#te ed recovery

[ed-recoverry]

Credit

[graysonmustdie]

No one actually cares

Not even the people who claim to be my best friends

People only like me when they can get shit out of me

My brothers hate me

My dad doesn't really care

My mom's struggling with her mental health and is suicidal

My best friend has all kinds of issues and is suicidal and I try to help but I just can't always be there

I have to focus on school

I have to struggle with my mental health and Ed all alone while everyone just ignores me and pushes me away

My life is fucking exhausting

I'm afraid of dying but I haven't wanted to live in this world since I was 8

I'm struggling to see the point in anything anymore

Part of me wants to get better

But more of me just wants to suffer

I don't know anymore

The people in my life have proven to me time and time again that I'm meaningless to them and that I'm not good enough no matter how good I do or how hard I try

It is never enough

I'm not even good enough for myself

[skinnyworld-things]

This will be the most emotional and personal journal entry of my life

[nixs-thoughts]

Having trouble finding active blogs in 2023, so if you're into:

ED recovery

LGBTQ+

Nature

Hippie shit

Vegan food

Self love

Body positivity

Māori culture and language

Crystals

Mental health

Body mods

Or anything similar please interact! I'd love more blogs to follow!

[im-nothing-and-n0body]

why is everything so hard? i swear i’m trying but it doesn’t always look like i am. sometimes it doesn’t even feel like i am but i don’t know what else to do.

[lee-notme]

Make it stop

My skin is crawling. My body feels wrong. I want to cut myself to shreds. Be a walking skeleton. Ruin the body that keeps betraying me. It hurts, it hurts so bad. Please someone end this suffering I call life because I can’t. I made a vow not to. I promised. I can’t break that promise. I love that person too much for it. My heart is bursting with my love for them. That’s why I can’t kill myself. That’s why I have to endure the pain that life brings. Love. Loving is when you endure the pain for them. So no, I can’t kill myself. I would be happy if I died. I don’t know maybe a car doesn’t see me and runs me over or my body finally gives in….

I wasn’t made to live long. I was made to die at 13. Oh well… fucked that up already, might as well be funny and live until 69 or sth-

[all-i-do-is-try1]

I had a much better relationship with food and listening to my body prior to treatment. Like yeah I had other unhealthy issues but that was solid

I don’t understand the point in timing people when they eat, some folks are just naturally slower and it’s better for digestion to eat slow anyway. As long as someone completes who the fuck cares about time. Turning meals into timed competitive eating contests is asking for issues

[soleillady]

Explicando abreviações e nomes usados na comunidade de ED

Sei que muitas pessoas estão chegando aqui na comunidade, então apesar de existir vários posts como esse, eu decidi fazer mais um, assim pode ter mais alguma informação ou chegar em mais pessoas que estejam com dúvidas.

Vamos lá! ↓ 💖

ED: Eating Disorder (transtorno alimentar)

T.A.: transtorno alimentar

Ana: apelido para anorexia

Mia: apelido para bulimia

LF: significa LOW FOOD (pouca comida), pode ser usado para dizer que vai comer pouco no dia, semana etc.

NF: significa NO FOOD (sem comida), é um jejum, e cada um faz esse jejum por um tempo determinado por si mesmo ou por alguma dieta, mas façam NF com moderação, pq pode ser bem perigoso.

MI: significa META INICIAL, é a sua primeira meta, aquele peso que você sonha em chegar mas ainda não é o ideal, o meu é 52kg por exemplo. Você pode ter várias dessas antes da meta final.

MF: significa META FINAL, é a sua meta de peso, aquele peso ideal para você, por exemplo, a minha é 45kg.

PI: significa PESO INICIAL, é o seu peso de quando você entrou nesse mundo, o meu por exemplo era entre 50kg e 52kg. Mas caso você tenha entrado em recovery ou algo assim, você pode usar o peso inicial desse recomeço, o meu seria 54,90kg.

PA: significa PESO ATUAL, é literalmente o seu peso atual, e você vai atualizando ao longo do tempo quando você for perdendo (ou ganhando) peso. O meu por exemplo é 53,95kg

Omad: significa ONE MEAL A DAY (uma refeição por dia). É tipo uma dieta, você só come uma refeição no dia, pode ser em qualquer horário que eu saiba e você coloca o seu limite de calorias.

MEALSPO: é como se fosse uma refeição inspiradora, se vc jogar isso no pinterest vc vai encontrar pratos com comidas limpas ou algo 0kcal por exemplo.

