dobre. Ostatnio czytałam książkę i było tam takie coś o kotwicach, kotwica powstaje gdy z danym miejscem, zapachem czy smakiem kojarzy ci się dane wspomnienie i wprawia cię w taki sam stan emocjonalny jak czules w przeszłości. I ja stwierdziłam, że chce się pozbyć tej kotwicy, która sprawiała że ta restauracja kojarzyła mi się z byłym chłopakiem i ed. I myślę że sie udało. Wieczorem wyszłam sobie na spacer i popłakałam się tak ze szczęścia że po prostu przeżyłam to wszystko i że tu jestem bo rok temu chciałam żeby mnie nie było.

Maj i czerwiec jakoś zleciał. Przestałam też liczyć kalorie alkoholu po raz pierwszy odkąd zaczęłam go spożywać i imprezki też przestały być dla mnie takie przerażające, nie myślałam już że nie mogę jeść bo alkohol ma kalorie.

No i mamy lipiec - kryzys. Na początku miałam wyjazd z rodzicami, wtedy te myśli o tym że już za długo nie liczę kalorii i że muszę pilnować swojego zapotrzebowania bo co jeśli jem za dużo zaczęły się namnażać. Wróciłam z wyjazdu, obliczyłam zapotrzebowanie a raczej deficyt (zdrowy!), zważyłam się po raz 1 od kwietnia i okazało się że w sumie to ważę mniej niż przez ostatni rok w trakcie edXD No ale zaczęłam pilnować deficytu, zaczęły pojawiać się myśli żeby pominąć posiłek żeby później jeść więcej itd. Przestałam biegać. Zaczęły pojawiać się też grubsze imprezki. No i takie nie zjedzenie śniadania przed mnie zaczęło dobijaćxd Czarne dziury w pamięci, wymiotowanie, ogromny wstyd, pierwszy płacz od lutego. No było średnio. Po takiej najgorszej dla mojej psychy imprezce się ogarnęłam, przeprosiłam koleżankę za to co jej mówiłam (o ed) i że musiała się mną zajmować. Teraz też pije tylko piwo bo wódki nmg po tym przełknąć.

I mamy sierpień. Wracam do tego spokoju który miałam tak od marca do początku lipca, jest chyba okej. Nie liczę kalorii, od połowy sierpnia wróciłam do biegania. Nie planuje chudnąć nawet na zdrowym deficycie póki co bo wiem że moja głowa szybko znowu wpadnie w chore myślenie o sobie nie poradzę. Trochę obawiam się zimy bo wtedy wszystko się pogarszało ale stwierdziłam że teraz za nic się nie dam. W połowie sierpnia minął mi rok od ostatniego napadu, w listopadzie minie rok od sh. Mam nadzieję że będzie okej. Planowałam zapisać się do psychologa, nie wiem czy się zbiorę, jak zacznie się robić źle to napewno. Chce też brać witaminkę d3 bo pamiętam że w lutym brałam i też to coś dawało. Chce jeść normalnie bo teraz czeka mnie klasa maturalna i dużo nauki. No i też chce kontynuować bieganie

[mylittleredgirl]

favorite and least favorite parts of each trek, with absolutely no thought put into it before making this list:

🚀 classic trek favorite: the ~aesthetic~. fuckin LOVE big chunky plastic buttons and beepy things, the mini-skirts, the sparkly metallic fabric, the whole deal. least favorite: janice rand leaves forever :( :( every single appearance she had was BONKERS how am i supposed to experience that and then ever hope to fill that void 🪐 tng favorite: soooooo soothing to know that our guys will always be both kind and correct and at the end of the episode i will learn something about how to be a better person. also romulans are there. least favorite: shit fuck i shouldn't have started this post because i'm already drawing a blank. ok ok i hate that the ship's counselor role got nerfed into a "therapist on the bridge" when it's actually so so important!! that needed to be explored so explicitly that dudebros on the internet have to shut up about it forever ⚾️ deep space nine favorite: THE CHARACTERS MY FRIENDS. the cast of dozens where every single character right down to the randos on the promenade are great. headed up by benjamin lafayette sisko and kira nerys, truly characters of all time least favorite: dukat's insanity/pah-wraith arc. like i do get why this narrative parallel makes sense against sisko as the prophets' emissary but also, it's bad. 🥔 voyager (that's a leola root by the way) favorite: i LOVE the early seasons where everyone is so adorable and spunky and they're just tooling around the delta quadrant being terrible at making friends. also tuvok is there. least favorite: kes leaves forever :( :( i hear you out there saying "fury" but come here. look at me. look at me. kes leaves forever. 🛰 enterprise favorite: controversial actually but i love t'pol's arc. i DID NOT love it as it was airing because watching poor jolene blalock having to act her way through ever more demeaning episodes is painful and terrible, but t'pol is magnificent actually? the fish out of water vulcan finding herself in foreign waters?? self-destruction on the way to rediscovering her own personal relationship to logic??? imagine if we'd got three more seasons of her with manny coto in charge it would've been glorious. least favorite: can we PLEASE do something with hoshi and travis i am BEGGING. also physically painful what american jingoism did to captain archer but i might have emotionally coped with it better if travis got lines. 🍄 discovery favorite: michael burnham is the light of my life she makes me cry out emotions that have been buried since i was in utero i don't even know. also the changing opening sequence my beloved least favorite: need one of those serial killer string boards to figure out what's going on sometimes??? can't say that too loudly tho because the discovery haters can smell blood in the water 💃 short treks favorite: THE CONCEPT I LOVE THIS least favorite: more??????? :( 🥷 star trek picard favorite: seven of nine in comfy sweaters kissing a girl filled holes in my life i didn't know were there!!!?!?!?? least favorite: don't like when picard is a jerk :( don't like when no soji and elnor :( :( :( 🤪 lower decks favorite: every second is a relentless outpouring of love for star trek, it's like a sleepover where all your friends are sitting around talking about how much they love tng except your friends are 900% funnier. least favorite: i have a hard time with cartoon violence sometimes so i get TENSE and also badgey haunts my nightmares for real for real 👨‍🍳 strange new worlds - actually i have only seen the first episode despite posting about it as if i have seen all of it haha my bad SO favorite: new star trek to watch!!!!! least favorite: now everyone knows i haven't watched it yet and i am losing trekkie credibility babes 😬 👩‍👧‍👦 prodigy favorite: rok-tak my DAUGHTER least favorite: that feeling of being in a warner brothers cartoon and there's an anvil above all our heads with J/C DISCOURSE painted on it just waiting for the show to make a wrong move

i swear i must have forgotten at least one series there is so much star trek now??? anyway feel free to make your own post about this, i am curious!! if you absolutely MUST i suppose it's ok to think about your answers for more than 30 seconds.