MEANSPO: é aquilo que te incentiva a continuar lutando pelo sonho de ser magra mas que é agressivo, tipo uma pessoa mandando você fechar a boca pois está enorme etc.

THINSPO: é uma inspiração de corpo, cada pessoa tem uma ou várias, eu por exemplo tenho várias idols de Kpop como inspiração, sendo a Wonyoung do IVE a mais famosa.

Comer limpo: acho que talvez não tenham dúvidas sobre isso, mas significa você comer saudável, comer frutas, legumes e verduras. Comer sujo seria um fast food.

0kcal: significa ter 0 calorias. Os mais ingeridos são as bebidas, como os refrigerantes zero, chás, cafés, mas existem outras bebidas 0kcal também. A água é 0kcal também e faz SUPER bem.

Miar: vem de Mia (bulimia), e significa v0mit4r. Um dos sintomas da bulimia é se punir por ter comido.

Purgar: é a punição que alguns fazem após comer, pode ser v0mit4ndo, pode ser por aut0mutilação, pode ser por uso de laxantes ou diuréticos. Não sei se o termo Miar se encaixa em se punir, mas acho que é só para v0mit4r (me corrijam se estiver errado).

Intake: significa ingestão. É usado para se referir a quantidade de calorias que você consumiu durante o dia.

Recovery: é a recuperação de um transtornado, ele está tentando deixar de ser transtornado, normalmente com a ajuda de terapia, da família, amigos entre outros.

EDNOS: significa Eating Disorders Not Otherwise Specified (traduzindo mais ou menos: tanstornos alimentares não especificados). É quando uma pessoa possivelmente tem um transtorno mas ele não se encaixa em só um, a pessoa pode ter características da anorexia e vigorexia juntas por exemplo.

Compulsão alimentar: é o ato de comer compulsivamente, comer até lixo se for possível, não confundam com 4 docinhos que vocês comeram depois do almoço sem querer, isso é descontrole. Compulsão é muito mais sério, por isso é um transtorno também.

Platô: conhecido como efeito platô, é quando o seu peso simplesmente fica parado, ele congela, você não ganha peso e não perde peso. Por exemplo, eu to presa nos 53kg 🥴. Uma salvação é fazer a dieta zig-zag.

Bônus: dieta zig-zag consiste em em comer quantidades variadas de calorias durante um tempo, até vc sair do efeito platô. Para saber mais vcs podem acessar o perfil do @lucca-strangee, ele explica tudo direitinho lá 💖

LEMBRETE: Não se comparem com outras pessoas, quase todo mundo aqui não é realmente diagnosticado, então não se sintam mal caso vocês não sejam super magros e super transtornados que nem fulano q é assim e é super focado. Viver assim é muito difícil, mas depois de um tempo vira rotina. Não é legal, mas a cabeça de quem passa por isso também não é legal. Eu por exemplo já não ligo mais, a vida nem faz sentido e eu n consigo controlar nada, mas o meu peso eu tenho que conseguir controlar. É importante lembrar que isso é uma doença e que existem vários transtornos, mas normalmente os principais são a anorexia, bulimia e compulsão alimentar. Aqui quase todo mundo trata como um diário, conta inclusive as partes ruins, então n ache q é maneiro viver assim, a gente sabe que é uma doença, mas querendo ou não, isso vira "tipo" um estilo de vida.

CURIOSIDADE: o termo "borboletana" mistura borboleta com Ana (anorexia). Ana pois é o transtorno, e borboleta pois é um símbolo famoso entres as pessoas da comunidade (antes você é a lagarta, ao longo do processo de emagrecer você vai para a etapa do casulo, e quando você finalmente chega na sua meta você se torna uma linda borboleta). É um termo antigo que eu nem sei se é usado ainda pq hoje em dia os outros transtornos são mais reconhecidos e ter T.A. não se resume mais em ser anoréxico.

Juntei várias dúvidas gerais e algumas que eu tinha. Espero ter ajudado, podem me corrigir caso haja algum erro. Força para nós e boa sorte pra quem chegou agora. Amo vocês 💖

[haunt3d0ll]

moze troche kontrowersyjna opinia ale strasznie mnie denerwuja motylki ktore wprowadzaja inne osoby w ed szczegolnie te mlodsze zamiast odpowiadav im jak zostac motylkiem i na inne tego typu pytania powinni ostrzegac ze ana to nie jest zadne dobre rozwiazanie przyjaciolka czy inne i to powazna choroba ktora moze doprowadzic do smierci. blagam mamy chora satysfakcjr z tego ze widac nam kosci nie mamy miesiaczki mdlejemy i inne dziadostwa to nie jest normalne. kolejna rzecz to rozpowszechnianie tego gdzie indziej niz na tumblrze na przyklad tik toku. siedzi tam pelno bardzo mlodych osob ktorym moze taka tresc wyskoczyc w dla ciebie i moga zaglebic sie w temacie niszczac sobie zycie bo przeciez co zlego moze sie stac? ana i ogolnie ed to najwieksze gowno w jakie mozna wpasc. studnia bez dna niekonczaca sie chora satysfakcja z utraty wagi do momentu gdzie zagraza naszym zyciu. nawet po recovery zawsze siedzi nam to gdzies z tylu glowy i ze slaba psychika bardzo latwo spowrotem w to wpasc wiem bo sama przechodzilam to kilka razy i wiem o czym mowie. to chyba jedyny post gdzie dam jakiekolwiek tagi bo mysle ze to wazny temat i powinien dotrzec do jak najwiekszej liczby motylkow

[p0czwarka]

powiem wam szczerze że wkurza mnie ta misia z tiktoka niby jest na recovery od chyba już 2 lat a cały czas ma niedowagę i jeszcze teraz idzie do modelingu gdzie wiadomo jak jest i te warunki na pewno nie sprzyjają wychodzeniu z anoreksji nwm ona mi daje taki vibe osoby która chorowała, schudła i teraz ani trochę nie żałuję że to zrobiła bo dzięki temu jest chuda, słuchałam kiedyś jak się wypowiada na temat ed i niby zachorowala jak była młoda i wgl, potem wróciła jeszcze do choroby i mam wrażenie że teraz jakby przytyła do zdrowej wagi znowu zaczęła by się głodzić bo nie miała by już dobrych wymiarów na modelkę ale to wsm tylko moja opinia nie znam jej aż tak dobrze by powiedzieć czy to prawda ale tak to hella wygląda

[excellencyxvinx]

Long time no see~

Na wstępie od razu chcę zaznaczyć iż nadal nie wiem czy ten post to dobry pomysł, jednak jeśli to widzicie oznacza to że końcowo zdecydowałam się na publikację.

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Cześć wszystkim, jestem Vin. Dawno mnie tu nie było, zastanawiam się czy w ogóle ktoś mnie jeszcze pamięta lub zobaczy ten post bo powątpiewam w to czy tumblr go jakkolwiek wypromuje po takim czasie. Mniejsza o to, sądzę że to co interesuje was najbardziej to, to co się ze mną stało, gdzie i dlaczego zniknęłam bez słowa?

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Cóż... Nie udzielę wam zbyt szczegółowej odpowiedzi za co musicie mi wybaczyć. Musiałabym poruszyć wiele naruszających granice prywatności mojej i osób z mojego otoczenia, czego nie chcę robić. Raczej zrozumiałe.

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Jednak jakieś wytłumaczenie czuję że wam się należy, więc... Nie. Nie przeszłam na recovery nawet na moment. Nie byłam w szpitalu. Nie umarłam. Nikt też nie próbował mnie leczyć. Moje zniknięcie nie wiązało się kompletnie z ed. To pierwsza rzecz jaką chcę naprostować od razu by nie było niedomówień. W dużym uproszczeniu i skrócie, bez zbędnych szczegółów, wydarzyła się w moim życiu pewna nagła kompletnie nie spodziewana sytuacja. Wpłynęło to mocno na mój stan psychiczny ale też całe codzienne funkcjonowanie tak naprawdę. Zadziało się wiele szybkich zmian obracających wszystko o 180°. Nie dawałam sobie rady, a tumblr był ostatnią rzeczą jaka była w mojej głowie. Fakt, mogłam napisać szybki post że znikam na czas nie określony, jednak sądzę że większość z was rozumie że w obliczu różnych tragedii nie myśli się o takich rzeczach. Jak wspominałam wcześniej, nie mam zamiaru mówić co się działo ale trwało to sporo czasu, a pozbieranie się do chociażby przyzwoitego stanu psychicznego zajęło mi jeszcze więcej. Jednak jestem tu teraz pisząc ten post czując się jak na moje standardy w porządku (czyli nie za dobrze ale stabilnie).

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Czy to oznacza że teraz wracam? Szczerze? Nie wiem. Już jakiś czas temu zaczęłam myśleć o tym by się tu odezwać jednak nie byłam pewna co powinnam powiedzieć. Przerwa dała mi dużo do myślenia. Zrozumiałam (a przynajmniej tak mi się wydaje że to o to chodzi) że ja tu tak naprawdę nie pasuje, ani nigdy nie pasowałam. Nigdy nie czułam się komfortowo z powiedzmy to na głos, promowaniem ed. Ciągle w mniejszym lub większym stopniu podświadomie przymuszałam się do tego aby wpasować się w panującą tu atmosferę. Na początku bardziej, z czasem to odpuszczało i jeżeli ktoś mnie uważnie obserwował sądzę że było to widać. Dołączając do tej społeczności szukałam po prostu miejsca gdzie nikt mnie nie oceni, a wysłucha bez próby pomocy. Tylko posłucha co mam w głowie. Nie mogę powiedzieć że tego nie otrzymałam bo owszem było tak. Jednakże im dalej w las tym bardziej zaczęło być to dla mnie czymś w rodzaju rutyny. Podświadomie przymuszałam się, nie dawało mi to wszystko już tego o co mi chodziło od początku. To nie tak że poczułam chęć leczenia, absolutnie nie. Ja po prostu nigdy nie chciałam być „motylkiem” byłam tylko (i wciąż jestem) zaburzoną dziewczyną która nie chciała być samotna. Nie podoba mi się jednak ta atmosfera tu. Te wszystkie inspiracje, motywowanie się itp. to nie dla mnie. Nigdy tego nie potrzebowałam oraz też nigdy do końca nie rozumiałam. Powiem coś kontrowersyjnego ale uważam że to dla osób które nie mają ed. Wy wszyscy dopiero chcecie je mieć, co prawda może nie świadomie ale tak jest. Nie podważam tego czy jesteście valid czy nie, to tylko moje przemyślenia. Ja zawsze wiedziałam że jestem chora, a nie że chcę „dążyć do perfekcji i przyjaźni z aną”. Jednak dostosowywałam się bo jak już mówiłam, to było jedyne miejsce gdzie myślałam że pasuje ale ja nigdzie nie pasuje. Dość już o tym. Mogłabym jeszcze wiele powiedzieć w tej kwestii ale ten post już i tak jest długi wystarczająco. Wątpię że ktoś go w całości przeczyta. Jeśli jednak są tu takie jednostki to dziękuję. Miło mi i doceniam wasz poświęcony czas.

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Chcę jeszcze wejść na trochę inny temat, mianowicie. Jak tam moje zaburzenia? Bez większych zmian. Żyje jak żyłam wcześniej z tym że udało mi się osiągnąć tą magiczną cyferkę zwaną ugw. Nawet mniej teraz, co mi to dało? Nic. Czy będę się leczyć? Nie. Czy zacznę jeść więcej? Nie. Jak wspominałam jestem chora. To nie jest zabawa. Znam konsekwencje ale nie umiem inaczej. Dla ciekawskich obecnie ważę 36,7kg (sprawdzane dzsiaj) co daje bmi 13.2 w moim przypadku. Wciąż myślę że jestem ochydna. Może pokaże się wam w następnym poście o ile takowy w ogóle postanie ponieważ jak dość klarownie chyba wytłumaczyłam, ja tu nie pasuje.

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Wiele mam jeszcze do powiedzenia ale wystarczy na ten moment chyba. Jak zobaczę jakiś odzew z waszej strony być może napiszę kolejny gdzie wypowiem się na inne tematy.

Trzymajcie się. Wasza Vin.

[pozartaa]

05.12.23 UTRZYMANIE WAGI dzień 279

Zjedzone: 1470 kcal (limit +/-2100 kcal)

Bez liczenia: 28 migdałów, batonik 'NUTBAR' peanut almond cranbery 30g (Action)/ gorzkie kakao + mleko 0.5%+ woda+ słodzik

Cóż mogę powiedzieć... O, stało się to, co może czekać blogi, które zyskują dużą popularność - ktoś mi pozazdroscił lub poczuł się mocno zagrożony przez treści dotyczące szeroko pojętego tematu zaburzeń odżywiania, diety, recovery.

Nie mam pojęcia kto. No ale trudno. Nie zrobię już podsumowania rocznego bo nie mam dostępu do moich postów...przepadło też 10 postów o mojej historii ED których napisanie było dla mnie takie ciężkie i trudne, ale szczerze i graficznie opisałam w nich moja walkę z an0rex1@ ,bul1m1@ i alkoholizmem oraz moja terapię. Chyba nie ma szans bym je odtworzyła w takiej formie, jaką znaliscie...

Gdybym jeszcze na prawdę coś szkodliwego umieszczała. Czy to, że udało mi się schudnąć zdrowo, wymanewrować moje dawne 3D by za bardzo mi nie doskwierało, szerzyć zdrowe utrzymanie wagi i dzielić się z wami smutkami i radościami codziennego życia, było tak nieznośne dla ciebie - osobo, która postarałaś się bym znikneła?!

Ale nie tylko mnie to spotkało... Nie będę się załamywać i choć ktoś, kto trafi teraz na mojego bloga nie będzie mógł się do niczego odnieść, to ja po prostu pisze dalej jakby się nic nie stało. Nawet numer dnia UTRZYMANIA WAGI idzie zgodnie z licznikiem.

Wkrótce stworzę nowy post przypięty ( niestety całą moja historia ważenia też przepadła) Napisałam do supportu choć wiem, że to gunwo da... Eh niezły prezencik na Mikołajki - nie ma co.

***

Przez to wszystko na nic nie mam chęci. Miałam ambitny plan na ten dzień, a zrobił się poślizg aż do wieczora. I z planami jestem w czarnej dupie (@klepsydracz4su pamiętam o tej liście "zadań dorosłej osoby", może jutro będzie już taki luźniejszy post to trochę się wszyscy pośmiejemy 😉) Dziś nawet jedzenie kalorycznie mi nie bardzo wyszło... szajt! 😮‍💨

***

Mówi się że po upadku najlepiej szybko wstać, otrzepac się i iść dalej - tak też zrobię.

Cieszę się, że wszystkie najbliższe mi (i te trochę dalsze) osoby powoli wracają. Nawet nie wiedziałam, że tylu ludzi czytało na prawdę tego bloga i nigdy się do mnie nie odezwało, ani nie skomentowało. Pozdrawiam więc i was Cisi Obserwatorzy 💕! Postaram się by wszystko szybko wróciło na dobre tory więc do nowego roku posty na pewno będą wygladały tak samo jak na starym blogu i wszystko, to co znacie będzie tak samo.

Dzisiejszy rysunek Christmas Challengu rysunkowego oddaje mój podły nastrój i jest może nieco symboliczny....

[ojciecgnateusz]

Blogi zniechęcające do leczenia? Serio?

Ostatnio natknąłem się na wpis pewnej pani, która bardzo agresywnie odniosła się do psychoterapii i nauki jedzenia (bo dokładnie tym jest recovery, to nie jest odejście od restrykcji na miesiąc). Teraz naprawdę żałuję, że spadła z rowerka, bo jej argumenty to był hit.

Pokrótce:

- I tak będzie nawrót (będzie! Nawet kilkanaście dopóki nie weźmiesz dupy w troki i samx o siebie nie będziesz walczyć)

- Jedzą wysokokaloryczne żarcie, a potem rzygają (z tym się nie mogę nie zgodzić, jeśli osoby robią to publicznie i na pokaz. W wielu przypadkach tak dokładnie jest. Do tego te osoby kompletnie nie docierają do wagi prawidłowej i nie funkcjonują normalnie)

- Promowanie otyłości (że co kurwa? Że jedzenie w zerze kalorycznym i wrodzona genetycznie waga to promowanie otyłości? W takim razie ja i moja genetyczna chudość promujemy co? Nie mogłem zachorować na ED, bo byłem genetycznie chudy? Nie zawsze znaczy się od wagi, ludzie nie bądźmy chujami)

- Jedzenie zdrowych produktów lub produktów niskokalorycznych to nie recovery (pisałem wcześniej. Jeśli ci coś smakuje to to jedz. Serio miałbym zrezygnować z serków wiejskich czy batona, o którym wcześniej pisałem, bo to mało kalorii? Serki wiejskie kocham miłością absolutną, a płatki kukurydziane były moim fear food (WĘGLE!!!!) , więc zjedzenie po pracy takiego batona to był parę miesięcy temu mój mile stone).

- Odradzanie leczenia, bo tak. Dosłownie, bo 'dążymy do śmierci'. Może ty dążysz. Reszta jest po prostu zagubiona i kompletnie nie wie co robić z życiem, które ma. Daj ludziom dorosnąć, daj ludziom możliwość poznania siebie. I zamknij kurwa ryj.

Wszystkie słowa kierowane do użytkowniczki, która na szczęście niedawno spadła i oby nie wróciła. To był tak gruby materiał, że mógłbym gdybym miał montażystę i umiejętności nawet zrobić o tym live w wolnej chwili. Tyle tam było miodnego kontentu. Podejrzewam, że morda by mi się zmęczyła.

P.S chyba inwestuję w mikrofon i będę punktować co większych toksyków. Niektórzy naprawdę srogo przeginają

[mikoo00]

Realne pytanie Jest tu ktoś kto był na recovery? Jak to wyglądało i gdzie udaliście się po pomoc?

Nie chce mi się do końca życia tkwić w tym bagnie i nie mam nadzieji, że kiedy kolwiek recovery będzie mi pisane

Moze to ze moje ed lata se falami jest spowodowane tym, że na innych terapiach trochę wyciągałem to co może mi się przydać w walce z ed

Ale to nie wystarcza

Chce te bmi 15/14 ale chce potem żyć normalnie lol

[wannabeskinny000]

hejka motylki!!

wiem że pewnie niewiele z was dotrze do tego posta bo nie mam narazie dużych zasięgów ale od czegoś trzeba zacząć co nie? A wiec postanowiłam ze zacznę tutaj publikować żeby mieć większa motywacje i pomoc również wam w tej calej przygodzie bo wszyscy tutaj mamy wspólny cel. Z ed zmagam się jakoś od początku tego roku szkolnego ale na początku nieświadomie bo po prostu ze stresu zaczęłam zajadać emocje przez co przytyłam i po raz pierwszy w życiu stwierdziłam ze nie lubię swojego ciała i swojej figury. Wcześniej cale życie byłam szczupła i moja waga była raczej w normie, jak byłam młodsza miałam niedowagę ale potem byłam już ,,normalna”. Zaczęłam się odchudzać w październiku 2023 i bardzo szybko stało się to obsesja i praktycznie od razu zauważyłam ze w mojej głowie coś się zmieniło i moja relacja z jedzeniem już nie jest zdrowa jak kiedyś. Od tamtego momentu do dziś nie potrafię z tego wyjść chociaż nie wiem jak bardzo bym próbowała, nie zlicze juz ile razy bylam na „recovery” które nie przyniosło żadnych skutków w mojej psychice i mój problem z jedzeniem tylko sie nasilal, dlatego oficjalnie stwierdzilam ze pozostaje mi tylko jedno wyjscie - schudnac. Poniewaz przez te miesiace moja waga caky czas skacze i wyglada to bardziej jak bulimia bo caly czas mam jednak bmi w normie i wcale nie widac po mnie ze borykam sie z ed. Na tumblr jestem od lutego i szczerze nigdzie nie czuje sie tak zrozumiana jak tutaj i juz od dawna chcialam zaczac tu publikowac ale nie mialam psychy… Chvialabym stac sie czescia tej spolecznosci i pomagac wam troche i tak samo mi wstawianie tutaj napewno bardzo pomoze bo bede miec wieksza motywacje jak juz pisalam wczesniej. Planuje wstawiac bilanse moze nie codziennie ale na pewno czesto, bede sie tez dzielic tutaj moimi przenysleniami i doswiadczeniami. Beda tez sie pojawiac meanspo i sweetspo, mozliwe ze bede robic nawet bodychecki. Mam nadzieje ze spodoba wam sie mój profil i oczywiscie zapraszam tez na pv, chetnie poznam sie z innymi motylkami. <33 Jakby cos to aktualnie robie fasta i mam już 23 h , postaram sie pociagnac do 40 godzin a najlepiej byloby gdybym dobila 48 h ale zobaczymy. CHUDEGO DNIA WSZYSTKIM!!!

wzrost: 159 cm bmi: 18.99

sw: 52 kg

cw: 48 kg

lw: 47,2 kg

gw: 45 kg

ugw: 40 kg

[borntodie523]

Podsumowanie ,,Recovery” po 6 miesiącach

Zapisałam to tak bo jakoś nigdy nie czułam, że jestem na takim recovery, które pokazują wszyscy inni. Nazwałabym to bardziej odpuszczeniem.

Pewnie was interesuje czy przytylam, ile przytyłam. Otóż schudłamXD Przed recovery ważyłam 56,5-57kg a w lipcu 55,5kg. Pewnie to przez to że mój organizm w chuj zwolnił wcześniej i często wypadałam za dużo z limitów bo organizm przez głodówki się domagał jeszcze więcej jedzenia.

Recovery liczę od marca aczkolwiek wtedy jeszcze liczyłam kalorie, jednak wiedziałam, że to niedługo się skończy i po raz pierwszy od dawna przestałam widzieć swoje ciało zdeformowane w lustrze. Zaczęłam nawet wprowadzać jedzenie w szkole (na początku jadłam tylko w łazience a później coś tam zaczynałam przy małej ilości osób).

W kwietniu, w dniu moich 18 urodzin rodzina zabrała mnie do restauracji, w której przeżyłam chyba największą traumę jeśli chodzi o ed. Kiedyś o tym pisałam (jedzenie przy rodzicach chłopaka, jakieś komentarze, przypadkowe wzięcie największych porcji, zmuszenie się do zjedzenia wszystkiego i koncowo atak paniki). BARDZO się bałam tam jechać. Finalnie noc przed tym trochę se to przemyślałam i oczyściłam sobie głowę można tak powiedzieć. Pojechałam i wzięłam dokładnie to co zamówiłam wtedy i było mega dobre. Ostatnio czytałam książkę i było tam takie coś o kotwicach, kotwica powstaje gdy z danym miejscem, zapachem czy smakiem kojarzy ci się dane wspomnienie i wprawia cię w taki sam stan emocjonalny jak czules w przeszłości. I ja stwierdziłam, że chce się pozbyć tej kotwicy, która sprawiała że ta restauracja kojarzyła mi się z byłym chłopakiem i ed. I myślę że sie udało. Wieczorem wyszłam sobie na spacer i popłakałam się tak ze szczęścia że po prostu przeżyłam to wszystko i że tu jestem bo rok temu chciałam żeby mnie nie było.

Maj i czerwiec jakoś zleciał. Przestałam też liczyć kalorie alkoholu po raz pierwszy odkąd zaczęłam go spożywać i imprezki też przestały być dla mnie takie przerażające, nie myślałam już że nie mogę jeść bo alkohol ma kalorie.

No i mamy lipiec - kryzys. Na początku miałam wyjazd z rodzicami, wtedy te myśli o tym że już za długo nie liczę kalorii i że muszę pilnować swojego zapotrzebowania bo co jeśli jem za dużo zaczęły się namnażać. Wróciłam z wyjazdu, obliczyłam zapotrzebowanie a raczej deficyt (zdrowy!), zważyłam się po raz 1 od kwietnia i okazało się że w sumie to ważę mniej niż przez ostatni rok w trakcie edXD No ale zaczęłam pilnować deficytu, zaczęły pojawiać się myśli żeby pominąć posiłek żeby później jeść więcej itd. Przestałam biegać. Zaczęły pojawiać się też grubsze imprezki. No i takie nie zjedzenie śniadania przed mnie zaczęło dobijaćxd Czarne dziury w pamięci, wymiotowanie, ogromny wstyd, pierwszy płacz od lutego. No było średnio. Po takiej najgorszej dla mojej psychy imprezce się ogarnęłam, przeprosiłam koleżankę za to co jej mówiłam (o ed) i że musiała się mną zajmować. Teraz też pije tylko piwo bo wódki nmg po tym przełknąć.

I mamy sierpień. Wracam do tego spokoju który miałam tak od marca do początku lipca, jest chyba okej. Nie liczę kalorii, od połowy sierpnia wróciłam do biegania. Nie planuje chudnąć nawet na zdrowym deficycie póki co bo wiem że moja głowa szybko znowu wpadnie w chore myślenie o sobie nie poradzę. Trochę obawiam się zimy bo wtedy wszystko się pogarszało ale stwierdziłam że teraz za nic się nie dam. W połowie sierpnia minął mi rok od ostatniego napadu, w listopadzie minie rok od sh. Mam nadzieję że będzie okej. Planowałam zapisać się do psychologa, nie wiem czy się zbiorę, jak zacznie się robić źle to napewno. Chce też brać witaminkę d3 bo pamiętam że w lutym brałam i też to coś dawało. Chce jeść normalnie bo teraz czeka mnie klasa maturalna i dużo nauki. No i też chce kontynuować bieganie